Την αποκατάσταση του ιερέα Χριστόφορου Μουτάφη αποφάσισε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Δαμασκηνός, μετά απο ανάλογη ετυμηγορία των αρμοδίων οργάνων της Ιεράς Συνόδου.

Ο πατήρ Χριστόφορος ιερουργούσε στον ναό της Αγίας Βαρβάρας Αγρινίου και πριν μια πενταετία περίπου είχε έρθει σε σύγκρουση με τον τότε Μητροπολίτη, ο οποίος τον έθεσε σε αργία.

Μετά την αποκατάσταση ο δικηγόρος Ανδρέας Τσώκος, εκ μέρους των ενοριτών της Αγίας Βαρβάρας, έστειλε δημόσια ευχαριστήρια επιστολή στον Μητροπολίτη Δαμασκηνό. Σε αυτή μεταξύ άλλων αναφέρεται:

«Με την παρούσα δημοσίευση εκφράζουμε την ικανοποίηση μας για την αποκατάσταση μιας μεγάλης αδικίας του παρελθόντος που είχε διανοιχθεί, αναίτια και κακόβουλα, στο σώμα της τοπικής Εκκλησίας, ώστε να αναπαυθεί η συνείδηση και ο λογισμός των πιστών και η πίστη στον δικαιοκρίτη Θεό να μην κλονισθεί.

Πρόκειται για την εκκλησιαστική, ποιμαντική, ηθική και γι’ αυτό θεάρεστη αποκατάσταση του λευίτη ιερέα π. Χριστοφόρου Μουτάφη, ο οποίος χωρίς να διαπράξει κάποιο αδίκημα ως άνθρωπος και ιδιαίτερα ως ιερεύς, αδίκως δυσφημίστηκε, κατακρίθηκε, διώχθηκε, δοκιμάστηκε, αλλά, παρά ταύτα, η ανθρώπινη δικαιοσύνη τον δικαίωσε».

Το ιστορικό της υπόθεσης (το bullying της ρουφιανοκρατίας…)

 Ο παπα-Χριστόφορος Μουτάφης. Έντιμος και δραστήριος κληρικός. Με τη βοήθεια των ενοριτών του και προσφορές απ’ όλη την υφήλιο, έφερε σε πέρας σε σύντομο χρονικό διάστημα τον περικαλλή ναό της Αγίας Βαρβάρας Αγρινίου. Γεγονός, που σκανδάλισε βαρύτατα τους αξιότιμους ρουφιάνους. Ιδιαίτερα μάλιστα επειδή ήταν ανυπόφορα αδέκαστος. Μέχρι σημείου, ώστε ακόμη και τα χρήματα, που κάποιοι εργολάβοι του πρόσφεραν-κατά τα ειωθότα- ως προμήθεια να τα διαθέτει για το έργο της ανοικοδόμησης του ναού. Γι’ αυτό και οι ρουφιάνοι, αποφάσισαν να τον εξοντώσουν. Με ποια κατηγορία; Με καμιά! Τους αρκούσε η υπογραφή του τότε Δεσπότη (του συχωρεμένου Θεόκλητου). Έκαμαν σε βάρος του ανακρίσεις. Για ώρες ολόκληρες. Και ασφαλώς δεν προέκυψε καμιά ενοχή. Σε σημείο, ώστε να ντρέπονται να κοινοποιήσουν το ανακριτικό πόρισμα, εν ονόματι του οποίου, εντούτοις τον παρέπεμψαν στο επισκοπικό δικαστήριο. Στο μεταξύ, για να δημιουργήσουν ηθικό, σχετικά με το δολοφονικό τους σχέδιο, έρεισμα, κυκλοφόρησαν σε βάρος του συκοφαντικούς λιβέλους, που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο και αναγνώστηκαν στις εκκλησιές. Και, επειδή στο επισκοπικό δικαστήριο δεν τόλμησαν να τον δικάσουν, τον παρέπεμψαν στο Συνοδικό. Το οποίο, διαπιστώνοντας τον κυκεώνα της ασυναρτησίας, τους επέστρεψε τη δικογραφία και μάλιστα επέβαλε και πρόστιμο στη Μητρόπολη. Ενώ στο μεταξύ οι συκοφάντες κατήγοροί του καταδικάστηκαν στα ποινικά και διοικητικά δικαστήρια.
Παρόλα αυτά όμως δεν πτοήθηκαν. Επανήλθαν δριμύτεροι με το νέο Μητροπολίτη (τον Σ/το κ. Κοσμά). Και, αφού και πάλι δεν μπορούσαν να βρουν κατηγορία, δεν δίστασαν να την εφεύρουν. Διέδωσαν παντού ότι ο παπα-Χριστόφορος έχει ανοίξει τρύπα στο παγκάρι και κλέβει το ιερό χρήμα. Η Μητρόπολη, υιοθετώντας τη συκοφαντία αυτή και χωρίς να προβεί σε καμιά έρευνα, αλλά τυφλά πειθόμενη «τοις κείνων ρήμασι», καθαίρεσε το εκκλησιαστικό συμβούλιο και διόρισε παράνομα άλλο. Το οποίο με τη συμπεριφορά του (φτυσίματα, απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, κλπ, σε βάρος του παπά- Χριστόφορου) είχε, όπως ειπώθηκε, ως αποστολή να εξαναγκάσει τον παπα-Χριστόφορο σε παραίτηση. Και, επειδή η πατέντα τους αυτή υπήρξε ατελέσφορη, προχώρησαν στην παράνομη και ατιμωτική του καθαίρεση.
Για όλη αυτή την διωκτική και συκοφαντική σε βάρος του καταδρομή ο παπα-Χριστόφορος προσέφυγε στα διοικητικά και ποινικά δικαστήρια. Και δικαιώθηκε μεν απ’ τα διοικητικά δικαστήρια, αλλά απ’ τα ποινικά «άργειε να’ ρθει εκείνη η μέρα», όπως θα ’λεγε και ο Σολομός. Έτσι ώστε κάποιοι ν’ ανησυχούν μήπως και η υπόθεση μπει στο αρχείο. Επειδή, λέει μεταξύ των κατηγορουμένων είναι και ο Μητροπολίτης. Ο οποίος, όπως προαναφέραμε, υιοθετώντας την εναντίον του παπα-Χριστόφορυ συκοφαντία, καθήρεσε το εκκλησιαστικό συμβούλιο αλλά και τον ίδιο απ’ την προεδρία παράνομα και αυθαίρετα. Βέβαια, κατά την ταπεινή γνώμη του γράφοντος είναι αδιανόητο και αδύνατο οι Τετσέτηδες και Πολυζωίδηδες της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης να βάλουν μια τέτοια υπόθεση στο αρχείο. Δεδομένου ότι το σκάνδαλο αυτό ταλανίζει για κάπου δεκαεφτά χρόνια την κοινή γνώμη, πολύ πέραν της τοπικής κοινωνίας. Και όλοι θέλουν να διαπιστώσουν, αν ο παπα-Χριστόφορος είναι όντως κλέφτης και ιερόσυλος ή το καθεστώς της ρουφιανοκρατίας, ασύδοτο και αχαλίνωτο, προκειμένου να «θύη και απολύη» κλήρο και λαό.
Ως εκ τούτου η αρχειοθέτηση μιας τέτοιας υπόθεσης δεν θα μπορούσε να έχει και την παραμικρή έστω σχέση με την ισονομία και τη στοιχειώδη δικαιοσύνη. Αφού θα ερχόταν σε μετωπική σύγκρουση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα! Δεδομένου ότι θα παραδιδόταν η τιμή και η υπόληψη ενός έντιμου και αθώου ανθρώπου βορά στα αδηφάγα τρωκτικά της ρουφιανοκρατίας, προκειμένου να τον κατασπαράζουν και να τον φτύνουν κατάμουτρα, λέγοντάς του ότι είναι κλέφτης και ιερόσυλος! Και ασφαλώς δεν θα μπορούσε να έχει καμιά σχέση με την αγιότητα, την οποία οι δεσποτάδες αφειδώς απονέμουν εις εαυτούς και αλλήλους. Ούτε και με την αγάπη του Χριστού, «εις τόπον και τύπον» του οποίου βαυκαλίζονται ότι «ίστανται»…
Και ευτυχώς που ο παπα-Χριστόφορος είναι ένας πολύ σοβαρός και φιλοσοφημένος άνθρωπος. Κάποιος άλλος όμως στην περίπτωση αυτή, θα μπορούσε, να προβεί ακόμη και σε πράξεις αυτοχειρίας ή και αυτοδικίας. Οπότε, όχι μόνο η κλίκα της ρουφιανοκρατίας, θα διατράνωνε τον εναντίον του διασυρμό,αλλά και το πρώτιστα υπεύθυνο, στην περίπτωση αυτή, κατεστημένο κάποιων κληρικών και νομικών, θα τον κατακεραύνωνε και θα τον καταδίκαζε αμείλικτα για την απόγνωσή του ή την αποκοτιά του! Προς δόξαν και διαιώνισιν του της ρουφιανοκρατίας. Ο μη γένοιτο!…

πηγη.https://papailiasyfantis.wordpress.com

(π.Ηλίας Υφαντής)