Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Λιγη ντροπη δεν βλαπτει....


Απαραδεκτος ο πλουτος και η χλιδη 

σε εποχη γενικης δυστυχιας.


Ε, οχι και «εις τύπον και εις τόπον  Χριστού»!!!


Ιδια εικονα, ιδια γευσι με τους αλλους. 
Σε τι διαφερει; Σε τιποτα. 
Μαλλον ισχυει, το νεωτεροι και χειροτεροι....  



Όπως γράφτηκε στον τοπικό τύπο η ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη μας θα γίνει στις 29 Μαρτίου. Για την τελετή της υποδοχής το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε κατά πλειοψηφία ως δαπάνη το ποσό των 20.000 ευρώ, μειοψηφήσαντος μόνον ενός συμβούλου. 
Το εν λόγω ποσό θα καλύψει μεταξύ των άλλων τα έξοδα φιλοξενίας 500 (!) ατόμων και της μίσθωσης 50 δωματίων σε ξενοδοχεία προς διανυκτέρευση επισήμων.



Σε μία εποχή βαθειάς οικονομικής κρίσης που μαστίζει τον τόπο μας και την στιγμή που πολλές οικογένειες της πόλης μας στερούνται του επιουσίου είναι προκλητική η απόφαση της έγκρισης της προαναφερόμενης δαπάνης, η οποία θα μπορούσε να αποφευχθεί.  
Κατά την χειροτονία του ο εκλεγείς Μητροπολίτης μας έδωσε δείγματα ταπεινού κληρικού, αποφασισμένου να ποιμάνει με αγάπη και δικαιοσύνη την επαρχία μας ως επίσκοπος και όχι ως δεσπότης. 


Ως εκ τούτου θα του ταίριαζε μία απλή και απέριττη τελετή υποδοχής από το ποίμνιό του, χωρίς ηχηρές τυμπανοκρουσίες και πολυδάπανες δεξιώσεις, που δεν συνάδουν με το πνεύμα των καιρών μας και της χριστιανικής διδασκαλίας, όπως ορθά επεσήμανε και ο μειοψηφήσας δημοτικός σύμβουλος. 


Και ακόμη  αν κάποιοι πιστοί προερχόμενοι από άλλες πόλεις επιθυμούν να παρευρεθούν και να τον τιμήσουν κατά την ενθρόνιση δε θα αποτραπούν από τα ατομικά τους έξοδα διατροφής ή διανυκτέρευσης.



Περαιτέρω είναι αδιανόητο σε μία καθαρά εκκλησιαστική εκδήλωση να διακρίνεται το χριστεπώνυμο πλήρωμα σε επίσημους και ανεπίσημους, δίνοντας πρωτοκαθεδρίες, ιδιαίτερες τιμές και περιποιήσεις σε άτομα που συνήθως εμφανίζονται μόνο σε τέτοιες προβεβλημένες εκδηλώσεις και μετά εξαφανίζονται. 


Το γνήσιο χριστιανικό φρόνημα δίδει ισοτιμία σε όλους τους πιστούς και επιβάλλει και στην παρούσα περίσταση να υποδεχθούμε όλοι, κλήρος, λαός κι άρχοντες, χωρίς διακρίσεις, ως μέλη του σώματος του Χριστού, με την δέουσα τιμή και το σεβασμό τον νέο προκαθήμενο της Εκκλησίας μας και να παρακολουθήσουμε με κατάνυξη, χωρίς χειροκροτήματα και ζητωκραυγές μέσα στον Καθεδρικό Ναό την τελετή της ενθρόνισής του. 


Στο τέλος θα αρκούσε ένα απλό κέρασμα στην έξοδο του Ναού για όλο το εκκλησίασμα.

Τα γεύματα που αποφασίστηκε να παρατεθούν, σε περίοδο μάλιστα Μ. Τεσσαρακοστής, καθώς και οι φανταχτερές και εξεζητημένες εκδηλώσεις που συνηθίζονται κατά τη υποδοχή πολιτικών αξιωματούχων, νομίζω πως απάδουν προς το επισκοπικό αξίωμα, αφού κατά τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, ο επίσκοπος  τοποθετείται στον ανώτατο βαθμό της ιεροσύνης «εις τύπον  και εις τόπον  Χριστού». Και ο Χριστός ήρθε στον κόσμο με αφάνεια και πτωχεία, έζησε με λιτότητα και άκρα ταπείνωση, καθόσον «ουκ ήλθε διακονηθείναι, αλλά διακονείσαι» (Μαρκ. 10,45).
 

Καταλήγοντας, πιστεύω ότι εάν το κονδύλιο των 20.000 ευρώ δίνονταν από το Δήμο προς ενίσχυση των ενοριακών συσσιτίων για άπορες οικογένειες θα αποτελούσε το καλύτερο δώρο για τον νέο Επίσκοπο μας και θα ικανοποιούσε τόσο τον ίδιο, όσο και τους δημότες από τα βαλάντια των οποίων προέρχεται η εγκριθείσα δαπάνη.

5 σχόλια:

  1. Φωνή βοώντος! ΜΠΡΑΒΟ στο δικηγόρο για την προσέγγισή του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μόνον εμετό μπορούν να προκαλέσουν όλες αυτές οι "αυθόρμητες" εκδηλώσεις λατρείας των αρχόντων και του κλήρου (δεν γράφω και του λαού) της Κατερίνης στον νέο δεσπότη τους.
    Γιγαντοφωτογραφίες με τον δεσπότη να ευλογεί αρχιερατικά, πανό, λελούδια. Σκέτο τσίρκουλο. Σαν ρωμαϊκός θρίαμβος σε καιρούς παρακμής της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
    Τώρα θα μου πείτε δικαιολογημένα.
    Οι άρχοντες υποδέχονται άλλο ένα γρανάζι του συστήματος. Άλλον ένα άρχοντα (και μάλιστα που μπορεί να καθοδηγήσει πολλά χαϊβάνια στο τι θα ψηφίσουν). Όσο πιο καλές σχέσεις εγκαθιδρύσουν με τον νέο άρχοντα, τόσο λιγότερο ενοχλητικός γι αυτούς θα είναι ο λόγος του. Θα συστήνει στο ποίμνιο "υπομονή και καρτερία, διότι οι δοκιμασίες μας καθαίρουν".
    Οι κληρικοί της Κατερίνης που ετοίμασαν τα πανό και τις γιγαντοφωτογραφίες και τα κεντημενα με τον δικέφαλο μαξιλαράκια στον ναό, ώστε να καθίσουν αναπαυτικά τα ευαίσθητα επισκοπικά οπίσθια, προσδοκούν εύνοια και ανοχή (πιάστον φίλο για νάχεις το κεφάλι σου ήσυχο).
    Οι δεσποτάδες που μαζεύτηκαν στην "χαρά του αδελφού", κατά το "όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη" ούτως ή άλλως τσάμπα πήγαν, τσάμπα θα επιστρέψουν, τσάμπα θα (καλο)φάνε και τσάμπα θα (καλο)κοιμηθούν. Με τόσα τσάμπα, κι εγώ θα πήγαινα. Και που θέλετε να πάνε; στο σπίτι κανενός δυστυχισμένου, ή αρρώστου, ή πενθούντος, ή ανέργου για να τον παρηγορήσουν;
    Σιγά! "Έχω στενάχωρη καρδιά, σεκλέτια δεν χωρούνε" που λέει και το παλαιό πλήν σοφό ασμάτιο.
    Άλλωστε τωρα ο αδελφός είναι μια ψήφος. Και μία ψήφος, όλο και χρειάζεται.

    Και ο λαός; Ο λαός του Θεού;
    Και δεν μιλάω για αυτούς που πηγαίνουν συστηματικά στην εκκλησία. Που μπορεί να είναι αλλά και να μην είναι λαός του Θεού (αυτό ο ίδιος ο Θεός το ξέρει). Μιλάω για όλους τους βαφτισμένους και μυρωμένους Χριστιανούς της επαρχίας, που μένει παγερά αδιάφορος σε τέτοιες φιέστες. Μιλάω για τον λαό που διακρίνοντας τόση αναξιοπρέπεια, δουλικότητα, κολακεία, εγωπάθεια, ανοησία, μαλθακότητα, υστεροβουλία και χυδαιότητα σε τέτοιες φιέστες, έχει συνειδητά αποστασιοποιηθεί. Και μάλιστα όχι μόνο από τους παπάδες, αλλά και από την ίδια την εκκλησία, ταυτίζοντας τα πρόσωπα με εκείνο που εκπροσωπούν.

    Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων· ὑμεῖς γὰρ οὐκ εἰσέρχεσθε, οὐδὲ τοὺς εἰσερχομένους ἀφίετε εἰσελθεῖν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΠΕΣ ΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ 1:48!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://www.romfea.gr/epikairotita/23302-2014-03-29-10-36-04
    Πρόκειται για κατάντια. Εκκλησιαστική, της τοπικής αυτοδιοίκησης, δημοσιογραφική.
    Πλειάδα δεσποτάδων άφησαν τα ποίμνιά τους για να τρέξουν στο πανηγύρι.
    Ο δήμος αψήφησε το οικονομικό κόστος και τα συνακόλουθα αρνητικά σχόλια και το σκανδαλισμό του κόσμου.
    Το δε γνωστό και μη εξαιρετέο και διακρινόμενο από χιλιόμετρα για άκρατο δεσποτογλειφτισμό blog θεώρησε τόσο σπουδαία είδηση την ενθρόνιση του καινούριου δεσπότη που μας φλόμωσε από χθες, κι ενώ ο λεγάμενος ήταν ακόμη στη Βέροια, με ανταποκρίσεις και φωτογραφίες που ούτε στην περίπτωση των πολιτικάντηδων δε συναντάμε.
    Ο ιός του οικουμενισμού έχει εισβάλλει για τα καλά στο εκκλησιαστικό σώμα, η εκκοσμίκευση έχει πια παγιωθεί, οι αιρέσεις κάνουν θραύση, το ποίμνιο είναι ακατήχητο, τα μυστήρια ευτελίζονται και οι πανηγυρτζήδες δεσποτάδες μας αλλοιθωρίζουν σε συλλείτουργα και ενθρονίσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο πλούτος και η χλιδή δεν είναι πρωτάκουστα στην ιστορία της Εκκλησίας μας. Έτσι γινόταν ακόμη και στον χρυσό αιώνα της Εκκλησίας των μεγάλων Πατέρων, όπου οι Επίσκοποι είχαν ακόμη και "γκόμενες" στα σπίτια τους, τις περίφημες "συνεισάκτους", που ανάγκασε τον Χρυσόστομο να εκφωνήσει τον σχετικό λόγο και τελικά κατήργησε η Εκκλησία με κανόνα.
    Ας θυμηθούμε το Χρυσόστομο: Μόλις ανέλαβε, η πρώτη πράξη του ήταν να πωλήσει όλα τα πολύτιμα έπιπλα και αντικείμενα της Αρχιεπισκοπής.: "Στην πλούσια και άνετη ζωή του προκατόχου του αγίου Νεκταρίου (καλά ακούσατε: αγίου Νεκταρίου) επέβαλε αυστηρές οικονομίες στις δαπάνες, για να εξοικονομηθούν χρήματα, προκειμένου να διατεθούν σε Νοσοκομεία και άλλους κοινοφελείς σκοπούς. Έτσι, άρχισε να πωλεί τα πολυτελή έπιπλα και αντικείμενα της Αρχιεπισκοπής" (Κρικώνη: άγιος Ι. Χρυσόστομος και οι περί ιερωσύνης λόγοι, σελ. 33-34).
    Αλλά και για τη χλιδάτη εμφάνιση έχουμε και άλλες περιπτώσεις: Πρώτος ο Ιουστινιανός δώρησε αυτοκρατορικό άλογο με κόκκινη χλαμύδα στον Πατριάρχη.
    Μέχρι τώρα ξέραμε, ότι κόκκινα παπούτσια φορούσαν οι Πάπες της Ρώμης, υποτίθεται λόγω της ψευτο-Κωνσταντίνειας δωρεάς και επειδή ο Μ. Κων/νος φορούσε αυτοκρατορικές κόκκινες μπότες. Πόσοι όμως γνωρίζουν, ότι κόκκινα παπούτσια και χλαμύδα κόκκινη φόρεσε και Οικουμενικός Πατριάρχης; Γράφει ο Ράνσιμαν:
    "Ο Πατριάρχης Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος (1043-1052)παρέμεινε η κυρίαρχη μορφή της αυτοκρατορίας, μέχρι το θάνατο του Κων/νου Θ΄ Μονομάχου το 1054. Κατόπιν έχουμε τη βασιλεία της Θεοδώρας (1054-1056). Ο διάδοχος Μιχαήλ ΣΤ΄ Στρατιωτικός (1056-1057) ήταν αδύναμος και γερασμένος και ο Κηρουλάριος δεν δίστασε ούτε στο ελάχιστο να συνωμοτήσει ενατίον του και να χρησιμοποιήσει την επιρροή του για να τον εκθρονίσει υπέρ του αρχιστρατήγου Ισαάκ Α΄ Κομνηνού (1057-1059). Αλλά άρχισε πάλι να παρεμβαίνει στις κρατικές υποθέσεις και έφτασε να ενδύεται αυτοκρατορική πορφύρα και τα πορφυρά υποδήματα, σύμβολο της αυτοκρατορικής τάξης. Αλλά κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί ένα Πατριάρχη αυτοκράτορα. Έτσι, ο Ισαάκ, με την υποστήριξη του στρατού, τον εκθρόνισε. Δεν επέζησε πολύ μετά την αισχύνη και πέθανε το 1058. Τον διαδέχθηκε ο Κων/νος Γ' Λειχούδης. Θεωρήθηκε, ως βασικός αρχιτέκτονας του Σχίσματος (Δύση και Ανατολή σε Σχίσμα, σελ. 84).
    Δυστυχώς, η ιστορία επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται, όσο θριαμβεύει η ματαιοδοξία.

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου