Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Ἐνημέρωσις καὶ Δρᾶσις 
γιὰ ἕνα πολὺ σοβαρὸ θέμα
 

Ὁ Νόμος 3.984/2011
καὶ ὁ λεγόμενος «ἐγκεφαλικὸς θάνατος»

 

Ἡ θέσις 
τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῶν Ἐνισταμένων








α. Ὁ Νόμος 3.984/2011, ὁ ὁποῖος ψηφίσθηκε ἀπὸ τὴν Βουλὴ τῶνἙλ-λήνων καὶ ἀφορᾶ στὴν «Δωρεὰ καὶ μεταμόσχευση ὀργάνων», στὸ Ἄρθρο 9, ἀποδέχεται ὡς κριτήριο τῆς ἐπελεύσεως τοῦ θανάτου τὴν «νέκρωση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους», δηλαδὴ δέχεται ὡς πραγματικὸ βιολογικὸ θάνατο τὸν λεγόμενο «ἐγκεφαλικὸ θάνατο».
 



β. Ἐν τούτοις, τόσο ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ὅσο καὶ ἕνα μεγάλο μέρος τῆς Ἰατρικῆς Κοινότητος, δὲν ἀποδέχονται τὴν ταύτισι τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» μὲ τὸν βιολογικὸ θάνατο, ἐφ’ ὅσον αὐτὴ ἡ ταύτισις δημιουργεῖ καίρια ἠθικὰ προβλήματα.
 



γ. Ἐξ ἐπόψεως βιολογικῆς, ὁ θάνατος ὁρίζεται ὡς τὸ στιγμιαῖο ἐκεῖνο γεγονός, τὸ ὁποῖο χωρίζει δύο διαδικασίες: τὴν διαδικασία τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν διαδικασία τῆς ἀποσυνθέσεως.
 



● Ἑπομένως,τὸ καλύτερο καὶ ἀσφαλέστερο κριτήριο προσδιορισμοῦ τοῦ βιολογικοῦ θανάτου γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ὁριστικὴ παῦσις τῆς κυκλοφορίας τοῦ αἵματος, μετὰ τὴν ὁποία ἀρχίζει ἡ ἀποσύνθεσις.
 



δ. Εἶναι λοιπὸν σαφές, ὅτι ὁ ἐγκεφαλικὰ νεκρὸς δὲν εἶναι πραγματικὰ νεκρός, δὲν εἶναι πτῶμα, ἀλλὰ ἕνας βαρειὰ ἀσθενής, ὁ ὁποῖος πορεύεται πρὸς τὸν θάνατο.
 



ε. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας πιστεύει, ὅτι ἡ ψυχὴ δὲν ἑδράζεται στὸν ἐγκέφαλο, ὁπότε μὲ τὴν καταστροφή του νὰ ἀναχωρῆ καὶ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σῶμα.
 



●Ἡ ψυχὴ εἶναι ἡ ζωοποιὸς δύναμις τοῦ σώματος καὶ μόνον ὅταν αὐτὴ ἀναχωρῆ τὸ σῶμα εἶναι ὄντως νεκρόν.
 



στ. Τὸ θέμα τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» ἔχει συνδεθῆ μὲ τὶς Μεταμοσχεύσεις, δηλαδὴ τὴν λῆψι/ἀφαίρεσι ὀργάνων ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν εἶναι καὶ δὲν θεωροῦνται θεολογικὰ καὶ ἰατρικὰ ὁριστικὰ νεκροί.
 



●Τοῦτο σημαίνει, ὅτι ἡ ἀφαίρεσις ὀργάνων ἀπὸ ἕναν λεγόμενο ἐγκεφαλικὰ νεκρό, ἀπαιτεῖ τὴν συντόμευσι τῆς ζωῆς τοῦ θνήσκοντος, ἀφοῦ ὑποβληθῆ σὲ γενικὴ/ὁλικὴ νάρκωσι.
 




ζ. Ἡ συγκλονιστικὴ ἐμπειρία τῆς αἰφνιδίου καὶ ἀπροσδοκήτου ἀνανήψεως ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐθεωροῦντο ἐγκεφαλικὰ νεκροί, ἀποτελεῖ καὶ τὴν ἀδιάσειστη τεκμηρίωσι, ὅτι δὲν ταυτίζεται ὁ ἐγκεφαλικὸς μὲ τὸν βιολογικὸ θάνατο.
 




η. Γιὰ περαιτέρω ἐμβάθυνσι καὶ προβληματισμὸ εἶναι ἀπαραίτητος ἡ μελέτη σοβαρῶν ἐπιστημονικῶν ἄρθρων, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀναρτηθῆ καὶ στὸ Διαδίκτυο, ἕνα ἐκ τῶν ὁποίων καὶ στὴν Ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μας (βλ. Ἐμμανουὴλ Παναγοπούλου, Καθηγητοῦ Χειρουργικῆς, «Ἐγκεφαλικὸς Θάνατος»).
 




θ. Βάσει ὅλων τῶν ἀνωτέρω, προτείνουμε ἕνα σχέδιο Ὑπευθύνου Δηλώσεως, τὴν ὁποία κάθε πιστὸ μέλος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κοινότητός μας πρέπει νὰ ὑπογράψη καὶ ἀποστείλη στὸν Ἐθνικὸ Ὀργανισμὸ Μεταμοσχεύσεων, μέσῳ τοῦ τοπικοῦ «Κ.Ε.Π.», μέχρι τὸ ἀργότερο τῆς 31ης Μαΐου 2013, μετὰ τὴν ὁποία ἀρχίζει ἡ ἰσχὺς τῆς Ἀρχῆς, τὴν ὁποίαν θέτει ὁ Νόμος 3.984/2011, ὅτι ὁ μὴ δηλώσας ἄρνησιν «ὅσο ζοῦσε» θεωρεῖται δότης τῶν ὀργάνων του.
 




Φυλὴ Ἀττικῆς Ἐκ τῆς Γραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
6η/19η Φεβρουαρίου 2013 


† Ὁ Ἐπίσκοπος Γαρδικίου Κλήμης
 

† Ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου

4 σχόλια:

  1. Είχα ενημερώσει αυτοπροσώπως από το 1995 τη Σύνοδο των Ενισταμένων, όταν εκδόθηκε το μικρό βιβλίο "Μεταμοσχεύσεις, λύση ή πρόβλημα". Μάλιστα τους έδωσα και 10 αντίτυπα με σκοπό την ενημέρωσή τους.

    Ουδέποτε καταδέχθηκαν, στο περιοδικό που εκδίδουν, να κάνουν έστω και μια αναφορά στις σελίδες της βιβλιοκριτικής που παρουσιάζουν εκεί.

    Ο κ. Παναγόπουλος ήταν εξ εκείνων που με ευχαρίστησαν, όταν κλήθηκα από το Σύλλογο Μέγας Βασίλειος, θα ήταν το 1992, για ενημέρωση σχετική με το θέμα.

    Ευχαριστώ τον επίσκοπο Γαρδικίου Κλήμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ἐξ ἐπόψεως βιολογικῆς, ὁ θάνατος ὁρίζεται ὡς τὸ στιγμιαῖο ἐκεῖνο γεγονός, τὸ ὁποῖο χωρίζει δύο διαδικασίες: τὴν διαδικασία τοῦ θανάτου ἀπὸ τὴν διαδικασία τῆς ἀποσυνθέσεως.

    ΚΧ
    Λάθος. Ο θάνατος δεν ορίζεται "ὡς τὸ στιγμιαῖο ἐκεῖνο γεγονός ..." κλπ. Ο θάνατος άλλοτε είναι αιφνίδιος και κατά κάποιο τρόπο "στιγμιαίος", στις περισσότερες όμως περιπτώσεις είναι αργός και βραδής. Συνεπώς, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς στον ορισμό του θανάτου, οφείλουμε να μιλάμε για διαδικασία θανάτου, που είναι μέσα στο γενικό φαινόμενο της ζωής. Ορισμός θανάτου είναι η οριστική και πλήρης παύση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας, όπου και προηγείται η απώλεια των αισθήσεων και της εγρήγορσης.

    Ευχαριστώ τον επίσκοπο Γαρδικίου Κλήμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν σας ενδιαφέρει

    http://kyprianoscy.blogspot.gr/2013/02/blog-post_8214.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο καθηγητής Παναγόπουλος διερωτάται (βλ. Εγκεφαλικός θάνατος, μορφή PDF, ανάρτηση από την ιστοσελίδα Συνόδου Ενισταμένων)

    "Σὲ ἀντίθεση, γιὰ τὸ τέλος τῆς ζωῆς, ἡ ᾿Εκκλησία μας ἀναπαύεται
    στὴν γνώμη τῶν ἰατρῶν καὶ μάλιστα χωρὶς καμμία κριτικὴ
    θεώρηση. Τὸ ἐρώτημα καὶ ἡ ἀπορία εἶναι γιατί γιὰ τὰ δύο ἄκρα
    τῆς ζωῆς, τὴν ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ἡ ᾿Εκκλησία μας ἔχει διαφορετικὴ
    θέση καὶ στάση"

    Δικαίως η Εκκλησία δεν θέτει παρόμοιο ερώτημα, δηλαδή πότε τελειώνει η ζωή. Για την Εκκλησία "ο θάνατος τεθανάτωται και ημείς εζωοποιήθημεν". Η ζωή αρχίζει εξ άκρας συλλήψεως, διότι εξ άκρας συλλήψεως σχηματίζεται η καρδία. Περατούται όταν η καρδιά σταματά να λειτουργεί. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι τελειώνει και η ζωή. Τελειώνει αυτή που ξέρουμε και συνεχίζεται, όταν το άγιον Πνεύμα, εν όσω ζούσαμε, καρδίαν καθαράν κτίσει και πνεύμα ευθές εγκαινιάσει "εν τοις εγκάτοις" του ανθρώπου.

    Ζούμε και υπάρχουμε, όσο η καρδιά λειτουργεί ανεξάρτητα αν ο εγκέφαλος είναι υγιής, ατροφικός, ή ελαττωματικός. Ζωή χωρίς καρδιά δεν υπάρχει. Αντίθετα, ζωή με υποπλαστικό, ατροφικό, ή ελλειματικώς λειτουργούντα εγκέφαλο, όπως στις ποικίλες μορφές μερικής ή πλήρους διανοητικής υστέρησης, υπάρχουν. Τούτο, δεν σημαίνει και πάλι, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι νεκροί ή ωσεί νεκροί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου