Το «ανάθεμα έστω» είναι δυνητικό ή υποχρεωτικό;

Για ποιούς γράφει ο απόστολος Παύλος «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ΄ ο ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω»;

Αυτή η διδασκαλία του, άραγε, δεν ισχύει για τον πατριάρχη Βαρθολομαίο και όλους τους ομοϊδεάτες του (Ζηζιούλας, Σαββᾶτος κ.λπ.); Όλους εκείνους που διδάσκουν περί «αδελφών Εκκλησιών, βαπτισματικής θεολογίας, διηρημένης Εκκλησίας» κ.ά.;

Όλες αυτές οι κακοδοξίες δεν καταλύουν την διδασκαλία της Εκκλησίας περί ΜΙΑΣ Εκκλησίας και περί ΕΝΟΣ βαπτίσματος; Δεν διδάσκουν άλλα «παρ΄ ο ευηγγελισάμεθα υμίν»; Δεν αποτελεί η διδασκαλία τους «ἕτερον εὐαγγέλιον»; Δεν επιδέχονται, όχι ενός, αλλά πολλών ΑΝΑΘΕΜΑΤΩΝ;

 Δικαίωμα επίσημου αναθεματισμού έχει ασφαλώς η Εκκλησία. Εμείς, όμως, αντί ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΣΜΟΥ, τι κάνουμε στην πράξη: τους ανεχόμαστε, τους προσκυνάμε, τους υποδεχόμαστε και συγκοινωνούμε τοις έργοις αυτών τοις πονηροίς!

Αντί να τους αναθεματίσουμε λοιπόν, ΜΗΠΩΣ γινόμαστε και εμείς άξιοι ΑΝΑΘΕΜΑΤΟΣ;

Δεν πρέπει να χωριστούμε παρευθὺς απ’ αυτούς;

Το «ανάθεμα έστω» είναι δυνητικό ή υποχρεωτικό;

Ο χωρισμός από την αίρεση είναι υποχρεωτικός ή δυνητικός;

Ο ΙΕ΄ Κανών, λοιπόν, είναι δυνητικός ή υποχρεωτικός;

«Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν κύριον Ἰησοῦν, ἤτω ἀνάθεμα» (1Κορ. 16, 22).

Οι παραπάνω παναιρετικοί Οικουμενιστές Πατριάρχες και Επίσκοποι «φιλούν κύριον Ιησούν», οταν διαστρέφουν την διδασκαλία Του;

Τους πρέπει το «ανάθεμα»;

Αντι «αναθέματος» κοινωνούμε από τα χέρια τους και τους θεωρούμε εις τύπον Χριστού;

Αυτούς που δεν «φιλούν κύριον Ιησούν»;

Βενιαμίν

ΚΕΙΜΕΝΑ:

* «Πᾶσαι δὲ αἱ αἱρέσεις, αἵ τε ἤδη πρότερον κατεκρίθησαν, καὶ αἵτινες ἐὰν καινότεραι γένωνται, ἐναντίαι τυγχάνουσαι

τῆς ἐκτεθείσης ταύτης γραφῆς, ἀνάθεμα ἔστωσαν».

* «Ἐρώτ. ργʹ. Τί λέγει· “Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον

ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν, ἤτω ἀνάθεμα, Μαρὰν ἀθά;”

Ἀπόκ. Τουτέστι· Χωρίσατε αὐτὸν ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν πιστῶν, καὶ ἔστω κεχωρισμένος ἀπὸ τοῦ λαοῦ ὁ μὴ πιστεύων».

* Ὥστε είναι φυσικό «μηδ' ἐπισκόποις μηδ' ἄρχουσιν μηδὲ διδασκάλοις προσέχειν, εἰ τὸν ἀληθῆ τῆς πίστεως διαστρέφοι τις αὐτῶν λόγον, διαστελλόμενος».

* «Ἔστωσαν τοίνυν ὑμῖν ἀνάθεμα διὰ τὸ «κεκαπηλευκέναι τὸν λόγον» τῆς ἀληθείας· ἀποστολικὸν ἔστι παράγγελμα· “εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ' ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω”. τούτοις μηδένα κοινωνεῖν παραγγείλατε· τούτους πάντας μακρὰν ποιεῖτε. καὶ φυλάξασθε, ἀγαπητοί, μήτε γράφειν πρὸς αὐτοὺς μήτε γράμματα παρ' αὐτῶν δέχεσθαι».

* Και εάν κάποιος «ἄλλο τι διδάσκει ἢ εὐαγγελίζεται, παρ' ὃ παρελάβομεν, ἀνάθεμα ἔστω. ἡμεῖς γὰρ πᾶσι τοῖς ἐκ τῶν θείων γραφῶν παραδεδομένοις ὑπό τε προφητῶν καὶ ἀποστόλων ἀληθινῶς τε καὶ ἐμφόβως καὶ πιστεύομεν καὶ ἀκολουθοῦμεν».

* «Εἰ δέ τις παρὰ ταύτην τὴν πίστιν διδάσκει ἢ ἔχει ἐν ἑαυτῷ, ἀνάθεμα ἔστω».

* «Οἳ μήτε τὸν Θεὸν ἐφοβήθησαν λέγοντα· Μὴ μέταιρε ὅρια αἰώνια, ἃ ἔθεντο οἱ πατέρες σου· καὶ, Ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω· οἳ μήτε τοὺς Πατέρας ᾐδέσθησαν, παραγγείλαντας ἀνάθεμα εἶναι τοὺς τὰ ἐναντία φρονοῦντας τῆς ὁμολογίας αὐτῶν».

* «Οὓς καὶ ὑμῖν φυλάξασθαι, ὡς ἀλλοτρίους τῆς εὐαγγελικῆς καὶ ἀποστολικῆς πίστεώς τε καὶ ἀγάπης, ἀναγκαῖον· μεμνῆσθαι δὲ τοῦ Ἀποστόλου εἰπόντος· Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω· ἵνα τηροῦντες κἀκεῖνο τὸ, Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν· καὶ τὸ, Στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος, καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν, ἣν παρέλαβον παρ' ἡμῶν, στοιχῶμεν τῷ κανόνι τῶν ἁγίων».

* «Ἂν ἡμεῖς αὐτοί, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν, παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. Ἐξ ὧν παιδευόμεθα, ὅτι, κἂν πολὺ γνήσιός τις ᾖ, κἂν ὑπερβαλλόντως ἔνδοξος ὁ κωλύων τὸ ὑπὸ τοῦ Κυρίου προστεταγμένον, ἢ προτρέπων ποιεῖν τὸ ὑπ' αὐτοῦ κεκωλυμένον, φευκτὸς ἢ καὶ βδελυκτὸς ὀφείλει εἶναι ἑκάστῳ τῶν ἀγαπώντων τὸν Κύριον».

* «Εἰ δέ τι παρ' ἐντολήν ἐστιν, ἢ τὴν ἐντολὴν παραβλάπτει, κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ, ἤ τις τῶν ἀποστόλων ἐπιτάσσῃ, κἂν ζωῆς ἐπαγγελίαν ἔχῃ, κἂν θανάτου ἀπειλὴν, οὐδαμῶς ἀνέχεσθαι χρή,

τοῦ Ἀποστόλου εἰπόντος· Κἂν ἡμεῖς αὐτοὶ, ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ' ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω».

* «Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν, ἔστω ἀνάθεμα· τοῦ δὲ μὴ φιλεῖν τὸν Κύριον τί μεῖζον ἂν γένοιτο τεκμήριον, ἀλλ' ἢ ὅταν τοὺς ἀποκτείνοντας αὐτὸν (σ.σ. Ἰουδαίους-Ραββίνους) κοινωνοὺς ἔχῃ τις τῆς ἑορτῆς;».

* «Ἀλλὰ καὶ ἄλλος εἴ τις εἴη τούτοις ὁμώνυμος, ὅμως αἱρετικὸς κατὰ τὴν ἐκείνων αἵρεσιν ἢ ἑτέραν, κἂν ἐπίσκοπος, κἂν ἀσκητής, κἂν ὁστισοῦν, ἀνάθεμα ἔστω. ἀλλὰ καὶ εἴ τις μὴ ἀναθεματίζοι εὐκαίρως κατὰ τὸ ἀναγκαῖον πάντα αἱρετικόν, εἴη τῆς αὐτῶν μερίδος».