Ομολογία

ΤΡΑΓΙΚΟΙ ΥΜΝΗΤΕΣ 

ΤΟΥ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Άρθρο της Ελένης Παπασταματάκη

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης παρών σε εκδήλωση τιμής του Κρητικού συγγραφέα

Το να προβάλλουν και να τιμούν τον Καζαντζάκη λογοτέχνες, φιλόλογοι, και γραμματιζούμενοι λογής λογής, είναι ένα αναπόφευκτο γεγονός όσο και να μας βρίσκει αντίθετους. Όμως να υμνείται και να γεραίρεται ο δεδηλωμένος μασόνος και θεοσοφιστής Καζαντζάκης από κληρικούς κάθε τάξης και θεολόγους, είναι άκρως σκανδαλιστικό, ικανό ακόμα και για βαρύ πνευματικό επιτίμιο.

Η είδηση

Προς τιμήν του Καζαντζάκη πραγματοποιήθηκε πολιτιστική εκδήλωση στην Κωνσταντινούπολη την Τρίτη 21 Μαΐου του 2024, με συνδιοργανωτές το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Πόλη και τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη.

Η εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Σισμανόγλειο Μέγαρο είχε θέμα «Ο παγκόσμιος Καζαντζάκης και η απήχηση του στην Τουρκία».

Την εκδήλωση όπως αναφέρει η είδηση, τίμησε με την παρουσία του ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος, ενώ παραβρέθηκαν μητροπολίτες άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, πανεπιστημιακοί, εκδότες, δημοσιογράφοι, Τούρκοι πολίτες.

Ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη αναφέρθηκε στην παγκοσμιότητα του Καζαντζάκη, που «κατάφερε να συγκινεί, να διδάσκει ετερόκλητους ανθρώπους, ανεξάρτητα από εθνικότητα, ηλικία, καταβολές, εξού και η απήχησή του στην Τουρκία.

Γιατί δεν είναι αθώα και απλά τα πράγματα με τον Κρητικό συγγραφέα Ν. Καζαντζάκη;

Πράγματι, δεν χρειάζεται πολύ σκέψη και εμβάθυνση στους λόγους του… Είναι να αναριγά κανείς διαβάζοντας όσα έγραφε…

«Θεός δεν είναι; Ό,τι του καπνίσει κάνει. Αν δεν μπορούσε να κάμει αδικίες, τι παντοδύναμος θα ’ταν;»

«Ξέρω τώρα. Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λέφτερος. Αυτό θέλω. Δε θέλω τίποτα άλλο»

«Όσο υπάρχουν παιδιά που πεινούν, Θεός δεν υπάρχει»

«Ἄς εἶναι καλά ὁ Θεοφονιᾶς ὁ Νίτσε, αὐτός μούδωσε τό κουράγιο».

«Είχα σκαρφαλώσει τα βράχια για να ξομολογηθώ στον άγριο τούτον απαρνητή της ζωής· μα είδα ήταν ακόμα πολύ ενωρίς· η ζωή μέσα μου δεν είχε ξεθυμάνει, αγαπούσα πολύ τον ορατό κόσμο, έλαμπε ο Εωσφόρος στο μυαλό μου, δεν είχε ακόμα αφανιστεί μέσα στην τυφλωτική λάμψη του Θεού. Αργότερα, συλλογίστηκα, σα γεράσω, σαν ξεθυμάνω, σαν ξεθυμάνει μέσα μου κι ο Εωσφόρος».

Σε μία εξαιρετική εργασία-έρευνα για τον Καζαντζάκη και το έργο του, που είναι αναρτημένη στο διαδίκτυο διαβάζουμε σχετικά:

Ὁ ταλαίπωρος Καζαντζάκης, ὑπῆρξεν ὡστόσο ἐπίμονος καί ἀμετανόητος πολέμιος τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀποδεικνύεται καί ἀπό τά τελευταῖα ἔργα του, τήν «Ἀναφορά στόν Γκρέκο» καί τήν «Ἀσκητική». Γράφει:

«Πέθανε ὁ Θεός, ἄδειασε ὁ θρόνος του, θά θρονιασθοῦμε ἐμεῖς. Μείναμε μόνοι στόν κόσμο; Πέθανε τό ἀφεντικό; Τόσο τό καλύτερο· τώρα θά δουλεύουμε ὄχι γιατί αὐτός διατάζει, ὄχι γιατί φοβούμαστε ἤ ἐλπίζουμε, παρά γιατί ἐμεῖς τό θέμε […] θέλω νά δώσω στούς ἀνθρώπους μιά καινούργια πίστη νά ξέρουν τό μυστικό πώς ὄξω ἀπ’ αὐτούς δέν ὑπάρχει τίποτα, καί νά δέχονται τή φοβερή τούτη γνώση ἡρωϊκά, ὄρθιοι ὡς τό τέλος στό ταμπούρι πού ὁ καθένας διάλεξε περιφρονῶντας τίς μεταφυσικές παρηγοριές»

Αυτάείναι μερικά σταχυολογήματα από τα φρικτά και βλάσφημα των έργων του.

Γνωστή η μασονική του ιδιότητα

Το ότι ό Καζαντζάκης δεν έγραφε μόνο βλάσφημα, αλλά πολεμούσε τον Αληθινό Θεό όντας ο ίδιος στα δίχτυα της μασονίας και του θεοσοφισμού παρουσιάζεται αναλυτικά στην ίδια εργασία από όπου δανειζόμαστε τα ακόλουθα:

«Ἡ τεκτονική ἰδιότητα τοῦ Νίκου Καζαντζάκη, ἡ ὁποία, καθώς ἐλέχθη, μονίμως ἀποσιωπᾶται ἐκ μέρους ὅσων ἐπιδιώκουν τήν ἐκκλησιαστική του «ἀποκατάσταση», σάν νά ἦταν θέμα ἐκκλησιαστικῶς ἀδιάφορο, μαρτυρεῖται πρωτίστως ἀπό τόν φίλο καί – τρόπον τινά βιογράφο του – λογοτέχνη Παντελῆ Πρεβελάκη, ἐκδότη τῆς μεταξύ τους ἀλληλογραφίας· σύμφωνα μέ τόν Πρεβελάκη, ὁ Καζαντζάκης ἔγινε μέλος τῆς ἀθηναϊκῆς Μασονίας τόν Ἰούνιο τοῦ 1907· σύμφωνα μέ ἄλλες ἐκτιμήσεις (κατά τόν Δ. Τσινικόπουλο) ὁ Καζαντζάκης μυήθηκε στή Γαλλική Μασονία περί τό 1926».[…]

Το πλυντήριο των σύγχρονων ιεραρχών

Φαινόμενο των ημερών μας είναι η αποκατάσταση του προσώπου του Καζαντζάκη από τους γνωστούς μεταπατερικούς οικουμενιστικούς κύκλους, παρά τα όσα βλάσφημα έχει γράψει.

Γι’ αυτό ο π. Βαρθολομαίος επισήμως ως οικουμενικός πατριάρχης παρευρίσκεται σε τέτοια εκδήλωση μνήμης και τιμής του δυσσεβούς κρητικού συγγραφέα.

Γι’ αυτό και ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης προ καιρού προέβη σε γονυπετή προσκύνηση του βλάσφημου. Ανήκουστο θέαμα! Οικτρό! Η Κατάνυξη με δύο αναρτήσεις σχολίασε το γεγονός, εδώ και εδώ.

Η Ορθόδοξη αντιμετώπιση

Κατά το παρελθόν, ορθόδοξοι πνευματικοί Επίσκοποι, ιερείς και μοναχοί όχι μόνο δεν τίμησαν, αλλά στάθηκαν απέναντι και αγωνίστηκαν να απορρίψουν την επικίνδυνη, και πνευματικά επιζήμια εργογραφία του θεοσοφιστή Καζαντζάκη.

Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος έγραφε Λένε μερικοί:«Θρησκεύον ον ο Καζαντζάκης. Είχε πνευματικές ανησυχίες και αναζητήσεις».

Και τι μ’ αυτό; Που κατέληξε; Ξέρετε τι ζήτησε ο ίδιος να γραφή στον τάφο του; «Δεν ελπίζω τίποτα· δε φο­βούμαι τίποτα· είμαι ελεύθερος». Και εγράφη βεβαίως. Πηγαίνετε στα κοιμητήρια να διαβάσετε επιγραφές πά­νω στους τάφους πιστών ανθρώπων. «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών» ή «Αναστήσονται οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοις μνημείοις» ή «Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων» και άλλα.

Γνωρίζετε ποια ήταν η τελευταία λέξις του Καζαντζά­κη; «Διψώ». Και έγραψε πολύ ευστόχως και ευφυώς ο π. Θεόκλητος ο Διονυσιάτης σ’ ένα άρθρο του: «Άραγε πριν ακόμη βγη η ψυχή του να προγευόταν την βασανι­στική φλόγα της καμίνου του πυρός του εξωτέρου σαν τον πλούσιο που ωδυνάτο εν τη φλογί εκείνη και ήθελε κάποιον να του αναψύξη την γλώσσα;».

• [1] https://www.orthodoxianewsagency.gr
• [2] https://www.newsbreak.gr
• [3] https://www.impantokratoros.gr