Ομολογία

ΤΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

Θέλαμε ν’ αποφύγουμε κάθε σχόλιο σχετικό με τη Μονή Βατοπεδίου, αφήνοντας την υπόθεση στη λήθη, αλλά το ενημερωτικό φυλλάδιο της μονής, που κυκλοφόρησε στους εκκλησιαστικούς χώρους, μητροπόλεις, ενορίες, κλπ, μας αναγκάζει να σχολιάσουμε κάποια από τα γραφόμενα σ’ αυτό.

Στο ενημερωτικό φυλλάδιο γίνεται λόγος για φιλανθρωπικές δραστηριότητες της μονής από το 1747-1922.
Δεν θα σχολιάσουμε τις δέκα περιπτώσεις φιλανθρωπίας στο προαναφερθέν διάστημα των 175 χρόνων.
Πρόκειται βεβαίως για αξιόλογες χορηγίες της μονής, σε έργα άξια λόγου και σε καίριες εποχές για το καθένα,, αλλά όλες αυτές οι δραστηριότητες ανήκουν σε χρόνους προγενέστερους της παρούσης διοικήσεως της μονής, και η αναφορά τους σ’ αυτές αδυνατίζουν την πειθώ στην οποία αποβλέπει η κυκλοφορία του φυλλαδίου.

Στο διάστημα από το 1990 που η ιερά μονή έγινε κοινόβιο μέχρι σήμερα (2009) δηλώνεται ότι το 50% των καθαρών εσόδων της μονής ετησίως διατίθενται για υποτροφίες φοιτητών, βοήθεια σε άπορες οικογένειες, ιατρική περίθαλψη απόρων, αποφυλάκιση απόρων κρατουμένων, απεξάρτηση εξαρτημένων, ενίσχυση μονών, βοήθεια σε εκκλησιαστικούς οργανισμούς (κατασκηνώσεις και ιδρύματα στην Ελλάδα, Κύπρο, Αρμενία, Αμερική, Ρωσία, Ρουμανία, Σερβία, Αφρική, και επαρχίες Οικουμενικού Πατριαρχείου).
Επίσης η ιερά μονή δαπανά για τη φιλοξενία των επισκεπτών της, καθώς και για εκδόσεις.
Είχε δε στην πρόθεσή της να κτίσει και λειτουργήσει Κέντρο αποκαταστάσεως αναπήρων (προϋπολογισμού 45 εκατομμυρίων ευρώ), Γηροκομείο στη Λεμεσό (5 εκατομμ. Ευρώ), Κέντρο απεξάρτησης εξαρτημένων, και ιατρική μονάδα 200 εκατομμυρίων ευρώ.

Ας μας συγχωρέσει ο άγιος ηγούμενος και η σεβαστή γεροντία της μονής, ότι τα αναφερόμενα όπως αναφέρονται είναι γενικά και αόριστα, και ναι μεν ο μέσος αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι γίνεται από τη μονή και κάποιο φιλανθρωπικό έργο, αλλά δεν πείθεται πλήρως, διότι η αναφορά είναι συγκεκαλυμμένη, εφ’ όσον δεν αναφέρονται συγκεκριμένα ποσά για την κάθε περίπτωση ούτε αναφέρεται το ποσό που εκπροσωπείται από το 50% του ετησίου εισοδήματος της μονής.

Ενώ αντιθέτως για έργα μη συντελεσθέντα αλλ’ απλώς συμπεριληφθέντα σε μελλοντικό σχεδιασμό αναφέρονται κάποια συγκεκριμένα ποσά, τα οποία δηλώνονται με ευκολία, και δεν αποκλείεται να είναι και διογκωμένα.
Επίσης δεν γίνεται αναφορά για το πως διατίθεται το άλλο 50% του ετησίου εισοδήματος.
Με αυτό που λέμε δεν θέτουμε σε αμφισβήτηση την καλή προαίρεση τη φερεγγυότητα και τη φιλαλήθεια της μονής.
Έλα όμως που με όσα έχουν γραφεί και έχουν ειπωθεί τον τελευταίο χρόνο για τη μονή από εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικά μέσα, έχουν φθαρεί οι προαναφερθείσες αρετές και στη συνείδηση του αναγνώστου υποβόσκει ενδόμυχη αμφισβήτηση.
Ο αναγνώστης του ενημερωτικού φυλλαδίου περίμενε να διαβάσει πιο καθαρά και πιο συγκεκριμένα πράγματα.
Ένα ενημερωτικό που αφήνει κενά είναι καλύτερα να μην κυκλοφορήσει. Διότι το κακό δευτερώνεται. Και η δευτέρωση τώρα πια δεν προέρχεται από τρίτους και εξωτερικούς, από ανθρώπους κακοπροαίρετους που αποβλέπουν «στην απαξίωση των θεσμών και στο χωρισμό της εκκλησιαστικής και κρατικής διοικήσεως», αλλά μέσα από την ίδια τη μονή.

Επίσης είμαστε υποχρεωμένοι να συμπληρώσουμε ότι η ενημέρωση που επιδιώκεται με την κυκλοφορία του ενημερωτικού φυλλαδίου δεν είναι πλήρης. Καμμία αναφορά σ’ αυτό στο ελικόπτερο, στα ταχύπλοα, στα πολυτελή τζιπ, στα οφσόρ, στις σουίτες του βασιλιά, του πρωθυπουργού, των υψηλών επισκεπτών του πλούτου και της κοσμικής δυνάμεως, και σε άλλα παρόμοια πολυτελή, που καλώς ή κακώς λέχτηκαν και τα άκουσαν οι πολλοί και σχημάτισαν την εντύπωση ότι οι αναχωρηταί έχουν μεταβληθεί σε πλουτοκρατία και μπουρζουαζία.

Καμμία λέξη επίσης για τις επισκέψεις του αγίου ηγουμένου στα υπουργεία, στα σπίτια των υπουργών και πρωθυπουργών, κουβαλώντας παραμάσχαλα την αγία ζώνη και άλλα κειμήλια της μονής, τάχα για να τα προσκυνήσουν.

Συμμεριζόμαστε τον πόνο της διοικήσεως της μονής για το διασυρμό, αλλ’ ας μας μας επιτρέψουν να πούμε ακόμη ότι ο πλούτος δεν είναι καλός σύμβουλος.
Ο πλούτος είναι κακό πράγμα.
Βέβαια όπως τονίζεται στο ενημερωτικό φυλλάδιο οι μοναχοί δεν έχουν καμμιά σχέση με τα εισοδήματα της μονής τα μικρά ή τα μεγάλα.
Ούτε ασχολούνται με αυτά.
Οι μοναχοί έχουν τα διακονήματά τους και την προσευχή τους.
Συγγνώμη, αλλά και αυτό δεν πείθει τους αναγνώστες του ενημερωτικού φυλλαδίου.

Το ίδιο επιχείρημα πιπιλίζουν και οι δεσποτάδες που ζουν, όσοι ζουν, μέσα στη χλιδή, στον πλούτο και στην καλοπέραση.
Το ίδιο λέει και ο πάπας των παπικών για τα πλούτη του Βατικανού.
Και οι κεφαλαιοκράτες που αυγατίζουν τα κεφάλαιά τους εις βάρος του φτωχού λαού λένε ότι δεν τα έχουν για τους ίδιους, αλλά για το λαό, για τους άνεργους, αφού με τις επιχειρήσεις τους δίνουν εργασία και ψωμί στους εργαζόμενους!

Η μονή Βατοπεδίου και κάθε μονή δεν θα διέτρεχε τον κίνδυνο να διασυρθεί αν δεν υπήρχε συσσωρευμένος και αποταμιευμένος πλούτος.
«Οι βουλόμενοι πλουτείν» λέει ο απόστολος Παύλος «εμπίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και επιθυμίας πολλάς και ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν».
Ο λόγος του Αποστόλου είναι αιωνίου κύρους και ισχύος.
Καλύτερα να ήταν η μονή φτωχή σε υλικά και πλούσια σε πνευματική δύναμη, παρά πλούσια σε υλικά και φτωχή σε πνεύμα.
Δεν έχουμε διάθεση να δικαιολογήσουμε τους άθεους και τους μαρξιστάς που μισουν την εκκλησία και το μοναχισμό! Απαγε της βλασφημίας!

Αλλά οι άνθρωποι του Χριστού πρέπει να είναι «φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί», για να μη δίνουν αφορμές σ’ αυτούς που ζητούν αφορμές.
Και θα έπρεπε ακόμη να ακολουθούν το παράδειγμα του αστέγου και ανυπόδητου Ναζωραίου, ο οποίος έλεγε «αι αλώπεκες και τα πετεινά του ουρανού φωλεούς έχουσι, αλλ’ ο υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη».

Φτωχή έπρεπε να είναι και η Εκκλησία.
Θα έπρεπε να βλέπει το χρήμα σαν φωτιά που καίει και την πετάει και την απομακρύνει από τα χέρια της.
Θα έπρεπε να μοιράζει αμέσως τα εισοδήματά της στο φτωχό και πεινασμένο λαό, που δεν έχουν στέγη, ρούχο, ψωμί, φάρμακα.
Στους πολύτεκνους, στους ανθρώπους που δεν έχουν ένα ποτήρι νερό, όπου γης και αν είναι αυτοί.
Τότε ο πλούτος θα έκανε αληθινή διαφήμιση του ευαγγελίου και όχι δυσφήμιση, τότε θα εύρισκε εφαρμογή ο λόγος του Κυρίου «ποιήσατε εαυτοίς φίλους εκ του μαμμωνά της αδικίας, ίνα όταν εκλίπητε, δέξωνται υμάς εις τα αιωνίους σκηνάς».

Τότε ηγούμενοι και μοναχοί θα ήταν πράγματι αναχωρηταί και ακτήμονες.
Τότε θα είχαν και χαμόγελο και χαρά και μακαριότητα, και θα τα μετέδιδαν και στους επισκέπτες τους, με τους οποίους θα μοιράζονταν το ξεροκόμματο.
Με φαντασμαγορικές τράπεζες με τα πολυδάπανα πανηγύρια και σόου, με κοκκινόψαρα και σκυλόψαρα και γαρίδες του ωκεανού και τα παρόμοια δεν ωφελούνται οι επισκέπτες ούτε γίνεται με τα λουκούλλεια αυτά γεύματα ιεραποστολή.

Ο Χριστός και οι απόστολοι ήξεραν κάτι παραπάνω, όταν προτίμησαν τη φτώχεια.
Ο Ιούδας πρόδωσε το Χριστό για το χρήμα.
Δεν μπορούσε να υπηρετήσει και το Χριστό και το χρήμα.
Ο απόστολος Παύλος εργαζόταν ως σκηνοποιός για να βγάζει τα προς το ζην και για να δίνει και στους μη έχοντας.
Πουθενά μέσα στις Άγιες Γραφές δεν συνιστάται συσσώρρευση πλούτου.
Τον πλούτο λένε οι Γραφές «κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι» και «σης και βρώσις αφανίζουσι».
Αντιθέτως επαινείται η χήρα που έρριξε το μοναδικό δίλεπτο που είχε στο γαζοφυλάκιο.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολύ περισσότερα, αλλά αρκούμαστε στα λίγα αυτά, με τα οποία έγινε σαφές αυτό που θέλαμε να τονίσουμε.

Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Ιουνίου 2009