Ομολογία

Ποιός έθαψε το έγγραφο

της Ιεράς Συνόδου;


Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα έγγραφο. Είναι ένα έγγραφο της Ιεράς Συνόδου. Προκλήθηκε μετά από την αναιδέστατη και θρασύτατη και υβριστικότατη δήλωσι του μεγάλου Αιρεσιάρχου Πάπα Ράτσιγκερ, ότι η παμπάλαια ( κατά τον Αγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη) Αίρεσί του, δηλαδή η Αίρεσι των Φραγκολατίνων, είναι η μοναδική εκκλησία επί της γής.
Και ότι εμείς οι Ορθόδοξοι είμαστε ελειμματικοί, γιατί δεν αναγνωρίζουμε πρωτείο στην …«εκλαμπρότητά του»!!!
Σιώπα πεφίμωσο, βλάσφημε Αιρεσιάρχα Ράτσιγκερ.
Αυτές τις αηδίες αλλού να τις πής και αλλού να τις καταναλώσης.
Όχι στους Ορθοδόξους.

Αμέσως μετά από τις φρικτές και βλάσφημες αυτές δηλώσεις του Φραγκολατίνου Πάπα των παπικών αντέδρασε η Ιερά Σύνοδος με την αποστολή αυτού του εγγράφου.
Τι έγινε όμως η τύχη του εγγράφου;
Ποιος το εθαψε;
Και πού ετάφη;
Τι συνέβη, λοιπόν;
Που χάθηκε το έγγραφο;
Απευθύνθηκε στον κ. Ζηζιούλα.
Στον επιλεγμένο από τον Ουνίτη Βαρθολομαίο για να κατασκευάση την με ......διαφορετικότητα ένωσι της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας με τα αθύρματα των Αιρέσεων και κυρίως με την παμπάλαια Αίρεσι των Φραγκολατίνων.
Ξέρει πολύ καλά ο κ. Ζηζιούλας τι θα πή «να κρατήση ο καθένας την διαφορετικότητά του».
Ο κ. Ζηζιούλας ήταν στενότατος φίλος του Ιάκωβου Βαβανάτσου.
Του αρχιεπισκόπου των 10 ημερών.
Πήρε πολλά μαθήματα από εκείνον.
Περί της «διαφορετικότητας» του άλλου, δηλαδή.
Τι έγινε, λοιπόν, το έγγραφο;
Γιατί δεν αναζητήθηκε η τύχη του εγγράφου;
Γιατί δεν απαντήθηκε το έγγραφο;
Ενας Ελληνας δεσπότης με ευαισθησία, δεν υπάρχει;
Να θέση ζήτημα και να απαιτήση να πληροφορηθή τι έγινε το συνοδικό έγγραφο; Είναι αλήθεια ότι η Ιερά Σύνοδος κατελύθη από την Ζηζιούλικη πανταχού παρουσία.
Είναι αλήθεια ότι κατελήφθησαν από ανθρώπους του Ζηζιούλα όλα τα συνοδικά πόστα και εμφανίζεται και υπογράφει πλέον ως, «αντ’ αυτού»;
Δηλαδή ΑΝΤΙ, της Εκκλησίας της Ελλάδος;
Πως εξηγείται τότε η δημοσίευσι στην ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος των ανοήτων και γελοίων κειμένων της Ραβέννας και της Λυών;
Δηλαδή αποδέχεται πλέον και η Ελλαδική Εκκλησία αυτά τα δύο ασεβή και έξαλλα κείμενα που δεν έχουν ούτε την αξία του χάρτου των αποχωρητηρίων;
Ποιος θα μας δώση κάποια απάντησι;
Το θέμα δεν θα το εγκαταλείψουμε.
Θα το παρακολουθούμε και θα το επαναφέρουμε.

Υπάρχει όμως και μία άλλη παράγραφος, όπως και προχθές αναφέραμε.
Η αποστολή επαινετικού εγγράφου υπό του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου τρεις μέρες πρίν συνέλθη η Ουνίτικη ημερίδα της Ρώμης.
Ολοι μας μέχρι σήμερα βλέπαμε θετικά τον μακ. κ. Ιερώνυμο.
Προσπάθησε να μας δείξη ένα διαφορετικό πρόσωπο από εκείνο που είχαμε σχηματίσει κατά το παρελθόν.
Όμως σιγά σιγά, αυτός ο ίδιος, προσπαθεί να τo ανατρέψει.
Εφυγε ο μακαρίτης Χριστόδουλος που μας έφερε τον αντίχριστο πάπα στην Αθήνα και με την άνοδο στο θρόνο του κ. Ιερώνυμου ελπίζαμε διαφορετική εξέλιξι στα πράγματα, παρά τα λεγόμενα αντίθετα από πολλούς.
Πρό ημερών αποδοκίμασε τον ψευδοαντιπρόσωπό του Κουμαριανό που τον πλαστοπροσωποίησε στην Ουνίτικη ημερίδα της Θεσσαλονίκης.
Και εμείς χαρήκαμε διότι νομίσαμε ότι δεν συμφωνεί με όλα αύτα τα καραγκιοζλίκια που καθημερινά συμβαίνουν με τους προδοτικούς διαλόγους μεταξύ των αιρετικών Λατίνων και των Ουνιτοποιημένων Γραικολατίνων.
Τώρα, πρίν συνέλθη το ουνίτικο συμπόσιο στη Ρώμη, έσπευσε τρεις μέρες πρίν και έστειλε μήνυμα, με ιδιαίτερη, μάλιστα χαρά, όπως γράφει ο ίδιος, για την ευόδωσι των εργασιών του, που συμβάλλουν στην θετική εξέλιξι των διαλόγων της «Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας»!!!
Αλήθεια, μακαριώτατε;
Υπάρχει και Δυτική Εκκλησία;
Η η αίρεσι και η φάρα των Φραγκολατίνων;
΄Η η ΧΑΒΟΥΖΑ των Φραγκολατίνων;

Στον μακαρ. Ιερώνυμο είπαμε και εχουμε να πούμε και να επαναλάβουμε ότι μας απογοήτευσε.
Και ας προσέχη.
Εδώ είναι Ορθόδοξη Ελλάδα.
Δεν είναι ούτε Φανάρι, ούτε Δύσι.
Την πολυπροσωπεία την απεχθανόμαστε.
Δεν θα του την χαρίσουμε.
Θα μας βρή αντιμέτωπους.
Νάναι βέβαιος.
Θάχη την τύχη των άλλων.
Των προδοτών.
Αυτά προς το παρόν και έπεται συνέχεια.


Προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη
Αριθμ. Πρωτ. 3512
Αριθμ. Διεκπ. 2159
Αθήνησι 8η Οκτωβρίου 2007


Πρός
Τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην
Περγάμου κ. Ιωάννην,
Συμπρόεδρον της Μικτής Επιτροπής
επί τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της
Ορθοδόξου Εκκλησίας
και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.


Σεβασμιώτατε εν Χριστώ αδελφέ,

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά την δημοσίευσιν τού κειμένου «Απαντήσεις σε ερωτήσεις που αφορούν ορισμένες όψεις γύρω από τη διδασκαλία περί Εκκλησίας», το οποίον προσυπέγραψε και ο Πάπας Ρώμης (29 Ιουνίου 2007), τας εκφρασθείσας επιφυλάξεις, και κατόπιν Εισηγήσεως της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων, σχετικώς προς ωρισμένας εκκλησιολογικάς θέσεις τού ως άνω κειμένου, απεφάσισεν εν τη Συνεδρία Αυτής της 5ης Οκτωβρίου ε.έ., ίνα απευθυνθή προς την υμετέραν Σεβασμιότητα, ως Συμπρόεδρον της Μικτής Επιτροπής τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, προκειμένου να επισημάνη ωρισμένας επιφυλάξεις, ως προς τας εκκλησιολογικάς αντιλήψεις τού ως είρηται Κειμένου.

Εις τας «Απαντήσεις» αναφέρονται τα εξής:

α. Η μόνη αληθινή Εκκλησία, η οποία διατηρεί τα γνήσια στοιχεία, τα οποία καθώρισεν ο Χριστός διά την Εκκλησίαν (!!!), είναι η «καθολική Εκκλησία», αυτή είναι η πραγματική και η ορατή Εκκλησία εντός της ιστορίας, η οποία ιδρύθη υπό τού Χριστού επί της γής. Η «καθολική Εκκλησία» είναι η μία και μοναδική Εκκλησία.

β. Η «καθολική Εκκλησία» υφίσταται εις την Εκκλησίαν εκείνην, η οποία διοικείται υπό τού διαδόχου τού Πέτρου και των Επισκόπων, οι οποίοι ευρίσκονται εις κοινωνίαν μετ' αυτού.

γ. Η «εκκλησιολογική αποκλειστικότης», η οποία οδηγεί και εις την «εκκλησιαστικήν αξιολόγησιν» όλων των άλλων «Εκκλησιών», οι επίσκοποι των οποίων δεν ευρίσκονται εις κοινωνίαν μετά τού διαδόχου τού Πέτρου, συνεπάγεται ότι αι Εκκλησίαι αυταί έχουν «εκκλησιολογικόν έλλειμα». Επί πλέον αι συγκεκριμέναι «Απαντήσεις» τολμούν να χαρακτηρίσουν τας Εκκλησίας αυτάς ως «Εκκλησίας ιδιαιτέρας ή τοπικάς», έστω και αν αναγνωρίζουν εις αυτάς την εγκυρότητα των μυστηρίων των και την ύπαρξιν της αποστολικής διαδοχής.

δ. Ο όρος «Sussiste nella…» (υφίσταται εν τη…), τον οποίον θεωρούν, κατά περιεχόμενον, ισχυρότερον τού όρου «είναι», εκφράζει αφ' ενός την πλήρη ταύτισιν της Εκκλησίας τού Χριστού με την «καθολικήν Εκκλησίαν» μέσα εις την ιστορίαν και αφ' ετέρου την μοναδικότητα της «καθολικής Εκκλησίας». Εις την «καθολικήν Εκκλησίαν» δηλαδή υπάρχουν πάντα τα στοιχεία εκείνα, τα οποία την καθιστούν μέσα εις την ιστορίαν ως «κοινωνίαν πνευματικήν και ορατήν», με αποκλειστικόν όρον αναφοράς και κοινωνίας την σχέσιν τού διαδόχου τού Πέτρου με τους Επισκόπους της Εκκλησίας αυτής, ενώ εις τας άλλας «Εκκλησίας» (!!!) αναγνωρίζεται απλώς η ύπαρξις κάποιων μόνον στοιχείων εκκλησιαστικότητος.

ε. Η «κοινωνία των Επισκόπων μετά τού διαδόχου τού Πέτρου» καθορίζεται ως η ουσιαστική προϋπόθεσις, με την οποίαν οριοθετούνται και όλαι αι εκκλησιαστικαι δομαί και περιγράφονται αι εσωτερικαί αρχαί και όροι, διά εκάστην «ιδιαιτέραν» Εκκλησίαν, αλλά και διά την «καθολικήν Εκκλησίαν». Η μη επίτευξις της κοινωνίας αυτής αποτελεί το εμπόδιον διά την μη φανέρωσίν της μέσα εις την ιστορίαν εκάστης «Εκκλησίας» ως Εκκλησίας. Με βάσιν αυτήν την αρχήν κατανοείται και η έννοια αυτής ταύτης της «καθολικότητας» της Εκκλησίας.

Όλαι αυταί αι εκκλησιολογικαί αναφοραί των «Απαντήσεων» η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος θεωρεί ότι:

α. Είναι ανακόλουθοι προς τα Επίσημα και κοινά Κείμενα της Μικτής Επιτροπής επί τού Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ιδιαιτέρως δε προς το κείμενον τού Νέου Βαλάμου (1988), αλλά και εις αναφοράν προς το υπό διαπραγμάτευσιν κείμενον της Μόσχας (1990), [Βελιγράδι (2006) και Ρώμης (2007)].

β. Χρήζει περαιτέρω θεολογικής αναλύσεως και προσδιορισμού, ως προς το θεολογικόν του περιεχόμενον, από μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ο όρος «καθολική Εκκλησία», εις σχέσιν προς το πρωτείον τού επισκόπου της Ρώμης, «ως πατριάρχου της Δύσης», άλλως η υποφώσκουσα ανακολουθία και ανακρίβεια, θα δημιουργήση περαιτέρω προβλήματα εις την μελλοντικήν πορείαν τού συγκεκριμένου Θεολογικού Διαλόγου, ως και κατά το παρελθόν, με ανάλογα θέματα (Κείμενον Balamand).

γ. Ο μόνος τρόπος θεολογικής προσεγγίσεως και εμβάθυνσεως τού όρου «καθολική Εκκλησία» εν σχέσει και αναφορά προς το λειτούργημα τού διαδόχου τού Πέτρου είναι ο Θεολογικός Διάλογος, χωρίς όμως η συμμετοχή εις αυτόν να συνεπάγηται και την αποδοχήν της εκφρασθείσης, εις τας εν λόγω «Απαντήσεις», θεωρίας της ελλειματικής εκκλησιολογίας, της εκκλησιολογικής αποκλειστικότητος και της μοναδικότητος.

Διά όλους τους ως άνω λόγους η Ιερά Σύνοδος θεωρεί ως απαραίτητον προϋπόθεσιν και πρό της ολοκληρώσεως της θεολογικής επεξεργασίας τού υπό μελέτην κειμένου, να διευκρινισθούν οι ως άνω θεολογικοί όροι, εκ μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Ταύτα γνωρίζοντες τη υμετέρα Σεβασμιότητι ως Ορθοδόξω Προέδρω της Μικτής Θεολογικής Επιτροπής Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών παρακαλούμεν, όπως γνωστοποιήσητε εις τας εις τον Διάλογον συμμετεχούσας αντιπροσωπείας των κατά τόπους Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών τας εν λόγω επιφυλάξεις της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος επί τού εν λόγω Κειμένου και θέσητε αυτάς υπ' όψιν των εκπροσώπων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας κατά τας προσεχείς εν Ρεβέννα Συνεδρίας της Μικτής Επιτροπής Διαλόγου, κατά τας οποίας θα συζητηθώσι θέματα εκκλησιολογικά. (Σημ. σελ.: Εντούτοις στο κείμενο της Ραβέννας δεν περιέχονται τέτοιες διευκρινίσεις ούτε σημειώνεται αν έγινε διάλογος επί των θέσεων του κειμένου των απαντήσεων.)

Επί δε τούτοις, κατασπαζόμενοι την υμετέραν Σεβασμιότητα εν Κυρίω, διατελούμεν μετ' αγάπης.


Τού Μακαριωτάτου Προέδρου απουσιάζοντος

† Ο Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ, Προεδρεύων

Ο Αρχιγραμματεύς

† Αρχιμ. Κύριλλος Μισιακούλης