Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ 666..... 2ον

Στή μνήμη τοῦ ἀδελφοῦ καί φίλου Βασιλείου (Σακκᾶ)

Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον....

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ  Μ.  ΣΑΚΚΑΣ

( 1934 - 2014 )

ὁ εὐρυμαθέστατος, σεμνός, γλυκύς, διδακτικός καί  εὐγενής κοσμοπολίτης ἀγωνιστής τῆς Παραδοθείσης Πίστεως

                
 ὑπό Δημητρίου Κατσουρα Θεολόγου

Πέρασε ἤδη ἕνας χρόνος ἀπό τόν σωματικό ἀποχωρισμό τοῦ ἐκλεκτοῦ φίλου καί ἀδελφοῦ μας Βασιλείου Σακκᾶ. Πέρυσι τέτοιος καιρός ἦταν πού βρεθήκαμε στό ἀγαπημένο νησί τῆς μαρτυρικῆς Κύπρου μας γιά νά τόν ἀσπασθοῦμε γιά τελευταία φορά καί νά τόν κατευωδώσουμε στό ταξείδι πρός τήν αἰωνιότητα.

Ἔκτοτε δέν ἔλειψε ἀπό τό νοῦ καί τήν καρδιά μας ἡ θύμησή του. Ἄλλοτε νοσταλγήσαμε τόν πρηγορητικό του λόγο καί τίς σοφές κουβέντες του γιά τή ζωή μας καί τά προβλήματά της, ἄλλοτε ἀναπολήσαμε τή διεισδυτική του σκέψη καί τήν ἔμπειρη ματιά του στά συμβαίνοντα γύρω μας καί ἄλλοτε αἰσθανθήκαμε τήν ἀπουσία του ἀπό κοντά μας, ὡς ἔλλειψη  καλοῦ φίλου καί ἀδελφοῦ.

Ὁ ἀδ. Βασίλειος (Σακκᾶς) ἦταν γνωστός σέ πολύ κόσμο. Ἀρκετοί τόν εἶχαν γνωρίσει καί προσωπικῶς διατηρώντας μαζί του ἐπαφή καί ἐπικοινωνία. Ἀπό τήν πλευρά του, ἦταν ἄνθρωπος πού χαιρόταν νά ἐπικοινωνεῖ μέ τόν συνανθρωπό του καί μάλιστα νά ἀνταποκρίνεται στίς ὅποιες ἐπιθυμίες (γνώσεων, ἐπιλύσεως ἀποριῶν κλπ.) τοῦ ἐτίθεντο.

Οἱ περισσότεροι, ὅμως, χωρίς νά τόν γνωρίσουν ποτέ προσωπικά, τόν «γνώρισαν» μέσῳ τῶν  πολλῶν ἐπιστολῶν του καί ἄλλων κειμένων του, ἀναγνωρίζοντας σ’ αὐτά παρηγορητικό, στηρικτικό, ἐνισχυτικό καί διαφωτιστικό λόγο μέ σαφῆ ὀρθόδοξα καί δή πατερικά κριτήρια καί χαρακτηριστικά. Ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἦταν οἱ ἀστείρευτες πηγές τῶν τοποθετήσεων τοῦ ἀδ. Βασιλείου.

Πέραν τῶν καθαυτό ἐκκλησιαστικῶν καί πνευματικῶν θεμάτων καί ζητημάτων πού κατ’ ἐξοχήν διαπραγματευόταν καί τόν ἀπασχολοῦσαν, ἐξίσου ἐποικοδομητικά προσέγγιζε καί ἄλλα θέματα ὅπως ἐθνικά-πατριωτικά, πολιτικά (ὄχι κομματικά), ἱστορικά, ὑγείας, διατροφῆς κ. ἄ. Τά κείμενά του ἦταν κυριολεκτικά ἡ χαρά τοῦ φιλομαθοῦς ἀναγνώστου.

Σέ προσωπικό καί πρακτικό ἐπίπεδο, γιά ὅποιον εἶχε τήν τύχη νά τόν γνωρίσει ἐκ τοῦ σύνεγγυς καί νά τόν συναναστραφεῖ, ἀμέσως γινόταν κατανοητό ὅτι εἶχε νά κάνει μέ ἕναν κοσμοπολίτη κύριο, ἕναν φιλόξενο καί ἀνυπόκριτο νησιώτη, ἕναν ἄνθρωπο μέ ἔντονη τήν αἴσθηση τοῦ χιοῦμορ, ἕναν ταπεινό καί εὐπροσήγορο συνομιλητή.

Ὁ ἀδ. Βασίλειος εἶχε «διείσδυση», ὅπως θά λέγαμε γιά ἕναν πολιτικό, σέ πολλούς «χώρους», διαφορετικούς ἤ καί σέ ἀντιπαλότητα μεταξύ των, ὅπως (εἶχε) καί καλή ἐπικοινωνία μέ πρόσωπα μέ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες μεταξύ των ἀπόψεις καί τοποθετήσεις σέ ἐπίμαχα ζητήματα. Τό κατόρθωνε λόγω τῆς πνευματικῆς του καλλιεργείας, τοῦ εἰλικρινοῦς σεβασμοῦ στή διαφορετική ἄποψη καί τῆς βαθειᾶς ταπεινώσεώς του, ἀλλά καί τῆς διαθέσεώς του νά συμβάλλει ἐποικοδομητικά πρός πᾶσα κατεύθυνση.

Ἔτσι ἐξηγεῖται τό γεγονός ὅτι ἡ μνήμη του παραμένει γιά πολλούς καί ποικίλων ἰδιοτήτων καί ἀπόψεων ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο τόν «γνώρισαν», ζωντανή καί ἀγαθή. Κληρικοί, μοναχοί, Θεολόγοι, οἰκογενειάρχες, ἡλικιωμένοι, μεσήλικες, νέοι, ἐπιστήμονες καί ὀλιγογράμματοι, ὀρθόδοξοι, νεοημερολογίτες καί «παλαιοημερολογίτες» τόν ἐνθυμοῦνται μέ σεβασμό καί ἀγάπη.

Ὁ ἀδ. Βασίλειος ἔχει ἀφήσει σπουδαῖο συγγραφικό ἔργο (ἐπιστολές, κείμενα, βιβλία, ἐργασίες), μεγάλο μέρος τοῦ ὁποίου δέν φέρει κἄν τό ὄνομά του, διότι ἐκεῖνο πού, κυρίως, τόν ἐνδιέφερε ἦταν ἡ προσφορά καί ἡ «οἰκοδομή» τῶν ἀδελφῶν του καί ὅλων τῶν συνανθρώπων του, δηλαδή τοῦ «πλησίον».

Ὁ ἀγαπημένος μας Βασίλειος, τέλος, πέραν τῶν πολλῶν ταλάντων καί χαρισμάτων του, διέθετε μία πολύ εὐαίσθητη καρδιά. Δέν ἀνταπέδωσε ποτέ κακόν ἀντί κακοῦ, οὔτε κρατοῦσε κακία σέ ὅσους «ἐλεγχόμενοι» ἀπό τίς πάντοτε καλοπροαίρετες τοποθετήσεις του, ἀντιδροῦσαν σπασμωδικά.

Ὡς ἄνθρωπος, σάρκα φορῶν καί τόν κόσμον οἰκῶν, προφανῶς καί  ἀστόχησε καί  ἔσφαλλε καί ἁμάρτησε. Πλήν, ὅμως, ποτέ δέν τόν ἐνδιέφερε ἡ ὑπεράσπιση τοῦ ἑαυτοῦ του - γι’ αὐτό καί δέν τήν ἐπεδίωξε - παρά μόνον ἡ προάσπιση τῆς παραδοθείσης Πίστεως καί τῆς Ἀληθείας, πρός δόξαν Θεοῦ! Ἦταν ὡστόσο ἐλεύθερο πνεῦμα καί δέν δίσταζε ὅταν τοῦ τό ὑπαγόρευε ἡ συνείδησή του νά τολμᾶ ἐλέγχων τήν ἀπάτη καί τήν ὑποκρισία.

Προικισμένος μέ ἰδιαίτερες ἱκανότητες καί ἐφοδιασμένος μέ πολλές γνώσεις, λόγω σπουδῶν, ἀκόρεστης μελέτης καί τῆς φιλομαθείας του, δέν κάμφθηκε οὐδ’ ἐπί στιγμή στόν ἀγώνα τῆς ὑπερασπίσεως τῆς πατρώας εὐσεβείας καί ἀπορρίψεως τῶν Καινοτομιῶν σέ βάρος της. Ποτέ ὅμως δέν διολίσθησε στόν φανατισμό καί τήν μισαλλοδοξία, παραμένοντας μέχρι τέλους ἕνας πρᾶος μαχητής καί ἀνιδιοτελής ἐργάτης τῆς Ὀρθοδοξίας.

Εἴθε ὁ Κύριος, τόν Ὁποῖο «ἐκήρυττε» μέ τήν γραφίδα του καί προέβαλλε ὡς μοναδικό Σωτῆρα τοῦ κόσμου, νά ἀναπαύει τήν ψυχή του μετά τῶν Ἁγίων, τά δέ κείμενα καί οἱ ἐργασίες του νά συνεχίζουν νά «δροσίζουν» τίς ψυχές τῶν ἀναγνωστῶν τους καί νά τούς στηρίζουν στήν μόνη καί ἅπαξ παραδοθεῖσα στούς ἁγίους Πίστη!

         

Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ 666..... 

                        2ον

Ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος Συνετός (γράφε μᾶλλον σφόδρα ἀσύνετος) ἔδωσε τελευταῖα μιὰ συνέντευξη στὸ πορνοπεριοδικὸ PENTHOUSE (Ἰανουάριος 1998). Ὅλοι ἀνεξαιρέτως ἔσπευσαν νὰ δικαιολογήσουν τὸν ἐν λόγῳ … “Μητροπολίτη”, ἀκόμη καὶ οἱ ἀντίπαλοὶ του ὅπως ὁ κ.Μιχαλόπουλος, λέγοντας ὅτι καὶ ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν φίλος. Μὰ μήπως εἴπαμε τὸ ἀντίθετο! Ἐὰν ὁ κ. Χρυσόστομος ἐκήρυττε μετάνοιαν καὶ σωτηρίαν καὶ τὸ πορνοπεριοδικὸ τὴν ἐδημοσίευε αὐθεντικῶς, ἀσφαλῶς καὶ θὰ χαιρόμεθα. Δὲν εἴμαστε οὔτε πουριτανοὶ οὔτε ἠθικιστὲς. Ὅταν ὅμως ὁ θρυλούμενος ὡς “Ἐπίσκοπος” ἐπιδίδεται σὲ κουτσομπολιὰ γιὰ ἠθοποιοὺς, πολιτικοὺς ἤ ἄλλους δεσποτάδες, ὅταν συζητεῖ γιὰ τὰ ξανθὰ μαλλιὰ τῆς Ρούλας Κορομηλᾶ, καυχιέται ὅτι κόβει τὰ μαλλιὰ του, δέχεται τὴν θανατικὴ ποινὴ καὶ εἶναι ὑπὲρ τοῦ “προγαμιαίου σέξ”, ἀντιλαμβανόμεθα τὴν σπουδὴ τοῦ ἐν λόγῳ πορνοπεριοδικοῦ εἰς τὸ νὰ δημοσιεύσῃ αὐθεντικότατα τὴν συνέντευξη τοῦ … “Μητροπολίτη” (ἤ μᾶλλον Μητροπαλούκη κατὰ τὴν συγχωρεμένη τὴν γιαγιὰ μου) ποὺ τοῦ ἔπεσε κρατικὸ λαχεῖο οὐρανοκατέβατο! Ἀσφαλῶς ἐὰν ὁ Ἐπίσκοπος εἶχε νὰ κάνει, ὡς ἐπιβάλλει ἡ ἁρμοδιότης του, ἕνα κήρυγμα μετανοίας, καθαρότητος καὶ ἀποχῆς ἀπὸ τὴν πορνεία, τὸ περιοδικὸ δὲν θὰ τὴν δημοσίευε, διὸτι θὰ ἦταν σὰν νὰ πριονίζει τὸ κλωνάρι πάνω στὸ ὁποῖο εἶναι τοποθετημένο. Καὶ γιὰ νὰ δοθῇ δὲ περισσότερη ἔμφασις, τὰ ἀνωτέρω συνοδεύονται καὶ ἀπὸ εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ καὶ φωτογραφία ἀπὸ τὴν ἀκολουθία τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς! Κι’ ἔτσι ἔχουμε τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσιά μας, πλαισιωμένα ἀπὸ σειρὰ ἐκφύλων καὶ ἀσελγῶν πορνοφωτογραφιῶν ἀνεκφράστου χυδαιότητος, ὅπως λέγει ὁ Προφήτης: “μεταξὺ ὁσίου καὶ βεβήλου οὐ διέστελον”! Δὲν γνωρίζω, πάτερ μου, Ἑβραῖο ἤ Μουσουλμᾶνο ποὺ θὰ εἶχε ποτὲ ἀνεχθῇ τέτοια βεβήλωσι καὶ γελοιοποίησι τῆς πίστεώς του! Καὶ ὅμως, αὐτὸ δὲν θεωρεῖται χάραγμα θηρὸς ἀντιχρίστου, παρὰ μόνον κάτι γραμμὲς ἀσπρόμαυρες ποὺ ἴσως τάχα καὶ ἐνδεχομένως νὰ κρύπτουν τὸ 666, πάνω στὶς συσκευασίες τῶν ἐμπορευμάτων καὶ ποὺ ὕστερα τὶς πετᾶμε στὰ σκουπίδια! 

Κι’ ἐπειδὴ στὴν περίπτωση τοῦ Ζακύνθου oἱ περισσότεροι ἄν μὴ ὅλοι ποὺ τὸν ὑποστηρίζουν, ἤ μᾶλλον ὑποστηρίζουν τὰ πάθη τους, γίνεται λόγος ὅλως διόλου ἀτοποθέτητα καὶ περὶ "ὑποκρισίας" πρέπει νὰ τονισθῇ τὸ ἑξῆς.  Ἄς ποῦμε  ὅτι κι’ ἐγὼ ποὺ σᾶς κουράζω τώρα μ’ αὐτὲς μου ἐδῶ τὶς φλυαρίες, εἶχα καὶ ὁ ἴδιος ὄχι μόνον προγαμιαῖες σχέσεις ἀλλὰ καὶ ἄλλα πολὺ χειρότερα. Εἶναι ἆρα γε λόγος αὐτὸς γιὰ νὰ προσπαθήσω νὰ φέρω τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν στὰ μέτρα τῆς δικῆς μου ἀδυναμίας καὶ ἁμαρτωλότητος; Τότε, γιὰ νὰ μὴν εἴμαστε ὑποκριτές,  νὰ ἀποποινικοποιήσουμε καὶ τὸν ἐγωϊσμὸν ἐπειδὴ ἐσὺ εἶσαι ἐγωϊστὴς, τὴν φιλαργυρία ἐπειδὴ ὁ ἄλλος εἶναι σπαγγοραμένος καὶ πλεονέκτης κ.ο.κ. Στὴν πραγματικότητα ἄλλωστε ἔτσι γίνεται∙ γι’ αὐτὸ καὶ ἡ κοινωνία μας πάει κατὰ διαόλου. Μὰ ἀκριβῶς ἐπειδὴ ἐγὼ εἶμαι ὅντως ἁμαρτωλός, λόγος παραπάνω νὰ ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας μου! Δὲν γιατρεύομαι μεταδίδοντας τὸ νόσημά μου στὸν γιατρὸ. Δὲν εἶμαι ἐγὼ τὸ μέτρον καὶ ὁ γνώμονας τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου, ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος  Ἄνθρωπος.  Δὲν λέμε στοὺς ἀνθρώπους ἐλᾶτε νὰ θαυμάσετε τὴν δική μας ἀρετὴ, ἀλλὰ ἐλᾶτε νὰ θαυμάσετε ἀπὸ τὶ μᾶς ἔσωσε ὁ Χριστὸς. Ἡ ἄβυσσος τῶν ἁμαρτημάτων μας τὴν ἄβυσσον τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καταγγέλλει ἀλλὰ δὲν νομιμοποιεῖ τὰ ἁμαρτήματὰ μας. Ἄλλο τὸ ἄν ἐγὼ ἕνεκα τοῦ κακοῦ μου χειρισμοῦ ἀπέκλινα τὸ σκάφος μου ἀπὸ τὴν ὀρθὴν του πορεία καὶ ἄλλο τὸ νὰ καταστρέψω τὴν πυξίδα. Διότι ἄν ἡ πυξίς λειτουργεῖ σωστὰ ὑπάρχει τρόπος νὰ ξαναβρῶ τὴν ρότα τὴν σωστὴ, ἄν ὅμως ἡ πυξὶς ἀποκλίνει τότε κυριολεκτικὰ … χάνω τὸν μπούσουλα.

Δὲν λέγω ὅτι ὀφείλουμε νὰ ἀγνοήσουμε τὸ 666 - γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε σ’ αὐτὸ. Βέβαια ἡ 666^η  σελίδα ἑνὸς βιβλίου, τὸ 666^ο κάθισμα μιᾶς αἰθούσης, ἡ 666^η πόρτα ἑνὸς ξενοδοχείου ἤ ἑνός δρόμου, ἤ τὸ 666^ο ὄχημα ἤ πλοιάριο ἑνὸς στόλου, ὅπως καὶ τὸ 666 ἑνὸς τηλεφωνικοῦ ἤ ταχυδρομικοῦ κωδικοῦ, δὲν ἔχουν περισσότερη πνευματικὴ σημασία ἀπ’ ὅ,τι ἔχει τὸ 17 ἤ τὸ 5.946. Ἐκτὸς καὶ εἴμαστε σὰν τοὺς Παλαιοπίστους ποὺ ὀνόμαζαν τὴν Μεγάλη Πανορθόδοξο Σύνοδο τῆς Μόσχας “Ἀντίχριστον”, ἐπειδὴ ἔλαβε χώραν τὸ …1666! Ἐπειδὴ ὅμως ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς ἔχει καταχωρηθεῖ στὴν χριστιανικὴ γραμματεία ὡς ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀντιχρίστου, ἐὰν κάποιος θέλει νὰ μᾶς τὸν ἐπιβάλλει ἀναιτιολογήτως ὡς σύμβολον, αὐτὸ ἀποτελεῖ πρόκλησιν καὶ ἔχουμε καθῆκον καὶ ὑποχρέωσιν νὰ τὸ ἀπορρίψουμε καὶ νὰ μὴν τὸ δεχθοῦμε. Ἐδῶ οἱ ἄνθρωποι σεβόμενοι τὴν εὐαισθησίαν ἤ τὴν ἀνησυχίαν ὡρισμένων ἀνθρώπων, ἕνεκα τῶν προλήψεὼν τους, δὲν βάζουν ποτὲ τὸν ἀριθμὸ 13 στὴν πόρτα ἤ τὸν ὄροφο ἑνὸς ξενοδοχείου ἤ τὸν ἀριθμὸ θέσεως ἑνὸς ἀεροπλάνου.  Ἀποφεύγουν δὲ χάριν τῶν συνδαιτημόνων τους νὰ ἔχουν 13 στὸ τραπέζι. Ὁ Ἐρυθρὸς Σταυρὸς ἀποτελεῖ χριστιανικὴ ὀργάνωσι ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του, χωρὶς δὲ νὰ διεκδικῇ θρησκευτικὲς διακρίσεις ἔρχεται ἀρωγὸς σὲ κάθε ἀναξιοπαθοῦντα. Στὶς ἰσλαμικὲς χῶρες ὅμως μεταβάλλεται σὲ Ἐρυθρὰ Ἡμισέληνο χάριν τῆς εὐαισθησίας τῶν μουσουλμάνων. Δὲν εἶναι λοιπόν οἱ Χριστιανοὶ ἄξιοι τουλάχιστον τῆς αὐτῆς ἐκτιμήσεως ὅσον κι’ οἱ προληπτικοὶ ἤ οἱ ἀλλόθρησκοι; Ἀπὸ αὐτὸ ὅμως μέχρι τοῦ νὰ πιστεύουμε ὅτι ὅλοι οἱ κατασκευαστὲς τόσων καὶ τόσων γραμμικῶν κωδίκων  ἔχουν συνομωτίσει μεταξὺ τους γιὰ νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν ἐμφανῶς ἤ κρυφίως τὸ 666, φοβοῦμαι ὅτι ἐγγίζει τὰ ὄρια τῆς παράνοιας.

Τὸ κανάλι τῆς Τηλε-Τώρα (3.2.98) παρουσίασε τὴν περίπτωσιν δύο ἀτόμων προβληματισμένων μὲ τὸ 666. Ὁ ἕνας ἦτο κάποιος κύριος ποὺ τοῦ ἔδωσαν ὥς πινακίδα κυκλοφορίας μιὰ πινακίδα μὲ τὸ 666 καὶ ὁ ἄλλος ἐπειδὴ ὁ ἀριθμὸς μητρώου τοῦ γιοῦ του ἔτυχε νὰ εἶναι 666 καὶ ἡ Στρατολογία ἀρνεῖτο νὰ τὸν ἀλλάξῃ. Προσωπικῶς ἐὰν μοῦ δώσουν μία ταυτότητα μὲ τὸν ἀριθμὸ 666 ποσῶς ἐνοχλοῦμαι, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση βέβαια ὅτι σ’ αὐτὸν ποὺ ἦταν πρὶν ἀπὸ μένα ἔδωσαν τὸ 665 καὶ σ’ αὐτὸν ποὺ θὰ ἔλθῃ μετὰ ἀπὸ μένα θὰ τοῦ δώσουν τὸ 667!  Στὴν φυσικὴ ῥοὴ τῶν ἀριθμῶν τὸ 666 δὲν ἔχει τίποτε τὸ ὑποβολιμαῖον. Τώρα ὅσον ἀφορᾶ στὸ νὰ μοῦ γράψουν κάτι στὸ χέρι ἤ στὸ μέτωπο, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς μου δὲν μὲ ἔπλασε ἀγελάδα, ἀλλὰ κατ’ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσίν του, δὲν δέχομαι κανένα χάραγμα ἔστω καὶ ἄν πρόκειται γιὰ τὸ 33 ποὺ εἶναι τὰ χρόνια τοῦ Χριστοῦ ἤ καὶ τὸ 3 ποὺ εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐγὼ μία σφραγίδα δέχθηκα στὴν ζωήν μου καὶ προσεύχομαι στὸν Θεὸν νὰ μ’ ἀξιώσῃ μόνον μ’ αὐτὴν νὰ πεθάνω, τὴν σφραγίδα τῆς Δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ ἔλαβα κατὰ τὸ βαπτισμό μου!

Ἔχω γεμίσει ἀπὸ ἔγγραφα τῶν ὑπὲρ καὶ τῶν κατὰ τοῦ 666 μὲ πλῆθος ἑρμηνειῶν περὶ τῶν γραμμικῶν κωδίκων. Παρ’ ὅλο ὅτι ἔχω πίσω μου 17 ἔτη σχολείου δὲν καταφέρνω νὰ μορφώσω γνώμη. Εἶναι σὰν νὰ μοῦ λὲς νὰ διαβάσω ἕνα καρδιογράφημα ἤ μιὰ ἀκτινογραφία. Ἀφοῦ δὲν εἶναι τὸ ἀντικείμενό μου πῶς νὰ τὰ καταφέρω; Ἀλλὰ καὶ ἐπιστήμονας ποὺ ἐρώτησα οὔτε ἐκεῖνοι μπόρεσαν νὰ μὲ βεβαιώσουν περὶ τῆς παρουσίας τοῦ 666 στοὺς γραμμικοὺς κώδικες καὶ οὔτε συμφωνοῦν αὐτομάτως μὲ τὶς ὑπογραφὲς τῶν 15 ποὺ κυκλοφόρησαν γιὰ νὰ τὸ ἐπιβεβαιώσουν.

Ὁ κ. Τσουκαλᾶς, καθηγητὴς τῆς πληροφορικῆς στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης δηλώνει: “Ἐγὼ ἔδωσα ἁρμοδίως τὶς πληροφορίες μου, ὅτι δὲν ὑπάρχει στὸ bar-code κανένα 666. Ἐγὼ εἶμαι ἐπιστήμων καὶ δὲν κάνω οὔτε δαιμονολογία, οὔτε ἀριθμολογία ἤ ἄλλο τίποτα, άλλὰ ἐκθέτω ὅ,τι ἀνακαλύπτω καὶ βλέπω ἐμπειρικὰ σὰν ἐπιστήμων”.

Ὁ κ. Νικόλαος Μιχαλολιάκος, ποὺ εἶναι ὄχι μόνον χημικὸς μηχανικὸς ἀλλὰ καὶ πτυχιοῦχος θεολόγος, στὸ ἄρθρο του: “Ἡ ἐντιμότητα τῶν σχέσεων Ἐπιστήμης καὶ Θεολογίας”, λέει καὶ  τὰ ἑξῆς: “Ὁρισμένοι ἔχουν συνδέσει τὴν ὕπαρξη τῶν τριῶν διπλῶν γραμμῶν, ποὺ εἶναι μεγαλυτέρου μήκους ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες καὶ εὑρίσκονται στὰ δύο ἄκρα τῆς ἐτικέτας καὶ στὸ μέσον, μὲ τὸν ἀριθμὸ 666. Αὐτὸ εἶναι ἀπόλυτα ψευδές. … κατὰ συνέπεια στὴν ἀκραία περίπτωση ποὺ ἀγνοήσουμε τὸν λειτουργικὸ χαρακτήρα τῶν τριῶν αὐτῶν γραμμῶν (ἀρχὴ, μέση, τέλος), θὰ μποροῦσε νὰ πῇ κανεὶς ὅτι ἀπεικονίζει τὸν ἀριθμὸ 66, ἀλλὰ σὲ καμμία περίπτωση τὸν 666 (Ὀρθοδοξία καὶ Φυσικὲς Ἐπιστῆμες -Ἐκδόσεις Σαββάλας σ. 43-45).

Ἐπίσης ὁ κ. Καρδάσης, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς ἀπὸ χημικὸς ἐσπούδασε Οἰκονομικὰ, Πληροφορικὴ καὶ εἰδικὰ Γραμμωτὸ Κώδικα, ἀναφέρει καὶ μὲ πείθει ὅτι τὸ χξς΄ τῆς Ἀποκαλύψεως ἀποδίδεται μὲν μὲ ἀραβικοὺς ἀριθμοὺς ὡς 666, ἀλλὰ μόνον στὸ δεκαδικὸ σύστημα. Στὰ μαθηματικὰ ὅμως ἔχουμε διάφορα συστήματα. Ἔτσι στὸ ὀκταδικὸ σύστημα τὸ χξς΄ γράφεται: 1232! Στὸ δεκαεξαδικὸ γράφεται: 29Α καὶ στὸ δυαδικὸ 1010011010! Τὶ πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἁπλοῖ πιστοὶ ὅταν συναντοῦμε αὐτοὺς τοὺς συνδυασμοὺς ἀριθμῶν; Πῶς θὰ ξέρῃ ἡ κυρὰ Μαρία ὁταν βρῇ στὸ Σουπερμάρκετ ἕνα προϊὸν μὲ κωδικὸ 1232, ὅτι πρόκειται πράγματι γιὰ τὸ 1232 τοῦ δεκαδικοῦ συστήματος καὶ ὄχι τὸ ἐπάρατον 666 τοῦ ὀκταδικοῦ συστήματος; Ἀλλὰ καὶ στὸ δεκαδικὸ σύστημα ἀν περιοριστοῦμε τὶ πρέπει νὰ κάνουμε τὸν ἀριθμὸ 387 ποὺ εἶναι ὁ ἀριθμὸς τοῦ ὀνόματος τοῦ διαβόλου: Δ⁴+Ι¹⁰+Α¹+Β²+Ο⁷⁰+Λ³⁰+Ο⁷⁰+Σ²⁰⁰ = 387, ἢ τὸν ἀριθμὸ 758 ποὺ εἶναι ὁ ἀριθμὸς τοῦ σατανᾶ: Σ²⁰⁰+Α¹+Τ³⁰⁰+Α¹+Ν⁵⁰+Α¹+Σ²⁰⁰=758  ἢ τὸν ἀριθμὸ 556 ποὺ εἶναι ὁ ἀριθμὸς τοῦ Βεελζεβούλ: Β²+Ε⁵+Ε⁵+Λ³⁰+Ζ⁷+Ε⁵+Β²+Ο⁷⁰+Υ⁴⁰⁰+Λ³⁰ =556, ἢ τὸν ἀριθμὸ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀσμοδαίου, τοῦ Ἐωσφόρου, τοῦ …Τρισκατάρατου κ.λ.π. κ.λ.π.; Θὰ ἔπρεπε νὰ καταργήσουμε τὰ μαθηματικὰ! Ἀλλὰ γιατὶ νὰ ξεχάσουμε καὶ τὴν λατινικὴ γραφὴ τοῦ χξς΄ τὸ DCLXVI; Ἔτσι ἄν μεθαύριο κυκλοφορήσῃ μιὰ ψαροκονσέρβα, ἤ μιὰ σκόνη πλυσίματος στὴν ἀγορὰ μὲ τὴν μάρκα : DECALEXAVI, ἀσφαλῶς καὶ δὲν θὰ πρέπῃ νὰ τὴν ἀγοράσουμε, διότι ἐνῷ τὰ ἐνδιάμεσα φωνήεντα τῆς μάρκας δὲν ἔχουν καμία ἀριθμητικὴ ἀξία, τὸ ἄθροισμα ὅμως τῶν συμφώνων της καὶ τοῦ τελικοῦ της φωνήεντος μᾶς δίνει: 666! Πράγματι! D⁵⁰⁰+E⁰+C¹⁰⁰+A⁰+L⁵⁰+E⁰+X¹⁰+A⁰+V⁵+I¹ = 666!

Βλέπουμε λοιπόν ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ προσεγγίσεις εἶναι στεῖρες, σχολαστικὲς, χωρίς περιεχόμενο, νηπιώδους γνώσεως καὶ σὲ τίποτε δὲν μᾶς βοηθοῦν εἰς τὴν πνευματικὴν ζωὴν καὶ πρόοδο καὶ εἰς τὸ πῶς ν’ ἀγωνισθοῦμε ὄντως κατὰ τοῦ Ἀντιχρίστου. Τὸ 666 μόδα εἶναι καὶ θὰ περάσῃ διότι “μὲ τὰ χρόνια ἔρχονται τὰ φρόνια”. Εἶναι ὅμως κρῖμα διότι ὁ χρόνος καὶ ἡ φαιὰ οὐσία ποὺ χάνουμε στὴν στεῖρα καὶ διασπαστικὴ αὐτὴ διαμάχη περὶ τοῦ 666, θὰ μποροῦσαν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ τὴν μετάνοιά μας καὶ τὴν πνευματικὴ μας πρόοδο καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἔργα τῆς πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπης καὶ τῶν καθηκόντων μας ἔναντι τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καὶ τῶν προβλημάτων του ὅπως ἔκαναν οἱ Πατέρες. Ὁ Μ. Βασίλειος ἵδρυε ἐκτὸς ἀπὸ ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, ἐπίσης γηροκομεῖα, πτωχοκομεῖα, ἐπαγγελματικὲς σχολὲς, ὡς καὶ γυμναστήρια γιὰ νὰ ἀπασχολοῦνται οἱ νέοι καὶ νὰ μὴν ἀλητεύουν. Ἐμεῖς τὶ κάνουμε; Ἤμουνα νιὸς καὶ γέρασα καὶ δὲν εἶδα ποτὲ κανέναν νὰ βοηθῆται καὶ νὰ προοδεύῃ πνευματικῶς ἀπὸ τὰ ἐσχατολογικὰ!

Διερωτᾶται κανείς: Μήπως γιὰ νὰ σωθῷ πρέπει νὰ ξέρω γράμματα καὶ νὰ εἶμαι μυημένος στοὺς μαιάνδρους τῆς πληροφορικῆς; Ἀν εἶμαι ὀλιγογράμματος ἤ τελείως ἀγράμματος δὲν μπορῶ νὰ σωθῶ; Ἐὰν ἀκοὺγοντας αὐτὰ ποὺ λέγονται στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴν Θεία Λατρεία, προσπαθῶ νὰ τὰ ἐφαρμόσω, καὶ ὑποτάσσομαι στοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, σώζομαι ἢ δὲν σώζομαι; Μοῦ ἀρκοῦν τὰ λόγια τῆς Ἐκκλησίας, ἢ μήπως καὶ ἡ Πνευματικὴ μου Τροφὸς δὲν μὲ τρέφει μὲ αὐτάρκην τροφὴν καὶ πρέπει νὰ τὴν συμπληρώσω διὰ τῶν ἀντιπαρατιθεμένων γνωμῶν τῶν κυκλοφορούντων βιβλιαρίων καὶ φυλλαδίων; Ὀρθότατα λέγει ὁ κ. Μιχαλολιάκος, ὅτι σὲ περίπτωσι ἀκόμη καὶ ὑπάρξεως π.χ. ἀοράτου 666, σὲ γραμμικοὺς κώδικες, σὲ ταυτότητες κ.λ.π. : “δύσκολα θὰ μποροῦσε νὰ φαντασθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ κάθε ἁπλὸς ἄνθρωπος θὰ εἶχε ὁποιοδήποτε μερίδιο εὐθύνης ἄν κάποιοι τὸν παγίδευαν γράφοντας τὸν ἀριθμὸ 666 μὲ τρόπο ποὺ νὰ χρειάζεται πολύπλοκες τεχνολογικὲς γνώσεις, γιὰ νὰ τὸν ἀνακαλύψει” (αὑτόθι σ.45).

Φυσικὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀρνεῖται οὔτε ὑποτιμᾶ τοὺς διανοουμένους ἤ ἐπιστήμονας μεταξὺ τῶν μελῶν της. Ἀλλὰ ἡ πίστις δὲν εἶναι νοησιαρχικὴ καὶ ἐπακόλουθον  διανοήσεως. Καὶ ἐὰν μὲν οἱ πεπαιδευμένοι μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν, ἀρέσκονται νὰ σκαλίζουν τὴν Πατρολογία τοῦ Migne, νὰ συμβουλεύονται τὴν ξένην βιβλιογραφία καὶ νὰ καταλήγουν σὲ συμπεράσματα πολλάκις ἀντικρουόμενα μεταξὺ των, μπορεῖ ἀσφαλῶς νὰ εἶναι πολὺ ἐνδιαφέρον καὶ ἐμπλουτιστικὸν εἰς τὸν τομέα τῆς γνώσεως, ἴσως δὲ καὶ ἐποικοδομητικὸν γιὰ ὡρισμένους. Τὸ νὰ ἀποστερῇ ὅμως ὁ πνευματικὸς κάποιον τῆς  Θείας Κοινωνίας, νὰ ἀποκαλοῦμε τοὺς δεχομένους τὴν συνθήκη Σένγκεν “ἀπίστους καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας” γιὰ θέματα ἐπιδεκτικὰ ἑρμηνείας, μὴ κατωχυρωθέντα καὶ σαφῶς ἐκπεφρασμένα ὑπὸ τῶν Συνόδων, τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἤ τῶν Λειτουργικῶν μας κειμένων, τὸ θεωρῶ ὑπέρβασιν ἐξουσίας καὶ καθήκοντος. Αὐτὴ ἡ χωροφυλακοποίησις τοῦ θέματος εἶναι ὁ λόγος ἀκριβῶς ποὺ μὲ ἐξαναγκάζει νὰ ἐκφράσω γνώμην ἐπὶ τοῦ προκειμένου, δεδομένου ὅτι ἐμένα προσωπικὰ τὸ 666 δὲν μὲ ἐνδιαφέρει. Ἀσχολούμην μαζί του ἀπὸ τὸ 1952 ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν, ὅταν οὐδεὶς τῶν συγχρόνων ὀρθοδόξων ἠσχολεῖτο καὶ δὲν μαθαίνουμε ποτὲ στὸν γέρο πίθηκο πῶς νὰ κάνῃ γκριμάτσες. Τώρα ποὺ μοῦ τὸ παρουσιάζουν μου προξενεῖ τὴν ἐντύπωσι ξαναζεσταμένου καφέ. Γνωρίζοντας δὲ ὅτι τὸ θέμα εἶναι: “νεφύδριον καὶ παρελεύσεται” ὁ διάβολος μὲ τσιγκλάει νὰ αὐθαδιάσω καὶ νὰ πῶ σὲ ὅλους: “Ὅταν ἐσεῖς πηγαίνατε, ἐγὼ ἐγύριζα”!