Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011



ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ .....



Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1814, ιδρύθηκε στην Οδησσό από τους Εμμανουήλ Ξάνθο, Νικόλαο Σκουφά και Αθανάσιο Τσακάλωφ, η Φιλική Εταιρεία, με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, με επαναστατικό τρόπο (για την «ανέγερσιν και απελευθέρωσιν του Ελληνικού Έθνους και της Πατρίδoς μας», όπως έγραψε ο Ξάνθος).

Η έδρα της μεταφέρθηκε το 1818 στην Κωνσταντινούπολη, ενώ τον Απρίλιο του 1820, τέθηκε υπό την αρχηγία του Αλέξανδρου Υψηλάντη.
Υιοθετώντας κανόνες μυστικότητας, μπόρεσε και οργάνωσε την Επανάσταση, αριθμώντας το 1821, δεκάδες χιλιάδες μέλη. Η Επανάσταση, κηρύχθηκε αρχικά στο Ιάσιο τον Φεβρουάριο του 1821 και ακολούθησε η μάχη του Δραγατσανίου, όπου θυσιάστηκε ο Ιερός Λόχος. Όμως η συντριβή στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, ήταν το έναυσμα.

Η Φιλική Εταιρεία έγραψε χρυσές σελίδες στην Ιστορία μας και αποτέλεσε πρότυπο δράσης για την εποχή της, αφού κατάφερε να σπάσει τα κατεστημένα και τις αντιλήψεις της εποχής, αλλά και να οργανώσει και να
χρηματοδοτήσει τον αγώνα. Η Ελλάδα χρωστά στην Εταιρεία την ελευθερία της.


O ΟΡΚΟΣ



«Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού Θεού, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις
την Εταιρείαν κατά πάντα.

Να φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και τους λόγους της, μήτε να σταθώ κατ΄ουδένα λόγον ή αφορμή του να καταλάβωσι άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή φίλον μου.

Ορκίζομαι ότι εις το εξής δεν θέλω έμβει εις καμμίαν εταιρείαν, οποία και αν
είναι, μήτε εις κανέναν δεσμόν υποχρεωτικόν. Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν αν είχα, και τον πλέον αδιάφορον ως προς την Εταιρείαν, θέλω τον νομίζει ως ουδέν.

Ορκίζομαι ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των
τυράννων της πατρίδος μου, των οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους, θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήσει.

Ορκίζομαι να μη μεταχειριστώ ποτέ βίαν δια να αναγνωρισθώ με κανένα

συνάδελφον, προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν επιμέλειαν να μην
λανθασθώ κατά τούτο, γενόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος, με κανένα συνάδελφον.

Ορκίζομαι να συντρέχω, όπου εύρω τινά συνάδελφον, με όλην την δύναμιν και
την κατάστασίν μου. Να προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπακοήν, αν είναι μεγαλύτερος εις τον βαθμόν και αν έτυχε πρότερον εχθρός μου, τόσον περισσότερον να τον αγαπώ και να τον συντρέχω, καθ΄όσον η έχθρα μου ήθελεν είναι μεγαλυτέρα.

Ορκίζομαι ότι καθώς εγώ παρεδέχθην εις Εταιρείαν, να δέχομαι παρομοίως άλλον
αδελφόν, μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον και όλην την κανονιζομένην άργητα, εωσού τον γνωρίσω Έλληνα αληθή, θερμόν υπερασπιστήν της πατρίδος, άνθρωπον ενάρετον και άξιον όχι μόνον να φυλάττη το μυστικόν, αλλά να κατηχήση και άλλον ορθού φρονήματος.

Ορκίζομαι να μην ωφελώμαι κατ΄ουδένα τρόπον από τα χρήματα της Εταιρείας,
θεωρών αυτά ως ιερό πράγμα και ενέχυρον ανήκον εις όλον το Έθνος μου. Να προφυλάττωμαι παρομοίως και εις τα λαμβανόμενα εσφραγισμένα γράμματα.

Ορκίζομαι να μην ερωτώ κανένα των Φιλικών με περιέργειαν, δια να μάθω οποίος
τον εδέχθη εις την Εταιρείαν. Κατά τούτο δε μήτε εγώ να φανερώσω, ή να δώσω αφορμήν εις τούτον να καταλάβη, ποίος με παρεδέχθη. Να αποκρίνομαι μάλιστα άγνοιαν, αν γνωρίζω το σημείον εις το εφοδιαστικόν τινός.

Ορκίζομαι να προσέχω πάντοτε εις την διαγωγήν μου, να είμαι ενάρετος. Να
ευλαβώμαι την θρησκείαν μου, χωρίς να καταφρονώ τας ξένας. Να δίδω πάντοτε το καλόν παράδειγμα. Να συμβουλεύω και να συντρέχω τον ασθενή, τον δυστυχή και τον αδύνατον.

Να σέβομαι την διοίκησιν, τα έθιμα, τα κριτήρια και τους διοικητάς του τόπου, εις τον οποίον διατριβώ.

Τέλος πάντων ορκίζομαι εις Σε, ω ιερά πλην τρισάθλια Πατρίς! Ορκίζομαι εις
τας πολυχρονίους βασάνους Σου. Ορκίζομαι εις τα πικρά δάκρυα τα οποία τόσους αιώνας έχυσαν και χύνουν τα ταλαίπωρα τέκνα Σου, εις τα ίδια μου δάκρυα, χυνόμενα κατά ταύτην την στιγμήν, και εις την μέλλουσαν ελευθερίαν των Oμογενών μου ότι αφιερώνομαι όλως εις Σε.

Εις το εξής Συ θέλεις είσαι η αιτία και ο σκοπός των διαλογισμών μου, το όνομά Σου ο οδηγός των πράξεών μου, και η ευτυχία Σου η ανταμοιβή των κόπων μου. Η θεία δικαιοσύνη ας εξαντλήσει επάνω εις την κεφαλήν μου όλους τους κεραυνούς της, το όνομά μου να είναι εις αποστροφήν, και το υποκείμενόν μου το αντικείμενον της κατάρας και του αναθέματος των Ομογενών μου, αν ίσως λησμονήσω εις μίαν στιγμήν τας δυστυχίας των και δεν εκπληρώσω το χρέος μου.

Τέλος ο θάνατός μου ας είναι η άφευκτος τιμωρία του αμαρτήματός μου, δια να μη λησμονώ την αγνότητα της Εταιρείας με την συμμετοχήν μου».

10 σχόλια:

  1. Τι καλό έχει ο όρκος? Σωστά τον καταδίκασε το Πατριαρχείο.

    Τί θα πει "του αληθινού Θεού"? Γιατί όχι Τριαδικού?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "του αληθινού Θεού" σημαίνει "του Μεγάλου Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος", δεδομένου, ότι και οι τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας ήταν, ως γνωστόν, μασόνοι.

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μήπως οσμίζεται κανείς οσμή μασσωνίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο τεκτονισμός του 1821 (σωματείο επαγγελματικό και στενά συντεχνιακό, ώστε το επάγγελμα του κατασκευαστή τέκτονος να είναι "κλειστό")δεν είχε σχέση με τον μετέπειτα "ελευθεροτεκτονισμό" -"μασονισμό". Δεν ξέρουμε τι παιζόταν βέβαια στην ηγεσία (αν είχαν εξάρητηση και από ποιες δυνάμεις) αλλά στα μέλη ήταν άδολοι Ορθόδοξοι και αγνοί πατριώτες, ιερείς, ιεράρχες, αγωνιστές, π.χ. στα απομνημονεύματά του ο Γιάννης Μακρυγιάννης περιγράφει πώς έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας.

    Στοιχεία αν ο τεκτονισμός του 1821 έχει σχέση με τον σύγχρονο μασονισμό (δεν έχει) θα βρεί κανείς στο ομώνυμο βιβλίο του Π.Τρεμπέλα, όπου εξιστορείται και πώς σχετικά πρόσφατα (μισό αιώνα) η Εκκλησία της Ελλάδος πήρε τελικά την απόφαση ότι δεν είναι συμβατό τα μέλη της να είναι μέλη των μασονικών στοών. Περιγράφεται ότι η Ιερά Σύνοδος είχε συστήσει ειδική επιτροπή που απεφάνθη ότι δεν είναι ασύμβατη η ιδιότητα του μασόνου και του Χριστιανού Ορθοδόξου !!! Όμως ο Παναγιώτης Τρεμπέλας, (νομίζω μειοψηφόν μέλος της επιτροπής, δεν θυμάμαι ακριβώς διότι δεν βρίσκω το βιβλίο) έτειλε δικό του υπόμνημα στην Ιερά Σύνοδο όπου ανέφερε τον θρησκευτικό τελετουργικό χαρακτήρα των τελετών και τεκταινομένων στις στοές, και οι Ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου δέχθηκαν το πόρισμα του Π.Τρεμπέλα και όχι της "επιτροπής". Επίσης, χαρακτηριστικό του ότι τότε, η Μασονία θεωρείτο "ευαγές φιλανθρωπικό ίδρυμα" είναι ότι βγήκε Νόμος, αν θυμάμαι επί Κ.Καραμανλή και βασιλέως Παύλου να συνεισφέρουν και τα μοναστήρια και οι Ιεροί Ναοί ένα ποσοστό από τα έσοδά τους στο ... φιλανθρωπικό ίδρυμα των τεκτόνων (μασόνων). Ουδείς αντέδρασε, ούτε οι ιεραρχία, πλην ελαχίστων και ενός... του π.Αυγουστίνου Καντιώτη που με τη σπίθα "Βασιλεύ είσθε Μασόνος;" οδήγησε στην άρση του βασιλικού διατάγματος ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα αγνά μέλη της Φιλικής Εταιρείας δεν είχαν οπωσδήποτε σχέση με τον ..."Θεό πρωτομάστορα" (Μέγα αρχιτέκτονα του σύμπαντος) ούτε πίστευαν στους "μεγάλους μύστες" αλλά στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό και ήταν μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Παράδειγμα: ο Πατριώτης αγνός Έλληνας και Χριστιανός Ορθόδοξος Στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης: Περιγράφει στα ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ του, πώς ένας παπάς τον "όρκισε" μέλος της Φιλικής Εταιρείας, στα εικονίσματα κ.λπ..

    "Παίρνει (ο παπάς) να μ' ορκίση και πάλι μετανογούσε και αυτό μου τό' 'καμε πολλές φορές. Τότε και εγώ πείσμωσα αναντίον του και του "λέγω":

    "-Σου πέρασε υποψία ότ' είμαι άτιμος του σπιτιού σου και ντρέπεσαι να " "μου το ειπής; Και όντως είμαι άτιμος αν ματαπατήσω εις την πόρτα σου!"

    Και σηκώθηκα και έφυγα. Φωνάζει ο παπάς, εγώ δεν ματαγύρισα οπίσω.

    Πέρασαν δυο-τρεις ημέρες, ήρθε, ξαναήρθε, δεν ματαζύγωσα. Αφού ήρθε πολλές φορές, με δάκρυα εις τα μάτια μου τ' αποκρίθηκα:

    "- Δια 'μένα να σου περάση κακή ιδέα, το παιδί σου; 'Εκλαψε και αυτός και" με περικάλεσε να πάμε μαζί και ύστερα να μην ματαπάγω, σαν μου ξηηθή.
    Πήγα. Κατεβάζει τις εικόνες όλες και μ' ορκίζει και αρχινάγει να με βάλη εις το μυστήριον. Αφού προχώρεσε, τότε τ' ορκίστηκα ότι δεν θα το μαρτυρήσω
    κανενού όμως να μου δώση καιρόν οχτώ ημέρες να συλλογιστώ αν είμαι άξιος δι' αυτό το μυστήριον και αν μπορώ να ωφελήσω, να το λάβω, ή να κάτζω
    είναι σα-να μην το ξέρω ολότελα. Πήγα στοχάστηκα και τα 'βαλα όλα ομπρός και σκοτωμόν και κιντύνους και αγώνες -θα τα πάθω δια την λευτερίαν της
    πατρίδος μου και της θρησκείας μου.

    Πήγα και "του είπα " "Είμαι άξιος"". Του "
    φίλησα το χέρι, ορκίστηκα. Τον περικάλεσα να μη μου μαρτυρήση τα σημεία της κατήχησης, ότ' είμαι νέος και να μην αντέσω και λυπηθώ την ζωή μου
    και προδώσω το μυστήριον και κιντυνέψη η πατρίς. Συφωνήσαμεν και εις αυτό και μου είπε ότι όθεν δουλέψω, χρήματα... και κατάχρησες δεν μπορώ να
    κάμω, όμως να παίρνω από 'να αποδειχτικόν, αυτά τα πλούτη να κάνω. Και η ευκή του παπά του ευλογημένου και της πατρίδος μου και θρησκείας μου, ως την σήμερον δεν μ' άφησε ο Θεός να ντροπιαστώ. Τράβησα δεινά, πληγές "και κιντύνους, όμως είμαι καλά σαν θέλει ο Θεός.

    Του είπα ""'Ολα θα πάνε" καλά, όμως ο Αλήπασσας είναι πολύ δυνατός και θα μας κιντυνέψη αυτός, ότι
    "είναι οι καπεταναίοι μ' αυτόν"". Μου είπε τα αίτια, και σε ολίγον καιρόν θέλησε" ο Θεός και τον κλείσανε παντού, εις τα 1820.
    Μπήκα 'σ το μυστικόν και αναχώρησα από τον πατριώτη μου και πήγα εις το σπίτι μου και εργαζόμουνε δια την πατρίδα μου και θρησκείαν μου να την δουλέψω 'λικρινώς, καθώς την δούλεψα, να μην με ειπή κλέφτη και άρπαγον, αλλά να με ειπή τέκνο της και εγώ μητέρα μου.

    "ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ" τελική γλωσσική επεξεργασία από τον καθηγητή Γιάννη Καζάζη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Από που ακριβώς φαίνεται η ορθοδοξία του παπά που όρκισε τον Μακρυγιάννη στο παραπάνω απόσπασμα?

    Τον Γαλάτη γιατί τον δολοφόνησαν?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έχω τη γνώμη ότι ο μειοψηφήσας,τίμιος με την αλήθεια καθηγητής,ήταν ο Παναγιώτης Μπρατσιώτης κι όχι ο Παναγιώτης Τρεμπέλας.
    ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευτυχώς που δεν έχει πιστοποιητικά ορθοδοξίας ο όρκος των Φιλικών, διότι τότε θα ήταν στίγμα στην ιστορία της Ορθοδοξίας, πνευματικώς.

    Διότι άλλο Πατρίδα και Ένοπλος Αγώνας και άλλο Ορθοδοξία και Ευαγγέλιο. Η Εκκλησία "κένωσε" εαυτήν συμμετέχοντας στην επανάσταση του 1821 κατ' οικονομίαν.

    Ο όρκος των Φιλικών, ήταν πατριωτικού χαρακτήρα και όχι ορθόδοξου. Με το ίδιο τυπικό όρκου ορκίζονταν, και καθολικοί Έλληνες και ετερόδοξοι φιλέλληνες και κάποιος που πιθανώς ήταν αρχαιολάτρης (Γεμιστός).

    Σαν Έλληνες ευγνωμονούμε τους Αγωνιστές του 1821 που μας ελευθέρωσαν, αλλά σαν Ορθόδοξοι, ξέρουμε τι διδάσκει η Πίστη μας για τα θέματα αυτά. "ου φονεύσεις", "εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω", "μη ομώσαι όλως" κ.λπ.

    Συζητάμε για το αν ήταν ορθόδοξος ο "όρκος" των Φιλικών τη στιγμή που ο όρκος απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά από τον ίδιο τον Κύριο. Ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός, δεν δίδαξε ένοπλο αγώνα.

    Υπάρχουν στοιχεία ότι ο παπάς που όρκισε τον Μακρυγιάννη δεν ήταν ορθόδοξου φρονήματος; Για τον Μακρυγιάννη δεν το συζητάμε, ορθοδοξότατος ήταν (αιωνία του η μνήμη) με τις επιφυλάξεις της 4η παραγράφου του σχολίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Με την ευκαιρία, για να κατανοηθεί το "πατριωτικό" και όχι το "ορθόδοξο" των όρκων εκείνων, και για την "ιστορια" ας παρατεθεί και ο όρκος που περιλαμβάνεται στον "ΘΟΥΡΙΟ" του Ρήγα Βελεστινλή, ήτοι ύμνο ορμητικό πατριωτικό:

    "Ελάτε μ' έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
    Nα κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον Σταυρόν...
    ...Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον Oυρανόν,
    Aς πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν:

    Εδώ σηκώνονται οι Πατριώται ορθοί, και υψώνοντες τας χείρας προς τον Oυρανόν, κάμνουν τον όρκον .

    Όρκος κατά της Tυραννίας, και της αναρχίας.

    Ω Bασιλεύ του Kόσμου, ορκίζομαι σε σε,
    Στην γνώμην των τυράννων, να μην ελθώ ποτέ.
    Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
    Eις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
    Εν όσω ζω στον Kόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
    Για να τους αφανίσω, θε νάναι σταθερός.
    Πιστός εις την Πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
    Aχώριστος για νάμαι, υπό τον Στρατηγόν.
    Κι' αν παραβώ τον όρκον, να στράψ' ο Oυρανός,
    Kαι να με κατακάψη, να γένω σαν καπνός.

    Tέλος του Όρκου"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όσο ορθόδοξος ήταν ο Μακρυγιάννης, τόσο ορθόδοξος ήταν και ο παπάς που τον όρκισε.

    Ο Μακρυγιάννης ξεκίνησε ορθόδοξος, αλλά κατέληξε αιρετικός με τη μανία που τον είχε καταλάβει να ιδεί το Θεό και το κατόρθωσε σ' ένα από τα οράματά του, όπου παρουσιάστηκε μπροστά στη αγία Τριάδα, την Παναγία και όλους τους αγίους και όπου ο Θεός-Πατέρας τον στεφάνωσε και τον έβαλε να κάτσει μεταξύ αυτού και του Θεού-Υιού, την δε Μακρυγιάννενα, την έβλαε να κάτσει στα αριστερά του!!!

    Σε άλλο σημείο των οραμάτων του, του παρουσιάσθηκε μια μαυροφορεμένη γυναίκα και του είπε, ότι θα απολαύσει τιμές και δόξες, όσες δεν απόλαυσε ούτε η ίδια η Παναγία, αλλά ..... να μην το ειπεί στον πνευματικό του!!!

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου