Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010



ΕΚΔΥΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ


ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


του κ. Ιωάννου Καρδάση, Χημικού



Σύνοψη εκδηλώσεων, ενεργειών, νοοτροπιών, παραδοχών με τις οποίες καταδεικνύεται η εκδυτικοποίηση και ποδηγέτηση της Εκκλησίας από τη Ρώμη ήδη από την αυγή της ιστορίας της Εκκλησίας:


1/ Απόστολος Πέτρος (50). Προσπάθεια εξάσκησης πρωτείου διαποίμανσης στην Εκκλησία: «Ο Θεός με διάλεξε από όλους εσάς να κηρύξω το ευαγγέλιο σ’ όλα τα έθνη» (Πράξ. 15. 7).


2/ Ρώμης άγιος Κλήμης Α΄ (90). Σε επιστολή του προς τον Ιεροσολύμων Ιάκωβο τον αδελφόθεο κηρύττει το πρωτείο του Πέτρου, την άφιξή του στη Ρώμη, την χειροτονία του απ’ αυτόν και τον μαρτυρικό θάνατό του. Η επιστολή αυτή αναφέρεται και στην εγκύκλιο της Πανορθοδόξου Συνόδου του 1722.


3/ Σύνοδος Σαρδικής (347). Καθιέρωση του εκκλήτου, ε΄ κανόνας: «ένας καταδικαθείς επίσκοπος μπορεί να καταφύγει στον επίσκοπο της Ρώμης, τον αρχηγό του επισκοπικού σώματος, στην έδρα του αγίου Πέτρου».


4/ Ιω. Χρυσόστομος (400). Θεωρεί τον Πέτρο «προστάτη όλης της Οικουμένης και θεμέλιο της Εκκλησίας».


5/ Σύνοδος Καρθαγένης (418). Επελήφθη του Σχίσματος Ρώμης-Αλεξάνδρειας λόγω του αφορισμού του Ι. Χρυσοστόμου και απευθύνεται στον Ρώμης Ιννοκέντιο Α΄ (όχι στον Αλεξανδρείας) να επιβάλει την ειρήνη στην Εκκλησία.


6/ Αλεξανδρείας άγιος Κύριλλος (430). «Ο Κύριος θεμελίωσε την Εκκλησία του πάνω στον Πέτρο και τον κατέστησε ποιμένα της καθόλου Εκκλησίας».


7/ Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος (431). Δέχτηκε, χωρίς καμία αντίρρηση, τη διατύπωση του πρωτείου διαποίμανσης του Πάπα άγιου Κελεστίνου Α΄.


8/ Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος (451). Καθιέρωσε τον Πάπα άγιο Λέοντα, ως τον «αρχιεπίσκοπο πάσης της Οικουμένης, πατέρα τε και πατριάρχην» και «μακαριώτατο άνδρα πασών των εκκλησιών». Πράγματι, η προσαγόρευση του Πάπα, ως πατέρα, από τους Πατριάρχες ΚΠόλεως γινότανε μέχρι το Σχίσμα (1054). Ο Ρώμης Λέων Α΄ δεν υπογράφει τον κη΄ κανόνα περί των ίσων πρεσβείων τιμής με τον ΚΠόλεως. Στη Σύνοδο αυτή έχουμε τον πλήρη θρίαμβο του Παπισμού.


9/ Αυτοκράτορας Μαρκιανός (451). Απείλησε τους Πατέρες της Δ΄, ότι αν δεν έβγαζαν Όρο αρεστό στον Πάπα Λέοντα Α΄, θα μετέφερε τη Σύνοδο στη Ρώμη.


10/ ΚΠόλεως άγιος Ανατόλιος (458). Διαβεβαιώνει τον Ρώμης Λέοντα Α΄, ότι: «άνευ της εγκρίσεώς του, ουδείς Κανόνας της Δ΄ Συνόδου θα εφαρμοστεί».


11/ Αυτοκράτορας Ιουστίνος Α΄ (519). Ζήτησε από τον Πατριάρχη Ιωάννη Β΄ και τους λοιπούς Επισκόπους και υπέγραψαν τον παπικό λίβελλο Ορμίσδα : «επόμενοι εν πάσι τω αποστολικώ θρόνω και κηρύσσοντες αυτού πάσας τας διατάξεις», ώστε να λήξει το Ακακιανό Σχίσμα.


12/ Ρώμης άγιος Αγαπητός (535). Πρώτος εξάσκησε το αλάθητο στην εκλογή του ΚΠόλεως Μηνά, «πως υποδέξονται την κρίσιν της Αποστολική καθέδρας» και όχι της Συνόδου, που το δέχτηκε και η Εκκλησία.


13/ Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ (545). Κατοχυρώνει το πρωτείο του Πάπα Ρώμης νομοθετικά (131 νεαρά) και τον θεωρεί πρώτο των Επισκόπων και τον ΚΠόλεως δεύτερο. «Θέλουμε να δούμε όλους τους λαούς που βρίσκονται υπό την τακτική δικαιοδοσία μας, να ζουν στην πίστη, την οποίαν ο άγιος Απόστολος Πέτρος μετέδωσε στους Ρωμαίους ποντίφηκες».


14/ Ρώμης άγιος Γρηγόριος Α΄ Διάλογος (604). Ο πρώτος που ασχολήθηκε και με την πολιτική εξουσία και θεωρείται ο ηθικός ιδρυτής της κοσμικής εξουσίας των Παπών.


15/ Αυτοκράτορας Φωκάς (604). Αναγνωρίζει τον Πάπα Γρηγόριο Α΄ ως: «την κεφαλή της Εκκλησίας».


16/ Ρώμης άγιος Αγάθωνας (680). Η θεολογία και το πρωτείο του θριάμβευσαν στην ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδο, με την επιστολή του προς αυτήν.


17/ Αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β΄ (711). Υποδέχεται στην ΚΠολη τον Ρώμης Κων/νο γονυπετώντας προ αυτού. Έτσι, ο Πάπας υπέγραψε τους μισούς κανόνες της Πενθέκτης (όσους τον συνέφεραν).


18/ Κοσμική εξουσία (754). Ο Ρώμης Στέφανος Γ΄ υπήρξε επίσημα ο πρώτος Πάπας, που εξάσκησε και την κοσμική εξουσία. Η Εκκλησία αναγνώρισε de facto την ιδιότητα αυτή, γι’ αυτό έκτοτε οι Πάπες εγίνοντο δεκτοί στις Οικουμενικές Συνόδους (Ζ΄ και Η΄) και με αυτή τη νέα ιδιότητα. .


19/ Ρώμης Αδριανός Α΄ (787). Η θεολογία, του για τις εικόνες, το κύρος, καθώς και το πρωτείο του επικράτησαν πλήρως στη Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο.


20/ Ψευδοϊσιδώρειες διατάξεις (800). Πλαστογραφήθηκαν με τη βοήθεια της ΚΠολης, για να στηρίξουν το πρωτείο του Πάπα, έναντι των Φράγκων (ψευδοκωνσταντίνειος δωρεά).


21/ Θεόδωρος Στουδίτης (810). Γράφει στον Ρώμης Λέοντα Γ΄, ότι «είναι ο τελικός κριτής σε θέματα δόγματος και υπακοής» και «….. σώσον ημάς, αρχιποίμην της υπ’ ουρανόν εκκλησίας,…..» και προς τον πάπα Πασχάλη Α΄ (820): «Άκουε, αποστολική κάρα, θεοπρόβλητε ποιμήν των Χριστού προβάτων, κλειδούχε της ουρανών βασιλείας, πέτρα της πίστεως, εφ' η ωκοδόμηται η καθολική εκκλησία. Πέτρος γαρ συ, τον Πέτρου θρόνον κοσμών και διέπων…..».


22/ Ιγνατιανή Σύνοδος (870). Αναγνώρισε το παπικό πρωτείο και τις παπικές αξιώσεις και κατάργησε τον κη΄ κανόνα της Δ΄, υποβιβάζοντας τον ΚΠόλεως στη δεύτερη θέση.


23/ ΚΠόλεως άγιος Ιγνάτιος (870). Επιστολή προς τον Ρώμης Αδριανόν Β΄: «ακολουθούμεν την του αποστολικού θρόνου αυθεντίαν».


24/ ΚΠόλεως άγιος Φώτιος (880). Πλέκει το εγκώμιο του ορθοδοξώτατου και αγιώτατου Πάπα Ιωάννη Η΄, αν και ο τελευταίος τόνιζε ιδιαιτέρως το πρωτείο του και θεωρούσε δογματικώς ορθό το Φιλιόκβε.


25/ Σχίσμα (1054). Στο Σχίσμα δεν προσχώρησαν αμέσως τα άλλα Πατριαρχεία. Αντιόχεια και Ιεροσόλυμα προσχώρησαν τον 13ο αι. και η Αλεξάνδρεια τον 14ο, αντιδρώντας στην μέχρι το Σχίσμα, ασφυκτική κηδεμονία της ΚΠολης.


26/ Άγιος Γεώργιος Αθωνίτης (1060). «Η Ρώμη μπορεί να χρησιμοποιεί άζυμο άρτο, γιατί ποτέ δεν έπεσε σε αίρεση, ενώ η Ανατολή χρησιμοποιεί ένζυμο άρτο λόγω των αιρέσεων, στις οποίες υπέπεσε».


27/ Βουλγαρίας Θεοφύλακτος (1109). «να δοθεί στη Ρώμη το δικαιωματικό της πρωτείο».


28/ Αυτοκράτορας Μιχαήλ Α΄ Κομνηνός (1169). Πρότεινε στον Πάπα Αλέξανδρο Γ΄ τη θέση και του Πατριάρχη ΚΠόλεως. Ο τελευταίος αρνήθηκε.


29/ Αυτοκράτορας Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος (1261). Αποκαλεί τον Πάπα Ουρβανό Δ΄ «πατέρα και πρώτο στο βαθμό μεταξύ των Επισκόπων».


30/ Αυτοκράτορας Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος (1369). Κατά την επίσκεψή του στη Ρώμη έσκυψε και φίλησε το πόδι του Πάπα Ιννοκέντιου ΣΤ΄.


31/ Αυτοκράτορας Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός (1352). Έστειλε επιστολή τέλειας αφοσίωσης στον Πάπα Κλήμη ΣΤ΄, φθάνοντας στο σημείο «να φιλήσει ακόμη το πόδι του ή το πόδι του αλόγου του ή ακόμη τη σκόνη κάτω από αυτό!».


32/ Θεσ/νίκης άγιος Συμεών (1429). Έκανε συμφωνία με τους Παπικούς να παραμείνουν στην πόλη και αυτός στο θρόνο του και κατέστη αίτιος πολλών συμφορών της πόλης.


33/ Αυτοκράτορας Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος. Υπέγραψε τον ενωτικό όρο της Φλωρεντίας, με τον οποίον ο Πάπας αναφέρεται ως «κεφαλή όλης της Εκκλησίας». Τον όρο υπέγραψαν και 3 Μονές του Αγίου Όρους.


34/ Αυτοκράτορας Κων/νος ΙΑ΄ Παλαιολόγος. Στην ουνίτικη λειτουργία της 12.12.1452 με την παρουσία του αυτοκράτορα, διαβάστηκε ο όρος της Συνόδου της Φλωρεντίας και μνημονεύθηκε ο Πάπας Νικόλαος Ε΄ και ο καθαιρεθείς πατριάρχης Γρηγόριος Γ΄ Μάμμας, που είχε καταφύγει στη Ρώμη.


35/ Άγιοι που στήριξαν το πρωτείο. Ρώμης Κλήμης Α΄, Αντιοχείας Ιγνάτιος, Λουγδούνου Ειρηναίος, Ρώμης Ανίκητος, Στέφανος Α΄, Ιππώνος Αυγουστίνος, Ιερώνυμος, Ρώμης Κελεστίνος Α΄, Λέων Α΄, Αγαπητός Α΄, Μαρτίνος Α΄, Αγάθων, Αλεξανδρείας Κύριλλος, Θεόδωρος Στουδίτης, ΚΠόλεως Ανατόλιος, Ιγνάτιος, Γεώργιος Αθωνίτης.


36/ Συλλείτουργα. Δεν έπαυσαν από το 1054 και μετά να τελούνται μεταξύ Ορθοδόξων και Λατίνων ακόμη και όταν είχε καταληφθεί η ΚΠολη από τους Σταυροφόρους.


37/ Σχολή Ιησουϊτών στο άγιον Όρος. Το 1635-1641 λειτουργεί Σχολή Ιησουιτών στο Πρωτάτο του αγίου Όρους με την έγκριση της Ι. Κοινότητας. Τη Σχολή κατάργησαν οι Τούρκοι και μετεφέρθη στη Θεσ/νίκη .


38/ Τουρκοκρατία. Πολλοί Πατριάρχες ΚΠόλεως ήταν παπόφιλοι ή παπόδουλοι, όπως π.χ. οι Ραφαήλ Β΄, Νεόφυτος Β΄, Τιμόθεος Β΄, Κύριλλος Β΄ Κονταρής κ.ά. οι οποίοι αναγνωρίζουν τον Πάπα ως «κεφαλή της Εκκλησία» ή φιλοπροτεστάντες, όπως ο Κύριλλος Α΄ Λούκαρις, που καταδικάζεται από την Σύνοδο ΚΠόλεως του 1638.


39/ Πανορθόδοξη Σύνοδος (1848). Αναφέρει, ότι ο απόστολος Πέτρος ήταν «εγωιστής και αναδείκνυε τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους μαθητές», γι’ αυτό επετράπη μόνο σ’ αυτόν να τον πειράξει ο Σατανάς.


40/ Σύγχρονη εποχή. Όλες οι Ορθόδοξες εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες, η μια μετά την άλλη υποδέχονται ή ετοιμάζονται να υποδεχτούν τον Πάπα της Ρώμης, ως τον «αγιώτατο Πάπα Ρώμης», συνεχίζοντας τη φιλοπαπική πολιτική της Εκκλησίας, που είναι διαχρονική, παρ’ όλες τις περιστασιακές καταδίκες του Παπισμού, αλλά ποτέ της «εκκλησίας» της Ρώμης. .


Κύριες Πηγές:

Αγίου Νεκταρίου. «Τα αίτια του Σχίσματος», «Οικουμενικές Σύνοδοι».

Πισιδίας Μεθόδιου. «Έλληνες και Λατίνοι».

Ράνσιμαν Στ. «Δύση και Ανατολή σε Σχίσμα».

Ρωμανίδης Ι. «Δογματική», «Φραγκία».

Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ

18 σχόλια:

  1. Αν ήταν έτσι όπως θέλει να τα παρουσιάζει ο φιλοεξελικτικός Καρδάσης τότε θα είχει δίκαιο ο Πάπας και θα ήταν ορθόδοξος.
    Όμως εις ματην κοπιάζει ο Καρδάσης να διαστρεβλώνει και να κατηγορεί τους αγίους μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το γνωστό τροπάριο της αγιομαχίας επαμαλαμβάνεται, από εκείνους που θέλουν να διαφημίσουν την ανυπαρξία επιχειρημάτων και διαλόγου.

    Ιω. Καρδάσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Ι.Κ. ασφαλώς έχει δίκαιο σε πολλά!Νομίζω όμως ότι παρερμηνεύει το χωρίο των πράξεων και αποδίδει προθέσεις ηγεμονισμού στον απόστολο Πέτρο πράγμα που δεν τεκμηριώνεται απ τη γενικότερη πολιτεία του πρωτοκορυφαίου αποστόλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Eπίσης δεν ευθύνεται σε τίποτε ο ιερός Χρυσόστομος αν οι παπικοί διαστρέβλωσαν τα λεγόμενά του για τον απόστολο Πέτρο!Άλλο είναι το νόημα των όσων έγραψε ο ιερός Χρυσόστομος!Ίσα-ίσα είναι τοις πάσι γνωστό ότι ο Χρυσόστομος υπήρξε θαυμαστής του Παύλου!Έγραψε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι ουδείς Παύλου μείζων και ουχί Πέτρου!Άλλωστε και η ρήση του Χριστού μας συ ει Πέτρος και επί ταύτην την πέτραν οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν εύκολα μπορεί να παρερμηνευθεί όπως και έγινε από τους παπικούς!Εδώ παρερμήνευσαν ηθελημένα το Χριστό,στο Χρυσόστομο θα στεκόντουσαν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δυο παρατηρήσεις:

    1/ Την πρόθεση ηγεμονισμού του Πέτρου δεν τον ανακαλύψαμε εμείς, αλλά η Πανορθόδοξος Σύνοδος του 1848:

    Το εγωιστικό του χαρακτήρα του Πέτρου καταγράφεται στην απόφαση της Συνόδου της Κων/πολης του 1848 των Πατριαρχείων της Ανατολής: «Η προσευχή του Κυρίου μας έγινε, διότι ο Σατανάς είχε ζητήσει να σκανδαλίσει την πίστη όλων των Αποστόλων, αλλά ο Κύριος του επέτρεψε μόνο τον Πέτρο, και μάλιστα ακριβώς διότι έλεγε λόγια εγωιστικά και αναδείκνυε τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους» (Εγκύκλιος των Πατριαρχείων Κων/πόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων και των Ι. Συνόδων αυτών προς τον Πάπα Ρώμης Πίο Θ΄, 1848).

    2/ Δυστυχώς, η ρήση του Κυρίου για την οικοδόμηση της Εκκλησίας από τον Πέτρο, αναφέρεται σαφέστατα από τον άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας και δεν σηκώνει παρερμηνεία:

    Στον Πέτρο, επρόκειτο να θεμελιώσει την Εκκλησία του ο Κύριος: «επ’ αυτώ γαρ έμελλε την αυτού θεμελιούν Εκκλησίαν» (PG 73, 220AB). Όχι επ’ αυτής της πέτρας της πίστης, αλλ’ επ’ αυτώ, δηλ. τω Πέτρω. (Στ. Παπαδόπουλου, καθ. Θεολογικής Π.Α. ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, σελ. 370).

    Ιω. Καρδάσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όπως είναι γνωστό οι υιοί Ζεβεδαίου παραμονές του πάθους του Χριστού ονειρεύονταν πρωτοκαθεδρίες!Και με αφορμή αυτό τους το οθνείο φρόνημα λέχτηκαν απ το Χριστό τα ανεπανάληπτα εκείνα λόγια για τους άρχοντες των εθνών που κατακυριεύουν και κατεξουσιάζουν.Επομένως δεν ήταν μόνο ο Πέτρος που είχε αυτήν την τάση αλλά και άλλοι απόστολοι.Δεν πρέπει όμως κάποιες αμαρτωλές τάσεις της ανθρώπινης ψυχής,συμβατές με την πεπτωκυία ανθρώπινη φύση,να τις θεωρούμε ως προσπάθεια εξάσκησης διαποίμανσης πρωτείου στην Εκκλησία!Ο Πέτρος δεν επένδυσε με θεολογικό και προ παντός με δογματικό μανδύα αυτή του την τάση που νομίζω ότι εκδηλώθηκε προ της Πεντηκοστής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πράγματι, ο Πέτρος είναι ο μόνος από τους Αποστόλους, τον οποίον ο Κύριος απεκάλεσε "Σατανά" και τούτο πριν από την Πεντηκοστή.

    Αλλά και μετά την Πεντηκοστή, ο Πέτρος ηθέλησε να κάνει του κεφαλιού του, παρά την απόφαση της Συνόδου των Αποστόλων στα Ιεροσόλυμα, το 50, και ανάγκασε τον Παύλο να τον επιπλήξει δημόσια στην Αντιόχεια και να τον κατακρίνει, ως υποκριτή, διότι έκανε διακρίσεις μεταξύ των εξ Εβραίων και των εξ εθνών Χριστιανών (Γαλ. 2. 11-14).

    Ιω. Καρδάσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καρδάση πάψε τις βλασφημίες και τις ύβρεις εναντίον του αποστόλου Πέτρου γιατί ούτε ο σατανάς δεν τις λέει τόσο φοβερές που είναι!

    ΚΑΝΤΑΚΟΥΖΗΝΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ντρέπεσαι Οδυσσέα να δημοσιεύεις τις βλασφημίες του Ι.Καρδάση εναντίον του αποστόλου Πέτρου και των άλλων αγίων;
    Και μετα αγανακτείτε για κατώτερης σημασίας θέματα;
    Δεν ντρέπεσαι;

    Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ας πάψει ο Καρδάσης να παρερμηνεύει κατα το δοκούν τους αγίους μας. Θα είναι καλύτερο και για τον εαυτό του και για τους αφελείς αναγνώστες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ευχαριστούμε για τις συμβουλές και τις υποδείξεις, αλλά θα μας διευκόλυνε περισσότερο να αναφερθούν στοιχεία, τα οποία θα ανατρέπουν τα ανωτέρω καταγραφόμενα, ως ψευδή, δηλ:

    1/ ότι η Σύνοδος του 1848 δεν αναφέρει, ότι ο Κύριος επέτρεψε στο Σατανά να πειράξει μόνο τον απόστολο Πέτρο, γιατί έλεγε λόγια εγωϊστικά και αναδείκνυε τον εαυτό του περισσότερο από τους άλλους.

    2/ ότι ο Κύριος δεν αποκάλεσε τον Πέτρο "Σατανά".

    3/ ότι ο απόστολος Παύλος δεν επέπληξε δημόσια τον απόστολο Πέτρο, ως υποκριτή, γιατί έκανε διακρίσεις μεταξύ των Χριστιανών.

    4/ ότι ο άγιος Κύριλλος δεν γράφει "επ' αυτώ (δηλ. τω Πέτρω) έμελλε την αυτού θεμελιούν Εκκλησίαν", αλλά γράφει "επ' αυτή (δηλ. τη πέτρα της πίστης του Πέτρου) έμελλε την αυτού θεμελιούν Εκκλησίαν).

    Επίσης, πιστεύουμε, ότι θα πρέπει οι σχολιαστές να είναι κόσμιοι και να σέβονται τις όποιες απόψεις, άσχετα αν διαφωνούν με αυτές και όταν διαφωνούν, να μην προβαίνουν απλώς σε ύβρεις, αλλά να παρουσιάζουν τεκμήρια, από τις Γραφές, τους Πατέρες και τις Συνόδους, ώστε να διαψεύδουν με αυτά τις παρουσιαζόμενες θέσεις.

    Ιω. Καρδάσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο προβοκάτορας που χρησιμοποίησε δύο ονόματα μεταξυ των οποίων και το δικό μου, ας σοβαρευθεί.

    ΚΑΝΤΑΚΟΥΖΗΝΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν χρειάζεται να δηλώσω την συμφωνία μου με το σχόλιο 7:41μμ του Καντακουζηνου.

    ΑΛΕΞΙΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Οδυσσέα πώς ανέχεσαι και να βρίζουν τους αγίους οι διάφοροι Καρδάσηδες;;;
    Πού είναι η ιερή οργή σου;

    Και όχι μόνο αυτό, αλλα δημοσιεύεις τέτοια ντροπιαστικά κείμενα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Προς τους διάφορους αυτόκλητους προστάτες και συνηγόρους των αγίων της Εκκλησίας μας:

    Όπως λέει και ο Αίσωπος, το πήλινο τσουκάλι δεν μπορεί ποτέ να τα βάλλει με το σιδερένιο. Ο Χριστιανός ομιλεί πάντοτε και ενεργεί όχι από θέσεως ισχύος αλλά από θέσεως δικαίου και αληθείας, γιατί αν ενεργούσε από θέσεως ισχύος, αυτό, το ολιγότερο, δεν θα τον τιμούσε.

    Δόξα τω Θεώ σε δημοκρατία ζούμε, όπου ο καθένας είναι ελεύθερος να εκφράσει, να διαδώσει και να υπερασπισθεί την γνώμη του, είτε αυτή είναι σωστή, είτε εσφαλμένη και δεν χρειάζεται να καταφεύγουμε σε δικτατορικές μεθόδους και να φιμώνουμε τούς συνομιλητές μας, να τους βρίζουμε, να τους απειλούμε ή να ζητούμε να τους υποτιμήσουμε.

    Όποιος εκφέρει λόγο υπόκειται σε αντίλογο. Υπάρχει πλειάδα όλη θεολόγων, ώστε σε περίπτωση που κάποια αναφορά περιέχει πλάνες, να τις κατελέγξει δημόσια, να τις αναιρέσει με σαφήνεια, όμορφα, ήσυχα και πολιτισμένα και το ορθόδοξο ποίμνιο είναι αρκετά ώριμο ώστε να κρίνει και να βγάλει τα συμπεράσματά του.

    Ο πιστός νουθετεί πάντοτε «μετά πάσης ταπεινοφροσύνης και πραότητος» (Εφεσ. 4.2), και δεν ζητά ούτε να επιβληθεί ούτε να επιβάλλει σιωπή.

    Μη ξεχνάμε δε, ότι «ο λόγος του Θεού ου δέδεται» (Τιμ. Β΄ 2.9) και ότι είναι «ζών και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον» (Εβρ. 4.12).

    Ως προς δε την Aλήθεια ισχύει το fluctuat nec mergitur, δηλαδή κτυπιέται από τα κύματα αλλά δεν καταποντίζεται. Προπαντώς δε απελευθερώνει: "Γνώσεσθαι την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς" (Ιω. 8. 32). Το πρόβλημα όμως είναι, αν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια ή αν φοβόμαστε να την μάθουμε.

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ορίστε πώς αξιοποιούν τα παραπάνω έλληνες ρωμαιοκαθολικοί:
    http://catholicus-laicus.blogspot.gr/2011/10/blog-post_393.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αν και χρειάζεται ολοκληρωμένη απάντηση στους ισχυρισμούς του κ. Ι.Κ., προς το παρόν καταθέτω δύο παραπομπές που αφορούν στο ζήτημα:
    Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης αναγνώριζε παπικό πρωτείο; Ιδού:
    http://www.oodegr.com/oode/protestant/dogma/stouditis_1.htm#5.
    Ο Μέγας Φώτιος μήπως; Ιδού:
    http://www.oodegr.com/oode/pateres1/genika/kyros_paterwn_fwtios_1.htm
    Στην 1η μελέτη διαβάζουμε:
    "Ότι τα πράγματα δεν είναι τόσον απλά, καθίσταται φανερόν εκ της απουσίας θετικής αναγνωρίσεως του πρωτείου ΠΑΡ' ΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΣ. Όλοι οι ανωτέρω θεολόγοι, καθώς και άλλοι, μόνον εις στιγμάς ανταγωνισμού επικαλούνται τον πάπαν της Ρώμης. Η καταφυγή εις αυτόν αποτελεί απλώς επιχείρημα κατ' αντιπάλων, αιρετικών ή διωκτών. Ό,τι λέγεται εις τοιαύτας περιστάσεις, δεν είναι σταθερόν περιεχόμενον διδασκαλίας, είναι όπλον. Ό,τι λέγεται νηφαλίως και άνευ εξωτερικής πιέσεως, είναι προϊόν σταθεράς πεποιθήσεως. Εις την δευτέραν ταύτην περίστασιν το μόνον το οποίον λέγεται είναι ότι η έδρα της Ρώμης έχει πρωτείον τιμής και όχι εξουσίας, είναι το πρώτον τη τάξει εις την πενταρχίαν πατριαρχείον" (Π. Χρήστου, Περιοδ. «Κληρονομία», τόμ. 03, τεύχ. 1 (ΙΑΝ 1971), Θεσσαλονίκη, Πατριαρχικό Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, σελ. 165.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Απ' ότι βρήκα, υπάρχει από τον Ιούνιο του 2014, απαντητικό άρθρο στα πρώτα 10 ζητήματα του παρόντος άρθρου:
    http://www.oodegr.com/oode/papismos/istoriko_dogmatika/prwteio_40_1.htm

    Απ' ότι φαίνεται, αντιμετωπίζει τον κ. Ιωάννη Καρδάση χωρίς πολεμική διάθεση αλλά διαψεύδει και τα 10 επιχειρήματα με εκτενή τεκμηρίωση. Λέει ότι θα απαντήσει με επόμενα άρθρα και στα υπόλοιπα 30 ζητήματα.

    Ι. Τερζής

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου