Τα σενάρια για τον Κοινό εορτασμό του Πάσχα μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών Παπικών.(Απόψεις-σχόλια-προβληματισμοί)(Β)

 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ 

(Δεύτε διαλεχθώμεν)

ΜΕΡΟΣ -B-

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού).

Συμπεράσματα με βάση τα ιστορικά στοιχεία απο την Α Οικουμενική Σύνοδο

"Το κομβικό σημείο στην εν γένει ανωμαλία περί των ημερολογίων είναι η οπωσδήποτε  εξωπραγματική άποψη, του ότι τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων τις ρυθμίζει η Εκκλησία και όχι η Αστρονομία! Δηλαδή, η Εκκλησία θα καθορίσει, πότε έχουμε εαρινή ισημερία και πότε είναι οι πανσέληνοι. Αυτό θυμίζει, μια γνωστή ιδιομορφία του Παπισμού, να θέλει να καθορίζει αυτός και μόνον τις θέσεις των ουρανίων σωμάτων. Έτσι, είναι γνωστή η περίφημη δίκη του αστρονόμου Γαλιλαίου, το 1633, από την Ιερή Εξέταση, διότι διετύπωσε, ότι η γη δεν είναι ακίνητη στο κέντρο του Σύμπαντος, αλλά κινείται και περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Είναι δε γνωστή η φράση με την οποίαν δεν οδηγήθηκε στην πυρά: «αποπτύομαι, καταρώμαι και βδελύσσομαι την αίρεσιν της κινήσεως της γης»!

Στην Ανατολή όμως δεν συνέβη ποτέ αυτό το παράδοξο. Η Εκκλησία ποτέ δεν διεκδίκησε την αυθεντία να καθορίζει αυτή τη θέση των ουρανίων σωμάτων και οι όποιες αναφορές σε κοσμολογικά δεδομένα ακολουθούν τα δεδομένα της Επιστήμης της Αστρονομίας. Έτσι, η καταγραφή στην Π.Δ. ότι η γη είναι μια ακίνητη πιατέλα στο κέντρο του Σύμπαντος και στηρίζεται σε τέσσερις κολώνες, η ίδια δε, στηρίζει τα νερά του ουρανού με τέσσερις κολώνες απηχούν τα δεδομένα της Αστρονομίας της εποχής εκείνης. Όταν τα δεδομένα αυτά άλλαξαν και αποκαλύφθηκε, ότι η γη είναι μια σφαίρα, όχι στο κέντρο του σύμπαντος, ούτε καν στο κέντρο του γαλαξία, η Εκκλησία προσαρμόστηκε στις νέες αυτές ανακαλύψεις. Τώρα, τι είναι αυτό, που κάνει ορισμένους να θέλουν, η Εκκλησία να ορίζει τις κινήσεις των ουρανίων σωμάτων και να καθορίζει, ότι η ισημερία γίνεται 13 ημέρες αργότερα από ό,τι πράγματι συμβαίνει και ότι η πανσέληνος γίνεται 5 ημέρες αργότερα, από ό,τι πράγματι συμβαίνει, αυτό μπορεί να αποτελέσει έρευνα κοινωνιολογική ή ψυχιατρική, πάντως όχι θεολογική.

Από την παράθεση των παραπάνω συνοψίζονται τα κυριότερα σημεία, ως εξής:

1/ Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος άλλαξε το ημερολόγιο, που ακολουθούσε μέχρι τότε η Εκκλησία  (Μακεδονικό) και δέχτηκε την εισήγηση των Αστρονόμων να εισάγει νέο ακριβέστερο ημερολόγιο (το Ιουλιανό), θεώρησε δε το θέμα μη δογματικό.

2/ Η Σύνοδος δέχτηκε τη διόρθωση της ισημερίας, κατά 3 ημέρες, που της προτάθηκε από τους Αστρονόμους και δεν απέκλεισε μια μελλοντική διόρθωση.

3/ Καθόρισε την εορτή του Πάσχα, σύμφωνα με το τότε  ημερολόγιο (Ιουλιανό) και έθεσε τους 4 γνωστούς όρους εορτασμού. Η απόφασή της δεν απαγόρευσε μια μελλοντική διόρθωση.

4/ Ανέθεσε στους αστρονόμους της Αλεξάνδρειας να βρουν την πραγματική ισημερία και την πραγματική 1η εαρινή πανσέληνο και τις αποφάσεις τους τις δέχτηκε η Εκκλησία.

5/ Ανέθεσε την υλοποίηση της απόφασης εορτασμού στην Εκκλησία της Αλεξάνδρειας, με την έκδοση Πασχαλίων γραμμάτων κάθε χρόνο.

6/ Δεν κατασκεύασε Πασχάλιο Πίνακα, ο οποίος άρχισε να σχηματίζεται τον 8ο αι. και έγινε δεκτός από τις διάφορες Εκκλησίες, χωρίς συνοδική απόφαση.

7/ Στην απόφαση της Συνόδου διαφαίνεται σαφώς, ότι είναι αποκλειστικό δικαίωμα της Εκκλησίας να καθορίζει τις ημερομηνίες των διαφόρων εορτών, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να καθορίζει το πότε είναι οι ισημερίες και οι πανσέληνοι, το πότε αρχίζουν και τελειώνουν οι εποχές του έτους και οι μήνες, πράγμα, που αποτελεί έργο της Επιστήμης της Αστρονομίας. Υπό την έννοια αυτή ο όρος «πολιτικό ημερολόγιο» ή «εκκλησιαστικό ημερολόγιο» είναι αδόκιμος. Η Εκκλησία δέχεται το αστρονομικό ημερολόγιο, στο οποίο προσαρμόζει, με αποκλειστική της ευθύνη το εορτολόγιο. Επομένως, ούτε «εκκλησιαστικό ημερολόγιο» υπάρχει, ούτε «πάτριο ημερολόγιο» ή οτιδήποτε άλλα. Το να μη γίνεται δεκτή σήμερα η όποια διόρθωση της ισημερίας ή των πανσελήνων των σύγχρονων αστρονόμων από την Εκκλησία, εκτός του ότι χρήζει πλέον ψυχιατρικής εξέτασης, δείχνει και μια εμμονή σε μια παπίζουσα συμπεριφορά, όπως εκείνη της ακινησίας της γης.

8/ Το Πασχάλιο δεν θίγεται «άχρι καιρού» και παραμένει ως έχει με τις νέες πλέον ημερομηνίες, αλλά με προφανείς τις παραβιάσεις της απόφασης των Πατέρων της Α΄ Συνόδου.

9/.’Ετσι που έχει διαμορφωθεί η σημερινή εκκλησιαστική κατάσταση εννοείται ότι οποιαδήποτε απόφαση πρέπει να γίνει με ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. Όμως λόγω κυριαρχίας του οικουμενιστικού πνεύματος, δεν  είναι δυνατή η σύγκλιση τέτοιας Συνόδου που θα δώσει ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΛΥΣΗ.

Είναι όντως τραγελαφικό να μεταβάλουμε από μόνοι μας τις ημερομηνίες και τους μήνες. Όταν η Αστρονομία μας δηλώνει, ότι σήμερα είναι 3 Απριλίου, κάτι που είναι στο πεδίο των αρμοδιοτήτων της, ουδείς δύναται να πει, ακόμη και η Εκκλησία, ότι σήμερα δεν είναι 3 Απριλίου, αλλά 21 Μαρτίου. Δεν μπορεί επίσης κανείς να ισχυριστεί, ότι σήμερα 3 Απριλίου έχουμε ισημερία, ενώ η ισημερία έχει υπάρξει ήδη στις 20 Μαρτίου, εκτός και εάν δεν γνωρίζει τι σημαίνει ισημερία. Ισημερία λοιπόν είναι ένα σημείο τομής της εκλειπτικής τροχιάς του Ήλιου με τον ουράνιο ισημερινό, αν βέβαια εμπιστευόμαστε την επιστήμη της Αστρονομίας και δεν θέτουμε τον εαυτό μας πάνω από αυτήν. Αυτό λοιπόν το σημείο τομής, που καλείται ισημερία, η Αστρονομία απλώς το ανακαλύπτει, γιατί εκείνος που θέτει τον Ήλιο σ’ αυτή τη θέση είναι ο ίδιος ο Θεός. Έτσι, όταν υποστηρίζουμε, ότι η ισημερία είναι άλλη ημέρα, εκτός του ότι δείχνουμε ασέβεια στην Επιστήμη εκείνη, που ανακαλύπτει τα μεγαλεία του Θεού, κατά το: «οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού», αποτελεί ασέβεια και ύβρη πρωτίστως προς τον ίδιο το Θεό, που ουσιαστικά τον αμφισβητούμε ευθέως και του απεμπολούμε το δικαίωμα να κινεί τα ουράνια σώματα, όπως Αυτός θέλει. Γιατί λοιπόν αυτή η αρρωστημένη εμμονή στη σταθερή ημερομηνία της ισημερίας, κάτι, που δεν θεσμοθετήθηκε ποτέ από την Εκκλησία; Μήπως η ισημερία αποτελεί παράδοση και μήπως βρίσκεται κάπου στην Παλαιά ή την Καινή Διαθήκη, ώστε να την λατρεύουμε, ως κάτι το ιερό και αμετακίνητο; Αντίθετα, άλλες θέσεις των ουρανίων σωμάτων, που βρίσκονται στην Π. Διαθήκη δεν θεωρούνται θέσφατα ή παράδοση.

Εκεί λοιπόν μιλάει για τη γη, ως τεράστιο δίσκο, που συγκρατείται σε 4 κολώνες στην άβυσσο και πάνω στο δίσκο αυτό υπάρχουν 4 άλλες κολώνες, που κρατούν τα νερά του στερεώματος. Αυτά αναφέρονται με λεπτομέρειες στη Γένεση, στους Ψαλμούς, στο Δ΄ Βασιλειών, στον Ησαϊα, στον Ιώβ κ.ά. Αν λοιπόν θεωρούμε αμετακίνητη την ισημερία, κάτι που δεν αναγράφεται πουθενά, τότε θεωρούμε αμετακίνητο και το δίσκο της γης στο κέντρο του σύμπαντος και γύρω από αυτόν να περιφέρονται όλα τα ουράνια σώματα, όπως δηλώνουν κατηγορηματικά έξη (6) Πατέρες της Εκκλησίας (Μ. Αθανάσιος, Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Νύσσης, Ιω. Δαμασκηνός, Γρηγ. Παλαμάς, Συμεών Θεσ/νίκης). Έτσι, όποιος υποστηρίζει, ότι η γη δεν είναι μια κινούμενη σφαίρα, αλλά ένας ακίνητος δίσκος, αυτός και μόνον δικαιούται να υποστηρίζει, ότι η ισημερία είναι και αυτή αμετακίνητη. Σύμφωνα λοιπόν με τα ανωτέρω εκτεθέντα εμφανίζεται μια εκκλησιαστική παράβαση, που είναι αρκετά σοβαρή και ανατρέπει το εορτολόγιο. Όταν λοιπόν η Αστρονομία δηλώνει, ότι σήμερα είναι 25 Μαρτίου, η Εκκλησία σύμφωνα με το εορτολόγιό της εορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και σε καμία περίπτωση και για κανένα λόγο δεν μπορεί να ισχυριστεί, ότι δεν είναι 25 Μαρτίου, αλλά 12 Μαρτίου, οπότε εορτάζει τη μνήμη του αγίου Συμεών νέου Θεολόγου. Αυτή η παραβίαση του εορτολογίου δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να γίνεται σε καμία περίπτωση και με οποιαδήποτε δικαιολογία".(+ Ι.Κ.)

 

Απαραίτητα στοιχεία για το Νομικό Φάσκα και τον ΣΥΝΕΟΡΤΑΣΜΟ ιουδαϊκού και Ορθόδοξου Πάσχα.

Όταν οι Άγιοι Πατέρες αναφέρονται στο Πάσχα των Ιουδαίων, έχουν υπόψη τους όχι τους σύγχρονούς μας ραβινικούς Εβραίους (οι πασχάλιοι υπολογισμοί των οποίων έχουν υποστεί σημαντικές αλλαγές μετά την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας, του 325 μ.Χ.), αλλά τους Βιβλικούς Εβραίους της εποχής του Χριστού.  Οι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν το Βιβλικό αυτό πάσχα ως «Νομικόν Φάσκα» (Φασέχ, ή Πάσχα του Μωσαϊκού Νόμου), και αντιλαμβάνονται (ή ακόμη και ορίζουν!) τον εορτασμό του να αρχίζει τη νύκτα της πρώτης πανσελήνου μετά την εαρινή ισημερία.

Η εντολή που έδωσε ο Θεός στον Μωϋσή, που θέσπισε το Πάσχα των Εβραίων.

«  ἐναρχόμενοι τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου ἀφ᾿ ἑσπέρας ἔδεσθε ἄζυμα ἕως ἡμέρας μιᾶς καὶ εἰκάδος τοῦ μηνός, ἕως ἑσπέρας». ( Εξ. 12,18 )                   Δηλαδή, θα αρχίσετε να τρώγετε άζυμα από την εσπέραν που αρχίζει η δεκάτη τετάρτη του πρώτου μηνός μέχρι της εσπέρας της εικοστής πρώτης του αυτού μηνός.

-Ο εορτασμός αρχίζει πάντοτε με  την πανσέληνο που έπεται της εαρινής ισημερίας (ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ). Ο υπολογισμός των ημερών  γίνεται  από την ημέρα της Πανσελήνου και διαρκεί ΟΚΤΩ ΜΕΡΕΣ. Στην πραγματικότητα οι Εβραίοι γιόρταζαν επτά μέρες δηλ. άρχιζαν το Πάσχα την 15^η Νισσάν, επειδή το βράδυ της Πανσελήνου έσφαζαν τον αμνό.

 Επίσης, πρέπει να έχουμε  υπόψη το ότι ο υπολογισμός της Κυριακής του Ορθοδόξου Πάσχα ΔΕΝ πρέπει να ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ή να ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ της έναρξης του Νομικού Φάσκα, ούτε με τη διάρκειά του, εφαρμόζοντας τους παρακάτω κανόνες.

Ο 7ος ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ  ΚΑΝΟΝΑΣ  ο οποίος λέει:   «Εἴ τις ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου  τῶν κληρικῶν, νηστεύοι μετὰ Ἰουδαίων, ἢ ἑορτάζοι μετ᾿ αὐτῶν, ἢ  δέχοιτο παρ᾿ αὐτῶν τὰ τῆς ἑορτῆς ξένια, οἷον ἄζυμα ἤ τι τοιοῦτον, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκὸς εἴη, ἀφοριζέσθω». Δηλαδή ο Ζ’ Αποστολικός κανόνας «ζητά την καθαίρεση του Επισκόπου ή του Πρεσβυτέρου ή του Διακόνου που θα επιτελέσει την αγίαν του Πάσχα ημέραν μετά των Ιουδαίων». ------------------------------------------------------------------------------------------------------ Ο 37ος κανόνας της Εν Λαοδικεία Συνόδου λέει: «Ὅτι οὐ δεῖ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἢ αἱρετικῶν, τὰ πεμπόμενα ἑορταστικὰ  λαμβάνειν, μηδὲ συνεορτάζειν αὐτοῖς.