«Εἰ τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;» (Ματθ. 6, 23)
ΧΡΙΣΤΙΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ φυλ. 268, Ἰανουαριος 1964 (μικρο ἀπόσπασμα)
Βρίσκεται και στο βιβλίο «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ» σελ. 96
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Βρίσκεται και στο βιβλίο «ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ» σελ. 96
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«Παναγιώτατε, οἱ ἐδῶ συνελθόντες Μασόνοι καυχῶνται ὅτι καὶ σεῖς εἶσθε Μασόνος. Παρακαλοῦμεν διαψεύσατε σκανδαλώδη φήμην, σείουσαν τὰς χριστιανικὰς συνειδήσεις». Δυστυχῶς ὅμως εἰς τὰς συσκέψεις ἐκείνας ἐπεκράτησεν ἡ σκοπιμότης, ἵνα μὴ ἐκτεθῆ τὸ Πατριαρχεῖον!
«Φῶς ἤ σκότος;». Ἰδοὺ τὸ ἐρώτημα τὸ ὁποῖον ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Πατριάρχου ἐπιμόνως ἀπηυθύνωμεν πρὸς τὸ Φανάριον ἐρωτῶντες τοὺς ἐκεῖ Ὀρθοδόξους˙ τί ἀντιπροσωπεύει πλέον τὸ ἐκεῖ Πατριαρχεῖον; Ἐὰν τὸ Πατριαρχεῖον τοῦτο, ὅπερ θεωρεῖται ὁ ὀφθαλμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐσκοτίσθη ὥστε νὰ μὴ διακρίθνη μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης, μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ κακοδοξίας, τοῦτο διὰ τὸν Ὀρθόδοξον κόσμον θὰ σημάνη μεγάλην πνευματικὴν συμφοράν. Διότι καὶ ἐδῶ δύναται νὰ ἔχη ἐφαρμογὴν ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ˙ «Εἰ τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;» (Ματθ. 6, 23).
Τέλος, ἀπηυδήσαντες ἐκ τῶν διαρκῶν διαμαρτυριῶν μας, ἠναγκάσθημεν νὰ δημοσιεύσωμεν ἐν τῆ «Σπίθα» ἀνοικτὴν ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν. Ἠλπίζομεν δέ, ὅτι ἡ ἐπιστολὴ αὐτή, ἡ ὁποία οὐκ ὀλίγον συνεκίνησε τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν λαόν, θὰ εὕρισκεν ἀπήχησίν τινα εἰς τοὺς ἐν Φαναρίω διοικοῦντας καὶ διέποντας τὰς τύχας τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ δυστυχῶς οὐδεμία ἐδόθη σημασία. Ἀντιθέτως δέ, ὄχι ὀλίγας ὕβρεις εἰσεπράξαμεν ἀπὸ τὰ ἐν Ἀμερικῆ φερέφωνα τῆς Ἀθηναγορείου πολιτικῆς.
«Φῶς ἤ σκότος;». Ἰδοὺ τὸ ἐρώτημα τὸ ὁποῖον ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Πατριάρχου ἐπιμόνως ἀπηυθύνωμεν πρὸς τὸ Φανάριον ἐρωτῶντες τοὺς ἐκεῖ Ὀρθοδόξους˙ τί ἀντιπροσωπεύει πλέον τὸ ἐκεῖ Πατριαρχεῖον; Ἐὰν τὸ Πατριαρχεῖον τοῦτο, ὅπερ θεωρεῖται ὁ ὀφθαλμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐσκοτίσθη ὥστε νὰ μὴ διακρίθνη μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης, μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ κακοδοξίας, τοῦτο διὰ τὸν Ὀρθόδοξον κόσμον θὰ σημάνη μεγάλην πνευματικὴν συμφοράν. Διότι καὶ ἐδῶ δύναται νὰ ἔχη ἐφαρμογὴν ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ˙ «Εἰ τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;» (Ματθ. 6, 23).
Τέλος, ἀπηυδήσαντες ἐκ τῶν διαρκῶν διαμαρτυριῶν μας, ἠναγκάσθημεν νὰ δημοσιεύσωμεν ἐν τῆ «Σπίθα» ἀνοικτὴν ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πατριάρχην Ἀθηναγόραν. Ἠλπίζομεν δέ, ὅτι ἡ ἐπιστολὴ αὐτή, ἡ ὁποία οὐκ ὀλίγον συνεκίνησε τὸν εὐσεβῆ Ἑλληνικὸν λαόν, θὰ εὕρισκεν ἀπήχησίν τινα εἰς τοὺς ἐν Φαναρίω διοικοῦντας καὶ διέποντας τὰς τύχας τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ δυστυχῶς οὐδεμία ἐδόθη σημασία. Ἀντιθέτως δέ, ὄχι ὀλίγας ὕβρεις εἰσεπράξαμεν ἀπὸ τὰ ἐν Ἀμερικῆ φερέφωνα τῆς Ἀθηναγορείου πολιτικῆς.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Πάπας καὶ παπίσκοι. Δύο ὄψεις τοῦ ίδίου νομίσματος
ΑπάντησηΔιαγραφήἢ ...ἐμεῖς οἱ δυὸ οἱ φίλοι ποὺ τρῶμε τὸ σταφύλι.
Δὲν ἐννοῶ, τοὺς δύο πάπες, Δύσης καὶ τὸν, ὅπως λέγουν μερικοί, πάπα Ἀνατολῆς. Ἀλλὰ τὰ φαινόμενα παπισμοῦ ποὺ ἀνθοῦν παλαιόθεν στὴν Ὀρθοδοξία. Οι γκουρού παπίσκοι ἀντλοῦν θάρρος ἀπὸ τὸν μεγάλο ἀρχηγό κι' ἐκεῖνος ἀντλεῖ τὴν συγκατάβασἰ τους.
Ὑπάρχει Χριστιανικῶς καὶ Ὀρθοδόξως κατὰ τὸ Εὐαγγἐλιο πατριάρχης ...οἰκουμενικὸς; Ἐρωτῶ῎ μήπως εἶναι τἰτλος βάσει αὐτοκρατορικῶν ἐφευρημάτων, ὀθωμανικῶν κιταπιῶν καὶ πατριαρχικῶν καὶ κοσμικῶν (κρατικῶν) τόμων, ὑποστηριζόμενος γεοπολιτικοστρατηγικῶς ὑπὸ ὑπερδυνάμεως, ἔναντι τοῦ ἀντιπάλου δέους τῶν Ρώσων Ὀρθοδόξων!!! Μήπως εἶναι ἕνας Ἐπίσκοπος ἱστορικῆς πρωτευούσης (τέως πρωτευούσης τέως αὐτοκρατορίας) μεταξὺ ἴσων ἐπισκόπων καὶ μάλιστα ἐλαχἰστου ποιμνίου στὴν ἐπισκοπή του; Ἂν ναί, τότε γιατὶ ταλαιπωρεῖ τὴν Ὀρθοδοξία; Ἐδῶ δὲν ὑπῆρξε οἰκουμενικὸς ἀπόστολος! Γιατί νὰ ὑποστηρίζουμε τὰ περὶ δῆθεν πρωτείων κάποιου ἢ κάποιων ἀποστόλων ποὺ τσαμπουνᾶνε ἐπὶ αἰῶνες οἱ ἐπίδοξοι διάδοχοί των; Δὲν ὀφείλουμε νὰ τὰ ἀποδεχόμεθα! Δογματικῶς νομίζω ὅτι εἶναι ἀσέβεια κάθε σκέψη περὶ πρωτείου ἐπισκόπου καὶ μάλιστα σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Πατριάρχης, λέει... Οἰκουμενικός!!! Πῶς; Γιατἰ; Ἀπὸ πότε; Μέχρι πότε;. Πρέπει νὰ ἐπιδιώκουμε νὰ μᾶς κατευθύνει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἁγιον, ὁ μὀνος Ἀρχηγὀς μας, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός καὶ ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ ὅπως θεόπνευστα καταγράφεται στὴν Ἁγία Γραφή καὶ Ἑρμηνεύεται ὑπὸ τῆς διαχρονικῆς Ἐκκλησίας, τῆς συμφωνίας τῶν πατέρων. Εὐαγγέλιο ὑψὠνουμε στὴ θ. λατρεία, ὄχι εἰκόνα πάπα ἢ πατριάρχη. Δὲν εἴμαστε παπικοί γιὰ νὰ προσκυνοῦμε ἄνθρωπον ὡς δῆθεν πρῶτον καὶ ἀλάθητον. Ξεχνᾶμε πῶς ἐπέπληξε ὁ μόνος Ἀρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς μαθητάς του ποὺ τὀλμησαν νὰ διεκδικήσουν πρωτεῖο ἔναντι τῶν ὑπολοίπων;
Κατὰ τὰ ἄλλα, διαδηλώνουμε ὅτι εἴμαστε ἀντιπαπικοί... κούνια ποὺ μᾶς κούναγε... ἐνῶ ὁμολογοῦμε πάπα (τῆς ἀνατολῆς)... Ἐκμεταλλεύονται τὴν νοσηρὰ κατάστασι κάποια γερόντια, νεαρᾶς ἢ προκεχωρημένης ἡλικίας καὶ μὲ νοοτροπία στάρετς καὶ γκουρού, ὡς ἀλάθητοι ὁραματιστές παπίσκοι καθοδηγοῦν σὲ πλήρη ὑποταγῇ τοὺς ἀφελεῖς. Κάποτε οἱ ὑποτακτικοί ποὺ χωρίς νὰ εἶναι μοναχοί ἔκαμαν ὑπακοήν στὸν γέροντα, τὸν ἐπίγειο θεό των, εἶχαν φτάσει στὸ σημεῖο ὥστε δὲν πήγαιναν καὶ νὰ οὐρήσουν χωρὶς τὴν ἄδεια τοῦ γέροντα. Σήμερα ποὺ κάποιοι πνευματικοὶ καὶ γέροντες δὲν ἀπαγορεύουν καὶ ψυχοφάρμακα, ἀντικαταθλιπτικά, οἱ ὑποτακτικοί καὶ οἱ ὑποτακτικές κατάντησαν ἐντελῶς ἄβουλα ὄντα. Ἡ ἐξομολόγηση ὅμως εἶναι μυστήριο καὶ λακτίζει ἀνυπόδητος πρὸς μυτερά ἀτσάλινα καρφιά ὅποιος τὴν ἐμπαίζει ὁδηγῶντας δι'αὐτῆς καὶ τῆς "ὑπακοῆς" τὶς παρθένες νέες ἰσοβίως ἒγκλειστες στὰ παρθενοσυλλεκτικά του περιμαντρωμένα "κάστρα" καὶ ὄχι στὸν Νυμφίο Ἰησοῦ Χριστό καὶ στὸν νυμφίο σύζυγό των μὲ σκοπό τη δημιουργία Χριστιανικῶν πολυτέκνων εὐλογημένων Οἰκογενειῶν. Ὅπως συνεχίζει ἡ παροιμία ... οἱ ἄλλοι δυὸ κουμπάροι ...κλπ. Σιγὰ μὴν ἁγιοκατατάξουμε π. Ἐπιφάνειο Θεοδωρόπουλο, Νικόλαο Σωτηρόπουλο, π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη. Δὲν τρώγαμε μαζὶ τὸ σταφύλι!