Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

ΦΩΤΙΟΣ:

Ενας από τους Μεγαλύτερους Αντιφραγκολατίνους Πατέρες της Εκκλησίας, που συγκρότησε την 8η Οικουμενική Σύνοδο.




Μέσα στην σημερινή εποχή της εμφανεστατης αφορήτου λειψανδρίας, νοσταλγούμε τους Μεγάλους εκείνους ανδρες που άφησαν την δυναμικη και καθοριστική παρουσία τους μέσα στον εκκλησιαστικό χώρο της Ορθοδοξίας αλλα και του Ελληνικου Εθνους.
Ο Μέγας Φωτιος που σημερα γιορταζουμε, υπηρξε μεγιστη μορφη κατα τον Θ΄αιωνα, αφου επι των ημερων του εγινε η ΣΧΑΣΙ των Φραγκολατινων απο την Ορθοδοξη Εκκλησια.
Πριν απο τη ΣΧΑΣΙ των Φραγκολατινων, ειχαμε τη ΣΧΑΣΙ σωρειας και αλλων αιρετικων απο του Αμωμου και Ακαινοτομητου Σωματος, της Ορθοδοξου Εκκλησιας.
Διακριθηκε σαν μεγιστη προσωπικοτητα της εποχης του.
Απεβη διακεκριμενος Ιεραρχης της Εκκλησιας, αριστος πρεσβυς της Πολιτειας, Σοφος Διδασκαλος, παρα τους ποδας του οποιου μαθητευσαν οι φωτισται των Σλαβων, οι Θεσσαλονικεις Αγιου Κυριλλος και Μεθοδιος.
Ο Φωτιος ειχε σπανια μορφωσι. Σπουδασε Αρχαια Ελληνικη Φιλολογια, Ρητορικη, Ιατρικη, εμβαθυνε τα μεγιστα στην Χριστιανικη Γραμματεια, στους Μεγαλους Πατερες των πρωτων Αιωνων και δη την Αγια Γραφη.
Συνδυασε αριστα την Αιωνια Αληθεια που μενει εις τον Αιωνα, μετα του ακτινοβολουντος πνευματος της Αρχαιας Ελλαδος.

Πως ανηλθε στον πατριαρχικο θρονο;
Αντισταθηκε, αρνηθηκε, εκλαυσε, επεμεινε, και στο τελος βιαστηκε να δεχθη να γινη πατριαρχης. Ο ιδιος περιγραφει ως εξης την αναδειξι του:

"Βιαν υπεστημεν, ...συνεσχέθημεν ακοντες.
Κακουργοις ισα καθειχθημεν.
Ετηρουμεθα συλασσομενοι, εψηφισθημεν ανανευοντες, εχειροτονηθημεν κλαιοντες, οδυρομενοι, κοπτομενοι.
Εξεπεσον ειρηνικης ζωης...γαληνης γλυκειας...δοξης...της φιλης ησυχιας, της καθαρας εκεινης ηδιστης μετα των πλησιον συνουσιας, της αλυπου και αδολου και ανεπιπληκτου συαναστροφης".


Απο λαϊκος εξελεγη πατριαρχης, οπως εγινε και με τους προηγουμενους αυτου Νεκταριο και Νικηφορο και αλλους επισκοπους, που προηλθαν απο τις ταξεις των λαϊκων και αναβιβασθηκαν στους αρχιερατικους θρονους.
Ο φιλοδοξος παπας της εποχης εκεινης Νικολαος " αυτοκρατορα ολου του κοσμου εαυτον εποιει".
Και οχι μονον, αλλα διεκηρυττε και την καινοτομια του filioqueκ και προσπαθησε να επεμβη στα της νεοσυστατου εκκλησιας της Βουλγαριας.
Επισης ισχυριζονταν οτι τα προνομια του, του παρειχαν υπεροχη και εξουσια εφ ολης της γης, δηλαδη εφ' ολης της Εκκλησιας.
Δηλαδη επικαλουνταν το Πρωτειο, το οποιο βασιζονταν σε πλαστα και ψευδη ντοκουμεντα, που θα κατελυετο το αυτοδιοικητο της Ανατολης.
Ο Φωτιος εθεσε θεμα filioqueκ με εγκυκλιο επιστολη του στους Ανατολικους θρονους. Συνελθουσα συνοδος το 867κ στην Κωνσταντινουπολι καθηρεσε τον Νικολαο.
Αργοτερα ο Φωτιος, το 880κ συγκαλεσε τη συνοδο της Κωνσταντινουπολεως με την παρουσια αντιπροσωπων του νεου παπα Ιωαννου, στην οποια ειρηνευσε την Εκκλησια, επιβεβαιωσε την οικουμενικοτητα της εν Νικαια εβδομης Οικουμενικης Συνοδου, εθεσε ορια στις επεκτατικες βλεψεις του θρονου της Ρωμης, δεσμευσε τους τοποτηρητας του Παπα να διαφυλαξουν το συμβολο της Πιστεως απαραχαρακτο, χωρις καμμια προσθηκη.

Δικο μας συμπέρασμα:

Μια σημερινη συνοδος της Ορθοδοξου Εκκλησιας δεν μπορει να αγνοηση την Συνοδο του Αγιου και Μεγαλου Φωτιου, που δικαια λαμβανει τον τιτλο της Ογδοης Οικουμενικης συνοδου.
Εαν το διαπραξη θα αποτελει αυτη η συνοδος μιαν αλλη ψευδοσυνοδο, ή μαλλον μια νεα Ληστρικη συνοδο.
Εις αυτην την συνοδο του Φωτιου διακηρυχθηκε η αιωνια Πιστι της Εκκλησιας

" μηδεν προστιθεναι ή αφαιρειν, τον δε τι τοιουτον τολμωντα μετα της μεριδος των της αληθειας εχθρων και της ψευδους πλανης προστατων τιθεσθαι".

Ο παπας Ιωαννης αποδεχθηκε τα Πρακτικα της Συνοδου του Φωτιου "μετα θυμηδιας, και προσεταξε αναγνωσθηναι πασι".
Μετα δε την συνοδο του 880κ στελνει επιστολη στον Φωτιο για να επιβεβαιωση την ορθοδοξια του στο θεμα του filioqueκ και να καταδικαση καθε προσθηκη στο συμβολο της πιστεως.
Η συμβολή του Μεγαλου Φωτίου στον αντιπαπικό αγώνα, υπήρξε αποφασιστικη και σωτήρια για την Ορθόδοξη Εκκλησια.

1 σχόλιο:

  1. Κάποια ιστορικά στοιχεία περί του αγίου Φωτίου:

    Ο άγιος Φώτιος ανέχθηκε τα αντικανονικά έθιμα της Ρώμης, εφ’ όσον δεν θα ίσχυαν για την Εκκλησία της Κων/πολης. Εγνώριζε, ότι «ουκ έστι πίστις το αθετούμενον» (Μ. Φωτίου, επιστολή Β΄) και συνεπώς δεν υπήρχε λόγος σχίσματος. Τέτοια ήταν:
    - Νηστεία του Σαββάτου (νε΄ Πενθ.)
    - Κατάλυση αρτυσίμων την α΄ εβδομάδα Μ. Τεσσαρακοστής (κθ΄, πθ΄ Πενθ.)
    - Απαγόρευση γάμου ιερέων (ε΄ Αποστ.)
    - Χρίσμα μόνον από Επίσκοπο (ουδείς κανών το επιβάλλει)
    - Κατάργηση απαγόρευσης πνικτού και αίματος (ξγ΄ Αποστ. ξζ΄ Πενθ.)
    Στη Σύνοδο του 879, η αποκατάσταση του Μ. Φωτίου με τη Ρώμη έγινε με την αναγνώριση του Συμβόλου της Πίστης χωρίς τη προσθήκη και χωρίς την αποβολή των ανωτέρω αντικανονικών πράξεων της Εκκλησίας της Ρώμης.
    Το ερώτημα βέβαια είναι, αν είχε το δικαίωμα ο Κων/πόλεως να επιτρέπει στον Ρώμης παρέκκλιση από Ι. Κανόνες της Εκκλησίας ή αν αυτό μπορεί να γίνει μόνο με απόφαση Οικουμενικής Συνόδου; Πάντως ουδείς των τριών Κανόνων που εξέδωσε η Η΄ Οικουμενική Σύνοδος του 879 αναφέρει τίποτε τέτοιο.
    Στη Σύνοδο αυτή οι παπικοί κατέθεσαν πέντε αιτήματα για ειρήνευση μεταξύ Ρώμης και Κων/πολης: α/ Η Βουλγαρία ανήκει στη δικαιοδοσία της Ρώμης, β/ Μη προαγωγή λαϊκού σε Επίσκοπο, γ/ Ο Κων/πόλεως να εκλέγεται από Επισκόπους της δικαιοδοσίας της Εκκλησίας αυτής και όχι από άλλη Εκκλησία, δ/ Απόρριψη των Συνόδων κατά Φωτίου και ε/ Απόρριψη πάντων των διαταρασσόντων την ειρήνη μεταξύ των Εκκλησιών. Η Σύνοδος απέρριψε τα τρία πρώτα αιτήματα και δέχτηκε τα δυο τελευταία. Η απόρριψη των τριών πρώτων αιτημάτων δεν άρεσε στον πάπα Ιωάννη Η΄, ο οποίος εκφράζει αυτή του την αντίρρηση σε επιστολές του τόσο στον αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄, όσο και στον πατριάρχη Φώτιο Α΄, τονίζοντας ότι αποδέχεται σε γενικές γραμμές τη Σύνοδο, αλλά αν οι αποκρισάριοί του έπραξαν κάτι αντίθετο με τις οδηγίες του, τότε τα αποφασισθέντα είναι άκυρα γι’ αυτόν. Βέβαια αυτά θεωρούνται πρωτάκουστα, αλλά αυτά ακριβώς είναι η βάση του reservatio mentalis, που είναι αμιγώς ιησουίτικης έμπνευσης (αγίου Νεκταρίου, τα αίτια του Σχίσματος, τ. Α΄, σελ. 289-290).
    Βάσει των ανωτέρω, θεωρείται, ότι ο Ιωάννης Η΄ αναγνώρισε τον Φώτιο, για τρεις λόγους: α/ για να προλάβει την οριστική ρήξη Ρώμης και Κων/πόλεως, β/ είχε ανάγκη του αυτοκράτορα Βασίλειου στον αγώνα κατά των Φράγκων, γ/ ήλπιζε στην κατοχύρωση της δικαιοδοσίας του στη Βουλγαρία.
    Να μη μας διαφεύγει, ότι ο πάπας Ιωάννης Η΄ δεν έχανε την ευκαιρία να τονίσει το πρωτείο του και αυτό το βλέπουμε στην επιστολή του στον αυτοκράτορα Βασίλειο Α΄: «Καθάπερ γαρ ο αποστολικός θρόνος ούτος λαβών τας κλεις της βασιλείας των ουρανών παρά του πρώτου και μεγάλου αρχιερέως Ιησού Χριστού δια του κορυφαίου των αποστόλων Πέτρου, ειπόντος προς αυτόν: σοι δώσω τας κλεις της βασιλείας των ουρανών και ον αν λύσης επί της γης….. Πάντα δι’ ημών των ελαχίστων εν ταις χερσί του κορυφαίου τέθειται, και δι’ αυτού εν τοις ώμοις Ιησού Χριστού…..».
    Σε κάποιο μνημόνιο επιστολής του, ο Ιωάννης Η΄ δίνει μεταξύ άλλων και την εξής οδηγία σ’ αυτούς που θα τον εκπροσωπήσουν στη Σύνοδο της ΚΠόλεως: «Αναστάντες είπατε αυτώ (δηλ. τω Φωτίω, απαξιώνοντας να αναφέρει το όνομά του). Κελεύει ο Κύριος ημών, ο αγιώτατος πάπας ίνα πάντες….. γένωνται εν μεθ’ ημών». Να λοιπόν, το εξουσιαστικό και κυριαρχικό και άκρως αυταρχικό και απεχθές ύφος του Πάπα. Φτάνει στο σημείο να ονομάζει ο ίδιος τον εαυτό του «κύριο των ανθρώπων» και «αγιώτατο», ενώ στην αρχή της επιστολής του, ο υποκριτής, αυτοαποκαλείται «Ιωάννης, δούλος των δούλων του Θεού»!
    Καθώς δε αναφέρει ο Στ. Ράνσιμαν (Δύση και Ανατολή σε Σχίσμα, σελ. 52), ο Ιωάννης Η΄ θεωρούσε θεολογικά ορθό το Φιλιόκβε, αλλά όχι πολιτικά ορθό.
    Παρ’ όλα αυτά, ο Φώτιος πλέκει το εγκώμιο του ορθοδοξώτατου και αγιώτατου πάπα Ιωάννη Η΄, μετά το θάνατό του, σε επιστολή του προς τον πατριάρχη της Ακηλίας (αγίου Νεκταρίου, ως ανωτέρω, σελ. 292).

    ΙΚ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου