ΠΟΙΟΝ ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ;
του ιερου Χρυσοστομου
Δὲν ἤκουσες τὸν θεῖον Χρυσόστομον νὰ λέγῃ, ὅτι ὁ διάβολος φοβεῖται ἐκεῖνον ὅπου μελετᾷ τὰ θεῖα λόγια καὶ ἔγραψεν εἰς τὴνκαρδίαν του τὸν θεῖον νόμον καὶ ὅτι φεύγει μακρὰν ἀπὸ αὐτόν;
Θέλεις νὰ ἀκούσῃς καὶ τὰ ἴδιά του λόγια; ῎Ακουσον αὐτά:
῾῾῞Οταν γὰρ ὁ διάβολος ἴδῃ τοῦ Θεοῦ τὸν νόμον ἐγγραφέντα τῇ ψυχῇ, καὶ πλάκας Αὐτοῦ γενομένην τὴν καρδίαν, οὐ προσελεύσεται [ὁ διάβολος] λοιπόν. ῎Ενθα γὰρ ἂν ᾖ γράμματα βασιλικά, οὐκ ἐν στήλῃ χαραγέντα χαλκῇ,ἀλλ᾿ ἐπὶ θεοφιλοῦς διανοίας ἁγίῳ Πνεύματι τυπωθέντα, καὶ πολλῆς ἀποστίλβοντα τῆς χάριτος, οὐδὲ ἀντιβλέψαι ἐκεῖνος δυνήσεται, ἀλλὰ πόῤῥωθεν ἡμῖν δώσει τὰ νῶτα.
῾῾῞Οταν γὰρ ὁ διάβολος ἴδῃ τοῦ Θεοῦ τὸν νόμον ἐγγραφέντα τῇ ψυχῇ, καὶ πλάκας Αὐτοῦ γενομένην τὴν καρδίαν, οὐ προσελεύσεται [ὁ διάβολος] λοιπόν. ῎Ενθα γὰρ ἂν ᾖ γράμματα βασιλικά, οὐκ ἐν στήλῃ χαραγέντα χαλκῇ,ἀλλ᾿ ἐπὶ θεοφιλοῦς διανοίας ἁγίῳ Πνεύματι τυπωθέντα, καὶ πολλῆς ἀποστίλβοντα τῆς χάριτος, οὐδὲ ἀντιβλέψαι ἐκεῖνος δυνήσεται, ἀλλὰ πόῤῥωθεν ἡμῖν δώσει τὰ νῶτα.
Οὐδὲν γὰρ οὕτω φοβερὸν ἐκείνῳ καὶ τοῖς παρ᾿ἐκείνου ὑποτιθεμένοις λογισμοῖς, ὡς διάνοια τὰ θεῖα μελετῶσα, καὶ ψυχὴ ταύτῃ διαπαντὸς ἐγκειμένη τῇ πηγῇ᾿᾿.
῞Οθεν διατί νὰ φοβῆσαι τὸ μᾶλλον σὲ φοβούμενον; .
(῾Οσίου Νικοδήμου ῾Αγιορείτου, Νέα Κλῖμαξ,ἔκδ. Σωτηρίου Ν. Σχοινᾶ, ἐν Βόλῳ 1956, σελ. 92·
῾Ι. Χρυσοστόμου, PG τ. 59, στλ. 38/῾Ομιλία
Γ´ εἰς
τὸ κατὰ
᾿Ιωάννην,
§ α´ )
Ευχαριστούμε θερμά για το κείμενο του ιερού Χρυσοστόμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, είναι ... Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Η αγία Γραφή δεν είναι Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, αλλά είναι ο λόγος περί του Λόγου του Θεού. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις έννοιες αυτές.
ΔιαγραφήΑ) Η άποψη αυτή διατυπώθηκε και άλλες φορές τουλάχιστον στο παρόν ιστολόγιο. Αναγνωρίσαμε, θαυμάζουμε ως αγωνιστή σεβόμαστε ως ερευνητή και μελετητή και υποληπτόμεθα τον σχολιαστή, τον οποίον αναγινώσκουμε σε σπουδαία άρθρα του στον «θησαυρό ευσεβείας», και αλλού και εδώ στην «Ομολογία». Μας προβλημάτισε, γι αυτό ερευνήσαμε στο παρελθόν το θέμα, αλλά σε τελικό συμπέρασμα δεν συμφωνήσαμε μαζί του, με την έννοια ότι η μια ονομασία (λόγος για τον θεό) δεν απηχεί την πραγματικότητα και πιθανώς για κάποιους να αποβή ολισθηρή ενώ η ευρέως αποδεκτή και χρησιμοποιούμενη ονομασία (λόγος του Θεού) απηχεί την πραγματικότητα και δεν επιτρέπει ολισθήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛόγος για τον λόγο του Θεού (και λόγος για τον Λόγο τον όντα προς τον Θεόν και τον Θεόν Λόγον) είναι και τα κείμενα που έγραψε ο ιερός Χρυσόστομος, οι Πατέρες, εμείς οι Χριστιανοί. Αυτά όμως δεν είναι κείμενα θεόπνευστα, δεν είναι οπωσδήποτε θεοφώτιστα (όπου και εάν τυχόν διαφωνούν με την Αγία Γραφή) δεν είναι πάντοτε αλάθητα ως προς τις σωτηριώδεις αλήθειες ("πλην των δεκρέτων του Πάπα Ρώμης"), δεν είναι Άγιες Γραφές, δεν είναι αιώνια ρήματα, δεν είναι Καινή Διαθήκη. Η Αγία Γραφή, είναι θεόπνευστη, περιέχει Αποκάλυψι του Θεού προς τους ανθρώπους, Προφητείες, Νόμο και Εντολές του Θεού, τα Συμβόλαια του Θεού, το παλαιό (Π.Δ.), το Νέο Συμβόλαιο του Θεού με τους Χριστιανούς (Καινή Διαθήκη), η Κ.Διαθήκη περιέχει όλη την "άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστι" και ιδίως τα Ευαγγέλια περιέχουν σε πρώτο πρόσωπο τους λόγους (ομιλίες) του Θεανθρώπου", σε άλλα τις Αποκαλύψεις του Θεού και τις αποφάσεις και ενέργειες της υπό το Άγιο Πνεύμα κατευθυνόμενης Πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας, τους θεόπνευστους λόγους των θεόπνευστων Αποστόλων, την Αποκάλυψι του Ιωάννου, και, έστω και εάν περιέχουν και ιστορικά στοιχεία της ζωής του Κυρίου και για το κήρυγμά του, δηλ. λόγον για τον Λόγο του Θεού, επιτρέψτε μας να την θεωρούμε Λόγο Θεού, ήτοι Θεόπνευστη, Αγία την Γραφή και Νέα Διαθήκη του Θεού, αιώνιο γραπτό Συμβόλαιο, Νέα Συμφωνία του Θεού με τους ανθρώπους. Βέβαια οι θεόπνευστοι απόστολοι, έγραψαν μεν τα Ευαγγέλια, Επιστολές, Αποκάλυψι, Πράξεις της Καινής Διαθήκης όχι σαν "ρομπότ" αλλά με το προσωπικό τους στυλ και την προσωπικότητα, είχαν όμως την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος το οποίο φρόντισε, να μην γράψουν ούτε ένα λάθος και να μην παραλείψουν στο σύνολο κάτι απαραίτητο για τη Σωτηρία μας, ώστε στα βιβλία της Καινής Διαθήκης να συμπεριληφθεί φροντίδι του Θεού όλη η "άπαξ παραδοθείσα τοις Αγίοις Πίστις", κάθε λεπτομέρεια της Πίστεως και της Χριστιανικής Ζωής. Γι΄ αυτούς τους λόγους και για άλλους που δεν είναι δυνατόν σε μια πρόχειρο να αναπτυχθούν από μη ειδικό, η Αγία Γραφή είναι Λόγος Θεού.
Β) Ο Κων/νος Σιαμάκης τον οποίο υπολήπτομαι ως έναν εκ των μεγάλων Ερμηνευτών των Γραφών, σε κείμενό του που δημοσίευσε πρόσφατα η «Ομολογία» αποκαλεί την Αγία Γραφή «λόγο του θεού»:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει: «στὴν ἐκκλησία τὰ πάντα εἶναι ἀνακλητά, τροποποιήσιμα, καὶ βελτιώσιμα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Βίβλο ποὺ ὡς λόγος τοῦ θεοῦ ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀναλλοιώτου θεοῦ».
https://apotixisi.blogspot.gr/2017/02/h.html#comment-form
"...Ἡ Βίβλος εἶναι ἡ ἀποκλειστικὴ πηγὴ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. ἡ μεταβιβλικὴ γραμματεία καὶ παράδοσι ἀποτελεῖ μόνο ἑρμηνευτικὸ σχόλιο τῆς Βίβλου… ἡ μεταβιβλικὴ γραμματεία καὶ παράδοσι εἶναι βέβαια ἀπαραίτητη γιὰ τὴν κατανόησι τῆς Βίβλου, ἀλλ’ ὄχι πρωτογενὴς πηγή.
ἀκόμη καὶ οἱ οἰκουμενικὲς σύνοδοι, ποὺ εἶναι τὸ ὕψιστο ἀποφθεγγόμενο ὄργανο τῆς ἐκκλησίας, ὅπως δείχνουν οἱ ἴδιες καὶ στοὺς περὶ πίστεως ὅρους των καὶ στοὺς διοικητικοὺς κανόνες των καὶ στὰ ὑπόλοιπα πρακτικά τους, πρῶτον μὲν οὐδέποτε ἐπεισάγουν κάποιο νέο νόημα τῆς πιστευτέας ἀληθείας, ἀλλὰ καὶ τὸ τρέμουν κάτι τέτοιο ὡς θανάσιμη ἐκτροπή, δεύτερον δέ, προκειμένου νὰ στηρίξουν τὰ λεγόμενά τους, ἐπικαλοῦνται συνεχῶς γιὰ τὸ κάθε τὶ τὸ κείμενο τῆς Βίβλου.
δὲν ὑπάρχει περίπτωσι νὰ διαφωνῇ ἕνα μεταβιβλικὸ κείμενο μὲ τὴ Βίβλο ἢ νὰ προσθαφαιρῇ καὶ νὰ τροποποιῇ, καὶ ν’ ἀποτελῇ ἱερὰ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας. εἶναι καὶ θεωρεῖται αὐτόχρημα ἀπόβλητο. ὅπως ἐπισημαίνει ὁ Φώτιος Κωνσταντινουπόλεως τὸν Θ’ αἰῶνα στὴν πρὸς Ἰωάννην Ἀκυληΐας Ἐπιστολή του, ὁποιοδήποτε κείμενο διαφωνεῖ μὲ τὴ Βίβλο, ἔκρινε μόνο του τὸν ἑαυτό του ἀπόβλητο.
τόσο οἱ παπικοί, τῶν ὁποίων ὁ ἀρχηγός, ὁ πάπας τῆς Ῥώμης, στὴν ἐν Τριδέντῳ «οἰκουμενική» τους σύνοδο τοῦ 1545-46, μὲ τὴν ὁποία προσπαθοῦν ν’ ἀμυνθοῦν ἐναντίον τῶν νεοφανῶν προτεσταντῶν, ἔκρινε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία ἰσόκυρη μὲ τὴ Βίβλο τὴν κατ’ αὐτὸν «ἱερὰ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας» — τὸ ὄνειρο τοῦ πάπα Ῥώμης Νικολάου Α’ ποὺ ἤθελε νὰ τὸ ἐπιβάλῃ στὸ Φώτιο, πρὶν ὁ Φώτιος τὸν καθαιρέσῃ ὡς αἱρετικό —, ἐννοώντας ὁ τοῦ 1546 πάπας Ῥώμης ὡς «ἱερὰ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας» τὰ προσωπικά του ἀλάθητα δῆθεν δόγματα (decreta), ὅσο καὶ οἱ προτεστάντες ὅλοι, οἱ ὁποῖοι ἀπέρριψαν τὴ βοήθεια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑρμηνευτικῆς παραδόσεως, κι «ἑρμηνεύουν» τὴ Βίβλο ἀβοήθητοι ἀπ’ αὐτή, ὁ καθένας σὰν παπίσκος, βρίσκονται σὲ ἐκτροπή. οὔτε τὸ ἑρμήνευμά τους εἶναι Βίβλος, οὔτε αὐτοὶ Χριστιανοί. τὸ πολὺ πολὺ εἶναι ἀβάπτιστοι κατηχούμενοι ὅσοι ἀπ’ αὐτοὺς διαβάζουν στραβὰ κουτσὰ τὴ Βίβλο κι ἔχουν μιὰ ἀσαφῆ ἰδέα γιὰ τὸ περιεχόμενό της.
χωρὶς τὴν ἱερὰ εἰσαγωγικὴ κι ἑρμηνευτικὴ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας σήμερα, μετὰ 2.000 χρόνια, δὲν μποροῦμε νὰ γνωρίζουμε οὔτε πόσα καὶ ποιά εἶναι τὰ ἐπὶ μέρους βιβλία τῆς Βίβλου. τὸ ποιά εἶναι τὰ βιβλία τῆς Βίβλου οἱ προτεστάντες τὸ παραλαμβάνουν ἀπὸ τὸν τυπογράφο τὸ βιβλιοδέτη καὶ τὸ βιβλιοπώλη, ἢ τὸ πολὺ πολὺ οἱ κορυφαῖοι ἐπιστήμονές των ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους τοῦ ΙF’ αἰῶνος, οἱ παπικοὶ τὸ παραλαμβάνουν ἀπὸ τὸ καπρίτσι τοῦ πάπα τῆς Ῥώμης, καὶ πιὸ συγκεκριμένα ἀπὸ τὸ δόγμα (decretum) τοῦ πάπα Ῥώμης Παύλου Γ’ τῆς 8 - 4 - 1546, ἐνῷ οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τὸ παραλαμβάνουν ἀπὸ τὴν ἱερὰ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας. ἡ ἱερὰ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας προσδιορίζει πόσα καὶ ποιά βιβλία εἶναι τὰ τῆς Βίβλου, ποιό εἶναι τὸ αὐθεντικό τους κείμενο, ποιοί εἶναι οἱ συντάκτες τῶν βιβλίων της καὶ κάτω ἀπὸ ποιές ἱστορικὲς συνθῆκες γράφτηκαν αὐτά, καὶ ποιά εἶναι ἡ ἑρμηνευτική τους κλείδα• αὐτὰ τὰ τέσσερα μόνο• φτάνει δὲ μόνο μέχρι ἐδῶ, κι ἀφήνει τὸ περιεχόμενο τῆς πίστεως ἀποκλειστικὰ στὴ Βίβλο.
εἶναι δηλαδὴ ἡ ἱερὰ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας παράδοσι τῆς Βίβλου, τὸ διαβιβαστικὸ μόνο τῆς Βίβλου, καὶ τίποτε πέρα ἀπ’ αὐτό. στὴν ἐκκλησία τὰ πάντα εἶναι ἀνακλητά, τροποποιήσιμα, καὶ βελτιώσιμα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴ Βίβλο ποὺ ὡς λόγος τοῦ θεοῦ ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀναλλοιώτου θεοῦ.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ Γ΄)
Γ) (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ Β΄)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτὴ Χριστιανικὴ πίστι ἡ Π. Διαθήκη εἶναι ἰσχυρὴ ὡς πρὸς τὴν ἱστορία καὶ τὴν ἀποκάλυψι, βελτιωμένη ἀπὸ τὴν Κ. Διαθήκη ὡς πρὸς τὸν ἠθικὸ νόμο, καὶ ἄκυρη ὡς πρὸς τὸ τελεστικὸ στοιχεῖο. ἡ Χριστιανικὴ πίστι πρῶτον δέχεται ὅλη τὴν ἱστορία καὶ τὴν ἀποκάλυψι τῆς Π. Διαθήκης, δεύτερον καταργεῖ λ.χ. τὴν πολυγαμία ἐγκαθιδρύοντας τὴ μονογαμία ἢ καταργεῖ τὴ μέχρι φόνου τιμωρία τῶν ἀσεβῶν καὶ κάθε ἐπίγεια κύρωσι καὶ θεσπίζει τὸ εἴ τις θέλει, καὶ τρίτον καταργεῖ στὴ λατρεία τὶς θυσίες ζῴων λ.χ. καὶ τὴν περιτομὴ καὶ ὁτιδήποτε ἄλλο τὸ τελεστικό. ἡ δὲ Κ. Διαθήκη εἶναι στὴν ἐκκλησία τὸ αἰώνιο, τὸ ἀκατάργητο, τὸ αὔταρκες, τὸ τέλειο, τὸ ἀβελτίωτο, τὸ μὴ ἐπιδεχόμενο συμπλήρωσι. στὴν ἐκκλησία ἀνώτερη πάσης κριτικῆς καὶ ἀπαραβίαστο κῦρος εἶναι μόνο ἡ Βίβλος, ὅλα δὲ τὰ ἄλλα ὑπόκεινται σὲ κριτική, καὶ εἶναι ἀνακλητὰ καὶ τροποποιήσιμα.
ἡ Βίβλος εἶναι θεόπνευστη, διότι θεόπνευστοι ὑπῆρξαν καὶ οἱ συγγραφεῖς της, τῆς δὲ θεοπνευστίας δὲν ὑπάρχει κλιμάκωσι καὶ διαβάθμισι, οὔτε «πρωτοκανονικὰ καὶ δευτεροκανονικὰ βιβλία», ὅπως εἶπε προσφάτως ἕνας ἐξ Ἰουδαίων παπικὸς καλόγερος καὶ ἔσπευσαν νὰ τὸ χάψουν καὶ οἱ προτεστάντες• εἶναι ὅλα τὰ βιβλία τῆς Βίβλου κανονικὰ καὶ ἐξ ἴσου θεόπνευστα. οἱ μεταβιβλικοὶ Χριστιανοὶ συγγραφεῖς εἶναι ἁπαξάπαντες μόνο θεοφώτιστοι, μέσῳ τῆς Βίβλου τὴν ὁποία μελετοῦν γιὰ νὰ φωτίζωνται, ὑπάρχει δὲ κλιμάκωσι καὶ διαβάθμισι τοῦ φωτισμοῦ των, ἀκριβῶς ὅπως ὑπάρχει πολλὴ ἢ λίγη ἐπιστημονικὴ κατάρτισι τῶν διαφόρων ἐπιστημόνων στὶς διάφορες ἐπιστῆμες. ὅσο περισσότερο εἶναι γνῶστες τῆς Βίβλου καὶ σύμφωνοι μ’ αὐτή, τόσο πιὸ θεοφώτιστοι εἶναι, ὅσο λιγώτερο εἶναι γνῶστες, τόσο λιγώτερο εἶναι καὶ θεοφώτιστοι• κι ἂν τὴν ἀγνοοῦν, εἶναι τελείως ἀφώτιστοι, κι ἂν διαφωνοῦν μ’ αὐτὴ σὲ κάτι, τότε εἶναι σκοτισμένοι αἱρετικοί, ὅποιοι κι ἂν εἶναι αὐτοί. κι αὐτὰ ἰσχύουν γιὰ ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς Χριστιανούς.
Ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἁπαξάπαντες οἱ Χριστιανοί, ὅσοι δὲν ἀστειεύονται μὲ τὴν πίστι τους καὶ δὲν ἔχουν ἄλλο κίνητρο τῆς χριστιανικῆς των ἰδιότητος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν πόθο τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας των, ζῶντες καὶ κεκοιμημένοι, εἶναι ἅγιοι• διότι ἔτσι τοὺς χαρακτηρίζει ἡ Βίβλος. καὶ παρ’ ὅλο ποὺ ὑποκειμενικῶς ὑπάρχουν ἀπεριόριστοι βαθμοὶ ἁγιότητος, δὲν ὑπάρχει ἀντικειμενικῶς διάκρισι δύο ποιοτήτων Χριστιανῶν, ζώντων ἢ κεκοιμημένων, ἁπλῶν δηλαδὴ Χριστιανῶν πρῶτον καὶ δεύτερον ἁγιωτάτων, ἢ ἁπλῶς σεσωσμένων πρῶτον καὶ δεύτερον ἁγίων ἢ ὁσίων. ὅσοι κάνουν τέτοια διάκρισι, στὴν Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Ἰούδα χαρακτηρίζονται ὡς αἱρετικοὶ κι ἀποκαλοῦνται ἀποδιορίζοντες.
ἡ μεταβιβλικὴ γραμματεία ὅλη εἶναι ἀνθρώπινη, καὶ ὄχι θεία ὅπως ἡ Βίβλος. ἀλλὰ φυσικὰ λίγο ἢ πολὺ εἶναι κατὰ τὸ μέτρο καὶ τὸ βαθμὸ τῆς συνέσεώς της καὶ κυρίως τῆς ὁμοφροσύνης της πρὸς τὴ Βίβλο θεοφώτιστη. ἐπειδὴ ὁ θεὸς διὰ τῆς Βίβλου φωτίζει. ἡ Χριστιανικὴ ἐκκλησία ἡ ὀρθόδοξη δέχεται ὡς ἀλάθητη καὶ θεόπνευστη μόνο τὴ Βίβλο, μεριμνᾷ γιὰ τὴ διαφύλαξι τῶν βιβλίων μόνο τῆς Βίβλου, εὐθύνεται καὶ εἶναι ἀλληλέγγυος μόνο γιὰ τὴ Βίβλο, κι ἀντλεῖ τὴν πίστι της καὶ τὴν ὁμολογία της καὶ τὸ δόγμα της μόνο ἀπὸ τὴ Βίβλο, ὅπως δείχνει καὶ ἡ ἀποδεικτικὴ τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων καὶ τῶν ἀρχαίων ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων σὰν τὸ Μ. Ἀθανάσιο, τὸν Ἰωάννη Χρυσόστομο, τὸ Φώτιο καὶ ἄλλους. ἡ ἐκκλησία ἔχει τὴ Βίβλο Κανόνα της καὶ τὴ λέει κιόλας ἔτσι."
Αν κάποιος παρευρεθή από τον όρθρο κάποια Κυριακή, θα διαπιστώσει την τιμή που αποδίδεται στο ιερό και Άγιο Ευαγγέλιο. Έτσι όρισαν οι πατέρες που καθιέρωσαν τα τυπικά, (μεταξύ πολλών καλών και ελαχίστων μη καλών) διότι έτσι φρονούσε η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας και είθε να συνεχίζη να φρονἠ (δεν το νομίζω) για την Αγία Γραφή. Υψώνεται, περιφέρεται, τίθεται σε τιμητική προσκύνηση πλησίον του τιμώμενου αγίου στην είσοδο του Ναού, ευλογείται δι΄αυτού το Εκκλησίασμα, υψὠνεται, αναγινώσκεται από τον αναγνώστη, περιφἐρεται υπό του ιερέως ή του διακόνου επιδεικνυόενο υψωμένο, αναγινώσκεται μόνο αυτό ψηλά στον άμφωνα, ερμηνεύεται στο θείο κήρυγμα, πάλιν υψώνεται και ο ιερέας ευλογεί δι αυτού, τίθεται πάντοτε στην Αγία Τράπεζα στα άγια των αγίων και άλλα πολλά ... Λόγω του περιεχομένου του, του θεοπνεύστου. Αυτό περιέχει την Πίστι μας. Είναι, το περιεχόμενο, λόγος Θεού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ανάγνωση της Καινής Διαθήκης θα επιβεβαιώσει το ότι και ο Κύριος και οι Απόστολοι συνέχεια αναφέρουν, επικαλούνται, παραπέμπουν στις Γραφές, κατά τας Γραφάς, την Π.Δ. κι έπειτα και την Κ.Δ. Και μερικές φορές το θεόπνευστο κήρυγμα των Αποστόλων, θεόπνευστο όπως και τα βιβλία της ΚΔ που οι ίδιοι έγραψαν θεοπνεύστως, η πίστις, τα ιερά Γράμματα, η Αγία Γραφή (ΠΔ-ΚΔ) αναφέρεται ή εννοείται ως λόγος του θεού. Λίγα παραδείγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφή«παραλαβόντες λόγον ἀκοῆς παρ' ἡμῶν τοῦ Θεοῦ ἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπων, ἀλλὰ καθώς ἐστιν ἀληθῶς, λόγον Θεοῦ…» (Α' Θεσ. 2,13)
«ἐν ᾧ κακοπαθῶ μέχρι δεσμῶν ὡς κακοῦργος• ἀλλ' ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται» (Εβρ. 4, 12).
«καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ᾿Ιουδαίων ὑπήκουον τῇ πίστει» (Πράξ. 6,7).
«ὁ Παῦλος καὶ ὁ Βαρνάβας εἶπον· ὑμῖν ἦν ἀναγκαῖον πρῶτον λαληθῆναι τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 13,46).
«῾Ως δὲ ἔγνωσαν οἱ ἀπὸ τῆς Θεσσαλονίκης ᾿Ιουδαῖοι ὅτι καὶ ἐν τῇ Βεροίᾳ κατηγγέλη ὑπὸ τοῦ Παύλου ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» (Πράξ.13,46)
«μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν». (Λουκ.11,28)
« ἀπὸ βρέφους τὰ ΙΕΡΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. πᾶσα γραφὴ ΘΕΟΠΝΕΥΣΤΟΣ, καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος» (Β΄Τιμοθ.3,15-17)
Για όλες τις παραπάνω περικοπές θα μπορούσε να πει η Αγία Γραφή "λὀγος για τον λόγο του Θεού" αλλά λέει "λόγος του Θεού". Να τους επιπλήξουμε τους Αποστόλους ή να τους μιμηθούμε... Είναι και λόγος για τον λόγο του Θεού ασφαλώς αλλά ως θεόπνευστη και παραδοθείσα από τον θεό στους ανθρώπους, ως η Διαθήκη Του, είναι λόγος θεού.
Μήπως είναι λόγος Θεού, αυτό που γράφει ο Ματθαίος (27.9): "τότε επληρώθη το ρηθέν δια Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος....."; Ο Ιερεμίας δεν αναφέρει τίποτε τέτοιο. Αντίθετα το αναφέρει ο Ζαχαρίας (11.12). Μήπως ο Θεός έκανε λάθος;
Διαγραφή