ΕΙΜΑΣΤΕ ή ΟΧΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.
Καθαπερ εν ενι σωματι μελη πολλα εχομεν, τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν, ουτως οι πολλοι εν σωμα εσμεν εν Χριστω, ο δε καθ΄εις αλληλων μελη.
εχοντες δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα, ειτε προφητειαν, κατα την αναλογιαν της Πιστεως, ειτε διακονιαν, εν τη διακονια, ειτε ο διδασκων, εν τη διδασκαλια, ειτε ο παρακαλων, εν τη παρακλησει, ο μεταδιδους, εν απλοτητι, ο προϊσταμενος, εν σπουδη, ο ελεων, εν ιλαροτητι.
τη φλαδελφια εις αλληλους φιλοστοργοι, τη τιμη αλληλους προηγουμενοι...
χαιρειν μετα χαιροντων και κλαιειν μετα κλαιοντων, το αυτο εις αλληλους φρονουντες, μη τα υψηλα φρονουντες, αλλα τοις ταπεινοις συναπαγομενοι.( Ρωμ. 12,4-16).
Καθαπερ γαρ το σωμα εν εστι και μελη εχει πολλα, παντα δε τα μελη του σωματος του ενος, πολλα οντα, εν εστι σωμα, ουτω και ο Χριστος.
και γαρ εν ενι Πνευματι ημεις παντες εις εν σωμα εβαπτισθημεν, ειτε Ιουδαιοι, ειτε Ελληνες, ειτε δουλοι, ειτε ελευθεροι και παντες εις εν Πνευμα εποτισθημεν. και γαρ το σωμα ουκ εστιν εν μελοςς, αλλα πολλα.
εαν ειπη ο πους, οτι ουκ ειμι χειρ, ουκ ειμι εκ του σωματος, - ου παρα τουτο ουκ εστιν εκ του σωματος;
και εαν ειπη το ους, οτι ουκ ειμι οφθαλμος, ουκ ειμι εκ του σωματος, - ου παρα τουτο ουκ εστιν εκτ του σωματος;
ει ολον το σωμα οφθαλμος, που η ακοη; ει ολον ακοη, που η οσφρησις;
νυνι δε ο Θεος εθετο τα μελη εν εκαστον αυτων εν τω σωματι καθως ηθελησεν. ει δε ην τα παντα εν μελος, που το σωμα; νυν δε πολλα μεν μελη, εν δε σωμα. ου δυναται δε οφθαλμος ειπειν τη χειρι χρειαν σου ουκ εχω. ή παλιν η κεφαλη τοις ποσι. χρειαν υμων ουκ εχω.
ινα μη η σχισμα εν τω σωματι, αλλα το αυτο υπερ αλληλων μεριμνωσι τα μελη. και ειτε πασχει εν μελος, συμπασχει παντα τα μελη, ειτε δοξαζεται εν μελος, συγχαιρει παντα τα μελη.
Υμεις δε εστε σωμα Χριστου και μελη εκ μερους. (Α΄Κορ. 12, 12-27).
Η ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ.
Καθαπερ εν ενι σωματι μελη πολλα εχομεν, τα δε μελη παντα ου την αυτην εχει πραξιν, ουτως οι πολλοι εν σωμα εσμεν εν Χριστω, ο δε καθ΄εις αλληλων μελη.
εχοντες δε χαρισματα κατα την χαριν την δοθεισαν ημιν διαφορα, ειτε προφητειαν, κατα την αναλογιαν της Πιστεως, ειτε διακονιαν, εν τη διακονια, ειτε ο διδασκων, εν τη διδασκαλια, ειτε ο παρακαλων, εν τη παρακλησει, ο μεταδιδους, εν απλοτητι, ο προϊσταμενος, εν σπουδη, ο ελεων, εν ιλαροτητι.
τη φλαδελφια εις αλληλους φιλοστοργοι, τη τιμη αλληλους προηγουμενοι...
χαιρειν μετα χαιροντων και κλαιειν μετα κλαιοντων, το αυτο εις αλληλους φρονουντες, μη τα υψηλα φρονουντες, αλλα τοις ταπεινοις συναπαγομενοι.( Ρωμ. 12,4-16).
Καθαπερ γαρ το σωμα εν εστι και μελη εχει πολλα, παντα δε τα μελη του σωματος του ενος, πολλα οντα, εν εστι σωμα, ουτω και ο Χριστος.
και γαρ εν ενι Πνευματι ημεις παντες εις εν σωμα εβαπτισθημεν, ειτε Ιουδαιοι, ειτε Ελληνες, ειτε δουλοι, ειτε ελευθεροι και παντες εις εν Πνευμα εποτισθημεν. και γαρ το σωμα ουκ εστιν εν μελοςς, αλλα πολλα.
εαν ειπη ο πους, οτι ουκ ειμι χειρ, ουκ ειμι εκ του σωματος, - ου παρα τουτο ουκ εστιν εκ του σωματος;
και εαν ειπη το ους, οτι ουκ ειμι οφθαλμος, ουκ ειμι εκ του σωματος, - ου παρα τουτο ουκ εστιν εκτ του σωματος;
ει ολον το σωμα οφθαλμος, που η ακοη; ει ολον ακοη, που η οσφρησις;
νυνι δε ο Θεος εθετο τα μελη εν εκαστον αυτων εν τω σωματι καθως ηθελησεν. ει δε ην τα παντα εν μελος, που το σωμα; νυν δε πολλα μεν μελη, εν δε σωμα. ου δυναται δε οφθαλμος ειπειν τη χειρι χρειαν σου ουκ εχω. ή παλιν η κεφαλη τοις ποσι. χρειαν υμων ουκ εχω.
ινα μη η σχισμα εν τω σωματι, αλλα το αυτο υπερ αλληλων μεριμνωσι τα μελη. και ειτε πασχει εν μελος, συμπασχει παντα τα μελη, ειτε δοξαζεται εν μελος, συγχαιρει παντα τα μελη.
Υμεις δε εστε σωμα Χριστου και μελη εκ μερους. (Α΄Κορ. 12, 12-27).
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Αγαπητέ αδελφέ μας κύριε Οδυσσέα, αν μελετούσαμε και παίρναμε υπ΄ όψι την Αγία Γραφή, όπως πράττετε τώρα, θα αποφεύγαμε όλες τις κακοτοπιές αλλά και θα εξετάζαμε εμδελεχώς και υπὀ το φως της θεοπνευστίας της, κάθε σύγχρονη εκκλησιαστική κατάστασι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντ' αυτού, καθένας μας προτάσσει εντολές και εντάλματα ανθρώπων.
Από το κείμενο που μας παραθέτετε, κατανοούμε δύο τινα:
α) Ὀτι είναι αδιανόητο να υπάρχουν στην εκκλησία και στις τοπικές κοινότητές της σχίσματα, διαφωνίες, προσωπολατρείες, διαφορές περί την Πίστι, αδιαφορία για την πνευματική κατάσταση του αδελφού μας αλλά και για τις κοσμικές απαραίτητες ανάγκες του αδελφού μας. Και όλης της Εκκλησίας.
β)Ότι, αντίστροφα, όταν στην εκκλησία ή μεταξὐ υποκοινοτήτων της ή μεταξύ αδελφών υπάρχουν ἐριδες, έλλειψη αγάπης και ενδιαφέροντος για την πνευματική και κοινωνική κατάσταση του αδελφού μας, εθελοθρησκείες, μίση, έχθρες, προδωποληψίες, προσωπολατρείες, κλπ κλπ τότε... κάτι δεν πάει καλά...
Και με όλη την εκτίμηση, και προς εσάς και προς τους ομολογούντας μή μνημόνευσι αδελφούς, όλα αυτά τα φαινόμενα τύπου β΄ παρατηρούνται και στις κοινότητες της αποτειχίσεως και του υποσυνόλου της, της μη μνημονεύσεως, όπως άλλωστε και στην επίσημη εκκλησία.
(συνέχεια) βἐβαια αγαπητέ αδελφέ μας εν Χριστώ κύριε Οδυσσέα υπάρχει και η θεώρησις γ...
ΑπάντησηΔιαγραφήγ) πώς μπορεί να υπάρξει κοινωνία μεταξύ αιρετιζόντων και "καθαρών";
Από τα α και β, γνὠμη μου είναι ότι παντού υπάρχουν οι διασπάσεις, οι εθρλοθρησκείες, τα μίση, οι προσωπολατρείες. Όταν περιφρονείται η πηγή του Σωτηρίου, η Αγία Γραφή και θεωρούμε δόγματα: εντάλματα ανθρώπων και ψευτοσυνόδων, είτε αντιδρούμε στην Ψευτοσύνοδο του Κολυμβαρίου, αναγνωρίζοντας την ψευτοσύνοδο εν Τρούλλω που κόντρα στην Καινή Διαθήκη (!!!) υπακούοντας στους παπικούς θεσμοθέτησε την υποχρεωτική αγαμία των ανώτερων κληρικών είτε αναγνωρίζουμε και την εν Κολυμπαρίω και την εν Τρούλλω και την εν Αντιοχεία αρειανική ψευροσύνοδο, «ὁ πταίσας ἐν ἑνὶ γέγονε πάντων ἔνοχος» (Ιακ. β', 10). Πόσω μάλλον ο πταίσας εν πολλοίς.
Πρώτο κείμενο της Καινής Διαθήκης που επιλέξατε: Αντιγραφή (σε μονοτονικό) από τη μετάφραση στη νεοελληνική του αειμνήστου Νικολάου Σωτηρόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Όπως παραδείγματος χάριν σ’ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη, όλα δε τα μέλη δεν έχουν την ίδια λειτουργία, έτσι οι πολλοί είμεθα ένα σώμα εν Χριστώ, και ο καθένας λειτουργεί ως όργανο των άλλων.
Έχοντας δε διάφορα χαρίσματα συμφώνως με τη χάρι, που μας δόθηκε, ας τα χρησιμοποιούμε. Εάν κανείς έχη προφητεία, ας κηρύττη αναλόγως με την πίστι του (ή: με το ζήλο του). Εάν έχη διακονία, ας διακονή. Εάν είναι διδάσκαλος, ας διδάσκη. Εάν έχη το χάρισμα να παρηγορή και να στηρίζη, ας παρηγορή και ας στηρίζη. Εάν έχη το χάρισμα να μεταδίδη από τα αγαθά του, ας μεταδίδη με απλότητα. Ο προϊστάμενος ας προΐσταται με ζήλο. Όποιος μοιράζει ελεημοσύνες, ας το κάνη με προθυμία.
Η αγάπη να είναι ανυπόκριτη. Να μισήτε τελείως το κακό, και να προσκολλάσθε στο καλό. Ως προς την αδελφική αγάπη να είσθε γεμάτοι στοργή ο ένας για τον άλλο. Ως προς την απόδοσι τιμής ο ένας να συναγωνίζεται τον άλλο. Στη φροντίδα να μην είσθε οκνηροί. Στο πνεύμα να είσθε θερμοί. Τον Κύριο να υπηρετήτε ως αφωσιωμένοι δούλοι. Με την ελπίδα να χαίρετε. Στη θλίψι να υπομένετε. Στην προσευχή να επιμένετε. Στις ανάγκες των αγίων (των πιστών) να βοηθήτε. Να εύχεσθε για τους διώκτες σας, να εύχεσθε και να μή καταράσθε". (Ρωμ. 12,4-16).
Το δεύτερο κείμενο της Καινής Διαθήκης που επιλέξατε: Αντιγραφή (μονοτονικό) από τη μετάφραση στη νεοελληνική του αειμνήστου Νικολάου Σωτηρόπουλου:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Όπως δε το σώμα είναι ένα, αλλ’ έχει μέλη πολλά, όλα δε τα μέλη του ενός σώματος, αν και είναι πολλά, αποτελούν ένα σώμα, έτσι και ο Χριστός. Διότι με ένα φρόνημα και με μία διάθεσι εμείς όλοι, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και βαπτισθήκαμε για να είμεθα ένα σώμα, και ποτιστήκαμε όλοι (με ζωντανό νερό, το Άγιο Πνεύμα) για να είμεθα ένα πνεύμα.
Ναι, το σώμα δεν είναι ένα μέλος αλλά πολλά. Εάν δε το πόδι ειπή: «Δεν είμαι το χέρι, δεν ανήκω στο σώμα», δεν ανήκει παρά ταύτα στο σώμα; Επίσης, εάν το αυτί ειπή: «Δεν είμαι μάτι, δεν ανήκω στο σώμα», δεν ανήκει παρά ταύτα στο σώμα; Εάν όλο το σώμα ήταν μάτι, πού θα ήταν η ακοή; (πῶς θα μπορούσε κανείς ν΄ ακούση;). Εάν όλο το σώμα ήταν ακοή, πού θα ήταν η όσφρησι; (πῶς θα μπορούσε κανείς να οσφρανθή;). Αλλά τώρα ο Θεός έθεσε στο σώμα καθένα από τα μέλη όπως αυτός θέλησε. Εάν δε όλα ήταν ένα μέλος, πού θα ήταν το σώμα; Αλλά τώρα υπάρχουν πολλά μεν μέλη, ένα δε σώμα. Και δεν μπορεί το μάτι να ειπή στο χέρι: «Δεν σε χρειάζομαι». Ή επίσης το κεφάλι στα πόδια: «Δεν σας χρειάζομαι».
Αντιθέτως, τα μέλη του σώματος που φαίνονται κατώτερα, είναι αναγκαία πολύ περισσότερο. Και εκείνα τα μέλη του σώματος που έχουμε σε λιγώτερη υπόληψι, τα περιποιούμεθα περισσότερο. Και τα μη παρουσιάσιμα μέλη μας καλύπτονται με περισσότερη φροντίδα για ευπρέπεια, ενώ τα παρουσιάσιμα μέλη μας δεν έχουν ανάγκη. Ο Θεός βεβαίως κατασκεύασε το σώμα με αρμονική σύνθεσι των μελών, δίνοντας στο μέλος που υστερεί περισσότερη τιμή, για να μην υπάρχη διαμάχη στο σώμα, αλλά όλα τα μέλη να φροντίζουν το ένα για το άλλο. Έτσι, όταν πάσχη ένα μέλος συμπάσχουν όλα τα μέλη, και όταν τιμάται ένα μέλος χαίρουν μαζί του όλα τα μέλη». (Α΄Κορ. 12, 12-27).
Σκέψεις. Επί μακαριστού Χριστόδουλου, υπό καθεστώς οικονομικής ευμἀρειας ίσχυε το γνωστό ανέκδοτο που ο ίδιος είχε αφηγηθεί και αποδεχτεί:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κατσίκα του γείτονα:
Ο Γερμανός προσεύχεται: "Θεέ μου ο γείτονας έχει μια ωραία μερσεντές, σε παρακαλώ να έχω κι εγώ μία μερσεντες". Ο Ιταλός προσεύχεται "Θεέ μου ο γείτονας έχει ένα ωραίο εξοχικό και μια ωραία Ἀλφα Ρωμέο, σε παρακαλώ, ας έχω κι εγώ". Ο Γάλλος προσεύχεται: "Θεέ μου, ο γείτονας έχει ένα ωραίο σπίτι και μια ωραία γυναίκα, σε παρακαλώ, ας αποκτήσω κι εγώ ένα ωραίο σπίτι και μια ωραία σύζυγο". Ο Ἐλληνας προσεύχεται: "Θεέ μου, ο γείτονας έχει μια κατσίκα που του δίνει αρκετό γάλα. ΝΑ ΨΟΦΗΣΕΙ η κατσίκα του γείτονα".
Η οικονομική κρίση, έφερε τον κόσμο πιο κοντά στην οικογένεια, στους έχοντες ανάγκη και ομολογουμένως αρκετοί ταπεινωθήκαμε, ήρθαμε πιο κοντά στην ελπίδα της Πίστεως, στο "έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεστησόμεθα". Πλησιάσαμε περισσότερο στον αδελφό μας, πνευματικά και αν μπορούσαμε και υλικά. Μακάρι να προσεγγίζαμε και την ενότητα της Πίστεως και την ενότητα λόγω της Πίστεως, στην οποία παραπέμπουν οι επιστολές που δημοσιεύετε, ως μέλη του ενός σώματος. Εκεί παίρνουμε κάτω από τη βάση και πιθανώς να ισχύη το ανέκδοτο της κατσίκας του γείτονα. Η μεν ποιμένουσα εκκλησία κάνει ό,τι μπορεί για τη διάσπαση του ποιμνίου της, οι δε κάπως προβληματισμένοι κάνουν ό,τι μπορούν για τη διάσπασι μεταξύ τους και μεταξύ των ἀλλων κάπως προβληματισμένων.
Ο ιστολόγος με το ερώτημά του "ΕΙΜΑΣΤΕ ή ΟΧΙ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ; Η ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ" μήπως κυρίως θέλει να διατυπώσει το ότι εφ΄ ὀσον είμαστε μέλη του ενός σώματος, άρα συν-κοινωνούντα δοχεία και μάλιστα περισσότερο από συγκοινωνούντα δοχεία, δεν είναι δυνατόν να έχουμε πνευματική κοινωνία με ανθρώπους με τους οποίους δεν μας συνδέει η κοινή Πίστη, με απίστους, με αλλόθρησκους, με αιρετικούς αλλά και με τους "κοινωνούντας" με αιρετικούς. Βέβαια αυτό αποτυπώνεται με πολλά, πάρα πολλά χωρία στην Αγία Γραφή, όπως αποτυπώνεται και η διδασκαλία για την προσπάθεια με κάθε τρόπο, ακόμα και με ανώδυνες και όχι σχετικές με την Πίστη υποχωρήσεις (ο Απ. Παύλος έγινε Ελλησι Έλλην και Ιουδαίοις Ιουδαίος) επαναφοράς των πλανεμένων αδελφών στην σωστή Πίστη. Στις παρούσες συνθήκες, όπου το πνευματικό σύμπαν έχει ταρακουνηθεί ... ποιος θα κρίνει τί; Ο Θεός να μας δώσει φώτιση και όπως γράφτηκε η φώτιση δεν μπορεί να είναι αντίθετη με την Καινἠ Διαθήκη.
ΑπάντησηΔιαγραφή