Ομολογία

 

Πτολεμαΐδα 25/11/2023

Αγίας  Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης

 ΔΕΥΤΕ ΔΙΑΛΕΧΘΩΜΕΝ (Ησαϊα 1,18)

Απαντήσεις στον π. Δημήτριο Αθανασίου Περί των Γ.Ο.Χ.

του Ιωαννη Ριζου, Ερευνητου.

 Πάτερ Δημήτριε.

 Α.

Αναφέρετε προς επίρρωση των λεγομένων σας επτά σχίσματα για να εκμαιεύσετε

συμπεράσματα. Όμως  η θεματολογία  αυτών των σχισμάτων δεν έχουν απολύτως

καμία θεματική ομοιότητα, συνάφεια ή  αναλογία με το ημερολογιακό πρόβλημα και

σχίσμα του 1924. Είναι δηλαδή άσχετα με το πρόβλημά μας. Απο τον τρόπο

θεραπείας ενός κατάγματος στο χέρι δεν μπορεί ένας γιατρός να αντλήσει

θεραπευτικά συμπεράσματα για την θεραπεία του εγκεφαλικού ανευρύσματος.

 Αντιθέτως,  στην εργασία με τίτλο " Ού βουλόμεθα ζην ψευδολογούντες" δείξαμε ότι

οι Άγιοι Πατέρες, οι Οικουμενικές και Τοπικές Σύνοδοι, συνεπώς η Ιερά Παράδοση

και Ορθόδοξη Παρακαταθήκη, δεν αποδέχτηκε ποτέ διάσπαση της Εκκλησίας λόγω

εορτασμού του εορτολογίου σε διαφορετικές ημερομηνίες. Και όχι απλώς του

εορτολογίου αλλά ακόμα και αυτού του εορτασμού αυτού του Πάσχα.   Σας θυμίζω

(ένα απο τα παραδείγματα που αναφέρει η μελέτη) ότι όταν ο άγιος Ιωάννης ο

Χρυσόστομος ζητούσε με επιστολή του προς τον Πάπα Ιννοκέντιο να τον

αποκαταστήσει συνοδικά για τον άδικο διωγμό του, ο Πάπας και όλη η Δύση εόρταζε

το Πάσχα σε διαφορετική ημερομηνία απο την Ανατολή! 

Αυτη η Λειτουργική

διαφοροποίηση δεν συνέβει απλώς μια-δυο φορές αλλα συνέβαινε για τρεις αιώνες

ανάμεσα στους οποίους έλαβαν χώρα Τοπικές και Οικουμενικές Σύνοδοι και ποτέ

δεν τέθηκε θέμα κοινού ημερολογιακού εορτασμού.

Αυτή λοιπόν είναι η Ιερά Παραδοση και η Ορθόδοξη Παρακαταθήκη των Αγίων

Πατέρων.

Το 1924 κάποιοι ανακάλυψαν  ότι πρέπει να κάνουν σχίσμα όχι εξαιτίας των

αιρετικών Εγκυκλίων και πρακτικών του Φαναρίου, αλλά τηρώντας την Ιερά

Παράδοση του... ημερολογίου!

Το σχίσμα τους λοιπόν δεν έχει Πατερικό προηγούμενο, είναι καινοφανές! Η δε

προσπάθεια των Π.Η/τών  να εμφανίσουν τη νομιμότητα της διάσπασης τους

αναφερόμενοι στις Πανορθόδοξες Συνόδους του 1583,1587 και 1593 είναι νόθα και

παραπλανητική γιατί αυτές οι Σύνοδοι αναφέρονται ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ

ΠΑΣΧΑ κι όχι στο  εορτολόγιο.

Το αν βέβαια στη συνέχεια ο Οικουμενισμός γιγαντώθηκε δεν τους δικαιώνει στην

παράνομη διάσπαση της Εκκλησίας. Δόθηκαν τα επόμενα χρόνια σοβαροί λόγοι για

να προκύψει όχι σχίσμα αλλά Αποτείχιση απο την εκπεσούσα σε αίρεση Ελλαδική

Εκκλησία.

Συνεπώς εγώ μένω στην ρήση του Μ. Βασιλείου: “Το ακατάλληλο δεν μπορεί να είναι

προσωρινά κατάλληλο».

Β.

Είναι λάθος να προβάλλετε θαύματα ως απόδειξη της ορθότητας της Πίστης.

«Θαύματα» κάνει και ο διάβολος και σε αιρέσεις και σε άλλες θρησκείες, ακόμα και

μέσω των οργάνων του (π.χ. μάγοι, μέντιουμ  κ.λπ) . Θαύματα έκαναν και οι ιερείς

του Φαραώ στην αντιπαράθεση τους με τον Μωυσή.

Το θαύμα στην Ορθοδοξία είναι επικύρωση της ορθής διδασκαλίας. Άρα πρώτα

εξετάζουμε αν η πίστη ενός ανθρώπου ήταν καθ όλα η Ορθόδοξη παραδεδομένη  και

μετά αποδεχόμαστε την Θεία επιβεβαίωση δια του θαύματος. Όχι το αντίστροφο.

 

Γ.

Μου θέσατε σειρά ερωτημάτων. Δεν θα απαντήσω σε κάποια θεωρητικά ή ασαφή

ερωτήματα και θα μου επιτρέψετε να απαντήσω στα πιό πρακτικά.

1. Συμφωνώ με το περιεχόμενο στους όρους «έγκυρο» και «κανονικό» Μυστήριο.

(Βέβαια ένα Μυστήριο μπορεί να είναι έγκυρο και κανονικό όμως να μην είναι

αγιαστικό και σωστικό. Για παράδειγμα: Εγώ εξομολογούμαι σε κάποιον πνευματικό

και μου διαβάζει την συγχωρητική ευχή, όμως εγώ δεν μετανοώ πραγματικά γιατι

μετά απο λίγο επαναλαμβάνω τις αμαρτίες μου. Το Μυστήριο λοιπόν δεν ήταν

σωστικό για μένα αν και ήταν έγκυρο και κανονικό.)

2. Φυσικά και δέχομαι την εγκυρότητα της Αρχιερωσύνης των επισκόπων της ΡΟΕΔ.

3. Η περί των ορίων της Εκκλησίας ερώτηση χρειάζεται πολλή ανάλυση και δεν

μπορεί να απαντηθεί σε ένα σχόλιο.

4. Η ερώτηση 4. Είναι συναφής με την 5.

Η γνώμη μου είναι ότι και σε περιόδους αίρεσης η αληθινή Εκκλησία παραμένει ΜΙΑ ,

και εκφράζεται  όχι απο την διοικούσα εκκλησία αλλά είτε απο την αποτειχισμένη

Εκκλησία με την Σύνοδό της αν υπάρχει, είτε απο τα αποτειχισμένα ανεπίσκοπα

πρόβατά της και τους αγίους Πατέρες που βρίσκονται στην θριαμβεύουσα Εκκλησία,

και οδηγούν μέσω της διδασκαλίας τους τα πνευματικά τους παιδιά στην

στρατευομένη Εκκλησία.

Ποτέ η Εκκλησία δεν μερίζεται σε αποξενωμένα  μεταξύ τους μέρη έχοντας την ίδια

Κεφαλή.

Όποιος το πιστεύει αντίθετα αναιρεί το δόγμα της Α΄Οικουμενικής.

Για αυτό και η θέση σας ότι υπάρχουν 3-4 σωστικές εκκλησίες στην Ελλάδα είναι

δογματικά απαράδεκτη, δηλαδή αιρετική.

Με ρωτάτε (μάλλον με μέμφεστε ) π. Δημήτριε οτι θεωρώ τους ΓΟΧ εκκλησία γιατί

μιλάω για 3-4 εκκλησίες. Δεν τους θεωρώ εγώ εκκλησία αλλά εσείς ! Λέτε ότι έχουν

σωστικά μυστήρια (έγκυρα και κανονικά),  δέχεστε την Σύνοδο τους, δέχεστε τα

μυστήρια τους, δέχεστε την Αποστολική τους διαδοχή και αρνείστε ότι είναι

εκκλησία; Και τι είναι Πανελλήνια Ομοσπονδία Κανονικών Επισκόπων;

Εγω αντιθέτως λέω ότι δεν έχουν μυστήρια γιατι εξ΄αρχής προέρχονται απο Σχίσμα

που δεν θεραπεύτηκε, άρα κατ΄εμέ δεν ειναι εκκλησία.

Η ΡΟΕΔ μπορεί να ήταν αγία Σύνοδος αλλά υπάρχουν πολλά σοβαρά ερωτηματικά

για τις χειροτονίες των ΓΟΧ απο αυτήν.

Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα  θα ήθελα κι εγώ απο σας μια απάντηση.

1.

Ο αρχιμανδρίτης Ακάκιος Παπάς χειροτονήθηκε στην Αμερική ως επίσκοπος

Ταλαντίου από τους επισκόπους Σικάγου Σεραφείμ και Ντητρόιτ Θεόφιλο. Η

χειροτονία όμως πραγματοποιήθηκε παρά την ρητή απαγόρευση της Ρωσικής

Συνόδου  (Καλλίστου Κορινθίας, Δικαιοσύνην μάθετε (και κρίνετε) οι ενοικούντες επί

της γης, σελ. 8-9)

 

2. Οι Γ.Ο.Χ. Δεν τόλμησαν επί επτά έτη να ανακοινώσουν τα ονόματα των

επισκόπων που τέλεσαν την χειροτονία (Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαίδου, Ιστορική

και Κανονική θεώρησις.... σελ. 348.) Η ένοχη αυτή απόκρυψις των ονομάτων, καθώς

ήταν φυσικό δημιουργούσε αμφιβολίες σε κάθε λογικό άνθρωπο για την αξιοπιστία

της χειροτονίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά την γνωστοποίηση των ονομάτων των

επισκόπων που χειροτόνησαν τον Ακάκιο, ο Θεόφιλος αρνήθηκε κατηγορηματικά την

συμμετοχή του στην χειροτονία αυτή (Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Διάλογος εν αγάπη

και αληθεία δια την εν Χριστώ ένωσιν, σελ. 69.)

 

3. Οι ΓΟΧ το μόνο που ήθελαν επειγόντως ήταν χειροτονίες για να έχουν επισκόπους

και δεν τους πολυ ένοιαζε η ακρίβεια της Πίστεως την οποία μετά έκαναν σημαία του

 

Σχίσματός τους. Και εξηγούμαι.

 

Η Σύνοδος των Ρώσων της Διασποράς:

 

α΄. Είχε πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία με όλες τις Εκκλησίες που ακολουθούσαν το

νέο ημερολόγιο   (Επιφανίου Θεοδωροπούλου, Τα δύο άκρα, σελ. 69.) και με όλες τις

Εκκλησίες που συμμετείχαν στην Οικουμενική Κίνησι και ιδίως με τους Αθηναγόρα

Κωνσταντινουπόλεως και Ιάκωβο Αμερικής   (Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων,

τεύχος 74, σελ. 49), τους οποίους οι Γ.Ο.Χ. θεωρούν αιρεσιάρχας.

β΄. Είχε ενορίες και με το ιουλιανό και με το νέο ημερολόγιο.

γ΄. Δεν ήταν άμοιρη συμπροσευχών με αιρετικούς. Αναφέρουμε ενδεικτικά την

παρουσία (1951) Αγγλικανού αρχιερέως με πλήρη αρχιερατική στολή στο ιερό Βήμα

κατά την χειροτονία του επισκόπου Βιταλίου. Επίσης την συμμετοχή του επισκόπου

Φιλαρέτου σε λιτανεία μαζί με παπικό επίσκοπο και την τέλεσι παρακλήσεως σε

παπικό ναό (δεκαετία του 1960) (Κυπριανού αγιοκυπριανίτου, Ορθοδοξία και

Οικουμενική Κίνησις, σελ. 78)   . Οι Ρώσοι έστειλαν επίσης κατόπιν παπικών

προσκλήσεων τρεις παρατηρητάς στην μεγάλη παπική Σύνοδο του Βατικανού    (

Επιφανίου Θεοδωροπούλου, ένθ ανωτ. σελ. 143 .)

6. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Σεραφείμ ο «Θεόφιλος ηκολούθει  το νέον

ημερολόγιον... Ο εν Detroit Καθεδρικός ναός (στον οποίο έγινε η χειροτονία),

λειτουργεί με το νέον ημερολόγιον. Δεν απέκρυψα το γεγονός τούτο από τον

Επίσκοπον Ακάκιον»    (Περιοδικό Ορθόδοξος Πνοή, τεύχος 130, σελ. 424.)

 

Βάσει των ανωτέρω στοιχείων -και ιδίως των δύο τελευταίων- οι Γ.Ο.Χ.ή εσείς π.

Δημήτριε  καλούνται να απαντήσουν στα εξής ερωτήματα:

 

1. Η χειροτονία του Ακακίου από ένα νεοημερολογίτη επίσκοπο και από ένα

παλαιοημερολογίτη, ο οποίος όμως κοινωνούσε πλήρως με τους

Νεοημερολογίτες, δεν πρέπει να θεωρηθή άκυρη, καθώς κατά την εποχή

εκείνη (1960) οι Γ.Ο.Χ. και ιδίως ο Ακάκιος διεκήρυτταν, ότι τα Μυστήρια των

Νεοημερολογιτών στερούνται της θείας Χάριτος;  (Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων

Ορθοδόξων, τεύχος 68, σελ. 267.)

 

Θα πρέπει άλλωστε να σημειωθή, ότι ο Ακάκιος ήταν ένας από τους πλέον

φανατικούς υποστηρικτάς των ματθαιϊκών κακοδοξιών. Ο Ακάκιος υποστήριζε

πάντοτε, ότι οι νεοημερολογίται επίσκοποι είναι σχισματικοί, ότι τα Μυστήριά τους

είναι άμοιρα της θείας Χάριτος και ότι οι Νεοημερολογίται που προσχωρούν στους

Γ.Ο.Χ. πρέπει οπωσδήποτε να αναμυρώνονται, τακτική άλλωστε που ο ίδιος

διαρκώς εφήρμοζε. (Ένθ ανωτ. Τεύχος 79, σελ. 260). Ο Ακάκιος επίσης έως το 1945

αποκαλούσε τον υποστηρικτή των αντιθέτων, εκκλησιολογικών φρονημάτων πρώην

Φλωρίνης Χρυσόστομο «ανισόρροπον, φρενοβλαβή, παλίμβουλον, ακατάρτιστον και

αμαθέστατον θεολογικώς και εκκλησιαστικώς, πεπλανημένον, κακόδοξον,

ψευδοδιδάσκαλον, ψευδαπόστολον, ψευδεπίσκοπον, ανατροπέα των εκκλησιαστικών

παραδόσεων»! (Ένθ ανωτ. Τεύχος 81, σελ. 339-340.)

2. Γιατί οι Γ.Ο.Χ. συντηρούσαν επί δεκαετίες ένα σχίσμα με την Ελλαδική Εκκλησία,

εφόσον το 1960 δέχτηκαν  ότι η ΡΟΕΔ που κοινωνούσε με Νεοημερολογήτικες

Εκκλησίες ήταν ικανή να τους μεταδώση την Χάρι της αρχιερωσύνης ;

3. Τι περισσότερο είχε ο νεοημερολογίτης Θεόφιλος, τον οποίο ο Ακάκιος

αποκαλούσε «ομόδοξο κανονικό επίσκοπο» ( Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαίδου, ένθ ανωτ.)

   από τους επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, τους οποίους οι Γ.Ο.Χ. επί

δεκαετίες κατηγορούσαν ως σχισματικούς και εστερημένους της θείας Χάριτος;

4. 

Το 1962 ο Ακάκιος χειροτόνησε νέους επισκόπους με την σύμπραξη του επισκόπου

της Ρωσικής Διασποράς Λεοντίου Χιλής, ο οποίος ενήργησε και πάλι κρυφά από την

 

προϊσταμένη του αρχή.( Αμφιλοχίου ιερομονάχου, «Γνώσεσθε την αλήθειαν», σελ.

43.) Το κύρος των χειροτονιών του 1960 και 1962 αναγνώρισε η Σύνοδος των

Ρώσων  της Διασποράς μόλις το 1969, η οποία δήλωσε ταυτόχρονα στον τότε

αρχιεπίσκοπο των Γ.Ο.Χ. Αυξέντιο, ότι «θεωρεί την υμετέραν Ιεραρχίαν, ως

αδελφούς εν Χριστώ, οι οποίοι θα είναι εν πλήρει επικοινωνία μεθ ημών»   .

 

 

Οι Γ.Ο.Χ. δέχθηκαν με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίησι την ανωτέρω αναγνώριση από

τους Ρώσους, οι οποίοι μετά το 1965 διέκοπταν προοδευτικά την εκκλησιαστική

κοινωνία με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες που συμμετείχαν στην Οικουμενική Κίνησι.

Φυσικά οι Ρώσοι κατά το 1969 δεν είχαν διακόψει την κοινωνία με όλες τις Τοπικές

Εκκλησίες, όπως π.χ. με την Εκκλησία της Σερβίας, με την οποία μάλιστα δεν

διέκοψε ποτέ την εκκλησιαστική κοινωνία. Το γεγονός αυτό απεδείκνυε, ότι αν όχι

άμεσα τουλάχιστον έμμεσα τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Γ.Ο.Χ. κοινωνούσαν και με τις

Ορθόδοξες Εκκλησίες και ιδίως με τις Εκκλησίες του νέου ημερολογίου.

Θεωρώ  πολύ πιθανό η Σύνοδος  της ΡΟΕΔ να δέχτηκε τις χειροτονίες των ΓΟΧ με

τον όρο να ενωθούν με κάποιον τρόπο με την Ελληνική Εκκλησία.

Αυτό προκύπτει  απο το γεγονός ότι λίγο αργότερα ο Μητρ. Φιλάρετος ως Πρόεδρος

της ΡΟΕΔ μετάνοιωσε για αυτήν την αναγνώριση που έκανε προς τους ΓΟΧ.

Αυτή τη μεταστροφή του Φιλαρέτου  σημειώνει το 1971 ο π. Επιφάνιος

Θεοδωρόπουλος στα «Δύο Άκρα» (σελ.83-93) Γράφει:

 « Ὑπῆρξε μεγάλη «γκάφα» τοὖ Φιλάρετου ἡ ἀναγνώρισις τῶν ἐν Ἑλλάδι

Παλαιοημερολογιτῶν. Μᾶλλον ἔπεσε θύμα κακῶν εἰσηγήσεων. Ἔφθασεν εἰς

τὰς ἄκοάς μου πληροφορία τὶς ὅτι ἐκ τῶν ὑστέρων, γνωρίσας τοὺς ἐν Ἑλλάδι

Παλαιοημερολογίτας, ἔχει μεταμεληθῆ δι’ ὅ,τι ἐπραξεν. ..Δι’ ἐμέ

πάντως, ... ἡ ἀπόφασις τῆς Συνόδου τοὖ Φιλάρετου οὐ μόνον οὐδὲν κύρος ἔχει, ἄλλα

καί, ὡς ἀποτελοὖσα ἀντικανονικωτάτην ἐπέμβασιν εἰς

τὰ ἐσωτερικὰ ἄλλης ὁμοδόξου Ἐκκλησίας, δημιουργεῖ κανονικᾶς εὐθύνας διὰ τὴν

εἰρημένην Σύνοδον.

Ἂν ὁ Φιλάρετος, ἐπίστευεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε πέσει εἰς αἵρεσιν,

τότε ἠδύνατο νὰ παρέμβη ἐν αὐτή. Ὄφειλεν ὅμως ὄχι νὰ ἀναγνώριση

τους Παλαιοημερολογίτας, οἱ ὁποίοι δὲν εἶνε μὲν οἰκουμενισταί, ἀλλά

καὶ αὐτοὶ κηρύσσουν ἄλλου εἴδους αἵρεσιν, ὡς προείπον

(ὅτι ἡ σωτηρία ἐξαρτᾶται ἐκ τῶν... Ἡμερολογίων καὶ τῶν ἑορτολογίων), ἄλλα

νὰ χειροτόνηση ἐξ ἀρχῆς Ἱερεῖς (ἡ καὶ Ἐπισκόπους)

διὰ τὸ πλήρωμα τῆς Ἑλλαδικῆς ἐκκλησίας. Οἱ ἐν λόγω Ἱερεῖς ἤδυναντο

νὰ ἀκολουθοὖν τῷ παλαίω ἡμερολογίω, δὲν θὰ ἐκήρυσσον ὅμως

τὸ ὡς ἄνω αἱρετικὸν φρόνημα, θὰ ἐδέχοντο δὲ εἰς κοινωνίαν

καὶ πιστοὺς ἀκολουθοὖντας τῷ νέω ἡμερολογίω, ὡς ἀκριβῶς πράττει

καὶ ὃ Φιλάρετος.

Ἡ παροὖσα κατάστασις (συμπροσευχαί, νεωτερισμοὶ κ.τ.τ ) δὲν

δικαιολογεῖ τὸ «ὑπερόριον». Μόνον ἡ πτῶσις ἐκκλησίας τινὸς εἰς αἵρεσιν παρέχει

δικαίωμα εἰς ὑπερορίους Ἐπισκόπους νὰ παρέμβουν.»

 

Η μετέπειτα στάση του Φιλαρέτου είναι η επικρατούσα άποψη στο θέμα των ΓΟΧ

ακόμα και σήμερα στους κύκλους της ΡΟΕΔ (R.O.CO.R).

Στο site της Αγγλικής Εκκλησίας της

ΡΟΕΔ (http://www.orthodoxengland.org.uk/hp.php) , στη βιογραφία του

Φιλαρέτου (http://www.orthodoxengland.org.uk/pdf/philaret.pdf )

Γράφει:  

«...ο  άγιος Φιλάρετος στην αρχή, επηρεασμένος από κάποιες τάσεις στην σύνοδο

της ΡΟΕΔ, ήταν φιλικός προς τους Γ.Ο.Χ. Μετά όμως το 1972,  καταλαβαίνοντας πια τί συνέβαινε προσπάθησε  να ενθαρρύνει του Γ.Ο.Χ. να ξαναγυρίσουν μέσω της

κοινωνίας τους με την ΡΟΕΔ στους κόλπους της Εκκλησίας και να εγκαταλείψουν το

σχίσμα. Όμως στην προσπάθεια αυτή απέτυχε. Κι όταν απέτυχε στην προσπάθεια

του, τότε κήρυξε ότι οι Γ.Ο.Χ. είναι στην πραγματικότητα Δονατιστές και

αιρετικοί»

    He also encouraged Greek Old Calendarists to return to canonicity through

communion with ROCOR. In this, however, he was unsuccessful and he later

declared that the Old Calendarists were in fact Donatists or sectarians".

 

Η στάση του Φιλαρέτου αποδεικνύει οτι οι ΓΟΧ υφαρπάξαν τις χειροτονίες

τους εξαπατώντας την ΡΟΕΔ. Αλλιώς θα πρέπει να καταλογήσουμε στον Άγιο

Φιλάρετο ΚΑΙ ΣΤΗ Σύνοδο παραλογισμό και ανοησία, πράγμα απαράδεκτο.

 Αυτά βέβαια δεν απασχολούσαν τους Γ.Ο.Χ., οι οποίοι ήδη από το 1960 είχαν

αποδείξει ότι είναι τελείως ανειλικρινείς και ασυνεπείς προς την εκκλησιολογία τους,

και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η πάση θυσία συντήρηση του αντικανονικού

σχίσματός τους.

 Ιω.Ρ.