ΟΜΟΛΟΓΙΑ:To σχετικο κειμενο του κακοδοξου μοναχου Αρσενιου του Κουτλουμουσιανου, στο οποιο αναφερεται ο Θεολογος κ. Σηματης στο ιστολογιο του "Πατερικη Παραδοσι", λογω της απεχθειας που μας προκαλει η κακοδοξια του, δεν το δημοσιευουμε δι αυτον ακριβως τον λογο. Οι Αγιορειτες κακοδοξοι αχρικαιριτες μοναχοι των θλιβερων ημερων μας, ειναι τοσο Κακοδοξοι και Σκοτισμενοι απο τον ΜΟΛΥΣΜΟΝ, οσο και οι σημερινοι Φαναριωτες Αιρετικοι επισκοποι και ο Αρχιαιρεσιαρχης επισκοπος τους Βαρθολομαιος ο Παγκακιστος.

Μήνυμα σεβασμού, αλλά και οικουμενιστικής ανοχής του μοναχού Αρσενίου προς την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους Αγίους μας.

      Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια ἀρχίζει τὸ ἄρθρο του, «Μήνυμα σεβασμοῦ πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τοὺς Ἁγίους», ὁ μοναχὸς Ἀρσένιος (τὸ παραθέτουμε στὴν συνέχεια). Ἀλλά, τί κρίμα! Ἀπὸ τὴ συνέχεια τοῦ ἄρθρου του καταδεικνύεται ὅτι ὁ Οἰκουμενιστικὸς ἰὸς ἔχει ἐξαπλωθεῖ πρῶτα-πρῶτα στοὺς Ἁγιορεῖτες μοναχούς καὶ ἡ μόλυνση αὐτὴ μεταδίδεται νομοτελειακὰ καὶ στὰ ἄλλα μέλη τῆς Ἐκκλησίας!

    Τὸ ἔχει γράψει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ὅταν γάρ τι κενὸν (αἱρετικό) ἐπεισενεχθῇ, ἀεὶ καινοτομίας τίκτει καὶ οὐδαμοῦ ἵσταται… Πῶς οὖν “αἱρετικόν”, φησίν, “ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ”; παρὰ τοῦ τὸν ἀδιόρθωτον λέγει, ὃν οἶδας ἀνίατα νοσοῦντα». Καὶ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ οἱ ἄλλοτε φύλακες τῆς Ὀρθοδοξίας Ἁγιορεῖτες, δὲν τὴν πολεμοῦν πλέον! Δὲν «παραιτοῦνται» ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς! Κοινωνοῦν μαζί τους καὶ τοὺς μνημονεύουν κι ἔτσι ἔχουν ἐπιτρέψει ἐπὶ δεκαετίες στὴν παναίρεση νὰ ἐπεκτείνεται καὶ ἑκατομμύρια πιστούς (ποὺ ἀναμένουν ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος τὸ σύνθημα) νὰ μὴν ἐναντιώνονται, ὅπως ἔπρεπε στὴν Παναίρεση.

   Προφητικὰ ὁ ἀείμνηστος Ἰωάννης Κορναράκης εἶχε χαρακτηρίσει τὸ Ἅγιον Ὄρος (ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὑπέκυψε στὶς ἀπαιτήσεις τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ Φαναρίου καὶ σταμάτησε νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν Πίστη), ὡς «αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας»!

    Καὶ τοῦτο, ἐν μέρει, ἀποδεικνύει τὸ ἄρθρο τοῦ μ. Ἀρσενίου. Ἕνα ἄρθρο θαυμάσιο μὲν γιὰ ὅσα γράφει γιὰ τὸν ἅγιο Παΐσιο, ὄπισθεν ὅμως τῶν ὁποίων κρύβεται ὁ οἰκουμενιστικὸς ἰὸς τῆς ἀνοχῆς στοὺς Οἰκουμενιστές (κι ἡ ἀνοχὴ εἶναι ἡ ναυαρχίδα τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ στρατοῦ), ἡ ἀποδοχὴ τῆς αἱρέσεως τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ καὶ τῆς ὑπακοῆς στοὺς αἱρετικοὺς ψευδοΠοιμένες!

    Κι ἐμεῖς δὲν συμφωνοῦμε μὲ ὅσα ἔκτροπα συνέβησαν στὶς ἐκδηλώσεις ἐναντίον τῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη (ποὺ ἐλέγχει ὁ π. Ἀρσένιος), στὴν ὁποία συμμετεῖχαν πολλὰ σωματεῖα καὶ ὀργανώσεις (κι ΟΧΙ μόνο τὰ δύο ποὺ ἀναφέρει). Ὅμως αὐτὲς οἱ ἐκδηλώσεις συνέβαλαν κατά τι (ἀσφαλῶς καὶ μὲ ἄλλους φανεροὺς καὶ κρυφοὺς παράγοντες καὶ λόγους) στὴν ἀναβολὴ τῆς ἐπιβολῆς τῆς ἀνελεύθερης Κάρτας τοῦ Πολίτη ἕως τὸ 2018.

    Κι ἐμεῖς δὲν συμφωνοῦμε μὲ τὶς κακόβουλες καὶ βλάσφημες ἐπιθέσεις ἐναντίον τοῦ ἁγίου Παϊσίου ἀπὸ κάποιους Παλαιοημερολογῖτες καὶ τὸ ἔχουμε δηλώσει. Κι ἐμεῖς ἀποδεχόμαστε τὴν ἁγιοποίησή του, ἔστω κι ἂν ἔγινε ἀπὸ αἱρετικὸ Πατριάρχη. Ὅποιος ἀνατρέξει στὴν ἱστορία θὰ δεῖ ὅτι, ἀκόμα καὶ χειροτονίες ἀπὸ αἱρετικοὺς δέχτηκαν Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, σὲ παρόμοιους καιροὺς ποὺ ἐπικρατοῦσε ἡ σύγχυση τῆς αἱρέσεως.

    Ἀλλὰ τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι σ’ αὐτά. Τὸ πρόβλημα βρίσκεται στὸ γεγονὸς ὅτι ὁ μ. Ἀρσένιος, μὲ πρόφαση τὴν ἱερὴ ἀγανάκτηση ποὺ τοῦ δημιουργήθηκε ἀπ’ ὅσα ἔγιναν στὴν ἐκδήλωση αὐτή, ἔρχεται αὐτόκλητος(;) συνήγορος τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη καὶ χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεται τῆς αἱρέσεως τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ καὶ τῆς Παναιρέσαεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ· ἐπικαλούμενος μάλιστα τὴν γνώμη τοῦ ἀείμνηστου π. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου μὲ πλάγιο τρόπο. Γράφει:

   «Ὡστόσο ὅμως μὲ ἀδελφικὴ ἀγάπη συνιστῶ σὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους (ἐννοεῖ μόνο τοὺς τοῦ Π.Η.;) ποὺ τολμοῦν καὶ ἀναιροῦν Ἁγίους καὶ Πατριάρχες τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ μελετήσουν βαθιὰ τὰ συγγράμματα τῆς μεγάλης μορφῆς τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ πατρὸς Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου καὶ ἐκεῖ θὰ πάρουν ὅλες τὶς ἀπαντήσεις τους καὶ θὰ ἐννοήσουν τί σημαίνει Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας, τί σημαίνει Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ γενικότερα τί σημαίνει καὶ πὼς πρέπει νὰ σεβόμεθα τὴν Ἱερὰ Τάξη τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

     Ἐκεῖ ἐξηγεῖ ὁ Μακαριστὸς π. Ἐπιφάνιος, πότε πρέπει καὶ πότε ἔχει τὸ δικαίωμα ἕνας κληρικὸς μίας ἐνορίας, ὅταν ἔχει ἕνα ἐμπόδιο ἢ πειρασμὸ θὰ λέγαμε, γιὰ τὸν Ἐπίσκοπό του καὶ θέλει νὰ παύσει τὴ μνημόνευση τοῦ Ἐπισκόπου του».

   

   Ὅμως, ἀποκρύπτει, δὲν ἀναφέρει, τί ἀκριβῶς γράφει ὁ π. Ἐπιφάνιος! Ἐμεῖς βέβαια τὸ ἔχουμε παραθέσει πολλὲς φορές (ἀντιμετωπίζοντας τὸν ἄλλο διαστρεβλωτὴ τοῦ π. Ἐπιφάνιου, τὸν κ. Τελεβάντο), θὰ τὸ γράψουμε ἄλλη μία φορά. Γράφει ὁ π. Ἐπιφάνιος, ἀναφερόμενος στὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, τὰ πρώϊμα οἰκουμενιστικὰ κατορθώματα τοῦ ὁποίου εἶχαν σκανδαλίσει πολλούς:

   «Νὰ διαμαρτυρώμεθα κατ' αὐτοῦ καὶ νὰ ἀγωνιζόμεθα. Ἂν δὲ ἡ συνείδησίς τινος δὲν ἀνέχηται νὰ μνημονεύῃ τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἔχει τὸ δικαίωμα, προβαίνων ἔτι περαιτέρω, νὰ παύσῃ τὸ μνημόσυνον του, συμφώνως τῶ ΙΕ΄ Κανόνι τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τοῦτο ὅμως εἶνε τὸ ἔσχατον βῆμα, εἰς ὃ δύναται νὰ προχωρήσῃ, ἂν θέλῃ νὰ μὴ εὑρεθῆ εἰς σχίσματα καὶ εἰς ἀνταρσίας».

    Καὶ παρακάτω: "Οἱ ἱεροὶ Κανόνες παρέχουσι δικαίωμα παύσεως μνημοσύνου τοῦ αἱρετικὰς διδασκαλίας κηρύσσοντος Ἐπισκόπου ἢ Πατριάρχου (π. Ἐπιφανίου θεοδωρόπουλου, "Τὰ Δύο Ἄκρα", σελ. 89-90).

     Καὶ βέβαια, τὰ ὅσα γράφει, ὁ σεβαστὸς μ. Ἀρσένιος, ἂν τὰ ἔγραφε μόνο γιὰ τοὺς Παλαιοημερολογῖτες, δὲν θὰ ἦταν δική μας δουλειά, ἀλλὰ χρέος δικό τους νὰ ἀπαντήσουν. Ὅμως, μὲ ὅσα γράφει στὴ συνέχεια, δείχνει ὅτι δὲν στοχεύει μόνο στοὺς Παλαιοημερολογῖτες, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσους ἕως τώρα ἔχουν πάρει θέση γιὰ τὴν Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη ἐξ  αἰτίας τῆς συνεχίσεως τῆς οἰκουμενιστικῆς πολιτικῆς τοῦ Ἀθηναγόρα καὶ μετατροπῆς της σὲ κορυφαία αἵρεση. Καὶ εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι τώρα πλέον, δὲν εἶναι (ὅπως τότε) κρυφή, συγκεχυμένη καὶ ἀμφισβητούμενη ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ καταδικασμένη στὴν συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων, στιγματισμένη ὡς Παναίρεση ἀπὸ τὸν Ἅγιο τῶν ἡμερῶν μας Ἰουστῖνο (Πόποβιτς). Εἶναι αἵρεση ἐπίσημα καταγεγραμμένη σὲ ἔντυπα, σὲ κασέττες, σὲ βίντεο, ἔργοις καὶ λόγοις ἐπίμονα ἐπαναλαμβάνομενη, παρὰ τὶς διαμαρτυρίες, τὶς ἀντιδράσεις, τὶς «Ὁμολογίες Πίστεως», τὶς ἀποτειχίσεις! Τὴν αἱρετικὴ φατρία τοῦ Φαναρίου, τίποτα πιά δὲν σταματᾶ! Ὁπότε, μὲ ποιά λογικὴ ὁ π. Ἀρσένιος ξεπερνᾶ καὶ ὑποβαθμίζει τὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων (καὶ τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου) καὶ καταφεύγει στὴν ξεπερασμένη τοποθέτηση τῆς "ἄχρι καιροῦ" ἀνοχῆς, ποὺ ἐξέφρασε ὁ π. Ἐπιφάνιος τότε; Ποιός τοῦ δίνει τὸ δικαίωμα νὰ δογματίζει ὅτι, μόνο ὅταν γίνει ἡ ἕνωση μὲ τοὺς ἑτερόδοξους, μόνον τότε θὰ πάρουμε μέτρα;

    Νὰ λοιπόν ἡ συνέχεια τοῦ ἄρθρου τοῦ μ. Ἀρσένιου, διὰ τοῦ ὁποίου «ὑπερασπίζεται» τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διδάσκοντας ὅτι ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νὰ ἀνεχόμαστε τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ περιμένουμνε ἀπὸ τὸ Χριστὸ τὴν ἀντιμετώπισή τους!

   «Βέβαια τὰ τολμηρὰ ἀνοίγματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρὸς τὸν Παπισμὸ καὶ γενικότερα στὸν Οἰκουμενισμὸ προκαλοῦν ἀνησυχία. Ὅμως δὲν μποροῦμε καὶ δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα ἐκ τῶν προτέρων νὰ βγάζουμε συμπέρασμα καὶ νὰ ποῦμε πὼς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο πρόδωσε ὁλοκληρωτικὰ τὴν Ὀρθοδοξία μας, ἐὰν πρῶτα δὲν ὁμολογήσει τὸ ἴδιο τὸ Φανάρι τὴν ἕνωση μὲ τοὺς προαναφερόμενους αἱρετικούς. Ἐάν, ὁ μὴ γένοιτο, γίνει αὐτὸ τὸ φοβερό, ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ εἶναι ὁ Χριστός, θὰ τακτοποιήσει αὐτὴ τὴ συμφορά, ὅπως καὶ ἄλλοτε παλαιότερα χρειάστηκε καὶ τὸ ἔπραξε».

      Κρίμα καὶ πάλι, γιατὶ ὁ μ. Ἀρσένιος ὑπερασπίζεται τὴν προσβληθεῖσα τιμὴ ἑνὸς Ἁγίου ἀπὸ κάποιους φανατικοὺς Γ.Ο.Χ. (ὅπως γράφει), ἀλλὰ δὲν ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἀπὸ τοὺς «βαρεῖς καὶ λοιμώδεις λύκους» τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μὲ τὸ ἕωλο ἐπιχείρημα ὅτι ἀκόμα ὁ «λύκος» Πατριάρχης δὲν ἔκανε τὴν Ἕνωση!!! Ὢ τῆς ἐσκεμμένης «ἀγνοίας»!

     Ἀλήθεια, πάτερ Ἀρσένιε; Ὁ ἅγιος Κύριλλος (καὶ τόσοι Ἅγιοι ἐπώνυμοι καὶ ἀνώνυμοι ἱερομόναχοι, μοναχοί καὶ λαϊκοί) περίμεναν νὰ κάνουν πρῶτα τὴν ἕνωση (μὲ ποιούς ἄραγε;) ὁ Νεστόριος (καὶ ἄλλοι πάμπολλοι αἱρετικοί) γιὰ νὰ διακόψουν τὸ Μνημόσυνό τους καὶ νὰ τοὺς ἀποκηρύξουν ἀπὸ Ποιμένες τους,  ἢ  τὸ ἔκαναν ἀμέσως, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἄκουσαν νὰ κηρύττουν τὶς βλάσφημες κατὰ τῆς Παναγίας κακοδοξίες τους; Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, «ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, θὰ τακτοποιήσει αὐτὴ τὴ συμφορά» ἀπὸ μόνος Του; Δὲν ἐντέλλεται καὶ ἐπιζητεῖ τὴν συνεργία τῶν ἀνθρώπων, καὶ χαίρεται καὶ τὴν τιμᾶ, ὅταν ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ὁμολογία καὶ ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν; Ἀλλὰ καὶ ἡ Παναγία Μητέρα Του δὲν χαιρόταν καὶ ἐπαινοῦσε τοὺς ἁγιορεῖτες μοναχούς, ὅταν αὐτοὶ ἀγωνίζονταν κατὰ τῶν αἱρετικῶν ἐχθρῶν τοῦ Υἱοῦ Της;

      Ἂν εἶναι βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, π. Ἀρσένιε, ἡ ἀσέβεια κατὰ ἑνὸς Ἁγίου, πόσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ βλασφημία κατὰ τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, κατὰ τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του, τὴν ὁποία ναρκοθετεῖ ὁ  Πατριάρχης μὲ τὴν φατρία του καὶ ἀλλοιώνει διὰ τῶν κακοδοξιῶν του περὶ τῆς διηρημένης Ἐκκλησίας καὶ τῆς βαπτισματικῆς θεολογίας; Δὲν ἀρκεῖ ἡ αἵρεση αὐτή; Πρέπει νὰ γίνει καὶ ἡ ἕνωση τῶν Οἰκουμενιστικῶν αἱρετικῶν μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες αἱρετικούς, δηλαδὴ νὰ προχωρήσουμε στὴν Πανθρησκεία, καὶ τότε νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς;

Σημάτης Π.

Μήνυμα σεβασμοῦ πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ τοὺς Ἁγίους

Γράφει ὁ Μοναχὸς Ἀρσένιος,

Σκήτη Κουτλουμουσίου, Ἅγιον Ὅρος

To σχετικο κειμενο του κακοδοξου μοναχου Αρσενιου του Κουτλουμουσιανου, στο οποιο αναφερεται ο κ. Σηματης, λογω της απεχθειας που μας προκαλει η κακοδοξια του, δεν το δημοσιευουμε δι αυτον ακριβως τον λογο. Οι Αγιορειτες κακοδοξοι αχρικαιριτες μοναχοι των θλιβερων ημερων μας, ειναι τοσο κακοδοξοι, οσο και οι σημερινοι Φαναριωτες Αιρετικοι.