OMOΛΟΓΙΑ: Ο ιστολογος της ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ διατηρουσε αλληλογραφια με τον Αγωνιστη μητροπολιτη Κυρηνειας κ. Κυπριανο.

Ο μαρτυρικός ακατάβλητος μαχητής της Ένωσης

Κυρηνείας Κυπριανός
Τελείται αύριο το ετήσιο φιλολογικό μνημόσυνο από τον Σύνδεσμο Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59

Τελείται αύριο, στις έξι η ώρα, το ετήσιο φιλολογικό μνημόσυνο του Μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανού στην Αίθουσα Ηρώων των Συνδέσμων Αγωνιστών ΕΟΚΑ 1955-59, στον Στρόβολο. Ομιλητής θα είναι ο καθηγητής της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Αντώνης Θ. Στυλιανού.

Οι οργανωτές καλούν το κοινό να παραστεί για να τιμηθεί επάξια η μνήμη του σεπτού που ανάλωσε και την τελευταία ικμάδα της ζωής στου στην Ορθοδοξία και τον αδικαίωτο ενωτικό αγώνα του Ελληνισμού της Κύπρου. Δίκαια χαρακτηρίζεται ο Κυρηνείας Κυπριανός ως ο αγέρωχος και ακατάβλητος μαχητής της Ενώσεως.

Όσα και αν γραφούν για τον μαρτυρικό ιεράρχη, που πέθανε απομονωμένος στο πατρικό του σπίτι στην Κακοπετριά και με δική του επιθυμία τάφηκε εκεί, είναι λίγα. Γιατί το θρησκευτικό και εθνικό του έργο είναι μεγάλο, όσο κι αν μερικοί ζηλόφθονοι και εθελοτυφλούντες παλαιοκομματικοί παράγοντες και αργυρώνητοι δημοσιογράφοι προσπάθησαν να τον αμφισβητήσουν, να τον κατηγορήσουν και να τον κατακρίνουν ακόμη, για μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Δικαιώνεται από τα γεγονότα
Ο Κυρηνείας Κυπριανός όσο κι αν αμφισβητήθηκε, όσο κι αν κατηγορήθηκε, μέρα με τη μέρα δικαιώνεται από τα γεγονότα και την αδέκαστη ιστορία. Οι θέσεις και προβλέψεις του στο εθνικό θέμα όλο και περισσότερο αποδεικνύονται ορθές. Και αν δεν υπήρχαν οι ενδοτισμοί, οι λανθασμένες εκτιμήσεις, οι μωροφιλοδοξίες και τα ελλείμματα πολιτικών παραγόντων και εδώ και στην Ελλάδα, η Κύπρος δεν θα ήταν σήμερα ημικατεχόμενη, ούτε θα διέτρεχε άμεσο κίνδυνο τουρκοποίησής της. Τα επίσημα στοιχεία που έρχονται συνεχώς σε φως και οι εξελίξεις από το 1948 μέχρι σήμερα, καταμαρτυρούν ότι ο Κυπριανός και πολιτική κρίση είχε και διορατικότητα σπάνια διέθετε.

Αριστούχος σε όλα τα επίπεδα
Σ’ όλα τα σχολεία και πανεπιστήμια όπου φοίτησε ο Κυπριανός είχε αριστεύσει και ήταν μια από της πιο φωτισμένες μορφές της εποχής του. Διακρινόταν για την ευρύτητα των γνώσεών του, την πολιτική του οξυδέρκεια, την άδολη αγάπη του στην Ελλάδα και την αυστηρή του προσήλωση στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη. Το μεγάλο του όραμα ήταν η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Και γι’ αυτό του το όραμα, κυνηγήθηκε και διώχθηκε όχι μόνο από τους Βρετανούς κατακτητές, αλλά και από το ζυριχικό κατεστημένο και την Εκκλησία. Οι διωγμοί, οι προπηλακισμοί και ο ανήθικος και ανίερος πόλεμος λάσπης εναντίον του επί δεκαετίες, δεν έκαμψαν τον μαρτυρικό δεσπότη. Έμεινε αλύγιστος, ανένδοτος και ακατάβλητος, προσηλωμένος στις αρχές και τα πιστεύω του.

Φλογερά κηρύγματα
Από νεαρός αρχιμανδρίτης ο Κυπριανός είχε διακριθεί για τα φλογερά του κηρύγματα και τους αγώνες του για ηθική και εθνική διαπαιδαγώγηση του λαού, ιδιαίτερα της νεολαίας. Ως Αρχιμανδρίτης-Αρχιερατικός Επίτροπος Αμμοχώστου, ο Κυπριανός οργώνει όλη την επαρχία, κηρύττει και καλεί τον λαό να παραμείνει αμετακίνητος στην Ορθόδοξη πίστη του και την Ελλάδα. Ιδρύει Θρησκευτικά Ορθόδοξα Ιδρύματα (ΘΟΙ) και καθιστά το ιστορικό σωματείο «Ανόρθωσις», φωτεινό φάρο, καθοδηγητή των απογόνων τού Ευαγόρα και του Ονήσιλου στην εθνική τους πορεία.

Τους προετοιμάζει για τον σκληρό και ανάντη αγώνα για λευτεριά. Αργότερα, ως Μητροπολίτης Κυρηνείας συνεχίζει το θρησκευτικό και εθνικό του έργο. Οργώνει τη μητροπολιτική του περιφέρεια, ιδρύει κλασικά γυμνάσια σε αγροτικά κέντρα, μιλά στο χριστεπώνυμο ποίμνιό του για τον Χριστό και την Ελλάδα. Το καλεί να κλείει τ’ αφτιά του στα ξένα συνθήματα. Το καλεί να παραμείνει πιστό στον Χριστό και την Ελλάδα. Δυο τα συνθήματα - κατακλείδα των φλογερών κηρυγμάτων του: «Μακράν από συντάγματα, μακράν από τας κάλπας».- «Ένωσιν και μόνον Ένωσιν-Ζήτω η Ένωσις».

Ο ρόλος του στο Δημοψήφισμα του ‘50
Πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος του Κυπριανού και στο Ενωτικό Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950. Και ο φλογερός αυτός δεσπότης είχε επιλεγεί να παραδώσει τις Δέλτους του Δημοψηφίσματος στη Βουλή των Ελλήνων, το βρετανικό Κοινοβούλιο και την κατάθεσή τους στη Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών.

Είχε οργώσει τότε ολόκληρη την Ελλάδα και οι ελεύθεροι αδελφοί μας με συλλαλητήρια και ψηφίσματα δήλωναν την αμέριστη συμπαράστασή τους στον αγώνα μας για Αυτοδιάθεση - Ένωση. Κι όταν ήχησε το εγερτήριο σάλπισμα του Διγενή για ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα, ο Κυρηνείας Κυπριανός ήταν ο διαπρύσιος κήρυκάς του.

Σ’ όλα τα κηρύγματά του καλούσε τη νεολαία να πυκνώσει τις φάλαγγες της ΕΟΚΑ και ν’ αγωνιστεί υπό τον θρυλικό Διγενή, για την ελευθερία της Κύπρου και την Ένωση με την Ελλάδα. Ο Κυπριανός διαθέτει απίστευτη τόλμη και παρρησία, που κανένας σύγχρονός πολιτικός ή ιεράρχης δεν διέθετε. Απόδειξη τούτου ήταν και τα εθνικά του κηρύγματα ενώπιον πρακτόρων της «Ιντέλιτζενς Σέρβις» και άλλων οργάνων της αποικιακής κυβέρνησης, που τον παρακολουθούσαν σε κάθε του κήρυγμα.

Όπως καταμαρτυρούν επίσημα έγγραφα του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, ο μαρτυρικός δεσπότης της Κερύνειας απασχόλησε πολλές φορές τη βρετανική κυβέρνηση, η οποία μελετούσε την εξορία του στις Σεϋχέλλες ή κάπου αλλού, μόλις άρχισε ο Αγώνας της ΕΟΚΑ.

Κι όταν αργότερα εξορίστηκε με τον Μακάριο, τον Παπασταύρο και τον Πολύκαρπο Ιωαννίδη, είχε αρνηθεί να συναντηθεί με τον Κρίτωνα Τορναρίτη και τον εκπρόσωπο της Βρετανίας, που πήγαν στις Σεϋχέλλες για να τους πείσουν να δεχθούν το Σύνταγμα Ράντγκλιφ.

Δεν έκρυψε τη διαφωνία του με τον Μακάριο
Ο Κυρηνείας Κυπριανός ήταν ο πρώτος που τάχθηκε εναντίον κάθε μορφής λύσης πλην της Ένωσης και δεν απέκρυψε τη διαφωνία με τον Μακάριο, όταν ο Αρχιεπίσκοπος, χωρίς να συνεννοηθεί με την Εθναρχία, αιφνιδίασε τον Ελληνισμό με τη δήλωσή του στην Μπάρμπαρα Κασλ ότι ήταν έτοιμος να δεχθεί λύση αυτοκυβέρνησης. Κι αργότερα ήταν εκείνος που πρώτος τάχθηκε εναντίον των συμφωνιών της επάρατης Ζυρίχης.

Είχε το θάρρος να καταγγείλει την Ελλάδα και τον Μακάριο ως εθνικούς μειοδότες και να τους χαρακτηρίζει νεκροθάφτες της Ένωσης. Ιστορικό είναι το τηλεγράφημά του στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Κωνσταντίνο Ροδόπουλο, στις 25 Φεβρουαρίου 1959, με το οποίο τον καλούσε να μην εγκρίνει το Ελληνικό Κοινοβούλιο τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, «διότι με τις συμφωνίες αυτές η Κύπρος αποκόπτεται οριστικώς εκ του κορμού της μητρός Ελλάδος».

Κι όταν μετά Ζυρίχη γύρισε στην αγαπημένη του Κύπρο στις 8 Μαρτίου 1959, δεν δίστασε να καλέσει τον λαό σε ενότητα αλλά και να τονίσει ότι δεν θα πάψει να αγωνίζεται για το καλό του ποιμνίου του και την ολοκλήρωση των εθνικών πόθων της Κύπρου μας. Και να καταλήξει: «Το αθάνατον ελληνικόν ημών έθνος Ζήτω.- Η ελληνική μεγαλόνησος Κύπρος ζήτω.- Η Ένωσις της Κύπρου μετά της μητρός Ελλάδος ζήτω».

Η εθνική και θρησκευτική αγωνιστική δράση του Κυπριανού σταμάτησε δυστυχώς με την κρίση, που οδήγησε τελικά στο σχίσμα της Εκκλησίας της Κύπρου. Απομονωμένος στη γενέτειρά του Κακοπετριά ο μαρτυρικός δεσπότης δεν έπαυσε να παρακολουθεί το δράμα της Κύπρου και να συμβουλεύει όσους τον επισκέπτονταν, να παραμείνουν πιστοί στον Θεό και την Ελλάδα. Και με το ανεκπλήρωτο όραμα της Ένωσης, ο πατριδολάτρης δεσπότης αφήνει την τελευταία του πνοή στις 23 Δεκεμβρίου 1983, στο πατρικό του σπίτι, στη γενέτειρά του Κακοπετριά.