Ομολογία

ΑΝΟΙΞΑΝ

ΟΙ "ΑΣΚΟΙ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ"

Τι άραγε να σημαίνει ένα ακόμα φυλλάδιο «προς το Λαό» της ελλαδικής Ορθόδοξης Ιεραρχίας; Εάν κρίνουμε από τα τελευταία εξήντα χρόνια πιθανά να είναι κενό περιεχομένου. Εάν κρίνουμε από την κρισιμότητα της κατάστασης, σε εκκλησιαστικό, πολιτισμικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο στη χώρα μας και στην Ευρώπη ίσως να υπονοεί πολλά.

«Λυδία λίθο» αποτελεί πάντα η πράξη για την οποία ο Λαός του Θεού και οι καλής θελήσεως θύραθεν εύκολα θα υποκλιθούν ταπεινά. Στη χούντα το έκαναν σε κάποιους πρωτοπόρους, όπως π. χ. ο (+) παπα – Γιώργης Πυρουνάκης, τον οποίο δεν μπορούσε όχι να ακολουθήσει, ούτε να κατανοήσει η τότε πλειοψηφία της ελλαδικής Ιεραρχίας.

«Στην Σύνοδο της Ιεραρχίας εμείς, οι πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε την αυτοκριτική μας, θελήσαμε να αναμετρηθούμε με τις ευθύνες μας και να αναζητήσουμε με τόλμη το μερίδιο της ενδεχόμενης δική μας υπαιτιότητας στην παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σας πικράναμε, σας σκανδαλίσαμε ίσως. Δεν αντιδράσαμε άμεσα και καίρια σε συμπεριφορές που σας πλήγωσαν».

Εάν οι παραπάνω εκφράσεις πάρουν συγκεκριμένες ενσαρκώσεις και συνοδευτούν με συνοδικό τρόπο για μια νέα παλιγγενεσία, όπου το παράδειγμα θα δείξουν ως σώμα πρώτοι οι Ιεράρχες, ε τότε θα πρόκειται για ένα βασικό αποκούμπι για όλους και ειδικά τη νεολαία, το μέλλον μας.

Εάν οι εκφράσεις αυτές γράφτηκαν για να κουκουλωθούν απλά αδυναμίες, καθυστερήσεις, πλάγιες οικονομικές ή πολιτικές σχέσεις με τον κρατισμό, τις τράπεζες, τα φακελάκια και την ευδαιμονία κάποιων, καλύτερα να μη γραφόταν αυτό το κείμενο. Να είχαμε πρώτα την πράξη και μετά αυτό…

Έγραψα πριν περίπου δύο χρόνια με αρκετή ελπίδα ότι με τον νέο Αρχιεπίσκοπο κάτι θα άλλαζε σημαντικά στην διοίκηση της ελλαδικής Εκκλησίας. Θα ξεκινούσαν οι διαδικασίες για το συνοδικό πολίτευμα σε όλα τα επίπεδα: Στην Ιεραρχία, στις Μητροπόλεις, τις ενορίες. Δυστυχώς τίποτα δεν φαίνεται να κινείται… Έτσι θα υπήρχε και μια στάση λεβεντιάς απέναντι στις κυβερνήσεις, όχι βεβαίως με κραυγές Θεσσαλονικώτικες, αλλά με δέουσα σοβαρότητα, που δεν μπορεί να είναι η σιωπή.

Δυστυχώς ο μακ. Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ ξεπέρασε και τον μακαριστό Χριστόδουλο. Τραγικές απολήξεις μιας φιλοεξουσιαστικής λογικής να δεχτεί να νομιμοποιήσει την εθελόδουλη κυβέρνηση του ΓΑΠ, συμμετέχοντας ως «μαϊντανός» σε υπουργικό Συμβούλιο. Και καλά τότε «παρασύρθηκε». Τι ήθελε με υπουργούς της «νέας κατοχής» εντός του Ιερού Ναού του Αγ. Παντελεήμονα πριν λίγες μέρες;

Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα:

1) Ο Αρχιεπίσκοπος συμφωνεί με το φυλλάδιο «προς το Λαό», όπου ανάμεσα σε πολλά καταγγέλλεται ότι:

- «…Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τους δανειστές μας. Γνωρίζουμε ότι πολλοί περιμένετε από την ποιμαίνουσα Εκκλησία να μιλήσει και τοποθετηθεί πάνω στα γεγονότα που παρακολουθούμε».

- «Τα απαιτούν τα μέτρα αυτά οι δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυρίαρχων – δανειστών μας..».

- «Να θυμάστε για πολλούς οικονομολόγους η παρούσα κρίση είναι κατασκευασμένη, είναι μια κρίση – εργαλείο που αποβλέπει στο παγκόσμιο έλεγχο από δυνάμει που δεν είναι φιλάνθρωπες»…

2) Εάν ο Αρχιεπίσκοπος συμφωνεί τότε γιατί συνεχίζει να συμφύρεται με τους εξουσιαστές, που μας έσυραν στη «νέα κατοχή»;

3) Ή μήπως δεν συμφωνεί και κάνει κινήσεις «αντιπερισπασμού», διαιρεί την Ιεραρχία, δημιουργεί σύγχυση σε μας, νοθεύει το δικό μας φρόνημα;

4) Οι υπόλοιποι Ιεράρχες συμφωνούν με το εν λόγω φυλλάδιο ή μήπως πρόκειται για ένα κείμενο που βγήκε λόγω «συσχετισμού δύναμης» στην τελευταία Διαρκή Ιερά Σύνοδο και θα ατονήσει από τις επόμενες;

5) Τέτοια «ιστορικά» κείμενα δεν είναι ορθό να βγαίνουν με ευρύτητα συνοδικότητας και μάλιστα από ένα πολύ ευρύ σώμα – αν ήταν δυνατόν – που να είχε και πολλούς άλλους αντιπροσώπους από όλες τις Μητροπόλεις, για μια αρχή των συνοδικών αλλαγών που εξήγγειλε σε υψηλούς τόνους ο Αρχιεπίσκοπος στην αρχή της θητείας του και εμείς χαρήκαμε;

Όσο τα ερωτήματα αυτά μένουν αναπάντητα και όσο δεν εκφράζονται με συλλογική πράξη, δηλαδή δεν πάρουν σάρκα και οστά, τότε ή δικαίως θα αποδυναμωθεί η Ι. Σύνοδος στις ψυχές του λαού ή ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να παραιτηθεί για μια νέα αρχή. Οι δημοσιογράφοι – ως γνωστό - πάντα καιροφυλακτούν για να κάνουν τις δουλειές τους.

Δυστυχώς χρονικά βρισκόμαστε σε οριακό σημείο. Έχουν ήδη ανοίξει οι «ασκοί του Αιόλου». Μετά από τους κυβερνήτες, βουλευτές δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους, ούτε οι μεγαλοδημοσιογράφοι, αλλά ούτε οι Ιεράρχες…

Μπορεί το εν λόγω φυλλάδιο “Προς το Λαό” να καταλήγει με την σημείωση ότι: «…Οι έμποροι της κατεδάφισης της σχέσης του λαού με την ποιμαίνουσα Εκκλησία του εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο και πραγματικά η κατασκευασμένα σκάνδαλα και προσπάθησαν να διαρρήξουν την εμπιστοσύνη σας στην Εκκλησία…», αλλά η σημείωσή σας «… το ερώτημα – δίλημμα του Ντοστογιέφκσι «ελευθερία ή ευτυχία;» το ζούμε πλέον σε όλη την τραγικότητα. Διαλέξαμε μια πλαστή ευμάρεια και χάσαμε την ελευθερία του προσώπου μας, χάσαμε την ελευθερία της χώρας μας…», δεν απευθύνετε κυρίως προς τους άλλους, αλλά πρωτίστως σε όσους το εκφωνούν δημόσια, γιατί εκτίθενται.

Σημείωση: Η παγκόσμια κρίση δεν είναι προκατασκευασμένη, είναι υπαρκτή και δομική του καπιταλισμού. Η Ελλάδα των διαπλεκομένων έπαιζε και ταυτόχρονα ροκάνιζε και εις βάρος του λαού. Και αυτά οφείλατε να το γνωρίζετε. Όμως η κρίση αυτή σέρνεται χρόνια και επομένως οι παγκόσμιες και ντόπιες elite (οικονομικές, πολιτικές, δημοσιογράφοι, οργανικοί διανοούμενοι, κλπ) είχαν προετοιμαστεί και περίμεναν πως θα την χρησιμοποιήσουν για να διαλύσουν δίκαια συλλογικά δικαιώματα και να «βαλκανοποιήσουν» το λαό και τη χώρα….

Οι Ορθόδοξοι Ιεράρχες τι γνώριζαν, με ποιους συζητούσαν και εν τέλει τι προετοιμασίες έκαναν; Πως; Είχαν προετοιμάσει το Λαό (του θεού και όχι μόνο);

Ως ασθενές μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, και όχι ως κριτής, αναφωνώ το «Στώμεν καλώς»!!!

Το μανιταρι του βουνου