Ομολογία

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ 

Aδελφοι Χριστιανοι, 

οσοι αισθανεσθε και ζειτε μεσα στον κοσμο, σαν μελη της Εκκλησιας του Χριστου.

Χρειαζεστε ενημερωσι και εγκυρη και θετικη πληροφορισι για την Παναιρεσι του Οικουμενισμου που εχει εγκατασταθει μονιμα ΜΕΣΑ στο ΣΩΜΑ της Εκκλησιας.

Οσοι δεν αποτειχισθηκατε απο τους Οικουμενιστες συμπλεετε μαζι τους και συμπνευματιζεσθε μαζι τους. Και δεν το καταλαβαινετε, και δεν το συναισθανεσθε.

Κανενας, ουτε και οι κληρικοι σας, δεν σας λενε τιποτα απολυτως γι αυτην την υπουλη, θεοκαταρατη και καταχθονια Παναιρεσι που κατεκλισε ολους τους χωρους της Εκκλησιας.

Αιτια ειναι ο σκοτισμος και ο μολυσμος που σας διοχετευει η Παναιρεσι με την οποια συμφυρεστε.

Σας καλουμε να μελετατε τα αξιοπροσεκτα κειμενα του πατρος Δημ. Αθανασιου για την ενημερωσι σας και την καταρτισι σας.

Ειναι απαραιτητη η σωστη και η ορθοδοξη διαφωτισι σας.

Ο πατηρ Δημ. Αθανασιου παρακολουθει πολλα χρονια τις κινησεις των Οικουμενιστων και περιγραφει εγκυρα και θαυμασια την διαδρομη της Παναιρεσης του Οικουμενισμου που αυτη τη στιγμη πηδαλιουχειται απο  το ποτε ενδοξο Φαναρι στο οποιο ειναι εγκατεστημενη η Μεγαλυτερη Σφηκοφωλια των Οικουμενιστων που κατευθυνει ολες τις κινησεις και τα συνεδρια και τις συζητησεις των Ορθοδοξων Οικουμενιστων αλλα και των AΛΛΩΝ Οικουμενιστων Φραγκολατινων και Διαμαρτυρομενων.

Βοηθειστε τον εαυτο σας, βοηθειστε την Πιστι σας και την Ψυχη σας που κινδυνευει τον εσχατον κινδυνον.

Ξυπνειστε επιτελους, σκεφτειτε την σωτηρια σας, ο χρονος της ζωης μας είναι πολυς, λιγος ή ελαχιστος, ουδεις το γνωριζει, μην παιζετε με την φωτια της Φρικαλεας Παναιρεσης που είναι διπλα σας, κοντα σας, μεσα στους ναους σας, μεσα στα σπιτια σας.

 ==============================

 Σημείωμα για τους αναγνώστες

Μετά τα δύο εισαγωγικά άρθρα για την Β Βατικάνειο Σύνοδο, μπαίνουμε σε δυσκολότερα θέματα που ασχολούνται με την Παπική Εκκλησιολογία, την οποία θα συγκρίνουμε και με την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία.

Επειδή απαιτείται προσοχή και μελέτη των κειμένων,  ο,τι θα δημοσιεύεται στην συνέχεια θα είναι όσο το δυνατόν μικρής έκτασης για να διαβάζονται  εύκολα . Έτσι θα αναγκαστούμε να δημοσιεύουμε μια ενότητα σε πολλά μικρότερα τμήματα.π.χ. η ενότητα- Η Εκκλησιολογία της Β Βατικάνειας Συνόδου κ.λ.π.  θα δημοσιευτεί σε τουλάχιστον πέντε υποενότητες.

Τέλος ενημερώνω  ότι η βιβλιογραφία των άρθρων θα υπάρξει στο τέλος της εργασίας.

π..Δ.Α

-------------------------------------------------------------------------

Η Β Βατικάνειος Σύνοδος και η Ορθοδοξία- ΜΕΡΟΣ -Γ

Η Εκκλησιολογία της Β Βατικάνειας Συνόδου υπό το φως της Ορθοδοξίας (πρώτο μέρος)

Α. Περί της Εκκλησίας.

Η Β  Βατικάνειος Σύνοδος δημιούργησε νέα Εκκλησιολογία, με τα εξής βασικά γνωρίσματα.

1.Το πρώτο σημείο είναι ότι γίνεται μια διάκριση μεταξύ ορατής και αοράτου Εκκλησίας επί της γής, που είναι αντίθετο με την διδασκαλία των Πατέρων, για παράδειγμα του αγίου Ειρηναίου, ο οποίος διδάσκει ότι το Άγιον Πνεύμα ενεργεί μυστηριακώς μέσα στην Εκκλησία. Στους Πατέρες της Εκκλησίας συναντάμε την διδασκαλία ότι μία είναι η Εκκλησία με τις δύο μορφές της, την ορατή επί της γής και την αόρατη εν ουρανοίς. Όμως, η Β’ Βατικανή Σύνοδος επηρεασμένη από τον Αυγουστίνο, τους Προτεστάντες, αλλά και από απόψεις μερικών Ρώσων θεολόγων, όπως για παράδειγμα του Ευδοκίμωφ, που υποστήριζε ότι «γνωρίζομε που είναι η Εκκλησία, δεν έχομε όμως την εξουσία να εκφέρομε κρίση και να πούμε που δεν είναι η Εκκλησία», του Νικολάου Μπερντιάεφ κλπ., διαμόρφωσε την άποψη για την μυστηριακή ενέργεια εκτός «τών ορατών ορίων» της Εκκλησίας επί της γής, υπονοώντας ότι υπάρχουν «αόρατα όρια» της Εκκλησίας επί της γής ή ότι υπάρχει «ένα μέρος της Εκκλησίας επί της γής που είναι αόρατο».

2. Η  Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν ταυτίζεται πλέον αποκλειστικά με τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, η οποία βεβαίως «υπόκειται σε αυτή» ( subsistit in), αλλά προφανώς και σε άλλες χριστιανικές Εκκλησίες (Lumen gentium, 8), ήτοι τελείως μεν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ατελώς δε στις προτεσταντικές εκκλησιαστικές κοινότητες (Unitatis redintegratio, 3-4).

3.Εισάγεται μια άκριτη Θεολογική αποσύνδεση του έργου του αγίου Πνεύματος από το έργο του Χριστού στην εποχή της Εκκλησίας, με βάση τη σχολαστική εκκλησιολογία του «μυστικού σώματος Χριστού» (corpus Christi mysticum), για να υποστηριχθή μια πλασματική διάκριση των ευρυτέρων δήθεν χαρισματικών ορίων της ενεργείας του αγίου Πνεύματος και πέραν από τα κανονικά όρια της Εκκλησίας, η οποία κρίθηκε αναγκαία για να διευκολυνθή ο Οικουμενικός διάλογος με τους Προτεστάντες..
     Συνεπώς το μυστήριο της Εκκλησίας δεν περιορίζεται πλέον από τη Σύνοδο μόνο στα παραδοσιακά κανονικά όρια της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αφού η αγιαστική ενέργεια του αγίου Πνεύματος είναι τελεία (όπως λ.χ. στην Ορθόδοξη Εκκλησία) ή έστω ατελής (όπως λ.χ στις προτεσταντικές κοινότητες) και έξω από τα όριά της, τα οποία προφανώς βεβαιώνουν ως τελεία την ενέργεια του αγίου Πνεύματος στο δικό της εκκλησιαστικό σώμα. Βεβαίως, η Β’ Βατικανή σύνοδος προέτεινε μια νέα θεολογική ερμηνεία των ορίων της Εκκλησίας όχι βεβαίως για να αμφισβητήσει την παραδοσιακή ταύτισή της με τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, αλλά κυρίως για να διευρύνει τα όρια των σχέσεών της με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες ή Ομολογίες.

Η Σύνοδος λοιπόν επέλεξε για πρώτη φορά μια αμφίσημη ορολογία τόσο για τα κανονικά όρια της Εκκλησίας, όσο και για τη σχέση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, η οποία «υπάρχει ή υπόκειται» (subsistit in) όχι μόνο στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά προφανώς και στην Ορθόδοξη Εκκλησία (Lumen Gentium, 8), αφού διακηρύχθηκε επισήμως από τη Σύνοδο η αυθεντική και αδιάκοπη συνέχεια σε αυτή της αποστολικής διαδοχής πίστεως και τάξεως όχι μόνο στη θεολογική της παράδοση, αλλά και στη μυστηριακή της ζωή. Ωστόσο, η σύνοδος προέβαλε ακρίτως ως ευρύτερα τα χαρισματικά όρια της Εκκλησίας, αφ’ ενός μεν για να σχετικοποιήση τον αποκλειστικό χαρακτήρα των καθιερωμένων κανονικών ορίων, αφ’ ετέρου δε για να δηλώσει την αποδοχή της έστω και ατελούς ενεργείας του αγίου Πνεύματος και έξω από τα κανονικά όρια της Εκκλησίας. Η διάκριση αυτή κρίθηκε αναγκαία για να αξιολογήσει η Σύνοδος τις «Προτεσταντικές κοινότητες» κατ' αναφοράν τόσο προς τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, από την οποία αποσχίσθηκαν, όσο και προς τη μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, αφού αναγνωρίσθηκε επισήμως τόσο το κύρος του τελουμένου σε αυτές Βαπτίσματος, όσο και η ατελής έστω αγιαστική ενέργεια του αγίου Πνεύματος στα μέλη τους. Εν τούτοις, η διπλή η ερμηνεία των ασαφών νέων εκκλησιολογικών όρων (subsistit in..., Αδελφές Εκκλησίες, χαρισματικά όρια κ.λπ.) προκαλεί επικίνδυνες συγχύσεις όχι μόνο στην εσωτερική λειτουργία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, αλλά και στις διεκκλησιαστικές σχέσεις, όπως συνάγεται και από τις αντιφάσεις μεταξύ της παπικής Εγκυκλίου Ut unum sint (1995) και της διευκρινιστικής Εγκυκλίου Dominus Jesus (1999).

Στην απόφαση της Β’ Βατικανής Συνόδου απουσιάζει παντελώς η διάκριση των ενεργειών του Αγίου Πνεύματος. και μάλιστα υποστηρίζεται ότι και έξω από την Εκκλησία, ακόμη και σε αιρετικούς και σχισματικούς ενεργεί η Χάρη του Θεού, χωρίς να γίνεται διασάφηση τί Χάρη ενεργεί. Κατά την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, ενώ η ενέργεια του Θεού είναι απλή, εν τούτοις υπάρχουν διάφοροι βαθμοί μεθέξεώς της, ανάλογα με τα αποτελέσματά της. Έτσι, όλη η κτίση μετέχει στην δημιουργική, συνεκτική και προνοητική ενέργεια του Θεού, όμως «τό Άγιον Πνεύμα ενεργεί καθαίροντας, φωτίζοντας και αγιάζοντας μόνον μέσα στο πλαίσιο της Εκκλησίας». Άν υπήρχε ταυτότητα ενεργειών, τότε δεν θα υπήρχε διάκριση, οπότε όλα τα κτίσματα θα μετείχαν στην θεοποιό ενέργεια του Θεού, πράγμα που είναι απαράδεκτο από πατερικής πλευράς.

4. Δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στον χαρακτηρισμό του εκκλησιαστικού σώματος ως «λαού του Θεού» για να μετριασθεί η προτεινομένη διάκριση της «μυστηριακής ιερωσύνης» του ιερατείου, με κέντρο τον επίσκοπο και τους περί αυτόν πρεσβυτέρους, από την προτεσταντική «γενική ιερωσύνη» όλων των λαβόντων το Βάπτισμα πιστών.

Συνεχίζεται