ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Εκεινη η μεγαλη αδικια του σφαγιασμου 12 αξιολογων, ευσεβων επισκοπων, δεν σβηνει ευκολα στην σκεψι του Θεου. Επιτρεπει να περαση μεγαλες δοκιμασιες και η Εκκλησια και το Εθνος. Απο τοτε αρχισε η κατηφορα. Οποιος αυτο δεν το βλεπει, ειναι αλοιθωρος.

  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙΔΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Κ΄
Κορύφωση τῆς ἐμπάθειας καί τῆς αὐθαιρεσίας
      

Μετά τίς παράνομες ἐκλογές τόσο στίς ἐπίμαχες μητροπόλεις Ἀττικῆς καί Λάρισας, ὅσο καί στίς μητροπόλεις Νέας Ἰωνίας καί Βεροίας καί τίς παράνομες ἐνθρονίσεις, παρ᾿ ὅλον ὅτι οἱ δύο νεοεκλεγέντες, Παντελεήμων καί Ἰγνάτιος, δέν μπόρεσαν νά μποῦν στίς μητροπόλεις πού ἐξελέγησαν (στίς ὁποῖες βρίσκονταν ἤδη οἱ Ἀττικῆς Νικόδημος καί Λαρίσης Θεολόγος), θεώρησαν ὅτι τό θέμα ἔχει λήξει ἀπό ἐκκλησιαστικῆς πλευρᾶς (ἄσχετα ἄν τό Σ.τ.Ε. ἀνέστειλε τήν ἐκλογή τους καί τό Ὑπουργεῖο Παιδείας δέν δέχθηκε νά ἐκδόσει Προεδρικά Διατάγματα ἐγκαταστάσεώς τους). Ὅσο κι ἄν ἤθελαν οἱ ἐκκλησιαστικοί κύκλοι γύρω ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ νά παρουσιάσουν συντελεσμένη αὐτήν τήν εἰκόνα πρός τά ἔξω, ἡ ροή τῶν γεγονότων ἀπέδειξε ὅτι χρειαζόταν ἀκόμα πολύς δρόμος νά διανυθεῖ.
     Ἡ πρώτη ἐξέλιξη προέκυψε μέ τή συγκρότηση τῆς νέας Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου (ΔΙΣ) τόν Σεπτέμβριο τοῦ 1994. Σ᾿ αὐτήν μετεῖχαν οἱ Σιδηροκάστρου Ἰωάννης, Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανός, Φλωρίνης Αὐγουστῖνος, Λαγκαδᾶ Σπυρίδων, Κιλκισίου Ἀπόστολος, Ἐλασσῶνος Σεβαστιανός, Καρπενησίου Νικόλαος, Κυθήρων Ἰάκωβος, Μονεμβασίας καί Σπάρτης Εὐστάθιος, Ἠλείας Γερμανός, Θηβῶν καί Λεβαδείας Ἱερώνυμος, Κερκύρας Τιμόθεος. Οἱ πέντε πρῶτοι ἀπ᾿ αὐτούς ἔδειξαν ἐνδιαφέρον νά θέσουν πιό ἔντονα τό ἐκκλησιαστικό πρόβλημα ἐντός τῆς ΔΙΣ. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, γνωρίζοντας ὅτι οἱ συνοδικοί αὐτοί θά ἀπαιτήσουν νά δοθεῖ μία λύση, προσπάθησε μέ τήν μείωση τῶν συνεδριάσεων τῆς ΔΙΣ καί μέ τήν ἐπιλογή δευτερευόντων ὑπηρεσιακῶν θεμάτων νά ξεφύγει ἀπό τή δυσκολία.
     Ἡ πίεση ὅμως ξεκίνησε ἤδη μέ τήν ἔναρξη τῆς πρώτης συνεδρίας καί τήν ἀντιφώνηση τοῦ Ἀντιπροέδρου τῆς ΔΙΣ Σιδηροκάστρου Ἰωάννη. Ζήτησε νά γίνουν οἱ κινήσεις πού χρειάζονται γιά νά ὁδηγηθεῖ ἡ Ἐκκλησία καί πάλι στήν ἑνότητα. Πρόβαλε σάν ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο γιά τήν ἑνότητα τήν πράξη τῆς Συνόδου νά ἀποκόψει τούς 3 μητροπολίτες. Εἶπε:
     «Διά τοῦτο ἀπευθύνω ἔκκλησιν, Μακαριώτατε, ἀπευθύνω ἱκεσίαν, ῞Αγιοι Συνοδικοί, νά δεχθῆτε νά ἀσχοληθῶμεν μέ τό πρῶτον θέμα τῆς συνεδρίας ἡμῶν, τήν ἀποκατάστασιν τῆς ἑνότητος καί τῆς ἀγάπης εἰς τό Ἱερόν Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας μας, ὥστε ἡνωμένοι καί ἀγαπημένοι νά ἀντιμετωπίσωμεν, νά ἀντιμετωπίσουν οἱ διάδοχοί μας, τά ἄλλα μεγάλα προβλήματα τῆς Ἐκκλησίας μας...».
     Μέ αὐτόν τόν πόνο ψυχῆς, μέ αὐτά τά προτρεπτικά λόγια προσπάθησε ὁ ἁγνός γηραιός ἐπίσκοπος νά φιλοτιμήσει τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί νά δώσει τέλος σ᾿ αὐτό τό δράμα τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐξελίξεων. Δεῖτε πῶς περιγράφει τά ὅσα διαμείφθηκαν στή ΔΙΣ ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος (Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ, 582-585):
     «Οἱ Μητροπολίτες Κιλκισίου κ. Ἀπόστολος, Θηβῶν κ. Ἱερώνυμος, Φλωρίνης κ. Αὐγουστῖνος, Λαγκαδᾶ κ. Σπυρίδων καί Σπάρτης κ. Εὐστάθιος συνηγόρησαν ὑπέρ τῆς ἀπόψεως ὅτι πρέπει νά λυθεῖ τό ἐκκλησιαστικό πρόβλημα μέ ἀγάπη μεταξύ τῶν Μητροπολιτῶν. Ὁ Κιλκισίου παρουσίασε μιά εἰσήγηση ἀγάπης καί καταλλαγῆς γιά τήν προώθηση τῆς ἐπιλύσεως τοῦ προβλήματος. Πρότεινε νά ἀκυρώσει ἡ Σύνοδος τήν ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ Αὐγούστου τοῦ 1993, ἡ ὁποία ἐντελῶς ἀναρμόδια καί δίχως καμμιά διαδικασία ἐπέβαλε τό ἀνύπαρκτο κι ἀνυπόστατο γιά ἐπισκόπους ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας στούς τρεῖς Μητροπολίτες.
     Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος σπασμωδικά ἀντέδρασε καί εἶπε ὅτι αὐτό εἶναι θέμα τῆς Ἱεραρχίας. Μέ τό μέρος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου τάχτηκαν ἀνοιχτά οἱ Μητροπολίτες Κερκύρας Τιμόθεος καί Ἠλείας Γερμανός, οἱ ὁποῖοι μέ ἔντονο ὕφος καταφέρθηκαν ἐναντίον τῶν Συνοδικῶν πού ζήτησαν τήν ἐπιδίωξη τῆς εἰρήνης καί τῆς ἀγάπης.
     Ὁ Κιλκισίου κι ἄλλοι Μητροπολίτες ἀντέταξαν ὅτι ἡ ἀκύρωση τῆς ἀποφάσεως ἐκείνης ἐπιβάλλεται νά γίνει ἀπ᾿ τή Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο, γιά τόν ἀπλούστατο λόγο ὅτι ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος πῆρε αὐτή τήν ἀπόφαση, πού ἦταν ἀντικανονική καί παράνομη καί πρέπει μέ νέα πράξη τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου νά ἀκυρωθεῖ καί νά ἐξαφανιστεῖ.
     Ὁ Μητροπολίτης Σπάρτης Εὐστάθιος εἶπε πώς δέν εἶναι ἀνάγκη νά ἀρθεῖ τό ἐπιτίμιο, γιά τό λόγο ὅτι εἶναι ἀνύπαρκτο κι ἀνυπόστατο κατά τούς Ἱερούς Κανόνες. Κι ἑπομένως δέν ἔχει καμιά ἰσχύ καί καμιά συνέπεια.
     Οἱ Μητροπολίτες Κιλκισίου Ἀπόστολος καί Φλωρίνης Αὐγουστῖνος κατάθεσαν καί εἰδικό ὑπόμνημα, πού λέει:
     “...Κατόπιν τούτων ὡς μέλη τῆς ΔΙΣ, συνωδά ταῖς διατάξεσι τῆς παραγράφου 3 τοῦ ἄρθρου 11 τοῦ Κανονισμοῦ 2/77 περί ἐργασιῶν τῆς ΔΙΣ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ΖΗΤΟΥΜΕΝ τήν ἀναγραφήν εἰς τήν ἡμερησίαν διάταξιν πρός συζήτησιν κατά τήν ἑπομένην συνεδρίαν τῆς 2.9.94 τοῦ θέματος "ἀναθεώρησις τῆς ἀπό 10.8.93 ἀποφάσεως τῆς ΔΙΣ περί ἐπιβολῆς ἐπιτιμίων ἀκοινωνησίας εἰς τούς τρεῖς Μητροπολίτας".
     Ἐπί τοῦ αἰτήματός μας αὐτοῦ δικαιοῦται νά ἀποφασίσῃ ἡ ΔΙΣ συμφώνως πρός τήν δευτέραν περίπτωσιν τῆς τρίτης παραγράφου τοῦ ἄρθρου 11 τοῦ ἀνωτέρω Κανονισμοῦ.

Ἀθῆναι 1 Σεπτεμβρίου 1994                    
Μετά σεβασμοῦ                         
Οἱ αἰτοῦντες Συνοδικοί Σύνεδροι               
Ὁ Πολυανῆς καί Κιλκισίου             
Ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος”                  

     Ἡ διαλεκτική τοῦ ὑπομνήματος εἶναι σαφής. Ἡ ἐξαφάνιση αὐτῆς τῆς ἀντικανονικῆς καί παρανόμου πράξεως θά βοηθοῦσε στήν ἐπικράτηση πνεύματος καταλλαγῆς καί κοινωνίας.
     Οἱ Μητροπολίτες Σιδηροκάστρου Ἰωάννης, Κιλκισίου Ἀπόστολος, Λαγκαδᾶ Σπυρίδων, Φλωρίνης Αὐγουστῖνος καί Σπάρτης Εὐστάθιος τάχθηκαν ὑπέρ τῆς ἀπόψεως ὅτι πρέπει νά ἀρθεῖ τό ἐπιτίμιο, ἐνῶ ὁ Μητροπολίτης Θηβῶν Ἱερώνυμος εἰσηγήθηκε ὅτι πρέπει νά συγκροτηθεῖ ἐπιτροπή, γιά νά μελετήσει τό πρόβλημα σέ βάθος καί νά ἀναζητήσει τρόπους λύσεώς του.
     Ὁ Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας τήν προηγούμενη μέρα εἶχε διαβεβαιώσει παράγοντες πού εὐνοοῦσαν τή διαδικασία τῆς καταλλαγῆς, ὅτι θά ὑποστηρίξει τήν πρόταση ἀκυρώσεως τοῦ ἐπιτιμίου. Ξαφνικά, ὅμως, ἄλλαξε κατεύθυνση. Μέσα στή Σύνοδο πρότεινε τή συγκρότηση καινούριας ἐπιτροπῆς, πού θά ἐπιδιώξει δῆθεν συμβιβαστική λύση τοῦ ζητήματος.
     Πρέπει νά σημειωθεῖ ὅτι ἀπ᾿ τό 1990 συγκροτήθηκαν ἀλλεπάλληλες ἐπιτροπές, οἱ ὁποῖες συνεδρίασαν καί κατάρτισαν πορίσματα, ἀλλά ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, μέ τεχνάσματα, ἐξουδετέρωσε τίς ἀποφάσεις τους.
     Τήν πρόταση τοῦ Θηβῶν περί νέας ἐπιτροπῆς τήν ἄρπαξε καί τήν υἱοθέτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ. Ἡ ἄμεση ἀποδοχή της δημιουργεῖ τήν ὑπόνοια ὅτι ἦταν ὅλα συμφωνημένα καί μεθοδευμένα.
     Μετά ἀπ᾿ τόν Ἀρχιεπίσκοπο τή συμμερίστηκαν οἱ Μητροπολίτες Κερκύρας Τιμόθεος καί Ἠλείας Γερμανός.
     Ἀμέσως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, χωρίς νά ἐπιτρέψει συζήτηση καί χωρίς ψηφοφορία, ἀνάγγειλε τή συγκρότηση πενταμελοῦς ἐπιτροπῆς. Σ᾿ αὐτή διόρισε καί τόν Μητροπολίτη Θηβῶν, πού ἔκανε τήν πρόταση, καί τούς δυό Μητροπολίτες, Κερκύρας καί Ἠλείας, πού τάχθηκαν ἀλληλέγγυοι μέ τίς ἀπόψεις του. Ἔτσι ἐξασφάλισε στήν ἐπιτροπή τήν πλειοψηφία. Καί προσέθεσε δυό ἀκόμα μέλη. Τόν παλαιό Μητροπολίτη Λαγκαδᾶ Σπυρίδωνα καί τόν Σπάρτης Εὐστάθιο. Προδήλως γιά νά ἀποσοβηθεῖ ὁ κίνδυνος ἀμέσου λήψεως ἀποφάσεως γιά τήν ἄρση τοῦ ἐπιτιμίου.
     Ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς ΔΙΣ Μητροπολίτης Σιδηροκάστρου Ἰωάννης παρατήρησε ὅτι δέν εἶναι δυνατή ἡ συζήτηση μέ τούς τρεῖς Μητροπολίτες, ἄν πρῶτα δέν ἀρθεῖ τό ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας, διότι πῶς εἶναι δυνατό νά γίνει ἐπικοινωνία μέ Μητροπολίτες πού τυπικά θεωροῦνται καταδικασμένοι;
     Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀπείλησε ὅτι θά πεῖ “Δι᾿ εὐχῶν...” καί θά τερματίσει τή συνεδρίαση τῆς Συνόδου. Ὁ Σιδηροκάστρου ἀντιτάχθηκε καί ζήτησε τή συνέχιση τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου, διότι τά προβλήματα εἶναι κρίσιμα καί πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἐπιλυθοῦν τό συντομώτερο δυνατόν.
     Συζήτηση γιά τή σύνθεση καί γιά τίς ἁρμοδιότητες τῆς ἐπιτροπῆς δέν ἔγινε. Γιατί δέν ἐπιτράπηκε. Οὔτε καί ψηφοφορία ἔγινε. Καταγράφηκε στά Πρακτικά, ὅτι συγκροτεῖται ἡ ἐπιτροπή, δίχως καί νά ἀναγραφεῖ ποιό εἶναι τό συγκεκριμένο ἔργο, πού ἀναλαμβάνει.
     Ἡ ἀτμόσφαιρα ἦταν ὀξυμένη. Σέ κάποια φάση τῶν συζητήσεων καί τῶν διαξιφισμῶν, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος ἐπιτέθηκε στόν Ἀρχιεπίσκοπο καί τόν ἐνεκάλεσε ὅτι αὐτός εἶναι ὁ μοχλός τῆς ἀνωμαλίας μέσα στήν Ἐκκλησία. Καί ζήτησε τήν παραίτησή του. Εἶπε δέ, ὅτι σέ περίπτωση πού ὁ Μακαριώτατος διαλύσει τή Σύνοδο, αὐτή θά συνέλθει αὐτοδικαίως τήν ἑπόμενη μέρα, σύμφωνα μέ τό Νόμο. Καί πρόσθεσε ὅτι, κι ἄν ἀκόμα ὁ πρόεδρος ἀποχωρήσει, τό σῶμα εἶναι ὑποχρεωμένο νά καθήσει καί νά συνεδριάσει.
     Τελικά ὁ πρόεδρος ἀνακοίνωσε ὅτι τήν ἑπόμενη μέρα, Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου, δέν θά συνεχιστοῦν οἱ ἐργασίες τῆς Συνόδου. Ἀργά, ὅμως, τό ἀπόγευμα εἰδοποιήθηκαν τά μέλη ὅτι θά πραγματοποιηθεῖ ἡ συνεδρίαση τῆς δεύτερης μέρας».
     Μέ τήν γνωστή αὐθαίρετη καί βίαιη στάση του ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ χειρίστηκε στή Σύνοδο τήν κίνηση αὐτή τῶν πέντε μητροπολιτῶν. Δέν ἔβαλε κἄν σέ ψηφοφορία τήν πρότασή τους γιά ἄρση τοῦ ἐπιτιμίου τῆς ἀκοινωνησίας τῶν τριῶν μητροπολιτῶν. Καί μέ τή συμμαχία τοῦ Θηβῶν Ἱερωνύμου, ὁ ὁποῖος, ἐνῶ ἔδειξε στήν ἀρχή ὅτι ἐπιδιώκει μαζί μέ τούς πέντε τήν ἄρση τῶν ἐπιτιμίων, στό τέλος πρότεινε καί μιά ἀκόμα ἐπιτροπή δῆθεν γιά λύση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί μέ πραξικοπηματικό τρόπο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅρισε τά πέντε μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, τρία ἀπό τά ὁποῖα τά ἤλεγχε, καί χωρίς νά πάρει τή συγκατάθεση τῆς Συνόδου γιά τήν κίνηση αὐτή, τήν διέλυσε.
     Τό ἀπόγευμα τῆς 1ης-9-1994 ἡ Ἐπιτροπή κάλεσε διά τοῦ Ἀρχιγραμματέα τούς τρεῖς μητροπολίτες γιά νά συζητήσουν. Τό ἴδιο αὐτό ἀπόγευμα βολιδοσκοπήθηκαν οἱ Ἀττικῆς Νικόδημος καί Λαρίσης Θεολόγος ἄν δέχονται τόν διαμελισμό τῶν μητροπόλεών τους γιά νά τακτοποιηθοῦν οἱ ἀντικανονικά καί παράνομα νεοεκλεγέντες στίς μητροπόλεις τους, Παντελεήμων (ὁ ὁποῖος γιά δεύτερη φορά καταλάμβανε ἀντικανονικά θρόνο -Ζάκυνθο πρῶτα, μετά Ἀττική) καί Ἰγνάτιος. Μοχλός πίεσης γιά τήν ἐπιδίωξη αὐτή τῆς ἐπιτροπῆς ἦταν ἡ ἄρση τοῦ ἐπιτιμίου. Δίνεις κομμάτι τῆς μητροπόλεώς σου; Αἴρεται τό ἐπιτίμιο. Τόν τῦπο αὐτό τῆς συναλλαγῆς ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος τόν χαρακτήρισε ὡς «σιμωνία». Σέ ἄρθρο του στόν Ὀρθόδοξο Τῦπο κοινοποιοῦσε τίς ἀπόψεις του, πού διατύπωσε στήν Ἐπιτροπή (Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ, σελ. 592-595):
     «...Μοῦ ζήτησαν, δίχως περιστροφές, νά παραχωρήσω τή μισή Μητρόπολι. Γιά λόγους ποιμαντικούς; Ὄχι. Οὔτε κἄν τό ἀνάφεραν. Γιατί αὐτό ἐπιβάλλει ἡ Ἱεροκανονική δεοντολογία; Κάθε ἄλλο. Ἡ μεθόδευσι αὐτή εἶναι ἐντελῶς πρωτότυπη κι ἄγνωστη στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία καί στό Κανονικό Δίκαιο. Γιατί ἐγώ δέν εἶμαι σέ φόρμα, εἴτε βιολογική εἴτε πνευματική, γιά νά ἀσκήσω τά καθήκοντά μου; Ἀντίθετα, εἶχαν τήν εὐαισθησία νά μοῦ πλέξουν ἐγκώμια. Τότε, γιατί; Γιά νά δοθεῖ στόν Μητροπολίτη ὁ ὁποῖος γιά δεύτερη φορά ἐπιχείρησε νά καταλάβη Μητρόπολι, πού ὁ πατέρας της καί ὁ ποιμένας της βρίσκεται ἀκόμα στή ζωή.
     Στάθηκα σκεφτικός, γεμᾶτος μελαγχολία. Ποῦ εἶστε Πατέρες ἅγιοι, νά θρηνήσετε τήν ἔκπτωσι τοῦ ἀρχιερατικοῦ λειτουργήματος. Ποῦ εἶστε ἅγιοι Ἀπόστολοι νά διαμαρτυρηθῆτε γιά τόν τεμαχισμό τοῦ ἄρραφου χιτώνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μοιράζουμε καί τελειώνουμε. Κόβουμε τόν μπακλαβά καί γλύφουμε ὅλοι τό σιρόπι.
     Παρατήρησα στούς συνομιλητές μου ὅτι μέ κάλεσαν σέ διάλογο, ἐνῶ ἐκκρεμοῦν τά ἄθλια ἐπιτίμια. Καί τούς δήλωσα ὅτι τόν χαρακτηρισμό μου “ἄθλια ἐπιτίμια” τόν ὑπογραμμίζω.
     Οἱ συνεπίσκοποί μου καί συνομιλητές μου δέν ἀντέδρασαν στόν χαρακτηρισμό τῶν ἐπιτιμίων ὡς ἀθλίων. Εἶχαν καί γι᾿ αὐτό τό θέμα τήν εὔκολη ἀπάντησι. Μοῦ ἐζήτησαν νά τά ξεχάσουμε ὅλα. Νά προχωρήσουμε στόν διαμελισμό τῆς Μητροπόλεως. Καί ἄν λυθῆ τό πρόβλημα αὐτό, αὐτόματα θά ἐκπέση καί τό ἐπιτίμιο. 


     Πέρασα ἀπ᾿ τή δοκιμασία ἑνός δεύτερου κλονισμοῦ. Τό “ἐπιτίμιο”, τό παράνομο καί ἀντικανονικό, ἡ ποινή, πού ἐπέβαλε ἡ ἐμπάθεια, συνδυάστηκε μέ τήν παροχή. Δίνεις τή μισή Μητρόπολι καί εἰσπράττεις τή δικαστική ἀπαλλαγή.
     Πραγματικά μέ αἰφνιδίασε καί μέ τρόμαξε ἡ “ἀδελφική” πρότασι. Μοῦ ζητήθηκε μιά συναλλαγή καθαρά Σιμωνιακή. Αὐτό πού στήν ἱερατική ζωή θεωρεῖται προδοσία. Καί πού καταποντίζει στήν ἀνυποληψία καί στήν ποινή τῆς καθαιρέσεως κι αὐτόν πού δίνει τήν παροχή κι αὐτόν πού τήν παίρνει».
     Καί καταλήγει ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος καθορίζοντας ἀκριβῶς τή στάση του:
     «Ὕστερα ἀπ᾿ τίς ἐπαφές καί συνομιλίες μέ τήν Συνοδική Ἐπιτροπή, ἀνοιχτά, κατενώπιον τοῦ Κυρίου μας καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ Του καί τοῦ συνόλου τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, φίλων καί ἐχθρῶν, εἶμαι ὑποχρεωμένος νά καθορίσω τήν στάσι μου.
     Ἡ ἐπισκοπική μου συνείδησι δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά ὑποκύψω στόν ἐκβιασμό τῆς Σιμωνίας. Τό ἐπιτίμιο, πού ἐπέβαλε ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, προσβάλλει κι ἐκείνους πού τό ἐπέβαλαν ἀλλά καί τή δική μου ἀρχιερατική φιλοτιμία. Μέ κανένα λόγο δέν δέχομαι νά ἀρθεῖ μέ ἀντάλλαγμα.
     Ἀδελφοί μου, ἄν εἶμαι ἔνοχος, δικάστε με καί καταδικάστε με. Ἄν δέν εἶμαι, ἀφῆστε μέ νά διακονήσω τήν Ἐκκλησία καί τήν Μητροπολιτική μου περιφέρεια μέ τίς δυνάμεις πού μοῦ ἀπέμειναν.
     Αὐτά μέ ἀγάπη σέ σᾶς τούς συλλειτουργούς μου. Καί μέ σεβασμό στά Συνοδικά σχήματα διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας.
     Ἀλλά καί μέ σαφήνεια καί μέ ἀνυποχώρητη διάθεσι».
     Ἕνα νέο γεγονός, πού σηματοδοτοῦσε καί ἄλλες ἐξελίξεις ἦταν ὅτι ὁ Παντελεήμων Μπεζενίτης βρέθηκε ἀντιμέτωπος μέ τήν ποινική Δικαιοσύνη. Παρ᾿ ὅλον ὅτι δέν εἶχε νομιμοποίηση νά ὑπογράφει (τό ἔργο αὐτό τό ἔκανε ἡ τοποτηρητεία ὑπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο), ἐκεῖνος παρουσιαζόταν στή μητρόπολη ὡς ὁ ἐπιχώριος μητροπολίτης. Λειτουργοῦσε καί τοῦ ἔλεγαν τήν φήμη του ὡς νομίμου μητροπολίτου στήν Ἀττική, ἔστελνε ἐγκυκλίους στούς ἱερεῖς καί στό λαό, ὑπέγραφε ὅλα τά κείμενα ὡς ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς Παντελεήμων. Μετά ἀπό σωρεία ἀναφορῶν στήν Εἰσαγγελία, ὁ Εἰσαγγελέας τοῦ Ἀρείου Πάγου ἔδωσε ἐντολή στόν Εἰσαγγελέα Ἐφετῶν Λάμπρο Καράμπελα νά ἐρευνήσει τήν περίπτωση ἀντιποιήσεως ἀρχῆς ἐκ μέρους τοῦ Παντελεήμονα Μπεζενίτη.
     Τό κλίμα πού εἶχε διαμορφωθεῖ τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1994 τό περιγράφει ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος (Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ, σελ. 597-598):
     «Κατά μήνα Ὀκτώβριο οἱ ἐντάσεις καί οἱ ἀντιπαραθέσεις αὐξήθηκαν. Πυρετός μέσα στό σκυθρωπό φθινόπωρο. Πλαστές προσεγγίσεις, μέ σκοπούς δόλιους. Εἰκονικά ἀνοίγματα διαλόγου, πού ὁδηγοῦσαν στό χάος.
     Στίς 6 τοῦ μηνός εἶχε κληθεῖ νά συνεδριάσει ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος. Οἱ ἀναγγελίες τοῦ τύπου ἔλεγαν ὅτι θά συζητοῦσε τά πορίσματα τῆς Ἐπιτροπῆς καί θά ἔπαιρνε ἀποφάσεις. Παράλληλα, ὅμως, μέ τίς ἀνακοινώσεις τοῦ Τύπου, κυκλοφοροῦσαν καί οἱ ψίθυροι. Αὐτοί μετέφεραν τό ἀρνητικό κλίμα πού κυριαρχοῦσε στά ἀρχιεπισκοπικά συμβούλια καί τά παρασυμβούλια. Τά σχέδια ἔμεναν κρυφά. Ἡ ἐχθρότητα ὅμως ἁπλωνόταν σάν φονικό νεφέλωμα καί προκαλοῦσε μελαγχολία».
     Οἱ φόβοι δέν ἄργησαν νά ἐπαληθευθοῦν μέ τίς κινήσεις πού ἔκανε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος στή Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο στήν ἀρχή. Δεῖτε τό ἀνακοινωθέν τῆς 6ης Ὀκτωβρίου:
     «Συνῆλθε ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἠσχολήθη μέ τό λεγόμενον “ἐκκλησιαστικόν ζήτημα”. Ἀνεγνώσθησαν:
     α) Τά Πρακτικά τῶν συναντήσεων μεταξύ τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς ἀποτελουμένης ἐκ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Λαγκαδᾶ κ. Σπυρίδωνος, Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐσταθίου, Ἠλείας καί Ὠλένης κ. Γερμανοῦ, Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Ἱερωνύμου, Κερκύρας καί Παξῶν κ. Τιμοθέου καί τῶν ἐκπτώτων Μητροπολιτῶν κ. Κωνσταντίνου, Θεολόγου καί Νικοδήμου, καθώς καί τῶν ἐκλεγέντων ἀπό τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἱεραρχίας τῆς 25ης Μαΐου Μητροπολιτῶν Ἀττικῆς κ. Παντελεήμονος καί Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἰγνατίου.
     β) ῎Εκθεσις-Πρότασις τῆς ἀνωτέρω Ἐπιτροπῆς πρός τήν Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον, μέ τήν ὁποίαν προτείνεται ἡ δημιουργία τῶν κάτωθι Ἱ. Μητροπόλεων μέ διχοτόμησιν τῶν ὑπαρχουσῶν:
1. Ἱ. Μητρόπολις Φαρσάλων καί Δομοκοῦ μέ ἕδραν τά Φάρσαλα.
2. Ἱ. Μητρόπολις Ἀττικῆς μέ ἕδραν τά Νέα Λιόσια.
3. Ἱ. Μητρόπολις Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ μέ ἕδραν τήν Κηφισιάν.
4. Ἱ. Μητρόπολις Λαρίσης μέ ἕδραν τήν Λάρισαν.
5. Ἱ. Μητρόπολις Τυρνάβου, Τεμπῶν, Ἁγιᾶς καί Συκουρίου μέ ἕδραν τόν Τύρναβον.
     Συμφώνως πρός τήν πρότασιν, εἰς τήν πρώτην προτείνεται ἡ τοποθέτησις τοῦ κ. Κωνσταντίνου, εἰς τήν δευτέραν ἡ τοποθέτησις τοῦ κ. Νικοδήμου, εἰς τήν τρίτην ἡ παραμονή τοῦ κ. Παντελεήμονος, εἰς τήν τετάρτην ἡ τοποθέτησις τοῦ κ. Θεολόγου καί εἰς τήν πέμπτην ἡ παραμονή τοῦ κ. Ἰγνατίου.
     γ) Πρότασις τῆς ἀνωτέρω Ἐπιτροπῆς νά συγκληθῇ ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, μόνη ἁρμοδία νά ρυθμίσῃ τό ὅλον ζήτημα.
     Ὑπέρ τῆς συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας μέ θέματα τήν τακτοποίησιν τῶν ὡς ἄνω Ἀρχιερέων καί τήν ἀντιμετώπισιν τῶν ἐπιβληθέντων εἰς αὐτούς ἐπιτιμίων ἐψήφισαν 9 Συνοδικοί Σύνεδροι ἔναντι 2, οἱ ὁποῖοι ἐψήφισαν κατά, τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Σιδηροκάστρου κ. Ἰωάννου, ὅστις ἰσχυρίσθη ὅτι “δέν εἴμεθα ὥριμοι δι᾿ ἀντιμετώπισιν τοῦ θέματος” καί Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἐορδαίας κ. Αὐγουστίνου, ὅστις ἐτάχθη κατά συγκλήσεως οἱασδήποτε Ἱεραρχίας “μέχρις ὅτου τακτοποιηθῇ ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος”». 

     Ἡ νέα αὐτή δῆθεν πρόταση λύσεως ἔδινε τήν εὐχέρεια στήν πλευρά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, παρουσιάζοντάς την στήν ἐκδίκαση τῆς ὑποθέσεως στήν Ὁλομέλεια τοῦ Σ.τ.Ε., πού ἦταν ὁρισμένη γιά τίς 21-10-1994, νά πετύχει ἀναβολή (τελικά ἡ ἀναβολή ἐπιτεύχθηκε), νά κερδίσει χρόνο καί νά ἀνατρέψει τό σκηνικό στό δικαστικό ἐπίπεδο περιπλέκοντας ἀκόμα πιό πολύ τό θέμα. Παράλληλα ἑτοιμαζόταν ἡ νέα ἐπίθεση κατά τῶν τριῶν μητροπολιτῶν. Ἐξ ἄλλου ἡ παραπομπή τῆς προτάσεως-λύσεως στήν Ἱεραρχία, μετά τά τετελεσμένα γεγονότα (ἐκλογές Ἰγνατίου Λάπα καί Παντελεήμονος Μπεζενίτη), καί μετά τήν μή εὕρεση κοινοῦ τόπου κατά τίς συνεδρίες τῆς Ἐπιτροπῆς, προοιώνιζε δυσάρεστες καί ἐκρηκτικές ἐξελίξεις.
     Ἡ σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας ὁρίστηκε τήν 19η καί 20ή Ὀκτωβρίου 1994 μέ κύριο θέμα «Προτάσεις ἐπί τοῦ λεγομένου “ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος”. Εἰσηγητής ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Ἱερώνυμος».
     Στό μεταξύ ὁ Εἰσαγγελέας Ἐφετῶν πού ἔκανε τίς ἀνακρίσεις, παρέπεμψε τόν μητροπολίτη Παντελεήμονα Μπεζενίτη καί κάποιους κληρικούς τῆς μητροπόλεως Ἀττικῆς σέ τακτική δίκη μέ τήν κατηγορία τῆς ἀντιποιήσεως ἀρχῆς.
     Ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, τήν πρώτη ἡμέρα πελαγοδρόμησε ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας μέ τίς ἐπί μέρους τοποθετήσεις τῶν μητροπολιτῶν. Τήν ἑπόμενη μέρα ἐπιστρατεύθηκε ὁ Πατρῶν Νικόδημος, ἄνθρωπος πού ἐπί εἴκοσι χρόνια ξέχυνε τό ἄσπονδο μίσος του κατά τῶν τριῶν μητροπολιτῶν ὡς Πρόεδρος Ἐπιτροπῆς, στήν ὁποία συμμετεῖχαν καί οἱ Σιδηροκάστρου Ἰωάννης καί Σπάρτης Εὐστάθιος χωρίς νά μποροῦν νά ἐκφραστοῦν ἐλεύθερα ἐμποδιζόμενοι ἀπό τόν Πρόεδρο. Τό πλαίσιο μέσα στό ὁποῖο θά ἐκινεῖτο ὁ Πατρῶν προδιαγράφηκε ἀπό τήν πρόταση τοῦ Θηβῶν, πού τήν πῆρε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ὅρισε τήν Ἐπιτροπή μέ Πρόεδρο τόν Πατρῶν. Δεῖτε τά Πρακτικά τῆς ΙΣΙ τῆς 20ῆς Ὀκτωβρίου 1994:
     «...23. Σεβ. Θηβῶν: Δυό προτάσεις διαφαίνονται νά ἀποφασίσουμε νά ἀρθοῦν τά ἐπιτίμια καί νά τοποθετηθοῦν εἰς Μητροπόλεις καί νά ἀναμένωμε τήν ἀπάντησιν. Αὐτό βεβαίως δέν εἶναι τελική ἀπόφασις, ἀλλά θά μεταφερθῆ ὡς τελική πρότασις πρός τούς τρεῖς ἀδελφούς. Προτείνεται ἡ ἄρσις τῶν ἐπιβληθέντων ἐπιτιμίων καί ἡ ἐπανατοποθέτησίς τῶν ἐν ἐκκρεμότητι ἀρχιερέων καί μετά τήν θετικήν ἀπάντησίν των περί ἀποδοχῆς ἡ Ἱεραρχία θά ἄρη τό ἐπιβληθέν ἐπιτίμιον. (Σεβ. Θεσσαλιώτιδος: ἐπαναλαμβάνω ὅτι δέν δέχομαι διχοτόμησιν τῆς ἐπαρχίας μου).
     24. Μακαριώτατος Πρόεδρος: Νά μεταβῆ ἀμέσως τώρα τριμελής ἐπιτροπή νά καλέση τούς τρεῖς ἀδελφούς νά ἔλθουν ἐδῶ καί νά συναντηθῆ μαζί τους νά τούς ἀνακοινώση τάς ἀποφάσεις τῆς Ἱ.Σ. τῆς Ἱεραρχίας ἀποτελουμένη ἐκ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Πατρῶν κ. Νικοδήμου, Σιδηροκάστρου κ. Ἰωάννου καί Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐσταθίου.
     25. Σεβ. Πατρῶν: Ἐφ᾿ ὅσον ἤκουσα τό ὄνομά μου...»
     Μέ ἀσαφεῖς σκέψεις καί θολές προτάσεις ὁ Πατρῶν δέν ἔδωσε καμιά ἀπολύτως δυνατότητα διαλόγου.
     «...Μίλησε μόνο γιά Σολομώντεια λύση καί γιά διαμελισμό τῶν Μητροπόλεων.
     Ἐγώ τόν παρακάλεσα νά μᾶς δώσει ἕνα σημείωμα μέ τίς συγκεκριμένες προτάσεις πού εἶχε νά μᾶς κάνει καί μέ τήν ὁριοθέτηση τῶν διαδικασιῶν πού ἔχουν ἀποφασίσει νά ἀκολουθήσουν.
     Δέν ἀπάντησε μέ εὐθύτητα στήν παράκληση. Ζήτησε νά ἀποδεχτοῦμε ἐμεῖς τήν πρόταση, νά συμφωνήσουμε στόν διάμελισμό τῶν Μητροπόλεών μας κι ὑποσχέθηκε ὅτι μετά θά τά βροῦμε.
     Ἦταν σαφές ὅτι μπροστά μας εἴχαμε μιά πλεκτάνη. Ἄν ἀποδεχόμασταν αὐτή τήν πρόταση, θά ἐμπλεκόμασταν σέ διαδικασία πού θά ὀδηγοῦσε στόν διασυρμό μας καί στήν ἐξόντωσή μας» (Εἰπέ τῇ Ἐκκλησίᾳ, σελ 603).
     Μέ ἁπλά λόγια αὐτό πού ζητοῦσε ἡ ὁμάδα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, πού κατεύθυνε ὅλη αὐτή τήν παρωδία, ἀπό τούς τρεῖς ἦταν: Δεχθεῖτε τόν διαμελισμό τῶν μητροπόλεών σας. Τότε θά ἀρθοῦν τά ἐπιτίμιά σας. Καί στή συνέχεια ἐπαφίεστε στήν (καλή!) διάθεση τῆς Ἐκκλησίας νά σᾶς τοποθετήσει κάπου ἀκαθόριστα (σέ κομμάτια τῶν μητροπόλεών σας, πού θά διαμελισθοῦν, σέ ἄλλες μητροπόλεις ἤ πουθενά, ἄν ἔτσι κρίνει ἡ Σύνοδος).
     «...Ἡ τελική πρόταση, πού κάναμε οἱ δυό, ὁ Λαρίσης κι ἐγώ, στόν Πατρῶν ἦταν διατυπωμένη ἔτσι: Νά ἄρουν τά ἐπιτίμια, πού εἶναι ἀντικανονικά κι ἀνυπόστατα κι ἐμποδίζουν τήν ἐπικοινωνία καί τήν συμφιλίωση, καί νά μᾶς δώσουν ἕνα σημείωμα μέ τίς συγκεκριμένες προτάσεις τους, γιά νά τίς μελετήσουμε καί νά ἀπαντήσουμε ὑπεύθυνα. Ἐμεῖς εἴμαστε ἀνοιχτοί σέ διάλογο. Καί ἐπιθυμία μας εἶναι νά λήξει ἡ ἐκκρεμότητα καί νά ἀποκατασταθεῖ ἡ γαλήνη καί ἡ συνεργασία στό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας.
     Διαφοροποιημένος ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος Κωνσταντῖνος, ὅταν ρωτήθηκε ἄν ἐξακολουθεῖ ν᾿ ἀποδέχεται τή λύση τῆς Μητροπόλεως Φαρσάλων καί Δομοκοῦ, ἀπάντησε ὅτι μένει στήν ἀρχική τοποθέτησή του. Ἀρκεῖ μόνο ἡ Μητρόπολη αὐτή νά γίνει σύμφωνα μέ τούς Ἱερούς Κανόνες καί νά λειτουργήσει μόνιμα.
     Ἡ ἐπιτροπή ἔφυγε, γιά νά ἀνακοινώσει στή συνέλευση τῶν ἐπισκόπων τό περιεχόμενο τῆς συνομιλίας μας. Καί δέν ξαναγύρισε νά μᾶς γνωστοποιήσει ποιά ἦταν ἡ συνέχεια. Ἡ ἀγάπη εἶχε ἐξαντληθεῖ. Ἡ καταλλαγή ἐξατμίστηκε. Κι ἐπανῆλθαν ἡ μανία κι οἱ κεραυνοί. Ἐξωδίκως μάθαμε, ὅτι μέ 38 ψήφους σέ σύνολο 79 Ἰεραρχῶν, πού συγκροτοῦν τό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας καί μέσα σέ φωνές καί διαπληκτισμούς, ψήφισαν τήν παραμονή τῶν ἀντικανονικῶν ἐπιτιμίων. Καί κοντά σ᾿ αὐτή τήν ψηφοφορία προστέθηκε καί μιά δεύτερη. Ἀποφάσισαν νά ζητήσουν ἀπ᾿ τήν Κυβέρνηση νά ψηφιστεῖ Νόμος πού θά ἀπαγορεύει στούς κληρικούς νά προσφεύγουν στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἐναντίον ἀποφάσεων τῶν συνοδικῶν ὀργάνων».
     Καί μερικές ἀκόμα λεπτομέρειες ἐνδεικτικές τῆς στάσεως διαφόρων μητροπολιτῶν:
     1) Πέραν τῆς δικαιολογημένης ἀπουσίας τοῦ Δρυινουπόλεως Σεβαστιανοῦ γιά λόγους ὑγείας, μᾶς προκαλεῖ ἐντύπωση ἡ ἀπουσία καί ἀπό τήν πρωινή καί ἀπό τήν ἀπογευματινή συνέλευση τῆς Ἱεραρχίας τῶν: Κασσανδρείας Συνεσίου, Φλωρίνης Αὐγουστίνου, Ὕδρας Ἱεροθέου καί Καρυστίας Σεραφείμ. Πῶς δέχθηκαν μέσα τους νά παραδώσουν τούς τρεῖς ἀδελφούς τους στά νύχια τῶν ἐμπαθῶν διωκτῶν τους καί ἐκεῖνοι νά παρακολουθοῦν τά τεκταινόμενα ἀπό μακρυά;
     2) Καί μιά δεύτερη μαύρη λίστα μέ ὀνόματα Ἱεραρχῶν. Οἱ Ἱεράρχες κλήθηκαν νά ψηφίσουν ὅτι παραμένει ἐν ἰσχύει τό «ἐπιτίμιο τῆς ἀκοινωνησίας» γιά τούς τρεῖς Ἱεράρχες, γιατί προσέφυγαν στούς κοσμικούς ἄρχοντες. Εἶναι ντροπή ἕνα διοικητικό δικαστήριο ὅπως εἶναι τό Σ.τ.Ε., στό ὁποῖο ἔχει δικαίωμα νά προσφεύγει κάθε ὄργανο διοικήσεως –μητροπολίτης- νομικοῦ προσώπου Δημοσίου Δικαίου -ὅπως εἶναι ἡ Ἐκκλησία- νά ἀποκαλεῖται ἀπό τούς Ἱεράρχες «κοσμικοί ἄρχοντες». Ἄλλωστε πολλοί μητροπολίτες παλαιότερα προσέφυγαν στό Σ.τ.Ε., καί οἱ ἀποφάσεις τοῦ Σ.τ.Ε. ἔγιναν πάντα δεκτές (προσφυγές Ἀχελώου, Εὐρίπου, Βρεσθένης κατά τῆς τοποθέτησής τους σέ ἐκκλησιαστικές σχολές, 2 προσφυγές Ἀνδρούσης Ἀναστασίου, πού ἐξεδιώχθη ἀπό τήν Ἀποστολική Διακονία, προσφυγές 4 μητροπολιτῶν τῆς Ἀριστίνδην Συνόδου κατά τῆς ποινῆς τῆς δεκαετοῦς ἀργίας ἀπό τά συνοδικά σώματα πού τούς ἐπεβλήθη, προσφυγή τοῦ Κεφαλληνίας Προκοπίου γιά τήν ἔκπτωσή του ἀπό τή μητρόπολή του, κ.ἄ.). Δεῖτε πῶς διατυπώθηκε τό ἐρώτημα πού τέθηκε σέ ψηφοφορία: «...Ἐφόσον... Θεολόγος καί Νικόδημος καταφρονήσαντες τῇ Ἐκκλησίᾳ, προσφυγόντες εἰς κοσμικούς ἄρχοντας καί παραβάντες τόν κανόνα τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί παρά τάς προσπαθείας τῆς Ἐκκλησίας ἐμμένουσι εἰς τάς ἀντικανονικάς θέσεις των τό διά Συνοδικῆς ἀποφάσεως ἐπιβληθέν αὐτοῖς ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας παραμένει ἐν ἰσχύει».
     Καί ἡ μαύρη λίστα κάποιων ἀπό τούς 39 μητροπολίτες πού ψήφισαν ΝΑΙ καί δέν τό περίμενε κανείς: Ἄρτης Ἰγνάτιος (εἶναι ὁ προηγούμενος), Μυτιλήνης Ἰάκωβος, Φωκίδος Ἀθηναγόρας, Θηβῶν Ἱερώνυμος, Καρπενησίου Νικόλαος, Σισανίου Ἀντώνιος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος.
     3) Στήν ἀπογευματινή συνεδρίαση ἐμφανίζονται 51 μόνον παρόντες. Οἱ 7 πού ἔφυγαν ἀξίζει νά καταγραφοῦν τά ὀνόματά τους: «Δημητριάδος» Χριστόδουλος, «Ἀλεξανδρουπόλεως» Ἄνθιμος, «Μεγάρων» Βαρθολομαῖος, Γόρτυνος Θεόφιλος, Ἐλασσῶνος Σεβαστιανός, Γυθείου Σωτήριος καί Φθιώτιδος Δαμασκηνός.
     Ἐπίσης μέ 44 ψήφους ἐκ 50 παρόντων ἡ Ἱεραρχία ψήφισε:
     «Λόγω τῶν κρατουσῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας νά προταθῆ εἰς τήν πολιτείαν καί νά περιβληθῆ μέ ἰσχύν νόμου ἡ ἑξῆς ἀπόφασις: “Πράξεις τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ὀργάνων τῆς αὐτοδιοικήτου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, πού ἀναφέρονται εἰς τήν διοίκησιν, τήν λειτουργίαν, ἐσωτερικήν ὀργάνωσιν, τάξιν καί πειθαρχίαν Αὐτῆς, λαμβάνονται ὑπό τῶν ἁρμοδίων Ἐκκλησιαστικῶν ὀργάνων κατά τήν ἀπόλυτον κρίσιν τήν ἐπί τῇ βάσει τῶν Ἱερῶν κανόνων, δημοσιεύονται διά τοῦ ἐπισήμου Δελτίου “ΕΚΚΛΗΣΙΑ” καί δέν ὑπόκεινται εἰς ἐπικύρωσιν, ἔγκρισιν ἤ ἔλεγχον ἀπό κανένα Ὄργανον τῆς Πολιτείας. Κάθε ἀντίθετη διάταξις καταργεῖται”».
     Τόση ἦταν ἡ ἐμπάθεια κατά τῶν 3, ὥστε ἀγνόησαν στοιχειώδη πράγματα πού πραγματικά ἐπιβάλλει ἡ συγκεκριμμένη σχέση Ἐκκλησίας-Πολιτείας στήν Ἑλλάδα. Ἡ ἐκλογή ἐπισκόπου π.χ. δέν θέλει ἔγκριση καί ἐπικύρωση ἀπό τήν πολιτεία μέ ἔκδοση Προεδρικῶν διαταγμάτων μέ διαβεβαίωση ἐνώπιον τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας; Ἐπίσης, πόσες φορές δέν ἀκυρώθηκαν ἀποφάσεις διοικητικῶν ὀργάνων, ὅπως ἐκλογή ἐπισκόπου ἀπό τήν Ἱεραρχία (τρεῖς φορές ἀκύρωση ἐκλογῆς Θεοκλήτου Σετάκη στά Ἰωάννινα, ἀκύρωση ἐκλογῆς Δημητρίου Μπεκιάρη στήν Λάρισα, κ.ἄ); Καί ὅμως 44 ἀπό τούς 50 παρόντες ψήφισαν αὐτά πού καμιά κυβέρνηση δέν ἐπρόκειτο νά τούς τά ἰκανοποιήσει γιά τή δεδομένη σχέση μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας.
     Τό τραγικό εἶναι ὅτι ὁ καθηγητής Βλάσης Φειδάς, ἄνθρωπος δεμένος στό ἅρμα τῆς σκληροπυρηνικῆς ὁμάδας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, παρέσυρε τό Θεολογικό Τμῆμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν νά ἐκδώσει ψήφισμα πού νά προτείνει τήν ἔκδοση τοῦ ἀντισυνταγματικοῦ αὐτοῦ Νόμου.
     Τό θέμα πλέον ἦταν καθαρό. Τό καθεστώς Σεραφείμ δέν μποροῦσε νά διοικήσει μέ ἄλλον τρόπο παρά μέ μοναδικό γνώμονα τήν αὐθαιρεσία καί τήν ἐμπάθεια. Ἐπειδή ὅμως οἱ πράξεις του αὐτές ἦταν ἐκτός νομιμότητας, ἔπρεπε νά μπορέσει νά κλείσει τήν πόρτα τοῦ δικαστικοῦ ἐλέγχου τῶν πράξεών του ἀπό τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας. Εἶχε μιά «νοσταλγία τῶν Συντακτικῶν Πράξεων» τοῦ δικτάτορα Ἰωαννίδη, ὅπως χαρακτηριστικά γράφει ὁ Ἀττικῆς Νικόδημος.
     Τελειώνει λοιπόν αὐτό τό μεγάλο κεφάλαιο τῶν ἐκκλησιαστικῶν γεγονότων μέ τήν προσπάθεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου νά ἐξασφαλίσει τό ἀνέλεγκτο τῶν αὐθαιρέτων του πράξεων, τά δεινά ὅμως γιά τήν Ἐκκλησία δέν φαίνεται νά ἔχουν τέλος. 


 Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Μπουσδέκης