Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

1 σχόλιο:

  1. Ἡ ἀνάπτυξι τοῦ θέματος, καὶ ὁ διάλογος στὴ συνέχεια, ἔχουν μεγάλο ἐνδιαφέρον. Προσωπικά, σεβόμενος τὴν παραδοσιακὴ βυζαντινή μας μουσική, καὶ μάλιστα τὴ γνήσια μορφή της ποὺ ὑπερασπίζεται ὁ π. Ἀθανάσιος, θὰ ἐπιθυμοῦσα στις μεγάλες πόλεις παράλληλα μὲ τὴν ἀρχαία λειτουργία, νὰ τελοῦνται σε ἕνα ναό ἔστω δεύτερες ἀκολουθίες, στὶς ὀποῖες καὶ οἱ ἐκφωνήσεις καὶ οἱ ὕμνοι καὶ τὰ ἀναγνώσματα νὰ εἶναι στὴ μητρικὴ γλῶσσα ποὺ ὁμιλοῦμε, μὲ προαιρετικὴ συμμετοχὴ τῶν πιστῶν. Ἀρκεῖ τὰ κείμενα νὰ εἶναι σοβαρὰ καὶ ἐγκεκριμένα. Διότι μόνο τὴν ὁμιλουμένη του γλῶσσα καταλαβαίνει καὶ συμμετέχει 100% ὀ κάθε ἄνθρωπος. Οἱ ἄλλες διάλεκτοι, ἀρχαῖες, ἀλλότριες, ξένες κ.λπ. ὅσο καὶ ἂν τίς μεταφράζει καθείς ἄψογα στὸ νοῦ του, δὲν ὁμιλοῦν στό ὅλον τοῦ ἀνθρώπου. Καί, ἐπικαλοῦμαι τὸ παράδειγμα τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀποστόλων, ποὺ δίδαξαν καὶ τέλεσαν ἀκολουθίες στήν γλῶσσα τοῦ λαοῦ τῆς ἐποχῆς. Ἐκεῖνοι δέν ἤξεραν καὶ ξέρουμε ἐμεῖς καλύτερα; Καί, δὲν μιλᾶμε μόνο γιά τὴν κάπως ἁπλῆ λειουργία, ὑπάρχουν ἁκατάληπτα κείμενα, ὅπως οἱ ὁμηρικῆς διαλέκτου ὕμνοι τῶν Χριστουγέννων, κανένας δὲν τοὺς καταλαβαίνει. Γιατί ἡ ἐπιμονή στὴν μή καθομιλουμένη γλῶσσα; Μέ σεβασμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου