Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

ΕΥΛΟΓΙΑ ΘΕΟΥ Η ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ


Η καταδίκη τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, εκτός από τον π. Θεόδωρο Ζήση (βλ. ομιλία «π.Θ. Ζήσης, Θα αποδεχθούμε ή θα απορρίψουμε την »σύνοδο» της Kρήτης» https://www.youtube.com/watch?v=MQ32fFcJywo ) και τους αγιορείτες πατέρας, αναγγέλεται και από τους αδελφούς τοῦ πατρώου χώρου, προκειμένου η παναίρεση τοῦ Οικουμενισμοῦ, με αρχηγό τον πατριάρχη Κων/λεως, φθάση στα τάρταρα τοῦ Άδου. Είναι ανάγκη ως εκ τούτου, κληρικολαïκές συνάξεις, εφ’ όσον δεν καταδικάζεται το Κολυμπάρι, στηριζόμενες στην Πανορθόδοξο Σύνοδο τοῦ 1848, που θεωρεῖ το λαό ως φρουρό τῆς ορθοδόξου πίστεως, και όχι πατριάρχας και συνόδους, να διασαλπίσουν το πατερικό λόγο τῆς καταδίκης.
Αναδημοσιεύω το κείμενο τῶν αδελφῶν τοῦ πατρώου χώρου το οποίο και προσυπογράφω.
Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος
θεολόγος


 Οκουμενική Σύνοδος κάνει διάγνωση τς δη πελθούσης σήψεως καί τς ατοαποκοπς τν αρετικν πό τήν κκλησίαν, τούς ποίους καί ναθεματίζει. (Συνοδικόν τςρθοδοξίας, Βλ. ω. Ρωμανίδη, Δογματική, τόμος Β΄):
«τος ον νεπιστρόφως τ πλάν ταύτ κατεχομένοις, καί πρός πάντα λόγον θεον καί πνευματικήν διδασκαλίαν τά τα βεβυσμένοιςς δη, λοιπόν, σεσηπόσι καί το κοινοσώματος τς κκλησίας ποτεμοσιν αυτούςνάθεμα«.
 ληστρική ψευδοπανορθόδοξος Σύνοδος
στό Κολυμπάρι τς Κρήτης


            Γιὰ ἐμᾶς τοὺς Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς ἡ ἐκφώνηση τῶν ἀναθεμάτων γιὰ τὶς ἐτεροδιδασκαλίες καὶ τὶς αἱρέσεις δὲν εἶναι κάτι ξένο, καθότι κατ’ ἔτος ἐκφωνοῦμε τὰ ἀναθέματα κατά τῶν αἱρέσεων καί τῶν αἱρετικῶν, διαβάζοντας τὸ Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας τὴν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἐκεῖ, κατὰ τὴν προσταγὴ τῶν Πατέρων μας, ἀναθεματίζουμε ὅλους τούς αἱρετικοὺς διὰ μέσου τῶν αἰώνων μαζὶ μὲ τὸν πιστὸν λαόν μας, ποὺ ἐπικυρώνει τὶς ἐκφωνήσεις τοῦ Ἀρχιερέως ἤ τοῦ ἱερέως, ἀπαντώντας ὁμοφώνως: ἀνάθεμα, ἀνάθεμα, ἀνάθεμα.
α. Δικαιούμαστε οἱ Ὀρθόδοξοι νά ἀναθεματίζουμε τίς ἀναφυόμενες αἱρέσεις ἤ αἱρέσεις πού ἐπανεμφανίζονται καί πού εἶναι καταδικασμένες στό παρελθόν;
Στὴν περίπτωση τοῦ συνταχθέντος καί κατωτέρω παρατιθεμένου κειμένου γιά τήν καταδίκη καί τόν ἀναθεματισμό τῶν ἀποφάσεων τῆς ληστρικῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης τό 2016, ὡς τέκνα ὑπακοῆς, ἐπαναλαμβάνουμε ἁπλά, αὐτὰ τὰ ὁποῖα οἱ θεοφόροι Πατέρες πρῶτοι ἐξεφώνησαν, ὅταν στὴν ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον κφωνον τ νάθεμα γιλα τ πραχθησόμενα μετ τν γίαν Ζ΄ Οκουμενικν κα πού εναι παρ τν ποτύπωσιν κα τν διδασκαλίαν τν Οκουμενικν Συνόδων κα τν γίων κα θεοφόρων Πατέρων.
Συμφωνοῦμε μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς, ὅτι ἤδη οἱ αἱρετικοὶ, Λατινόφρονες καί Οἰκουμενιστές, κατάραν ἐνεδύσαντο ὡς ἱμάτιον καὶ ὅτι βλασφημοῦν εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, κηρύσσοντας μὲ τὶς ἐτεροδιδασκαλίες τους, ὅτι τό Πανάγιον Πνεῦμα δὲν ἔλαλησε ἀρτίως ἐν ταῖς Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις καὶ ἐν ταῖς διδασκαλίαις τῶν θεοφόρων Πατέρων μας, ἀναθέτοντας οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς  καί εἰς ἡμᾶς, στόν πιστόν λαόν τοῦ Θεοῦ, στούς φύλακες τῆς Ὀρθοδοξίας, τὸ δικαίωμα αὐτὸ μὲ τήν Πανορθόδοξη ἀπόφανσή τους τὸ 1848[1].
Καὶ ἂν δὲν τὸ κάνουμε, νά καταδικάσουμε καί νά ἀναθεματίσουμε τίς ἀποφάσεις τῆς ληστρικῆς Συνόδου, κατὰ τὴν Ε΄ Οἰκουμενικήν καὶ τὸν Ὅρον της, εἴμαστε καὶ ἡμεῖς ὑπὸ ἀνάθεμα.
Δὲν ἐπαφίεται τὸ δικαίωμα τῆς καταδίκης καὶ τοῦ ἀναθέματος κάθε αἱρέσεως καὶ ἐτεροδιδασκαλίας μόνον στοὺς Ἀρχιερεῖς, ἀλλὰ ἐπιβάλλεται ὡς ὑποχρέωση σὲ ὅλους τούς πιστοὺς ὅλων τῶν ἐποχῶν καὶ πάντοτε, κα δ στος ερες καὶ στος δοκοντας εναί τι, κατὰ τὸν Μέγαν μολογητν Θεόδωρον τόν Στουδίτην. Πόσον μᾶλλον αὐτὸ ἐπιβάλλεται ὡς ὑποχρέωση μετά ἀπὸ ἑκατὸ χρόνια Καινοτομίας καὶ βλασφημίας κατὰ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, κατὰ τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεώς μας.
Πολύ περισσότερον ἔχουμε τό δικαίωμα ἀναθεματισμοῦ κάθε αἱρέσεως καί δή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μετά τίς καταδικαστικές ἀποφάσεις το γίου Φιλαρέτου τό 1983 στό Μόντρεαλ τοΚαναδ, μετά τήν καταδίκην το Οκουμενισμο πό τς ερς μας Συνόδου τό 1998 πό τόν μακαριστόν ρχιεπίσκοπόν μας κυρόν Χρυσόστομον τόν Β΄ καί μετά τήν ντίστοιχη καταδίκην τς Ρουμανικς κκλησίας πό τόν Μητροπολίτην Βλάσιον.
Ἡ διδασκαλία τοῦ μεγάλου γίου μας ωάννη το Μαξίμοβιτς εἶναι γιά τό θέμα μας, ἐπίσης, καταλυτική: Στούς σχατους καιρούς κάθε πιστός ρθόδοξος χριστιανός εναι πεύθυνος γιά λην τήν κκλησίαν!!! Πόσον μᾶλλον ὅταν ὁ Οἰκουμενιστής «πατριάρχης» Βαρθολομαῖος μέ τούς συνυπογράψαντες τά ἄθεσμα ἀποφασισθέντα ἐν Κολυμπαρίῳ τῆς Κρήτης τά ἐπιβάλλει μέ ἐγκύκλιό του ὡς ὑποχρεωτικά καί δεσμευτικά γιά ὅλη τήν Ὀρθοδοξία, ἀκόμη καί γι’ αὐτούς … πού δέν τά ὑπέγραψαν.
β. Ὑπάρχει ἀνάγκη νά γίνει ἡ καταδίκη καί ὁ ἀναθεματισμός καί πάλιν αὐτῶν, ἀπό τούς ὁποίους ἔχουμε ἀποτειχισθεῖ καί τούς θεωροῦμε ἐκτός Ἐκκλησίας;
Στό ἐρώτημα αὐτό πρέπει νά σημειωθοῦν τά ἑξῆς: Ἐφ’ ὅσον ἐπανεμφανίζονται δημόσια οἱ διάφοροι αἱρετικοί καί λαμβάνουν ἀποφάσεις πού θίγουν τήν Ἱερή Παράδοση, τήν διδασκαλία καί τά δόγματα τῆς φιλτάτης Ὀρθοδοξίας μας, ὀφείλουμε, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων μας, τήν πράξη καί τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁσάκις ἐμφανίζεται ἡ ἑτεροδιδασκαλία νά τήν καταδικάζουμε. Ὅσες φορές δηλ. ἐμφανίζεται ἡ ἑτεροδιδασκαλία πού συνιστᾶ αἵρεση, φείλουμε νά τήν καταδικάζουμε. Νά τήν στιγματίζουμε καί νάναθεματίζουμε ὄχι μόνον τήν ἑτεροδιδασκαλία, ἀλλά καί τούς κηρύσσοντες αἱρετικά. Μέ τόν τρόπο αὐτόν προστατεύουμε τήν Ἐκκλησία μας, τό ποίμνιό μας, ἀλλά καί ἀφυπνίζουμε ἐκείνους πού μένουν ἀκόμη σέ κοινωνία μέ τούς αἱρετικούς.
Ὁσάκις δηλ. τελεῖται ἔγκλημα αὐτό πρέπει νά καταδικάζεται.
Ἐάν, γιά παράδειγμα, κάποιος τελέσει μία ποινικά κολάσιμη πράξη καί καταδικαστεῖ, καί κάποιος ἄλλος τελέσει τό ἴδιο ἔγκλημα ἀργότερα δέν πρέπει τάχα νά καταδικαστεῖ καί ὁ δεύτερος, ἐπειδή ἤδη … καταδικάστηκε ὁ πρῶτος; (!) Πόσον μλλον παιτεται πό πάντων καί νέα καταδίκη καί ναθεματισμός τν αρετικν πού διαστρέφουν τήν διδασκαλίαν τςκκλησίας, ταν τά διακυβευόμενα μεγέθη τς Παρακαταθήκης τς Πίστεως καί τν δογμάτων  εναι συγκρίτως πολυτιμότερα ς θεμάτων ζως αωνίου!
Ἀπαιτεῖται, λοιπόν, πάντοτε ἡ καταδίκη, ὅπως ἐπιβεβαιώνεται, ἀπό τίς συνεχόμενες συνόδους πού καταδίκασαν γιά παράδειγμα τολάχιστον δεκατέσσερις φορές τούς Παπικούς (Λατίνους-Φράγκους, τό 879, τό 1009, τό 1054 καί στή συνέχεια…).
Δέν ἀρκοῦσε μόνον μία φορά ἡ καταδίκη τους;
Γιατί ἐπανέρχονταν συνεχῶς οἱ θεοφόροι Πατέρες μας, παρά τίς συνεχόμενες προηγούμενες καταδίκες τους;
Ἡ ἀποτείχισή μας, ἡ ὁποία εἶναι δικαίωμα πού παρέχεται σέ ὅλους τούς πιστούς ἀνεξαιρέτως, κατά τόν ιε΄ τς ΑΒ΄ πί Μεγάλου Φωτίου Συνόδου ἤ μᾶλλον ἡ ἀποτείχιση, θέση κτός τςκκλησίας τν αρετικν, πό πάντων, τν κανονικν καί τν λαϊκν μελν το κκλησιαστικο σώματος , ἀσφαλίζει μέν ἡμᾶς, ἀλλά δέν εἶναι ὁλοκληρωμένη,
-ἄν δέν ἀφυπνίσουμε καί ἄλλους μέ τό κήρυγμα, τόν προφορικό καί τόν γραπτό λόγο, μέ τήν γνωστοποίηση μέ κάθε μέσον συνεχῶς καί ἀδιαλείπτως τῶν θέσεων τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Πατέρων μας,
-ἀλλά καί μέ τόν στιγματισμό τῆς ἑτεροδιδασκαλίας καί τῆς κηρυσσομένης αἱρέσεως.
Αὐτό ὀφείλει νά γίνεται ὄχι μόνον σέ ἀτομικό ἐπίπεδο, ἀλλά καί συλλογικά εὐκαίρως ἀκαίρως ὑπό πάντων τῶν Ὀρθοδόξων, κατά τόν λόγον το ποστόλου καί το γίου Θεοδώρου τοΣτουδίτου, ὑπό τῶν Μοναστηρίων καί τῶν Ἐνοριῶν συλλογικά,  καί ὅλων τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας.
Συμπερασματικά: άν  λόγος εναι περί πίστεως, μς διδάσκει  γιος Θεόδωρος  Στουδίτης, σύ μήν πες, τι εσαι φτωχός καί δέν εσαι πλούσιος, τι εσαι πρόβατο καί χι ποιμένας. Ο λίθοι κεκράξονται, καί σύ σιωπηλός καί φροντις;
Τονίζεται, λοιπόν, ἀπό διάφορους λεγόμενους συντηρητικούς Νεοημερολογίτες, ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῆς λεγομένης ἀντιπροσωπείας τῆς «κκλησίας» τῆς Ἑλλάδος στήν λεγομένη «γία καί Μεγάλη Σύνοδο», στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, καί ἀπό ἐμᾶς βεβαίως, εἶναι ἀποφάσεις ληστρικῆς Συνόδου. Ἡ ἀντιπροσωπεία τῆς φερομένης ὡς «κκλησίας τς λλάδος», τονίζουν διάφοροι «συντηρητικοί» ἐπίσκοποι, ἦταν ἐντολοδόχος  τοῦ «σώματος τς εραρχίας» καί ὄφειλε μέχρι τό  τέλος νά καταθέσει τήν ἐντολή πού πῆρε, χωρίς καμμία παθογένεια. Δέν εἶχε καμμία ἐξουσιοδότηση νά μεταβάλει τό περιεχόμενο τῆς ἐντολῆς καί οἱ αἰτιολογίες πού ἀκούσθηκαν, ὅτι δῆθεν οἱ παρόντες στήν Σύνοδο ψήφισαν καί ὅτι ἔπρεπε νά συνταχθοῦν μέ τήν ὁμοφωνία τῶν λοιπῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι χωρίς ἔρεισμα, διότι ἀφ’ ἑνός ἡ ἀντιπροσωπεία ἀσφαλῶς ψήφισε, ἀλλά ὄφειλε νά ψηφίσει ἐντός καί μόνον τῆς ἐντολῆς πού εἶχε, καί ἀφ’ ἑτέρου, διότι μία Ἐκκλησία μποροῦσε νά ὑποβάλει πρόταση, γιά τήν διόρθωση τῶν ψηφισθέντων ἀπό τούς Προκαθημένους κειμένων καί ἄν δέν γινόταν δεκτή, καταγραφόταν στά Πρακτικά, μή θεωρουμένης τῆς προτάσεως ὡς διασπαζούσης τήν ὁμοφωνία.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ἀποδέχεται στό κείμενο «Σχέσεις ρθοδόξου κκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον» τόν ὅρον «τερόδοξες κκλησίες», ἐπειδή ὁ ὅρος εἶναι ἀντιφατικός καί ἀπαράδεκτος θεολογικά, διότι, ἄν μιλᾶμε περί Ἐκκλησίας, αὐτή δέν μπορεῖ νά εἶναι ἑτερόδοξη καί ἄν μιλᾶμε περί ἑτεροδόξου αὐτή δέν μπορεῖ νά εἶναι Ἐκκλησία, μέ τήν θεολογική ἔννοια τοῦ ὅρου.
Ὁ ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας μᾶς δίνεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Δομήτορά Της μέ τό ψευδέστατο στόμα Του τόν ορανοβάμονα θεον Παλον, ὁ ὁποῖος στήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολήν του (Α΄ 17-23) μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι: «να  Θες το Κυρου μν ησο Χριστο πατρ τς δξης, δη μν πνεμα σοφας κα ποκαλψεως ν πιγνσει ατο, πεφωτισμνους τοςφθαλμος τς καρδας μν, ες τ εδναι μς τς στιν  λπς τς κλσεως ατο, κα τς  πλοτος τς δξης τς κληρονομας ατο ν τος γοις, κα τ τ περβλλον μγεθος τς δυνμεως ατο ες μς τος πιστεοντας κατ τν νργειαν το κρτους τς σχος ατον νργησεν ν τ Χριστ γερας ατν κ νεκρν, κα κθισεν ν δεξι ατο ν τος πουρανοις περνω πσης ρχς κα ξουσας κα δυνμεως κα κυριτητος κα παντς νματος νομαζομνου ο μνον ν τ αἰῶνι τοτλλ κα ν τμλλοντι· κα πντα πταξεν π τος πδας ατο, κα ατν δωκε κεφαλν πρ πντα τ κκλησίᾳτις στ τ σμα ατο, τ πλρωμα το τ πντα ν πσι πληρουμνου».
Συνεπς εναι δύνατη  παρξη τεροδόξου κκλησίας, πως εναι δύνατη  παρξη τεροδόξου Χριστο.
Εἶναι παραλογισμός νά ἔχεται ἀληθείας ταυτόχρονα ἡ πίστη, πού τό στόμα τοῦ ποστόλου Παύλου,  γιος ωάννης  Χρυσόστομος μᾶς παραδίδει, ὅτι «ν τ δει οκ στι μετάνοια»,σχολιάζοντας τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου καί ἡ ὕπαρξη ἑνός ἄλλου σώματος Χριστοῦ μέ κεφαλήν τόν Ἴδιον, πού διδάσκει ἀκριβῶς τά ἀντίθετα, ὅπως τῆς Παπικῆς Συναγωγῆς, πού στήν κατήχησή της κδ. Βατικανο-Κάκτου 1996 καί στήν σελ. 332 μέ τίτλο: « τελικός ξαγνισμός  τό καθαρτήριο» διαστροφικά τονίζει, ὅτι: «σοι πεθαίνουν χωρίς νάχουν ξαγνιστε ποβάλλονται μετά τόν θάνατό τους σέ ναν ξαγνισμό, γιά νά εσέλθουν στήν χαρά το ορανο. Ατόν τόν τελικόν ξαγνισμόν  κκλησία τόν νομάζει καθαρτήριο».
Γιά νά συμβιβάσει τά ἀσυμβίβαστα ἡ «κκλησία τς λλάδος» ὑπέβαλε τήν πρόταση, πού τελικά ἔγινε δεκτή, ὅτι δέν ἀναγνωρίζει μέν τήν ὕπαρξη ἑτεροδόξων «κκλησιν», ἀλλά τήν ἱστορικήν ὀνομασία ἑτεροδόξων «κκλησιν» πρᾶγμα παντελῶς παράδοξο καί παράλογο, διότι ὀνομασία ἔχει μόνο κάτι πού ὑπάρχει ἐν χώρῳ καί χρόνῳ.
Ἑπομένως ἡ παραδοχή τῆς ὀνομασίας καί ὄχι τῆς ὑπάρξεως προσπαθεῖ νά συμβιβάσει τά ἀσυμβίβαστα φαιδροποιῶντας τά πράγματα.
Εἶναι ἀπαράδεκτο νά ὀνομάζεται «γία καί Μεγάλη» μία ληστρική Σύνοδος καί εἶναι φαιδρό νά ὀνομάζεται
«γία», ἀφοῦ δέν ταν πομένη τν γίων Οκουμενικν καί λοιπν Συνόδων, ὅπως δηλώθηκε ἀκόμη καί ἀπό τόν Οἰκουμενιστή «Ἀλβανίας» Ἀναστάσιο (!), χωρίς νά διαφοροποιηθεῖ κανείς, καί πού οὐδεμία δογματική ἤ κανονική ἐνασχόληση εἶχε,
-καί «Μεγάλη», φ’ σον δέν κπροσωπήθηκαν πάνω πό 200.000.000 μοδόξων ρθοδόξων (150 Πατρ. Μόσχας, 30 Πατρ. Γεωργίας, 20 Πατρ. Βουλγαρίας καί Πατρ. ντιοχείας).
Ἡ ληστρική ψευδοσύνοδος δέν κατέγνωσε οὐδεμίαν ὑφισταμένην αἵρεση στίς μέρες μας, παραβιάζουσα προδήλως τόν λζ΄ Κανόνα τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
«Δεύτερον το τους σύνοδος γινέσθω, τν πισκόπων καί νακρινέτωσαν λλήλως τά δόγματα τς εσεβείας καί τάς μπιπτούσας κκλησιαστικάς ντιλογίας διαλυέτωσαν»,πού χει Οκουμενικήν πικύρωση πό τόν β΄ τς κτης καί τόν α΄ τς βδόμης Οκουμενικς. Δέν ἀπετίμησε, ἐπίσης, ἄν καί ἔλαβε σχετική ἀπόφαση, τούς διεξαχθέντες μέ τούς αρετικούς «τεροδόξους» θεολογικούς διαλόγους, ὅπως μέ τούς Παλαιοκαθολικούς-Παπικούς, τούς Ἀντιχαλκηδονίους-Μονοφυσίτες, τούς Προτεστάντες Ἀγγλικανούς καί τούς Λουθηρανούς. Οἱ διάλογοι αὐτοί χαρακτηρίστηκαν ὀρθά, (ἀκόμη καί ἀπό τόν Λατινόφρονα «Μεσσηνίας» Χ. Σαββᾶτο), ὅτι ἔχουν μεταλλαχθεῖ ἀπό διάλογος «Ἐκκλησιῶν» σέ Ἀκαδημαϊκό διάλογο.
(Βλ. κθεσις περί τς γενομένης 14ης Γεν. Συνελεύσεως Μεικτς Θεολογικς πιτροπς πί το διαλόγου μεταξύ ρθοδόξου καί Ρωμαιοκαθολικς κκλησίας).
Κάποιες ἰσχνές τροποποιήσεις ἔγιναν, ἀλλά οἱ Σύνοδοι τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας δέν γίνονται, γιά τήν ἀπόδειξη τῆς ἑνότητάς Της, ὅπως ἀπαραδέκτως δηλώθηκε, γιά τήν ὁποία ὑπεραρκοῦν τό κοινόν ποτήριον, (συλλείτουργο), τά Δίπτυχα, τά Εἰρηνικά Γράμματα καί ἡ ταυτότητα τῶν κανονικῶν ποινῶν.
Ο Σύνοδοι τς ρθόδοξης κκλησίας γίνονται, γιά τήν κατάγνωση τν φισταμένων αρέσεων ν τόπ καί χρόν καί τόν συντονισμό τς ρθοδοξίας μέ τήν ρθοπραξία μέ τήν προβλέψη ερν Κανονικν διατάξεων καί τόν ναθεματισμό τν αρέσεων καί τν αρετικν.
Ἡ Ἱ. Μονή Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους παρατηρεῖ, βεβαίως, ὅτι:
«Σέ ἀρκετά σημεῖα τῶν κειμένων προστέθηκε περί τῶν μή Ὀρθοδόξων ὁ προσδιορισμός «τεροδόξων», ὥστε νά φαίνεται ἡ ἀπόκλισίς των ἀπό τήν Ὀρ­θόδοξον ἀποστολική Πίοτιν. Στήν παραγρ. 21 (τοῦ κειμένου «Σχέσεις ρθοδόξου κκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσμον») λέγεται καθαρά, ὅτι «α μή ρθό­δοξοι κκλησίαι παρεξέκλιναν κ τς ληθος πίστεως τς Μις, γίας, Καθο­λικς καί ποστολικς κκλησίας».
Στό θέμα τῶν διαχριοτιανικῶν διαλόγων προστέθηκε διάταξη νά γίνονται περιοδικές ἀξιολογήσεις τους. Γιατί, ὅμως, δέν ἀξιολογήθηκαν ὀρθοδόξως οἱ μέχρι σήμερα ἄκαρποι διεξαχθέντες καί διεξαγόμενοι διαχριστιανικοί διάλογοι εἶναι προφανές:
Γιά νά μήν θιγον ο αρετικοί Παπικοί, Μονοφυσίτες καί Προτεστάντες!
Στό ζήτημα τῆς παράδεκτης συμμετοχς στό Π.Σ.Ε., (Παγκόσμιο Συμβούλιο το Σαταν), διευκρινίσθηκε, ὅτι ἀποβλέπει στήν προώθηση (μόνον) τῆς εἰρηνικῆς συνυπάρξεως καί τῆς συνεργασίας ἐπί τῶν μειζόνων κοινωνικοπολιτικῶν προκλήσεων, ἀλλά καί μόνον ἡ συμμετοχή σ’ αὐτό τό συνονθύλευμα τῶν αἱρέσεων, πού κεφαλήν του ἔχει τόν Σατανᾶ, αἵρει τήν ὑπόσταση  μιᾶς Ἐκκλησίας ὡς Ἐκκλησίας.
Ἡ οὐνία συμπεριλήφθηκε μέν στίς ἀπαράδεκτες ἐνέργειες ἤ μεθόδους προσεγγίσεως τῶν χριστιανῶν, χωρίς, ὅμως, νά καταδικαστεῖ καί νά στηλιτευτεῖ ἡ Παπική θρησκευτική κοινωνία, πού ἔχει ἀναγάγει σέ θεσμόν Κανονικοῦ Δικαίου τήν μέθοδον αὐτήν καί χωρίς νά ἀναθεματισθοῦν οἱ Οὐνίτες.
Ἀπό τήν πρώτη παραγραφο τοῦ κεφ. Β΄ τοῦ προσυνοδικοῦ κειμένου « ποστολή τς ρθοδόξου κκλησίας ν τ συγχρόν κόσμ», ἀπαλείφθηκε  περσοναλιστική ναφορά στόννθρωπο «ς κοινωνίαν προσώπων ντανακλώντων κατά χάριν διά τς νότητος το νθρωπίνου γένους τήν ν τ γί Τριάδι ζωήν καί κοινωνίαν τν θείων προσώπων»...
Στό ζήτημα τῶν ἀπαράδεκτων μικτῶν γάμων μέ ἑτερόδοξους ποφεύχθηκε  ρητή ναφορά καί δέσμευση τς Συνόδου, γιά ερολόγησή τους, πού παγορεύεται, σύμφωνα μέ τήν καθολικς σχος διάταξη το 72ου Κανόνα τς Πενθέκτης, καί ἴσχυσε « δυνατότητα φαρμογς τς κκλησιαστικς οκονομίας»!!!, πρᾶγμα ἀντορθόδοξο καί ἀναιρετικό τῆς κοινωνίας εἰς Χριστόν καί εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ ὀρθοδόξου γάμου.
Ἔγινε μέν ἀναφορά (στήν Ἐγκύκλιο τς ψευδοσυνόδου) στίς μεγάλες, «καθολικο κύρους», Συνόδους πί γίου Φωτίου (879) καί γίου Γρηγορίου Παλαμ (1351), στίς ποες καταδικάζονται αρετικά δόγματα, πως τό Φιλόκβε, τό παπικό πρωτεο καί  κτιστή Χάρις, ἀλλά χωρίς νά ναγνωρισθ  Οκουμενική τους περιωπή, ἐνῶ ἡ Σύνοδος τοῦ γίου Μεγάλου Φωτίου μέ τήν αὐτοσυνειδησία Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναγνώρισε ὡς Ζ΄ Οἰκουμενικήν τήν Σύνοδον τοῦ 787 καί ο δογματικοί ροι τς Συνόδου το γ. Γρηγορίου τοΠαλαμ, τό 1351, συμπεριελήφθησαν στό Συνοδικόν τς ρθοδοξίας μας καί στίς μεταγενέστερες, πού νέτρεψαν τίς ποφάσεις τς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας καίπεκήρυξαν τίς βλάσφημες Προτεσταντικές δοξασίες.
Ἡ σύνοδος, ἄν ἦταν Ὀρθόδοξη, ὄφειλε νά διόρθωσει ἐπαρκῶς τά προσυνοδικά κείμενα. Ὄφειλε νά ξαναγράψει τό  ἀντορθόδοξο κείμενο περί τῶν σχέσεων μέ τούς ἑτεροδόξους πού ἔπρεπε νά τούς στιγματίσει ς αρετικούς καί νά καθορίσει σαφεῖς ἐκκλησιολογικές ἀρχές στούς θεολογικούς διάλογους, νά ατοπροσδιοριστε, δηλαδή, ς  κκλησία, φο ποκηρύξει τό Φράγγικο μερολόγιο καί πιστρέψει στήν Πατρώα εσέβεια, νούμενη μέ τούς γωνιζομένους ρθοδόξους το Πατρίου ορτολογίου καί νά ναθεματίσει τόν Οκουμενισμό καί τούς παναιρετικούς Φράγγους, Μονοφυσίτες καί τούς βλάσφημους Προτεστάντες. φειλε νά ποκηρύξει τόν ψευδεπίσκοπο καί μασνο θηναγόρα, νά καταδικάσει τήν ρση τςκοινωνησίας-ναθεμάτων τό 1965[2] καί τίς ψευδενώσεις μέ τούς αρετικούς Παπικούς, πως καί νά ναθεματίσει σους πέγραψαν τήν Βελμένδιο νωση καί τήν ψευδένωση το Σαμπεζύ μέ τούς Μονοφυσίτες.[3]
Τά κείμενα τς ληστρικς συνόδου μειναν πίτηδες σαφ καί μφίσημα. Ἀπό τήν προσεκτική μελέτη τοῦ ἐπιμάχου 6ου κειμένου διαπιστώνουμε πολλά σημεῖα, στά ὁποῖα ἡ ἀσάφεια δίνει σκόπιμα τήν δυνατότητα διαφορετικῆς ἑρμηνείας του, γιά νά μήν δυσαρεστηθοῦν οἱ παρευρισκόμενοι (ἀπαραδέκτως) ὡς παρατηρητές αἱρετικοί:
  1. Γίνεται ἀναφορά σέ ἑτερόδοξες χριστιανικές «κκλησίες», πού δέν βρίσκονται σέ κοινωνία μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (βλ. παραγρ. 6), καί, ἐπίσης, δέν τίθεται ὡς βάση ἡ ἀλήθεια, ἡ πίστη καί παράδοση τῶν ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῆς ἀναζητήσεως τῆς ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν (βλ. παραγρ. 5), ἑνῶ ἐπίσης ἀπαράδεκτα δέν τονίζεται, τι  κκλησία οδέποτε διασπάσθηκε καί τι παραμένει  Μία καί γία.
  2. Δέν περιγράφεται ἡ ἀποστολική ἀλήθεια, πίστη καί παράδοση τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί δέν ἀντιδιαστέλλεται ἀπό τήν ἑτεροδοξία-κακοδοξία τῶν «τεροδόξων χριστιανικνκκλησιν» μέ συγκεκριμένα στοιχεῖα τῆς δισχιλιετοῦς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας. Μέ τόν τρόπον αὐτόν δέν ὁριοθετεῖται σαφῶς ἡ Ἐκκλησία ἀπό τίς αἱρέσεις, πού σφετερίζονται τήν ἀποστολική ἀλήθεια, εἴτε αὐτές ἀποδέχονται τίς τρεῖς πρῶτες Οἰκουμενικές Συνόδους (οἱ Μονοφυσίτες), εἴτε ἔχουν συγκαλέσει εἴκοσι μία ψευδοσυνόδους!!! (οἱ Παπικοί), εἴτε ἀρνοῦνται νά ἀναγνωρίσουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τήν ὅλη ἀποστολική πίστη (οἱ παναιρετικοί καί βλάσφημοι τῆς Παναγίας μας καί τοῦ Χριστοῦ μας Προτεστάντες).
πειδή, λοιπόν, ο Οκουμενιστές τίς νομάζουν «τερόδοξες χριστιανικές κκλησίες» χωρίς νά προσδιορίζουν σαφς τήν τεροδοξία τους καί τίς αρέσεις  τους, πού τίς χουνδηγήσει κτός κκλησίας, δηλ. στήν αρεση καί στήν πώλεια, εκολα περνάει  ντορθόδοξη θεωρία καί  κακόδοξη ντίληψη,
τι ρθόδοξοι καί Παπικοί βρίσκονται τάχα πλέον πό καθεστώς, χι τετελεσμένου  σχίσματος καί τι ο Παπικοί δέν εναι αρετικοί
-καί μέ τούς Παπικούς δέν βρίσκονται ο Οκουμενιστές σέ νεκροφόρο καί θανάσιμο ναγκαλισμό μέ τίς ντικανονικές συμπροσευχές, τά ονιτικά συλλείτουργα καί τήν διακοινωνία καί τά κοινά νακοινωθέντα,
λλά δθεν σέ διακοπή τς κκλησιαστικς κοινωνίας, κοινωνησίας, ρση τς ποίας, μως, γινε τό 1965, πό τόν αρεσιάρχη θηναγόρα καί πό τήν ψευδοσύνοδο τς Πόλης, πού πικυρώθηκε στό Μπάλαμαντ καί στήν συνέχεια στήν Ραβέννα καί μέ τήν κρυφή καί φανερή διακοινωνία πικυρώνεται καθημερινά μέ τά ονιτικά συλλείτουργα τν Λατινοφρόνων καί τν Οκουμενιστν σέ κάθε περίσταση.
Ατή  θεωρία, πού χει κερδίσει καί ρθοδόξους θεολόγους, διαστρεβλώνει τήν ννοια τς Μίας, γίας, Καθολικς καί ποστολικς κκλησίας, στήν ποία συμπεριλαμβάνειρθοδόξους καί Παπικούς παρά τίς βυσαλέες δογματικές διαφορές, καθώς καί τήν ννοια τς τεροδοξίας, τήν ποία ντιλαμβάνεται ς διαφορετική τάχα διατύπωση τς διαςποστολικς πίστεως!
Ἡ ἀσφαλής διεξαγωγή διαχριστιανικῶν διαλόγων χρειάζεται ἕνα καταστατικῆς ἰσχῦος κείμενο, πού νά ἀποτυπώνει μέ σαφήνεια τήν διαφοροποίηση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τήν αἵρεση καί τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τίς αἱρετικές ψευδοεκκλησίες, πως εναι  μολογία Πίστεως τς κκλησίας μας στήν Σύνάξη τν κπροσώπων της (λλάδος, Ρωσσικς Διασπορς, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Σερβίας, ταλίας καί Βορείου καί Νοτίου μερικς, στήν θνα τό 2016). Ἡ μορφή τῶν Ἱερῶν Κανόνων Α΄ τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί Α΄ καί Β΄τῆς Πενθέκτης μπορεῖ, ἐπίσης, νά ἀποτελεῖ γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους τό παράδειγμα.
3) Στήν παραγρ. 20 ἔχουν ἐπισημανθεῖ ἐλλείψεις, οἱ ὁποῖες ἀφήνουν χῶρο στήν καταδικασμένη πό τήν ρθόδοξη κκλησία «βαπτισματική θεολογία» καί στήν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητας στούς αἱρετικούς!!!
4) Εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτη ἡ παραγρ. 23, πού τονίζει, ὅτι ὁ διάλογος πρέπει νά συνοδεύεται «διά πράξεων μοιβαίας κατανοήσεως καί γάπης». Δέν διευκρινίζεται μέχρι ποῦ ἐπιτρέπεται νά φθάσουν οἱ πράξεις αὐτές καί βάσει, ποίων Ἱερῶν Κανόνων, ὥστε νά ἐκδηλώνεται μέν ἡ ψυχική μας εὐγένεια καί τό ποιμαντικό μας ἐνδιαφέρον γιά τήν σωτηρία τῶν αἱρετικῶν μέ τήν ἐπιστροφή τους στήν Καθολική Ἐκκλησία καί νά διασφαλίζεται ταυτόχρονα ἡ Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογική συνείδησις. φειλε,  δηλαδή, μέ τήν πόφασή της, ν θελε νά λέγεται ρθόδοξη Σύνοδος, νά καταδικαστον περίφραστα μέ σαφες καί ρητές διατάξεις Κανόνων ο συμπροσευχές μέ τούς αρετικούς, ο λειτουργικοί σπασμοί, τά ονιτικά συλλείτουργα καί οδιαθρησκειακές συμπροσευχές, πού ἐμφανίζουν τούς αἱρετικούς Παπικούς, Μονοφυσίτες καί Προτεστάντες ὡς «κκλησία» μέ αὐθεντικό Βάπτισμα, Ἱερωσύνη καί σώζουσα Χάρη, καί μέ τόν τρόπον ατόν νατρέπουν καί κυρώνουν στή πράξη τήν ατοσυνειδησία τς ρθόδοξης κκλησίας ς τς Μίας, γίας, Καθολικς καί ποστολικς κκλησίας.
5) Στήν παραγρ. 11 λέγεται ὅτι, διάλογοι οἱ ὁποῖοι δέν ἐπιτυγχάνουν συμφωνία ἐπί ἑνός θέματος, δέν διακόπτονται. Ἀντίθετα, καταγραφομένης τῆς θεολογικῆς διαφωνίας, συνεχίζονται. κκλησία δέν διαλέγεται μέ τούς αρετικούς, λλά διδάσκει καί δηγε στούς κόλπους Της τούς πεπλανημένους καί τούς φισταμένους τς σωζούσης ληθείας.
Οἱ ἄκαρποι διάλογοι συντελοῦν στό νά ἀμβλύνεται ἡ δογματική εὐαισθησία τῶν Ὀρθοδόξων θεολόγων, πού μετέχουν σέ αὐτούς, καθώς καί τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος.  Ονία στήν παράγραφο 23 εἶναι τό κατ’ ἐξοχήν ἐκκλησιολογικό πρόβλημα, πού πρεπε νά καταδικαστε περίφραστα καί νά ναθεματισθον ο Ονίτες κατά τά νωτέρω, πρᾶγμα τό ὁποῖο δέν ἔγινε καί θά ἑρμηνεύεται πλέον τό πρόβλημα τῆς Οὐνίας, ὡς πρακτικός ἀνταγωνισμός καί ὄχι ὡς κκλησιολογική κτροπή πού κυρώνει τήν σωτηρία.
                        Ὡς πρός τούς μεικτούς γάμους ὀφείλει νά καταδικαστεῖ ἡ ἀπαράδεκτη «φαρμογή τς κκλησιαστικς οκονομίας» ἡ ὁποία δέν ἀφορᾶ μόνον τούς μεικτούς γάμους ἀλλά – ΑΟΡΙΣΤΑ – «τά κωλύματα γάμου»! Τό κείμενο τό ἀναφέρει ξεκάθαρα:
«5. Περί τν μεικτν γάμων ρθοδόξων μεθ’ τεροδόξων καί μή Χριστιανν χθη ες τήν πόφασιν, πως: i)  γάμος ρθοδόξων μεθ’ τεροδόξων κωλύεται κατά κανονικήν κρίβειαν (κανών 72 τς Πενθέκτης ν Τρούλλ Συνόδου). ii)  δυνατότης φαρμογς τς κκλησιαστικς οκονομίας ς πρός τά κωλύματα γάμου δέον πως ντιμετωπίζεται πό τς ερς Συνόδου κάστης ατοκεφάλου ρθοδόξου κκλησίας, συμφώνως πρός τάς ρχάς τν ερν κανόνων, ν πνεύματι ποιμαντικς διακρίσεως, πί τ σκοπ τς σωτηρίας το νθρώπου. iii)  γάμος ρθοδόξων μετά μή χριστιανν κωλύεται πολύτως κατά κανονικήν κρίβειαν.
Βάσει, λοιπόν, αὐτῆς τῆς σατανικῆς ἐμπνεύσεως φράσεως (5 ii), μέ τήν «φαρμογή τς εκκλησιαστικς οκονομίας» ἀναιροῦνται ὅλες οἱ  προηγούμενες ἀποφάσεις τοῦ κειμένου καί ἀνοίγει ἡ πόρτα πρός τούς γάμους ὁμοφυλοφίλων, γάμους μετ’ ἀλλοθρήσκων κ.ἄ. (ἀφοῦ μόνον κατ’ ἀκρίβειαν τοιοῦτος γάμος ἀπαγορεύεται στήν ὑποπ.  5iii  !!!).
6) Οἱ παραγρ. 4, 5 καί 6 καθιερώνουν τήν συμμετοχή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στούς ἀπαράδεκτους ἀπό Ὀρθόδόξου πλευρᾶς λεγομένους διαχριστιανικούς διάλογους καί στήν Οἰκουμενική Κίνηση καί μάλιστα μέ τήν ἀπαράδεκτη διαβεβαίωση, ὅτι « ρθόδοξος συμμετοχή ες τήν κίνησιν (σσ. τήν Οἰκουμενιστικήν δηλαδή!!!) πρός ποκατάστασιν τς νότητος μετά τν λλων Χριστιανν ν τ Μιγί, Καθολικ καί ποστολικ κκλησί… ποτελε συνεπ κφρασιν τς ποστολικς πίστεως καί παραδόσεως ντός νέων στορικν συνθηκν» (παραγρ. 4).
Τό ἐρώτημα εἶναι μέ ποιές ἐκκλησιολογικές ἀρχές ἔχουμε διασφαλίσει τήν συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων στούς σημερινούς διαχριστιανικούς διάλογους, ὥστε αὐτή νά εἶναι συνεπής πρός τήν ἀποστολική πίστη καί παράδοση. Καί στίς σημερινές ἱστορικές συνθῆκες, ὅπως καί στίς παλαιότερες (Λατινοκρατία τοῦ 13ου αἰῶνος, Propaganda Fidei τοῦ 16ου-18ου αἰῶνος), τό σφαλές κριτήριο ρθοδόξου διαλόγου, (τς διδασκαλίας μλλον πρός τούς κτός Ατς), εναι νά διατηρεται ναλλοίωτη  κκλησιολογική ταυτότητα τν ρθοδόξων καί νά παρουσιάζεται πάντοτε  ρθόδοξη κκλησία ς  Μία, γία, Καθολική καί ποστολική κκλησία, χουσα τήν ποστολή το διδασκάλου καί το φθαλμο τς νθρωπότητας.
Κάποτε ἐπρόκειτο γιά ἄρνηση νά ὑποταχθοῦμε στήν ἐξουσία τοῦ Πάπα. Κατόπιν ἐπρόκειτο γιά ἄρνηση τῆς Οὐνίας, δηλαδή νά μνημονεύουμε τόν Πάπα ὡς Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα πρόκειται γιά ἄρνηση νά «λληλοαναγνωρισθομε ς κκλησίες», ὅπως θέλει ἡ παναιρετική Οἰκουμενική Κίνηση τοῦ 20ο αἰῶνα καί  αρεση τς λεγενας τν αρέσεων τοΟκουμενισμο.
...

10 σχόλια:

  1. Σαββόπουλε ξύπνα!Σε φύσιξαν οι της Π. Π. για την ουνία σου.Μακριά από τους γνήσιους Νίκο,κακολογούν τον Άγιο Παΐσιο κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα με την πρόταση του αδελφού Νικόλαου Σαββόπουλου, έχει περάσει ένας και μισός χρόνος από την Ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου και μέχρι σήμερα κανένα Επισκοπικό Σώμα ( Σύνοδος ) είτε των επισήμων Εκκλησιών, είτε των ΓΟΧ δεν τόλμησε, για διαφόρους λογικοφανείς λόγους ο καθένας, να προχωρήσει σε Επίσημη Συνοδική Καταδίκη της Κολυμπαρίου Συνόδου και όσων Ετεροδιδασκαλιών και Καινοτομιών της Ορθοδόξου Πίστεως αποδέχθηκε ουσιαστικά στις Αποφάσεις της. Σύμφωνα με την Πανορθόδοξη Σύνοδο του 1848 τον λόγο πλέον έχει ο ευσεβής Κλήρος και Λαός, ο οποίος ναι μεν δεν μπορεί να καταδικάσει ή και Αναθεματίσει την όποια αποδοχή Αίρεσης, ως Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, δικαίωμα που ανήκει σε Συνόδους Ορθοδόξων Αρχιερέων, αλλά έχει σαφώς το δικαίωμα και την υποχρέωση ΑΝΑΦΩΝΗΣΗΣ και Καταδίκης μέσω αυτής, ακόμη και Αναθεματισμού, ως Αναφώνηση, της αποδοχής πάσης Αιρέσεως στην Κρήτη, με κληροκολαϊκές Συνάξεις, που επιβάλλεται να γίνουν όσο το δυνατόν περισσότερες όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες Ορθόδοξες χώρες. Το πρόβλημά μας δεν είναι εδώ το θέμα του παλαιού ή του Νεόυ, αλλά η ανάγκη , έστω και με αναφώνηση των Πιστών, της Καταδίκης του Κολυμπαρίου Πραξικοπήματος, άλλως οι Οικουμενιστές και οι φιλοοικουμενιστές δικαίως επαίρονται και θα επαίρονται περισσότερο στο μέλλον, για την δήθεν ουσιαστικη αποδοχή, άμεση ή έμμεση , της Ψευδοσυνόδου τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στην Ψευτοσύνοδο αναγνωρίστηκαν ως "ιστορικές εκκλησίες" κάποιες αιρέσεις και ως έγκυρα τα μυστήριά τους, εκλήθησαν και εκπρόσωποι αιρέσεων αλλά: Δεν αναγνωρίστηκαν όμως ως ιστορική εκκλησία οι Π/Η, δεν αναγνωρίστηκαν ως έγκυρα τα μυστήρια των Π/Η, δεν εκλήθησαν ως συμμετέχοντες οι επίσκοποι των Π/Η ούτε καν ως παρατηρητές και παρακολουθούντες τις ακολουθίες. Αντίστοιχα κάποιοι Π/Η δεν αναγνωρίζουν ως εκκλησία τους Ν/Η, δεν αναγνωρίζουν ως έγκυρα τα μυστήριά τους και δεν θα συμμετείχαν στην ψευδοσύνοδο ακόμη και αν καλούνταν. Τί να καταδικάσουν οι Π/Η αφού έχουν καταδικάσει όλο το σύστημα των Ν/Η. Αν καταδίκαζαν τη συγκεκριμένη ψευτοσύνοδο, θα ήταν σαν να αναγνώριζαν ότι οι Ν/Η θα μπορούσαν να κάνουν και γνήσια σύνοδο. Όπερ ἀτοπον κατά τους Π/Η.

    Ποια "ουνία" αγαπητέ Α.Ο. Για αυτό που αυθαίρετα ονομάζεις "κακολογία", γνωρίζω τουλάχιστον 100 Ν/Η -και κληρικούς ανάμεσά τους- που ἐχουν την ίδια ἀποψη με τους Π/Η όχι λόγω κακολογίας αλλά για λόγους σοβαρότητας ως προς την πίστη τους. Δικαίωμά τους η μάλλον υποχρέωσή τους.

    Αγαπητέ 8/12 11:44 ο κλήρος και ο λαός, μάλλον ο ευσεβής κλήρος και λαός, μάλιστα ο καταρτισμένος θεολογικώς ευσεβής κλήρος και λαός, φρονεί ότι στο Κολυμπάρι συνετελέσθη άκυρη σύνοδος. Οι οικουμενιστές δεν έχουν αποδοχή από το συνειδητό πλήρωμα της Εκκλησίας. Επειδή ο Ν/Η κλήρος είναι μισθοδοτούμενος, φοβάται να εκφραστεί δημοσίως ελεύθερα λόγω απειλών. Οι λαϊκοί του θεολογικώς καταρτισμένου Ν/Η λαού δεν έχουν δημόσιο βήμα ή φοβούνται να εκδηλωθούν δημόσια, πάντως φρονούν ότι η ψευτοσύνοδος απέθανε και ετάφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αθανάσιος Ορφανίδης10 Δεκεμβρίου 2017 στις 10:16 μ.μ.

      Μπράβο!Έχει τόσους οπαδούς ο αγιομάχος και συνοδομάχος Σιαμάκης;Να κάνουν σύλλογο αυτοί οι 100 και να ενωθούν με τους Παλαιοημερολογίτες.250.000.000 άνθρωποι αναγνωρίζουν τον Παΐσιο για άγιο και εσύ τον χαβά σου!
      Ουνίτες είναι αυτοί που μνημονεύουν Γ. Ο. Χ. λεγόμενο Επίσκοπο αλλά είναι με το Ν. Η. και προσπαθούν να πλανέψουν Ορθοδόξους και να τους κάνουν Χρονολάτρας.
      Αν ο Άγιος Νικόδημος δεν είναι Άγιος,ΔΕΝ υπάρχουν Άγιοι!
      Αν η Αγία Πενθέκτη Οικ. Σύνοδος είναι Ψευδοσύνοδος,ΔΕΝ υπάρχη Ορθοδοξία!!Κανονικά,αν υπήρχαν Ορθόδοξοι Αρχιεπίσκοποι,θα έπρεπε να αναθεματισθείς από αυτούς αλλά έχεις το ανάθεμα του Απ.Παύλου και του Κυρίου!!!
      Πόσοι άνθρωποι υποστηρίζουν ότι η Αγία Πενθέκτη Οικ. Σύνοδος είναι Ψευδοσύνοδος(σαν την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης);Πάνω από 7 άνθρωποι;;Ο κ. Πολυμενόπουλος γιατί δεν σχολιάζει αυτά τα φαιδρά του κ.Ανωνυμάκη-Σιαμάκη;;;

      Διαγραφή
  4. Αγαπητέ Ανώνυμε 9 Δεκεμβρίου 2017 - 4:00 π.μ. η Ψευδοσύνοδος δεν απέθανε και ετάφη, όπως ισχυρίζεσαι εσύ και κάποιοι άλλοι , ευτυχώς ολίγοι, αλλά έγινε, ως δήθεν Παγκόσμιο γεγονός, έλαβε Αποφάσεις μερικώς Αντορθόδοξες, οι οποίες υπάρχουν και εκτελούνται με μεγαλύτερη συχνότητα και ζήλο από τους φιλοοικουμενιστές μετά το τέλος της Ψευδοσυνόδου. Οπότε το ρητό, ότι δήθεν η Ψευδοσύνοδος απέθανε και ετάφη αρμόζει μόνο σε όσους θέλουν να εθελοτυφλούν ενώπιον των πραγματικών γεγονότων. Όσον αφορά την αποδοχή της Ψευδοσυνόδου, δυστυχώς μέχρι σήμερα το σύνολο σχεδόν των Αρχιερέων των επισήμων Εκκλησιών, είτε με συμφωνία, είτε με ανοχή χωρίς να διαμαρτύρονται, είτε με ανοχή μέσω της Εκκλησιαστικής συγκοινωνίας παρά τις διαμαρτυρίες τους, είναι σχεδόν πλήρης. Το αυτό ισχύει και για τις 4 τοπικές Εκκλησίες που απείχαν από την Κολυμπάριο Σύνοδο, καμμία μέχρι σήμερα δεν Κατεδίκασε, παρά τις αντιρρήσεις και επί δογματικών θεμάτων 2 τοπικών Εκκλησιών εξ αυτών, την Κολυμπάριο Σύνοδο, ούτε την κήρυξε Αιρετική ή φιλαιρετική Σύνοδο, αλλά Συγκοινωνούν ακώλυτα με τις 10 τοπικές Εκκλησίες που την αποδέχθηκαν, ομολογώντας με αυτό τον τρόπο στην πράξη, ότι η Ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου ήταν ουσιαστικά Ορθόδοξη. Τώρα μένει να ολοκληρωθεί η αποδοχή από τον ευσεβή κλήρο και Λαό, η οποία δεν πρέπει να γίνει ποτέ, αλλά να συνεχισθεί η Νόμιμη Εκκλησιαστική Αντίσταση που πρότεινα στο σχόλιό μου (Ανώνυμος 8 Δεκεμβρίου 2017 - 11:04 π.μ.)μέχρις εσχάτων, μέχρι να μείνουμε ακόμη και ελάχιστοι αριθμητικά, αυτό είναι το καθήκον μας τα άλλα είναι υπόθεση και Απόφαση Του Θεού μας. Όσον αφορά τους ΓΟΧ έχουν και αυτοί καθήκον να καταδικάσουν Συνοδικά την Ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, που Επισημοποίησε σε Ανώτατο Εκκλησιαστικό Συνοδικό επίπεδο την προσχώρηση της Επίσημης Εκκλησίας στην Αίρεση του Οικουμενισμού και είναι το σημαντικότερο μέχρι στιγμής γεγονός στην φιλοοικουμενιστική αυτή πορεία, που δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό τον πολυετή αγώνα των ΓΟΧ, άλλωστε η Ημερολογιακή- Εορτολογική Εκκλησιαστική αλλαγή ήταν το πρώτο ιστορικά πρακτικό βήμα σε αυτή την φιλοοικουμενιστική πορεία των επισήμων Εκκλησιών. Οι Αρχιερείς των ΓΟΧ, οι οποίοι δογματικά είναι απόλυτα Ορθόδοξοι και δεν έχουν καμμία σχέση με την Αίρεση του Οικουμενισμού και επίσης λέγουν ότι εκφράζουν με γνήσιο τρόπο την συνέχεια της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οφείλουν να καταδικάσουν επίσημα την Σύνοδο του Κολυμπαρίου , όπως ιστορικά έπρατταν πάντα οι Ορθόδοξοι Αρχιερείς απέναντι σε κάθε Αίρεση ( Αρειανισμό, Νεστοριανισμό, Μονοφυσιτισμό κ.λ.π.) ακόμη και αν επικρατούσαν προσωρινά οι Αιρετικοί στην Αυτοκρατορία του Βυζαντίου και προσπαθούσαν να επιβληθούν με ληστρικές Συνόδους. Αυτές τις ληστρικές Συνόδους οι Ορθόδοξοι Αρχιερείς, όσοι παρέμεναν, έστω και ολίγοι στην αρχή του αγώνα, τις Κατεδίκαζαν άμεσα σε τοπικό επίπεδο και κατόπιν, με πολύ αγώνα, τις Κατεδίκαζαν και σε Παγκόσμιο Επίπεδο. Εμείς αδελφέ αυτή την Παρακαταθήκη γνωρίζουμε από την Ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας και αυτήν ακολουθούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έκαναν αλλαγή του ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟΥ ,κ. Δ. Π. ,το 1923-24 αλλά αλλαγή του ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ !Αυτό το ξέρουν και τα παιδάκια του δημοτικού.Ούτε είναι εκκλησιαστικό θέμα το Ημερολόγιο.Οι αριθμοί άλλαξαν, δεν άλλαξαν οι εορτές (το 13 το έκαναν 1).Σήμερα είναι Σάββατο στην Ελλάδα και στην Αμερική Κυριακή. Όταν ένας Έλληνας πάει στην Αμερική,αλλάζει την ώρα και όχι το ρολόι.

      Διαγραφή
    2. Αγαπητέ Α.Ο. η αλλαγή του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου το 1924 έφερε σαν άμεση συνέπεια και την αλλαγή( μετατόπιση) του Εορτολογίου προς χάριν κοινού εορτασμού με τις Ετερόδοξες ( Αιρετικές ) δήθεν Εκκλησίες, το γεγονός αυτό το ομολογούν σε κείμενα της εποχής εκείνης οι ίδιοι οι φιλοοικουμενιστές που το προξένησαν, το να το αμφισβητείτε σήμερα εσείς δεν έχει από ότι καταλαβένατε την ίδια ιστορική βαρύτητα και αξία (Ανώνυμος9 Δεκεμβρίου 2017 - 9:39 π.μ.)

      Διαγραφή
    3. Ἀδελφέ, ἀγαπητέ ἐπίσης, 9 Δεκεμβρίου 2017 - 9:39 π.μ. πιστεύεις ὅτι εἶναι ἀφορισμένος ὁ Νικόλαος Σωτηρόπουλος ἢ ὅτι ὑπάρχει Ὀρθόδοξος, ἐπίσκοπος, κληρικός, λαϊκός, ποὺ τὸ ὑποστηρίζει; Ὅλοι γνωρίζουν ὅτι εἶναι ἄκυρος ὁ ἀφορισμὸς τοῦ ἁγίου Νικολάου Σωτηρόπουλου.

      Κατ' ἀντιστοιχία, νομίζω ὅτι κανένας Ὀρθόδοξος, ἐπίσκοπος, κληρικός, λαϊκός, δὲν ἀποδέχεται τὴν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου. Ἄν τυχὀν (ἐἀν, τυχὀν, ἐπαναλαμβάνω ὑποθετικὰ καὶ ῥητορικά χἀριν ὑποθετικοῦ ἐπιχειρήματος) στὴ σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ κατάστασι ἔχουν παρεισφρύσει ἐπαγγελματίες τῆς θρησκείας, ἄπιστοι, ἀκατήχητοι, ἐθελόθρησκοι, γιατὶ ὄχι πράκτορες τῶν παπικῶν (ποῦ νὰ γνωρίζῃ κάποιος), ποὺ ἀναγνωρίζουν τὴν ψευτοσύνοδο, αὐτοὶ δὲν ἐκφράζουν ὁπωσδἠποτε τὴν διαχρονικὴ καὶ αἰὠνια Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παρὰ μόνο τοὺς ἑαυτούς των. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ μία, ἡ διαχρονικὴ καὶ αἰὠνια, δὲν πιστεύω ὅτι θὰ ἀποδεχτῆ ὡς ἔγκυρη τὴν ΨΕΥΤΟΣΥΝΟΔΟ τοῦ Κολυμπαρίου, ὅπως δὲν ἀποδέχεται ὡς ἔγκυρη τὴν "πενθέκτη" ψευτοσύνοδο τὴν ὁποία αὐθαίρετα παρενέβαλε μεταξὺ 5ης καὶ 6ης ὁ φιλοπαπικὸς μοναχὸς Νικόδημος. Ὅπως, καίτοι ἡ κρατοῦσα Κρατικὴ ἐκκλησἰα δὲν ἀναγνωρίζει τὴν 8η Οίκουμενικὴ Σύνοδο τὴν ἐπὶ Μ. Φωτίου συγκληθεῖσα, ἡ διαχρονικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀναγνωρίζει.

      Διαγραφή
    4. Οχι αδελφέ, δεν πιστεύω ότι ήταν αφορισμένος ο Νικόλαος Σωτηρόπουλος και μάλιστα λίγες ημέρες μετά αυτόν τον άδικο αφορισμό του υπήρξα μεταξύ εκείνων που διοργάνωσαν στην Πόλη της Πάτρας μία μεγαλειώδη συγκέντρωση στην πρώτη δημόσια ομιλία του μετά τον αφορισμό, στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης στην Πλατεία Γεωργίου των Πατρών. Εκεί 2.000 περίπου άτομα μέσα και έξω από την κατάμεστη Αίθουσα και ένα μέρος της εξωτερικής πλατείας, βροντοφώναξε ότι δεν αναγνωρίζει την παράνομη Απόφαση του άδικου Αφορισμού. Ο αδελφός Νικόλαος Σωτηρόπουλος δεν έλαβε στην ουσία ποινή, αλλά παράσημο Πίστεως για τον παρόντα και τον μέλλοντα Κόσμο. Αυτό όμως δεν έχει σχέση με την ύπαρξη ή όχι της "Συνόδου " του Κολυμπαρίου, αυτή η Ψευδοσύνοδος έγινε και έλαβε Αποφάσεις μερικώς Αντορθόδοξες και ο μόνος τρόπος για να εξαλειφθούν αυτές οι Αποφάσεις είναι η μη Αποδοχή τους από το Εκκλησιαστικό Σώμα σήμερα και η Καταδίκη τους τώρα και μελλοντικά από το Εκκλησιαστικό Σώμα και επίσης από το Συνοδικό Αρχιερατικό Σώμα στο μέλλον. Αυτά αγαπητέ εμείς γνωρίζουμε από την Εκκλησιαστική Ιστορία, ως Παρακαταθήκη της Ορθόδοξης Εκκλησίας, σε ανάλογες περιπτώσεις αντιμετώπισης φιλαιρετικών Συνόδων (Ανώνυμος9 Δεκεμβρίου 2017 - 9:39 π.μ.)

      Διαγραφή
    5. Η μεγαλύτερη εορτή των Ορθοδόξων είναι το Άγιο Πάσχα,κ. Πολυμενόπουλε,ή τα Χριστούγεννα;Φυσικά και είναι το Μέγα Πάσχα!
      Πέρασαν 93 χρόνια από την αλλαγή του Ημερολογίου και οι Ορθόδοξοι(Ρώσοι και Έλληνες)εορτάζουν Πάσχα σε διαφορετικές ημερομηνίες και ημέρες από τους αιρετικούς(εκτός από μερικές φορές που Παλαιοημερολογίτες και αιρετικοί εορτάζουν την ίδια ημέρα Πάσχα γιατί έτσι τυχαίνει).Για ποίον συνεορτασμό ομιλούν οι Οικουμενιστές του 1920,όταν 4 τοπικές Εκκλησίες δεν ακολουθούν το Νέο Ημερολόγιο;Για ποίο συνεορτασμό ομιλούν οι αντίχριστοι,όταν Έλληνες και Ιταλοί εορτάζουν Πάσχα σε διαφορετικές ημέρες μέχρι και σήμερα;;
      Το 1(ένα)έγινε 13(δεκατρία) κ. Π. Δ. ,δεν άλλαξαν το εορτολόγιο των κινητών εορτών, ούτε και των ακινήτων ,άλλαξαν μόνο το Ημερολόγιο(με κακό σκοπό βεβαίως)!Αλλά και το εορτολόγιο μπορούν να αλλάξουν οι Ορθόδοξοι(των ακινήτων εορτών)και το Ημερολόγιο,για καλό και ομολογιακό σκοπό(για να υπάρξει πλήρης εορτολογική απομάκρυνση από τους Λατίνους).Αυτό δεν προσκρούει στους Ιερούς Κανόνες(που βλασφημάει ο κ. Ανωνυμάκης)κ. Δ. Π. !
      Για να μπορέσεις να καταλάβεις το λάθος σου,θα γράψω ένα σχόλιο σε λίγο...

      Διαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου