Απαντησι στο ΒΡΩΜΕΡΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της ΡΟΜΦΑΙΑΣ

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟΓΡΑΨΕ ΧΕΙΡ ΤΙΣ, 

ΑΛΛΑ ΠΟΥΣ ΤΙΣ !!!

KEIMENO του Σ.Μ.Π.Ε.

Κυριε Αιμιλιε Πολυγενη, που κρατας το δεσποτικο και πατριαρχικο ιστολογιο Ρομφαια.
Εσυ, ως λεγεις, δεν βαζεις ελεγκτικα κειμενα αλλα μονο παρουσιαζεις το ....ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΕΡΓΟ των αρχιερεων του 0,05% του .....υπομειναντος καρναβαλολαου της Ελλαδος και τινων πατριαρχειων ιδιαιτερα της Αλεξανδρειας(;;;!!!), γιατι ιδιαιτερα της Αλεξανδρειας, αληθεια;;;;
Ποιος κρυβεται πισω απο τον συγγραφεα του παρακατω αρθρου, που συκοφαντει τον παλαιμαχο εκλεκτο ιεροκηρυκα Δανιηλ Αερακη;
Εγραψε εκεινος κατι ανωνυμα και αξιζει κατακρισεως;
Ποιοι εθιγησαν απο τα σχολια του περιοδικου του;
Κατι μυριζομαστε, Πολυγενη.
Εσυ πως φιλοξενησες ενα τετοιο αρθρο;
Ποιος GAY κληρικος το εγραψε;
Σαν να μας μυριζει Αφρικανικη ηπειρο.
Εχουμε λαθος;
Διαψευσε το, Πολυγενη.
Αλλοιως εισαι συνενοχος ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗΣ, ΚΑΤ' ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΝ, ΔΥΣΦΗΜΗΣΕΩΣ ακαματου ιεροκηρυκα της Εκκλησιας και συγκαλυψεως ΒΡΩΜΕΡΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΩΝ.
Εκλεκτος επισκεπτης της "Αποτειχισης" μας εστειλε κριτικη του ανωνυμου κειμενου του ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΒΡΩΜΕΡΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ το οποιο ευχαριστως αναδημοσιευουμε.

 Άραγε ποιο κείμενο του ιεροκήρυκος προκάλεσε την συκοφαντική επίθεση του ανωνύμου; Διαβάζουμε στο τεύχος Ιανουαρίου 2015 του περιοδικού "Ιωάννης ο Βαπτιστής" τα εξής σχόλια του π. Δανιήλ

Α) Ασέλγεια και από …χριστιανούς.
Β) Αντίστασις στο ομοφυλοφιλικό κύμα.
Γ) Τιτλοφορούντες και χρυσοφορούντες.
Δ) Προς τί με τον Πάπα;
και
Ε) Αναδημοσίευση από τον Ορθόδοξο Τύπο 21-11-2014 σχολίου του π.Διον. Τάτση με τίτλο «Όταν οι επίσκοποι δεν είναι λέοντες».

Αφού στο πρώτο σχόλιο αναδημοσιεύτηκε το επιθετικότατο κείμενο κατά του σεβασμίου ιεροκήρυκα, χριστιανικώς θα ήταν σωστό στη συνέχεια να δημοσιευτούν και κάποια αποσπάσματα από τα κείμενα του π. Δανιήλ ώστε ο αναγνώστης να κρίνει ελεύθερα:

Τιτλοφορούντες και χρυσοφορούντες.
Περίσσευμα, όχι έλλειμμα. Έλλειμμα, στην οικονομική γλώσσα, έχουμε στα ταμεία του Κράτους. Έλλειμμα έχουν και τα πτωχά σπίτια. Έλλειμμα, στη γλώσσα της Εκκλησίας έχουμε στη γνώσι του Ευαγγελίου και στην επίγνωσι του θελήματος του Θεού. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχουμε και έλλειμμα ιερέων, ιδίως σε απομακρυσμένα χωριά, μετά και από τη δυσκολία διορισμού και μισθοδοσίας.
Εκεί που δεν έχουμε έλλειμμα είναι ο χώρος των Δεσποτάδων! Αφθονία επισκόπων. Υπερπληθώρα μιτροφορούντων και εγκολπιοφόρων παρατηρείται. Και στον μεν Ελλαδικό χώρο υπάρχουν, τουλάχιστον, ποίμνια, που έχουν ανάγκη ποιμένων (όχι βεβαίως τόσο πολλών!).
Στα λεγόμενα όμως Ελληνόφωνα ή Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία;
-Αναφερόμαστε συγκεκριμένα στο πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Ξέρετε, ότι η Σύνοδός του συνέρχεται κυρίως για εκλογή και άλλων δεσποτάδων; Ξέρετε, ότι όσοι τελικά δεν βλέπουν στην Ελλάδα επισκοποποίησι, καταφεύγουν (κεκραγμένοι και μη) στην Αλεξάνδρεια; Ξέρετε, ότι ήδη ο αριθμός των επισκόπων του εκεί πατριαρχείου ανέρχεται στους τριάντα πέντε (35);
-Τριάντα πέντε επίσκοποι και μητροπολίτες να ποιμάνουν ποιούς; Οι επισκοπές και οι επίσκοποι, ορίζονται, κατά τον ιερό Χρυσόστομο, «προς καταμερισμόν του εκκλησιαστικού έργου» (Ε.Π.Ε.23,46).
Τώρα υπάρχουν μόνο μαύροι ορθόδοξοι, λόγω της εξωτερικής ιεραποστολής. Εκεί δικαιολογημένα να ιδρυθούν τρεις ή τέσσερις μητροπόλεις. Αλλ' οι περισσότερες επισκοπές της Αφρικής υφίστανται για λευκούς (Έλληνες), που ελάχιστοι πλέον υπάρχουν! Η μεν Βόρειος Αφρική έχει λιγοστούς ορθοδόξους, η δε Νότιος Αφρική έχει μερικές χιλιάδες ορθοδόξους. Για την τελευταία υπεραρκούν τρεις μητροπολίτες. Στη Βόρειο όμως, με τους τόσους τίτλους, τί χρειάζονται είκοσι πέντε περίπου επίσκοποι; Μερικές μητροπόλεις έχουν … μία μόνο ενορία, μερικές καμμία και μερικές υφίστανται «ψιλώ ονόματι»!
-Όλος αυτός ο χορός των μιτροφόρων του πατριαρχείου Αλεξανδρείας από κάπου πληρώνονται. Πιθανότατα από το Υπουργείο Εξωτερικών, που μάλλον ανυποψίαστο είναι του τι συμβαίνει.
Γνωρίζει, π.χ. ότι δεσποτάδες του κλίματος της Αλεξανδρείας βρίσκονται μονίμως στην Ελλάδα και περιφέρονται από πανηγύρι σε πανηγύρι, σέρνοντας μαζί τους και τη βαρύγδουπη φήμη του Αλεξανδρείας;
Γνωρίζει ότι «επίσκοπος», μέσα σε δέκα χρόνια έχει αλλάξει τέσσερις (ναι, τέσσερις) επισκοπικές θέσεις; Κάθε δυο χρόνια τυπώνει καινούρια φάκελλα με το νέο κάθε φορά τίτλο! Και εννοείται, καμμιάς επισκοπής ποίμνιο δεν βλέπει, μη υπάρχοντος άλλωστε! Πηγαίνει στην Αλεξάνδρεια, αλλάζει τίτλο και φήμη, και έρχεται στην Ελλάδα όπου ανυποψίαστοι (;) επίσκοποι τον προσκαλούν σε πανηγύρια!
-Τέτοια γελοιοποίηση του επισκοπικού αξιώματος δεν είχαμε ούτε σε χρόνια θρησκευτικής παρακμής.
-Τι θα γίνη; Χορεία αλλαγής τίτλων κατάντησε το πατριαρχείο Αλεξανδρείας; Ούτε ίχνος εκκλησιαστικού ήθους;

Προς τί με τον Πάπα; (κείμενο του π. Δανιήλ).
 

Πάλι ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος συναντήθηκαν (στην Κωνσταντινούπολι κατά τη θρονική εορτή του αγ. Ανδρέου), εναγκαλίστηκαν, συμπροσευχήθηκαν και προέβησαν σε κοινό ανακοινωθέν.

Οι ορθόδοξοι έχουν εν προκειμένω μερικά απλοϊκά ερωτήματα:

-Στους θεολογικούς διαλόγους με τους Παπικούς οι Ορθόδοξοι εστιάζουν τη διαφωνία σε συγκεκριμένες πλάνες των Ρωμαιοκαθολικών, όπως το Φιλιόκβε, το Πρωτείο, το Αλάθητο, η άσπιλη σύλληψις της Θεοτόκου, ο τρόπος της θ. Κοινωνίας. Οι παπικοί καταγγέλλουν ποτέ εκτροπή των Ορθοδόξων από όσα η Γραφή, η Αποστολική Παράδοσις και η Πατερική Παράδοσις παρέδωσαν;

-Αν οι παπικοί δεν «ευρίσκουν αιτίαν» κατηγορίας κατά της Ορθοδοξίας για εκτροπή σε αίρεσι, αυτό δεν φανερώνει, ότι μόνο η δική τους πλευρά είναι ιστορικά βεβαρυμένη με πλάνες;
-Και αν είναι έτσι, γιατί ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως θεωρεί επάναγκες να παραβαίνη ι.Κανόνες, που απαγορεύουν συμπροσευχές (και μάλιστα δημόσια εν ώρα θείας Λειτουργίας) με δεδομένους αιρετικούς;
-Η κατά άνθρωπον καλωσύνη του νυν Πάπα πώς του επιτρέπει να μιλάη και για «αρρωστημένη» Εκκλησία, υπονοώντας την εκτός της κυριαρχίας του Ορθοδοξία;
-Τελικά, από τις συναντήσεις Πάπα – Πατριάρχου ωφέλεια ή ζημιά προέρχεται; Οπωσδήποτε περισσότεροι είναι οι σκανδαλιζόμενοι από τον φιλοπαπικό εναγκαλισμό του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Ας ενθυμηθή το «ουαί δι’ ού το σκάνδαλον έρχεται» (Ματθ. ιστ΄7).
 Τι οίηση έχει ο άνθρωπος! Γράφει ότι ο πατήρ "αποφαίνεται ... κατά προσώπων και όλως ιδιαιτέρως κατά ΘΕΣΜΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ". 
Μικρόνοος είναι ο αρθρογράφος της Ρομφαίας ή τόσο πολύ "φανατισμένος"; Δεν μπορεί να κατανοήσει ότι άλλο οι "θεσμοί"¨κι άλλο οι άνθρωποι που χειρίζονται ή εκπροσωπούν τους "θεσμούς" των πατριαρχείων και συγκεκριμένα της Αλεξανδρείας και Κων/λεως στους οποίους -ανθρώπους και όχι θεσμούς- αναφέρονται και τα επικριτικά σχόλια του π. Δανιήλ; Οι Ορθόδοξοι ιδίως οι έχοντες την εκκλησιαστική θέση, τις γνώσεις και την εμπειρία, έχουν το δικαίωμα να σχολιάζουν τα κακώς κείμενα, όταν μάλιστα διαπιστώνουν ότι οι εκπροσωπούντες τους "θεσμούς" εκφεύγουν της Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας και εξευτελίζουν τους θεσμούς. 
Στο θέμα του "πρωτείου" που θίγει και το σχόλιο της "αποτειχισης" είμεθα όλοι συνυπεύθυνοι, και οι του παλαιού και οι μη αποτειχισμένοι και οι αποτειχισμένοι διότι αν και αντιπαπικοί, υποκύπτουμε στην "παπική ιδέα" που είναι το πρωτείο του ενός. Όχι! Δεν υπάρχουν πρωτεία στο χριστιανισμό, δεν υπάρχει πρωτείο στην Ορθοδοξία, κι αν τυχόν η ιδέα του "πρωτείου", του "πνευματικού πατέρα πάντων των Ορθοδοξων" βολεύει την μια ή την άλλη κοσμική Υπερδύναμη, οι πιστοί γνωρίζουμε ότι όλοι οι επίσκοποι είναι ισάξιοι, πνευματικώς ισόκυροι, και μόνο για λόγους πρεσβυγενούς επισκοπής, ή επισκοπής στην Πρωτεύουσα του Κράτους, ή πρεσβύτη επισκόπου, υπάρχουν τιμές. Δεν είναι δυνατό μια ολόκληρη ορθοδοξία να αποδέχεται ότι έχει ΕΝΑΝ πνευματικό πατέρα, αντίστοιχο δηλαδή του Πάπα Ρώμης, μάλιστα επίσκοπο σε υπόδουλη επισκοπή. Δεν είναι ορθοδοξία αυτή και έχουν ευθύνη όσοι, για να αντιμετωπίσουν τον οικουμενισμό, δεν επισημαίνουν αυτή την πτυχή, την αναρμοδιότητα του ενός να αποφασίζει για τις τύχες της Ορθοδοξίας.
 Τελειώνοντας τις παραθέσεις των κειμένων του Ιεροκήρυκος π .Δανιήλ, Αεράκη μπορεί κάποιος διαβάζοντάς τα, να κρίνει αν ο ιεροκήρυκας διδάσκει Ορθόδοξα ή όχι. Ποιοι ενοχλούνται; 


Ασέλγεια και από …χριστιανούς.
 
Βρισκόμαστε μπροστά σε ανεξήγητη κατάστασι, σε πνευματική διαστροφή. Πρόκειται για το «μυστήριο της ανομίας» (Β΄Θεσ. β΄7). Παράξενο, καίτοι ο Κύριος το προείπε. Στενή η πύλη (Ματθ.ζ΄12-14) και λίγοι όσοι ακολουθούν την οδό της αλήθειας. Ευρεία η πύλη και πολλοί όσοι εισέρχονται στην οδό της απωλείας.
-Πίσω τους ακολουθούν μυριάδες. Όχι απλώς ακολουθούν, αλλ΄εξακολουθούν, αφού συνειδητά και εξακολουθητικά ζουν την ασέλγεια και βλασφημούν τον «αγοράσαντα Δεσπότην» (Β΄Πέτρ.β΄1). Γίνονται αιτία να βλασφημείται ο Θεός. «Πολλοί εξακολουθήσουσιν αυτών ταις ασελγείαις, δι’ ούς η οδός της αληθείας βλασφημηθήσεται» (Β΄Πέτρ.β΄2) δηλαδή «Είναι πολλοί, που θα ακολουθήσουν αντιχρίστους στην ανηθικότητα στις ασέλγειές τους και εξ αιτίας τους θα δυσφημισθή η αληθινή διδασκαλία (η χριστιανική πίστις)».
-Λίγοι με τον Χριστό, πολλοί με τους ψευδόχριστους. Λίγοι με το Σταυρό, πολλοί πίσω από τους εχθρούς του Σταυρού, από τους πλανεμένους γόητες.
Ξεκάθαρα τα όσα διδάσκει ο Χριστός. Ξεκάθαρος ο λόγος της αλήθειας, ανηφορικός βέβαια, αλλ΄οδηγεί στη λύτρωσι.
Συγκεχυμένα και βρώμικα τα όσα οι πολλοί ζουν, αλλά και προβάλλουν. Τους τελευταίους ακολουθούν οι πολλοί. «Αστοχήσαντές τινες εξετράπησαν, μή νοούντες ά λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται» (Α΄Τιμ.α΄6-7).
-Ο δρόμος της αμαρτίας και της απωλείας είναι πλατύς. Η ζωή της ασελγείας ελκυστική, γαργαλιστική. Όταν μάλιστα η ασέλγεια δεν στιγματίζεται πλέον ως παρά φύσιν κατάστασις, ως εκτροπή και εντροπή, οι πολλοί παρασύρονται εύκολα. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Λόγω της ασελγείας τους έχουν ξεπεράσει και τα πιο μανιασμένα ζώα. Άκουσε τι λέγει ο προφήτης Ιερεμίας: ¨Έγιναν θηλυμανείς ίπποι. Καθένας χλιμίντριζε για τη γυναίκα του πλησίον του¨ (Ιερεμ.ε΄8)»(Ε.Π.Ε.34,128).
-Όταν η ακολασία τελήται από μη χριστιανούς, δεν θίγεται η χριστιανική πίστις. Όταν όμως οι λεγόμενοι χριστιανοί ασχημονούν, κοσμικεύονται, προβαίνουν σε έργα ατιμίας, στηρίζουν και θεωρητικά την ασέλγεια, τότε γίνονται αφορμή και αιτία να βλασφημήται η πίστις, ο Χριστός, η «οδός της αληθείας». Αυτά γράφει σε σχόλιο του τεύχους "Ιωάννης ο Βαπτιστής" Ιανουαρίου 2015 ο π.Δανιήλ Αεράκης. Ας διαβάσουμε και τι φράφει στο β΄ήμισυ του επόμενου σχολίου του:

 
Αντίστασις στο ομοφυλοφιλοφιλικό κύμα.


…- Δυναμικά θα έπρεπε να αντιταχθή όλη η κυβέρνησις και να συνταχθή με τον λόγο της Αγίας Γραφής, όπου καυτηριάζονται οι ανώμαλες σχέσεις. Για τους προ Χριστού και χωρίς Χριστόν λέει η Γραφή: «Οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας, εξεκαύθησαν, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι» (Ρωμ.α΄26-27).
-Δυναμικά θα έπρεπε να αντιδράση και η διοίκησις της Εκκλησίας για ανώμαλα (ομοφυλόφιλα) οντάρια, που έχουν θρασύτητα, όπως περιγράφεται στην Β΄Πέτρου (β΄10), και εισέρχονται στα «άγια των αγίων».
Αν δεν αντιδράση, θα θρηνήσουν οι πιστοί.
Θα ζήσουν ημέρες ζόφου, χειρότερες από εκείνες του 1962!
-Όπου και αν κινούνται οι κίναιδοι (εντός ή εκτός), είναι απορριπτέοι για την Εκκλησία, που δεν έχει «σπίλον ή ρυτίδα» (Εφεσ. Ε΄27), και για την κοινωνία, που θέλει όχι παρά φύσιν, αλλά κατά φύσιν πρόσωπα και υπέρ φύσιν αγίους.

======================
Και νεα συμπληρωματικα σχολια για τον ακαματο ιεροκηρυκα πατερα Δανιήλ Αερακη.
 

1. Για να κρίνουν οι αναγνώστες, διαβάζοντας όλα τα κείμενα:
   
   Άρθρο του π. Δανιήλ (Ιωάννης Βαπτιστής Φεβρ.2015).
   
   Κατενώπιον του Θεού. Μέρος Α΄
   
   Ο εργάτης του Ευαγγελίου βλέπει την αναξιότητά του και προχωρεί με δέος στο χώρο τον άγιο, ελπίζοντας πάντοτε στη χάρι του Θεού. Αγωνίζεται να είναι τίμιος με τον εαυτό του, τίμιος με τον Θεό, τίμιος και με τους ανθρώπους. Δεν θέλει να έχη ίχνος ατομισμού και αντιποιήσεως θεϊκού έργου.
   Ο χώρος βέβαια της θρησκείας (κατ’ επέκτασι και της Εκκλησίας) είναι δυστυχώς ο προσφορώτερος για εκμετάλλευσι. Το σάπιο φρούτο, που λέγεται απάτη, κατ’ εξοχήν συναντάται στον θρησκευτικό περίγυρο. Και είναι τόσο δυνατό το θρησκευτικό συναίσθημα στον άνθρωπο και τόση η αδυναμία του μπροστά στον πόνο, ώστε ειδικά σε ωρισμένες στιγμές της ζωής τους οι άνθρωποι παραδίδονται «άνευ όρων», «τυφλοίς όμασι», στον οποιονδήποτε αγύρτη, που παριστάνει τον θρησκευτικό λειτουργό!
   -Άλλο όμως διακονία, άλλο καπηλεία.
   -Άλλο λειτουργία, άλλο εκμετάλλευσις.
   -Άλλο αγάπη, άλλο απάτη.
   

   Κατενώπιον του Θεού (μέρος Β΄)
   Αντιμετώπισε φαινόμενα θρησκειοκαπηλείας ο Απόστολος Παύλος στην Κόρινθο, εκεί όπου και τα περισσότερα προβλήματα. Είχαν ήδη εμφανισθή οι ψευδάδελφοι, οι θρησκειοκάπηλοι, που με εντυπωσιακά λόγια και πομπώδεις υποσχέσεις επιχειρούσαν να παρασύρουν τους χριστιανούς και ν’ απομονώσουν τον Παύλο. Γι’ αυτό αναγκάζεται ο Απόστολος να εντοπίση την τεράστια διαφορά ανάμεσα στους ανιδιοτελείς και στους εκμεταλλευτές του έργου μέσα στην Εκκλησία: «Ουκ εσμέν ως οι λοιποί καπηλεύοντες τον λόγον του Θεού, αλλ’ ως εξ ειλικρινείας, αλλ’ ως εκ Θεού κατενώπιον του Θεού εν Χριστώ λαλούμεν» (Β΄Κορ.β΄17). Δηλαδή: «Δεν είμαστε σαν τους άλλους, που εμπορεύονται το λόγο του Θεού, αλλά σαν ειλικρινείς, σαν απεσταλμένοι από τον Θεό κηρύττουμε ενώπιον του Θεού για τον Χριστό».
   -Κανένας δεν είναι άξιος ν’ ανήκη στην ομάδα των διακόνων του Ευαγγελίου του Χριστού. Αλλ’ όσοι ταπεινοί και πιστοί λειτουργοί τρέμουν μπροστά στο θυσιαστήριο και προ του άμβωνος, είναι τουλάχιστον ειλικρινείς. Δεν αποτελεί δε κατάκρισις, όπως βλέπουμε και στο παράδειγμα του Παύλου, αν καυτηριάζουν, γενικώς και ανωνύμως, άλλους, που καπηλεύονται τον λόγο του Θεού.
   -Όταν πρόκηται για εκμετάλλευσι θείων πραγμάτων, όχι απλώς δεν πρέπει να σιωπάμε, δήθεν για να μη γίνουμε ιεροκατήγοροι, αλλά πρέπει να μιλάμε και να καταγγέλλουμε την απάτη.

   
   

   Κατενώπιον του Θεού (μέρος Γ)
   Το φραγγέλιο ο Κύριος το πήρε στην περίπτωσι της θεομπαιξίας, της καπηλείας, της εμπορευματοποιήσεως της θρησκείας, του θρησκευτικού και παραθρησκευτικού εμπορίου (Ιωάν.β΄16). Ο Παύλος δεν διαπομπεύει αμαρτωλούς. Αλλ’ υπερασπίζεται με πάθος την γνησιότητα του Ευαγγελίου, την υγιαίνουσα διδασκαλία, την κανονικότητα της αποστολής.
   -Δεν πρόκειται για ζημιά, που γίνεται σ’ αυτόν προσωπικά. Πρόκειται για νόθευσι του Ευαγγελικού κηρύγματος. Πρόκειται για ψυχών απώλεια.
   -Για το τί είναι η κοροϊδεία των θείων ή και η καπηλεία, για την οποία μιλάει ο Παύλος (Β΄Κορ.β΄17), ας ακούσουμε και τον ιερό Χρυσόστομο: «Τούτό εστι καπηλεύσαι, όταν τις νοθεύη τον οίνον, όταν τις χρημάτων πωλή, όπερ δωρεάν έδει δούναι. Ενταύθα γαρ και εις τα χρήματα αυτούς σκώπτειν μοι δοκεί, και όπερ αινίττεσθαι πάλιν, οίον, ότι τα αυτών αναμιγνύονται τοις θείοις» (Ε.Π.Ε. 19,162). Μετάφρασις: «Αυτό σημαίνει καπηλεία, όταν κάποιος νοθεύη το κρασί, όταν κάποιος πουλάει με χρήματα εκείνο που έπρεπε να το δώση δωρεάν. Εδώ λοιπόν, μου φαίνεται, ότι ελέγχει όσους παίρνουν χρήματα. Και υπαινίσσεται, ότι ανακατεύουν τις καπηλείες τους με τα θεία».
   -Την καπηλεία του λόγου του Θεού, την θρησκευτική αγυρτεία, την συναντάμε από αρχαιοτάτων χρόνων. Ήδη ο προφήτης Ησαϊας καυτηριάζει τους καπήλους.
   Χαρακτηριστικά τους:
   -Η νόθευσις του θεϊκού λόγου. Ανακατεύουν αλήθεια με ψέμματα, θεϊκά με σατανικά στοιχεία, θαύματα με μαγικά, σοβαρά με γελοία.
   -Η εκμετάλλευσις διά του χρηματισμού. Πουλάνε Θεό και εισπράττουν αργύρια. Πουλάνε Χριστό και μιμούνται τον Ιούδα. Πουλάνε τη χάρι των μυστηρίων και πλουτίζουν.
   Η καπηλεία οργιάζει στο θρησκευτικό χώρο με τις ποικίλες μορφές Σιμωνίας (Πράξ.η΄20). Ας ακούσουμε τι λέει ο προφήτης πολλούς αιώνες προ Χριστού: «Το αργύριον υμών αδόκιμον∙ οι κάπηλοί σου μίσγουσιν τον οίνον ύδατι∙ οι άρχοντές σου απειθούσι, κοινωνοί κλεπτών, αγαπώντες δώρα, διώκοντες ανταπόδομα, ορφανοίς ού κρίνοντες και κρίσιν χηρών ού προσέχοντες» (Ησ.α΄22-23).
   Σε αντίθεσι με τους θρησκειοκαπήλους, οι ειλικρινείς και ανιδιοτελείς και αληθινοί εργάτες της Εκκλησίας ακολουθούν τον Παύλο: «Εκ Θεού κατενώπιον του Θεού εν Χριστώ λαλούμεν» (Β΄Κορ.γ΄17).
   -Πηγή του κηρύγματος είναι ο ίδιος ο Θεός. «Εκ Θεού». Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Ουκ απατώντες υμάς, φησίν, ούτω κηρύττομεν, οίον ως χαριζόμενοι υμίν, ή παρ’ εαυτών τι εισφέροντες και αναμιγνύοντες, αλλ’ ¨ως εκ Θεού¨ ∙ τουτέστιν, ου λέγομεν ότι οίκοθέν τι χαριζόμεθα, αλλ’ ότι πάντα ο Θεός έδωκε. Τούτο γαρ εστί το ¨εκ Θεού¨» (Ε.Π.Ε.19,162). Μετάφρασις: Δεν κηρύττουμε, λέγει, εξαπατώντας σας, δηλαδή, χαριζόμενοι ή προσφέροντάς σας κάτι από τον εαυτό μας και ανακατεύοντας τα λόγια του Θεού. Κηρύττουμε αυτά που προέρχονται από τον Θεό. Δεν προσφέρουμε κάτι δικό μας, αλλ’ όσα έδωσε ο Θεός. Αυτό σημαίνει το «εκ Θεού».
   -Δύναμις του κηρύγματος της Εκκλησίας είναι ο παντοδύναμος Χριστός.
   -Εγγύησις για τη σωστή στάσι των αγίων είναι το «κατενώπιον του Θεού».
   Ό,τι πράττουμε, το πράττουμε μπροστά στον Θεό. Μας βλέπει ο παντεπόπτης Θεός. Μας ακούει ο Θεός. Μας παρακολουθεί ο Θεός. Πώς μπορούμε να κάνουμε κάτι πονηρό, κάποια νόθευσι, κάποια καπηλεία; Λέει ο ιερός Χρυσόστομος:
   «Διό την ψήφον του Θεού προς οφθαλμών έχειν δεί, και πάντα σβέννυται τα δεινά. Ούτω και εν ευχαίς νήφειν δυνάμεθα, αν εννοήσωμεν τίνι διαλεγόμεθα, αν αναλογισώμεθα ότι θυσίαν προσάγομεν» (Ε.Π.Ε.19,164).
   Μετάφρασις: Γι’ αυτό άς έχουμε πάντοτε μπροστά μας την απόφασι του Θεού, και τότε όλα τα κακά σβήνουν. Έτσι μπορούμε και κατά τις προσευχές να είμαστε προσεκτικοί, αν σκεφτούμε με ποιον συνομιλούμε, αν αναλογιζώμαστε ότι προσφέρουμε θυσία.

   
   

   
   
   

   
   

   Ο π. Δανιήλ ασφαλώς ιερουργεί τυπικότατα και ορθοδοξότατα στις θείες και ιερές Ακολουθίες, θ. λειτουργίες, μυστήρια. Αν το καλοκαίρι λειουργεί στην Κατασκήνωση της νεολαίας, όπου και κοινωνεί τους εκατοντάδες νέους που προηγουμένως κατήχησε, αυτό είναι προς έπαινό του κι όχι προς κατηγορία. Και ασφαλώς δεν παίρνει "τυχερά", ούτε ασχολείται με το να περιφέρει θαυματουργές εικόνες για τάματα και λείψανα για προσκύνηση με καλαθάκια δίπλα. Αυτό μήπως "χαλάει τη σούπα";
   
   Τις ιερές ακολουθίες, όπως ιερουργεί ο π. Δανιήλ, τις κάνουν όλοι οι ιερείς, και οι ολιγογράμματοι, εφόσον είναι πιο εύκολη η διεξαγωγή τους, από το κήρυγμα του θείου λόγου το οποίο είναι πολύ πιο δύσκολο, επίπονο, θέλει μελέτη προεργασία και ικανότητα, και γι΄αυτό το πραγματικό κήρυγμα του Ευαγγελίου το κάνουν ελάχιστοι. Από τους λίγους ιεροκήρυκες του γνησίου Ευαγγελίου είναι ο π. Δανιήλ. Κι όμως βρέθηκε άνθρωπος να τον "ψέξει" διότι δεν περιορίζεται στις λειτουργικές ακολουθίες αλλά σε όλη τη ζωή του είχε ως κύριο έργο του την μελέτη και διάδοση του Ευαγγελίου!
   
   Μα, οφείλουμε ως Χριστιανοί να γνωρίζουμε ότι το κήρυγμα του θείου λόγου, ο άμβωνας, είναι ιερουργία κι αυτός."Τολμηρότερον δε έγραψα υμίν, αδελφοί, από μέρους ως επαναμιμνήσκων υμάς, δια την χάριν την δοθείσαν μοι υπό του Θεού εις το είναι με λειτουργόν Ιησού Χριστού εις τα έθνη, ΙΕΡΟΥΡΓΟΥΝΤΑ το Ευαγγέλιον του Θεού" (Ρωμ. 15΄15-16). Πόσο δε σπουδαιότερο θεωρεί ο Απ. Παύλος τον άμβωνα, το ιερό κήρυγμα, φαίνεται από το "ου γαρ απέστειλέ μοι ο Χριστός βαπτίζειν αλλ’ ευαγγελίζεσθαι". (Α´Κορ. 1΄17).
   
   Ο π. Δανιήλ, δικαιούται κατά τον Απ. Παύλο Διπλής τιμής, διότι η μαρτυρία της κατηγορίας: "Αγία Τράπεζα γι’ αυτόν είναι ο «άμβων»" μάλλον μετατρέπεται σε μαρτυρία υπερασπίσεως ενώπιον του Θεού: Λέγει ο Απ. Παύλος: "Οι καλώς προεστώτες πρεσβύτεροι διπλής τιμής αξιούσθωσαν, μάλιστα οι κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία" (Α´Τιμ. 5΄17). Κοπιών εν λόγω και διδασκαλία είναι ο π. Δανιήλ.
   
   Συνεπώς ο π .Δανιήλ, αγνοώντας τα κοάσματα όσων απαξιούν το Ευαγγέλιο (δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζουν) μπορεί να τους απαντήσει:
   
   "Eάν γαρ ευαγγελίζομαι,ουκ έστι μοι καύχημα, ανάγκη γαρ μοι επίκειται. Ουαί δε μοι έστιν εάν μη ευαγγελίζομαι" (Α΄ Κορινθ θ΄,16).
   
   Επίλογος: Αιτία όλων των δεινών είναι η άγνοια των Γραφών, λέει ο ιερός Χρυσόστομος.
2. 
   
3. 
   
4. 
   

Ιδου και το αχαρακτηριστο κειμενο του ΒΡΩΜΕΡΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟΥ με τα αρχικα Σ.Μ.Π.Ε

Κείμενο του Σ.Μ.Π.Ε. | Romfea.gr

«Τον καταλαλούντα λάθρα τον πλησίον αυτού τούτον εξεδίωκον…»
(ΨΑΛΜΟΣ Ρ)

Λίγο πριν ξεκινήσουμε τον αγώνα της πνευματικής Νηστείας - αυτής που κατηγορηματικά θέλει τους πιστούς αγωνιστές «να μην τρώνε τα κρέατα των αδελφών τους» καταδικάζοντας ο ένας τον άλλον, διαπιστώσαμε σε ένα περιοδικό Καλβινιστικής - Προτεσταντικής και κυρίως Μακρακιστικής σοβαροφάνειας και στείρας ηθικολογίας, σχόλια που ξεφεύγουν από κάθε άποψη εκκλησιαστικής ευπρέπειας και δεοντολογίας.

Ο αρθρογραφών ως εισερχόμενος στο χώρο ξένων εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών, που μόνο τουριστικά μπορεί να έχει επισκεφθεί, αποφαίνεται από καθέδρας «αυθεντίας» κατά προσώπων και όλως ιδιαιτέρως κατά ΘΕΣΜΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ ως ο μόνος καθαρός!!!

Εγήρασε «διδάσκων» πάντα τους άλλους… «Κληρικός;;;» που δεν ανήκε ποτέ στην Εκκλησία!... Αγία Τράπεζα γι’ αυτόν είναι ο «άμβων» και αυτός όχι της εκκλησίας - αλλά το βήμα της οργανώσεως ή «αδελφότητας…», της αδελφότητας που σημειωτέον εξεδίωξε τους πάντες ίνα «η αυτός τα πάντα» εν πάσι πρωτεύον!!!

Σε πρώτη φάση θα θέλαμε να τον ρωτήσουμε πότε λειτούργησε για τελευταία φορά; Πόσους μήνες Κυριακών ή ετών ακόμη έχει να προσέλθει σε εκκλησία ως λειτουργός του Θεού… τελώντας το κατ’ εξοχήν Μυστήριο της Εκκλησίας; Πώς αποφαίνονται οι Ιεροί Κανόνες (που συχνάκις καπηλεύεται ο ίδιος) για Ιερέα που τρεις Κυριακές -και μόνον- απέχει αναιτίως της Αγίας Τραπέζης;

Με βαθύτατη συναίσθηση ευθύνης στις ψυχές των αναγνωστών που θέλουν πάντοτε -και δικαίως- να διαβάζουν ό,τι άγιο, ό,τι δίκαιο, ό,τι αγνό, ό,τι ψυχωφελές, ό,τι αναπαύει και αναβιβάζει το νου και την καρδιά στον Ουρανό, επιζητώ την συγχώρεση και την επιείκεια της κρίσεως πάντων δι’ όσα θα καταγράψω στο παρόν κείμενο.

Η σιωπή είναι η μεγαλύτερα των αρετών. Η σιωπή μας ακόμη και την ώρα που οι άλλοι κραυγάζουν εναντίον μας αερο-λογώντας και λασπολογώντας θέλοντας να σκοτώσουν της «ψυχής το ωραίον» είναι ένα βήμα στον ανήφορο της αγιότητας!...

Σ’ έναν όμως τροφοδότη της κίτρινης ειδησιογραφίας πότε και πόσο μπορεί κανείς να σιωπά;

Σ’ έναν που λειτουργεί ως «πνευματικός γκουρού» πολλών;;; ανυποψίαστων ανθρώπων ενσπείροντάς τους «περισσείαν κακίας» κατά πάντων που δεν ανήκουν στον δικό του «κύκλο» σκέψης και δήθεν ιδεολογίας, πόσο μπορεί να σιωπά κανείς;

Με επικάλυμμα την αφιλοχρηματία του δήθεν επιβιώνει και όχι μόνο τοκίζοντας αφορολόγητα εις βάρος της «Εκκλησίας όλης» εκμεταλλευόμενος τυχόν λάθη - παραλείψεις - ή και αστοχίες της Ποιμαίνουσας Εκκλησίας.

Διακόνημά του η καταγγελία!...

Σπουδαστήριό του η συλλογή πληροφοριών με ειδικό περιεχόμενο(;)!...

Χαρά του η διαπόμπευση του άλλου προκειμένου η πώλησις της ηθικής «για το καλό πάντα της Εκκλησίας» να είναι όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά εμπορική…

Και μέσα απ’ αυτή τη πώληση της ηθικής (με ύφος και ήθος σημειώσατε…) καλύπτεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο το πλήθος των δικών του εγκλημάτων!!!.. ων ουκ έστιν αριθμός… (Αν θελήσω να ανατρέξω δε σε δημοσιεύματα του παρελθόντος, τότε θα τρέχει να μαζεύει τους τίτλους του που κάποτε του είχαν αποδοθεί!!!...).

Κάπου εδώ θα πρέπει να σταματήσω τον κατήφορο των εν αγανακτήσει σκέψεών μου.

Προς το παρόν τον παραδίδω για μία ακόμη φορά, τώρα που το «τέλος του εγγίζει», αν το αντιλαμβάνεται, στην μόνη δικαία κρίση του Θεού, αλλά και της Ιστορίας.

Οι σοβαρά σκεπτόμενοι άνθρωποι πετούν στον κάλαθο των αχρήστων και το περιοδικό του και -πολύ περισσότερο- τις σκοτεινές και «δια-βολικές» σκέψεις του που με «αστυνομικό» ήθος καταθέτει…

Συνέχισε να γράφεις θλιβερέ αερο-κήρυκα…

Η προτεσταντικοποιημένη «ορθοδοξία» σου δεν αγγίζει κανένα.

Την ώρα που «οι άνθρωποι του Σταυρού» χριστιανοί όπου γης χύνουν το αίμα τους για του Χριστού την πίστη, εσύ συνέχισε να εκχέεις «ιό θανατηφόρο» εκ του στόματός σου κατά των αδελφών του Χριστού…

Αδελφοί Πατέρες και αναγνώστες συγχωρήσατέ μου τον θυμό της αμαρτίας ταύτης.

Καλή και ακατάκριτη Σαρακοστή!!!