....σαν τον άνθρωπο
που ανέβηκε
σε ψηλό βράχο της θάλασσας
Δεν υπάρχει ελεύθερος άνθρωπος κανένας παρά μόνο αυτός που ζει κοντά στον Χριστό.
Αυτός είναι υπεράνω κάθε συμφοράς.
Αν ο ίδιος δεν θέλει να αδικήσει τον εαυτό του , οι άλλοι δεν έχουν ποτέ τη δύναμη να τον βλάψουν, μένει απρόσβλητος.
Δεν τον βασανίζουν τα οικονομικά προβλήματα. Γιατί ξέρει πως «τίποτα δεν φέραμε στον κόσμο αυτό. Κι είναι φανερό ότι ούτε και να πάρουμε κάτι μαζί μας φεύγοντας θα μπορέσουμε».
Δεν τον τρώει η επιθυμία για δόξες και τιμές. Γιατί έμαθε πως το «πολίτευμα μας είναι στον ουρανό».
Δεν τον στενοχωρεί να τον βρίσουν ούτε τον εξοργίζει αν τον χτυπήσουν .
Για τον χριστιανό υπάρχει μία και μόνη συμφορά: να μην κάνει το θέλημα του Θεού. Άλλο τίποτα δεν θεωρεί συμφορά, ούτε την απώλεια τών χρημάτων, ούτε την εξορία, ούτε τους μεγαλύτερους κινδύνους.
Και αυτό που όλοι το τρέμουν, το να φύγει από αυτόν τον κόσμο και να πάει στον άλλο, εκείνος το θεωρεί πιο ευχάριστο από την ζωή.
Ο χριστιανός είναι σαν τον άνθρωπο που ανέβηκε σε ψηλό βράχο της θάλασσας και παρατηρεί όσους είναι μέσα στο νερό και προσπαθούν να σωθούν σ΄ένα ναυάγιο.
Βλέπει άλλους να σκεπάζονται από τα κύματα , άλλους να πέφτουν σε υφάλους, άλλους να τους παγιδεύει το ρεύμα και να τους πηγαίνει όπου αυτό θέλει.
Βλέπει άλλους να χάνονται μες στο βυθό κι άλλους στην επιφάνεια , πάνω σε μια σανίδα ή ένα κομμάτι του πλοίουνα κάνουν τα ΄χερια τους βάρκα και πηδάλιο.
Και βλέπει άλλους να επιπλέουν νεκροί.
Σαν κι αυτόν που βρίσκεται σε ψηλό βράχο, έτσι κι ο άνθρωπος που στρατεύτηκε με τον Χριστό βγαίνει μέσα από την ταραχή του βίου και κάθεται σε τόπο υψηλό και ασφαλή .
Γιατί τι είναι πιο ασφαλές και υψηλό από το να έχει κανείς μια φροντίδα: πώς να αρέσει στον Θεό~
Ιωάννης Χρυσόστομος
(Επιστολή προς Θεόδωρον μοναχόν , ΕΠΕ 28, 739-741)
σημ. Μisha : Mπορεί να εκφράσει κάποιος πολλές αντιρρήσεις στις παρατηρήσεις του αγίου Ιωάννη. Όμως αν διαβάσει τη ζωή του θα δεί πως όλα όσα περιγράφει τα βίωσε μέχρι κεραίας και στον υπέρτατο βαθμό, θυσιάζοντας την αρχιερατική του «σταδιοδρομία» αλλά και την ίδια του τη ζωή για να υπερασπιστεί τους αδικημένους και την Ευαγγελική διδασκαλία εναντίον βασιλέων και αρχόντων.
Από τον ΜΙΣΑ
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Διαβάζοντας το κείμενο από την πρώτη παράγραφο εντυπωσιάζεσαι ... ποιος να τα γράφει, σκέφτεσαι . . . έστω και αν συνεχίζοντας την ανάγνωση συλλογίζεσαι ότι "ου παντός χωρείν"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά όταν βλέπεις κάτω κάτω ποιος είναι ο συγγραφέας, αναφωνείς: όντως Χρυσόστομος.
Ἔτσι ακριβώς εβίωναν οι άγιοί μας. Δεν θεολογούσαν απλώς αλλά ζούσαν για τον Χριστό, με τον Χριστό και κάθε τι που μας άφησαν ως παρακαταθήκη ήταν καταστάλαγμα της εμπειρίας τους. Σήμερα θεολογούμε με υστεροβουλία και ιδιοτέλεια και κυρίως για να στηρίξει ο καθένας τη θέση του και τη στάση του στα προβλήματα της Εκκλησίας. Δυστυχώς διαβάζουμε τους αγίους μας αλλά δεν κατανοούμε την υπέρβαση που έκαναν για να γίνουν άγιοι. Θέλουμε να τους μιμηθούμε στην ανάσταση αλλά όχι στη σταυρική πορεία τους, που οι ίδιοι ακολούθησαν κατά μίμηση του Χριστού. Είμαστε οι Χριστιανοί του βολέματος, καλοπερασάκηδες με μεγάλα λόγια και μεγάλες ιδέες, χωρίς έργα. Αφού δεν μπορούμε να μιμηθούμε αυτά τα μεγάλα αναστήματα, τουλάχιστον ας διαβάζουμε τα κείμενα τους για να ελεγχόμαστε και να λυπούμαστε για τα χάλια μας, όσοι από μας έχουμε ακόμη ζώσα συνείδηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή