Ομολογία

Είναι «χαμένος» ο Αναστάσιος της Αλβανίας λόγω των δεσμών του με τον «Τεκτονισμό» και τον

«Οικουμενισμό»;

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΑΚΤΗ (Νίκος Σταματάκης). Μπορείτε να παρακολουθήσετε παρακάτω ολόκληρη την εκτενή (πάνω από 2 ώρες)

βιντεοσκοπημένη παρουσίαση ενός νέου βιβλίου για τον Τεκτονισμό και

τη διείσδυσή του στην Ορθοδοξία – ή μπορείτε κατά προτίμηση

να συνδέσετε εδώ μια σύντομη έκδοση της ομιλίας του π. Ζήση

για τον ΑΒ Αναστάσιο της Αλβανίας και τους δεσμούς του με τον

Τεκτονισμό (επίσης στο τέλος του μεγάλου βίντεο) και την επίδρασή

της στην Ορθόδοξη ζωή και πρακτική. Β Θα σας παρακαλέσω επίσης να

διαβάσετε και τις δύο «σημειώσεις του συντάκτη», αυτή και αυτή του

Μάρκου που ακολουθεί.

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι γνώριζα τους δεσμούς του

Αναστασίου με τον Τεκτονισμό από νωρίς, την ίδια στιγμή που γνώριζα

το τεράστιο πνευματικό και εκπαιδευτικό του ανάστημα, πριν από

τέσσερις δεκαετίες, στις αρχές της δεκαετίας του 1980... Και ναι, όλοι

γνωρίζουμε ότι σπούδασε Συγκριτική Θρησκειολογία και ήταν μεταξύ

των κορυφαίων παγκόσμιων μελετητών σε αυτόν τον τομέα. Β Αλλά ο

υπαινιγμός, όπως κάνει ο π. Ζήσης στο βίντεο, ότι οι Ελευθεροτέκτονες

υποστήριξαν το τεράστιο έργο του στην Αλβανία και επομένως θα

πρέπει να το διαγράψουμε ως αιρετικό, δεν είναι σωστό.

Γιατί ξεχνάμε ότι πριν έρθει στην Αλβανία, ο Αναστάσιος πέρασε δύο

δεκαετίες κάνοντας τεράστιο ιεραποστολικό έργο σε πολλές αφρικανικές

χώρες, μαθαίνοντας τις τοπικές γλώσσες και παρέχοντας απτές λύσεις

και ορθόδοξα πνευματικά θεμέλια σε εκατομμύρια φτωχούς ανθρώπους;

Και τελικά, πληρώνοντας βαρύ τίμημα καθώς μολύνθηκε από ελονοσία;

Έχει κάποιος από τους ένθερμους πρόσφατους επικριτές του κάτι

παρόμοιο να δείξει – ακόμη και το 50% του έργου του; Φοβάμαι πως όχι...

Όλοι καταλαβαίνουμε τις «οικουμενιστικές» απόψεις του. Πόσοι όμως

συνειδητοποιούν ότι ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ιωάννης,

πνευματικός γιος του Αναστασίου και πιθανός διάδοχός του ως

επικεφαλής της Εκκλησίας της Αλβανίας, προσηλυτίστηκε

μουσουλμάνος στην Ορθοδοξία από τον ίδιο τον Αναστάσιο;

Αν αυτά τα γεγονότα – και αυτά που παρουσιάζει ο Μάρκος παρακάτω –

δεν μας πείθουν να αποφύγουμε να βάψουμε όλα τα επιχειρήματα

«άσπρο ή μαύρο», τότε είμαστε εμείς που είμαστε στην αμαρτία και

έχουμε ανάγκη να διορθώσουμε την πορεία μας.

Δεν είναι όλα «ασπρόμαυρα» στη ζωή, παρά την ανθρώπινη ανάγκη να

δημιουργηθούν μικρά «κουτάκια» βάζοντας όλες τις πτυχές σε

«κατηγορίες» και να τις ζωγραφίσουν «καλές» και «κακές».

Β Υπάρχουν κάποια πράγματα και κάποιες προσωπικότητες που

δεν χωράνε σε μικρά «κουτάκια» και ο Αναστάσιος ήταν ένας

από αυτούς...

=============

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΑΚΤΗ (Μάρκος). Η Οικουμενιστική πορεία του

Αναστασίου στο πέρασμα των χρόνων ήταν και είναι γνωστή. Και

σύχναζε και συνομιλούσε με αιρετικούς σε επίσημες συναντήσεις και

πολλά άλλα. Ωστόσο, όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσει αν θα

υποστηρίξει το Σχίσμα του «Τόμου» της Ουκρανίας, αρνήθηκε.

Και το γεγονός αυτό αποτελεί «ομολογία πίστεως», διότι

• αρνήθηκε τη συμμετοχή του σε Σχίσμα της Ορθοδοξίας, όχι μόνο

σιωπηλά, αλλά και με κοινοποιημένες επιστολές στον Πατριάρχη

Κωνσταντινουπόλεως, ζητώντας ΝΑ ΜΗΝ προχωρήσει στην έκδοση του

«τόμου».

Επειδή ο Χριστός έχει πει ότι γίνεται δεκτός όποιος εκπληρώνει την

επιθυμία του Κυρίου του ήδη από την 11η ώρα, γνωρίζουμε ότι

τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Αναστάσιος έκανε

ομολογίες πίστεως, αλλά και αρκετά αξιόλογα έργα στην Αλβανία, προς

την οικοδόμηση της Εκκλησίας του Χριστού, πράγματα που ασφαλώς

έρχονται σε αντίθεση με το «οικουμενιστικό» «μασονικό» ιστορικό

παρελθόν του. Τώρα, αν τα χρήματα που δαπανήθηκαν για αυτά τα

έργα είχαν ως πηγή το μασονικό σύστημα, ή άλλες βρώμικες «θυσίες»,

αυτό δεν σημαίνει ότι τα χρήματα δεν χρησιμοποιήθηκαν για καλό

σκοπό. Επίσης, δεν είναι απολύτως βέβαιο ότι τέτοια «βρώμικα

χρήματα» θα πρέπει αυτόματα να απορρίπτονται σύμφωνα με τον

Παλαιό Μωσαϊκό Νόμο, αφού ζούμε στην Καινή Διαθήκη. Βέβαια, όμως,

αν υπάρχει εκδοχή ή ένδειξη ότι οι δωρεές από κακούς ανθρώπους θα

αποτελέσουν μια μέρα «μοχλό ελέγχου» πάνω στην Εκκλησία, τότε

είναι καλύτερα ένας ιεράρχης να μην δέχεται ποτέ τέτοια χρήματα...