αλλα μην μηδε προς τους κοινωνουντας μετα των αιρετικων"
(αγ. Θεοδ. Στουδιτης, επιστ.Θεοφιλω 39κ).
Ο Βαρθολομαιος
ΚΟΙΝΩΝΕΙ
με κατεγνωσμενους
αιρετικους
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
᾿Ακτή Θεμιστοκλέους 190
185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ
Τηλ. Κέντρο 210 4514833
Fax 210 4518476
᾿Αριθ. Πρωτ. 538 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 6ῃ Μαΐου 2011
Πρός Τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος
Κύριον κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ
Ἰω. Γενναδίου 14
Εἰς Α Θ Η Ν Α Σ
Μακαριώτατε Δέσποτα,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Πάνυ εὐλαβῶς προάγομαι, μετά μεγίστης συνοχῆς καρδίας καί πολλῆς ἀγάπης πρός τό Ὑμέτερον Σεπτόν πρόσωπον καί πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Σεπτούς Ἱεράρχας τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας, τούς συγκροτούντας τήν ΔΙΣ τῆς παρούσης συνοδικῆς περιόδου, ὅπως ὑποβάλω Ὑμῖν ἁρμοδίως καί καθηκόντως τήν πληροῦσαν τήν καρδίαν μου πικρίαν διά τήν γνωστοποιηθεῖσαν ὑπό τῆς κρατικῆς τηλοψίας ἀδιάκριτον ἐνέργειαν πρωτιστεύοντος Πρωθιεράρχου τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας καί τῆς περί Αὐτόν Ἱερᾶς Συνόδου, ἥτις οὐχί μόνον ἐξένισεν ἀλλά καί πολλαπλῶς ἐπίκρανεν τήν Ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν τοῦ ἡμετέρου ποιμνίου ἀλλά καί ἱκανῶν ἀδελφῶν Ἀρχιερέων ὡς ἐκ τῶν μετ’ αὐτῶν συζητήσεων διηκριβώθη, διά τῆς ἀντικανονικῆς ἀποδοχῆς ἐν τῇ θείᾳ λατρείᾳ κατεγνωσμένων αἱρετικῶν (Ρ/Καθολικοῦ ἱερέως καί Ἀρμενίου Διακόνου) μεθ’ ὧν οὐδεμίαν ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν ἔχομεν.
Ἡ ἐν πλήρη ἐπισήμῳ λειτουργικῇ ἀμφιέσῃ συμμετοχή αὐτῶν ἐν πανευσήμῳ ἱερᾷ ἀκολουθίᾳ τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας ἐγείρει καί ἀνιδρύει μεῖζον κανονικόν θέμα προβλεπόμενον ὑπό τῶν Θείων καί Ἱερῶν Κανόνων ΜΕ΄ τῶν Ἀποστόλων, ς΄, ΛΒ΄, ΛΓ΄, ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου, Θ΄ Ἁγ. Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας καί ἀναποδράστως ἐμπλέκει καί ἡμᾶς τούς κοινωνούντας καί μνημονεύοντας Αὐτῶν.
Παρέλκει νά ἀναφερθῇ ὅτι τοιαύται ἐνέργειαι προσφέρουν ἄλλοθι εἰς τούς ὑπό ἀκρίτου ζήλου ἐμφορουμένους ἀδελφούς διά πολλαπλάς εἰς βάρος τῆς ἑνότητος τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν Ἐκκλησίας τρώσεις καί ἀφ’ ἑτέρου, ὅπερ τραγικώτερον, ἐνισχύουν τούς ἐν αἱρέσει καί κακοδοξίᾳ ἐμμένοντας καί ὑπό τοῦ δολίου δράκοντος ἐλαυνομένους, ἵνα θεωροῦν τήν τραγικότητα τῆς σχάσεως αὐτῶν ἐκ τοῦ ἑνός σώματος τοῦ Ἀναστάντος νικητοῦ τοῦ θανάτου Κυρίου ἡμῶν ὡς κανονικόν αὐτῶν δῆθεν δικαίωμα, μυρηκάζοντες τά σκολιά εὐφευρήματα τοῦ δαίμονος περί δῆθεν ἀοράτου Ἐκκλησίας, περί δῆθεν ἀδελφῶν Ἐκκλησίων, περί δῆθεν κλάδων τῆς Ἐκκλησίας, περί δῆθεν δυνατότητος δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ, περί τῆς θεωρίας τῆς περιεκτικότητος, περί τῶν δύο δῆθεν πνευμόνων, περί τῆς βαπτισματικῆς δῆθεν θεολογίας καί ἑνότητος καί τῆς νεοφανοῦς νεοπατερικῆς καί μεταπατερικῆς θεολογίας.
Ὡσαύτως ἡ τοιαύτη ἐν τοῖς ὕπερθεν καί διά τοῦ συνημ-μένου ὀπτικοῦ δίσκου ἀποδεικνυομένη καί πασίδηλος ἀντικανονική ἐνέργεια ἐνισχύει ὡς ἤδη εἴπομεν τό διαμο-νικόν κοσμοείδωλον τοῦ συμπιλήματος αἱρέσεων καί κακοδοξιῶν Παπισμοῦ, τόν ὁποῖον ὁ ἀρχέκακος πτερνιστής ἐδημιούργησεν διά τῆς μεταγγίσεως τοῦ ἑωσφορικοῦ του ἐγωϊσμοῦ καί τῆς ἀθέου οἰήσεως αὐτοῦ ὡς ἀποδεικνύεται ἐκ τῆς κατά μίμησιν «τοῦ κοσμοκράτορος τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφεσ. ς΄12) πολιτικῆς, θρησκευτικῆς καί οἰκονομικῆς αὐτοκρατορίας τοῦ Βατικανοῦ.
Εἰρήσθω ἐν περιόδῳ ὅτι εἰς τήν πρόσφατον «ὁσιοποίησιν» ἤ ἀνακήρυξιν ὡς «μακαρίου» ὑπό τοῦ νῦν κανονικῶς ἀνυποστάτου αἱρεσιάρχου τοῦ Βατικανοῦ Βενεδίκτου ις΄, τοῦ προκατόχου του Ἰωάννου Παύλου τοῦ β΄, ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ὁποίου συνεκαλύφθησαν χιλιάδες εἰδεχθεστάτων ἐγκλημάτων παιδεραστίας καθ’ ἅπασαν τήν ὑφήλιον, παρέστησαν ἕν καί ἤμισυ ἑκατομμύριον ἀνθρώπων, δέκα ἕξ ἡγέται χωρῶν καί μέλη ὀγδοήκοντα ἑπτά ἐπισήμων ἀποστολῶν ἐκ χωρῶν τῆς ὑφηλίου.
Μακαριώτατε Δέσποτα,
Ὅθεν, πάνυ βαθυσεβάστως παρακαλῶ τήν Ὑμετέραν ἔμφρονα καί ἀδιάπτωτον καί ἐγνωσμένην διά τήν ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν Αὐτῆς Σεπτήν Μακαριότητα, ὅπως εἰς προσωπικήν ἐπαφήν μετά τοῦ πρωτιστεύοντος Πρωθιεράρχου, δι’ Ὅν προσωπικῶς τρέφω αἰσθήματα βαθυτάτης υἱϊκῆς ἀγάπης καί ἀπείρου εὐγνωμοσύνης καί ἀναγνωρίζω παντί σθένει τήν θυσιαστικήν Αὐτοῦ, ἔμπονον καί ἐναγώνιον προσπάθειαν διά τήν ἐπιβίωσιν τοῦ ἐν τῇ κανονικῇ Αὐτοῦ δικαιοδοσίᾳ λείμματος θέσητε, ἐπαναλαμβάνω, τό εἰρημένον ἐξαιρέτως σοβαρόν θέμα καί παρακαλέσητε ὅπως εἰς τό μέλλον ἀποτραποῦν τοιαύται ἐνέργειαι διά τήν κανονικήν εὐταξίαν καί τήν διασφάλισιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος καί τῆς ἀγαθῆς κοινωνίας πάντων ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ.
Ἐπί δέ τούτοις διατελῶ μετά πολλῆς ἀφοσιώσεως,
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφός
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
.jpeg)
"Επί τούτοις, αναγγέλω υμίν την ημετέραν απόφασιν, όπως, συμφώνως τω ιε΄ κανόνι της αγίας ΑΒ΄ Συνόδου, παύσω του μνημοσύνου της ημετέρας Ιεράς Συνόδου, μνημονευούσης του ονόματος του ανωτέρω συναγελαζομένου μετά τοις αιρετικοίς προτιστεύοντος Πρωθιεράρχου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, η ανωτέρω παράγραφος παρελήφθη.
ΙΚ
Ταιριάζει και η γλωσσική μορφή στην παράγραφο ...ίσως το υμίν ήθελε Υ κεφαλαίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν γίνονται αυτά τόσο εύκολα, μετά πρώτη και δευτέραν νουθεσίαν ίσως, αλλά και χωρίς την παράγραφο είναι σκληρός ο λόγος του Πειραιώς σχεδόν απίστευτος.
Πράγματι αυτό θα ήταν το ορθότερο να πράξη ο μητροπολίτης Πειραιώς γιά να δώση και το παράδειγμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠού θα πάη άλλο η κατάσταση;
Δεν κηρύττει γυμνή τη κεφαλή αίρεσιν ο Βαρθολομαίος με την συνλατρεία του με τους παμπάλαιους αιρετικούς;
ΤΕΛΙΚΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ Ο ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΙΧΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΥΝΙΤΕΣ;;; ΓΙΑΤΙ ΛΥΣΣΑΕΙ Ο ΠΑΤΡΙΝΟΣ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΤΑΘΕΤΟΜΕΝ ΣΥΝΤΟΜΟΝ ΣΧΟΛΙΟΝ - ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ (ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ), ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΑΦΟΡΑ ΔΗΛΩΣΙΝ – «ΠΑΡΑΠΟΝΟΝ» ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΤΗΣ Ν.Ε. ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΟΤΙ ΕΞΥΒΡΙΣΘΗ ΥΠΟ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. ΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΝ ΤΩΝ ΘΗΒΩΝ «ΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΠΑ» ΚΑΙ «ΩΣ ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΣ ΜΠΡΑΒΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ νεοημερολογίτης «Μητροπολίτης Πειραιως» απαντων εις «φημολογίας» ότι ὑπῆρξε «Κληρικός ἐν ταὐτῷ τῆς παρασυναγωγῆς τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν καί τῶν αὐτοπροσδιοριζομένων ὡς ΓΟΧ», όπως αναφέρει εις τ΄λην επιστολήν του, εγραψε μεταξύ αλλων εις τον Ιδιοκτήτην του ιστοτόπου «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ» κ. Ανδριόπουλον και τά εξής: «ὑπηρέτησα ἐπί 20ετίαν σχεδόν ὡς Γραμματεύς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί Ἐκκλησιαστικός Ἀνακριτής καθ’ ἅπασαν τήν Ἐπικράτειαν, (και) ὡς θά ἐνθυμεῖσθε ἀπό τήν ἀνακριτικήν μου διακονίαν εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Πατρῶν ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αὐτῆς κυροῦ Νικοδήμου καί ἀναποδράστως ἐκ τῆς διακονίας μου τῆν ὁποίαν ἐπειράθην μετ’ ἐπιγνώσεως διά τήν κάθαρσιν τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ἐπιτελέσω, ἐδημιούργησα εἰς πολλούς παραπικρασμόν ἴσως καί ἀντιπάθειαν εἰς βάρος μου, ὡς λόγου χάριν συνέβη εἰς τό ἐν Θήβαις Τριμελές Πλημμελειοδικεῖον ὅπου ἐδικάζοντο οἱ φερόμενοι ὡς Ἀρχιεπίσκοποι τῶν παρατάξεων τῶν ΓΟΧ καί εἰς τό ὁποῖον ἐντολῇ τῆς Ἱ. Συνόδου παρέστημεν μετά τοῦ μακαριστοῦ Πρωτοπρ. Εὐαγγέλου Μαντζουνέα, Γραμματέως τότε τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων, ὡς μάρτυρες κατηγορίας κατ’ αὐτῶν διά τάς ἀποδιδομένας εἰς αὐτούς ποινικάς κατηγορίας τῆς ἀντιποιήσεως ἀρχῆς καί στολῆς, ἐξυβρισθέντες ὑπό τῶν συγκεντρωμένων ὁπαδῶν των ὡς δῆθεν «ὑποστηρικταί τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα» καί «πληρωμένοι μπράβοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Ἡ ἱστορία τόσον τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Εὐαγγέλου Ματζουνέα ὅσον καί τῆς ἐλαχιστότητός μου ἀποδεικνύει ἀσφαλῶς τό ἕωλον καί ἀνυπόστατον τῶν ὡς εἴρηται ὕβρεων.».
Επειδή καλώς ενθυμείται ο αγαπητός κατά τά αλλα, νεοημερολογίτης «Μητροπολίτης Πειραιώς» Σεραφείμ ότι τους δύο τότε μάρτυρας κατηγορίας κατά των ΓΟΧ Κληρικών πού εδικάζοντο «επί αντιποιήσει αρχής και στολής», ητοι τον ιδιον και τον π. Ευάγγελον Μαντζουνέαν, οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί τους απεκάλεσδαν «υποστηρικτάς του αντιχρίστου Πάπα» και «πληρωμένους μπράβους του Οικουμενισμού», όμως θα του ζητήσωμεν να ενθυμηθεί και τον λόγον διά τον οποίον οι συγκεντρωθέντες εξεστόμισαν τοιαύτην κατηγορίαν. Και πρέπει να το ενθυμηθεί, και εάν δεν τον ενθυμείτε θα του τον ενθυμίσωμεν ημείς, διότι είναι ακριβώς και ο λόγος διά τον οποίον ανεβλήθη εκείνο το Δικαστήριον, κατόπιν αιτήσεως της υπερασπίσεως, προκειμένου να προσέλθουν να καταθέσουν ως ειδήμονες ο τότε επιχώριος Επίσκοπος και νύν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ο Β΄, καθώς και ο τότε Δημητριάδος και κατόπιν Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Αναμένομεν και θα επανέλθωμεν.
"ΠΙΣΤΕΥΟΜΕΝ καί ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝ ὅτι ἡ κατά τό 1924 ῾Ιεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, ἡ ὁποία ἀντικανονικῶς, καί παρά τό δεδικασμένον ὑπό τῶν ὡς εἴρηται Πανορθοδόξων Συνόδων καί παρά πᾶσαν ὀρθόδοξον δεοντολογίαν, ἀπεφάσισεν καί ἐπέβαλεν τόν Παπικόν Νεοημερολογιτισμόν, ὡς ἀπολύτως ἐφηρμοσμένον Οἰκουμενισμόν, ὑπέπεσεν εἰς τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, καί οὕτω ἀπεκόπη καί αὐτοεξεβλήθη τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας. ῾Ως ἐκ τούτου ἡ ῾Ιεραρχία ἐκείνη καί ὁ Κλῆρός της, ὡς σχισματοαιρετικοί, ἀπώλεσαν καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, διό δέν ἀναγνωρίζονται, ὡς οἰκονόμοι τῆς θείας Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος". (Από τήν Ομολογίαν την οποίαν διετύπωσεν ο Μητροπολίτης Μεσογαίας της οντως ακαινοτομήτου γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας εν ετει 2004).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαί πάλιν από την Ομολογίαν τού Μητροπολίτου Μεσογαίας Κηρύκου (της ακαινοτομήτου γνησίας καί Ορθοδόξου Εκκλησίας), ως τήν διετύπωσεν εν ετει 2004:
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΟΜΕΝ καί ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ τήν "Πατριαρχικήν Συνοδικήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ 1920" τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ὡς ἐπισήμως εἰσαγαγοῦσαν τήν ᾿Εκκλησιολογικήν παναίρεσιν τοῦ Προτεσταντικοῦ καί Παπικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι, τήν μεγίστην τῶν αἱρέσεων,, ἡ ὁποία ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙ ΤΗΝ ΜΙΑΝ, ΑΓΙΑΝ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ, καί ΔΕΧΕΤΑΙ τάς διαφόρους αἱρέσεις ὡς "κλάδους τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ", "μετεχούσας τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τῆς ᾿Εκκλησίας", "συγκληρονόμους καί συσσώμους τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ". Ταύτην ἡμεῖς, συνωδά τοῖς ῾Αγίοις Πατράσιν τῶν ῾Αγίων Οἰκουμενικῶν καί τῶν εἰδικῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, ἀποκηρύσσομεν καί παραδίδομεν τῷ αἰωνίω ἀναθέματι.
ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΟΜΕΝ καί ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ τό Μασωνικόν καί Προτεσταντικόν Συνέδριον τῆς Κων/λεως, τό ἀποκληθέν "Πανορθόδοξον Συνέδριον τοῦ 1923", καθώς καί τήν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ῾Ελλάδος, τοῦ Δεκεμβρίου τοῦ 1923, καί τήν ἐπιβολήν τοῦ νέου Παπικοῦ ῾Ημερολογίου. Δι᾿ αὐτῶν οἱ κακῇ τῇ μνήμῃ ἀσεβεῖς, Μελέτιος Μεταξάκης καί Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἀνέτρεψαν καί ἐβεβήλωσαν τάς ἀποφάσεις Πανορθοδόξων Συνόδων καί δισχιλιετῆ ἑορτολογικήν παράδοσιν, διά τόν συνεορτασμόν τῆς ᾿Ορθοδόξου Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας μετά τῆς αἱρεσιοβριθοῦς Δύσεως, ἤτοι, τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Προτεσταντισμοῦ, καί τοῦτο "ὡς πρῶτον βῆμα" διά τήν εἴσοδον εἰς τήν ᾿Εκκλησιολογικήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ".
Αι Πανορθόδοξοι Σύνοδοι (1583 – 1593) επί Ιερεμία του Τρανού και Μελετίου Πηγά, κατεδίκσαν τελεσιδίκως μετ' επιτιμίου καί αναθέματος τό νεοεφεύρετον (τότε) Πασχάλιον καί τό μηνολόγιον των αθέων αστρονόμων; Ιδού:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Σιγγίλιον Πατριαρχικῆς διατυπώσεως Ἐγκυκλίου τοῖς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξοις Χριστιανοῖς εἰς τό μή παραδέχεσθαι τό νεώτερον Πασχάλιον ἤ Καλανδάριον τοῦ καινοτομηθέντος μηνολογίου, ἀλλʹ ἐμμένειν τοῖς ἅπαξ καί καλῶς διατυπωθεῖσι παρά τοῖς Ἁγίοις 318 (τριακοσίοις δέκα ὀκτώ) Θεοφόροις Πατρᾶσι τῆς Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Πρώτης Συνόδου μετʹ ἐπιτιμίου καί ἀναθέματος. ...
Ζ). Ὅποιος δέν ἀκολουθεῖ τά ἔθιμα τῆς Ἐκκλησίας, καθώς αἱ ἑπτά Ἅγιαι Οἰκουμενικαί Σὐνοδοι, ἐθέσπισαν καί τό Ἅγιον Πάσχα καί τό Μηνολόγιον καλῶς ἐνομοθέτησαν νά ἀκολουθῶμεν καί θέλει νά ἀκολουθῆ τό νεοεφεύρετον Πασχάλιον καί Μηνολόγιον τῶν ἀθέων ἀστρονόμων τοῦ Πάπα, καί ἐναντιώνεται εἰς αὐτά ὅλα, καί θέλει νά ἀνατρέψη καί νά χαλάση τά πατροπαράδοτα δόγματα καί ἔθιμα τῆς Ἐκκλησίας, ἄς ἔχει τό ἀ ν ά θ ε μ α καί ἔξω τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καί τῆς τῶν πιστῶν ὁμηγύρεως ἄς εἶναι.
Η. Ἐσεῖς δέ οἱ εὐσεβεῖς καί ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, μένετε ἐν οἶς ἐμάθετε καί ἐγεννήθητε˙ καί ὅταν τό καλέση ὁ καιρός καί ἡ χρεία, αὐτό τό αἷμα σας νά
χύσετε διά νά φυλάξετε τήν πατροπαράδοτον Πίστιν καί ὁμολογίαν σας καί φυλάγεσθε ἀπό τῶν τοιούτων καί προσέχετε, ἵνα ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός σᾶς βοηθεῖ ἅμα καί ἡ εὐχή τῆς ἡμῶν μετριότητος εἴη μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.
Ἔτος ἀπό Θεανθρώπου αφπγʹ (1583) Ἰνδικτιῶνος ΙΒʹ Νοεμβρίου Κʹ. † Ὁ Κωνσταντινουπόλεως ΙΕΡΕΜΙΑΣ † Ὁ Ἱεροσολύμων ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ † Ὁ Ἀλεξανδρείας ΣΙΛΒΕΣΤΡΟΣ καί λοιποί Ἀρχιερεῖς τῆς Συνόδου παρόντες››.
Συμπεραίνεται οτι ο νεοημερολογιτισμός προηγείται τού Οικουμενισμού, αν καί τότε επεβλήθη ως Ουνιτισμός, ο οποίος ειναι πρόδρομος τού Οικουμενισμού καί εν πολλοίς ταυτίζεται μετ' αυτού.
ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΝΕΩΤΕΡΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ, ΕΙΤΕ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΟΥΝ ΕΙΤΕ ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟΝ ΙΟΥΛΙΑΝΟΝ. Ο "ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ" κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΜΕΝΤΖΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΙΑΤΙ ΜΕ ΤΟΣΟΝ ΜΕΝΟΣ ΚΑΤΕΔΙΩΚΕ ΤΟΥΣ ΩΣ ΜΑΡΤΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΤΩΝ;
ΑπάντησηΔιαγραφήἘπειδή ὅμως ὁ Παπισμός μετήρχετο πᾶν μέσον διά νά ἐπιβάλη τήν καινοτομίαν καί ἑτέρα Σύνοδος ἐν ἔτει 1587 ὁμοίως κατεδίκασεν τήν καινοτομίαν, ἀλλά ἐπισημότερον αὕτη κατεδικάσθη ὑπό τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου τοῦ 1593, τῆς ὁποίας ὁ Ηʹ Κανών διαγορεύει τά κάτωθι: Κανών ὄγδοος. Ἀσάλευτος διαμένειν βουλόμεθα τό τοῖς πατρᾶσι διορισθέν περί τοῦ ἁγίου καί σωτηρίου Πάσχα˙ ἔχει δέ οὕτως: Ἅπαντας τούς τολμῶντας, παραλύειν τούς ὅρους τῆς ἁγίας καί οἰκουμενικῆς μεγάλης Συνόδου, τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης ἐπί παρουσίᾳ τῆς εὐσεβείας τοῦ Θεοφιλεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου περί τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀκοινωνήτους καί ἀποβλήτους εἶναι τῆς Ἐκκλησίας, εἰ ἐπιμένοιεν φιλονεικότερον ἐνιστάμενοι πρός τά καλῶς δεδιδαγμένα˙ καί ταῦτα εἰρήσθω περί τῶν λαϊκῶν, εἰ δέ τίς τῶν προεστώτων τῆς ἐκκλησίας ἐπίσκοπος ἤ πρεσβύτερος, ἤ διάκονος, μετά τόν ὅρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπί διαστροφῇ τῶν λαῶν καί ταραχῇ τῶν ἐκκλησιῶν ἰ δ ι ά ζ ε ι ν κ α ί μ ε τ ά τ ῶ ν Ἰ ο υ δ α ἰ ω ν ἐ π ι τ ε λ ε ῖ ν τ ό Π ά σ χ α, τοῦτον ἡ ἁγία Σύνοδος, ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς Ἐκκλησίας˙ δεῖ γάρ στοιχεῖν τῷ τῶν πατέρων κανόνι μέχρι καί σήμερον Θεοῦ χάριτι˙ ὅν καθό δή καί τά λοιπά, ἡ Θεοῦ ἐκκλησία διαφυλάττει. Ζραʹ Φεβρουαρίου 16››. + Ὁ Κωνσταντινουπόλεως ΙΕΡΕΜΙΑΣ † Ὁ Ἀλεξανδρείας ΜΕΛΕΤΙΟΣ (Πηγᾶς) † Ὁ Ἱεροσολύμων ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ.
Σχετική εἶναι καί ἡ ἀπόφασις τῆς κατά τό ἔτος 1848 συγκληθείσης Πανορθοδόξου Συνόδου, ἡ ὁποία διά νά ἀναχαιτίση τόν ἐκ τῆς Δύσεως κίνδυνον ἐξέδωκε τήν κατωτέρω Ἐγκύκλιον:
ΑπάντησηΔιαγραφή‹‹Ἡ ἐν Κωνσταντινουπόλει Πανορθόδοξος Σύνοδος ‐ ἐπί Πατριάρχου Ἀνθίμου ἐν ἔτει 1848. Κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας, ἥν παρελάβομεν ἄδολον παρά τηλικούτων ἀνδρῶν ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμόν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ Διαβόλου. Ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν κατελέγχει ἐλλιπῆ τήν κεκηρυγμένην ὀρθόδοξον πίστιν. Ἀλλʹ αὕτη πεπληρωμένη ἤδη ἐσφράγισται μή ἐπιδεχομένη μήτε μείωσιν, μήτε αὔξησιν, μήτε ἀλλοίωσιν, ἥν τινα καί ὁ τολμῶν ἤ πρᾶξαι ἤ συμβουλεῦσαι, ἤ διανοηθῆναι τοῦτο, ἤδη ἠρνήθη τήν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, ἤδη καθυπεβλήθη εἰς τό αἰώνιον ἀνάθεμα διά τό βλασφημεῖν εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὡς μή ἀρτίως λαλῆσαν ἐν ταῖς Γραφαῖς καί Οἰκουμενικαῖς Συνόδοις. Τό φρικτόν τοῦτο ἀνάθεμα, ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Χριστῷ ἀγαπητά, οὐκἐκφωνοῦμεν ἡμεῖς σήμερον, ἀλλʹ ἐξεφώνησαν τοῦτο αἱ ἑπτά Οἰκουμενικαί Σύνοδοι, ὁ χορός τῶν Θεοφόρων Πατέρων. Ἅπαντες οὖν οἱ νεωτερίζοντες ἤ αἱρέσει ἤ σχίσματι ἑκουσίως ἐνεδύθησαν κατά τόν ψαλμωδόν, κατάραν ὡς ἱμάτιον, κἄν τε Πάπαι, κἄν τε Πατριάρχαι, κἄν τε λαϊκοί, κἄν τε κληρικοί, κἄν Ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ››. † ΑΝΘΙΜΟΣ ἐλέῳ Θεοῦ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης καίΟἰκουμενικός Πατριάρχης. † ΙΕΡΟΘΕΟΣ ἐλέῳ Θεοῦ Πάπας καί Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καί πάσης Αἰγύπτου. † ΜΕΘΟΔΙΟΣ ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης Ἀντιοχείας. † ΚΥΡΙΛΛΟΣ ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί αἱ περί αὐτούς Ἱεραί Σύνοδοι.
"ΕΞΕΛΘΕΤΕ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΑΥΤΩΝ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίκαιρον σχόλιον πού εδημοσιεύθη μόλις πρό ολίγου εις τό ιστολόγιο τού Εισκόπου Κηρύκου:
"Νεοημερολογίτης Μητροπολίτης πού ελαβε μέρος στήν πανήγυρι τού Αγίου Ιωάννου τού Ρώσου στό Πρόκπι Ευβοίας, στήν ομιλία του "κάλεσε όλους σε επιστροφή στην Πίστη και την ευλογημένη Παράδοση των πατέρων μας", η οποία, όπως τόνισε, "αποτελεί την μοναδική ελπίδα εξόδου μας από την προσωπική αλλά και συλλογική κρίση". Συμφωνούμε απολύτως πώς "η επιστροφή στήν πίστη καί τήν ευλογημένη παράδοση των Πατέρων μας", "αποτελεί την μοναδική ελπίδα εξόδου μας από την προσωπική αλλά και συλλογική κρίση". Η απορία μας ομως ειναι γιατί ο Μητροπολίτης δέν "εξέρχεται εκ μέσου αυτών", οι οποίοι από τό 1920 - 1924 (με την παναιρετική τους Εγκύκλιος τού 1920, τό Πανορθόδοξον - Μασωνικόν Συνέδριον τού 1923, τήν εορτολογικήν καινοτομίαν τού νέου ημερολογίου τού 1924, τήν ενταξιν των εις τό Παγκόσμιον Συμβούλιον των Εκκλησιών τό 1948, την αρσιν των αναθεμάτων κατά τού Παπισμού τό 1965 καί ολα τά επόμενα βήματα πρός τήν πανχριστιανικήν καί πανθρησκειακήν εν τω αντιχρίστω "ενότητα") εχουν απομακρυνθεί τελείως από τήν Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν καί Αποστολικήν Εκκλησίαν, εχουν αλλοτριωθεί από τήν πίστιν και τίς παραδόσεις των Πατέρων μας, καί κινούνται εις τόν χωρον τού αντιχρίστου οικουμενισμού;".
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζουμε στό βιβλίο τού Ιώβ: «Ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο, ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο, είη το όνομα του Κυρίου ευλογημένον ». (Ιώβ 1 – 21). Καί πρέπει νά διερωτηθούμε: Γιατί νά μήν ειναι σέ θέση σήμερα ο ελληνικός λαός, γιατί νά μή ειμεθα σέ θέση ολοι μας στήν παρούσα κρίση, νά επαναλάβουμε τά λόγια αυτά τού Ιώβ πού δηλώνουν πίστιν εις τόν Θεόν καί ελπίδα; Ακριβώς διότι η κρίσις ειναι πρωτίστως εσωτερική πνευματική. Ειναι κρίσις αξιών, κρίσις αυτοσευνειδησίας. Ειναι η απιστία καί η σκληροκαρδία μας πού μάς εμώρανεν εν πολλοίς ωστε νά μή ξέρουμε τί ζητάμε καί νά καταλαβαίνουμε πού ειναι τό συμφέρον μας. Ειναι ο σκοτασμός μας πού δέν διακρίνουμε οτι τήν κρίσι τήν εφέραμε εμείς οι ιδιοι.... Καί τά λέω αυτά διότι ἐάν εμείς δέν συνηγορούσαμε "αυτοπροαιρέτως" εις τίς προδοσίες καμμία αντίχριστη δύναμι δέν θά μπορούσε νά μάς βλάψη εις τό παραμικρόν. Αραγε υπάρχει διέξοδος; Ναί υπάρχει. Επιστροφή ολοταχώς στίς ρίζες μας. Στήν ακαινοτόμητο πίστη των Πατέρων μας. Νά τό πώ πιό συγκεκριμένα: Επιστροφή εις τήν πρό τού 1920 - 1924 εκκλησιαστικήν κατάστασιν, διά νά ευρωμεν πρώτα τόν εαυτόν μας, τήν ταυτότητά μας, καί αφού συνέλθωμε νά δούμε ποιός ειναι ο ασφαλής δρόμος της σωτηρίας. "Γνώσεσθε τήν αλήθειαν καί η αλήθεια ελευθερώσει υμάς".
Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΠΡΟΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΚΑΙ "ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ" ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΣ ΕΓΡΑΨΕ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος
τους αγωνιζομένους κατά του Οικουμενισμού
νεοημερολογίτας και «παλαιοημερολογίτας».
" .... Θέλω επίσης νά σάς υπενθυμίσω, τό αὐτονόητον ἄλλωστε, ὅτι τά κρούσματα τοῦ οἰκουμενισμοῦ, δέν ειναι σημερινά, ἀλλ’ ἤρξαντο ἐκδηλούμενα ἀπό τῆς παναιρετικῆς ἐκείνης Ἐγκυκλίου τοῦ 1920, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἔκτοτε τόν Καταστατικόν Χάρτην ὅλων τῶν Οἰκουμενιστῶν, νεοημερολογιτῶν τε καί παλαιοημερολογιτῶν, ἐφηρμόσθησαν δέ εν τη πράξει πρώτον διά «τῆς ἀποδοχῆς νέου ἡμερολογίου» καί δή μέ ὅλας τάς συναφεῖς ἀρνητικάς ἐκκλησιολογικάς καί επομένως και σωτηριολογικάς συνεπείας καί εν συνεχεία μέ ολας τάς περαιτέρω οικουμενιστικάς εκδηλώσεις των καινοτόμων Πατριαρχων, Αρχιεπισκόπων καί θεολόγων τού εσβεσμένου πλέον Φαναρίου καί των κοινωνούντων εμμέσως η εμμέσως αυτω.
Κατόπιν τούτου κακῶς περιορίζετε τόν ἔλεγχον καί τήν στηλίτευσιν εἰς τούς σημερινούς μόνον οἰκουμενιστάς καί δή ἐπιλεκτικά, δηλαδή χωρις νά ἀντιμετωπίζετε καί τόν «προδρομικόν νεωτερισμόν τοῦ ἀντιχρίστου», ὡς ἐχαρακτήρισαν τήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν ἐν ἔτει 1934 εἰς τό ἀπολογητικόν των σύγγραμμα «ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ» οἱ ζηλωταί ἁγιορεῖται Πατέρες.
Σημειώνω και το αυτονόητον ὅτι η δεοντολογία της ἑβραικῆς ἐμπνεύσεως καί σκοπιμότητος ημερολογιακης καινοτομίας τῆς Παπικῆς Δύσεως, της εισαχθείσης τόν ΙΣΤ αιωνα εις τήν Δύσιν διά την εξυπηρέτησιν τού Ουνιτισμού, ἦτο πρωτίστως ἡ κατάλυσις τοῦ ὅρου τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου «περί τοῦ μή συνεορτάζειν τό Πάσχα μετά τῶν Ἑβραίων».
Και επίσης υπενθυμίζω το γνωστόν και εις υμάς ότι αυτήν την ημερολογιακήν παπικήν καινοτομίαν του ΙΣΤ αιώνος, ὁ ὁμολογητής Πατριάρχης Ἱεροσολύμων Δοσίθεος τήν χαρακτηρίζει ὡς τό «μεγάλο θηρίο, τό ὁποῖο ἐγέννησε ὁ ΙΣΤ αἰών» καί ὡς «αἵρεσιν τήν ὁποίαν κατεδίκασε ἡ ἐν Κων/λει συνελθοῦσα ἐν ἔτει 1593 μεγάλη Οἰκουμενική Σύνοδος».
Ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός λέγει ὅτι «ὁ ἀγών οὗτος τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νά διεξάγεται οὐχί μόνον ἐν λόγοις, ἀλλά καί ἐν ἔργοις». Ὁ δέ Μέγας Βασίλειος υπογραμμίζει οτι «ἀνάγκη ἀγῶνος καί τούτου νομίμου»....