Ομολογία

 

 Περί Ημερολογίου. Άπάντηση προς κ. Ν. Μάννη από π. Ευθ. Τρικαμηνά

 

Ἀγαπητέ ἀδελφέ κ. Ν. Μάννη χαῖρε ἐν Κυρίῳ.

 

Μοῦ ἀπεστάλη ἀντίγραφο τῆς ἀπαντήσεώς σας ἡ ὁποία καταχωρήθηκε μέ ἡμερομηνία 19-9-2013 στήν ἱστοσελίδα «Κρυφό Σχολειό». Εἰς αὐτήν δείχνετε ὅτι δέν ἐπιθυμεῖτε περαιτέρω διάλογο. Αὐτό νομίζω ἐννοεῖτε, ὅταν στήν ἐπικεφαλίδα γράφετε «Πρός τόν ἱερομόναχο π. Εὐθύμιο Τρικαμηνᾶ (τρίτη καί τελευταία ἀπάντησι)» καί στό τέλος τοῦ κειμένου σας «Ἐν κατακλεῖδι ὁλοκληρώνοντας μία καί καλή αὐτόν τόν διάλογο...» καί, ἐπίσης, «ἴσως κάποια στιγμή ἄν εἶναι θέλημα Θεοῦ νά συζητήσουμε ἀπό κοντά».

 

Μέ τόν τρόπο αὐτόν πού γράφετε μοῦ δημιουργεῖτε τήν ἐντύπωσι ὅτι ἐκφράζεσθε καί ἀποφασίζετε ὡς ἐκπρόσωπος πάντων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, ἀνεξαρτήτου παρατάξεως καί παραιτεῖσθε ἀπό τήν συζήτησι, βλέποντας κάποιον ἀμετανόητο, ὁ ὁποῖος δέν θέλει νά ἀναγνωρίση τίς ἀπόψεις σας ὡς ὀρθές.

 

Ἴσως κάποιος ἀπό τούς δυό μας παρανόησε τόν σκοπό καί στόχο τοῦ διαλόγου αὐτοῦ. Ἐγώ προσωπικά ἐνόμιζα ὅτι στόν διάλογο αὐτόν ἐκθέτουμε τά γεγονότα, στηρίζουμε τίς ἀπόψεις μας, ἁγιογραφικά καί πατερικά, ὑποδεικνύουμε τά λάθη τῶν ἄλλων καί τίς ἐκτροπές των ἀδελφικά, ἀπαντοῦμε στίς ἐρωτήσεις των κλπ. προσπαθώντας νά ἀνιχνεύσουμε τό δέον γενέσθαι σήμερα, μέ τήν ἤδη διαμορφωμένη κατάστασι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ Παλαιοημερολογιτισμοῦ. Ὅλα δέ αὐτά πού καταθέτει ἑκάστη πλευρά, νομίζω ὅτι δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά γίνουν ἀποδεκτά ἀπό τήν ἄλλη, ἀλλά νά ἀξιολογηθοῦν ἀπό ὅλους τούς ἀδελφούς πού παρακολουθοῦν αὐτόν τόν διάλογο, ὥστε νά ὑπάρχη ὠφέλεια καί διά τῆς ἐνημερώσεως περί τῶν γεγονότων καί τῶν κειμένων καί διά τῆς καταθέσεως πατερικῶν κειμένων σχετικῶν βεβαίως μέ τό ὑπό ἐξέτασιν θέμα.

 

Ἡ διακοπή λοιπόν ἐκ μέρους σας τοῦ διαλόγου μοῦ πιστοποιεῖ αὐτό πού πάντοτε διεπίστωνα, ὁσάκις συζητοῦσα μέ τούς ἀκολουθοῦντες τό Π. Ἡμερολόγιο, ὅτι δηλαδή σέ κάθε συζήτησι ἀπαιτοῦν οἱ ἀπόψεις των νά γίνουν ἀποδεκτές καί, ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει, σταματοῦν τήν συζήτησι καί τόν διάλογο. Κατ’ αὐτόν ὅμως τόν τρόπο, νομίζω δέν εἶναι ἀνάγκη νά γίνη διάλογος, ἀλλά νά κάνετε μία στρατιωτική ἀναφορά τῶν ἀπόψεών σας καί ἐμεῖς σκύβοντας τό κεφάλι νά τίς ἀποδεχθοῦμε ἀναντιρρήτως.

 

Τό λυπηρό ὅμως στήν ὅλη αὐτή συζήτησι, δέν εἶναι μόνο αὐτό πού προανέφερα, ἀλλά καί τό ὅτι, ἐνῶ ἐγώ ἀπήντησα κατά τό δυνατόν στίς ἐρωτήσεις σας, ἐσεῖς δέν ἀπαντήσατε στή μία καί μοναδική πού ἐγώ σᾶς ἔθεσα. Καί ὄχι μόνο δέν ἀπαντήσατε, ἀλλά
προβάλλοντας ἕνα κείμενο τοῦ μοναχοῦ Ἀρσενίου Κοττέα, προσπαθήσατε νά μᾶς ἐξαπατήσετε, θολώνοντας κατά τό δή λεγόμενο τά νερά. Ἐπί πλέον δέ, προσπαθήσατε τεχνηέντως νά μεταθέσετε τό θέμα, ἀπό ἐκεῖ πού τό τοποθετεῖ ὁ ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, στήν σημερινή περί σχίσματος ἀντίληψι τῶν Παλαιοημερολογιτῶν.

 

Ὁ ἅγ. Νικόδημος τοποθετεῖ τό σχίσμα στήν ἀπόσχισι καί διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας κάποιων ἀπό τήν τοπική Σύνοδο καί τίς ὑπόλοιπες τοπικές Ἐκκλησίες καί ἐσεῖς παραπλανητικά (ὅπως βεβαίως καί ὅλοι οἱ Παλαιοημερολογίτες) τό ἐτοποθετήσατε στό ποῖος ἄλλαξε τό ἡμερολόγιο καί ἄρα αὐτός ἔκανε τό σχίσμα.

 

Γράφετε σχετικά τά ἑξῆς:

 

«Είναι λυπηρό, πάτερ Ευθύμιε, να χρησιμοποιείται ένα κατεξοχήν επιχείρημα των Παλαιοημερολογιτών εναντίον τους και μάλιστα ενενήντα (90) χρόνια μετά. Σωστά τα λέει ο Άγιος Νικόδημος. Ποιος όμως έκανε σχίσμα στις 10-3-1924; Αν το έκαναν οι Παλαιοημερολογίτες, αυτό σημαίνει ότι την 10^η Μαρτίου την ονόμασαν 25^η Φεβρουαρίου. Αυτό έγινε πάτερ; Όχι βέβαια. Οι νεοημερολογίτες την 10^η Μαρτίου ονόμασαν 23^η. Επομένως το σχίσμα βαραίνει αυτούς, τους καθιστά υπόδικους και σε αυτούς αναφέρεται ο Άγιος Νικόδημος» (σελ. 8).

 

Γιά σᾶς λοιπόν σχίσμα ἔκανε αὐτός πού ἄλλαξε τό ἡμερολόγιο καί τήν 10^η Μαρτίου τήν ὀνόμασε 23^η Μαρτίου. Ὁ ἅγ. Νικόδημος ὅμως ἀναφέρει ὅτι αὐτό δέν εἶναι ἁμάρτημα, ἀλλά τό νά χωρισθῆ κάποιος χάριν τοῦ ἡμερολογίου ἀπό τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία καί τήν Σύνοδο. Αὐτό μάλιστα ἀναφέρει χαρακτηριστικά «εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητον καί κατηγορίας ἄξιον καί πολλήν ἔχει τήν κόλασιν καί τιμωρίαν».

 

Τό σχίσμα λοιπόν κατά τόν ἅγ. Νικόδημο, τόν Μ. Βασίλειο καί ὅλους τούς ἄλλους Ἁγίους ἔχει τήν ἔννοια τοῦ χωρισμοῦ ἀπό τήν Σύνοδο γιά θέματα ἰάσιμα, στά ὁποῖα ὁ ἅγ. Νικόδημος συγκαταλέγει καί τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου. Στήν πρώτη ὑποσημείωσι μάλιστα τοῦ Α΄ Κανόνος τοῦ Μ. Βασιλείου δίδει ἕνα πλέον ἁπλό καί πασίδηλο ὁρισμό, τόν ὁποῖο δύνανται νά κατανοήσουν καί τά νήπια. Ἀναφέρει λοιπόν τά ἑξῆς: «Τό σχίσμα κακῶς διαμένον, γίνεται αἵρεσις, ἤ καταφέρεται εἰς αἵρεσιν, εἰ καί τούς Σχισματικούς κυρίως, οὐχ ἡ διάφορος πίστις ποιεῖ, ἀλλ’ ἡ διαρρηχθεῖσα τῆς κοινωνίας συντροφία».

 

Πρέπει λοιπόν νά μᾶς ἀναφέρετε ποιός διέρρηξε τήν «συντροφία» τῆς κοινωνίας γιά κάτι πού ὁ ἅγ. Νικόδημος δέν θεωρεῖ ἁμάρτημα, ἀναφέροντας μάλιστα ὡς παράδειγμα ὄχι τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου μόνο, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦ Πασχαλίου. Λέγει χαρακτηριστικά στό τμῆμα πού προσπεράσατε ἀσχολίαστο καί πού ἀποτελοῦσε τό κέντρο τῆς ἐρωτήσεώς μου τά ἑξῆς ἑρμηνεύοντας τόν ἅγ. Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο: «...τό νά νηστεύσῃ τινάς καί τό νά κάμῃ Πάσχα εἰς τοῦτον τόν καιρόν ἤ εἰς ἐκεῖνον, μετά τήν εἰκοστήν πρώτην τοῦ Μαρτίου, θετέον, ὡς κάμνομεν ἡμεῖς οἱ Γραικοί, ἤ μετά τήν ἑνδεκάτην Μαρτίου, ὡς κάμνουσιν οἱ Λατῖνοι, τοῦτο δέν εἶναι ἔγκλημα».

 

Γιά τούς Παλαιοημερολογίτες ὅμως σχίσμα δέν ἀποτελεῖ «ἡ διαρρηχθεῖσα τῆς κοινωνίας συντροφία», οὔτε ὁ χωρισμός ἀπό τήν Σύνοδο καί τίς ἄλλες τοπικές Ἐκκλησίες, ἀλλά ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἀπό τήν 10^η Μαρτίου στήν 23^η Μαρτίου. Τό κακό ὅμως δέν ἔφθασε μέχρις ἐδῶ, ἀλλά διέρρηξαν καί τήν μεταξύ των «συντροφία», δηλαδή τήν μεταξύ των ἐκκλησιαστική κοινωνία, δημιουργώντας πολλές παρατάξεις. Τό χειρότερο ἀκόμη εἶναι ὅτι θεωροῦν ὡς αἰτίους αὐτῶν τῶν σχισμάτων τούς Νεοημερολογίτας Οἰκουμενιστές, λέγοντας ὡς δικαιολογία ὅτι, ἄν δέν ἐγίνετο ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, δέν θά ἐδημιουργοῦντο αὐτά τά σχίσματα. Αὐτό χαρακτηριστικά μοῦ τό ἀνέφερε γραπτῶς προσφάτως ἕνας ἁγιορείτης μοναχός, ὁ ὁποῖος ἀνήκει στούς Ζηλωτές.

Τό χείριστο δέ ὅλων εἶναι ὅτι δέν κατανοεῖτε, ὅτι ὡδηγηθήκατε ἐκεῖ, διότι ἐδημιουργήσατε Σύνοδο καί ἐν καιρῷ αἱρέσεως θελήσατε νά λειτουργῆ ἡ Ἐκκλησία ὅπως ἐκ καιρῷ εἰρήνης. Ἀπεναντίας ὑποστηρίζετε μετά πάθους τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως δημιουργία Συνόδου, ὅπως κατά τόν καιρό τῆς εἰρήνης καί μάλιστα ὑποθέτετε ὅτι καί ἐμεῖς ἐντός ὀλίγου θά γίνωμε 3-4 παρατάξεις, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία δέν ἔχομε  Σύνοδο καί ὡς ἐκ τούτου ἀπό ποῦ νά φύγωμε καί ποῦ νά πᾶμε; Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τούς Παλαιοημερολογίτες τά δώδεκα (12) πρῶτα χρόνια τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, κατά τά ὁποῖα ἦσαν ἐκκλησιαστικῶς ἑνωμένοι, διότι προφανῶς δέν εἶχαν δημιουργήσει Σύνοδο.

 

Γιά νά δικαιολογηθῆτε δέ, καί ἐπί πλέον, κατά τό δή λεγόμενο, νά «βγῆτε ἀπό πάνω», προσκομίζετε ἕνα κείμενο, τό ὁποῖο μάλιστα μοῦ ἀποστείλατε φωτοτυπημένο ἀπό τό ἴδιο τό βιβλίο τοῦ Ἀρσ. Κοττέα.

Μελετώντας καί αὐτό τό κείμενο διεπίστωσα ὅτι καί ὁ Κοττέας χρησιμοποιεῖ τήν γνωστή μέθοδο τῶν ἀποσιωπητικῶν (τελίτσες) καί ἔτσι παρακάμπτει καί αὐτός τό ἐπίμαχο χωρίο τοῦ ἁγ. Νικοδήμου, στό ὁποῖο ἔπρεπε κ. Μάννη νά δώσετε ἀπάντησι σχολιάζοντάς το. Παραθέτω τό κείμενο τοῦ Κοττέα μέ τίς τελίτσες, ὅπως καί ὅπου τίς θέτει, διά νά κατανοηθῆ ἡ ἀπάτη καί τό ὅτι αὐτό τό τέχνασμα μέ τίς τελίτσες ἀποτελεῖ πλέον κοινή μέθοδο τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Τό λέγω αὐτό διότι ἔχω καί ἄλλο παρόμοιο παράδειγμα.

Ἀναφέρει λοιπόν ὁ Ἀρσένιος Κοττέας τό κείμενο τοῦ ἁγ. Νικοδήμου ὡς ἑξῆς: «Καί βλέπε ἀγαπητέ, πῶς ὁ θεῖος Χρυσόστομος ὀνομάζει σχισματικούς τούς Λατίνους, διότι ἐκαινοτόμησαν τό Πασχάλιόν τους καί Καλαντάριον!!... Τό δέ νά σχίση τινάς τήν Ἐκκλησίαν καί νά ἀντιστέκωνται φιλονείκως,νά κάμνῃ διχοστασίας καί διαιρέσεις καί νά χωρίζῃ τόν ἑαυτόν του πάντοτε ἀπό τήν κοινήν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητον καί κατηγορίας ἄξιον καί πολλήν ἔχει τήν κόλασιν καί τιμωρίαν».

 

Στό κείμενο αὐτό τοῦ Ἀρσενίου Κοττέα ὑπάρχουν οἱ τελίτσες, ἐνῶ τό κείμενο αὐτό πού παραλείπεται εἶναι τό ζητούμενο καί κατά τό δή λεγόμενο «τό ζουμί» τῆς ὑποθέσεως.

Τό παραληφθέν κείμενο εἶναι τό ἑξῆς: «ὄχι διά τί δέν εἶναι τοῦτο, ὅσον κατά τήν ἰσημερίαν, ὀρθόν∙ διότι καί ἡμεῖς βλέπομεν πῶς ἡ ἰσημερία ἀληθῶς ἔμεινεν ὀπίσω ἡμερας ια΄, ἀλλά διά τί ἐχωρίσθησαν κατά τοῦτο ἀπό ἡμᾶς, τό ὁποῖον εἶναι ἔγκλημα ἀσυγχώρητον, κατά τόν αὐτόν ἅγιον. Λέγει γάρ ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ, ὅτι τό νά νηστεύσῃ τινάς καί τό νά κάμῃ Πάσχα εἰς τοῦτον τόν καιρόν ἤ εἰς ἐκεῖνον, μετά τήν εἰκοστήν πρώτην τοῦ Μαρτίου, θετέον, ὡς κάμνομεν ἡμεῖς οἱ Γραικοί, ἤ μετά τήν ἑνδεκάτην Μαρτίου, ὡς κάμνουσιν οἱ Λατῖνοι, τοῦτο δέν εἶναι ἔγκλημα».

 

Ἐδῶ ἀκριβῶς ἀναφέρει ὁ ἅγ. Νικόδημος ὅτι ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου καί ἀκόμη καί τοῦ Πασχαλίου δέν εἶναι ἁμάρτημα, ἀλλά τό νά ἀποσχισθῆ κάποιος χάριν αὐτοῦ ἀπό τήν κοινή Σύνοδο καί «συντροφίαν» τῶν ἄλλων. Ἐδῶ καταρρίπτει ὁ ἅγ. Νικόδημος καί τό ἐπιχείρημα τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τό ὁποῖο κατά κόρον ἀκοῦμε, ὅτι δηλαδή στόν οὐρανό οἱ ἑορτές γίνονται μέ τό Π. Ἡμερολόγιο.

 

Πέραν αὐτῆς τῆς ἀπάτης καί ὑπεκφυγῆς, ἐγώ δέν σᾶς ἐζήτησα κ. Μάννη νά μοῦ ἀναφέρετε ἁπλῶς τό κείμενο αὐτό τοῦ ἁγ. Νικοδήμου, ἀλλά νά τό σχολιάσετε καί μάλιστα νά μοῦ ἀποδείξετε, προσαρμόζοντάς το στήν ἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου, ποιός ἔκανε σχίσμα. Φαίνεται ὅμως ὅτι ἔχετε ἀποστηθίσει τήν ἐπιχειρηματολογία σας καί δι’ αὐτό στίς ἐρωτήσεις μας ἀπαντᾶτε ἄλλα ἀντί ἄλλων καί μάλιστα μέ τήν πνοή καί τό θάρρος τοῦ νικητοῦ.

 

Πάντως ἐν κατακλεῖδι ἀνανεώνω τήν ἐρώτησι τήν ὁποία σᾶς ὑπέβαλα σχετικά μέ τό κείμενο αὐτό τοῦ ἁγ. Νικοδήμου. Ἄν ἐσεῖς δέν θέλετε νά ἀπαντήσετε, εἴτε διότι ἀπογοητευτήκατε ἀπό τήν ἀδιαλλαξία μας, εἴτε διότι δέν σᾶς ἐξυπηρετεῖ στήν μεθοδολογία σας, εἴτε γιά ὁποιονδήποτε ἄλλο λόγο, δύναται νά ἀπαντήση καί κάποιος ἄλλος Παλαιημερολογίτης, τή στιγμή μάλιστα πού δέν μονοπωλοῦμε ἐμεῖς οἱ δύο τόν διάλογο.

 

Γιά ὅλα τά ἄλλα πού γράφετε δέν θέλω νά ἐπεκταθῶ, διότι ὅπως ἀναφέρετε δέν ἐπιθυμεῖτε συνέχεια τοῦ διαλόγου. Τήν ἐρώτησι ὅμως πού σᾶς ὑπέβαλα δέν θά ἔπρεπε νά παρακάμψετε δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου.

 

Τήν ἀναφέρω πάλι ὅπως τήν πρωτοδιατύπωσα διά νά ἀπαντήση, ἄν ὄχι ἐσεῖς, ἴσως κάποιος ἄλλος ἀπό τούς ἀκολουθοῦντες τό Π. Ἡμερολόγιο.

 

Ἐρώτησι: Τί ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος εἰς τήν ὑποσημείωσι τοῦ Ζ΄ Ἀποστολικοῦ Κανόνος, ὅταν ἀναφέρει: «Λέγει γάρ ἐν τῷ αὐτῷ λόγῳ, ὅτι, τό νά νηστεύσῃ τινάς καί τό νά κάμῃ Πάσχα εἰς τοῦτον τόν καιρόν, ἤ εἰς ἐκεῖνον, μετά τήν εἰκοστήν πρώτην τοῦ Μαρτίου, θετέον, ὡς κάμνομεν ἡμεῖς οἱ Γραικοί, ἤ μετά τήν ἑνδεκάτην Μαρτίου, ὡς κάμνουσιν οἱ Λατῖνοι, τοῦτο δέν εἶναι ἔγκλημα. Τό δέ νά σχίσῃ τινάς τήν Ἐκκλησίαν καί νά ἀντιστέκηται φιλονείκως, καί νά κάμνῃ διχοστασίας καί διαιρέσεις, καί νά χωρίζῃ τόν ἑαυτόν του πάντοτε ἀπό τήν κοινήν σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο εἶναι ἁμάρτημα ἀσυγχώρητον, καί κατηγορίας ἄξιον, καί πολλήν ἔχει τήν κόλασιν καί τιμωρίαν».

 

Πρίν τελειώσω ἀναφέρω πάλι τόν κατά τήν γνώμη μου κοινό τόπο, ὅπου ἐκκλησιαστικῶς πρέπει νά συναντηθοῦμε, προκειμένου νά πολεμήσωμε τήν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί νά μήν ἀλλοιώσωμε τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων.  Αὐτός εἶναι γιά μέν τούς Νεοημερολογίτες ἡ διακοπή τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας ἀπό τούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές, γιά δέ τούς Παλαιοημερολογίτες ἡ ἀποδογματοποίησις τοῦ Ἡμερολογίου καί ἡ ἀπαγκίστρωσις καί ὁ ἀπεγκλωβισμός ἀπό τίς Συνόδους καί τίς Παρατάξεις.

 

Σᾶς χαιρετῶ μέ τήν ἐν Κυρίῳ ἀγάπη εὐχόμενος ὁ Κύριος νά ἐλεῆ καί νά εὐλογῆ ὅλους μας.

30 Σεπτεμβρίου 2013 

Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς