Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Δεύτερη απάντηση στον π. Βασίλειο Βολουδάκη




Ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης προσπάθησε συνειδητὰ νὰ ἐξαπατήσει τοὺς ἐνορῖτες του, οἱ ὁποῖοι ὡς φαίνεται προβληματίζονται ἔντονα ἀπὸ τὴν ἀπραξία καὶ σιγὴ τῶν Ποιμένων μπροστὰ στοὺς κακόδοξους λόγους καὶ ἐνέργειες τῶν ἡγετῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ ἡ προσπάθειά του αὐτή (προσπάθεια διαστρέβλωσης τῆς Ἱερῆς μας Παραδόσεως) δὲν ἔμεινε μόνο στὰ στενὰ πλαίσια τῆς ἐνορίας του, ἀλλὰ βγῆκε καὶ στὸ διαδίκτυο, γιὰ νὰ προκαλέσει σύγχυση καὶ σὲ εὐρύτερη ὁμάδα πιστῶν. Εἶναι λοιπὸν ὑποχρέωσή μας, χάριν τῆς ἀλήθειας, νὰ συγκρίνουμε τοὺς λόγους του, μὲ τὰ κείμενα παλαιοτέρων καὶ συγχρόνων θεολόγων. Γιὰ δεύτερη φορά (μετὰ τὴν πρώτη ἀπάντηση, ἐδῶ) δὲν θὰ παραθέσουμε κείμενα δικά μας, ἀφοῦ μᾶς θεωρεῖ ἐκτὸς Ἐκκλησίας· θὰ παραθέσουμε κείμενα Ἁγίων, Κανονολόγων, ἀλλὰ καὶ τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ π. Βασίλειος ἔχει ἀγαστὴ συνεργασία στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» καὶ τὴν «Σύναξη κληρικῶν», μὲ τὴν ἐπισήμανση ὅτι ἡ ἀποπροσανατολιστικὴ ἀπάντηση καὶ παρελκυστικὴ τακτικὴ τοῦ π. Βασίλειου ταιριάζει μὲ αὐτὴ τῶν συνεργατῶν του.
Παραθέτουμε τὴν τοποθέτησή του, σχετικὰ μὲ τὸν ὅρο «Ἀποτείχιση» ἀπὸ τὴν πρώτη παράγραφο τῆς ὁμιλίας του (ἐδῶ).


Εἶπε: «Ὁ ὅρος “Ἀποτείχιση” εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ἐκτὸς τῶν τειχῶν, εἶσαι ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τί θὰ πεῖ “ἀποτειχίζομαι”; Μόνος σου, δηλαδή ὁμολογεῖς ὅτι εἶσαι ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἄρα, τί ἐπιδιώκεις;».


Γιὰ νὰ δοῦμε ποιός εἶναι ἀπορριπτέος, ὁ ὅρος “Ἀποτείχιση” ἢ ἡ δική του τοποθέτηση περὶ ἀποτειχίσεως.
1) Ὁ ὅρος “Ἀποτείχιση” ὑπάρχει σὲ ἱερὸ Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας μας. Στὸν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
α) Κανὼν ιε΄: «Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, ...οἱ τοιοῦτοι ...πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ...τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οἱ γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι».
β) Βαλσαμών. Ὁ Κανονολόγος Βαλσαμὼν ἑρμηνεύοντας τὸν Ἱ. Κανόνα ὁμιλεῖ γιὰ ἀποτείχιση: «...Ἐὰν ἑαυτὸν ἀποτειχίσῃ, ἤγουν χωρίσῃ ἐκ τῆς κοινωνίας τοῦ πρώτου αὐτοῦ, οὐ μόνον οὐ τιμωρηθήσεται, ἀλλὰ καὶ τιμηθήσεται, ὡς ὀρθόδοξος» (P.G. 137, 1068-1069). [Δηλαδή, αὐτὸν ποὺ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τιμᾶται ὡς ὁρθόδοξος, ὁ π. Βασίλειος θεωρεῖ ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!!].
γ) Ζωναρᾶς. Ἑρμηνεύοντας τὸν Ἱ. Κανόνα ὁ Κανονολόγος Ζωναρᾶς ὁμιλεῖ κι αὐτὸς γιὰ ἀποτείχιση: «Εἰ δ’ ὁ πατριάρχης τυχὸν ἢ μητροπολίτης, ἢ ὁ ἐπίσκοπος αἱρετικὸς εἴη, καὶ τοιοῦτος ὡς δημοσίᾳ, κηρύττειν τὴν αἵρεσιν, καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, ἀντὶ τοῦ, ἀνυποστόλως καὶ μετὰ παρησίας, διδάσκει τὰ αἱρετικὰ δόγματα, οἱ ἀποσχίζοντες αὐτοῦ, ὅποιοι ἂν εἶεν, οὐ μόνον κολάσεως ἄξιοι οὐκ ἔσονται διὰ τοῦτο, ἀλλὰ καὶ τιμῆς, ὡς ὀρθόδοξοι, ἀξιωθήσονται, χωρίζοντες ἑαυτοὺς τῆς τῶν αἱρετικῶν κοινωνίας. Τοῦτο γὰρ δηλοῖ τὸ ἀποτειχίζοντες. Τὸ γὰρ τεῖχος τῶν ἐντὸς αὐτοῦ πρὸς τοὺς ἐκτὸς χωρισμός ἐστιν» (P.G. 137, 1069).
δ) Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος, ὁ ὁποῖος συχνὰ ἀναφέρεται στοὺς Κανονολόγους, στὴν ἴδια γραμμὴ κινεῖται: «Ἐὰν δὲ οἱ ρηθέντες πρόεδροι ἦναι αἱρετικοί, καὶ τὴν αἵρεσιν αὐτῶν κηρύττουσι παρρησία, καὶ διὰ τοῦτο χωρίζονται οἱ εἰς αὐτοὺς ὑποκείμενοι, καὶ πρὸ τοῦ νὰ γένῃ ἀκόμη συνοδικὴ κρίσης περὶ τῆς αἱρέσεως ταύτης, οἱ χωριζόμενοι αὐτοί, ὄχι μόνον διὰ τὸν χωρισμὸν δὲν καταδικάζονται, ἀλλὰ καὶ τιμῆς τῆς πρεπούσης ὡς ὀρθόδοξοι, εἶναι ἄξιοι, ἐπειδή, ὄχι σχίσμα ἐπροξένησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν μὲ τὸν χωρισμὸν αὐτόν, ἀλλὰ μᾶλλον ἐλευθέρωσαν τὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὸ σχίσμα καὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ψευδεπισκόπων αὐτῶν. Ὅρα καὶ τὸν λα'. Ἀποστολικόν» (Πηδάλιον, σελ. 292).
ε) Τέλος ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, μὲ τὸν ὁποῖον συνεδέετο πνευματικὰ ὁ π. Βασίλειος ἔγραφε:  ἀποτείχιση εἶναι, «κανονικὸν δικαίωμα... Ἄν τις, χρησιμοποιῶν τὸ δικαίωμα αὐτοῦ, παύσῃ τὸ μνημόσυνον, καλῶς ποιεῖ!» (Τὸ κείμενο αὐτὸ παραθέσαμε χθὲς ἀπὸ τὸ βιβλίο του «Τὰ Δύο Ἄκρα», σελ. 90).
Σὲ ἄλλο σημεῖο ὅμως, τοῦ ἰδίου βιβλίου, ὁ π. Ἐπιφάνιος εἶναι πιὸ ἀναλυτικός. Μιλάει συγκεκριμένα γιὰ ἀποτείχιση ἀπὸ τὸν τότε πατριάρχη Ἀθηναγόρα (πόσο μᾶλλον σήμερα ἀπὸ τὸν διαπράξαντα καὶ εἰπόντα τρισχειρότερα ἐκείνου, τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο)· καὶ διδάσκει ὅτι ἡ ἀποτείχιση ἀπὸ τὸν Ἀθηναγόρα (καὶ σήμερα τὸν Βαρθολομαῖο)  εἶναι δικαίωμα:
«Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔχει κηρύξει αἱρετικὰ φρονήματα. Οὔτε κατεδικάσθη ὅμως εἰσέτι ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας οὔτε ἀπεκήρυξεν αὐτὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐξῆλθεν ἐξ αὐτῆς. Παραμένει καὶ ἐνεργεῖ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας... Τελεῖ μυστήρια. Ἡμεῖς τί δυνάμεθα νὰ πράξωμεν; α) Νὰ προσευχώμεθα ὑπὲρ ἀνανήψεως καὶ μετανοίας αὐτοῦ. β) Νὰ διαμαρτυρώμεθα κατ’ αὐτοῦ καὶ νὰ ἀγωνιζόμεθα. Ἂν δὲ ἡ συνείδησις τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύει τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, συμφώνως τῷ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶναι τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῇ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας. Παύων δηλαδὴ τὸ μνημόσυνον,  δὲν θὰ μνημονεύῃ ἑτέρου Ἐπισκόπου» («Τὰ Δύο Ἄκρα», σελ. 89).

2. Τὸ δικαίωμα καὶ τὴν ὑποχρέωση γιὰ ἀποτείχιση διδάσκει ἐδῶ καὶ δεκαπέντα χρόνια περίπου ὁ π. Θεόδωρος Ζή­σης. Ἤ­δη ἀ­πὸ τὸ 2001 ἔ­γρα­φε: «Ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με, ὑ­πο­μεί­να­με τοὺς οἰ­κου­με­νι­σμοὺς καὶ τοὺς ἐκ­συγ­χρο­νι­σμοὺς ἐ­πὶ ἕ­να αἰ­ῶ­να. Κά­να­με ὑ­πο­μο­νὴ καὶ ὑ­πα­κο­ή∙ πε­ρι­μέ­να­με καὶ ἐλ­πί­ζα­με νὰ παύ­σουν οἱ συμ­προ­σευ­χές, οἱ συγ­χρω­τι­σμοί, οἱ συγ­κρη­τι­σμοί∙ .­..ἐ­νι­στά­με­θα καὶ δι­α­μαρ­τυ­ρό­με­θα. Θὰ δι­α­κό­ψου­με τὴν κοι­νω­νί­α μὲ ὅ­σους κοι­νω­νοῦν μὲ τὸν ἀ­κοι­νώ­νη­το, αἱ­ρε­τι­κὸ καὶ σχι­σμα­τι­κὸ πά­πα» (Ζή­ση Θ., “Μὲ τὸ ἀρ­νί­ο ἢ μὲ τὸ θη­ρί­ο; Μὲ τὸν Χρι­στὸ ἢ μὲ τὸν πά­πα;­”, Θε­ο­δρο­μί­α, Ἰ­α­νου­ά­ρι­ος‒Μάρ­τι­ος 2001).
Καὶ λί­γο ἀρ­γό­τε­ρα ὁ π. Θε­ό­δω­ρος ἔ­γρα­φε: «Ἔγ­γα­μος ἱ­ε­ρε­ύς, πο­λύ­τε­κνος, τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Δη­μη­τρι­ά­δος, ἀ­πο­φα­σι­σμέ­νος νὰ δι­α­κό­ψῃ τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ συμ­φω­νοῦν­τος μὲ ὅ­λα αὐ­τὰ ἐ­πι­σκό­που του, ὅ­ταν δι­α­κρι­τι­κὰ τοῦ ὑ­πεν­θύ­μι­σα τὶς πι­θα­νὲς δι­ώ­ξεις καὶ ποι­νὲς μοῦ εἶ­πε:
»“Προ­τι­μῶ νὰ καλ­λι­ερ­γῶ τὰ χω­ρά­φι­α μου, ὡς ἁ­πλὸς ἀ­γρό­της, καὶ νὰ κρα­τή­σω τὴν πί­στη μου, πα­ρὰ νὰ συ­νερ­γή­σω στὴν κα­τε­δά­φι­σή της καὶ νὰ πά­ω στὴν κό­λα­ση μα­ζὶ μὲ τὸν πα­τρι­άρ­χη καὶ τοὺς ἐ­πι­σκό­πους”­.­.. Αὐ­τὰ ποὺ εἶ­πε ὁ ὀ­λι­γο­γράμ­μα­τος ἱ­ε­ρεὺς .­..ἐκ­φρά­ζουν τὴν δι­α­χρο­νι­κὴ συ­νε­ί­δη­ση τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας γι­ὰ τὴν στά­ση ὅ­λων τῶν πι­στῶν καὶ τῶν λα­ϊ­κῶν ἀ­πέ­ναν­τι τῶν ἐ­πι­σκό­πων καὶ τῶν πρε­σβυ­τέ­ρων σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γο τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν αἵ­ρε­ση καὶ τὴν πλά­νη (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α, καὶ w­ww.t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/87D26F7F.p­r­i­nt.el.a­s­px).
Στὸ ἴ­δι­ο κεί­με­νο, λί­γο πα­ρα­κά­τω, ὁ π. Θε­ό­δω­ρος ἐ­παι­νεῖ ἱ­ε­ρο­μό­να­χο ποὺ δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο του Πα­τρι­άρ­χη. Γρά­φει: Ὁ Μ. Ἀ­θα­νά­σι­ος λέ­γει, πὼς «στὴν πε­ρί­πτω­ση ποὺ ὁ ἐ­πί­σκο­πος ἢ ὁ πρε­σβύ­τε­ρος, οἱ ὀ­φθαλ­μοὶ τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, συμ­πε­ρι­φέ­ρον­ται κα­κῶς καὶ σκαν­δα­λί­ζουν τὸν λα­ό, πρέ­πει νὰ ἐκ­δι­ώ­κον­ται, ἔ­στω καὶ ἂν ὑ­πάρ­χῃ κίν­δυ­νος νὰ με­ί­νουν οἱ πι­στοὶ χω­ρὶς ποι­μέ­να. Εἶ­ναι κα­λύ­τε­ρα, συμ­φέ­ρει, χω­ρὶς ἐ­πι­σκό­πους καὶ ἱ­ε­ρεῖς νὰ γί­νον­ται οἱ συ­νά­ξεις στοὺς να­ο­ύς, πα­ρὰ νὰ ρι­φθοῦν οἱ πι­στοὶ μα­ζὶ μὲ τὸν ἐ­πί­σκο­πο καὶ τοὺς ἱ­ε­ρεῖς στὴν κό­λα­ση, ὅ­που πῆ­γαν οἱ Ἑ­βραῖ­οι τῆς ἐ­πο­χῆς τοῦ Χρι­στοῦ μα­ζὶ μὲ τοὺς ἀρ­χι­ε­ρεῖς τους.­..
»Αὐ­τὸ ἔ­πρα­ξε στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὁ Ἁ­γι­ο­ρε­ί­της Ἱ­ε­ρο­μό­να­χος Γα­βρι­ὴλ καὶ μὲ μί­α ὀ­λι­γό­λο­γη καὶ θαρ­ρα­λέ­α Δή­λω­ση καὶ Ὁ­μο­λο­γί­α δι­έ­κο­ψε τὸ μνη­μό­συ­νο τοῦ Οἰ­κου­με­νι­κοῦ Πα­τρι­άρ­χου κ. Βαρ­θο­λο­μα­ί­ου, με­τὰ τὶς συμ­προ­σευ­χὲς καὶ τὶς κοι­νὲς δη­λώ­σεις μὲ τὸν προ­η­γο­ύ­με­νο πά­πα. Στὸ ἑ­ξῆς, γρά­φει, γι­ὰ νὰ μὴ θε­ω­ρη­θῇ ὅ­τι μὲ τὴν σι­ω­πή μου συμ­φω­νῶ μὲ ὅ­σα γί­νον­ται, δὲν θὰ συμ­με­τέ­χω στὶς ἀ­κο­λου­θί­ες ποὺ μνη­μο­νε­ύ­ε­ται τὸ ὄ­νο­μα τοῦ οἰ­κου­με­νι­κοῦ πα­τρι­άρ­χου».
Γράφει ἀλλοῦ ὁ ἴδιος: Πολ­λοί πλέ­ον «δι­α­πι­στώ­νουν ὅ­τι κιν­δυ­νε­ύ­ει πλέ­ον ἡ ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς ἀ­λή­θει­ας, ὅ­τι οἱ μνη­μο­νευ­ό­με­νοι στὴ Θ. Λει­τουρ­γί­α ἐ­πί­σκο­ποι, ὡς ἐγ­γυ­η­τὲς τῆς ἐν τῇ πί­στει ἑ­νό­τη­τος δὲν ὀρ­θο­το­μοῦν τὸν λό­γον τῆς ἀ­λη­θε­ί­ας, δὲν εὑ­ρί­σκον­ται σὲ κοι­νω­νί­α μὲ τοὺς πρὸ αὐ­τῶν Ἁ­γί­ους, ἀλ­λὰ οὐ­σι­α­στι­κὰ εἶ­ναι ἀ­κοι­νώ­νη­τοι, ὡς κοι­νω­νοῦν­τες μὲ τοὺς ἀ­κοι­νω­νή­τους» (Ζή­ση Θε­όδ., Κα­κὴ Ὑ­πα­κο­ή…, σελ. 23).
Ἀλ­λὰ καὶ στὰ «Πο­ρί­σμα­τα τοῦ Συ­νε­δρί­ου γι­ὰ τὸν Οἰ­κου­με­νι­σμό: «Γέ­νε­σις – Προσ­δο­κί­αι Δι­α­ψεύ­σεις» καὶ στὴν § 8 δι­α­βά­ζου­με: «Νὰ δι­α­τρα­νω­θεῖ πρὸς τὶς Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κὲς ἡ­γε­σί­ες ὅ­τι σὲ πε­ρί­πτω­ση ποὺ ἐ­ξα­κο­λου­θή­σουν νὰ συμ­με­τέ­χουν καὶ νὰ ἐ­νι­σχύ­ουν τὴν πα­να­ί­ρε­ση τοῦ Οἰ­κου­με­νι­σμοῦ, δι­α­χρι­στι­α­νι­κοῦ καὶ δι­α­θρη­σκει­α­κοῦ, ὁ ἐ­πι­βε­βλη­μέ­νος σω­τή­ρι­ος, κα­νο­νι­κὸς καὶ ἁ­γι­ο­πα­τε­ρι­κὸς δρό­μος τῶν πι­στῶν, κλη­ρι­κῶν καὶ λα­ϊ­κῶν, εἶ­ναι ἡ ἀ­κοι­νω­νη­σί­α, ἡ δι­α­κο­πὴ δη­λα­δὴ τοῦ μνη­μο­σύ­νου τῶν ἐ­πι­σκό­πων, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­θί­σταν­ται συ­νυ­πε­ύ­θυ­νοι καὶ συγ­κοι­νω­νοὶ τῆς αἱ­ρέ­σε­ως καὶ τῆς πλά­νης. Δὲν πρό­κει­ται πε­ρὶ σχί­σμα­τος, ἀλ­λὰ πε­ρὶ θε­α­ρέ­στου ὁ­μο­λο­γί­ας, ὅ­πως τὸ ἔ­πρα­ξαν πα­λαι­οὶ Πα­τέ­ρες, ἀλ­λὰ καὶ στὶς ἡ­μέ­ρες μας ὁ­μο­λο­γη­ταὶ ἐ­πί­σκο­ποι, με­τα­ξὺ τῶν ὁ­πο­ί­ων ὁ γε­ρα­ρὸς καὶ σε­βα­στὸς μη­τρο­πο­λί­της πρώ­ην Φλω­ρί­νης Αὐ­γου­στῖ­νος, καὶ τὸ Ἅ­γι­ον Ὄ­ρος…» (πε­ρι­οδ. Θε­ο­δρο­μί­α καὶ t­h­e­o­d­r­o­m­ia.gr/0A96DE2C.el.a­s­px).
Αὐτὰ γιὰ τὴν δεύτερη ἀπάντηση π. Βασίλειε. Δὲν θὰ ἐξετάσω ἐδῶ, τὸ γιατί, ἀπὸ κάποια στιγμὴ καὶ πέρα, ὁ π. Θεόδωρος ἀναγκάστηκε, χωρὶς θεολογικὴ ἐξήγηση τῆς ἀλλαγῆς αὐτῆς, νὰ ἐκφέρει συγκρατημένες ἀπόψεις περὶ τοῦ θέματος καὶ νὰ κρατᾶ παγιδευμένους στὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς (μὲ ὅση εὐθύνη τοῦ ἀναλογεῖ γι’ αὐτό), ὅσους πιστοὺς ἀγωνιοῦν γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν σωτηρία τους. Ὅμως, ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀναφέραμε εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι συκοφαντεῖτε ὄχι ἀδελφούς σας, ποὺ ἐπέλεξαν τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ αἱρετικούς, ἀλλὰ τὴν διαχρονικὴ στάση τῆς Ἐκκλησίας στὸ θέμα. Καὶ θεωρεῖται ἐμᾶς ποὺ ἐφαρμόσαμε ἕνα Ἱ. κανόνα τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐνῶ τὸν ἑαυτό σας ποὺ κακοδιδασκαλεῖ, ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας!
Αὐτὸ τουλάχιστον, οὔτε ὁ π. Ἐπιφάνιος (ποὺ θεωροῦσε ὡς δικαίωμα καὶ ὄχι ὑποχρέωση τὴν ἀποτείχιση) δὲν τόλμησε νὰ γράψει!
Θὰ ἀκολουθήσει καὶ ἄλλη ἀπάντηση. Θὰ περιμένουμε μετὰ τὶς δικές μας ἀπαντήσεις, νὰ ἔχουμε τὶς τοποθετήσεις σας ἐπὶ τοῦ θέματος, γιὰ νὰ ἀρθοῦν οἱ κακὲς ἐντυπώσεις ποὺ δημιουργήθηκαν ἀπὸ τὶς ἄστοχες ἐξηγήσεις ποὺ ἀρχικὰ δώσατε στὰ πνευματικά σας παιδιά.

9 σχόλια:

  1. Σωστή η αναφορά του όρου αποτείχιση στα κείμενα της εκκλησίας αλλά πρέπει να επισημανθεί ότι διαστρέφει την Ελληνική γλώσσα όποιος λέει : " Ὁ ὅρος «Ἀποτείχιση» εἶναι ἀπορριπτέος, διότι (ὅταν) ἀποτειχίζεται κάποιος, βγαίνει ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἐκκλησίας. Δηλαδή, ἐκτὸς τῶν τειχῶν, εἶσαι ἐξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. "

    Εδώ κατ αρχάς χρειάζεται μια παραπομπή σε λεξικό
    http://greek_greek.enacademic.com/23167/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%B9%CF%82
    αποτείχισις
    ἀποτείχισις, η (Α)
    ανέγερση οχυρωματικού τείχους, οχύρωση.

    http://greek_greek.enacademic.com/23168/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1
    αποτείχισμα
    ἀποτείχιμα, το (Α)
    τείχος για αποκλεισμό, περιτείχισμα.
    http://greek_greek.enacademic.com/23169/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%AF%CE%B6%CF%89
    αποτειχίζω
    ἀποτειχίζω (Α)
    Ι. 1. περιβάλλω πόλη ή τόπο με τείχος για οχύρωση ή αποκλεισμό
    2. κρατώ μακριά, εμποδίζω κάποιον ή κάτι με οχυρωματικά τείχη
    3. αποχωρίζω, χωρίζω
    II. (-ομαι)
    1. ανεγείρω μεσότοιχο, τοίχο για διαχωρισμό
    2. ανεγείρω οχυρώματα.

    Οπως παλιά σε καιρό εχθρικής επιδρομής κατέφευγαν στα τείχη δια να σώσουν την ζωή τους και να αμυνθούν κατα των πολεμίων ετσι και σε καιρό αιρετικής πνευματικής επιδρομής απο τους αντίχριστους αιρετικούς καταφεύγουν οι χριστιανοί στα τείχη της Εκκλησίας δια να σώσουν την πίστη τους και να αμυνθούν κατα των αιρετικών .

    ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ = ἐκτὸς τῶν τειχῶν, εἶσαι ἐξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκ Κρήτης το φως! Είδομεν το Φως το Αληθινόν, το Αποτειχισιακόν και Αυτοαφοριστικόν που μας εντέλλεται να εξέλθουμε εκ μέσου αυτών και να αφοριστούμε, λέγει Κύριος Παντοκράτωρ και όχι ο Σωτήριος ή ο Νικόλαος.

      Διαγραφή
    2. Να εξέλθουμε λέγει ο Κύριος απο τους απιστους,οχι απο τους πιστούς.Να μην έχετε στενό σύνδεσμο με τους απιστους,που δεν σας ταιριάζουν για σύντροφοι.

      Διαγραφή
    3. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ερμηνεύει: "Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, ουχί τοις απίστοις τούτο λέγει αλλά τοις πιστοίς οίτινες απιστίαν νοσήσαντες τον Μεσσίαν εαυτών εσταύρωσαν".

      "Όχι μόνον οι ασεβείς και άπι­στοι κολάζονται, αλλά και οι πιστοί εκεί­νοι, όπου δύνανται να ελευθερώσουν τινά άνθρωπον από την ασέβειαν (την αίρεσιν), ή από την αμαρτίαν και δεν θέλουν, την αυτήν εκείνην κόλασιν θα υποστούν!" (Εις το Κατα Ματθ. Λόγος Κ').

      Ο Απόστολος Παύλος εξήλθε και αφορίστηκε από τον πιστό λαό του Θεού και τοις απίστοις Ιουδαίοις απεφήνατο ότε έλεγε: "εν οις ο θεός του αιώνος τούτου ετύφλωσεν τα νοήματα των απίστων (ιουδαίων, των "πιστών" της εποχής) εις το μη αυγάσαι αυτοίς τον φωτισμόν του Ευαγγελίου της δόξης του Χριστού Ος εστίν Εικών του Θεού!"

      "Πιστοί" Ιεράρχες και Πατριάρχες της εποχής ήταν ο Άννας και Καϊάφας οι οποίοι εσταύρωσαν το Χριστό. Οι "ανασταυρούντες εαυτοίς τον Υιόν του Θεού και παραδειγματίζοντες" είναι οι "πιστοί οικουμενιστές" οι αφέντες τον Χριστόν και ενώ Τον γεύτηκαν καλά και έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος (βαπτίσθηκαν) Τον προδίδουν τώρα και Τον ξανασταυρώνουν, για αυτό και είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μετανοήσουν! " (Εβρ. 6, 1-6).

      Όμως ο αρχικώνυμος Χ.Ο. (τί σοι πράμα ειν' αυτό; Χριστιανός Ορθόδοξος; Χρήστος Οικονόμου; Χάρης Ολυμπίου; Χάρος Ολόκληρος; Χαιρόπουλος Ομόβραστος;) λέει το "έξελθετε" αναφέρεται στους απίστους... Μα, το εξέλθετε σημαίνει βγείτε. Βγαίνει κανείς από όπου μπαίνει. Ο πιστός από την αρχή δεν θα 'πρεπε ουτε καν να μπει για να μη χρειάζεται τώρα να βγει. Δεν έχει καμία δουλειά μερίδα να μπαίνει: "Τις μερίς πιστώ μετά απίστου;" (Β Κορ. 6, 15).

      Και στην Αποκάλυψη "πιστοί" ήταν οι Νικολαΐτες και εν ονόματι της Πίστεως τελούσαν όργια! Γίνονται και οι πιστοί άπιστοι και διεστραμμένοι, διαστρέφοντες οδούς Κυρίου τας ευθείας! Ο Θεός τους υποτίθεται "πιστούς" αλλά απίστους επισκόπους, τους μισεί και τους κάνει εμετό! (Αποκ.3, 16).

      Αυτός ο εμετός του Θεού είναι η Αποτείχισις των πιστών. Εμετός κατά το Λεξικό, ονομάζεται η απότομη αποβολή γαστρικού περιεχομένου από το στόμα. Προκαλείται από σύσπαση κοιλιακών αλλά και αναπνευστικών μυών, ιδιαίτερα του διαφράγματος".

      Αυτή η αποβολή είναι αποκοπή και απομάκρυνση. Εξέρχονται απο την κοιλιά, τη χάρι Του Θεού. "Ταύτην (την χάρι) αποβάλλεται και βορβόρω συμφύρεται, διά οικουμενισμού απεμπολών Αυτόν!"

      Και μεις εξερχόμαστε από αυτούς που αποβάλει ο Θεός για να μην καταντήσουμε στην ίδια λεκάνη και χοάνη του πυρίνου ποταμού!

      Διαγραφή
    4. Γράφει ο θεολογος κ Πανταζής στο http://paterikiparadosi.blogspot.gr/2014/09/blog-post_16.html#more
      " Αλλά κριτήριο Ορθοπραξίας δεν είναι η επιβεβλημένη καταγραφή του όρου σε λεξικά εκτός του της Εκκλησίας χώρου."
      Κριτήριο της διαστρέβλωσης όμως του πραγματικού νοήματος της λέξης
      και εργαλείο για να αποδειχθεί τι σημαίνει είναι τα λεξικά
      Καλό είναι να προσεύχεται κάποιος Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Κύριε .... τας εννοίας κάθαρον, και ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης....

      Καλό είναι επίσης να ζητά απο το θεό τας έννοιας κάθαρον αλλά Σύν Θεώ καὶ χεῖρα κίνει και τα λεξικά ξεκαθαρίζουν τι εννοούν οι λέξεις .
      Και οτι λένε είναι κοινώς παραδεκτό και πέραν αμφισβητήσεως

      Διαβάζω στο http://aktines.blogspot.gr/2014/09/blog-post_76.html
      " Ο Αθηναίος αγωνιστής του Εικοσιένα Γεώργιος Ψύλλας στα «Απομνημονεύματα του βίου του» (Αθήνα 1974, σελ. 286-287), καταγράφει ένα χαριτωμένο αξιομνημόνευτο περιστατικό: «Ένας Θεσσαλός προεστός, εντελώς αναλφάβητος, χρησιμοποιεί τον δάσκαλο του χωριού και ως γραμματικό του. Επειδή, όμως, ο δάσκαλος δεν ήταν σε όλα υπάκουος, ο προεστός προτείνει στην γενική συνέλευση των κατοίκων την απόλυσή του. Γιατί, ρωτάει ο δάσκαλος εμβρόντητος. Γιατί δεν ξέρεις γράμματα, απαντά ο δημογέρων. Και ποιός το λέει αυτό; Εγώ! Απαντά ο προεστός. Γράψε την λέξη βόδι να δούμε αν ξέρεις. Ο δάσκαλος έγραψε σ’ ένα χαρτί, βόδι. Τότε ο προεστός ζωγραφίζει σ’ ένα άλλο χαρτί ένα βόδι, το δείχνει στους χωριανούς -το ίδιο αναλφάβητους- και ρωτάει:

      -Πέστε με, ποιο χαρτί γράφει βόδι;
      -Το δικό σου, απαντούν όλοι. Και έδιωξαν τον ταλαίπωρο τον δάσκαλο».

      Διαβάζω και σκέφτομαι οτι την ίδια πονηρή τακτική ακολουθεί, τρόπον τινά όχι μόνο ο κ Βολουδάκης αλλά και οσοι λένε αποτείχιση = εκτός τειχών

      Και η επίκληση του λεξικού είναι η λυδία λίθος , για να καταλάβουν το λάθος (και πόσο βόδια είναι) και οι τας πατερικάς εξηγήσεις μη αποδεχόμενοι περισπούδαστοι μεταπτυχιακοί της εσπερίας θεολόγοι .

      Η ελληνική δεν είναι τυχαία η γλώσσα και των Αγίων Γραφών και της πλειοψηφίας των πατερικών κειμένων .

      Αν είναι να προκόψουμε σα λαός, δεν θα μπορέσουμε να το κατορθώσουμε μακριά από την πίστη μας και την γλώσσα μας. Μονάχα μέσα από αυτά τα δύο σωθήκαμε ως σήμερα και μονάχα μέσα από αυτά τα δύο θα σωθούμε αύριο

      Διαγραφή
  2. Είμαι αποτειχισμένος κύριε Βασίλειε Βολουδάκη
    Θα σου ημουν ευγνωμων αν μου εδειχνες το Λάθος μου να μετανοησω ...
    Θα συμφωνήσω μαζί σας οτι
    " Σφραγὶς τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι κάποιο ἐξωτερικὸ σύμβολο, ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιβληθῆ στοὺς ἀνθρώπους μὲ βία καὶ τυραννία, ἀλλὰ ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ μὲ τὰ Ἱερὰ Μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν κάνει “υἱὸ Θεοῦ”, καὶ γι αὐτὸ τὰ Μυστήρια αὐτά, καὶ ἰδίως τὸ Χρίσμα, ὀνομάζονται “σφραγὶς τοῦ Χριστοῦ”. “Μία σφραγὶς ἀληθῶς, ἡ τοῦ Πνεύματος ἔλλαμψις”, λέγει ἐπιγραμματικὰ ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος. Καὶ τὴνσφραγίδα τοῦ Χριστοῦ τὴν ἔχει καὶ τὴν διατηρεῖ, ὅποιος ὁμολογεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ
    Θεοῦ, πού ἦλθε στὸν κόσμο ἐν σαρκὶ καὶ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία μας.
    Καὶ οὐδενὸς εἴδους σφράγισμα, ποὺ ἐπιβάλλεται μὲ βία καὶ τυραννικά, δὲν εἶναι ἱκανὸ νὰ καταστήση ἀνενεργὸ τὴν σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ.
    Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο ἡ σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ ἡ Ἀποκάλυψη, δὲν εἶναι ἕνα ἐξωτερικὸ σύμβολο,ποὺ μπορεῖ νὰ ἐπιβληθῆ μὲ βία,παρὰ τὴν θέληση καὶ τὴν ἀντίδραση τοῦ ἀτόμου, ἀλλὰ ἡ ἑκούσια ἀποκοπή του ἀπ τὴ ζωὴ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μὲ τὴν ἑκούσια ἄρνηση τῆς πίστεως ."

    Ομως κ Βασίλειε Βολουδάκη
    Οταν ο πατριάρχη Ιωάννης Βέκκος , ο πατριάρχη Γρηγόριο Μάμμας μνημόνευσε τον αντίχριστο Πάπα έχουμε ἑκούσια ἄρνηση τῆς πίστεως στον Κύριο μας Ιησού Χριστό απο όποιον απο εκεί και μετά μνημόνευε τον Ιωάννη Βέκκο ή τον πατριάρχη Γρηγόριο Μάμμα ?
    Οι μνημονεύοντες τον Ιωάννη Βέκκο ή τον πατριάρχη Γρηγόριο Μάμμα ήταν η εκκλησία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ?
    Οσοι διέκοψαν την μνημόνευση του Ιωάννη Βέκκου ή τον πατριάρχη Γρηγόριου Μάμμα έθεσαν τον εαυτό τους εκτός εκκλησίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ?

    Ερωτήσεις ρητορικές . Οι απαντήσεις κάθε ορθοδοξου είναι προφανείς όχι μόνο απο πατερικά κείμενα αλλά και γιατί στον Αθω μαρτυριούνται Αγιοι αλλά και τυμπανιαίοι νεκροί , γιατί η Παναγία έχει πάρει θέση και μαρτυρά τους εχθρούς του Κυρίου μας , γιατί η Θεία Χάρις σηκώθηκε ΟΡΑΤΑ απο την Αγία Σοφία μετά την μνημόνευση ....
    συνεχίζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πλην όμως και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος μνημόνευσε , μνημονεύει και θα μνημονεύει τον Αντίχριστο Πάπα !
    Κυριε Βολουδάκη διαβάζω :
    http://www.oodegr.com/oode/oikoymen/oik_pap1.htm
    Απόσπασμα από ομιλία του π. Γ. Δ. Μεταλληνού, κοσμήτορα της Θεολ. σχολής του Πανεπ. Αθηνών, στην Εκκλησία του Αγ. Αντύπα, στο Γουδί, στις 09-02-06 "...Με πήρε ένας ευσεβέστατος κληρικός από την Κρήτη (Κρητικός με τα όλα του αλλά ορθόδοξος, γιατί πολλοί Κρητικοί δεν είναι ορθόδοξοι) και μου λέει «Παπα-Γιώργη, έχω ένα πνευματικό παιδί, που καμιά φορά έρχεται και στον Άγιο Αντύπα (δεν το γνωρίζω το παιδί). Στο οικοτροφείο της Αποστολικής Διακονίας τους είπε ο διευθυντής ότι όλοι μαζί θα πάνε εκδρομή στη Ρώμη και στο Βατικανό. Και τους δίδασκε, πώς θα γονατίσουν για να φιλήσουν το χέρι του Πάπα, για να τον αναγνωρίσουν, δηλαδή, ως Επίσκοπο της εκκλησίας του Χριστού». Και τούτο το παιδί, λοιπόν, σηκώθηκε και λέει «Δεν είναι δυνατό να πάμε. Ο Πάπας είναι αιρετικός». Λένε αυτοί «Μην ακούτε τι σας λένε κάποιοι θεολόγοι,» (εμένα εννοούσε και τον Ζήση και δεν είμαστε μόνο εμείς, ευτυχώς) «διότι ο Πάπας είναι σχίσμα». Τους παλαιοημερολογίτες τους απορρίπτουμε ως αιρετικούς και τον Πάπα ως σχισματικό. Κι επομένως είναι αδερφός μας, είναι «δίπλα μας»! Και του λένε τα παιδιά «Όχι, εμείς δεν θέλουμε να πάμε». Έγινε ολόκληρη φασαρία. Το απέφυγαν αυτό. Αλλά θα γίνει αργότερα....Από κάθε μητρόπολη, από την Αθήνα και τις άλλες μητροπόλεις κάθε χρόνο, κατά διαστήματα, τους παίρνουνε με τη βία, κατά κάποιο τρόπο, γιατί ο άλλος σκέφτεται το μισθό του. Και διαλέγουν και παίρνουν κάποια άτομα, παπάδες και πάνε στο Βατικανό και φιλούν τα πόδια και τα χέρια του Πάπα. Δημιουργείται, δηλαδή, κίνηση Ουνίας όπως έγινε μετά το 1439. Τότε αρχίζει στη πράξη η Ουνία. Αυτό κάνουν και σήμερα από Θεσσαλονίκη, Αθήνα και άλλες μητροπόλεις. Και σε λίγο, σε λίγα χρόνια, δεν θα υπάρχει κληρικός που δεν θα’ χει πάει να προσκυνήσει τον Πάπα και να αναγνωρίσει τον Πάπα όχι μόνον ως Επίσκοπο της εκκλησίας αλλά και ως κεφαλή της Εκκλησίας του Χριστού. Όταν λέει το Πατριαρχείο «η Παλαιά Ρώμη», η «Νέα Ρώμη» και άρα «η Πρεσβυτέρα Ρώμη», σέβομαι προσωπικά τον βαθμό. Άμα γίνει ορθόδοξος ο Πάπας τότε θα του φιλήσω κι εγώ τα πόδια. Και θα πω «δόξα σοι Κύριε, δόξα σοι»!
    Δεν αναφερομαι μονο
    1) ΟΙ ΣΥΝΠΡΟΣΕΥΧΕΣ που εγιναν
    2) ΟΙ ΣΥΝΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ που εγιναν
    3) Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΟΣΥΝΗΣ των αντιχριστων Παπικων που έγιναν
    4)Τα ΚΟΙΝΑ ΜΥΣΤΗΡΙΡΙΑ που εγιναν
    ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΡΩΜΗΣ ΩΣ Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Ποιμένα και Πρόεδρον ΜΑΣ που εγιναν Φανερά δημοσιά και πανηγυρικά !
    συνεχίζεται .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κ Βασίλειε Βολουδάκη μηπως ΔΕΝ Εβαλαν στην Ωραία πύλη ένα Θρόνο . και τον θύμιασαν και του έψαλαν σαν Παπα . Σαν Αγιωτάτο Επίσκόπο σαν Ποιμένα και Πρόεδρον τους .....
    κ Βασίλειε Βολουδάκη μηπως ΔΕΝ έψαλαν πατριαρχης και συνοδικοι το πολυχρόνιο και είχαν χαρά μεγάλη ...
    κ Βασίλειε Βολουδάκη μηπως ΔΕΝ έδωσε στους Παπικούς τον Τίμιο Σταυρό ...
    κ Βασίλειε Βολουδάκη μηπως ΔΕΝ τον προσκυνούσαν πρώτα τον πάπα στο βασιλικο θρονι και μετά κοινωνούσαν ?
    κ Βασίλειε Βολουδάκη μηπως ΔΕΝ του παραδώσαν το Ευαγγέλιο ?
    κ Βασίλειε Βολουδάκη μηπως ΔΕΝ έδωσε και αυτός το Δισκοπότηρο του να κοινωνάνε απο αυτό ?.
    κ Βασίλειε Βολουδάκη μηπως ΔΕΝ βγήκαν και ολοφάνερα ολα αυτά ? Στα κρυφα εγιναν η ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ !
    Πες μας για αυτα κ Βασίλειε Βολουδάκη ... δεν ομολογησαν φανερα ΑΙΡΕΣΗ και δεν στελνουν Ιερεις στο Βατικανο να παντουφλοπροσκηνησουν ?
    Βλέπω την εικόνα των οσιομαρτύρων του Αθω και σκέφτομαι
    Αυτοί οι Άγιοι που είναι ιστορημένοι στην εικόνα στο πυργί .. λέτε να συν-ψάλουνε από τον ουρανό ... :
    «Κωνσταντίνου η πόλις, Πρωτοκλήτου λυχνία τε άγει εορτήν λαμπροφόρον δεχομένη τον Πρόεδρον, Ρωμαίων Εκκλησίας της σεπτής, καθέδρας Κορυφαίου μαθητού, φιλαδέλφω διαθέσει τε εκ ψυχής, ευξώμεθα γηθοσύνως: Μείνον, Παράκλητε, εν ημίν, άγων ημάς προς σην αλήθειαν, ίν' ομοφώνως στόματι ενί, καρδία Σε δοξάζωμεν».

    - «Ναυς, η πάντιμος Ορθοδοξίας αγλαΐζεται νυν δεχομένη, εκ Δυσμών σεπτόν Ποιμένα και Πρόεδρον καλλιερούσα δ' ευσήμως ευφραίνεται εν ευσεβεία Χριστόν ικετεύουσα: Τη δυνάμει σου τον κόσμον σου περιφρούρησον εν' ομονοία συντηρών ως υπεράγαθος».

    - «Ετι δεόμεθα υπέρ του Αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου και του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και υπέρ του κατευθυνθήναι τα διαβήματα αυτών εις παν έργον αγαθόν».
    Η λες να μαρτυρήσανε γιατί αρνηθήκαν να πούνε τέτοια λογάκια ?
    Λέγανε άραγε και αυτοί σαν εσένα για την αποτείχιση
    Η ελεγαν ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ?

    Είμαι αποτειχισμένος κύριε Βασίλειε Βολουδάκη
    Θα σου ημουν ευγνωμων αν μου εδειχνες το Λάθος μου να μετανοησω ...
    Αλλά να με συνπαθάς έχεις λάθος
    Είμαι αποτειχισμένος και είμαι Χριστιανός
    Οσοι μνημονεύετε Βαρθολομαίο είστε αρνητές όπως οι τυμπανιαίοι νεκροί
    Είστε του Αντίχριστου .
    Μετανόησε ! Αποταχθήτε τον Σατανά Βαρθολομαίο και συνταχθήτε με μας και τον Κύριο μας Ιησού Χριστό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου