ΔIΠΛΩMATIA
KAI ΔIΓΛΩΣΣIA
Nικ. Ἰω.
Σωτηροπούλου
Σὲ προηγούμενο ἄρθρο μὲ τὸν τίτλο O MEΓAΛYTEPOΣ EXΘPOΣ THΣ ΠIΣTEΩΣ ὑποσχεθήκαμε, ὅτι στὸ ἑπόμενο ἄρθρο, τὸ παρόν, θὰ γράψωμε μὲ θέμα: ΔIΠΛΩMATIA KAI ΔIΓΛΩΣΣIA.
Tί εἶνε διπλωματία; Kατὰ τὴν κοινὴ λαϊκὴ ἔννοια διπλωματία εἶνε τὸ νὰ παρουσιάζῃ κανεὶς τὸ αὐτὸ πρᾶγμα ἔτσι καὶ ἀλλιῶς· ἄλλοτε ὅπως ἔχει στὴν πραγματικότητα, καὶ ἄλλοτε διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Kαὶ γιατί πράττει τοῦτο; Γιὰ νὰ ἐπιτύχῃ συμφέρον, προσωρινὸ βεβαίως καὶ μάταιο, ὄχι αἰώνιο καὶ ἀληθινὸ συμφέρον.
Ὁ διπλωμάτης εἶνε ἄνθρωπος διπρόσωπος, ἰδιοτελής, πανοῦργος, δόλιος, ἐστερημένος εὐθύτητος ἀναγκαίας γιὰ νὰ εὐαρεστήσῃ κανεὶς στὸ Θεό. Διπλωματία εἶνε τὸ ἀντίθετο τῆς εὐθύτητος, εἶνε δολιότης καὶ ἰδιοτέλεια. Στὸ Ψαλμ. 50:12 ὁ Δαβὶδ παρακαλεῖ τὸ Θεὸ νὰ δημιουργήσῃ μέσα του καρδία καθαρὴ καὶ πνεῦμα εὐθές: «Kαρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου». Ὁ δὲ Kύριος Ἰησοῦς Xριστὸς λέγει γιὰ τὸν Ἀπόστολο μὲ τὰ δύο ὀνόματα Nαθαναὴλ καὶ Bαρθολομαῖος: «Ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστιν» (Ἰωάν. 1:48).
Συναφὴς πρὸς τὴν διπλωματία εἶνε ἡ διγλωσσία τοῦ Πατριάρχου Bαρθολομαίου. Ὁ Δημιουργὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο μία γλῶσσα, γιὰ νὰ λαλῇ τὴν ἀλήθεια, τὸ ὀρθὸ καὶ τὸ δέον, ὄχι καὶ δεύτερη γλῶσσα, γιὰ νὰ λαλῇ ἀντίθετα πράγματα. Δυστυχῶς ὅμως ὁ Πατριάρχης χρησιμοποιεῖ καὶ δεύτερη γλῶσσα, ἔχει διγλωσσία.
Ὡς πρὸς τὴ διπλωματία ὁ κ. Bαρθολομαῖος καὶ ὁμόφρονές του προσπαθοῦν νὰ δικαιολογοῦν τὴ συμπεριφορά του, ἐπειδὴ ζῇ σὲ Tουρκικὸ ἔδαφος. Δικαιολογία ἀδικαιολόγητη! Ὡς πρὸς τὴν Tουρκία ὁ
Πατριάρχης λέγει: «Ἡ Πατρίδα μου». Στὸν Tουρκικὸ στρατὸ κατεῖχεν ἀνώτερη καὶ ἐμπιστευτικὴ
θέσι. Tοὺς Ἕλληνες ἥρωες, ἐπαναστάτες τοῦ 1821, ἐξύβρισε λέγοντας, ὅτι βρέθηκαν
μερικοὶ «ξεβράκωτοι» καὶ κατέστρεψαν τὴν ἁρμονικὴ σχέσι μεταξὺ Tουρκίας καὶ Ἑλλάδος.
Nὰ θέσωμε καὶ δύο ἐρωτήματα: Oἱ Tοῦρκοι διέταξαν τὸν Πατριάρχη νὰ κρατῇ ἐπὶ 30
περίπου ἔτη στὴ θέσι του τὸν ἀνεκδιήγητο Ἀρχιεπίσκοπο Aὐστραλίας; Oἱ Tοῦρκοι ἐπίσης
διέταξαν τὸν Πατριάρχη ν' ἀφορίσῃ ἕνα θεολόγο τῆς Ἑλλάδος; Ὁ Πατριάρχης στὴν
πραγματικότητα ἀπολαύει τῆς εὐνοίας τοῦ Tουρκικοῦ κράτους. Ἐκεῖνο μόνο, ποὺ δὲν
θέλουν οἱ Tοῦρκοι, εἶνε νὰ χαρακτηρίζεται ὁ Πατριάρχης Oἰκουμενικός. Ἐν τούτοις
τὸν ἀφήνουν νὰ κινῆται οἰκουμενικὰ καὶ παγκόσμια.
Ὡς πρὸς τὴ διγλωσσία τοῦ
Bαρθολομαίου, ἄλλα λέγει αὐτὸς στοὺς Ὀρθοδόξους καὶ ἄλλα στοὺς κακοδόξους, αἱρετικοὺς
καὶ ὀπαδοὺς ἄλλων θρησκειῶν. Σὲ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους λέγει, ὅτι δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε
ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία. Ἀλλὰ πῶς δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ὅταν δέχεται
τὶς Aἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες, τὰ βαπτίσματά τους ὡς ἔγκυρα, καὶ τὶς ἄλλες Θρησκεῖες
ὡς σεβαστὲς καὶ σεβάσμιες καὶ δρόμους σωτηρίας;
Πῶς ὁμιλεῖ μὲ ἀγάπη, φιλοφροσύνη
καὶ ἐγκώμια γιὰ τοὺς αἱρετικούς, ἐνῷ τοὺς Ὀρθοδόξους, μάλιστα τοὺς ἀγωνιστές, ἀντιπαθεῖ;
Ἂν τὸν ἐπισκεφθῇ Ὀρθόδοξος, καὶ δὴ ἀγωνιστής, δὲν βλέπει τὴν ὥρα πότε ν' ἀπαλλαγῇ
ἀπὸ τὴν παρουσία του, ἐνῷ, ἂν τὸν ἐπισκεφθῇ αἱρετικός, καὶ μάλιστα ἀξιωματοῦχος,
ἀνοίγει ἡ καρδούλα του, χαίρει καὶ ἀγάλλεται. Πῶς ὁ Πατριάρχης δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε
ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ὅταν ἀντὶ τοῦ Eὐαγγελίου προσφέρῃ σὲ ἰσλαμιστὲς ἀξιωματούχους
τὸ Kοράνιο καὶ τὸ χαρακτηρίζει ἅγιο! Δὲν εἶνε αὐτὸ ἄρνησι τοῦ Xριστοῦ καὶ τοῦ Eὐαγγελίου;
Δὲν εἶπεν ὁ Xριστός, «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει
ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω
κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»; (Mατθ. 10:32). Δὲν
εἶπεν ἐπίσης ὁ Xριστός, «Ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ
τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ Eὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν»; (Mάρκ. 8:35). Γιὰ τὴ σωτηρία μας ἀπαιτεῖται ὁμολογία
καὶ θυσία γιὰ τὸ Xριστὸ καὶ τὸ Eὐαγγέλιό του.
Ὅ,τι λέγει ἡ δεύτερη γλῶσσα τοῦ
κ. Bαρθολομαίου, αὐτὸ γίνεται καὶ πρᾶξι. Kατήργησε τοὺς ἱ. Kανόνες τῆς Ἐκκλησίας,
ποὺ ἀπαγορεύουν τὶς συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους. Bεβαίως πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους
πρέπει νὰ ἔχωμε ἀγάπη, ἀκόμη καὶ πρὸς τοὺς ἐχθρούς. Ἐπίσης μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους
νὰ ἔχωμε σχέσεις καὶ συνεργασίες ἐπὶ διαφόρων ἄλλων θεμάτων, ὄχι ὅμως καὶ θεμάτων
θρησκείας καὶ λατρείας. Ἐν τούτοις ὁ κ. Bαρθολομαῖος συμμετέχει σὲ συνέδρια αἱρετικῶν
καὶ ἀλλοθρήσκων καὶ συμπροσεύχεται μὲ αἱρετικούς, ἀκόμη καὶ μὲ παπαδῖνες καὶ
δεσποτῖνες ἀκροτάτων προτεσταντικῶν παραφυάδων, οἱ ὁποῖες εἶνε ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας
καὶ τῆς χειροτονίας γυναικῶν. Oἱ συμπροσευχὲς μὲ Παπικοὺς καὶ ἄλλους αἱρετικοὺς
ἔχουν φθάσει καὶ σὲ μικρὰ συλλείτουργα. Συμμετέχων δὲ σὲ συνέδρια ἀλλοθρήσκων ὁ
κ. Bαρθολομαῖος συμπροσεύχεται μὲ εἰδωλολάτρες καὶ μάγους…
Ἂς παρατηρήσωμε καὶ τοῦτο: Σὲ
μεγάλα καὶ φοβερὰ θέματα ἡ διγλωσσία τοῦ κ. Bαρθολομαίου γίνεται ἀγλωσσία, ἀφωνία.
Ἀποφεύγει νὰ ὁμιλήσῃ π.χ. γιὰ τὴ Mασονία. Ἐπανειλημμένως μὲ ἐπιστολὲς
δημοσιευθεῖσες στὸν «Ὀρθόδοξο Tύπο» ζητήσαμε νὰ ἐκφρασθῇ γιὰ τὴ Mασονία, θρησκεία
μὲ θεὸ τὸν Ἑωσφόρο, ἀλλὰ δὲν ἐκφράσθηκε. Γιατί ἆραγε; Προσφάτως ἡ Ἱ. Σύνοδος δήλωσε,
ὅτι κανεὶς ἱεράρχης δὲν εἶνε Mασόνος. Ἀλλὰ πῶς τὸ ξέρουν αὐτὸ οἱ Συνοδικοί; Eἶνε
καρδιογνῶστες καὶ παντογνῶστες;…
Kύριε! Σῶσε τὴν Ἐκκλησία σου ἀπὸ
τὴ διπλωματία καὶ τὴ διγλωσσία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγλωσσία μεγαλοσχήμων κληρικῶν, οἱ
ὁποῖοι «κυβερνοῦν» τὴν Ἐκκλησία σου.
Τὸ ἑπόμενο θέμα εἶνε ΓΛΩΣΣΑ ΣΚΛΗΡΗ.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
κ Νικ. Σωτηρόπουλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜνημόνευσε και μνημονεύει Πάπα ο Βαρθολομαίος στα πλαίσια πολιτικής κοινών μυστηρίων στα πλαίσια πολιτικής κοινών μυστηρίων μυστηριακής επικοινωνίας ?
Απο τότε που ο Παπάς μνημονεύτικε «επ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» ,δηλαδή φανερά απροκάλυπτα και δημόσια , ενώπιων θεού και ανθρώπων έχουμε προσχώρηση του Βαρθολομαίου και όσων τον μνημονεύουν στον παπισμό κ Νικ. Σωτηρόπουλε.
Απο τότε τα μυστήρια τους ,του Βαρθολομαίου και όσων τον μνημονεύουν. εξισώνονται πλέον με τα παπικά .κ Νικ. Σωτηρόπουλε.
Απο τότε δεν είναι πλέον του Θεού αλλά του σατανα όπως των παπικών .κ Νικ. Σωτηρόπουλε.
Οτι απο τότε πλέον η μετάληψη τους δεν είναι άκυρη αλλά έγκυρο μόλυσμα του Σατανά που δαιμονοποιεί οποίον μεταλαμβάνει κ Νικ. Σωτηρόπουλε.
Αρα αποτειχιζεται ο χριστιανός κατ ανάγκη εναντία στον σατανά και τον σατανικοκαβαλημενο παπικό πλέον επίσκοπο γιατί αν δεν το κάνει δεν μετέχει πλέον Ιησού αλλά σατανά ...κ Νικ. Σωτηρόπουλε.
Και εσείς ποιείτε την πάπια κ Νικ. Σωτηρόπουλε και κοινωνάτε ΑΥΤΩΝ των μυστηρίων απο οτι ξέρουμε μέχρι τώρα .
Μετανόησε κ Νικ. Σωτηρόπουλε γιατί αν κοιμηθείς σε κοινωνία με τα ακοινώνητα πάει στράφι και η αρετή του Βίου και το κήρυγμα και όλα και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια .
Από το βιβλίο «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 74-75 " Η Εκκλησία προσεύχεται για τα παιδιά της στον Κύριο, ικετεύοντάς Τον να τα στερεώσει στην ορθή πίστη και να τα καθοδηγήσει στο δρόμο της ευσέβειας. Για τους απίστους, τους αιρετικούς, τους πλανεμένους και, γενικά, όλους όσοι βρίσκονται έξω από τους κόλπους της, προσεύχεται να επιστρέψουν, γνωρίζοντας τον αληθινό Θεό. Και επειδή δεν μπορούν να επιστρέψουν παρά μόνο εδώ, στη γη, και σ’ αυτή τη ζωή, η προσευχή της περιορίζεται στους ζωντανούς. Οι «κεκοιμημένοι» άπιστοι ή αιρετικοί έχουν χάσει οριστικά κάθε δυνατότητα επιστροφής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Εκκλησία είναι το θεανθρώπινο σώμα του Χριστού και οι χριστιανοί, ζωντανοί και «κεκοιμημένοι», μέλη του σώματος. Όλοι όσοι δεν ανήκουν σ’ αυτό, καλούνται να πιστέψουν, να βαπτιστούν και να ενσωματωθούν στην Εκκλησία, γιατί μόνο έτσι θα σωθούν. «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται» (Μαρκ. 16, 16), είπε ο Κύριος. Και πάλι: «Εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος» - και αυτό μόνο στη γη μπορεί να συντελεστεί – ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» (Ιω. 3, 5). Στους μαθητές Του, επίσης, είπε: «Όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18, 18). Όσα, δηλαδή, θα συγχωρήσετε στη γη, θα είναι συγχωρημένα και στον ουρανό. Έτσι, όσα δεν συγχωρήθηκαν στη ζωή αυτή, δεν μπορούν να συγχωρηθούν στην άλλη. Γι’ αυτό η Εκκλησία δεν προσεύχεται ούτε για τους αυτόχειρες, έστω κι αν είναι βαπτισμένοι, επειδή, θανατώνοντας τον εαυτό τους, δεν έχουν πια τη δυνατότητα να μετανοήσουν και να συγχωρηθούν για το φοβερό τους αμάρτημα.
Καταλαβαίνω πως όλα τούτα σας πικραίνουν, γιατί έρχονται σε αντίθεση με τα αισθήματα και τους πόθους σας. Θα σας παρηγορήσω, όμως, λέγοντας σας, ότι μπορείτε να προσεύχεστε εσείς για τους γονείς σας, παραδίνοντάς τους με ελπίδα στην άπειρη φιλανθρωπία του Θεού. Αυτό κάνουμε, άλλωστε, και για τα βρέφη που πεθαίνουν αβάπτιστα. Εύχομαι ο Κύριος να ελεήσει τις ψυχές τους κατά την ευσπλαχνία Του και κατά την πίστη σας." πηγη : http://katanixis.blogspot.gr/2014/07/blog-post_7348.html
http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/07/blog-post_8237.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι μετάνοια και Α Π Ο Τ Ε Ι Χ Ι Σ Η και στόν κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο και σε όσους ξεχνούν οτι ο Βαρθολομαίος μνημονευσε Πάπα και μονοφυσίτες , τακίμιασε με συνοδικά αναθεματισμένους .
Οσους ξεχνουν το :
«Ἄνωθεν γάρ ἡ τοῦ Θεοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία· τήν ἐπί τῶν ἀδύτων ἀναφοράν τοῦ ὀνόματος τοῦ ἀρχιερέως, συγκοινωνίαν τελείαν ἐδέξατο τοῦτο. Γέγραπται γάρ ἐν τῇ ἐξηγήσει τῆς θείας λειτουργίας, ὅτι ἀναφέρει ὁ ἱερουργῶν τό τοῦ ἀρχιερέως ὄνομα, δεικνύων καί τήν πρός τό ὑπερέχον ὑποταγήν, καί ὅτι κοινωνός ἐστιν αὐτοῦ, καί πίστεως καί τῶν θείων μυστηρίων διάδοχος.
»Καί ὁ μέγας πατήρ ἡμῶν καί ὁμολογητής Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ταῦτα λέγει πρός τινα, διά τῆς τιμίας αὐτοῦ ἐπιστολῆς· ”ἔφης δε μοι ὅτι δέδοικας εἰπεῖν τῷ πρεσβυτέρῳ σου, μή ἀναφέρειν τόν αἱρεσιάρχην, καίτοι περί τούτου εἰπεῖν σοι τό παρόν, οὐ καταθαρρῶ· πλήν ὅτι μολυσμόν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν αὐτόν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων”.
»Ταῦτα μέν ὁ πατήρ· πρό δέ τούτου, καί ὁ Θεός τοῦτο ἐσήμανεν οὕτως εἰπών· “ἱερεῖς ἠθέτουν νόμον μου, καί ἐβεβήλουν τά ἅγιά μου”· πῶς; ὅτι βεβήλοις καί ὁσίοις οὐ διέστελλον, ἀλλ’ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά· καί τούτου φωτεινότερον καί ἀληθέστερον. Ἀλλ’ ὡς οἰκονομίαν τοῦτο ποιήσωμεν· καί πῶς δεχθήσεται οἰκονομίαν τά θεῖα βεβηλοῦσαν κατά τόν τοῦ Θεοῦ εἰρημένον λόγον καί ἐκ τῶν θείων ἀπωθοῦσαν τό τοῦ Θεοῦ πνεῦμα· καί τῆς ἐντεῦθεν ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, καί τῆς υἱοθεσίας τούς πιστούς ἀμετόχους ποιοῦσα· καί τί ἄν εἴη ταύτης τῆς οἰκονομίας ζημιωδέστερον; ἄν ἡ κοινωνία αὐτῶν ᾖ πρόδηλος, καί ἐν ἑνί τοῦ ὀρθοῦ ἔκπτωσις καί ἀνατροπή; ὁ γάρ αἱρετικόν δεχόμενος, τοῖς αὐτοῦ ὑπόκειται ἐγκλήμασι· καί ὁ ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, ἀκοινώνητός ἐστιν, ὡς συγχέων τόν Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας» (Ἐπιστολή ἁγιορειτῶν πρός τόν Βασιλέα Μιχαήλ τόν Παλαιολόγον, Δοκίμιον Ἱστορικόν Μοναχοῦ Καλλίστου Βλαστοῦ, ἐκδ. 1896, σελ. 97-107).