Η διάχυτη πικρία των Οικουμενιστών και η αμετροεπής εξύμνηση του απελθόντος Πάπα Φραγκίσκου (απάντηση σε άρθρο π.Θ.Μαρτζούχου

 

 

Κώστας Νούσης στη Romfea.gr

---

(σχόλιο σε άρθρο του π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου)

Η πικρία των Οικουμενιστών για την κοίμηση του Πάπα Μπεργκόλιο – σε συνδυασμό με το φιάσκο των προγραμματισμένων εορτασμών του κοινού Πασχάλιου και της επετείου της Πρώτης εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου) - ξεχειλίζει σε βαθμό απροκάλυπτων δηλώσεων υπέρ αυτού και έμμεσης υπονόμευσης της Ορθοδοξίας.

Η πλοκή των εγκωμίων του Φραγκίσκου ήταν κάτι που υπερέβη και την υπερβολή.

Και δεν μπορεί να γίνει κατανοητό σε καμιά περίπτωση, τη στιγμή μάλιστα που οι εκ του εναντίου ενστάσεις είναι τόσο ηχηρές.

Εμείς, ωστόσο, θα περιορισθούμε εδώ στο καθαρά θεολογικό σκέλος του ζητήματος.

Διαβάζοντας ένα ακόμα οικουμενιστικής απόχρωσης κείμενο ορθοδόξου κληρικού, αναρωτιόμαστε αρχικά ποια η διαφορά ανάμεσα σε Καθολικισμό και Ορθοδοξία, μεταξύ ορθοδόξου ιερέα και ρωμαιοκαθολικού κληρικού.

Αν δεν είχαμε την υπογραφή του αρθρογράφου, μάλλον θα μέναμε σε πρόδηλη απορία για τη θρησκευτική του ταυτότητα.

Ο Οικουμενισμός όμως είναι ακριβώς αυτό: η αχταρματοποίηση των θρησκευτικών ταυτοτήτων σε μία και μόνο: στην αγαπολόγα οικουμενιστική.

Έχω ασχοληθεί και παλιότερα με τον εν λόγω κληρικό πάνω σε συναφή θέματα, με τον “καλό λογισμό” τότε πως επρόκειτο για άκοντα και κατά το φαίνεσθαι οικουμενιστή.

Σίγουρα ο προκείμενος κληρικός ανήκει στη σύγχρονη γενιά Ελλήνων θεολόγων αριστερίζουσας απόχρωσης, με γραφή μαγκίστικη και δημαγωγική, αρέσκουσα στα αφτιά του σημερινού εκκοσμικευμένου μέσου χριστιανού, ο οποίος δεν απέχει και πολύ από την αθεΐα και τον αγνωστικισμό.

Ο Πάπας Φραγκίσκος...Κι εμείς...(Ένα κείμενο οικουμενιστικής απόχρωσης ορθοδόξου κληρικού

Ερώτηση :Ο συγκεκριμένος κληρικός  άραγε έχει λοβοτομηθεί, ώστε να αγνοεί ή να ξεχνά πως ο Παπισμός είναι η μεγαλύτερη διαστροφή του Χριστιανισμού;;;

Γράφει στη Romfea.gr ο π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

---

Α. Γενική Επισκόπηση

Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο εύκολα συνειδητοποιούμε ότι οι αναφορές στο πρόσωπο του Πέτρου είναι εντυπωσιακά περισσότερες από όσες στους άλλους Αποστόλους.

Ήδη στα Ευαγγελικά κείμενα φαίνεται η ξέχωρη (για να μην πούμε υπεροχική) θέση του Πέτρου.

Μέσα στο Ευαγγέλιο ο Χριστός τον χρίει θεμέλιο της Εκκλησίας λέγοντας του ότι «Συ είσαι Πέτρος, δηλαδή βράχος (ακόμη και τώρα τα μεγάλα βράχια στην Κύπρο τα λένε... Πέτρους!!) πάνω στον οποίο θα θεμελιώσω την Εκκλησία μου». Και θυμάται κανείς τις επισημάνσεις του Χριστού για το πού πρέπει ο οποιοσδήποτε να χτίζει το σπίτι του (Ματθ. 7,24–27). Αυτή η αντίληψη για τον Πέτρο "στοίχειωσε" την Εκκλησία. 

Ο επίσκοπος της Ρώμης κάτοχος–διάδοχος της θέσεως του Πέτρου είχε για την αδιαίρετη Εκκλησία κύρος και ισχύ αναφοράς και δικαίωμα αρνησικυρίας.

Το παλαιό προχριστιανικό αξίωμα για την Ρώμη, εν πολλοίς ισχύει και για τους χριστιανούς: Roma locuta, causa finita!

Εν απουσία του επισκόπου Ρώμης και χωρίς την συμφωνία του η οποιαδήποτε εκκλησιαστική απόφαση στασιαζόταν. Λόγω παράκαμψης του αντιπροσώπου του Ρώμης προσετέθη λόγος ακυρώσεως της Ληστρικής συνόδου. Ο Ρώμης εξεδίκαζε ως εφετείο και Άρειος Πάγος όλα τα της Εκκλησίας εκκρεμούντα θέματα.

Είναι τότε που η Εκκλησία περίμενε τον Τόμο του Λέοντος για να περιγράψει φραστικά την πίστη της στο πρόσωπο του Χριστού και τα ιδιώματα των δύο φύσεων Του.

Τον μέγα Μάξιμο τον προστάτευε με το κύρος του ο Πάπας, και στην Εικονομαχία η Ρωμαϊκή Εκκλησία ήταν καταφύγιο των διωκομένων.

Και μπήκε ο διάβολος εν τω μέσω των αδελφών και άρχισαν οι αποστασιοποιήσεις και η ακατανοησία και οι προσχηματικές επικλήσεις στα... χωρίζοντα που προϋπήρχαν, αλλά τα κάλυπτε η αγάπη.

Τότε τα... αποκάλυπτε η κακοδιάθετη "παρατηρητικότητα". Οι Ανατολικοί ασχολιόντουσαν με τα ανύπαρκτα γένια των Δυτικών κληρικών, τον άζυμο άρτο, και την νηστεία του Σαββάτου και οι Δυτικοί με το ζέον και τον γάμο των κληρικών και ανάλογες υπολεπτομέρειες. Και πάνω απ’ όλα, και οι δύο έκαναν διελκυστίνδα το Filioque και άκουγε καθένας τον εαυτό του χωρίς να ακούει τον άλλον.

Περί αποτειχίσεως (π.Θ.Ζήσης)-Ψηφίδες μνήμης στην θάλασσα της λήθης

 

Οφειλόμενη απάντηση του ιστολογίου ΟΜΟΛΟΓΙΑ σε κείμενο του π.Αν.Γκοτσόπουλου (ΜΕΡΟΣ Γ, ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

 

Γράφει στην τρίτη και τελευταία παράγραφο ο π.Αν.Γκοτσόπουλος

Γ. Αναφορικά με τη μνημόνευση από επίσκοπο της Συνόδου ως «ορθοτομούσης» και της εξ αυτού του γεγονότος θεμελίωσης δικαιώματος ενός πρεσβυτέρου να διακόψει το μνημόσυνο βάσει του ΑΒ-15:

Μόνο η Οικουμενική Σύνοδος είναι αλάθητος. Συνεπώς, όλες οι τοπικές Σύνοδοι και, ασφαλώς, και της Εκκλησίας της Ελλάδος, πολλές φορές δεν έχουν «ορθοτομήσει» αλλά αστοχήσει και διατυπώσει εσφαλμένες αποφάσεις τις οποίες αργότερα ανακάλεσαν ή τροποποίησαν ή και εμμένουν ακόμα και τώρα σε αυτές. Μήπως έπρεπε και τότε να αποτειχίσω τον επίσκοπο που μνημονεύει τη μη «ορθοτομούσα» Σύνοδο; Ασφαλώς, όχι! Να θυμίσουμε μόνο τις τελευταίες αποφάσεις που σκανδάλισαν το Λαό του Θεού: στάση έναντι μέτρων κορωνοϊού, εμβόλια, Ανάσταση 2021 κοκ. Σχεδόν όλοι, ακόμα και ιεράρχες, πλέον  δέχονται ότι ήταν εσφαλμένες οι αποφάσεις αυτές. Δεν ορθοτόμησε η Σύνοδος τότε! Σημαίνει ότι γι΄ αυτό το λόγο δικαιούμαι να αποτειχίσω τον επίσκοπο που μνημονεύει τη Σύνοδο ως «ορθοτομούσα»; Ασφαλώς, ΟΧΙ!  Η Σύνοδος δεν «ορθοτομούσε» το 1916-17:  ή όταν αναθεμάτιζε τον Βενιζέλο ή  όταν μετά ήρε το ανάθεμα! Φυσικά δεν θεμελιωνόταν τότε  σε πρεσβύτερο δικαίωμα αποτειχίσεως του επισκόπου που μνημόνευε τη Σύνοδο ως «ορθοτομούσα».

Ο ΑΒ-15 θέλει τον ίδιο τον επίσκοπο να κηρύττει προσωπικά ο ίδιος αίρεση «κατεγνωσμένη υπό Συνόδων ή Πατέρων» και μάλιστα «γυμνή τη κεφαλή επ΄ εκκλησίας», δηλαδή ρητά, κατηγορηματικά, ανεπιφύλακτα, επίσημα και δημόσια να κηρύττει, τότε νομιμοποιείται ο πρεσβύτερος να διακόψει το μνημόσυνό του.

Δεν έθεσε ο ΑΒ-15 την προϋπόθεση αν ο επίσκοπος μνημονεύει άλλον που δεν «ορθοτομεί» τότε μπορεί ο πρεσβύτερος να τον αποτειχίσει.

Η διακοπή του μνημοσύνου και η αποτείχιση του επισκόπου είναι πολύ σοβαρό σύνθετο και δύσκολο ζήτημα με σοβαρότατες πνευματικές και εκκλησιολογικές συνέπειες. Δεν είναι ούτε έκφραση διαμαρτυρίας ούτε αγανακτήσεως ούτε τιμωρίας όσων δεν ενεργούν σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, ούτε αυτοϊκανοποιήσεως της συνειδήσεως αλλά ούτε και ο μοναδικός και αποκλειστικός τρόπος αντιμετωπίσεως των αιρέσεων. Γι΄ αυτό η Εκκλησία δεν άφησε το κρίσιμο αυτό ζήτημα στην κρίση της συνειδήσεως του κάθε πιστού ή κληρικού αλλά το οριοθέτησε (περιοριστικά) με τρεις κανόνες  ΑΒ-13, -14, -15 επιβάλλοντας σοβαρά επιτίμια σε όσους τους παραβιάζουν  αλλά και τιμώντας ιδιαίτερα όσους τους εφαρμόζουν.

Κυρίως όμως η Εκκλησία δεν θεωρεί την διακοπή του μνημοσύνου προ συνοδικής κρίσεως ως το μοναδικό μέτρο αντίστασης στην αίρεση και γι΄ αυτό και δεν την κατέστησε υποχρεωτική, αναλογιζόμενη το σύνθετο, τη σοβαρότητα, τη δυσκολία και τις συνέπειες του ζητήματος αυτού στην εκκλησιαστική τάξη και προσωπικά στους πιστούς.  Έτσι, δεν τιμώρησε ποτέ κάποιον που δεν διέκοψε το μνημόσυνο αιρετίζοντος επισκόπου προ συνοδικής καταδίκης, αλλά μόνο επαίνεσε και επιβράβευσε όσους το έπραξαν τηρώντας όμως τις ορθές προϋποθέσεις που η ίδια η Εκκλησία έχει θέσει.

Τέλος, η λανθασμένη και επιπόλαιη αποτείχιση με την περιφρόνηση των προϋποθέσεων που η Εκκλησία έχει ορίσει, συκοφαντεί την αληθινή και ορθή αποτείχιση, προσφέροντας επιχειρήματα στους εχθρούς της εκκλησιαστικής κανονικής παράδοσης. 

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑ.

Α. Ο π.Αν.Γκοτσόπουλος εμμέσως πλην σαφώς μας λέει τα εξής :

«Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ι.Σ.Ε.Ε) δεν θεωρείται πάντοτε  «ΑΛΑΘΗΤΟΣ», γιατί δεν είναι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ. (!!!!!!!!!!) κ.λ.π. Δεν υπάρχει κανένας πνευματικός σύνδεσμος μεταξύ Μητροπολιτών και Συνόδου  και απροϋπόθετη σχέση πρεσβυτέρου και επισκόπου…..».

Σας θυμίζουμε π.Αναστάσιε, ότι οι επίσκοποι ενώπιον της Αγίας Τραπέζης αποκαλούν τη Σύνοδο ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΣΑ (αναφέρεται χαρακτηρισμός σε θέματα πίστεως) και ΟΧΙ ΑΛΑΘΗΤΗ. Αυτό, επειδή υπάρχει μία διαφορά μεταξύ του ΑΛΑΘΗΤΟΥ και του ΟΡΘΟΤΟΜΩ. Αλάθητο σημαίνει ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ. (Αλάθητοι είναι οι Οικουμενικές και Πανορθόδοξοι Σύνοδοι). Ενώ το ΟΡΘΟΤΟΜΩ των Συνόδων των κατά τόπους Εκκλησιών σημαίνει ότι αναλύουν και ερμηνεύουν αυτές ΣΩΣΤΑ τις αποφάσεις των Οικουμενικών και Πανορθοδόξων Συνόδων «Επόμενοι τοις Αγίος Πατράσι»(consesuspartum). Γι΄αυτό  στον Καταστατικό χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος γράφονται τα εξής: «H I.Σ.Ε.Ε. μεριμνά δια την τήρησιν των Δογμάτων της Ορθοδόξου Πίστεως, των Ιερών Κανόνων και των Ιερών Παραδόσεων, δια την ενότητα της Πίστεως…». Δηλ., τα καθήκοντα της Ι.Σ.Ε.Ε. είναι σαφή οριοθετημένα και από τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος και από την Ορθόδοξη Παράδοση.

Οι επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος π.Αναστάσιε, ψεύδονται ενώπιον Θεού και ανθρώπων, όταν την αποκαλούν ΠΑΝΤΟΤΕ  ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΣΑ; Τότε, γιατί είναι υποχρεωμένοι επίσκοποι και κληρικοί να υπακούνε στις αποφάσεις; Τα αναγραφόμενα παραδείγματα (αναθεματισμός Βενιζέλου, κορωνοϊόςκ.λ.π) αποτελούν απόδειξη ότι η Ι.Σ.Ε.Ε ΔΕΝ ΟΡΘΟΤΟΜΕΙ, όταν ξεφεύγει από τα όρια της αποστολής της, εμπλέκεται με τα της πολιτικής ή αφήνει τον εκάστοτε Καίσαρα να αποφασίζει για τα του οίκου της.

Δηλ., π.Αναστάσιε, μας λέτε εμμέσως πλην σαφώς ότι η Ι.Σ.Ε.Ε βρίσκεται συνήθως  υπό τον Καίσαρα, άρα δεν πρέπει να τη θεωρούμε πάντα ως ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΣΑ. Αυτό όμως είναι η ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΣΕΡΓΙΑΝΙΣΜΟΥ. Επομένως, η Ι.Σ.Ε.Ε. δεν μεριμνά για την τήρηση των δογμάτων της Ορθοδόξου πίστεως και επομένως ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΗ. Αυτό δεν μας εκπλήσσει, γιατί «γλώσσα λανθάνουσα τα αληθή λέγει».

Το ότι στην περίοδο του κορωνοϊού αναπτύχθηκε και η αίρεση  του ΚΑΙΣΑΡΟΠΑΠΙΣΜΟΥ (η Ελλαδική Εκκλησία υποτάχθηκε στην απόλυτη εξουσία του Καίσαρα) και άλλαξαν και το τυπικό και την ημερομηνία  της εορτής του Πάσχα, στοχοποιήθηκε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας με τη σιωπή ή τη συναίνεσή της Ι.Σ.Ε.Ε) αυτό δεν ενοχλεί  τον π.Αναστάσιο, ούτε τους θεωρεί λόγους αποτείχισης με βάση τον 31^ο Αποστολικό Κανόνα (ΛΟΓΟΙ ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ δηλ. ΠΙΣΤΕΩΣ).

Δεν αποτελεί κήρυξη αίρεσης «ΓΥΜΝΗ ΤΗ ΚΕΦΑΛΗ ΕΠ΄ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» τα αναγραφόμενα στην υπ΄αριθμ.3074 Εγκύκλιο της Ι.Σ.Ε.Ε ή στο  επαίσχυντο φυλλάδιο προς το λαό (ΙΟΥΛΙΟΣ 2021), όπου μεταξύ των άλλων κατοχυρώνει εμμέσως πλην σαφώς  την έκτρωση για θεραπευτικούς σκοπούς;;;(https://www.mag24.gr/koronoios-i-ekklisia-eksedose-fylladio-gia-ta-emvolia-den-periechoun-tsipaki-i-kyttara-apo-emvrya/)

Μην ξεχνάτε π.Αναστάσιε,  ότι εκτός της αγίας υπακοής υπάρχει και η ΑΓΙΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗ, που έχει σχέση με  θέματα ΕΥΣΕΒΕΙΑΣ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (31^Ος Αποστολικός κανόνας).

Β. Τα σχετικά με τον 15-ΑΒ κανόνα θέματα που θίγει ο π.Αν.Γκοτσόπουλος

Το επόμενο θέμα, που πρέπει να διερευνήσουμε, είναι τα σχετικά με τον 15-ΑΒ κανόνα.

 

Οφειλόμενη απάντηση του ιστολογίου ΟΜΟΛΟΓΙΑ σε κείμενο του π.Αν.Γκοτσόπουλου (ΜΕΡΟΣ Β)

 

ΜΕΡΟΣ Β

Η δεύτερη παράγραφος του κειμένου π.Αν.Γκ.αναφέρεται στο Ουκρανικό ζήτημα. Παραθέτουμε πάλι ορισμένα ιστορικά στοιχεία απαραίτητα για την κατανόηση της απάντησής μας.

Σύντομα ιστορικά στοιχεία για το Ουκρανικό ζήτημα

Αξίζει να μελετήσουμε και στη θρησκευτική Βαβέλ της χριστιανικής Ουκρανίας, ποιες παρατάξεις ενώθηκαν, για να δημιουργήσουν αυτό το οικουμενιστικό κράμα. Δύο "επίσκοποι" στην Ουκρανία που άνηκαν στο Μοσχοβίτικο "Πατριαρχείο", η σχισματική ομάδα του ψευδοπατριάρχη Κιέβου Φιλάρετου και η ομάδα των Αυτοχειροτόνητων.

Ο Φιλάρετος, πρώην παντρεμένος κληρικός, αφού απέτυχε να εκλεγεί πατριάρχης Μόσχας το 1990, αποσχίστηκε και ίδρυσε μια εθνική παρασυναγωγή, ώστε να γίνει και αυτός "πατριάρχης". Οι Αυτοχειροτόνητοι ακόμα πιο εξωφρενικοί. Είναι μία ομάδα από ανήθικους κληρικούς, που κατά την κατοχή της Ουκρανίας από τους Ναζιστές του Χίτλερ βρήκαν την ευκαιρία να ιδρύσουν εθνική παρασυναγωγή με τη βοήθεια των κατακτητών! Είχαν μόνο ένα μικρό πρόβλημα: Δεν είχαν επισκόπους. Η πονηρία τους και η ασέβειά τους έφτασε σε τέτοιο βαθμό που πήρανε ένα ολόσωμο λείψανο ενός αγίου Επισκόπου, βάλανε το χέρι του κεκοιμημένου Αγίου στο κεφάλι ενός εξ αυτών, ενώ κάποιος άλλος διάβαζε τις ευχές της χειροτονίας επισκόπου!

Η οικουμενιστική συμπαιγνία λαμβάνει σάρκα και οστά μετά την ενωτική Ψευδοσύνοδο στο τέλος του 2018. Στις 6 Ιανουαρίου του 2019 δίνεται ο  Τόμος της αυτοκεφαλίας, ενώ γιορτάζεται στο Φανάρι, με τη συμπροσευχή αιρετικών, τα Θεοφάνεια.

Σκληρό το γεωπολιτικό παιχνίδι μεταξύ Η.Π.Α. και Ρωσίας στις πλάτες του ουκρανικού λαού. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο Βαρθολομαίος επικύρωσε το 1991 τις καθαιρέσεις των σχισματικών Ουκρανών τις οποίες επέβαλε το "Πατριαρχείο" Μόσχας.

Στις 3 Φεβρουαρίου του 2019  τελέστηκε η "ενθρόνιση" του αντικανονικού Επιφανίου με τις ευλογίες Βαρθολομαίου και των αιρετικών του Παγκοσμίου Συμβουλίου "εκκλησιών". Παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι του πάπα.

Άσκησε πιέσεις το Φανάρι, αλλά δεν μπόρεσε να πείσει.

«Εκκλησία διώκουσα δεν τυγχάνει θεοσεβής τονίζουν οι Άγιοι Πατέρες. «Θεοσεβείας μεν γαρ ίδιον μη αναγκάζειν, αλλά πείθειν» βοά ο Μέγας Αθανάσιος (Πατρολογία Μigne 25, 732 & 772).

Η χορήγηση της αυτοκεφαλίας στους σχισματικούς του Κιέβου, μονομερώς και ερήμην των άλλων Εκκλησιών, από το οικουμενικό Πατριαρχείο, είχε άμεσες και τραγικές συνέπειες, προκαλώντας μείζονος σημασίας εκκλησιαστικά προβλήματα, τόσο στην Εκκλησία της Ουκρανίας, όσο και στην παγκόσμια Ορθοδοξία. Συγκεκριμένα :

1ον) Μόλις ανακοινώθηκε η χορήγηση αυτοκεφαλίας, το Πατριαρχείο της Ρωσίας αντέδρασε με ιδιαίτερη σφοδρότητα και προέβη άμεσα στη διακοπή κοινωνίας, με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Δημιουργήθηκε ένα νέο μεγάλο σχίσμα και για πολλούς έγκυρους μελετητές, εφάμιλλο του σχίσματος Ανατολής και Δύσεως του 1054!

2ον) Ο Οικουμενικός Πατριάρχης πήρε την πρωτοβουλία για να λύσει, έτσι τουλάχιστον διατείνεται, το ουκρανικό πρόβλημα, χωρίς να ζητήσει τη γνώμη και να συναποφασίσει με τους προκαθημένους των άλλων Εκκλησιών, ως όφειλε, σεβόμενος τη μακραίωνη συνοδική παράδοση της Εκκλησίας.

3ον) Κατά τη χορήγηση του Τόμου αυτοκεφαλίας, όσο και κατά την ενθρόνιση του Επιφανίου, δεν παρέστη καμιά Ορθόδοξη Εκκλησία, παρά μόνο εκπρόσωποι του Οικουμενικού Θρόνου και οι σχισματικοί του Κιέβου. Κι αυτό διότι καμιά Εκκλησία δεν θεώρησε ως κανονική τη «νέα εκκλησία» και δεν ενέκρινε, προφανώς τον τρόπο και το χρόνο που δόθηκε η αυτοκεφαλία, όχι στην κανονική Εκκλησία, αλλά στο ενωτικό σχήμα των σχισματικών. Ούτε το Άγιον Όρος εκπροσωπήθηκε.

4ον) Σύνοδοι Τοπικών Εκκλησιών, Προκαθήμενοι, πλειάδα επιφανών ιεραρχών, κληρικοί και καθηγητές θεολογίας, κ.α. δήλωσαν απερίφραστα και δημόσια ότι αναγνωρίζουν, ως την κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας, την υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο. Με βαρυσήμαντα άρθρα και επιστολές τους, εξέφρασαν τις πλέον έντονες επιφυλάξεις και ανησυχίες τους. Χαρακτηριστική υπήρξε η αλληλογραφία του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου, ο οποίος εξέφρασε σοβαρές επιφυλάξεις για την κανονικότητα της χορηγήσεως της αυτοκεφαλίας και για τον τρόπο αποκατάστασης των καθηρημένων και αφορισμένων σχισματικών «επισκόπων».

5ον) Μέχρι σήμερα μόνο ΤΡΕΙΣ  ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ μνημονεύουν, ως αυτή την ώρα, τον «προκαθήμενο» της «νέας εκκλησίας» «Μητροπολίτη» Επιφάνιο, εκτός του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Η εκκλησία της Ελλάδος και η Αυτοκέφαλη Εκκλησία της  Ουκρανίας

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας, τον Οκτώβριο του 2019, ενταγμένη στην προσπάθεια να διαμορφωθεί ορθόδοξο αντιρωσικό μέτωπο και στην απόπειρα των δυτικών κέντρων να νομιμοποιήσουν και θρησκευτικά το πραξικοπηματικό καθεστώς της Ουκρανίας, αποφάσισε να αναγνωρίσει την Αυτοκεφαλία της ορθόδοξης εκκλησίας της Ουκρανίας και την παράνομη απόσχισή της από το Πατριαρχείο της Μόσχας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, επτά ιεράρχες διαφώνησαν με την απόφαση, θεωρώντας ότι θα προξενήσει βαθύ σχίσμα και τραύμα στην Ορθοδοξία και κυρίως ανάμεσα στους πιστούς, ενώ θα δημιουργήσει κακό προηγούμενο συνεχών αποσχίσεων και διαιρέσεων.

Σχετική δημοσίευση υπάρχει και στην ηλεκτρονική διεύθυνση

https://www.dogma.gr/ellada/archiepiskopos-anagnorise-kai-typika-tin-aftokefali-ekklisia-tis-oukranias/107748/

Tο Ουκρανικό σχίσμα με την αναγνώριση εκ μέρους της ελλαδικής ιεραρχίας των αναθεματισμένων, αχειροτόνητων και καθηρημένων είναι απότοκο της ψευδοσυνόδου της Κρήτης για τη γεωστρατηγική διευκόλυνση των ΗΠΑ έναντι της Ρωσίας και το αίτιο είναι ακριβώς αυτή.

 

Γράφει ο π.Αν.Γκοτσόπουλος. Β. Ουκρανικό Ζήτημα Στην απάντηση της «Ομολογίας»  στο σχόλιό μου αναφέρονται επτά σημεία (α-ζ) σύμφωνα με τα οποία κακώς εδόθη η αυτοκεφαλία στον Επιφάνιο και τους συν αυτώ. Όλα τα σημεία είναι σωστά, και εγώ τα έχω επισημάνει από το 2019 στη σχετική έκδοσή μου. Όμως τα α, β, γ, δ, ε και ζ αφορούν αποκλειστικά στην κανονική τάξη, η οποία παραβιάστηκε και όχι σε αιρετική διδασκαλία. Το σημείο στ, που αναφέρεται σε αντικανονικές αξιώσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου ίσως έχει αναφορά σε αλλοίωση της εκκλησιολογίας εκ μέρους στελεχών του Οικουμενικού Θρόνου, αλλά οι απόψεις αυτές δεν έχουν γίνει αποδεκτές από την Εκκλησία της Ελλάδος! Δεν προκύπτει και συνεπώς είναι εντελώς λανθασμένο το συμπέρασμα της «Ομολογίας» ότι «Με βάση τα εκτεθέντα προηγουμένως, η Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας… στο Ουκρανικό ζήτημα πήρε ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ και ως εκ τούτου καθίσταται ΑΙΡΕΤΙΚΗ»! Λανθασμένη απόφαση, ναι!  Αιρετική, όμως, όχι!

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Τι είναι Αίρεση

Από το βιβλίο του Παναγιώτη Ι. Μπούμη,  "Κανονικόν Δίκαιον", (έκδ. 3η επηυξημένη, Γρηγόρης, Αθήνα 2002, σελ. 243-245) διαβάζουμε τα εξής:

«Αίρεση είναι η απόκλιση από την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας, η οποία περιέχεται στην Αγ. Γραφή και στην  Ιερά Παράδοση, όπως διατυπώθηκε στις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και η εμμονή σ' αυτήν ή η προσχώρηση σε μία ήδη καταδικασμένη αιρετική ομολογία. Δεν είναι απαραίτητο η απόκλιση να αφορά οπωσδήποτε θεμελιώδες δόγμα, καθ' όσον δεν είναι ορθή, ούτε εφικτή η διάκριση των δογμάτων σε θεμελιώδη και μη.

Για να χαρακτηρισθεί μια δοξασία ως αίρεση:

α) Απαραίτητη είναι η εμφάνιση ή η εκδήλωση της εσφαλμένης δοξασίας είτε γραπτώς, είτε προφορικώς, είτε με πράξη, είτε τέλος με σκόπιμη παράλειψη κάποιου ουσιώδους στοιχείου της πίστεως.

β) Ο αιρετικός πρέπει να έχει γνώση της διαφοράς μεταξύ της δικής του δοξασίας και της εκκλησιαστικής διδασκαλίας. Γι’ αυτόν το λόγο, προτού να καταδικασθεί, πρέπει να ανακρίνεται, ώστε να καθίσταται φανερό, εάν οι αντιλήψεις του προέρχονται εκ πεποιθήσεως και δεν οφείλονται σε άγνοια.

γ) Πρέπει ο αιρετικός να εμμένει και να υποστηρίζει με επιμονή τις απόψεις του και να μην πείθεται στην αρμόδια εκκλησιαστική αρχή.

δ) Τέλος, αρμόδια να αποφασίζει και να χαρακτηρίζει μια δοξασία ως αίρεση είναι η Εκκλησία, η οποία εξετάζει αυτήν επί τη βάσει της Αγ. Γραφής και της αυθεντικής εκκλησιαστικής Παραδόσεως.

Αίρεση και Ουκρανικό ζήτημα

Τα αναγραφόμενα επτά σημεία (α, β, γ, δ, ε, στ, ζ)  στο προηγούμενο κείμενό μας αναφέρονται στα εξής θέματα:

Πρωτείο εξουσίας Οικουμ. Πατριάρχη (α, β, στ), Χορήγηση αυτοκεφαλίας χωρίς Συνοδική απόφαση των  Αυτοκέφαλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, Κατάργηση συνοδικότητας  (β, ζ), Άρση καθαίρεσης καθηρημένων και αναθεματισμένων χωρίς μετάνοια (γ), Δημιουργία Σχίσματος (δ, ε).

Έτσι αποδείξαμε ότι:

Α) Στη χορήγηση της αυτοκεφαλίας στη Σύνοδο Επιφανίου, εμφανίζεται στην πράξη το ΠΡΩΤΕΙΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ του ΦΑΝΑΡΙΟΥ στην Ανατολή με σύγχρονη  κατάργηση της Συνοδικότητας και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ.

Β) Το Ουκρανικό είναι θέμα στρεβλώσεως της εννοίας της μετανοίας, διότι δεν υπήρξε εκ μέρους των σχισματικών πραγματική μετάνοια, αποκήρυξη του σχίσματος και ένταξη στην Κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας με επικεφαλής τον Κανονικό Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Ονούφριο.

Γ) Το Ουκρανικό είναι θέμα κανονικό, διότι έχουμε αντικανονική εισπήδηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας.

Δ) Το Ουκρανικό θίγει την περί μυστηρίων διδασκαλία, διότι οι απαρτίζοντες τη νέα ψευδο-εκκλησία είναι χωρίς ιερωσύνη, χωρίς αποστολική διαδοχή και έγκυρα μυστήρια, αχειροτόνητοι, αυτοχειροτόνητοι, καθηρημένοι, αφορισμένοι.

Δηλ. στα παραπάνω ο π.Αν.Γκοτσόπουλος βλέπει μόνο κανονικά παραπτώματα και όχι αιρετικές πρακτικές;;;

Γνωρίζει ο π.Αν.Γκ. ότι με τη δημιουργία εκκλησιαστικού σχίσματος εντός της Ουκρανίας αναβιώνει η αίρεση του εθνοφυλετισμού, η οποία αίρεση καταδικάστηκε στην Κωνσταντινούπολη;
Οι ουκρανοναζίδες διώχνουν βίαια  από τους Ναούς τους Ρωσόφωνους, ακριβώς, επειδή είναι Ρώσοι. Για φυλετικούς λόγους δηλαδή. Τους ανάγκασαν να αλλάξουν μέχρι και το καταστατικό της Εκκλησίας τους, για να μην έχουν σχέση με το Πατριαρχείο Μόσχας.

Ρωτάμε τον π.Αν.Γκ.: Είναι μόνο ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ και ΟΧΙ ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ  τα παρακάτω;

1.Το πρωτείο Εξουσίας που καλλιεργείται από το Φανάρι

2. Η κατάργηση της Συνοδικότητας

3. Οι  αυτοχειροτονίες  και η κατάργηση της Αποστολικής διαδοχής

Το πρωτείο του Οικουμενικού Πατριάρχη

Ο μακαριστός π.Γεώργιος Μεταλληνός έγραψε σε σχετικό άρθρο τα εξής:

«Την εξουσία» του ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως δεν αντλεί από την προσωπική του υπεροχικότητα, αλλά από την Πόλη, στην οποία βρίσκεται ο θρόνος του. Ο  Πατριάρχης (δηλαδή επίσκοπος) της Νέας Ρώμης - Κωνσταντινουπόλεως έχει από την εποχή της Γ και Δ Οἰκουμενικής Συνόδου τα «πρεσβεία τιμής» (ο λόγος δεν είναι για «πρωτείο εξουσίας», όπως στη Δύση μετά το Σχίσμα), επειδή είναι επίσκοπος της πρωτεύουσας του Κράτους. Γι’ αυτό είναι «πρώτος τη τάξει» στην κλίμακα των άλλων Πατριαρχών και Αυτοκεφάλων Αρχιεπισκόπων, στη σύναξη των οποίων προεδρεύει. Ανάλογα ισχύουν και στην περίπτωση του Αρχιεπισκόπου μιας Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, ο οποίος είναι Πρόεδρος της Συνόδου της, επειδή είναι επίσκοπος της Πρωτεύουσας και όχι λόγω των υπεροχικών του προσόντων (π.χ. επιστημονικών τίτλων).

Σε τελευταία ανάλυση, αυτό που βαρύνει στη δικαιοδοσία ενός (Αρχι)επισκόπου, δεν είναι κάποιο «πρωτείο εξουσίας, που διεκδικούμενο αποδεικνύει εσωτερική πτώση και εφάμαρτη φιλαρχία, αλλά το «πρωτείον αληθείας», που συνδέεται με την ορθοδοξία του φρονήματος του επισκόπου (αλλά και κάθε κληρικού), με την πιστότητά του δηλαδή στην αποστολικοπατερική παράδοση. Μέγας και Πρώτος στην Ορθοδοξία είναι εκείνος, που μένει πιστός στην Ορθοδοξία των Οικουμενικών Συνόδων και όλων των Αγίων, πέρα από κατασκευασμένες «μεταπατερικές θεολογίες» και μεταφυσικά εφευρήματα αφώτιστης διανόησης, που τολμούν όμως να εμφανίζονται ως συνέχεια της πατερικής θεολογίας και παραδόσεως, ενώ συνιστούν κατάφωρη άρνησή της.
Αυτό το «πρωτείο» γνωρίζει η αποστολικοπατερική Ορθοδοξία και σ’ αυτό το «πρωτείο» θα μένουν πιστοί οι Ορθόδοξοι. Διότι, όπου και όταν υπάρχει το «πρωτείον αληθείας», τότε και τα «πρεσβεία τιμής» -κανονικά καταξιωμένα και απαράβατα στην Ορθοδοξία- γίνονται από κληρικούς και λαϊκούς με ορθόδοξο φρόνημα, σεβαστά και αστασίαστα…»

Λίγα λόγια για τη Συνοδικότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας

Το συνοδικό σύστημα, ως η οργανωτική και θεσμική έκφραση του συνοδικού και κοινοτικού πνεύματος της Εκκλησίας, ανάγει τις ιστορικές του ρίζες στη ζωή και δομή των πρώτων χριστιανικών κοινοτήτων. Μετά την Αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων (48μ.Χ.), και αφού σε διάφορες πόλεις και περιοχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Ιεροσόλυμα, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Κύπρο, Μικρά Ασία, Φιλίππους, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Αθήνα, Κόρινθο, Πάτρα, Κρήτη, Ρώμη κ.α.), ιδρύθησαν Αποστολικές Εκκλησίες, με τη χειροτονία Επισκόπων, Πρεσβυτέρων και Διακόνων, συν τω χρόνω, ενώ επλήθαιναν οι Επισκοπές, συγκροτήθηκαν Επαρχιακές και Τοπικές Σύνοδοι με την ευθύνη και πρωτοβουλία του εκάστοτε  Μητροπολίτη. Το 48 μ.Χ., συγκροτήθηκε  η Αποστολική Σύνοδος στα Ιεροσόλυμα για τη διευθέτηση πνευματικών ζητημάτων. Θαυμάζει κανείς τη Συνοδικότητα της ανεπανάληπτης εκείνης Αποστολικής εποχής, διαβάζοντας στο βιβλίο των Πράξεων τα ακόλουθα: «Τότε έδοξε τοις Αποστόλοις και τοις πρεσβυτέροις συν όλη τη Εκκλησία εκλεξαμένους άνδρας εξ αυτών…»˙«έδοξεν ημίν γενομένοις ομοθυμαδόν, εκλεξαμένους άνδρας…» [ και πιο κάτω «έδοξε γαρ τω Αγίω Πνεύματι και ημίν…» .

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έγραψε: «Ἐκκλησία συστήματος καί συνόδου ἐστιν ὄνομα».

Αναφερόμενος σ’ αυτήν τη χρυσή Αποστολική περίοδο, γράφει τα ακόλουθα (τα παραθέτουμε σε απλή γλώσσα): «Πρόσεξε τι συνέβαινε στα χρόνια των Αποστόλων. Λαμβάνονταν υπόψη η γνώμη όλου του πληρώματος της Εκκλησίας. Διότι έτσι πρέπει να διοικείται η Εκκλησία, σαν ένα σπίτι, σαν ένα σώμα»

 Ο καθηγητής Δ. Τσελεγγίδης έγραψε τα εξής:

«Τη Συνοδικότητα της Εκκλησίας -ως Αγιοπνευματικό τρόπο λειτουργίας της- εγγυάται η Ίδια η Θεανθρώπινη Κεφαλή της, τόσο δια της παρουσίας του Πνεύματος της Αληθείας σ’ αυτήν, όσο και δια της χαρισματικής λειτουργίας του Παρακλήτου Πνεύματός Του στα μέλη του μυστηριακού σώματός Του, και ειδικότερα στα θεσμικά μέλη Του, τους Επισκόπους, όταν αυτοί συνέρχονται σε Εκκλησιαστικές Συνόδους, με τις αγιοπνευματικές προϋποθέσεις της Εκκλησίας. Όσα είπαμε έως εδώ, συνιστούν τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις –τα εντελώς δηλαδή αναγκαία πνευματικώς προαπαιτούμενα- για την Ορθόδοξη λειτουργία των Εκκλησιαστικών Συνόδων.

Στις Εκκλησιαστικές Συνόδους -Τοπικές ή Πανορθόδοξες- οι Επίσκοποι εκπροσωπούν το εκκλησιαστικό πλήρωμα της επαρχίας τους ισοτίμως με όλους τους άλλους Συνοδικούς Επισκόπους και Προκαθημένους, μηδέ του «Πρώτου» εξαιρουμένου. Σ’ αυτές τις Συνόδους, οι Επίσκοποι -«όλην εισδεξάμενοι την νοητήν λαμπηδόνα του Αγίου Πνεύματος»- ασκούν την αποστολική διακονία τους, κατά την οποία, διασκεπτόμενοι μεταξύ τους και με το Άγιο Πνεύμα, όπως ποιητικά διατυπωμένο ακούσαμε εχθές στα Πασαπνοάρια του Όρθρου, αποφασίζουν όλοι μαζί με ισότιμη ψήφο για θέματα δογματικά και ποιμαντικά, που αφορούν καίρια και προσδιοριστικά το «μυστήριο της Θεολογίας» και τη ζωή της Εκκλησίας…».

Το θέμα αυτό εντάσσεται στα θέματα εκκλησιαστικής ευταξίας, οπότε οι θεσπισθέντες κανόνες είναι οι ειδικοί στο να επιλύσουν το πρόβλημα αυτό. Ο κανόνας ο οποίος διαφωτίζει το συγκεκριμένο θέμα είναι ο 34ος Αποστολικός. Συγκεκριμένα ορίζει:

. «Τοὺς ἐπισκόπους ἑκάστου ἔθνους εἰδέναι χρή τὸν ἐν αὐτοῖς πρῶτον, καὶ ἠγεῖσθαι αὐτὸν ὡς κεφαλήν, καὶ μηδὲν τι πράττειν ἄνευ τῆς ἐκείνου γνώμης· ἐκεῖνα δὲ μόνα πράττειν ἕκαστον, ὅσα τῇ αὐτοῦ παροικίᾳ ἐπιβάλλει, καὶ ταῖς ὑπ᾿ αὐτὴν χώραις. Ἀλλὰ μηδὲ ἐκεῖνος ἄνευ τῆς πάντων γνώμης ποιείτω τι. Οὕτω γὰρ ὁμόνοια ἔσται, καὶ δοξασθήσεται ὁ θεός, διὰ Κυρίου, ἐν ἁγίῳ Πνεύματι· ὁ Πατήρ, κα ὶὁ Υἱός, καὶ τὸ ἅγιον Πνεῦμα» (Constitiones Apostolorum, VIII, 47.).

Ουσιαστικά, ο κανόνας αυτός προβλέπει τη σύσταση μιας μορφής συνοδικότητας, η οποία αποτελείται από τους συμμετέχοντας επισκόπους και από έναν επίσκοπο ο οποίος ηγείται της συνόδου ως πρώτος. Επιβάλλει, δηλαδή, ανάμεσα στα συνοδικά μέλη μια σχέση αλληλεξάρτησης. Συγκεκριμένα, ο πρώτος της συνόδου δεν μπορεί να ενεργεί μονομερώς και αυταρχικά χωρίς τη συγκατάθεση των υπολοίπων, αλλά ούτε οι επίσκοποι μπορούν να ενεργούν άνευ της γνώμης του πρώτου. Δηλαδή, ο πρώτος ως κεφαλή δεν είναι απόλυτος μονάρχης. Γι’ αυτό και τίποτε δεν πράττει δίχως τη συγκατάθεση των άλλων, αλλά και οι υπόλοιποι επίσκοποι δεν προβαίνουν δίχως τον πρώτο σε ενέργειες που αφορούν όχι απλώς τη δική τους επισκοπή, αλλά και τις άλλες τοπικές Εκκλησίες.

Οφειλόμενη απάντηση του ιστολογίου ΟΜΟΛΟΓΙΑ σε κείμενο του π.Αν.Γκοτσόπουλου (ΜΕΡΟΣ Α)

 Στις 27 Απριλίου 2025,  δημοσιεύσαμε άρθρο με τίτλο «Απάντηση στις απόψεις του π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου (π.Αν.Γκ.) σχετικά με την αποτείχιση του π. Παύλου Καλλίκα». Ο π.Αναστάσιος μάς απέστειλε ηλεκτρονικά κείμενο- απάντηση  στο παραπάνω κείμενό μας. Ευχαριστούμε τον π.Αν.Γκ. για τον κόπο που κατέβαλε και το χρόνο που διέθεσε για να απαντήσει σε δημοσίευμά μας.

Οφείλουμε να απαντήσουμε σε ό,τι γράφει. Επειδή όμως το κείμενο της  απάντησής  μας είναι  μεγάλο, γι΄ αυτό θα το δημοσιεύσουμε σε τρία μέρη.

Στο εισαγωγικό σημείωμα του κειμένου ο π.Αν.Γκ. γράφει:

«Στο ιστολόγιο «Ομολογία» δημοσιεύτηκε απάντηση σε δημόσιο σχόλιό μου σχετικά με την απολύτως εσφαλμένη -κατά την κρίση μου- αποτείχιση του Σεβασμιωτάτου Κυθήρων από τον π. Παύλο Καλλίκα. Στην απάντησή του, το ιστολόγιο «Ομολογία» ισχυρίζεται εσφαλμένα ότι η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος περιέπεσε σε αίρεση α) επειδή αναγνώρισε ότι οι ετερόδοξοι είναι Εκκλησία εν τη δογματική εννοία του όρου αποδεχόμενη τη σχετική απόφαση της Συνόδου της Κρήτης και β) επειδή αναγνώρισε την Ουκρανική Αυτοκεφαλία. Συνεπώς, όποιος επίσκοπος μνημονεύει τη Σύνοδο καθίσται αιρετικός»!

Πριν προχωρήσουμε στην απάντηση του υπόλοιπου κειμένου, παραθέτουμε ορισμένα απαραίτητα στοιχεία, ώστε οι αναγνώστες μας να κατανοήσουν τα γραφόμενα.

Σύντομα ιστορικά στοιχεία.

Όπως γνωρίζουμε, από 17 έως τις 26 Ιουνίου 2016 στο Κολυμβάρι Χανίων στην Κρήτη, πραγματοποιήθηκε η λεγόμενη « Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Στη Σύνοδο συμμετείχαν οι δέκα από τις δεκατέσσερις Αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Eκκλησίες, μεταξύ των οποίων και η Εκκλησία της Ελλάδος. Στη Σύνοδο δεν συμμετείχαν τα Πατριαρχεία Ρωσίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και Αντιοχείας.

Στις  24 Μαΐου 2016 συνήλθε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος (Ι.Σ.Ε.Ε) σε έκτακτη συνεδρίαση, προκειμένου να καθοριστούν τα σχετικά με την  συμμετοχή της Ελλαδικής Εκκλησίας στη Σύνοδο της Κρήτης. Καθορίστηκαν 24 αντιπρόσωποι (μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο) και συντάχθηκε ένα κείμενο, στο οποίο αναγράφονταν οι θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και έδωσε εντολή η  Ελλαδική Ιεραρχία στην ελληνική αντιπροσωπεία να κινηθεί με βάση το κείμενο αυτό. Στο κείμενο αναγραφόταν, ότι η Ελλαδική Εκκλησία δεν αποδέχεται  το χαρακτηρισμό των ετεροδόξων θρησκευτικών κοινοτήτων ως «Εκκλησιών», όπως αναγραφόταν στο σχέδιο της Ε΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως.

Το Νοέμβριο του 2019 συνήλθε πάλι η Ι.Σ.Ε.Ε προκειμένου να αξιολογήσει τα αποτελέσματα από τη Σύνοδο της Κρήτης. Εισηγητής είχε οριστεί ο Μητροπολίτης Σερρών Θεολόγος, του οποίου η εισήγηση δημοσιεύεται και στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

https://www.dogma.gr/dialogos/olokliri-eisigisi-tou-mitropoliti-serron-stin-ierarchia-gia-tin-agia-kai-megali-synodo/44493/

Το τι ακριβώς συνέβη στη Σύνοδο αυτή περιγράφεται στο δημοσιευθέν κείμενο από τον τότε Μητροπολίτη Καλαβρύτων. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να διαβάσουν τα σχετικά στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://arxon.gr/2016/12/mitropolitis-kalavryton-to-anakoin/

Σχετικό κείμενο δημοσίευσε και ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ (https://www.analogion.gr/logos/heresies/391-serapheim-kolymbari-2)

στο οποίο μεταξύ των άλλων έγραψε και τα εξής: ««..η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας μας εις την λεγομένη «Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» εις το Κολυμπάρι της Κρήτης υπερέβη τα άκρα όρια της διακριτικής της ευχέρειας και απέτυχε των προσδοκιών της εντολής που έλαβε από το ιερό μας σώμα… Δεν είχε καμία εξουσιοδότηση να μεταβάλη το περιεχόμενο της εντολής και συγχωρήσατέ με να είπω ότι οι αιτιολογίες που ηκούσθησαν ότι δήθεν οι παρόντες στην Σύνοδο εψήφισαν και ότι έπρεπε να συνταχθούν με την ομοφωνία των λοιπών Εκκλησιών είναι εντελώς ανεπέρειστες (αβάσιμες)..»

Ακολούθησε έκδοση ενημερωτικού φυλλαδίου για τη Σύνοδο της Κρήτης από τη ΔΙΣ. Το κείμενο του φυλλαδίου δημοσιεύεται και στην ηλεκτρονική διεύθυνση https://www.impantokratoros.gr/F0B8FFF8.el.aspx

Το κείμενο σε μέρη του π. Αναστασίου Γκοτσόπουλου και η απάντηση του ιστολογίου ΟΜΟΛΟΓΙΑ

ΜΕΡΟΣ Α

 

Γράφει ο π.Αν.Γκ. Α. Σύνοδος Κρήτης Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ΣΥΝΟΔΙΚΑ ότι οι ετερόδοξες εκκλησιαστικές Κοινότητες είναι «Εκκλησίες» εν τη δογματική εννοία του όρου, γι΄αυτό και δεν ενέκρινε το  6ο κείμενο της Συνόδου της Κρήτης, που αφορά στις σχέσεις με τους ετεροδόξους. 1. Πριν από τη Σύνοδο της Κρήτης: Ομοφώνως η Ιεραρχία στη συνεδρίασή Της (24-25.5.2016) είχε δώσει εντολή στην Αντιπροσωπεία Της να μην αποδεχθεί τον χαρακτηρισμό των ετεροδόξων θρησκευτικών κοινοτήτων ως «Εκκλησιών», όπως αναγραφόταν στο σχέδιο της Ε΄ Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως. 2. Μετά τη Σύνοδο της Κρήτης: ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΟ 6ο ΚΕΙΜΕΝΟ! Στη συνεδρίαση της 23.11.2016 έκανε αποδεκτή την πρόταση του εισηγητού Μητροπολίτου Σερρών Θεολόγου, ο οποίος πρότεινε:  1. Παραπομπή, αποφάσει της Δ.Ι.Σ., στις αρμόδιες Συνοδικές Επιτροπές των αφορωσών σε αυτές σχετικών Αποφάσεων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου προς νηφάλιον μελέτην, αγιοπατερικήν εμβάθυνσιν και ερμηνείαν, ανάλυσιν και αξιοποίησιν... Καθηκόντως, οι εισηγήσεις των ανωτέρω Συνοδικών οργάνων θα υποβληθούν ακολούθως στην Δ.Ι.Σ. ή στην Ι.Σ.Ι. για τα περαιτέρω….  9. Τέλος, η Αγιωτάτη Εκκλησία μας θα ηδύνατο, μερίμνη και προνοία της Δ.Ι.Σ., να αναθέσει σε αρμοδίαν ή και σε ειδικήν Συνοδικήν Επιτροπήν την σε βάθος μελέτην και θεολογικήν αποτίμησιν των εκκλησιολογικώς και θεολογικώς τεκμηριωμένων κειμένων που έχουν ήδη γραφεί και εμπεριέχουν είτε θετικές ή και επιφυλακτικές θέσεις για τις Αποφάσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Οφείλομεν, ως υπεύθυνοι και φιλόστοργοι Ποιμένες, μετά μεγίστης προσοχής και ποιμαντικής ευαισθησίας να ακούωμεν όλες τις σοβαρές και εποικοδομητικές θέσεις. Το καταστάλαγμα αυτής της μελέτης, που θεωρώ ότι εκφράζει δυνατά ένα Συνοδικόν ήθος και ποιότητα, μπορεί να βοηθήσει, καταλλήλως αξιοποιούμενον, ουσιαστικώς και την Αγιωτάτην Εκκλησίαν μας και την Πανορθόδοξον γενικώς». Με άλλα λόγια η Εκκλησία της Ελλάδος  δεν ενέκρινε συνοδικά τα κείμενα της Κρήτης, αλλά τα παρέπεμψε στις ελληνικές καλένδες (στη συνοδική γλώσσα χαρακτηρίζονται ως… «Συνοδικές Επιτροπές»!) επιφυλασσόμενη να λάβει θέση σε μεταγενέστερο στάδιο… Και καταλήγει ο εισηγητής και αποδέχεται η Ιεραρχία ότι η ιστορία και η εκκλησιαστική συνείδηση θα αξιολογήσει τη Σύνοδο της Κρήτης: «Τελικώς, πολυσέβαστοι Πατέρες, η όποια αξιολογική, με εκκλησιολογικούς, αγιοπνευματικούς και ποιμαντικούς πάντοτε όρους, προσέγγισις της εν Κολυμπαρίω Κρήτης συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, επαφίεται στην νηφαλίως και αδεκάστως ενεργούσαν ιστορίαν και κυρίως στην εγρηγορούσαν και ένθεον συνείδησιν του εκκλησιαστικού Σώματος». Θα με ρωτήσετε: Σε ικανοποιεί αυτό; Ασφαλώς ΟΧΙ! Δεν χρειαζόταν, κατά τη γνώμη μου (η γνώμη μου, βέβαια, δεν είναι… ιερός κανόνας!), καμία παραπομπή σε Επιτροπή! Υπήρχε προ της Συνόδου σαφής ομόφωνη συνοδική απόφαση την οποία παραβίασε ξεκάθαρα η Αντιπροσωπεία (πλην του Μητροπολίτου Ναυπάκτου). Και φυσικά υπάρχουν και άλλα σημεία της συνοδικής απόφασης… που μας στενοχωρούν. Πάντως είναι απολύτως σαφές ότι η Ιεραρχία δεν αποδέχθηκε το 6ο κείμενο ότι οι ετερόδοξοι είναι Εκκλησίες! Δυστυχώς δεν το καταδίκασε ρητώς και κατηγορηματικώς, και αυτό μας στενοχωρεί! Άλλωστε και ο Καθηγητής της Νομικής Κ. Κυριαζόπουλος (στον οποίο αποκλειστικά στηρίζεται η απάντηση της «Ομολογίας») δέχεται ότι η Ιεραρχία αποφάσισε ότι «ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία»! Καμία, λοιπόν, αίρεση δεν αναγνώρισε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος! Δεν προκύπτει και συνεπώς είναι εντελώς λανθασμένο το συμπέρασμα της «Ομολογίας» ότι «Με βάση τα εκτεθέντα προηγουμένως, η Σύνοδος της Ελλαδικής Εκκλησίας και για τη Σύνοδο της Κρήτης… πήρε ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ και ως εκ τούτου καθίσταται ΑΙΡΕΤΙΚΗ»!

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑ. Στο προηγούμενο κείμενο γράψαμε την παρακάτω   άποψη του καθηγητή Κ.Κυριαζόπουλου, που αποφεύγει επιμελώς να σχολιάσει ο π.Αν.Γκ.

« Σε σχέση με την Εκκλησία της Ελλάδος, ο Προκαθήμενός της και τα λοιπά 24 μέλη – Μητροπολίτες της αντιπροσωπείας της στη Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης, διέπραξαν, εκτός του εκκλησιαστικού ποινικού αδικήματος της αιρέσεως, και εκείνο της παράβασης καθήκοντος, διότι παραβίασαν την απόφαση του Μαϊου 2016 του ανώτατου οργάνου διοικήσεως της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος, δηλ. της (Έκτακτης) Συνόδου της Ιεραρχίας της, η οποία έδωσε την εντολή στην αντιπροσωπεία της να ψηφίσει, στην εν λόγω Ψευδο-Σύνοδο, ότι ο Παπισμός δεν είναι εκκλησία».

Τον ρωτάμε ευθέως. Διέπραξαν τα μέλη της Ελληνικής αντιπροσωπείας στην Ψευδο-Σύνοδο της Κρήτης το εκκλησιαστικό ποινικό αδίκημα της αιρέσεως και της Ανυπακοής και πώς το αντιμετώπισε το Νοέμβριο του 2019 η Ι.Σ.Ε.Ε;;;

Έπρεπε να υπογράψουν ή να αποχωρήσουν;;;