OΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΗΤΑΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ. Και ιδου τα ατρανταχτα ιστορικα στοιχεια.

OΛΟΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ 

ΗΤΑΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ.

Και ιδου τα ατρανταχτα 

ιστορικα στοιχεια.

Ο γνωστος Αιρετικοαμπελοφιλοσοφος Αμεθυστος μολις ειδε οτι αυξανουν και πληθαινουν οι Αποτειχισμενοι, (ΟΜΟΛΟΓΙΑ: ας περιμενει σε λιγο να δη και ολοκληρα μοναστηρια, κατι γνωριζει η ΟΜΟΛΟΓΙΑ), αφου μολις κυκλοφορησε ενα νεο βιβλιο απο τον Ιωαννη Ριζο υπερ της Αποτειχισης απο τους Αιρετικους αλλα και απο τους ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑΣ με τους Αιρετικους, εσπευσε ο Αλιτηριος να γραψη εν αφηνιασμω, νεες ανοησιες αστηρικτες, ψευδεις και συκοφαντικες εναντιον της Ομολογιας και να ζηταει να αποδοκιμαστουμε ακομα και απο ...καποιους  συναγωνιστες μας. 

Μοναδικο θρασος και αθλιοτητα!!!

Ιδου, λοιπον, που αρχιζουμε την αναδημοσιευσι απο το βιβλιο του κ. Ιωαννη Ριζου, τα τεκμηρια που αποδεικνυουν οτι η Αποτειχισι ειναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ και ΟΧΙ ΔΥΝΗΤΙΚΗ και αυτην ακριβως την πρακτικη εφηρμοζαν και ΟΛΟΙ οι Αγιοι Πατερες και οχι μονον ο αξιοθαυμαστος Αγιος Θεοδωρος ο Στουδιτης. 

Οι Αιρετικοι Οικουμενιστες,  αγωνιζονται να διαλυσουν την Εκκλησια του Χριστου και ο καθενας συμβαλει με τον τροπο του σε αυτο το ανοσιο και σατανικο εργο. 

Ο Αιρετικος Αγιομαχος και Κανονομαχος Αμεθυστος ειναι ενας απο αυτους. 

Κλαιει και οδυρεται γιατι γκρεμιζεται το εωλο και αστηρικτο επι κινουμενης αμμου οικοδομημα που εδω και χρονια λυσσαλεα κατασκευαζεται απο τα οργανα του Αντιχριστου.

Παρακολουθειστε την ευαισθησια των Αγιων Πατερων εναντι των Αιρετικων και των Αιρεσεων και την ΕΝΣΤΙΚΤΩΔΗ Αποτειχισι τους απο αυτους.

Οφειλουμε ολοι μας να τους μιμηθουμε, αλλιως δεν πρεπει να τους επικαλουμαστε να πρεσβευουν για μας.

Οἱ λόγοι που προκαλούσαν  τήν  Ἀποτείχιση.

Α) Οἱ συμπροσευχὲς

Στὴν ἐπιστολή του «Πρὸς τὸν πρεσβύτερον Γενέθλιον»^[1] ὁ Μ.Βασίλειος  ἀπαντᾷ σὲ ὅσους τὸν κατηγόρησαν ὅτι ἔχει κοινωνία μὲ τὸν αἱρετικὸ Ἀπολλινάριο. 

Λέει ὁ Ἅγιος: «Ἂς φέρουν ἐπιστολὲς δικές μου πρὸς αὐτὸν ἢ αὐτοῦ πρὸς ἐμένα ἢ ἂς ἀποδείξουν ὅτι οἱ κληρικοὶ καὶ τῶν δύο πλευρῶν εἶχαν ἐπικοινωνία ἢ ἐάν δεχτήκαμε κάποιον ἀπὸ αὐτοὺς εἰς εὐχὴν κοινωνίας» [Δηλαδὴ σὲ κοινὴ προσευχή].  

Ἡ συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικοὺς ἀποτελεῖ γιὰ τὸν Ἅγιο ἀπόδειξη κοινωνίας. 

Τὴν ἴδια στάση κράτησε καὶ ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως Ἀλέξανδρος. 

Ὅταν ὁ Ἄρειος ἦρθε στὴν ΚΠολη ὑπὸ τὴν εὔνοια καὶ προστασία τοῦ  αὐτοκράτορα, ὁ Ἀλέ-ξανδρος ἦταν ἀποφασισμένος νὰ μὴν τοῦ ἐπιτρέψει τὴν εἴσοδο στὸ ναό. 

Ὁ Ἀλέξανδρος πέφτει μὲ τὸ πρόσωπο  στὸ δάπεδο τοῦ ναοῦ καὶ θρηνεῖ, παρακαλῶντας τὸν Θεὸ νὰ μὴν μπεῖ ὁ Ἄρειος καὶ φανεῖ στὸ ποίμνιο ὅτι κοινωνεῖ μαζί του. 

Ὁ πρεσβύτερος Μακάριος σημειώνει τὴν προσευχὴ τοῦ Ἀλέξανδρου: 

«Ἃν εἶναι Κύριε νὰ ἔλθει αὔριο στὴ Λειτουργία ὁ Ἄρειος, τότε πάρε μὲ ἀπὸ τὴν ζωὴ τώρα καὶ ἂς λείψω κι ἐγὼ ἀπὸ τὴν μέση. Ἂν λυπᾶσαι τὴν Ἐκκλησία σου – καὶ ξέρω ὅτι τὴν λυπᾶσαι- τότε μὴν ἐπιτρέψεις νὰ ἀφανιστεῖ ἡ Ἐκκλησία σου. Κύριε, ἀπομάκρυνε τὸν Ἄρειο, σήκωσέ τον, ὥστε νὰ μὴ μπεῖ στὸν ναὸ καὶ φανεῖ ἔτσι ὅτι μαζί του μπαίνει καὶ ἡ αἵρεση».  

 Τότε ἔγινε κάτι συγκλονιστικό. 

Ὁ Ἄρειος ἐνῶ περπατοῦσε μὲ τοὺς δικούς του συζητῶντας, ἔνιωσε κατεπείγουσα ἀνάγκη νὰ πάει σὲ ἀποχωρητήριο. 

Ἀπὸ ἐκεῖ δὲν βγῆκε ζωντανός. 

Τὸν βρῆκαν σὲ ἄθλια κατάσταση νεκρὸ ἀπὸ ἀκατάσχετη αἱμορραγία. 

Ὅλοι -καὶ ὁ Ἀθανάσιος- θεώρησαν αὐτὴ τὴ συγκλονιστικὴ ἐξέλιξη ὡς τιμωρὸ παρέμβαση τοῦ Θεοῦ.  ^[2]

Ἔλεγε ὁ Μέγας Πατήρ: 

«Ὅταν μᾶς βλέπουν νὰ εἴμαστε μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετικούς, ὑπονοοῦν ὅτι δὲν ὑπάρχει καμία διαφορὰ ἀνάμεσά μας καὶ ἔτσι θὰ πέσουν στῆς ἀσεβείας τὸν βόρβορον. 

Γιὰ νὰ μὴ γίνει αὐτὸ, ἀγαπητοί, αὐτοὺς ποὺ φανερὰ συμφωνοῦν μὲ τὴν ἀσέβεια νὰ τοὺς ἀποφεύγετε μὲ αὐτοὺς δὲ ποὺ νομίζουν ὅτι δὲν πιστεύουν τὰ τῶν αἱρετικῶν ἀλλὰ κοινωνοῦν μαζί τους νὰ εἶστε ἐπιφυλακτικοί. 

Γιατὶ αὐτῶν ποὺ τὸ φρόνημα ἀρνούμαστε πρέπει καὶ τῆς κοινωνίας νὰ ἀπέχουμε.  

Καὶ ἐὰν  κάποιος ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστη ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ αὐτοὺς νὰ τὸν προτρέπετε νὰ σταματήσει νὰ τὸ κάνει κι ἂν δεχτεῖ τὴν σύστασή σας νὰ τὸν ἔχετε σὰν ἀδελφό. 

Ἂν δὲ ἐπιμένει νὰ τὸν ἐγκαταλείπετε. 

Ἔτσι θὰ διατηρήσετε τὴν καθαρὴ πίστη καὶ ἐκεῖνοι βλέποντάς σας θὰ ὠφεληθοῦν».^[3]  

Ὅταν ὁ στρατιωτικὸς διοικητὴς Ἀρτέμιος ἔψαχνε τὸν Μ. Ἀθανάσιο στὴν ἔρημο νὰ τὸν φονεύσει, ἔφτασε στὴ σύναξη τῶν ἀδελφῶν τοῦ Ἀθανασίου. 

Ἐκεῖ κάποια στιγμὴ εἶπε: 

«Ἐλᾶτε νὰ προσευχηθεῖτε γιὰ μένα». 

Ἐκεῖνοι τότε τοῦ εἶπαν: 

«Δὲν μποροῦμε, ἐπειδὴ ἔχουμε ἐντολὴ ἀπὸ τὸν πατέρα μας[τὸν Ἀθανάσιο] νὰ μὴν προσευχόμαστε μὲ κανέναν ποὺ εἶναι μαζὶ μὲ τοὺς Ἀρειανούς»– διότι ἔβλεπαν ἕναν ἀρειανὸ Ἐπίσκοπο ποὺ εἶχε μαζί του.^[4] Κατὰ τὸν Ἀθανάσιο ἂν τούς φερθοῦμε μὲ ἀγάπη «Αὐτὴ ἡ ἐμφανιζόμενη ἀγάπη εἶναι προδοσία τῆς ἀληθείας». ^[5]

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἀλλὰ στὶς μέρες μας «Ἡ ἀλήθεια λιγόστεψε».^[6] 

Κάνουμε «τὰ στραβὰ μάτια» στὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, κι ἀπ΄ τὰ πολλὰ στραβὰ μάτια, γίναμε πλέον ἀλλοίθωροι (στὸ νοῦ).

---

[1] Ε.Π.Ε 3. Ἐπιστολὴ 224, παρ.2

[2] « Ὁ Μ. Ἀθανάσιος» Ἀδελφότης θεολόγων ἡ «ΖΩΗ» σ.133 ,2003

[3]  Μ. Ἀθανασίου, Τοῖς τὸν μονήρη βίον ἀσκοῦσι P.G. 26, 1188ΒC

[4] Β.Ε.Π.Ε.Σ. τόμος 40,σελ. 185

[5] Μ. Βασιλείου, Ὅροι κατὰ πλάτος

[6] Ψαλμ.11,2