Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011



Οκουμενιστικ σύμπνοια

«ρθοδόξων» Πατριαρχείων

στ ὄργιο συμπροσευχν


Οἱ συμπροσευχόμενοι μὲ αἱρετικοὺς «Ὀρθόδοξοι» ἐπίσκοποι

(κατὰ τὸν μητροπολίτη Πειραιῶς)

δουλεύουν για την ἐπιτυχία τοῦ ἔργου τοῦ διαβόλου


Μήπως ἐκτίθεται καὶ πάλι ὁ κ. Σεραφείμ, ἀποκρύπτοντας

διὰ τῆς καταγγελίας τὴν στάση μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν;


του Ομολογητού Θεολόγου Παναγιώτου ΣΗΜΑΤΗ


φείλομεν χάριτας στὸν μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, διότι αὐτὰ ποὺ χρόνια καταγγέλλουν τὰ θρησκευτικὰ ἱστολόγια καὶ μεμονωμένοι ἱερωμένοι καὶ πιστοὶ ἐναντίον «ὀρθοδόξων» Ἀρχιερέων, αὐτὰ τὰ ἴδια ἐπισημαίνει καὶ ὁ κ. Σεραφεὶμ ἀναφέροντας καὶ τὰ ὀνόματα στὸ καινούργιο Ἀνακοινωθέν του. Καὶ ὄχι μόνο τὰ διαπιστώνει, ἀλλὰ καὶ καταγγέλλει ἐπίσημα τὸν «συγκρητιστικὸ οἰκουμενισμό», ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ (ὅπως λέγει) τὴν «μεγαλυτέρα ἐπιτυχία» τοῦ διαβόλου». Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ Οἰκουμενισμὸς (συνεχίζει) «ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια» τοῦ «μόνου ἀληθινοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου».


Μᾶς ἐνημερώνει, λοιπόν, ὅτι στὸ Μόναχο τῆς Γερμανίας (Σεπ. 2011) ἔγινε ἡ 11η Συνάντηση «Εἰρήνης» μὲ τὶς ἀνάλογες συμπροσευχές. Προσκεκλημένος στὴν συνάντηση τοῦ Μονάχου, ἀπὸ ὀρθοδόξου πλευρᾶς, ἦταν ὁ Ἀχαΐας Ἀθανάσιος (Ἑλλάδος), ὁ Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ὁ Γερμανίας Αὐγουστίνος (Πατριαρχεῖο Κων/λεως), ὁ Ζιμπάμπουε Σεραφεὶμ (Πατρ. Ἀλεξανδρείας), ὁ Χαλεπίου Παῦλος (Πατρ. Ἀντιοχείας), ὁ Μὶνσκ Φιλάρετος (Πατρ. Μόσχας), ὁ Κωνσταντίας Βασίλειος (Ἐκκλησία Κύπρου) καὶ ὁ Κρούγας Ἀντώνιος (Ἐκκλησία Ἀλβανίας).


Καὶ ἐρωτᾶ ὁ καλὸς ἐπίσκοπος: «Πῶς εἶναι δυνατόν νὰ ἀποδέχονται χριστιανοὶ ἐπίσκοποι συμπροσευχὰς μὲ τοὺς δαιμονιῶντας ὀπαδοὺς τῶν ἀνθρωποκατασκευασμένων ψευδοθρησκειῶν τῶν ὁποίων μέντωρ, ἐμπνευστὴς καὶ ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος; ...Ἡ ἀπροκάλυπτος ...καταπάτησις τῶν Θείων καὶ Ἱ. Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ διά τούς ἀνωτέρω ὄνειδος καί πτῶσιν».


Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο λέγει: «Δικαιώνονται ἑπομένως πλήρως, ὅσοι διαμαρτύρονται, ἀντιτίθενται καί ὑπέγραψαν καί ὑπογράφουν τήν κατά... τῆς δαιμονικῆς αὐτῆς παναιρέσεως ὁμολογίαν».

***


Χρειάζεται, ὅμως, νὰ διευκρινίσει κάποια ἁπλὰ πράγματα ὁ κ. Σεραφείμ καὶ γιὰ μᾶς ποὺ δὲν ἔχουμε τὶς γνώσεις καὶ τὶς διασυνδέσεις ποὺ αὐτὸς ἔχει.


Ἀφοῦ ὁ «συγκρητιστικὸς οἰκουμενισμός», ἀποτελεῖ τὴν «μεγαλυτέρα ἐπιτυχία» τοῦ διαβόλου καὶ «ἀπομειώνει καί εὐτελίζει πλήρως τήν ἀλήθεια» τοῦ Χριστοῦ, πῶς ὁ ἴδιος καὶ οἱ συνεπίσκοποί του (οἱ ὁποῖοι ἐπαγγέλλονται Ὀρθοδοξία), ὑποδέχονται τὸν πολλάκις συμπροσευχόμενο μὲ αἱρετικούς –ἀκόμα καὶ μουσουλμάνους– πατριάρχη Βαρθολομαῖο;


Γιατί ὁ ἴδιος συμπροσεύχεται καὶ συλλειτουργεῖ μὲ τὸν μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ποὺ ὑποστήριξε μετὰ θράσους τὴν αἱρετικὴ θέση περὶ διηρημένης Ἐκκλησίας καὶ συμπροσεύχεται μὲ τοὺς μύστες τῆς «δαιμονικῆς παναιρέσεως» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;


Ποιά εἶναι ἡ πατροπαράδοτη ἁγιοπνευματικὴ διδασκαλία-Ἐντολὴ τοῦ ἴδιου τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀγίων;


Δηλαδή: γιατί ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρει τὴ μισὴ ἀλήθεια;


Ὅταν –πολὺ σωστὰ– μᾶς ἀναφέρει ὅτι «ὁ θεῖος Παῦλος “προφητεύει” καί στηλιτεύει τό ὄνειδος καί τό κανονικό ἔγκλημα τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ», γιατί ἐκεῖ βάζει τελεία;


Γιατί δὲν προχωρᾶ καὶ σὲ ἀλλα ποὺ δίδαξε ὁ Ἀπόστολος;


Τοῦ διαφεύγει τί συμβούλευε νὰ κάνουμε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν συναντᾶμε τοὺς προαγωγοὺς τοῦ «συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ»;


Ξεχάσατε, Σεβασμιώτατε, πὼς ὁ Ἀπόστολος διδάσκει ὁλοκληρωμένο τὸ Εὐαγγέλιο. Διδάσκει ἐκεῖνο ποὺ εἶναι κοινὴ θέση καὶ ρητὴ Ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ στὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη.


Ποιό εἶναι αὐτό: Τὸ «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε»· τὸ «αἱρετικὸν ἄνθρωπον, μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ»· τὸ «οὐκ οἴδατε ὅτι μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ; ...μὴ συναμίγνυσθαι ἐάν τις ἀδελφὸς ὀνομαζόμενος ...εἰδωλολάτρης ...τῷ τοιούτῳ μηδὲ συνεσθίειν» (1Κορ. 6,11).


Αὐτὴ εἶναι ἡ συνέχεια ποὺ λησμονήσατε: ἡ διακοπὴ τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τοὺς παραβάτες τῶν Ἐντολῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐπιταγὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων. Γιατὶ τὴν ἐπισκοτίζετε;


Καὶ γιὰ νὰ μὴ ἐπικαλεσθοῦμε μόνο τὴν πολυχρησιμοποιημένη ἔκφραση «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται», ἂς δοῦμε καὶ κάποια ἄλλα Πατερικὰ χωρία. Ὁ Μ. Βασίλειος εἶναι ἀπόλυτος: «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν».


Καὶ πάλι ὁ Μ. Βασίλειος: «Ὅταν δέ τι ἐναντίον τῇ τοῦ Κυρίου ἐντολῇ, παραφθεῖρον ἢ μολῦνον αὐτὴν ἐπιταχθῶμεν παρά τινος, καιρὸς εἰπεῖν τότε· Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις· μνημονεύοντας τοῦ Κυρίου λέγοντος· Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ' αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν... Ἐξ ὧν παιδευόμεθα, ὅτι, κἂν πολὺ γνήσιός τις ᾖ, κἂν ὑπερβαλλόντως ἔνδοξος ὁ κωλύων τὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου προστεταγμένον, ἢ προτρέπων ποιεῖν τὸ ὑπ' αὐτοῦ κεκωλυμένον, φευκτὸς ἢ καὶ βδελυκτὸς ὀφείλει εἶναι ἑκάστῳ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον» (Μ. Βασιλείου, Κεφάλαια τῶν Ὅρων κατ’ Ἐπιτομήν, ἐρώτ. ριδ΄).


Ὑπάρχουν ἑκατοντάδες ἄλλα παραδείγματα καὶ Πατερικὰ κείμενα, ποὺ διδάσκουν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες. Ἡ διαπίστωση τῶν παρεκτροπῶν ἔχει γίνει ἐδῶ καὶ καιρό.


Καὶ ὁ μὲν Πειραιῶς, βεβαίως, τολμᾶ νὰ τὰ καταγγέλλει, ἔστω κι ἂν συνεχίζει νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ συμπροσεύχονται μὲ «τοὺς δαιμονιῶντας ὀπαδοὺς» τῶν ψευδοθρησκειῶν, τῶν ὁποίων «ποδηγέτης εἶναι ὁ διάβολος», οἱ ὑπόλοιποι Ἐπίσκοποι δέ, σιωποῦν, καὶ τὴν σιωπὴ ἔχουν ἀναγάγει σὲ φιλοσοφία καὶ πράξη καὶ στάση ζωῆς.


Καὶ ἔτσι δι’ ἀμφοτέρων, ἀλλοιώνεται ἡ διδασκαλία καὶ ἡ πρακτικὴ τῶν Πατέρων καὶ παγιώνεται ἡ αἵρεση.


Καὶ ἐπειδὴ καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς καὶ οἱ ἄλλοι ἐπίσκοποι ἔχουν θολὴ ἀντίληψη γιὰ τήν, κατὰ τοὺς Πατέρας, ἔννοια τῆς «κοινωνίας», (σύμφωνα μὲ τὰ γραπτά τους ἢ τὴν ἀφωνία τους) ἂς διαβάσουν πῶς τὴν ὁρίζει ὁ Μ. Βασίλειος:


«Κοινωνίαν ἡγοῦμαι κατὰ τὸ ἔργον, ὅταν ἀλλήλοις ἐπὶ τῷ αὐτῷ σκοπῷ συλλαμβάνωνται πρὸς τὴν ἐνέργειαν· κατὰ δὲ γνώμην, ὅταν συγκατάθηταί τις τῇ διαθέσει τοῦ ποιοῦντος, καὶ συναρεσθῇ. Ἑτέρα δὲ κοινωνία τοὺς πολλοὺς λανθάνουσα ἐμφαίνεται τῇ ἀκριβολογίᾳ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς· ὅταν μήτε συνεργασάμενος, μήτε συγκαταθέμενος τῇ διαθέσει, γνοὺς δὲ τὴν κακίαν τῆς γνώμης ἀφ' ἧς ποιεῖ, ἐφησυχάσῃ, καὶ μὴ ἐλέγξῃ...» (Μ. Βασιλείου, Περὶ Βαπτίσματος, Λόγος Β΄, ἐρωτ. θ΄).


Ἂς ἀκούσουμε, ὡς ἐπιστέγασμα τὸν λόγο τοῦ διακριτικοῦ Μ. Βασιλείου: «”Ἐπικατάρατος, φησίν, ὁ ποιῶν τὰ ἔργα Κυρίου ἀμελῶς”. Εἰ δὲ ὁ ἀμελῶς ποιῶν ἐπικατάρατος, ἄρα ὁ μὴ ποιῶν τίνος ἐστὶν ἄξιος;» (Μ. Βασιλείου, Περὶ Βαπτίσματος, Λόγος Β΄, ἐρώτ. ε΄).


Εἶναι καιρός, Σεβασμιώτατε, νὰ δεῖτε τὴν Ἀλήθεια κατάματα.

5 σχόλια:

  1. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Ο Κ. ΣΗΜΑΤΗΣ ΒΑΖΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ. ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙ.
    ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Ο ΔΕΣΠΟΤΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΊΑ.
    ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φαίνεται, ότι ο Σεβασμιώτατος βλέπει την αλήθεια κατάματα, όπως την έβλεπε και ο ιερέας εκείνος, που στο κήρυγμά του έλεγε στους πιστούς να δώσουν τα μισά τους ενδύματα, κατά το "ο έχων δυο χιτώνας να δίδει τον ένα".

    Όταν όμως η πρεσβυτέρα έκανε το ίδιο στα ενδύματα του σπιτιού τους, αυτός της απάντησε, ότι "αυτά που έλεγα στο κήρυγμα μου αφορούσαν τους άλλους, όχι εμάς"!

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σεβασμιώτατε Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ και αποδοκιμάστε τους, διότι εν τω Αδη ούκ έστι μετάνοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για να το κανει αυτο καποιος πρεπει να εχει μεσα του Βαθεια αγαπη Χριστου, τολμη, ανδροφροσυνη, ταπεινοτητα μεχρι να τον αποκαλουν Γραφικο και να μην τον νοιαζει!!!!να παραδειγματιστητε απο τους Εσφιγμενιτας Πατερας της Γνησιας Μονης οχι της μαιμους του Παναιρετικου Πατριαρχη, που ακαταπαυστως ο Δυσμοιρος προσπαθει να τους εξουδενωσει τραβολογωντας τους στα Δικαστηρια με τα ιδια τους τα χρηματα που πηρε με δολω απο την Ιερα Μονη, απο το παρακαταθηκων και δανειων που οι εσφιγμενιτες πατερες δεν παρελαβαν ποτε, γιατι δεν τα ηθελαν για ευνοητους λογους.
    Αυτον χειροκροτουσατε "Σεβασμιωτατε Πειραιως" οπως και οι αλλοι τις προαλλες, αποδεχομενος αυτον και τις πραξεις του, πως μπορεσατε να το κανετε;; δεν ελεχθηκατε γιατι δεν προσπαθησατε να καταλαβετε τι συμβαινει και γιατι ο Πατριαρχης σας εχει τοση μηνη{μισος} για τους Εσφιγμενιτας πατερας, ποιος ο Πνευματικος τους πατερας!!!!
    Ψαξτε το η μηπως σας ενοχλει οτι και αυτοι ειναι παλαιοημερολογιτες!!! {ο τιτλος απο σας τους σχισματικους}Νεορθοδοξους Νεοημερολογιτες.
    Ψαξετε την αληθεια τι συμβαινει εκει στην Ιερα Μονη Εσφιγμενου;;; τοσο πολυ νοιαζεσθε για τους Σερβους!! και τους Ελληνες πατερες τους αφηνετε στο ελεος της μηνης του Πατριαρχου που προσκυνατε!!! Ε λ ε ο ς.
    αυτο ισχυει και για σας Κυριε Σηματη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Η καινοτομία του εορτολογίου δεν έπρεπε να γίνη. Αλλ' αφού έγινε τί έπρεπε οι χριστιανοί να κάμουν; Να μη βαπτίζωνται, να μη κοινωνούν, να αποθνήσκουν εις την απιστίαν και ασέβειαν; Τούτο είναι ασυγκρίτως χειρότερον. Εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. Η Εκκλησία μετέρχεται δύο κυβερνήσεις, την ακρίβειαν και την οικονομίαν. Ενταύθα επιδέχεται οικονομίαν διά την ανάγκην. Ο Άγιος Γεννάδιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως εις τινα εγκύκλιον επιστολήν αυτού γράφει ότι, όστις εις τας εσχάτας ταύτας ημέρας θέλει να στήση την ακρίβειαν ην είχεν η αρχαία Εκκλησία, ούτος επιχειρεί τα αδύνατα και πολέμιός εστί της Εκκλησίας, όστις δε συγκαταβαίνει εις τινα διά να φυλάξη την πίστιν ούτος Αποστολικήν πορεύεται οδόν.
    Μήπως και οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες πολλάκις δεν μετεχειρίσθησαν οικονομίαν; Ο θ. Χρυσόστομος, όστις επέτρεψέ ποτέ εις τους μαθητάς του να συλλειτουργήσουν μετά των Αρειανών αιρετικών, όπερ δεν επετρέπετο κατ' ουδένα τρόπον, εν τούτοις διά την ανάγκην συγκατετέθη. Υμείς, ως φαίνεται, είσθε ακριβέστεροι και των θ. Πατέρων, ώστε να γράφης να αποβάλωμεν τους αρχιερείς και ιερείς και να μη έχωμέν τινα επικοινωνίαν. . .
    Περί του θέματος τούτου ερώτησα ειδήμονας και διακριτικούς άνδρας και αδελφούς. Εξέτασα δε και εμελέτησα τούτο, αλλά δεν εύρον εις κανέν βιβλίον ότι η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται εκ του εορτολογίου. Ηρώτησα πολλούς και μοι είπον εξ ανάγκης να το δεχθήτε και επειδή δεν είναι ζήτημα δογματικόν. . .Ωσαύτως παρεκάλεσα εκτενώς και εζήτησα κατόπιν νηστείας και προσευχής από τον Θεόν να με αποκαλύψη περί τούτου, όστις και μοι απεκάλυψε ότι τα ημερολόγια δεν σώζουν τον άνθρωπον, αλλ' η πίστις και τα καλά έργα, και ότι οι Άγιοι διά της πίστεως ευηρέστησαν τον Θεόν και ηγίασαν και ουχί δι' ημερολογίων.
    Κατόπιν όλων αυτών και των αιρέσεων, εις ας υπέπεσαν οι πλείστοι των παλαιοημερολογιτών. . ., πώς ήτο δυνατόν να έχω μετά τοιούτων επικοινωνίαν και να χωρισθώ της Εκκλησίας χάριν του ημερολογίου; Τί δε να είπω διά τας απρεπείας, ανοησίας και ατασθαλίας των λεγομένων ζηλωτών; Ο θεός να σε φωτίση και οδηγήση προς το συμφερώτερον και να μη φρονής ότι είσαι διακριτικώτερος από τον πνευματικόν σου.
    Φρονείς ότι δεν πρέπει να μνημονεύωμεν τους Επισκόπους διότι μετέβαλαν το εορτολόγιον. Είσαι διακριτικώτερος και ακριβέστερος του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, όστις εις μίαν των Κατηχήσεων αυτού κατηγορεί τινα Ιερομόναχον, όστις δεν εμνημόνευε τους εξουσιαστάς και λέγει αυτολεξεί: «Είναι δυνατόν να κρατή τις Μοναστήριον και να μη μνημονεύη τους βασιλείς;»..........
    .......... Ο π. Αβιμέλεχ, εις εκ των εναρετωτέρων και διακριτικωτέρων μοναχών της σημερινής εποχής, μοι έγραφε προ καιρού ότι τινές των φανατικών ζηλωτών παλαιοημερολογιτών υπέπεσαν εις τέσσαρας αιρέσεις.
    •1ον εις την των ακεφάλων ως μη αναγνωρίζοντες ανωτέραν αρχήν.
    •2ον εις την των αναβαπτιστών, επειδή αναβαπτίζουν τους εις το Ορθόδοξον βάπτισμα βεβαπτισμένους.
    •3ον εις την των Λουθηροκαλβινιστών, επειδή φρονούν και πιστεύουν ότι τα μυστήρια τελούνται και υπό ανιέρων, ως γράφει ο μοναχός Αρσένιος Κοτέας εις το υπ' αυτού συγγραφέν βιβλίον «Κέντρα», εν ω αναφέρει ότι τρία παιδία κατά μίμησιν του πνευματικού π. Ματθαίου ελειτούργησαν και μετεβλήθη ο άρτος εις κρέας και ο οίνος εις αίμα προς πίστωσιν ότι τα παιδία εκείνα επειδή ήσαν καθαρά ετελείωσαν το μυστήριον. Ώστε πας ανίερος ή μικρός ή μέγας την ηλικίαν αρκεί να είπη τα γράμματα της λειτουργίας και τελειούται το μυστήριον κατά την γνώμην των, και
    •4ον Ότι άνευ του παλαιού εορτολογίου ουδέν μυστήριον τελειούται και ότι με την αλλαγήν του εορτολογίου έφυγεν η Χάρις του Θεού από τους χριστιανούς και είναι πλέον άκυρα όλα τα μυστήρια, αποδίδοντες ούτω τοιαύτην σημασίαν εις το εορτολόγιον όσην ουδέ εις αυτό το ιερόν Ευαγγέλιον.

    (γ. Φιλόθεος Ζερβάκος, πνευματικός πολλών παλαιοημερολογιτών: Περί ημερολογίου επιστολές 11.2.32).

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου