Αγαστὴ συνεργασία καὶ "κοινωνία" από τα "μέλη" της "Νέας" διευρυμένης Εκκλησίας"!

ΒΡΕΤΑΝΙΑ:

Πρώην αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι:

«Πως ο Βουδισμός με βοηθά να προσεύχομαι»

Όπως διαβάζουμε στην Telegraph : Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι Λόρδος Williams (Ρόουαν Ουίλιαμς) αποκάλυψε ότι ξοδεύει έως 40 λεπτά την ημέρα επαναλαμβάνοντας μια Ανατολική Ορθόδοξη προσευχή ενώ εκτελεί ασκήσεις αναπνοής, ως μέρος μιας ρουτίνας επηρεασμένης από τον Βουδισμό.

Ξοδεύει επίσης χρόνο νωρίς το πρωί σε μια έντονη τελετουργία σιωπηλού διαλογισμού και προσευχής.

Ο πρώην Αρχιεπίσκοπος έδωσε μια γεύση από την προσωπική του αφοσίωση σε ένα άρθρο για το New Statesman εξηγώντας τη δύναμη της θρησκευτικής τελετουργίας σε έναν όλο και πιο ‘κοσμικό’ κόσμο.

Ο Williams έχει μιλήσει στο παρελθόν για το πώς στα νιάτα του σκεφτόταν να γίνει μοναχός, καθώς και να ενταχθεί στην ορθόδοξη εκκλησία.

Εξήγησε ότι αντλεί καθημερινή έμπνευση από την πρακτική, που είναι κοινή τόσο στην ελληνική όσο και στην ρωσική ορθόδοξη εκκλησία, του διαλογισμού, ενώ επανειλημμένα απαγγέλει την «Προσευχή του Ιησού» που λέει: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με, τον αμαρτωλό».

«Καθώς με τα χρόνια εμπλεκόμουν περισσότερο με τον βουδιστικό κόσμο, ειδικότερα, είχα συνειδητοποιήσει ότι υπήρχαν πρακτικές που δεν ήταν σε αντίθεση με την «Προσευχή του Ιησού» και με εισήγαγαν σε περαιτέρω ακινησία και φυσική εστίαση που συνεπάγεται η προσευχή», εξήγησε.

«Ο Περιπατητικός Διαλογισμός, με πολύ αργό βηματισμό και συντονισμό σε κάθε βήμα με μια εκπνοή, είναι κάτι που βρήκα ότι έχει όλο και μεγαλύτερη σημασία ως προετοιμασία για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σιωπής.

«Έτσι το τακτικό τελετουργικό για να ξεκινήσει η μέρα όταν είμαι στο σπίτι είναι μια πρωινή έγερση και ένας σύντομος περιπατητικός διαλογισμός ή μερικές φορές μερικές αργές μετάνοιες, πριν κάτσω οκλαδόν για 30 ή 40 λεπτά (ένα χαμηλό σκαμνί για την υποστήριξη των μηρών και την μείωση του βάρους στο κάτω μέρος των ποδιών) με την «Προσευχή του Ιησού»: επανάληψη (συνήθως σιωπηλά) των λέξεων ενώ αναπνέω, αφήνοντας ένα διάστημα ανάμεσα στις επαναλήψεις για να παρατηρήσω τους κτύπους της καρδιάς, οι οποίοι επιβραδύνονται σταθερά κατά τη διάρκεια της περιόδου». 

Ενώ δεν την θεωρεί κάτι σαν "μαγική επίκληση," εξήγησε ότι η ρουτίνα αυτή τον βοηθά να αποσπά τον εαυτό του από "αποσπάσεις του νου, εικόνες και σκέψεις", απεικονίζοντας το ανθρώπινο σώμα σαν μια «σπηλιά» μέσα από την οποία περνά η αναπνοή.

«Αν θέλουμε να μιλήσουμε θεολογικά γι’ αυτό, είναι μια στιγμή που γνωρίζεις το σώμα σου ως απλά ένα μέρος όπου συμβαίνει η ζωή και πού, ως εκ τούτου, ο Θεός «συμβαίνει»: μια ζωή που ζει μέσα σας», πρόσθεσε.

Ο Williams εξήγησε ότι αυτοί που εκτελούν τακτικά τέτοια τελετουργικά μπορούν να φτάσουν σε «προηγμένες καταστάσεις» και να συνειδητοποιήσουν το «αδιάσπαστο εσωτερικό φως».

ΚΟ: Περί «ομοιότητας» βουδιστικού διαλογισμού και νοεράς προσευχής, όπως αναφέρει ο μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης πτυχιούχος Θεολογίας και Φιλοσοφίας, στο άρθρο «Η γιόγκα και ο διαλογισμός»: Η άσκηση στην ορθόδοξη παράδοση θεραπείας δεν είναι μια τεχνική. Δεν είναι ένα σύνολο από πρακτικές…. Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες ανάμεσα στην άσκηση την ορθόδοξη και την άσκηση στον εξωορθόδοξο χώρο, οι οποίες μάλιστα μπορεί να εντυπωσιάσουν κάποιον ο οποίος μένει στη φαινομενική ομοιότητα των δένδρων όσον αφορά στα φύλλα, και δεν βλέπει τις διαφορές στον κορμό, στις ρίζες και κυρίως στον καρπό…. Οι εξωτερικές ομοιότητες της λεγομένης ψυχοσωματικής μεθόδου της νοεράς προσευχής με τις τεχνικές του διαλογισμού στάθηκαν αφορμή για να γραφούν πολλά, τα τελευταία κυρίως χρόνια. Στην περίπτωση αυτή του συσχετισμού νοεράς προσευχής και διαλογισμού γίνεται μια ανέντιμη προσπάθεια. Είναι η προσπάθεια να φανεί ότι δήθεν έχουμε δύο διαφορετικούς μεν, αλλά συγγενικούς κατά βάθος δρόμους, που οδηγούν στον ίδιο σκοπό. Ότι έχουμε δύο διαφορετικές παραδόσεις που περιγράφουν όμως την ίδια ουσιαστικά εμπειρία. Δυστυχώς ακόμη και καθηγητές Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών, όπως π.χ. ο καθηγητής Σάββας Αγουρίδης, υποστηρίζουν αυτή την άποψη (βλ. άρθρο του με τίτλο «Η εμπειρία του θείου φωτός στους Ορθοδόξους Ησυχαστές και ο φωτισμός στον Βουδισμό Ζεν»….Αυτή η προσπάθεια βέβαια της συγχύσεως εντάσσεται μέσα στο συγκρητιστικό πλαίσιο που βλέπει τα πράγματα η λεγομένη «Νέα Εποχή του Υδροχόου». Περισσότερα εδώ.

Επίσης, περί «κοινής θρησκευτικής εμπειρίας», χρήσιμο είναι το βιβλίο του πρωτ. Ιωάννη Φωτόπουλου "Θεανθρώπινη Καθολικότητα ή Πανθρησκειακή Παγκοσμιότητα - Κριτικές τοποθετήσεις στο βιβλίο «Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία» του Αρχιεπ. Αλβανίας Αναστασίου" - δες εδώ.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή