Ομολογία

Κάποιες σκέψεις

για την

μή εγκυρότητα

του αφορισμού

του κ.Ν.Σωτηρόπουλου


Στις 14 Δεκεμβρίου 1993 η λεγομένη Μείζων και Υπερτελής Σύνοδος του Φαναρίου υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου αφώρισε τον θεολόγο και ιεροκήρυκα κ. Νικόλαο Ιω. Σωτηρόπουλο. Στις ημέρες μας από τα 10 εκατομμύρια των Ελλήνων δεν αφωρίσθηκε κανείς ασεβής, υβριστής των ιερών και των οσίων, εκκλησιομάχος και αντίχριστος. Δεν αφωρίσθηκε ούτε ο Καζαντζάκης, ο χυδαίος υβριστής του Θεανθρώπου.

Αφωρίσθηκε ο θεολόγος και ιεροκήρυξ Σωτηρόπουλος, ο οποίος έχει δύο πανεπιστημιακά πτυχία και όλη τη ζωή του την αφιέρωσε στην ιεραποστολή, στο προφορικό και γραπτό κήρυγμα υπέρ της Πίστεως και εναντίον των αιρέσεων.

Η Σύνοδος, η οποία αφώρισε τον κ. Σωτηρόπουλο, ήταν αντικανονική, διότι απετελείτο από Επισκόπους κατ επιλογήν. Κανονική είνε μία Σύνοδος, αν σ αυτή έχουν κληθή όλοι οι Επίσκοποι μιας τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ή όλης της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Αναρμοδίως δε η Σύνοδος του Φαναρίου έκρινε και αφώρισε τον κ. Σωτηρόπουλο. Διότι ο κ. Σωτηρόπουλος ανήκε στην Εκκλησία της Ελλάδος και αρμοδία να τον κρίνη ήταν η Εκκλησία της Ελλάδος. Σ αυτήν έπρεπε να παραπεμφθή η υπόθεσίς του.

Στην ημερησία διάταξι της Συνόδου του Φαναρίου δεν υπήρχε θέμα Σωτηροπούλου. Το θέμα ετέθη την τελευταία ώρα κατ απαίτησιν του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Στυλιανού. Ποία δε η αιτία του αφορισμού; Εκ των υστέρων, επειδή για τον αφορισμό ηγέρθη θόρυβος μεγάλος και υπήρξε κατακραυγή των πιστών κατά του Πατριάρχου και των λοιπών ενόχων για τον άδικο αφορισμό, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα οι ένοχοι, ισχυρίσθηκαν ψευδώς, π.χ. ότι αφώρισαν τον Σωτηρόπουλο, διότι δήθεν ωργάνωσε τα επεισόδια στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως Κηφισιάς κατά τον εσπερινό της εορτής 5 Αυγούστου 1993. Πραγματική αιτία του αφορισμού ήταν ο έλεγχος, τον οποίον ήσκησεν ο θεολόγος και ιεροκήρυξ Σωτηρόπουλος κατά του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας για αίρεσι και βλασφημία κατά του προσώπου του Χριστού.

Συγκεκριμένως, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας τα Χριστούγεννα του 1988 με εγκύκλιο κήρυγμά του, το οποίο διαβάστηκε από τους ιερείς στους ιερούς ναούς της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας και δημοσιεύθηκε στο δημοσιογραφικό όργανο της Αρχιεπισκοπής «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ» (τεύχος Δεκεμβρίου 1988), κήρυξε, ότι ο Χριστός αρχικώς ήταν ατελής και αμαρτωλός, και κατόπιν αγώνος μεταξύ των δύο φύσεων και των δύο θελήσεών του κατέκτησε την αναμαρτησία. Σε ραδιοφωνική δε εκπομπή του για το περιβόητο έργο του Καζαντζάκη «Ο τελευταίος πειρασμός» δήλωσε, ότι αυτό το έργο δεν τον σκανδάλισε, δεν του προκάλεσε αγανάκτησι, αντιθέτως του προκάλεσε έντονη εντύπωσι, είνε ένα ζωντανό, πολύ ζωντανό κείμενο, που παρουσιάζει την ανθρώπινη πλευρά του Χριστού... Συμφώνως δηλαδή προς αυτή τη δήλωσι του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας για το έργο του Καζαντζάκη «Ο τελευταίος πειρασμός», ο Χριστός ήταν ερωμένος της Μαρίας της Μαγδαληνής κ.α.! Ας σημειωθή δε, ότι τη φρικτή αίρεσι και βλασφημία του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κατά της ηθικής υποστάσεως του Κυρίου ήλεγξε και ο Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος και ο αείμνηστος Καθηγητής Κων. Μουρατίδης.

Ο αφορισμός του κ. Σωτηροπούλου έγινε χωρίς απαγγελία συγκεκριμένης κατηγορίας, χωρίς κλήσι σε απολογία και χωρίς κοινοποίησι σ' αυτόν της αποφάσεως και του σχετικού πρακτικού. Και ο μεγαλύτερος κακούργος καλείται σε απολογία. Και μόνο δε για το λόγο, ότι ο κ. Σωτηρόπουλος αφωρίσθηκε χωρίς να κληθή σε απολογία, ο αφορισμός του είνε άκυρος.

Ουσιαστικώς δηλαδή δεν υπάρχει αφορισμός, υπάρχει μόνο τυπικώς.

Την είδησι, ότι αφωρίσθηκε ο Σωτηρόπουλος, ένας ανιδιοτελής και πεπαρρησιασμένος κήρυξ του Ευαγγελίου και της Ορθοδοξίας, και σφοδρός πολέμιος των αιρετικών, ο πιστός λαός άκουσε σαν μία εμπαθή και γελοία απόφασι της Συνόδου του Φαναρίου και πολλοί είπαν, «Να στείλωμε τα ονόματά μας στο Φανάρι, για να μας αφορίσουν και εμάς!».

Πολλά σχόλια και άρθρα γράφτηκαν για τον άδικο αφορισμό του κ. Σωτηροπούλου. Και βιβλίο γράφτηκε. Και πολλοί, μεταξύ των οποίων και Μητροπολίτες και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, μίλησαν στον Οικουμενικό Πατριάρχη και ζήτησαν την άρσι του επιτιμίου. Και έγγραφο έστειλε η Εκκλησία της Ελλάδος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Και Συνοδικές Επιτροπές ωρίσθησαν επί Αρχιεπισκόπων Αθηνών Σεραφείμ και Χριστοδούλου και κάλεσαν τον κ. Σωτηρόπουλο και συζήτησαν μαζί του το θέμα και εξέφρασαν την επιθυμία της άρσεως του επιτιμίου. Αλλ' ήδη 17 μέχρι σήμερα έτη το επιτίμιο παραμένει.

Γιατί; Διότι ο Οικ. Πατριάρχης απαιτεί από τον κ. Σωτηρόπουλο μετάνοια και αίτησι συγγνώμης.

Ο κ. Σωτηρόπουλος θεωρεί το επιτίμιο τιμή και όχι μομφή. Διότι έχει τη συνείδησι, ότι δεν έπραξε καμμία πράξι αξία αφορισμού, αλλ' υπεράσπισε την Πίστι και το όνομα του Αρχηγού της Πίστεως, του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος Ιησού Χριστού, και συνεπώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα έπρεπε να εκφράση ευαρέσκεια προς αυτόν και όχι να προβή σε καταδίκη του.
Άλλος έπρεπε να καταδικασθή, και όχι μόνο για μία, αλλά για πολλές αιρέσεις. Εν τούτοις αυτός ο άλλος παραμένει ακλόνητος στο θρόνο του, διότι διαθέτει τεραστία κοσμική δύναμι. Ο δε Σωτηρόπουλος καλείται να μετανοήση και να ζητήση συγγνώμη...

Καίτοι ουσιαστικώς ο αφορισμός είνε ανύπαρκτος, επειδή πολλοί, μάλιστα και Επίσκοποι, προέτρεψαν τον κ. Σωτηρόπουλο να απευθυνθή ο ίδιος στον Πατριάρχη και να ζητήση την άρσι του αφορισμού, για να μη λυπήση τα καλά αυτά πρόσωπα έγραψεν επανειλημμένως στον κ. Βαρθολομαίο αξιοπρεπείς επιστολές και έδωσε εξηγήσεις σχετικώς προς το θέμα. Αλλ' ο Πατριάρχης επιμένει να μετανοήση ο κ. Σωτηρόπουλος και να ζητήση συγγνώμη, πράγμα το οποίον ο κ. Σωτηρόπουλος αποκρούει με ιερή αγανάκτησι.
Διότι ερωτάται: Τι έπραξεν άξιον αφορισμού, για να μετανοήση γι αυτό και να ζητήση συγγνώμη;
Να μετανοήση και να ζητήση συγγνώμη, διότι υπεράσπισε το Χριστό και την Ορθοδοξία;

Αλλ' αυτό θα είνε προδοσία αρχών και πίστεως. Αλλος πρέπει να μετανοήση και να ζητήση συγγνώμη...

Καίτοι ο αφορισμός είνε άδικος και άκυρος, εν τούτοις μερικοί Επίσκοποι, ψοφοδεείς και καιροσκόποι, λαμβάνουν αυτόν υπ όψιν, και, για να μη περιέλθουν στη δυσμένεια του Πατριάρχη, απαγορεύουν στον κ. Σωτηρόπουλο να ομιλή στις Επισκοπές τους. Και γενικώς απαγορεύεται σ αυτό το θεολόγο και ιεροκήρυκα να έχη πρόσβασι στα εκκλησιαστικά μέσα ενημερώσεως, ενώ έχουν πρόσβασι ακατάλληλα και ασεβή πρόσωπα. Σ αυτούς τους Επισκόπους, οι οποίοι υπολογίζουν τον Βαρθολομαίο και όχι τον Θεό, και παίρνουν το μέρος του αδικήσαντος, επειδή κοσμικώς είνε ισχυρός, και δεν παίρνουν το μέρος του αδικηθέντος, επειδή κοσμικώς είνε ανίσχυρος, υπενθυμίζουμε τον θεόπνευστο λόγο, ότι «άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α´ Κορ. στ´ 9).
Πολύ πλανώνται αυτοί οι Επίσκοποι, και πρώτοι βεβαίως οι διαπράξαντες το ανοσιούργημα και σκάνδαλο του εν λόγω αφορισμού, αν νομίζουν, ότι δεν υπάρχει ηθική νομοτέλεια και δεν θα λογοδοτήσουν για για τις άδικες συμπεριφορές τους.

Ο.Τ. 29.1.2010