Ορθόδοξοι Πατέρες και Εκκλησιαστικοί συγγραφείς μιλούν για το Γενέθλιο της Θεοτόκου.

                                                     πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

Στο Γενέσιο της Θεοτόκου όλη η Εκκλησία εξέφρασε τις εμπειρίες της για το μεγάλο αυτό γεγονός, που προμνηστεύεται την αιώνια σωτηρία του κόσμου.

Με την γέννησή της η Θεοτόκος ενώθηκε και συνδέθηκε στενά, σύμφωνα με την φυσική τάξη, με ολόκληρη την ανθρωπότητα με όλους εμάς τους απογόνους του Αδάμ και της Εύας. Το ότι κατόρθωσε να φθάσει στην ηθική τελειότητα και αγιότητα, αυτό της  χαρίζει

την πρώτη θέση ανάμεσα στους γηγενείς και την αποδεικνύει πραγματική Οδηγήτρια της ανθρωπότητας στο δρόμο της χριστιανικής τελειότητας.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας και εκκλησιαστικοί συγγραφείς  τοποθετούν την Παναγία στο κέντρο της Ορθόδοξης ευσέβειας και θεολογούν τονίζοντας την χριστολογική σημασία της Θεοτόκου.

Λόγους στην μεγάλη εορτή της Γέννησης της Θεοτόκου έγραψαν οι:

Ανδρέας Κρήτης (τέσσερις), Ιωάννης ο Δαμασκηνός (δύο), Φώτιος Πατριάρχης Κων/πόλεως, Νικόλαος  Καβάσιλας, Γεώργιος Νικομηδείας, Ισίδωρος Θεσσαλονίκης,Θεόδωρος Στουδίτης,Γρηγόριος Παλαμάς,Ηλίας Μηνιάτης, Συμεών Λογοθέτης, Ιάκωβος Μοναχός, ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός κ.α. ενώ μια ομιλία για το Γενέσιο, που έχει ως αρχή την φράση « Φαιδρά σήμερον ημίν ημέρα…» αποδίδεται στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Όλοι αυτοί, με βάση την διήγηση του ¨Πρωτευαγγελίου του Ιακώβου » ,εξαίρουν την σημασία του Γενεσίου της Θεοτόκου και την συμβολή του στην σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Επίσης στις ομιλίες οι συντελεστές της χαράς Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα δέχονται πολλά εγκώμια σαν γονείς της Θεόπαιδος  Μαρίας. Έτσι το θεόλεκτον ζεύγος του Ιωακείμ και της Άννας αποσπά πολλούς μακαρισμούς από την πατερική γραφίδα και επαινείται για την μεγάλη ευλογία που είχε να φέρει στον κόσμο την Μητέρα του Λυτρωτή. Τέλος εγκώμια δέχεται και η νεογέννητη Παρθένος για τα γενέθλιά της και παρουσιάζεται σε σμικρογραφία και η συμβολή της στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων.

Τα πιο βασικά θέματα του Γενεσίου στην εκκλησιαστική γραμματεία αναπτύσσονται στην συνέχεια.

To Γενέσιο είναι αρχή, μέσον και τέλος όλων των εορτών.

Αρχή των Θεομητορικών εορτών αποτελεί βέβαια η παρούσα πανήγυρη, αλλά είναι η πρώτη ανάμεσα στις εορτές του Μωσαϊκού Νόμου και στις σκιές της Π. Διαθήκης. Παράλληλα όμως είναι και είσοδος στις εορτές της χάριτος και της αλήθειας, δηλαδή της χριστιανικής εποχής. Είναι επίσης η εορτή αυτή και μεσαία και τελευταία, έχοντας αρχή της το τέλος της εποχής του Νόμου, μέσον της την ένωση των άκρων και τέλος της τη φανέρωση της αλήθειας. Γι’ αυτό, τέλος του Νόμου είναι ο Χριστός, όχι τόσο ξεμακραίνοντάς μας από την ξηρή τυπικότητα του γράμματος ,όσο με το να  μας φέρει κοντά στο πνεύμα της διδαχής του. Αυτό είναι η τελειότητα, κατά την οποία, αυτός ο ίδιος ο νομοθέτης Χριστός ολοκληρώνοντας όλον τον Νόμο, μετέτρεψε την τυπικότητα σε πνεύμα, ανακεφαλαιώνοντας με τη ζωή του τα πάντα ο ίδιος στον εαυτό του και τακτοποιώντας τη διαφορά ανάμεσα στον Νόμο και στην χάρη.(Ανδρέας Κρήτης –Λόγος Α pg 97,805)

 

Το καταραμένο κράτος με δικαστική απόφαση απαγορεύει να χτυπά καμπάνα στην Σύρο. Θα απαγόρευαν άραγε τον μουεζίνη σε τζαμί;

 

Αδιανότητο είναι αυτό που συμβαίνει στην Σύρο και τον χτύπο καμπάνας σε εκκλησία του νησιού. Κάτοικος ενοχλήθηκε από τον θόρυβο, προσέφυγε στην Δικαιοσύνη την Πέμπτη εξεδόθη προσωρινή διαταγή, με την οποία απαγορεύτηκε να χτυπούν τα σήμαντρα του Ιερού Ναού.

 Το καταραμένο κράτος με δικαστική απόφαση απαγορεύει να χτυπά καμπάνα στην Σύρο. Θα απαγόρευαν άραγε τον μουεζίνη σε τζαμί;

 Απορίας άξιον είναι εάν θα απαγόρευαν άραγε τον μουεζίνη σε τζαμί; Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο!

 

Ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων πρὸς τοὺς διοικοῦντας τὸ Ἅγιον Ὄρος.

 

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 15//28.8.2024.

Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας καὶ Ἀειπαρθένου Θεοτόκου.

Πρός :
Τούς Καθηγουμένους, Ἀντιπροσώπους τῶν Ἱερῶν Μονῶν
καὶ ὅλους τοὺς Προϊσταμένους, τοὺς διοικοῦντας τὸν Ἅγιο τοῦτο Τόπο τοῦ Ἄθωνος.

Γνωρίζουμε ὅτι ἡ συνολικὴ ἔμψυχος δύναμη τοῦ Ἁγίου Ὅρους εἶναι 2.100 μοναχοὶ καὶ Ἱερομόναχοι, ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὰ δύο τρίτα -2/3- δηλαδὴ οἱ 1.400 περίπου ἐγκαταβιοῦν σὲ Ἱερὰ Κελλιὰ καὶ Σκῆτες, οἱ δὲ ὑπόλοιποι ἑφτακόσιοι -700- στὰ Ἱερὰ εἴκοσι -20- γνωστὰ Κοινόβια.

Ἐν πρώτοις ἀποσαφηνίζεται  ὅτι ἡ Φωνή τῶν Κελλιωτῶν ΔΕΝ ἐκπροσωπεῖται στὰ θεσμικὰ ὄργανα διοικήσεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους μετὰ τὴν ἐπιβολὴ τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου (Κ.Χ.Α.Ο.1924) καὶ ἐπικυρώσεως μὲ τὸ Νομοθετικὸ Διάταγμα (Ν.Δ.) 1926, Ἄρθρο Συντάγματος Ἑλλάδος 105.

Βλέποντας καὶ πολὺ περισσότερο βιώνοντας τοὺς σύγχρονους Διωγμοὺς Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἐν ἔτει 2024, ἐπίσημα μὲ τὴν ἐπιστολή μας πρὸς τοὺς Διοικοῦντας τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ πρὸς ἐπίγνωση τοῦ ὅλου Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ἀπανταχοῦ Οἰκουμενικῆς (ὄχι οἰκουμενιστικῆς … ) Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἑλλήνων, Ρώσων, Σέρβων, Βουλγάρων, Ρουμάνων, Γεωργιανῶν καὶ ὅλων τῶν Ἐθνῶν τῆς Οἰκουμένης .

Γνωστοποιοῦμε τὴν ἀπόλυτη ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΑΣ γιὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺ μαίνονται ἐδῶ καὶ χρόνια στὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ συνεχῆ αὔξηση τῆς ἐντάσεως καὶ ἐπισημοποιήσεως ἐκ μέρους τοῦ «Καίσαρος» (βλπ. ἔγγραφο μὲ ὑπ’ ἀριθμὸ Πρωτ. 6540/23/19-α΄/ 16.7.2024 Ὑπουργείου Προστασίας τοῦ Πολίτη, μὲ τὸ ὁποῖο αἰτεῖται ἡ παροχὴ συνδρομῆς  τῆς Ἱ. Ἐπιστασίας, Ἱ. Κοινότητας καὶ Ἱ. Μονῶν γιὰ τὴν ἐκτέλεση ἐξώσεων σὲ χώρους τῆς Ἁγιορείτικης πολιτείας), κατά παραβίαση τοῦ Κ.Χ.Α.Ο. διότι ἁρμοδιότητα ἔχει μόνο τὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν Ἑλλάδος καὶ ὄχι τὸ Ὑπουργεῖο Προστασίας Πολίτη.

Μεταπολιτισμός και Νεοβαρβαρότητα!

 

Πουθενά και ουδέποτε στην ιστορία ανθρωπότητας σε όλα της τα στάδια δεν υπήρξε γάμος ομοφύλων/ομοφυλόφιλων και τεκνοθεσία/πολύχρωμη οικογένεια.( Φ. Ένγκελς ”Η Καταγωγή της Οικογένειας ”)

 

Μεταπολιτισμός και νεοβαρβαρότητα. Το κλασικό έργο του Φρίντριχ Ένγκελς ”Η Καταγωγή της Οικογένειας ” αποδομεί πλήρως το αφήγημα του γάμου ομοφύλων/ομοφυλόφιλων και της πολύχρωμης οικογένειας. Στο ιστορικό του πόνημα ”Η Καταγωγή της Οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους” ένας από τους ” πατέρες” του κομμουνισμού και της πολιτικής οικονομίας/θεωρίας εξετάζει την δι-ιστορική εξέλιξη της οικογένειας ως κοινωνικού θεσμού και του γάμου.

Ο γεροκαλόγερος Παπουλάκος

 

Ο γεροκαλόγερος δεν μασούσε τα λόγια του απέναντι στην εξουσία στην ξενοκρατία. Τα έβαζε με τους ισχυρούς κι όχι όπου τον έπαιρνε. Μπρόγκαγε το Παλάτι. Κατηγορούσε το βασιλιά ότι είναι αβάπτιστος και ήθελε τον αποχριστιανισμό της χώρας ( ότι κάνουν και οι σημερινοί δυνάστες) ονόμαζε τους Βαυαρούς ”διαβολοτραγιά” χαρακτηρισμός που πάει γάντι στους Ευρωενωσιακούς. Κατηγορούσε τους δασκάλους ότι δίδασκαν ” άθεα γράμματα” ενώ σήμερα τα πήξανε στο Θεό , έλεγε ότι οι Άγγλοι είναι Εβραίοι, ονόμαζε τα δικαστήρια ”γυφτόσπιτα” και κατηγορούσε την Ιερά Σύνοδο ότι αποτελείται από άθεους ενώ σήμερα δεν είναι άθεοι απλά οι περισσότεροι δουλεύουν για 2 Κυρίους έχουν 2 αφεντικά.. Τον ποιο πουλάνε από τους 2 είναι προφανές.....

Υπάρχει κι αυτή η αγιοσύνη .. η λεβέντικη η απροσκύνητη η αδούλωτη η παλικαρίσια.. που προτάσεις το κοινό καλό από τη συμφεροντολογική ατομικιστικού τύπου σωτηρία..Αλλά δεν θέλουν αγίους λεύτερους ούτε πιστούς λεύτερους θέλουν πιστούς πρόβατα άβουλα κι άλογα κι αυτοί αφεντάδες και χειραγωγοί τους..κι ας μιλούν για αυτεξούσιο.

ΠΗΓΗ.dimpnews

Μοναχόσχημοι λύκοι, πλανεμένοι, ἤ ἀπλῶς χρήσιμοι ἠλίθιοι;

 

 

Μοναχόσχημοι λύκοι, πλανεμένοι, ἤ ἀπλῶς χρήσιμοι ἠλίθιοι;

Γεώργιος Κ. Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων.

Φίλος ὁ Πλάτων, φιλτάτη ἡ ἀλήθεια

Μιὰ ὁμιλία ἑνὸς ἁγιορείτου ἱερομονάχου ἐντὸς ναοῦ ξεκινάει ὡς ἐξῆς:

«Τώρα τελευταῖα δοκιμαστήκαμε ὡς ἐκκλησία ἀρκετά, κατὰ τὴν περίοδο ποὺ εἴχαμε τὸ φαινόμενο μὲ τὸν Κόβιντ . Παρατηρήσαμε φαινόμενα ὅπου τὰ πόδια χτυποῦσαν τὸ κεφάλι καὶ τὰ χέρια χτυποῦσαν τὸ στῆθος».[1]   

Ἀπὸ ὅσα μᾶς συνέβησαν τὰ τελευταία χρόνια μὲ τὸν Κόβιντ, καὶ εἰδικῶς στὸν χῶρο τῆς ἐκκλησίας,  αὐτὸ ποὺ τελικὰ κατάλαβε ὁ λέγων τὰ παραπάνω λόγια εἶναι τὰ «φαινόμενα ὅπου τὰ πόδια χτυποῦσαν τὸ κεφάλι καὶ τὰ χέρια χτυποῦσαν τὸ στῆθος». Ἄν δὲν ὁμιλοῦσε ἐν ἐκκλησίᾳ καὶ ἐκφραζόταν πιὸ λαϊκὰ ἴσως νὰ ἔλεγε «σηκώθηκαν τ᾿ ἀγγούρια νὰ δείρουν τὸν μανάβη» γιὰ νὰ δείξῃ ποιὸς εἶναι τὸ ἀφεντικό, ποιός κάνει κουμάντο. Ὅμως ἐπειδὴ εἶναι ἐκκλησιαστικὸ πρόσωπο καὶ ἀπαιτεῖται σεμνότης, καὶ ἐπειδὴ ὅλοι ἔχουν ἀκοῦσει ὅτι ἡ ἐκκλησία εἶναι σῶμα, καὶ μάλιστα σῶμα Χριστοῦ- ὑποθέτω ὅ,τι- χρησιμοποιεῖ τὴν εἰκόνα ὅπου τὰ χέρια ἤ τὰ πόδια χτυποῦν τὸ κεφάλι -ποὺ ἔχει τὰ αἰσθητήρια τὸ στόμα καὶ τὸ μυαλό-ἤ τὸ στῆθος ποὺ περιέχει τὴν καρδιά καὶ τὰ ἄλλα ζωτικὰ ὄργανα. Πάλι καλὰ, ἄλλοι χρησιμοποιοῦν ὡς ἐξηγερμένα ἄλλα, πιὸ «εὐτελή», μέλη τοῦ σώματος...

Αὐτὸ ποὺ τὸν λύπησε, ἀπὸ ὅλα ὅσα συνέβησαν, ἦσαν αὐτὰ τὰ «φαινόμενα» καὶ γι᾿ αὐτὸ παρακινήθηκε νὰ γράψῃ ἕναν λόγο γιὰ νὰ ἐξηγήσῃ τί εἶναι ἡ ἐκκλησία:

«Φαινόμενα τὰ ὁποία εἶναι λυπηρά, καὶ γι᾿ αὐτὸ παρακινήθηκα νὰ γράψω αὐτὸν τὸν λόγο περὶ ἐκκλησίας, οὔτως ὥστε νὰ ξέρουμε «Μὰ τὶ πράγμα εἶναι αὐτὸ στὸ ὁποῖο ἀνήκουμε καὶ εἴμαστε».[2]

Ἐξ ἀρχῆς λέει ξεκάθαρα τὴν γνώμη του χωρὶς περιστροφὲς καὶ χωρὶς ὑπεκφυγές. Τὰ «πόδια» καὶ τὰ «χέρια» χτυποῦσαν τὸ «κεφάλι» καὶ τὸ «στῆθος». Δηλαδὴ αὐτοὶ ποὺ ἀπλὰ ἔπρεπε νὰ ἐκτελοῦν ἐντολὲς ἀμφισβήτησαν αὐτοὺς ποὺ δίνουν ἐντολές καὶ ὄχι μόνον δὲν τὶς ἐκτέλεσαν, ἀλλὰ διαμαρτυρήθηκαν καὶ τοὺς κατηγόρησαν κιόλας. Θεωρεῖ ὅτι αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ δὲν ξέρουμε τί εἶναι ἡ ἐκκλησία «στὴν ὁποία ἀνήκουμε καὶ εἴμαστε» καὶ αὐτὸ τὸν παρακινεῖ νὰ γράψῃ λόγο περὶ ἐκκλησίας ὥστε νὰ διαφωτίσῃ τοὺς ἀγνοοῦντες.

Βλέπετε ὅτι χρησιμοποιεῖ μιὰ γενίκευσι: «Φαινόμενα». Ποιὰ φαινόμενα; Τί ἀκριβῶς;  Δὲν ἀναφέρει. Γιατί; Διότι ἄν ἀναφερθῇ σὲ συγκεκριμένα γεγονότα καὶ περιστατικά, ὁ ἀκροατὴς θὰ ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ σκεφτῇ ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου, νὰ συλλογιστῇ καὶ νὰ κρίνη ἄν συμφωνεῖ ἤ ὄχι μὲ αὐτὰ ποὺ ἀκούει, ἀνάλογα μὲ τὴν δική του πείρα ἀπὸ τὰ γεγονότα. Ἐπίσης ἔτσι δίνει τὴ δυνατότητα σ᾿αὐτοὺς ποὺ θὰ ἀναλάβουν νὰ χειραγωγήσουν τὸ «ποίμνιο» -δηλ. παπάδες καὶ ἐπισκόπους- νὰ μεταφράζουν καὶ νὰ διερμηνεύουν τὴν γενικόλογη τοποθέτησί του, ὅπως θέλουν κάθε φορά. Γι᾿ αὐτὸ ἐξ ἄλλου καὶ τὸν κάλεσαν, ὅπως καὶ τόσους ἄλλους πρόθυμους πνευματικοὺς πατέρες, καὶ δὴ ἁγιορεῖτες.

Ο στρατευμενος Πρακτορας

και κατευθυνομενος πατριαρχης προχωραει ακαθεκτος για να καταπατησει τα παντα.

Ειναι αδιστακτος.

Η κοινή ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα

 

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημ.Αθανασίου(χημικού)

Μετά το τέλος της Ι ’ Συνάξεως της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου την Τρίτη 3-9-2024 , το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι γίνεται πρόταση προς τον Πάπα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Φραγκίσκο για τον εορτασμό του Πάσχα σε κοινή ημερομηνία με του Ορθόδοξους.

Συγκεκριμένα στο  σχετικό ανακοινωθέν αναφέρεται: «Εἰς τήν καταληκτήριον ὁμιλίαν του, ὁ Παναγιώτατος ὑπενθύμισεν εἰς τήν σεπτήν Ἱεραρχίαν ὅτι ἐντός τοῦ ἀρξαμένου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, κατά τά τέλη Μαΐου 2025, θά πραγματοποιηθῇ εἰς τήν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας ὁ ἐπίσημος ἑορτασμός τῆς συμπληρώσεως 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐκεῖσε συγκλήσεως τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῇ αὐτοπροσώπῳ συμμετοχῇ τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου

Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, ἐκφράζεται ὁμοθυμαδόν ἡ εὐχή ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα κατά τό ἑπόμενον ἔτος ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νά μή ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλά τήν ἀπαρχήν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

ΣΧΟΛΙΑ

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στα λόγια του Πατριάρχη   που αναφέρονται στην  καθιέρωση ΚΟΙΝΗΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ «συμφώνως προς το Πασχάλιο της καθ΄ήμάς Ορθοδόξου Εκκλησίας».( Ορθόδοξο Πασχάλιο καλείται ο τρόπος προσδιορισμού του Ορθόδοξου Πάσχα)

Σύμφωνα με την απόφαση της Α Οικουμενικής Συνόδου το Πάσχα  πρέπει να τελείται κάθε χρόνο (α) την πρώτη Κυριακή, (β) μετά την πρώτη πανσέληνο, (γ) που έπεται της Εαρινής Ισημερίας. Επειδή, όμως, το Νομικό Φάσκα τελείται όταν πληρούνται οι δύο τελευταίοι όροι, για να αποφευχθεί ο συνεορτασμός στην περίπτωση που πληρείται και ο πρώτος όρος, υπάρχει και ένας τέταρτος όρος, ο οποίος ορίζει ότι: όταν η εαρινή ισημερία και η  πανσέληνος συμπέσουν την ίδια ημέρα και είναι ημέρα Κυριακή, το Χριστιανικό Πάσχα μετατίθεται για την επόμενη Κυριακή.

Δηλ.ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΟΝ ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΩΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ.

Το Γρηγοριανό ημερολόγιο  ΔΕΝ ΕΛΑΜΒΑΝΕ ΥΠΟΨΗ ΤΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟ ΟΡΟ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ γι΄αυτό αναθεματίστηκε από τρείς Συνόδους του 16^ου αιώνα.

Αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα.

Πρέπει στο σημείο αυτό να αναφέρουμε  ιστορικά γεγονότα, που ίσως τα δούμε να επαναλαμβάνονται σήμερα.

Α.Η Β Βατικάνειο Σύνοδος στις 4 Δεκεμβρίου 1963 δήλωσε: «Η Αγία Σύνοδος δεν εναντιούται εις το να ορισθεί παγία Κυριακή δια την εορτήν του Πάσχα εν τω Γρηγοριανώ ημερολογίω, συγκατανευόντων όσων ενδιαφέρονται σχετικώς, ιδία δε των διισταμένων προς την κοινωνία της Αποστολικής Έδρας αδελφών..»

Β. Στο Β Οικουμενικό Ευρωπαϊκό  Συμπόσιο, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 1969 ο Πατριάρχης Αθηναγόρας έγραψε σε μήνυμά του προς το Συμπόσιο, ευθυγραμμιζόμενος με την Β Βατικανή Σύνοδο «Και αύθις επαναλαμβάνουμεν εις όλον τον Χριστιανικόν κόσμον ως ημέρα εορτασμού του Πάσχα ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ, ελπίζοντες ότι ο κοινός ούτος εορτασμός θα αποτελέση όχι μόνο εν σύμβολον, αλλά και μία θετικήν συμβολήν εις την τελείωσιν της χριστιανικής ενότητας»(Πρακτική Β Οικουμενιού Ευρωπαϊκού Συμποσίου .Αθηνα 11 Ιουνίου 1969)

Γ. Αποστάσεις από το θέμα κράτησε τότε η  Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Υπάρχει περίπτωση να εφαρμοστεί το ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΣΧΑΛΙΟ σε ΚΟΙΝΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ (ΚΟΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ) ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ;

 

Επειδή κοινή ημερομηνία εορτασμού του Πάσχα  σημαίνει  καθορισμός συγκεκριμένης  Κυριακής  εορτασμού,  η  απάντηση  στο ερώτημα  είναι ΑΡΝΗΤΙΚΉ. Αυτό συμβαίνει επειδή ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΕΤΗ Ο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΟΡΟΣ ΤΗΣ Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (ΝΟΜΙΚΟ ΦΑΣΚΑ), ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΚΥΡΙΑΚΗ.

Συγκεκριμένα αν καθοριστεί ως κοινή ημερομηνία εορτής του Πάσχα η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΠΡΙΛΙΟΥ (ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ)  (που μάλλον προς τα εκεί τείνουν να αποφασίσουν ) τότε τα έτη που η πανσέληνος θα είναι το δεύτερο Σάββατο ή την Δεύτερη Κυριακή του Απριλίου τότε θα γίνεται ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΕΒΡΑΙΩΝ. (περισσότερα σε μελλοντικό άρθρο με παραδείγματα).

Υπήρχε περίπτωση να υπάρχει ΚΟΙΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ  μόνο αν οι Ρωμαιοκαθολικοί καταργούσαν το δικός τους ημερολόγιο (Γρηγοριανό) και προσαρμοζόταν πλήρως στα επίσημα αστρονομικά δεδομένα (με νέο ημερολόγιο), ώστε η σωστή αστρονομική Ισημερία, η σωστή εαρινή  πανσέληνος μετά την ισημερία  και ο μη συνεορτασμός με το Νομικό Φάσκα να καθορίσουν την Κυριακη του Πάσχα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ  ΣΤΑΘΕΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ.

Αυτό όμως φαίνεται αδύνατο σύμφωνα με την απόφαση της Β Βατικάνειας  Συνόδου, που αναφέραμε παραπάνω, η οποία ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΕ ΤΟ ΓΡΗΓΟΡΙΑΝΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ.

Οι Παπικοί δεν υπάρχει περίπτωση να  αθετήσουν κάτι από την Β Βατικανή ,που γι΄αυτούς είναι Οικουμενική Σύνοδος.

Απ΄ότι φαίνεται πάμε για νέο ΣΧΙΣΜΑ ΠΑΛΑΙΟΠΑΣΧΙΤΩΝ και ΝΕΟΠΑΣΧΙΤΩΝ.

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ....ΤΟΤΕ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΕΑΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΕΠΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ...

 

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ....ΤΟΤΕ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΕΑΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΕΠΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ...

 

 

 

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ, Η ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ Η ΠΛΑΝΕΝΕΝΟΙ, ΤΟΤΕ Η ΔΙΑΚΟΠΗ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΕΑΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΕΠΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ...

 

Κατ' εφαρμογήν της Ιεράς Παραδόσεως για τη διακοπή κοινωνίας με τους αιρετικούς (ενδεικτικά: Αποστολικές Διαταγές (2, 19): «Ώσπερ δε τω καλώ ποιμένι το μη ακολουθούν πρόβατον λύκοις έκκειται εις διαφθοράν, ούτως τω πονηρώ ποιμένι το ακολουθούν πρόδηλον έχει τον θάνατον, ότι κατατρώξεται αυτό. Διό φευκτέον από των φθοροποιών ποιμένων».

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (TLG, Ep. 10,ch. 2, s.. 1. l. 1): «Καθένας που λέει πράγματα διαφορετικά από τα παραδεδομένα, ακόμη και αν είναι αξιόπιστος, και αν είναι νηστευτής, και αν παρθενεύει, και αν κάνει θαύματα, και αν προφητεύει, να σου φαίνεται σαν λύκος που φοράει προβιά και αποσκοπεί να θανατώσει τα πρόβατα...

Και να μοιράζει τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και μετακινεί βουνά, και αν παραδίδει το σώμα του στο μαρτύριο, να σου φαίνεται σιχαμερός, αν φαυλίζει το νόμο ή τους προφήτες, τους οποίους ο Χριστός με την παρουσία Του στη γη επαλήθευσε. Να σου φαίνεται σαν αντίχριστος.»

Κατ'  εφαρμογήν του παραδοσιακού προτύπου των διακοπών κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών, είτε Επισκόπων, είτε κληρικών, είτε μοναχών, είτε λαϊκών, με τους εκάστοτε αιρετικούς, ειδικότερα και ενδεικτικά:

 1    - Διακοπής κοινωνίας Μεγάλου Αθανασίου, Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Μεγάλου Αντωνίου, μοναχού, και λοιπών Γερόντων, μοναχών και ιερομονάχων, της Αιγυπτιακής ερήμου με τους αιρετικούς Αρειανούς,

 2    - Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Αντιοχείας των ακολουθούντων τον Ορθόδοξο Ευστάθιο Αντιοχείας με τους αιρετικούς Αρειανούς και τον δικό τους Αρειανό Επίσκοπο Αντιοχείας,

 3    - Διακοπής κοινωνίας των μοναχών και τμήματος των λαϊκών με τον Επίσκοπο Ναζιανζού Γρηγόριο (πατέρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου), ο οποίος υπέγραψε ένα ημιαρειανικό (ομοιουσιανικό) σύμβολο πίστεως,

 4    - Διακοπής κοινωνίας Μεγάλου Βασιλείου με τον Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας Διάνιο που υπέγραψε μια μη ορθόδοξη ομολογία,

 5    - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου με τον Αρειανό Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Δημόφιλο,

 6    - Διακοπής κοινωνίας του Ορθόδοξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ακακίου με τους Αρειανούς Πατριάρχη Αλεξανδρείας Τιμόθεο Β' τον επονομαζόμενο «Αίλουρο» και Πατριάρχη Αντιοχείας Πέτρο Β' τον επονομαζόμενο «Κναφέα»,

 7    - Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Κωνσταντινουπόλεως με τον αιρετικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, πριν την καταδίκη του από την Γ' Οικουμενική Σύνοδο,

 8     - Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Κωνσταντινούπολης με τον μονοφυσίτη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Τιμόθεο Α',

 9     - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή, μοναχού, και των δύο μοναχών - μαθητών του με τους Πατριαρχικούς Θρόνους, που ακολουθούσαν την αίρεση του Μονοθελητισμού,

 10    - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ιερομονάχου, με τους εικονομάχους επισκόπους τόσο πριν όσο και μετά τη Μονοφυσιτική Σύνοδο της Ιερείας (754),

 11     - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη, ιερομονάχου και ηγουμένου, αρχικά με τους μοιχειανικούς επισκόπους και στη συνέχεια με τους εικονομάχους επισκόπους

 12    - Διακοπής κοινωνίας του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σεργίου με τον Πάπα Σέργιο, όταν ο τελευταίος το 1009 είχε αναγνώσει το Σύμβολο της Πίστεως με την αιρετική προσθήκη του φιλιόκβε,

 13    - Διακοπής κοινωνίας Ορθοδόξων πιστών, Επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Βέκκο,

 14    - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τότε ιερομονάχου, με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη

Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη 14ο, τον επονομαζόμενο «Καλέκα», πριν την συνοδική καταδίκη του τελευταίου,

 15     - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Μητροπολίτη Εφέσου, άλλων Ορθοδόξων Επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη και τους λοιπούς Λατινόφρονες

 (Βλ. ενδεικτικά Βασιλείου Στεφανίδη, Εκκλησιαστική Ιστορία, 7η εκδ., εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1959

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ....ΤΟΤΕ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΕΑΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΕΠΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ...

 

 

 

ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ, Η ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ Η ΠΛΑΝΕΝΕΝΟΙ, ΤΟΤΕ Η ΔΙΑΚΟΠΗ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΕΑΝ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΕΠΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ...

 

Κατ' εφαρμογήν της Ιεράς Παραδόσεως για τη διακοπή κοινωνίας με τους αιρετικούς (ενδεικτικά: Αποστολικές Διαταγές (2, 19): «Ώσπερ δε τω καλώ ποιμένι το μη ακολουθούν πρόβατον λύκοις έκκειται εις διαφθοράν, ούτως τω πονηρώ ποιμένι το ακολουθούν πρόδηλον έχει τον θάνατον, ότι κατατρώξεται αυτό. Διό φευκτέον από των φθοροποιών ποιμένων».

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (TLG, Ep. 10,ch. 2, s.. 1. l. 1): «Καθένας που λέει πράγματα διαφορετικά από τα παραδεδομένα, ακόμη και αν είναι αξιόπιστος, και αν είναι νηστευτής, και αν παρθενεύει, και αν κάνει θαύματα, και αν προφητεύει, να σου φαίνεται σαν λύκος που φοράει προβιά και αποσκοπεί να θανατώσει τα πρόβατα...

Και να μοιράζει τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και μετακινεί βουνά, και αν παραδίδει το σώμα του στο μαρτύριο, να σου φαίνεται σιχαμερός, αν φαυλίζει το νόμο ή τους προφήτες, τους οποίους ο Χριστός με την παρουσία Του στη γη επαλήθευσε. Να σου φαίνεται σαν αντίχριστος.»

Κατ'  εφαρμογήν του παραδοσιακού προτύπου των διακοπών κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών, είτε Επισκόπων, είτε κληρικών, είτε μοναχών, είτε λαϊκών, με τους εκάστοτε αιρετικούς, ειδικότερα και ενδεικτικά:

 1    - Διακοπής κοινωνίας Μεγάλου Αθανασίου, Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Μεγάλου Αντωνίου, μοναχού, και λοιπών Γερόντων, μοναχών και ιερομονάχων, της Αιγυπτιακής ερήμου με τους αιρετικούς Αρειανούς,

 2    - Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Αντιοχείας των ακολουθούντων τον Ορθόδοξο Ευστάθιο Αντιοχείας με τους αιρετικούς Αρειανούς και τον δικό τους Αρειανό Επίσκοπο Αντιοχείας,

 3    - Διακοπής κοινωνίας των μοναχών και τμήματος των λαϊκών με τον Επίσκοπο Ναζιανζού Γρηγόριο (πατέρα του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου), ο οποίος υπέγραψε ένα ημιαρειανικό (ομοιουσιανικό) σύμβολο πίστεως,

 4    - Διακοπής κοινωνίας Μεγάλου Βασιλείου με τον Αρχιεπίσκοπο Καισαρείας Διάνιο που υπέγραψε μια μη ορθόδοξη ομολογία,

 5    - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου με τον Αρειανό Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Δημόφιλο,

 6    - Διακοπής κοινωνίας του Ορθόδοξου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ακακίου με τους Αρειανούς Πατριάρχη Αλεξανδρείας Τιμόθεο Β' τον επονομαζόμενο «Αίλουρο» και Πατριάρχη Αντιοχείας Πέτρο Β' τον επονομαζόμενο «Κναφέα»,

 7    - Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Κωνσταντινουπόλεως με τον αιρετικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, πριν την καταδίκη του από την Γ' Οικουμενική Σύνοδο,

 8     - Διακοπής κοινωνίας των Ορθοδόξων πιστών της Κωνσταντινούπολης με τον μονοφυσίτη Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Τιμόθεο Α',

 9     - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή, μοναχού, και των δύο μοναχών - μαθητών του με τους Πατριαρχικούς Θρόνους, που ακολουθούσαν την αίρεση του Μονοθελητισμού,

 10    - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ιερομονάχου, με τους εικονομάχους επισκόπους τόσο πριν όσο και μετά τη Μονοφυσιτική Σύνοδο της Ιερείας (754),

 11     - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη, ιερομονάχου και ηγουμένου, αρχικά με τους μοιχειανικούς επισκόπους και στη συνέχεια με τους εικονομάχους επισκόπους

 12    - Διακοπής κοινωνίας του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σεργίου με τον Πάπα Σέργιο, όταν ο τελευταίος το 1009 είχε αναγνώσει το Σύμβολο της Πίστεως με την αιρετική προσθήκη του φιλιόκβε,

 13    - Διακοπής κοινωνίας Ορθοδόξων πιστών, Επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Βέκκο,

 14    - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τότε ιερομονάχου, με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη

Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη 14ο, τον επονομαζόμενο «Καλέκα», πριν την συνοδική καταδίκη του τελευταίου,

 15     - Διακοπής κοινωνίας Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Μητροπολίτη Εφέσου, άλλων Ορθοδόξων Επισκόπων, κληρικών, μοναχών και λαϊκών με τον Λατινόφρονα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη και τους λοιπούς Λατινόφρονες

 (Βλ. ενδεικτικά Βασιλείου Στεφανίδη, Εκκλησιαστική Ιστορία, 7η εκδ., εκδ. Παπαδημητρίου, Αθήνα 1959

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προτείνει κοινό Πάσχα για Ορθόδοξους και Καθολικούς στην Σύναξη που συνήλθε 1-3 Σεπτεμβρίου στο Φανάρι

 

 

 

Μετά το τέλος της Ι ’ Συνάξεως της Ιεραρχίας του Οικουμενικού Θρόνου την Τρίτη, το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι γίνεται πρόταση προς τον Πάπα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας Φραγκίσκο για τον εορτασμό του Πάσχα σε κοινή ημερομηνία με του Ορθόδοξους.

Η Σύναξη συνήλθε 1-3 Σεπτεμβρίου στο Φανάρι πρωτοστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με την συμμετοχή των Αρχιερέων των Αυτόνομων Εκκλησιών Φινλανδίας και Εσθονίας.

Στο σχετικό ανακοινωθέν αναφέρεται: «Εἰς τήν καταληκτήριον ὁμιλίαν του, ὁ Παναγιώτατος ὑπενθύμισεν εἰς τήν σεπτήν Ἱεραρχίαν ὅτι ἐντός τοῦ ἀρξαμένου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, κατά τά τέλη Μαΐου 2025, θά πραγματοποιηθῇ εἰς τήν Νίκαιαν τῆς Βιθυνίας ὁ ἐπίσημος ἑορτασμός τῆς συμπληρώσεως 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐκεῖσε συγκλήσεως τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τῇ αὐτοπροσώπῳ συμμετοχῇ τοῦ Ἁγιωτάτου Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου

Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, ἐκφράζεται ὁμοθυμαδόν ἡ εὐχή ὁ κοινός ἑορτασμός τοῦ Πάσχα κατά τό ἑπόμενον ἔτος ὑπό τῆς Ἀνατολικῆς καί Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νά μή ἀποτελέσῃ μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλά τήν ἀπαρχήν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διά τόν ἑορτασμόν του κατ᾽ ἔτος, συμφώνως πρός τό Πασχάλιον τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Π. Μάξιμος Καραβάς προς Επίσκοπο Φλωρίνης, «Σᾶς καλοῦμε λοιπὸν σὲ δημόσιο διάλογο»!

 

 

 

 

 

Π. Μάξιμος Καραβάς προς Επίσκοπο Φλωρίνης, «Σᾶς καλοῦμε λοιπὸν σὲ δημόσιο διάλογο»!

ΠΗΓΗ.ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΝΕΑ ΠΤΟΛΕΜΑΙΔΟΣ

Σ Χ Ο Λ Ι Ο   ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

 

«Έπειτα απ' όλα αυτά, νομίζω, ότι δεν έπρεπε να σιωπήσω, διότι η σιωπή μου δύναται να θεωρηθή ως αδυναμία μου ή ως σιωπηρά συγκατάθεσις μου εις το ΕΝ ΛΟΓΩ ζήτημα. Επειδή δε ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ούτος φέρει τον τίτλον του Θεολόγου, η σιωπή μου θα επηρεάση ακόμη περισσότερον τους ΑΚΡΟΑΤΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥ.

 

Απεφάσισα λοιπόν να απαντήσω. Και ιδού πως:…» (π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος)

 ----------------------------------

Αδελφοί και Πατέρες,

Καταθέτοντας τον παραπάνω διακριτικό και σχετικό (με την ανακοίνωσή μας) λόγο του π. Ιωήλ - σε μια επικαιροποιημένη μορφή – δημοσιεύουμε την παρακάτω πρόσκληση του π. Μαξίμου Καραβά, ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου προς τον οικείο Επίσκοπο Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας, κ. Ειρηναίο.

 

Δείτε το σχετικό βίντεο (με το κήρυγμα του Επισκόπου Φλωρίνης Ειρηναίου που έγινε στις 16/7/2024): ΕΔΩ

 

…………………………………………..

 

 

 

Στὸ δεσπότη τῆς Φλώρινας Εἰρηναῖο 

Δέσποτα,

 Σᾶς ἀκούσαμε, γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, ἐπ’ ἐκκλησίας, νὰ μᾶς ἀποκαλεῖτε «πλανεμένους», «αἱρετικοὺς» καὶ «ἐκτὸς Ἐκκλησίας».

 Ἀφοῦ, κρίμασιν οἷς οἶδεν Κύριος, διὰ τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐπέτρεψε τὴν τοποθέτησή σας στὴ μητρόπολη Φλωρίνης καὶ ἑπομένως εἰς «πνευματικόν μας πατέρα»...

  Καὶ ἀφοῦ, κατὰ τὴ δική σας γνώμη, εἴμεθα αἱρετικοί, πλανεμένοι καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, νὰ ἀναλάβετε τὴν ὑποχρέωση νὰ μᾶς ἐπαναφέρετε εἰς τὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ «ἐντὸς» τῆς Ἐκκλησίας.

 Σᾶς καλοῦμε λοιπὸν σὲ δημόσιο διάλογο καὶ ὑποσχόμεθα ὅτι, ἂν μᾶς ἀποδείξετε τὴν πλάνη μας καὶ τὴν ἐσφαλμένην πίστη μας, θὰ ἐπανέλθουμε στὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ «ἐντὸς» τῆς Ἐκκλησίας.

  Μᾶς ὑπόσχεσθε, ὅμως δέσποτα, ὅτι, ἂν ἀποδειχθεῖ ὅτι, ἐσεῖς ποὺ ἀκολουθεῖτε τὸν Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖοναα βρίσκεσθε στὴν πλάνη καὶ βαδίζετε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, θὰ ἐπανέλθετε στὴν ὀρθὴ Πίστη καὶ στὴν διδασκαλίαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας;

 Σᾶς προσκαλοῦμε λοιπόν σὲ ἀνοιχτὴ συζήτηση, εἴτε εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίας Παρασκευῆς, εἴτε εἰς ὁποιαδήποτε ἐκκλησία, εἴτε εἰς δημόσιον χῶρον καὶ ἐνώπιον τοῦ πιστοῦ λαοῦ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Μηλοχωρίου,

 

 2/9/2024

 

 Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς

Τα θέματα της Σύναξης της Ιεραχίας του Οικουμενικού Θρόνου

 ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ.

Ξεκίνησαν την  Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου 2024 το απόγευμα, οι εργασίες της Συνάξεως των ιεραρχών του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, όπως έχει καθιερωθεί να συγκαλείται ανά τριετία.

Η έναρξη της Σύναξης θα γίνει με εισαγωγική ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Θα ακολουθήσει αντιφώνηση του Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ.

Αντιπρόσωποι Πατρ. Κωνσταντινουπόλεως συναντήθηκαν με τον επικεφαλής των Ουνιτών

 

 

Οι Φαναριώτες συζήτησαν θέματα εκκλησιαστικής ενότητας με τον Σεβτσούκ.

-----------------------------------------------

Ειδική αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως συναντήθηκε με τον επικεφαλής της Ουκρανικής Ελληνόρρυθμης Καθολικής Εκκλησίας Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ, αναφέρει το γραφείο Τύπου των Ουνιτών. Κατά τη συνάντηση συζητήθηκαν θέματα εκκλησιαστικής ενότητας και σχέσεων Εκκλησίας και κράτους στην Ουκρανία.

Αναφέρεται ότι στη συνάντηση συζητηθήκαν τα βασικά ζητήματα του διαεκκλησιαστικού διαλόγου τόσο σε παγκόσμιο όσο και σε τοπικό επίπεδο, καθώς και ο ρόλος της Εκκλησίας στη ζωή της ουκρανικής κοινωνίας. Ο επικεφαλής των Ουνιτών εξέφρασε ανησυχία για πιθανή εκκοσμίκευση μετά τον πόλεμο. Ο Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ δήλωσε επίσης ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια της ικανότητας για διάλογο μεταξύ των χριστιανικών κοινοτήτων. Το μήνυμα τονίζει ότι η συνάντηση ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ της Ουκρανικής Ελληνόρρυθμης Καθολικής Εκκλησίας και της μητέρας της Εκκλησίας – του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

 

Όπως ανέφερε η ΕΟΔ, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βλαντίμιρ Ζελένσκι είχε συνάντηση με αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, στην οποία συμμετείχαν ο Μητροπολίτης της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Καναδά, Αρχιεπίσκοπος Γουίνιπεγκ Ιλαρίωνας, ο Μητροπολίτης Πισιδίας Ιώβ, ο Πατριαρχικός Διάκονος Επιφάνιος και ο Έξαρχος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία Επίσκοπος Μιχαήλ. Στη συνάντηση ήταν παρών επίσης ο επικεφαλής της Κρατικής Υπηρεσίας Εθνοπολιτικής, Βίκτωρ Γελένσκι, και η αναπληρώτρια επικεφαλής του Γραφείου του Προέδρου, Έλενα Κοβάλσκαγια.

ΠΗΓΗ.Ε.Ο.Δ 

Ο θρυλικός Αυγουστίνος Καντιώτης γράφει για τον Άγιο Χριστόφορο Παναγιωτόπουλο (Παπουλάκο)

 

O ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ
(Tο άρθρο είναι του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου.
Εδημοσιεύθη στο περιοδικό ”Χριστιανική Σπίθα” τον Δεκέμβριο του 1952, φυλ. 137).

 Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, θεολόγοι, κήρυκες του θείου λόγου, πάντες φρουροί της ιεράς ποίμνης του Ιησού. Ινα τί κοιμάσθε; Λύκοι εις τα πρόβατα. Ποιοι είναι οι λύκοι; Αιρετικοί όλων των χρωμάτων και αποχρώσεων, μπήκαν εις τας Μητροπόλεις, τας ενορίας και τα σχολεία. Ποιοι είναι οι λύκοι; Άνδρες άρπαγες και πλεονέκται τον Μαμμωνά λατρεύοντες και τον λαό κατά ποικίλους τρόπους ληστεύοντες. Λύκοι κοινωνικοί. Λύκοι εκκλησιαστικοί. Λύκοι αραβικοί. Λύκων επιδρομή. Οι χιλιασταί, π.χ. οι οποίοι το 1922 εμετρώντο στα δάκτυλα της μιάς χειρός, σήμερον έφτασαν στις 12.000 άτομα, είναι διασκορπισμένοι εις όλην την χώραν και αρπάζουν καθημερινώς τα πρόβατα, τας ψυχάς. Ποιμένες του νέου Ισραήλ. Δεν τρέμετε τας ευθύνας σας; Το ποίμνιόν σας διαλύεται και σεις;… Ακούεται η Σάλπιγξ των εσχάτων ημερών! 

 Ποιμένες! Εκτινάξατε εκ των βλεφάρων σας τον νυσταγμόν, αφήσατε τας φλογέρας, αρπάσατε τας σφενδόνας, καταδιώξατε τους λύκους, σώσατε το ποίμνιο, το υπολειφθέν ελάχιστον ποίμνιον… Aλλ’ ακούω αντίρρησιν, που προέρχεται από τους λεγομένους «αγραμμάτους».Πολύ καλά, σου λέγει ο ιερεύς της υπαίθρου, να εξέλθωμε εις πόλεμο κατά της πλάνης και της αμαρτίας. Βλέπω και εγώ το κακό που εξαπλώνεται και έφθασε εως την τελευταία καλύβη. Αλλ’ εγώ δεν είμαι πτυχιούχος ιερατικών και θεολογικών σχολών. Δεν εσπούδασα επιστήμη. Δεν γνωρίζω γράμματα πολλά. Είς αυτόν τον αγώνα υπέρ της Ορθοδοξίας τι μπορώ εγώ να προσφέρω; Τι μπορώ να κάνω;

 Αδελφέ! Ερωτάς τι να κάνεις; Φαίνεται ότι δεν διάβασες το Ευαγγέλιο ή, εάν το εδιάβασες, δεν το επίστευσες. Συ ο ένας δύνασαι να σώσεις το χωρίο σου, την επαρχίαν σου, τον νομόν σου, την Ελλάδα όλην. Αρκεί να έχεις πίστη θερμή, ενεργητική, ως κόκκον σινάπεως, και τότε θα είπεις εις το όρος, εις το μεγαλύτερο εμπόδιο που προβάλλει ενώπιόν σου, Όρος, «μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν» (Ματθ. 17,20). Όχι πτυχία και διπλώματα και μετεκπαιδεύσεις και μισθοί και τυχερά και διπλαί και τριπλαί θέσεις, και τίτλοι κενοί περιεχομένου, αιωρούμενοι ως αερόστατα, αλλά πίστις. Πίστις το παν. Πίστις! Μυστικός μοχλός που μετακινεί όρη. Ω πίστις, μεγάλα τα κατορθώματά σου! Και απόδειξις, μία εκ των μυρίων αποδείξεων της θαυματουργούσης πίστεως, είναι ο Παπουλάκος.

Τί ήτο ο Παπουλάκος; Αρχιεπίσκοπος; Μητροπολίτης; Διευθυντής Αποστολικής Διακονίας; Καθηγητής θεολογικής σχολής; Ιεροκήρυξ; Εφημέριος πλουσίας ενορίας πόλεως; Είχε πτυχία και διπλώματα και σπουδάς του εξωτερικού; Τίποτε από όλα αυτά. Ο Παπουλάκος ήτο ένας απλούς μοναχός, ελαχίστων γραμματικών γνώσεων, αλλ’ ό,τι έπραξεν υπέρ του λαού, υπέρ της ορθοδόξου πίστεως, δεν ηδυνήθησαν να πράξουν όλοι οι επίσκοποι και θεολόγοι της εποχής του. Φαινόμενο, φωτεινόν μετέωρον, αστήρ που εσελάγισεν εις τον ουρανό της Ελλάδος! Νεώτερος απόστολος του Χριστού ανεδείχθη ο Παπουλάκος. «Πίστει» (Εβρ. 11,3 κ.ἑ.) και μόνον πίστει ανεδείχθη.Εκ του βίου του ήρωος τούτου της Ορθοδοξίας ορισμένα σημεία έκρινα καλόν να σταχυολογήσω και εξάρω εδώ, με την ελπίδα ότι μία υπόμνησις των αγώνων του Παπουλάκου θα ωφελήσει κλήρον και λαόν. Διότι θα είναι μία πρόσκλησις εις αυτοέλεγχον, εις αυτοκριτικήν, που πάντοτε πρέπει να ενεργούμε επί του εαυτού μας, διά να βλέπομε πόσον μακράν είμεθα από το χριστιανικόν ιδεώδες που υποτυπώνει η Ορθοδοξία. Εις τον καθρέπτη της αυστηράς, της αγίας ζωής του Παπουλάκου δια της συγκρίσεως θα ίδωμε και ημείς τα ιδικά μας ράκη και θα κλαύσωμεν και θα πενθήσωμεν δια την αθλιότητα της σημερινής κοινωνικής και εκκλησιαστικής μας καταστάσεως.

 

Ὅταν ἀπέλασαν τόν Καντιώτη ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, διότι ἔβγαλε ἕνα πύρινο ἀντι-Οἰκουμενιστικό λόγο!

 

Απόσπασμα αντιοικουμενιστικής ομιλίας του Μητρ. Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην πανήγυρι της Ι. Μ. Κουτλουμουσίου το 1990, που άναψε φωτιές σε 2-3 πατριαρχικούς του Αγίου Όρους

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου «Κόρακες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐξέλθετε τῆς Κιβωτοῦ» (σελ. 14).

«…Ἀρχιερεῖς τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου ἐκφράζονται χυδαιότατα γιὰ τὸ Πηδάλιο, τὸ ὁποῖο εἶνε ἐπιμελημένη συλλογὴ ὅρων καὶ κανόνων τοπικῶν καὶ οἰκουμενικῶν Συνόδων μετὰ ἑρμηνείας καὶ ὑπομνηματισμοῦ ἀπὸ τὸν περιώνυμο Ἁγιορείτη μοναχὸ ἅγιο Νικόδημο. Ὀνομάζουν τὸ Πηδάλιο …χαρτὶ ὑγείας!

Στὸ κλίμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τελευταίως καλλιεργεῖται ἕνα πνεῦμα νεοπατερισμοῦ, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο τὰ ὅσα εἶπαν καὶ διέταξαν οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὸ παρελθόν, σὲ τοπικὲς καὶ οἰκουμενικὲς Συνόδους, ἴσχυαν γιὰ «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ», ἀλλὰ τώρα ἔχασαν τὴν ἀξία τους. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν σύγχρονοι πατέρες θεσπίζουν νέους ὅρους, θεσμοὺς καὶ ἤθη στὴν Ἐκκλησία, τὰ ὁποῖα καὶ ἔχουν κατ᾽ αὐτοὺς σήμερα ἰσχὺν καὶ ἀξία! Αὐτοὶ διαχειρίζονται τὰ μεγάλα θέματα τῆς πίστεως καὶ ἔχουν ἀναφαίρετο δικαίωμα μὲ τὶς οἰκουμενιστικές τους ἐκδηλώσεις νὰ ὑποδουλώσουν τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ στὸν μινώταυρο τοῦ παπισμοῦ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἑνώσεως τῶν «ἐκκλησιῶν».

Συνέπεια αὐτῶν εἶνε, ἄλλος ἱεράχης νὰ πιστεύῃ, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶχε τὸ ἀναμάρτητον… Καὶ εἶνε αὐτός, παρακαλῶ, ἱεράρχης τοῦ Οἰκουμενικοῦ κλίματος ἐν ἐνεργείᾳ, χωρὶς νὰ τοῦ γίνῃ οὔτε ἡ παραμικρὰ παρατήρησις, δεδομένου ὅτι ἑκατοντάδες ἐπιστολῶν, ἀναφορῶν, ὑπομνημάτων τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν εἶχαν σταλῆ στὸ Πατριαρχεῖο… Ἐγὼ δὲ ἀπέστειλα στὸ Πατριαρχεῖο ἐμπεριστατωμένη μήνυσιν κατὰ τοῦ ἐν λόγῳ ἱεράρχου, ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ μήνυσίς μου πέρασε στὸ χρονοντούλαπο, χωρὶς κἂν νὰ ἐξετασθῇ, χωρὶς κἂν νὰ διαταχθοῦν ἀνακρίσεις.