Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Αποτειχισι: Οι Αιρετικοι Οικουμενιστες διαστρεβλωνουν οπως και ολοι οι Αιρετικοι, το "ινα παντες εν ωσιν καθως και ημεις, εν εσμεν".

 

ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙΝ 

(Ιωάν. ιζ’, 11)

  



Το ενωτικό συλλείτουργο την Κυριακή τς Σταυροπροσκυνήσεως το πατρώου εορτολογικο χώρου μς φέρνει εις τον νον το 17ο κεφάλαιο το κατά Ιωάννην Ευαγγελίου. 

Στο στίχο 11 (ίνα σιν έν καθώς ημείς) παρακαλε ο Κύριος για την ενότητα «εν τ δόξη το Χριστο», πού δίδεται στους αγίους και είναι παροσα πραγματικότητα μέσα στην Εκκλησία, και όχι για την μελλοντική ενότητα τν διαφόρων ομολογιν με την Ορθοδοξία. 

Κατ’ αρχάς ο λόγος για την ένωσι τν «Εκκλησιν» είναι θεολογικά αδόκιμος, αφο η Εκκλησία, ως Σμα Χριστο, δεν έχει ποτέ σχισθ

Μόνον οι άνθρωποι έχουν αποσχισθή από την Εκκλησία, που είναι η Αλήθεια.


Η φρσι «ίνα σιν έν», παρατηρε κανείς ότι συνδέεται αμέσως με το «καθώς ημες», με το «εν ημν», με την δόξα το Πατρός, το Υιο και το Αγίου Πνεύματος. 

Η σύνδεσι αυτή μς δίδει την πραγματική ερμηνεία το χωρίου. 

Συγκεκριμένα, η ενότητα τν πιστν είναι αληθινή όταν συνδέεται με το «καθώς ημες», όταν δηλ. είναι Τριαδική. 

Ο Κύριος το είπε ξεκάθαρα: «ίνα πάντες έν σιν, καθώς Σύ πάτερ, εν εμοί καγώ εν Σοί». 

Στην αρχιερατική προσευχή δεν γίνεται λόγος για μια εξωτερική ενότητα, πού είναι αποτέλεσμα εξωτερικν προσπαθειν και γνωρισμάτων και πού είναι προσδοκία το μέλλοντος, αλλά για ενότητα στο Σμα το Χριστο πού δόθηκε την ημέρα τς Πεντηκοστς και είναι παροσα πραγματικότητα. 

Αυτή την ενότητα εβίωσαν οι Άγιοι Πατέρες. 

Γι’ αυτό η διδασκαλία τους δεν είναι φιλοσοφικός στοχασμός, αλλά αποκάλυψι το Αγίου Πνεύματος. Αυτή είναι η βασική διαφορά μεταξύ τν αιρετικν και τν Αγίων Πατέρων. 

Η εμπειρία τς Εκκλησίας διατυπώνεται σε κάθε χρονική περίοδο από τους αγίους, χωρίς να αλλοιώνεται και χωρίς να διαφοροποιεται από όλη την διδασκαλία τν προηγουμένων πατέρων. 

Όταν έχουμε διαφοροποίηση, τότε έχουμε παρέκκλισι. 
Άρα αίρεσι.


Τέλος στο διάλογο για την ένωσι πρέπει να συμμετέχουν σύγχρονοι άγιοι πατέρες, πού θεωρούν την δόξα το Θεο, πού έχουν προσωπικές εμπειρίες θεώσεως, πού έχουν έτσι κοινωνία με όλους τους Αγίους Πατέρας και επομένως εκφράζουν αλάνθαστα την συνείδησι τς Εκκλησίας.




Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος




Υ.Γ. Ζητούμεν να καταδικασθ η Παναίρεσι το Οικουμενισμο από την Σύνοδο τς Ιεραρχίας τς Εκκλησίας τς Ελλάδος το νέου εορτολογίου, διά να επιτευχθ η ενότητα τν πιστν.

2 σχόλια:

  1. Εφόσον Μία είναι η Εκκλησία, μετά την συγκατάβαση και συγκαταλλαγή κατόπιν αμοιβαίας υποδειγματικής ταπείνωσης των μερίδων των "ΓΟΧ" ας δώσει ο Κύριος να επαληθευτούν οι προσευχές "υπέρ της των πάντων Ενώσεως" με πέταγμα στον κάλαθο των αχρήστων των εμμονών εκάστου και την Ένωση πάντων: Ορθοδόξων, κακοδόξων, αιρετικών, ζηλωτών, ενωτικών, ανθενωτικών, αποτειχισμένων, στην Μία Εκκλησία που έχει την Αλήθεια. Ταπείνωση και μετάνοια χρειάζεται και αποβολή εμμονών (όπως το ανούσιο πλέον "ημερολογιακό", αφού έχει αποδειχτεί ότι και η Γνήσια Πρώτη Εκκλησία πορευόταν με τουλάχιστον 3 ημερολόγια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γράφει ο κ. Ν. Σαββόπουλος: "Υ.Γ. Ζητούμεν να καταδικασθῆ η Παναίρεσι τοῦ Οικουμενισμοῦ από την Σύνοδο τῆς Ιεραρχίας τῆς Εκκλησίας τῆς Ελλάδος τοῦ νέου εορτολογίου, διά να επιτευχθῆ η ενότητα τῶν πιστῶν".

    Απορία: Αν "η παναίρεσι τοῦ οικουμενισμοῦ" κι όχι το "ημερολόγιο - εορτολόγιο") είναι η αιτία του "σχίσματος" τότε πως προέκυψε η απόσχιση των του "παλαιού" εκ της Εκκλησίας μόλις αυτή πορεύτηκε υπό το νέο ημερολόγιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου