O MΥΘΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ 666.... του ενδελεχους ερευνητου κ. Βασιλειου Σακκα 4ον

 O MΥΘΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ 666.... 

 

του ενδελεχους ερευνητου κ. Βασιλειου Σακκα

                           
                               4ον

 Δὲν εἶναι ἄσκοπο νὰ ληφθῇ ὑπ’ ὄψιν καὶ τὸ ἑξῆς. Ἐσεῖς δὲν πηγαίνετε στὸν κινηματογράφο οὔτε βλέπετε τηλεόρασι. Τὶς τελευταῖες δεκαετίες ὅμως ὑπῆρξε σωρεία κινηματογραφικῶν ταινιῶν προφανῶς ἀπὸ ἀποκρυφιστικοὺς κύκλους ἀλλὰ καὶ ἐκ τοῦ γεγονότος ὅτι τὸ θέμα “πούλαγε” ὅπως λέμε. Χαρακτηριστικὴ εἶναι μιὰ ταινία τοῦ 1968 τοῦ Ρομὰν Πολάνσκυ : “Τὸ μωρὸ τῆς Ρόζμαρυ”, ὅπου σὲ μιὰ σατανικὴ τελετουργία παριστάνεται ὁ διάβολος νὰ βιάζῃ μιὰ κοπέλα στὴν κοιλιὰ τῆς ὁποίας ἐμφανίζεται τὸ 666! Σημαντικὸ εἶναι ἐπίσης ὅτι αὐτὸς ποὺ ὑποδύεται τὸν ρόλο τοῦ βιαστοῦ διαβόλου, δὲν εἶναι ἕνας ἁπλὸς ἡθοποιὸς, ἀλλὰ κάποιος πρώην θηριοδαμαστὴς ὀνόματι Ἄντον Σάντορ Λα Βέ, ποὺ τὸ 1966 ἵδρυσε στὸ Σαν Φραντσίσκο τὴν “Ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ” μὲ πάνω ἀπὸ δέκα χιλιάδες μέλη. Ἐπὶ πλέον ἐξέδωσε σὲ 500.000 ἀντίτυπα μιὰ “Σατανικὴ Βίβλο” ὅπου διαβάζουμε π.χ. “Μακάριοι οἱ ἰσχυροί, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν (!)” ἤ “Ὅστις σὲ ραπίσει εἰς τὴν δεξιάν σου σιαγόνα, ἀπόδος αὐτῷ τὸ ράπισμα ἰσχυρότερον”! κ.λ.π.

Τὸ 1970 κυκλοφορεῖ μιὰ τριλογία μὲ τὸν  Γκάρυ Κοῦπερ καὶ τίτλο: “Ὁ Ἀντίχριστος” ἡ ὁποῖα προβλήθηκε σὲ τρεῖς συνεχεῖς ταινίες. Σ’ αὐτὸ τὸ ἔργο ὁ ἀντίχριστος ποὺ φέρει τὸ ὄνομα τοῦ “Δαμιανοῦ” ἔχει στὸ κεφάλι του ἐν εἴδει κρεατοεληᾶς ἐπίσης τὸ 666! Τρεῖς συνεχεῖς ταινίες ἐπίσης ἀποτέλεσε καὶ τὸ ἔργο: “Ὁ Ἐξορκιστὴς”.

Σημαντικὴ ἐπίσης εἶναι μιὰ ἄλλη ταινία τοῦ 1987 : “Ὁ πρίγκηπας τοῦ σκότους” τοῦ Τζὸν Κάρπεντερ. Λέγεται ὅτι ἡ ταινία αὐτὴ ἔγινε ἐπειδὴ τὸ ἀποκρυφιστικὸ ἐνδιαφέρον ἦταν τότε σὲ ἔξαρσι δεδομένου ὅτι εἴχαμε ἕνα ἀστρονομικὸ φαινόμενο, δηλαδὴ τὴν γένεσι ἑνὸς νεοφανοῦς ἀστέρος (Super Nova). Στὴν ταινία ἀφήνεται ἐπίσης νὰ ἐννοηθῇ ὅτι κάτι τὸ ἰδιαίτερο θὰ συμβῇ τὸ 1999. Αὐτὸ ἔχει σχέσι καὶ μὲ μιὰ προκατάληψι διαδεδομένη ἰδιαίτερα μεταξὺ τῶν παπικῶν, ὅτι σὲ κάθε ἀλλαγὴ χιλιετηρίδας κάτι σημαντικὸ θὰ συμβῇ.  Ὑπάρχουν καὶ ἄλλες πολλὲς, ἀλλὰ ὁ σκοπὸς εἶναι νὰ ἐννοήσουμε ὅτι οἱ παραγωγοὶ, ποὺ  κάθε ἄλλο παρὰ φιλανθρωπικὰ ἱδρύματα εἶναι, ὅταν ἀντελήφθησαν ὅτι αὐτὸ τὸ θέμα γαργαλάει ἤ εἶχε ἐπίδρασι στὸν ψυχισμὸ τῶν ἀνθρώπων, δὲν ἄφησαν τὴν εὐκαιρία ἀνεκμετάλλευτη. Μὲ τὶς ταινίες τους συνέτειναν εἰς τὸ νὰ δημιουργηθῇ μία εὑρέος φάσματος ψύχωσις ποὺ ἀποτελεῖ ἐν πολλοῖς καὶ τὸ ὑπόστρωμα τῆς σημερινῆς ἐσχατολογικῆς ἀναταραχῆς. Ἰστέον δὲ ὅτι οἱ ταινίες αὐτὲς ἐξακολουθοῦν νὰ προβάλλονται καὶ σήμερα, ὥστε νὰ καλλιεργεῖται καὶ νὰ διατηρεῖται ἔτσι ἡ  δημιουργηθεῖσα ἔξαψις καὶ ἀρρωστημένη κατάστασις.

Ὅπως εἶπα καὶ παραπάνω, οἱ Πατέρες ἐφρόντισαν ὥστε μέσα στὴν λατρεία, τὰ μυστήρια καὶ τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ὁ πιστός εἴτε ἐγγράμματος εἴτε ἀγράμματος νὰ εὑρίσκῃ αὐτάρκην πνευματικὴν τροφὴν γιὰ τὴν σωτηρία του καὶ τὴν οἰκοδομή του. Ἔτσι λοιπὸν ἐνῷ στοὺς Λατίνους ἔχουμε: “Ἀποκαλύψεως τὸ ἀνάγνωσμα”, στὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησία δὲν τὸ ἔχουμε διότι οἱ Πατέρες κρίνοντες ὅτι ὅλα δὲν εἶναι γιὰ ὅλους, ἄφησαν αὐτὰ τὰ πράγματα γιὰ τοὺς “δυναμένους χωρεῖν”. Ἔτσι π.χ. στοὺς Παλαιοὺς Πατέρας βλέπουμε ὅτι ὑπῆρχε πολὺ μεγάλη συζήτησις μεταξὺ τῶν πιστῶν περὶ τοῦ προσώπου Μελχισεδέκ καὶ ἕνας τὸ ἑρμήνευε ἔτσι καὶ ἄλλος ἀλλοιῶς. Μεταξὺ τῶν Πατέρων ἦσαν μερικοὶ ποὺ ἔβλεπαν τὸν Μελχισεδὲκ μεταξὺ τῶν Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐνῷ οἱ ἄλλοι ἁπλῶς συζητοῦσαν περὶ αὐτοῦ. Ὅταν δὲ κατέφευγον στοὺς Πατέρας γιὰ νὰ τύχουν ἑρμηνείας, ἐκεῖνοι ἠρνοῦντο νὰ ἀπαντήσουν καὶ ἁπλῶς ἔλεγον: “Ἡμεῖς ἀπὸ παθῶν καὶ ἁμαρτιῶν ἀρχόμεθα”!

Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, σχολίασε ὁλόκληρον τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ ὅμως τὴν Ἀποκάλυψιν δὲν θέλησε νὰ τὴν σχολιάσῃ. Ἐὰν ἐπίστευε ὅτι ἦταν ἀπαραίτητο νὰ τὸ κάμῃ γιὰ τὴν σωτηρίαν μας καὶ οἰκοδομήν μας, μήπως δὲν ἦταν ἱκανὸς νὰ ἐπιληφθῇ τοιούτου ἔργου κατὰ τρόπον ἀρτιώτερον τῶν σημερινῶν νέων ἑρμηνευτῶν; Ὄχι δὲ μόνον αὐτὸ, ἀλλὰ ἡ ἐπιφυλακτικότης τῶν Πατέρων πάει ἀκόμη μακρύτερα. Εἶναι μὲν λογικὸ ἡ Ἀποκάλυψις νὰ μὴν ἀναφέρεται στοὺς Ἀποστολικοὺς Κανόνες, ἐὰν δεχθοῦμε ὅτι ὁ Ἅγ. Κλήμης ἐκοιμήθη πρὸ τῆς συγγραφῆς της, ἀλλὰ καὶ στὸ τέλος τοῦ 4ου αἱῶνος, βλέπουμε ὅτι ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος οὔτε κἄν τὴν ἀναφέρει εἰς τοὺς ἰάμβους του, ὁ δὲ Ἅγ. Ἀμφιλόχιος Ἰκονίου τὴν ἀναφέρει μὲν μὲ τὴν ἄκρη τῶν χειλέων, ἀναφέροντας ὅμως ὅτι οἱ περισσότεροι τῶν Πατέρων τυγχάνουσιν ἐπιφυλακτικοί! Ἐνῶ σήμερα, μὴ σεβόμενοι τὴν ἐπιφυλακτικότητα τῶν Πατέρων, γέμισε ὁ κόσμος ἀπὸ ἑρμηνευτὲς τῆς ἱ. Ἀποκαλύψεως, ἐν τοῖς πεζοδρομίοις δέ, ὅλοι ἔχουν στὸ στόμα τους τὸ 18ο χωρίον τοῦ 13ου κεφαλαίου. Ἄν τοὺς ρωτήσῃς βέβαια, πόσα εἶναι τὰ κεφάλαια τῆς Ἀποκαλύψεως ἤ τὶ ἄλλο λέει, ἤ τὶ λένε τὰ Εὐαγγέλια κ.λ.π. θὰ εἶσαι ἀφελὴς ἐὰν περιμένης ἀπάντησιν!

Ἐπειδὴ δὲ ἄκουσα καὶ τὴν ἀνοησίαν ἐκείνη, ὅτι οἱ Πατέρες δὲν ἦταν τάχα δυνατὸν νὰ ἐγνώριζαν πράγματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν δικὴν μας ἐποχὴ, ἀς θυμηθοῦμε αὐτὸ ποὺ λέγει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ: “Πᾶσα προφητεία γραφῆς ἰδίας ἐπιλύσεως οὐ γίνεται. Οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη ποτὲ προφητεία, ἀλλ’ ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἅγιοι  Θεοῦ ἄνθρωποι”. Τὸ Πνεῦμα ὅμως τὸ Ἅγιον, διὰ τὸ ὁποῖον δὲν ὑφίσταται, παρελθὸν παρὸν καὶ μέλλον, χθὲς σήμερον καὶ αὔριον, ὁμιλεῖ στοὺς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ διαχρονικά. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων καίτοι διετυπώθη ἀπὸ αἰώνων παραμένει πάντα ἐπίκαιρος γιὰ τὴ σωτηρία καὶ τὴν οἰκοδομὴ μας, ὅπως θὰ θίξω καὶ παρακάτω μὲ ἄλλο παράδειγμα. Θὰ ἦταν λοιπὸν ἀστεῖο, νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἄφησε σὲ ἄγνοια μέσῳ τῶν Ἁγίων μας, καὶ ἀπεκάλυψε θέματα ποὺ συνεπάγονται στέρησιν τῆς Θείας Κοινωνίας, καὶ ἀποκοπὴν ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας στὴν Κα Ρέλφε καὶ τὸν Μπάρμπα-Γιάννη τὸν φίλο της ποὺ τὸν ἐξισώνει μὲ τὸν Ἀπόστολο Ἰωάννη, γιὰ νὰ τὰ μάθουμε ἀπὸ  έκείνην; Γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, πάτερ μου, εἶναι ποτὲ δυνατὸν αὐτὰ τά θέματα νὰ τὰ πληροφορηθοῦμε ἀπὸ δεύτερο χέρι, μέσῳ τῶν ἑτεροδόξων; Ἤ ἀποδεικνύονται αὐτὰ τὰ πράγματα μὲ τὰ βιντεοκλίπ, συνθήματα καὶ κινηματογραφικὰ ἐφφὲ τῆς Κας Δουράκη ποὺ καταφεύγει σὲ φίλμ ἐπιστημονικῆς φαντασίας τοῦ Σιλβέστερ Σταλόνε γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ τὸ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου;

Ὅπως εἶπα καὶ παραπάνω, ἀσχολήθηκα ἀπὸ τὸ 1952 μὲ αὐτὸ τὸ ρημάδι τὸ 666 καὶ ἔχω ἀκούσει γιὰ τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου ὅσα δὲν βάζει ὁ νοῦς σου. Γιὰ μερικοὺς ἀπὸ τοὺς σκληροπυρηνικοὺς μεταξὺ τῶν Προτεσταντῶν τὸ χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου εἶναι …ἡ Ἱερὰ Παράδοσις! Διότι κατ’ αὐτοὺς ἡ Παράδοσις ἀλλοίωσε καὶ ἐνόθευσε τὴν Εὐαγγελικὴν ἁπλότητα καὶ καθαρότητα ἀναμείξας τὸ Εὐαγγέλιον μὲ διάφορα ἑτερογενῆ στοιχεῖα. Καὶ ἀν θὲς τὴν ἀπόδειξι, νάτηνε: Π80+Α1+Ρ100+Α1+Δ4+Ο70+Σ200+Ι10+Σ200=666! Γιὰ τοὺς Σαββατιστὰς καὶ Ἀντβεντιστὰς τῆς 7ης Ἡμέρας, τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου εἶναι ἡ Κυριακὴ Ἀργία, διότι ἀκυρώνει τὴν ἀργίαν τοῦ Σαββάτου ἡ ὁποία ἐδόθη ὡς ὁμολογία πίστεως ὅτι ὁ Θεὸς ἔκαμε τὴν Δημιουργία σὲ ἕξι φυσικὲς εἰκοσιτετράωρες μέρες, πράγμα ποὺ μὲ τὸ σημερινὸ ἐπίπεδο  ἐπιτεύξεων τῆς παλαιοντολογίας κάνει καὶ τὸν μαθητὴ τῆς Δ΄ Δημοτικοῦ νὰ μειδιάσῃ.  
 Ἐπειδὴ ὅμως εἶναι φονταμενταλιστὲς δίνουν τὴν προτεραιότητα στὴν κατὰ γράμμα ἑρμηνεία τῶν Θείων Γραφῶν. Κατὰ τοὺς Πατέρας ὅμως ἡ Ἁγία Γραφὴ δὲν ἑρμηνεύεται οὔτε κυριολεκτικῶς οὔτε ἀλληγορικῶς ἀλλὰ μόνον πνευματικῶς. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ποὺ εἶναι ὁ συγγραφεὺς τῆς Ἁγ. Γραφῆς εἶναι καὶ ὁ ἀποκλειστικὸς καὶ αὐθεντικὸς της ἑρμηνευτής. Ἔτσι οἱ Πατέρες στὸ θέμα τῆς Δημιουργίας δίνουν τὴν βαρύτητα ὄχι στὸν χρόνον ἀλλὰ στὸν ἐκ μηδενὸς αἴτιον: “τὸν τοῦ παντὸς αἰτία” Θεὸν. Ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἀφορᾶ εἶναι τὸ ποιὸς ἐδημιούργησε τὸν κόσμο ex nihilo! Τώρα ἀν τὸν δημιούργησε σὲ ἕξι εἱκοσιτετράωρα, ἕξι αἰῶνες ἤ ἕξι χιλιετηρίδες δὲν εἶναι θέμα γιὰ μᾶς ἀφοῦ ὁ Δημιουργός μας εἶναι ἄχρονος καὶ χίλια ἔτη ἐνώπιόν του εἶναι “ὡς ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές”. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Μ. Βασίλειος λέγει γιὰ τὴν Ἑξαήμερο: εἴτε μέρες τὶς πεῖς εἴτε αἰῶνες εἶναι τὸ ἴδιο πράγμα. Μήπως ὁ Μ.Βασίλειος εἶχε ἐπηρεασθῆ ἀπὸ τὸν … Δαρβῖνο ἤ εἶχε σπουδάσει παλαιοντολογία; Ὅπως ὅμως εἶπα παραπάνω, ἐπειδὴ οἱ Πατέρες εἶναι Θεοφόροι καὶ Πνευματοκίνητοι, γνωρίζουν τὸ πῶς νὰ μιλοῦν καὶ νὰ γράφουν διαχρονικὰ, τοποθετώντας τὸ κέντρον βάρους πάντοτε ἐκεῖ ποὺ πρέπει.

Ἀλλοι πάλιν εἶχαν ἀνακαλύψει κατὰ τὸ παρελθὸν τὸ 666 στὸν Ἀδόλφο Χίτλερ, προσφιλὲς παρατσοῦκλι τοῦ ὁποίου ἦταν μεταξὺ τῶν θαυμαστῶν του τὸ θηρίον “λύκος”. Πράγματι ἐὰν προσθέσουμε τὰ γράμματα τοῦ ὀνόματος καὶ τοῦ παρατσουκλιοῦ τοῦ Χίτλερ ποὺ στὰ λατινικὰ  ἔχουν ἀριθμητικὴ ἀξία, καταλήγουμε στὸ μισητὸ ἄρθροισμα: ADOLPHUS LUPUS HITLER ξεχωρίζουμε τὰ ἀριθμητικὰ : D500+ L50+U5+L50+U5+U5+I1+L50=666! Παρόμοιες ἀριθμητικὲς καββαλιστικὲς ἀλχημίες μὲ τὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα, ποὺ δὲν τὶς ἔχω τώρα πρόχειρες, ὑπάρχουν γιὰ τοὺς Νέρωνα, Στάλιν, Πάπα, Λούθηρο, τὴν Κα Χουάϊτ (ἰδρύτρια τῶν Ἀντβεντιστῶν) καὶ διαφόρους ἄλλους. 

Ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ δὲν πρέπει νὰ ξεχάσουμε, ἄν θέλουμε νὰ καταλάβουμε τὸ σημερινὸ ἐσχατολογικὸ παραλήρημα, εἶναι ἡ γοητεία ποὺ ἀσκοῦν σὲ πολλὰ ἄτομα, ποὺ μάλιστα διαθέτουν ἰδιαίτερη ὀξυδέρκεια, ἡ μαγεία, ὁ σατανισμὸς, ὁ ἀποκρυφισμὸς καὶ τὰ συναφῆ. Αὐτὸ  ἔδειξε ἄλλωστε καὶ ἡ τελευταία δίκη τῶν σατανιστῶν ποὺ συνεκλόνισε τὸ Πανελλήνιον. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ παράλληλα πολὺ ἔξυπνοι ἀλλὰ καὶ ταυτόχρονα πνευματικὰ καὶ ψυχικὰ ἀνισόρροποι τόχουνε καύχημα νὰ λένε ὅτι εἶναι ἐνσάρκωσις τοῦ Σατανᾶ ἤ ὁ Ἀντίχριστος κ.λ.π. Εἶναι βέβαια ὅπως λέει καὶ ὁ λαός μας “ψώνια” ἀλλὰ “ψώνια” ἔξυπνα ποὺ ξέρουν, ὅπως θὰ δοῦμε παρακάτω, νὰ ἐκμεταλλεύωνται ἄλλα “ψώνια” ποὺ τοὺς λείπουν … περισσότερες βίδες!  Ἔτσι ἔχουμε στὸν αἰῶνα μας καὶ κάποιον ποὺ ἰσχυριζόταν ὁ ἴδιος ὅτι ἦταν τὸ 666. Ὁ Ἀλέξανδρος Κρόμβελ γεννήθηκε τὸ 1875 στὸ Μόντσεστερ. Ἀργότερα μετάφρασε τὸ ὄνομά του κατὰ τὸ Οὐαλικώτερον σὲ Ἀλέιστερ. Ἐπεδόθη στὸν σατανισμὸ καὶ στὴν σεξουαλικὴ μαγεία. Τὸ 1903 ὁ Ἀλέϊστερ παντρεύεται τὴν Ρόζα ποὺ τοῦ χρησιμεύει ὡς μέντιουμ. Τὸ 1904 κοντὰ στὶς πυραμίδες τῆς Αἰγύπτου ἰσχυρίζεται ὅτι μέσῳ τῆς Ρόζας πέτυχε τὴν ἐνσάρκωσι τοῦ πνεύματος τοῦ Ἀϊφᾶ, ἑνὸς  Χαλδαίου ποὺ ἔζησε τὸν καιρὸ τοῦ Χαμουραμπὶ δηλαδὴ περὶ τὸ 1730 π.Χ.! Ἐκεῖ κάτω ἀπὸ τὶς ὁδηγίες τοῦ Ἀϊφᾶ, πῆρε τὸν τῖτλο: “Μέγα Θηρίον 666” καὶ ὀνόμασε τὴν γυναίκα του “Πορφυρὰ γυνή” ὡς ἐνσάρκωσι τῆς πόρνης Βαβυλῶνος τῆς Ἀποκαλύψεως! Ἡ φουκαροῦ ἡ Ρόζα καταρρακωμένη ἀπὸ τὰ σεξουαλικὰ μαγικὰ ὄργια τοῦ περιφανοῦς συζύγου της κατάντησε ἀλκοολικὴ καὶ τὸ 1909 τὸ “Μέγα Θηρίον 666” τὴν χώρισε. Τὸ 1911 κλείστηκε σὲ φρενοκομεῖο ὅπου πέθανε ὕστερα ἀπὸ λίγους μῆνες. Ὕστερα ἀπὸ αὐτὴν διάφορες ἄλλες πῆραν τὸν τῖτλο “Πορφυρὰ γυνή” καὶ κατέληξαν κι’ αὐτὲς στὸν ἀλκοολισμό, τὸν ἐξευτελισμό, τὸν θάνατο καὶ τὴν αὐτοκτονία. Ἐπειδὴ δὲ ὡς γνωστὸν: “Κακὸ σκυλὶ ψόφο δὲν ἔχει”, τὸ “Μέγα θηρίον 666” ἐπέζησε μέχρι τὸ 1947!

Μαθητὴς τοῦ Ἀλέϊστερ Κρόμβελ ὑπῆρξε ἕνα ἄλλο εὐφυέστατο “ψώνιο” ὁ Ρὸν Χάμπαρτ, ὁ ἱδρυτὴς τῆς Σαηεντολογίας (Κ.Ε.Φ.Ε.). Ὁ πρωτότοκος γιός τοῦ Χούμπαρτ, Νίμπς, ἀπεκάλυψε τὸ 1983 στὸ γνωστὸ μας πλέον ἀπὸ τὸν “Μητροπολίτη” Ζακύνθου Χρυσόστομο τάχα Συνετό, Penthouse, ὅτι ὁ πατέρας του ἀπὸ τὰ 16 του χρόνια ἀσκοῦσε τὴν μαύρη μαγεία καὶ πίστευε ὅτι ἦταν ὁ διάβολος! Ἀργότερα στὸ “Τάγμα τοῦ Ἀνατολικοῦ Ναοῦ” (Ordo Templi Orientis) μυήθηκε ἀπὸ τὸν Κρόμβελ στὴν σεξουαλικὴ μαγεία γιὰ ἕνα διάστημα. Ἐπειδὴ ὅμως καλή κι’ ἡ κόλασι, ἀλλὰ γίνεται ἀκόμη καλύτερη μὲ μερικὰ ἑκατομμύρια στὴν τσέπη, διετύπωσε ὁ ἴδιος μιὰ μέρα: “Ἐὰν κάποιος θέλει νὰ κερδίσῃ ἕνα ἑκατομμύριο δολλάρια, ὁ καλύτερος τρόπος εἶναι νὰ ἱδρύσῃ μιὰ θρησκεία”. Καὶ ὄντως τὴν ἵδρυσε καὶ ἔγινε πολυεκατομμυριοῦχος, καὶ ἀπέκτησε ἑκατομμύρια  ὀπαδῶν καὶ μεταξὺ τῶν ὀπαδῶν του συναριθμοῦνται καὶ πολλὰ μέλη τῆς ὑψηλῆς λεγομένης κοινωνίας  ποὺ ἀσκοῦν ἐπιρροὴ καὶ σὲ κυβερνήσεις ἀκόμη. 
Καὶ τοῦτο διότι βρισκόμαστε ἐμεῖς τὰ κουτάβια, ποὺ ἀντὶ νὰ ἁγιάσουμε καὶ νὰ μεταμορφώσουμε τὰ πάθη μας μὲ τὰ ἁγιαστικὰ μέσα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ νὰ τύχουμε τοῦ χαρίσματος τῆς “διακρίσεως τῶν πνευμάτων”, κατὰ τὴν Ἁγίαν Γραφὴν, ἀδόκιμοι ὄντες, ξεσηκωνόμαστε μὲ τὸ κάθε τὶ ποὺ δὲν καταλαβαίνουμε ἀλλὰ ἀσκεῖ γοητεία  ἐπάνω μας ἐπειδὴ εἶναι τρομακτικό. Ὄντως ἡ “τρομολαγνεία” εἶναι μεγάλη παγίδα!

Καθημερινῶς ἀκούω ἀπὸ τὴν τηλεόρασι περίπου τὰ ἑξῆς κατὰ τῆς Συνθήκης Σένγκεν! “Δὲν εἴμαστε ζωάκια γιὰ νὰ μᾶς μαρκάρουνε στὸ χέρι ἤ τὸ μέτωπο”! “Νὰ μὴν ἐπιτρέψουμε τὸ ἠλεκτρονικὸ φακέλλωμα”! “Δὲν θέλουμε τὸ Κράτος νὰ ἐλέγχῃ τὴν ἰδιωτική μας ζωή”! “Ὁ Χριστὸς μᾶς ἐλευθέρωσε, γιατὶ νὰ μποῦμε κάτω ἀπὸ τὸν ζυγὸν δουλείας;” Ὅλα αὐτὰ εἶναι καλὰ καὶ ἅγια, ἄν καὶ τὸ τελευταῖο χρήζει διασαφήσεως. Καὶ ποιὸς εἶπε ποτὲ ὅτι ὁ ἐλεύθερος ἄνθρωπος δὲν ἔχει ἠθικὴ ὑποχρέωσι, τὸσο γιὰ τὸν ἑαυτόν του, ὅσον καὶ γιὰ τοὺς συνανθρώπους του, ἰδιαίτερα τοὺς ἀδυνατοτέρους του, νὰ μάχεται γιὰ τὴν διασφάλισι τῆς ἐλευθερίας του, τῆς ἰδιωτικῆς του ζωῆς, τῶν δημοκρατικῶν καὶ συνταγματικῶν ἀτομικῶν καὶ συλλογικῶν ἐλευθεριῶν καὶ δικαιωμάτων του;

Μὰ αὐτὸ τὸ κάνουνε ἤδη ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἐπάνω στὸν πλανήτη. Ὅταν ἡ Κα Δουράκη μᾶς παρουσιάζει ἀποσπάσματα ταινιῶν ἐπιστημονικῆς φαντασίας τοῦ Σιλβέστερ Σταλόνε κατὰ τοῦ χαράγματος, τὶ σημαίνει αὐτὸ; Ἁπλοὺστατα ὅτι ὁ Σταλόνε πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν Κα Δουράκη ἐμερίμνησε νὰ μᾶς προειδοποιήσῃ περνώντας τὸ μήνυμα ὅτι ἐὰν ἐπαναπαυθοῦμε καὶ δὲν ἀγωνισθοῦμε ὑπὲρ τῶν ἐλευθεριῶν μας θὰ καταντήσουμε στὴν κατάστασι ποὺ περιγράφει ἡ ταινία του. Ὅταν ἡ Κα Δουράκη μᾶς δείχνει τὸ ἐξώφυλλο τῶν Times μὲ τὸν τίτλο: The Death of the Privacy δηλαδή: “Ὁ θάνατος τῆς ἰδιωτικῆς μας ζωῆς”, αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ Times πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν Κα Δουράκη ἐμερίμνησαν εἰς τὸ νὰ μᾶς κρούσουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Ὑπάρχουν στὸν κόσμο σήμερα χιλιάδες ἐπιστήμονες, μελλοντολόγοι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοὶ, τεχνικοί, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων καὶ τῆς τέχνης, μυθιστοριογράφοι, καθὼς καὶ διάφοροι ὀργανισμοὶ ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὶς ἀτομικὲς καὶ συλλογικὲς  ἐλευθερεῖες τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ 1947, τότε ποὺ -ἄν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἔντιμοι- κανείς μας δὲν ἀσχολεῖτο μὲ τέτοια θέματα, ὁ George Orwell ἔγραψε ἕνα βιβλίο μὲ τίτλο “1984” πραγματικὰ ἀποκαλυπτικὸ σχετικὰ μὲ τὴν ἠλεκτρονικὴ παρακολούθησι. Στὸ περιοδικὸ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ Νο 15)1995 στὸ ἄρθρο: ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ –ΤΑ ΑΓΡΥΠΝΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ διαβάζουμε: “Πουθενὰ ἀλλοῦ ὅμως δὲν φαίνεται καλύτερα ἡ ἰσοπεδωτικὴ ἐπίδραση τῆς ἠλεκτρονικῆς παρακολούθησης στὴν ψυχοσύνθεση τοῦ ἀτόμου, ἀπὸ τὴν Δυστοπία ποὺ περιέγραψε ἤδη ἀπὸ τὸ 1947 ὁ Τζόρτζ Ὄργουελ στὸ βιβλίο του: “1984”. Ὁ Ὄργουελ ἄντλησε ἰδέες καὶ ἐμπειρίες τόσο ἀπὸ τὸν ἱσπανικὸ ἐμφύλιο πόλεμο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὴ σταλινικὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν Ἰταλία τοῦ Μουσολίνι. Στὸ “1984” περιγράφεται μὲ ἐξαιρετικὰ λεπτομερὴ καὶ διεισδυτικὸ τρόπο ἡ κοινωνία τῆς ἠλεκτρονικῆς  παρακολούθησης. Ἡ ἐλεύθερη σκέψη εἶναι νεκρή. Ἡ ἀγάπη, ὁ ἔρωτας, τὸ παιχνίδι καὶ ἡ χαρὰ εἶναι ἀνύπαρκτα πράγματα γιὰ τοὺς φοβισμένους ἀνθρώπους τοῦ Δυστοπικοῦ “1984”. Ἡ Νέα Ὁμιλία καταστρέφει τὶς λέξεις. Ἡ Ἀστυνομία τῆς Σκέψης κατασκοπεύει τὸ ἀνθρώπινο μυαλό. Τὸ ὑπουργεῖο Ἀληθείας (Mini True) καταστρέφει συστηματικὰ τὸ παρελθὸν καὶ τὴν ἰδιαιτερότητα. Τὸ Κόμμα εἶναι τὸ μόνο ἀληθινὸ πρᾶγμα στὸν κόσμο καὶ ὁ Μεγάλος Ἀδελφὸς ὁ ἀλάθητος καθοδηγητής του. ..ἱδέα τῆς κοινωνίας τῆς Ὁλοκληρωτικῆς Παρακολούθησης ποὺ εἶναι στὴν οὐσία ἕνα εἶδος ἐπίγειας Κόλασης. Μήπως ἄραγε ὁδεύουμε πρὸς ἕναν κόσμο μὲ παρόμοια χαρακτηριστικά;”. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι αὐτὰ γράφονται τὸ 1947, ποὺ ἐμεῖς οὔτε κἄν ὑποπτευόμασταν ν’ ἀσχοληθοῦμε μὲ τέτοια θέματα, καὶ ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ, ἄς ποῦμε, πολιτικοκοινωνικὴ προφητεία χωρὶς ὅμως μεταφυσικὲς διαστάσεις ἤ θρησκευτικὲς ἀξιώσεις. Κανεὶς ἀπὸ τοὺς ἀμέτρητους ἀγωνιστὲς τῆς προσωπικῆς καὶ συλλογικῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀτόμου δὲν ἐσκέφθη νὰ συσχετίσῃ τὸ τεράστιο τοῦτο καὶ ὄντως ζωτικὸ κοινωνικὸ πρόβλημα μὲ τὸν Θεὸν, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἰδιαίτερα μὲ τὴν Ἱερὰν Ἀποκάλυψιν, ἀποδίδοντας ἔτσι θρησκευτικὴ καὶ πνευματικὴ χροιὰ καὶ διάστασι σὲ ἔνα θέμα ποὺ ἀνάγεται στὸν Καίσαρα!  Οἱ πρῶτοι ποὺ ἐσυσχέτισαν τὸ θέμα μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοῦ ἀπέδωσαν θρησκευτικὸ χαρακτῆρα, ἐὰν θέλουμε νὰ εἴμαστε διανοητικὰ ἔντιμοι, εἶναι οἱ διάφορες προτεσταντικὲς παραφυάδες καὶ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐρανιστήκαμε.

Τώρα κατὰ πόσον ὁ συσχετισμὸς αὐτὸς εἶναι σύμφωνος μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοσι καὶ Ἐκκλησιολογία εἶναι πρὸς τὸ παρὸν θέμα ἑρμηνείας τῶν διαφόρων μερίδων καὶ ἐπ’ οὐδενὶ λόγῳ ἀποτελεῖ σαφῆ διαβεβαίωσιν τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας! Δὲν ἔχομε λοιπὸν κανένα ἠθικὸ ἤ ἐκκλησιαστικὸ δικαίωμα νὰ θεωρήσουμε τοὺς ἀντιφρονοῦντας ὡς “ἀπίστους καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας”! Διαφορετικὰ ἐνεργοῦμε κι’ ἐμεῖς δικτατορικὰ, ἀπολυταρχικὰ, τρομοκρατικὰ καὶ μὲ πνεῦμα ποὺ σὲ τίποτε δὲν διαφέρει τοῦ πνεύματος τῆς τυραννίας τοῦ Ἀντιχρίστου τὸ ὁποῖον διατεινόμεθα ὅτι θέλουμε νὰ πολεμήσουμε. Νὰ μὴν ξεχνᾶμε, Πάτερ μου, ὅτι τὸ ποίμνιό μας εἶναι κατὰ τὴν γραφὴν ἕνα ὄντως “τεταλαιπωρημένον” ποίμνιον καὶ “ποίμνιον σφαγῆς”.

 Ἐσεῖς εἶστε μοναχοὶ, ἔχετε βέβαια τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ προβλήματά σας, ἀλλὰ μὴ ζῶντες μέσα στὸν κόσμο, εἶστε προφυλαγμένοι ἀπὸ τὸ ἄγχος τῆς καθημερινότητος.

Οἱ πιστοί μας ὅμως, πρῶτον εἶναι περιθωριοποιημένοι ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ τὴν κρατοῦσα ἐκκλησία, δεύτερον πρέπει νὰ ἀναθρέψουν τὰ παιδιά τους καὶ νὰ τὰ διαπαιδαγωγήσουν χριστιανικὰ μέσα σὲ ἕναν ὄντως ἀντίχριστον κόσμο εἴτε ὑπάρχει 666 εἴτε ὄχι χωρὶς καμία  ἄλλη βοήθεια, τρίτον εἶναι διχασμένοι ἀπὸ τὶς παραταξιακές μας παλαβομάρες καὶ μικρότητες,  τέταρτον ἀποπροσανατολίζονται μὲ τὰ κάθε τόσο ἀναφυόμενα ψευδοπροβλήματα, εἴτε γιὰ εἰκονολογικὰ πρόκειται, εἴτε γιὰ ἑσχατολογικὰ, εἴτε, εἴτε. Ἔτσι ἀποπροσανατολισμένοι ποὺ εἶναι δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ πᾶνε στὴν ἐκκλησία τους καὶ ν’ ἀναπαυθοῦν πνευματικὰ, νὰ ξαναβαπτιστοῦν μέσα στὸ ὑπερῶον τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς καὶ νὰ πάρουν δύναμι γιὰ νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγῶνα, τόσο κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ των καὶ τῶν παθῶν τους, ὅσον καὶ κατὰ τοῦ περιβάλλοντος ἀπατεῶνος αἰῶνος. Ἐὰν ἐπὶ πλέον, τοὺς ξεσηκώνουμε, τοὺς ἐρεθίζουμε μὲ συνθήματα, μὲ φλάς, μὲ βιντεοκλίπ καὶ κινηματογραφικὰ ἐφφὲ, σὲ λίγο θὰ ἔχετε 150 ἐπισκόπους μὲ καμιὰ δεκαπενταριὰ ἀρχιεπισκόπους καὶ θὰ λειτουργεῖτε μὲ τοὺς τέσσερις τοίχους! Ἄμα ὁ φούρναρης δὲν ἔχει ψωμί, ὁ πελάτης δὲν πάει στὸν φοῦρνο!

Κατὰ τὴν ταπεινὴ μου ἄποψι τὸ θέμα τῆς Συνθήκης Σένγκεν, ἐντίμως καὶ δημοκρατικὰ τοποθετεῖται ὡς ἑξῆς: Δὲν μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὴν φέτα τὸ ψωμὶ ἀγνοώντας τὸ καρβέλι. Δὲν γίνεται τὸ καρβέλι νὰ εἶναι γλυκὸ καὶ πικρὴ ἡ φέτα. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς, καλῶς ἤ κακῶς  δὲν μπορῶ νὰ κρίνω, δὲν ἐρωτὴθη ποτὲ μέχρι τώρα γιὰ τὴν προσχώρησί του ἤ μὴ στὴν Εὐρωπαϊκὴ Κοινότητα. Πρέπει λοιπὸν ἐὰν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἔντιμοι καὶ δημοκρατικοὶ  νὰ κάνουμε ἕνα δημοψήφισμα καὶ ν’ ἀποφανθοῦμε ἐὰν ὄντως θέλουμε νὰ παραμείνουμε μέσα στὴν κοινότητα ἢ νὰ ἀποχωρήσουμε. Πρὶν γίνῃ τὸ δημοψήφισμα πρέπει νὰ δοθῇ ὁ ἀπαιτούμενος χρόνος καὶ οἱ δυνατότητες, στοὺς πολιτικοὺς καὶ θρησκευτικοὺς ταγοὺς τοῦ λαοῦ νὰ  ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους ὥστε ὁ λαὸς καὶ ἰδιαίτερα οἱ πιστοὶ νὰ ἐνημερωθοῦν ἀρκούντως. 
Οἱ πιστοὶ νὰ νηστέψουμε, νὰ ἐξομολογηθοῦμε, νὰ προσευχηθοῦμε, νὰ κάμωμεν ὁλονυκτίες καὶ ἐλεημοσύνες, νὰ μᾶς λυπηθῇ ὁ Θεὸς καὶ ὅλοι μας ὕστερα νὰ πᾶμε νὰ ψηφίσουμε κατὰ συνείδησιν. Μετὰ δὲ τὴν ψῆφον, ὅπως λέμε καὶ στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα: “ὁ λόγος τῶν πλειόνων κρατείτω”! Καὶ ἐὰν μὲν ἀποφασίσουμε ν’ ἀποχωρήσουμε, νὰ ἀποχωρήσουμε καὶ νὰ μᾶς φωτίσῃ ὁ Θεὸς διὰ τὰ περαιτέρω, ἐὰν μείνουμε, θὰ κοιτάξουμε νὰ ἀγωνισθοῦμε ὑπὲρ τῆς ἰσορροπίας τῶν σχέσεων ἀτόμου καὶ ἐξουσίας μὲ γνώμονα τὸ “πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ ἤ ἀνθρώποις”. Καὶ ὅπου μὲν ἡ ἐξουσία παρεμβαίνει εἰς τὴν συνείδησίν μας (ὅπως π.χ. νὰ μᾶς ἐπιβάλλει ἕνα σύμβολον ποὺ γιὰ μᾶς εἶναι συνειδησιακὰ ἀπαράδεκτο) θὰ δώσωμεν τὴν προτεραιότητα εἰς τὸν Θεὸν, ὅπου ὅμως ἡ ἐξουσία δὲν ἐπεμβαίνει στὰ τῆς πίστεώς μας θὰ ἀγωνισθοῦμε ἐννόμως πρὸς τὸ συμφέρον μας ἔναντι τοῦ Καίσαρος.

Δὲν πρέπει ὅμως νὰ εἴμαστε οὐτοπιστὲς. Ἡ καταγραφὴ τῶν ἀτομικῶν μας στοιχείων χρονολογεῖται, ἀν μὴ ἀρχαιότερον, τουλάχιστον ἀπὸ “Αὐγούστου μοναρχήσαντος” ποὺ καὶ τότε “ὑπὸ μίαν βασιλείαν ἐγκόσμιον αἱ πόλεις γεγένηνται” καὶ “ἀπεγράφησαν οἱ λαοὶ τῷ δόγματι τοῦ Καίσαρος”. Καὶ τῆς ἀπογραφῆς δὲν ἐξηρέθη οὔτε ἡ Κυρία μας Θεοτόκος. Ἀλλὰ καὶ μήπως τὰ Χρονικὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δὲν μαρτυροῦν περὶ ἀπογραφῶν; Πρέπει λοιπὸν νὰ ἔχουμε καθαρὰ μέσα στὸ μυαλὸ μας τὶ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ μᾶς ἐνοχλεῖ∙ ἡ ἀπογραφὴ αὐτὴ καθ’ ἑαυτὴν ἤ ἡ μεθοδικότητα καὶ ἀποτελεσματικότητα μιᾶς ἀπογραφῆς; Οἱ Παλαιόπιστοι ἐπὶ Μ. Πέτρου καὶ Πατριάρχου Νίκωνος, προτιμοῦσαν νὰ αὐτοκτονήσουν παρὰ νὰ ἀπογραφοῦν. Καὶ τοῦτο διότι παρερμήνευαν  τὴν περίπτωσιν τοῦ Βασιλέως Δαυΐδ ποὺ ἀπέγραψε τὰ στρατεύματά του καὶ τὸν τιμώρησε ὁ Θεὸς. Ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅμως δὲν λέγει ὅτι ὁ Δαυΐδ ἀπαρίθμησε τὰ στρατεύματά του γιὰ νὰ παρατάξῃ τρακόσιους ἄντρες στὴν ἀριστερὴ πτέρυγα καὶ  πεντακόσιους στὴν δεξιὰ, πράγμα δηλαδή τεχνικὸ καὶ μὴ κολάσιμον. Ἀλλὰ ἀναζήτησε ἐπιμόνως καὶ παρὰ τὴν προτροπὴν τοῦ Ἰωάβ στὴν ἀπαρίθμησι αὐτὴ μιὰ ἀσφάλεια καὶ μιὰ ἐμπιστοσύνη ὅλως δι’ ὅλου ἀνάρμοστη γιὰ κάποιον ποὺ ὁ Θεὸς εἶχε πῆ: “Εὗρον Δαυΐδ τὸν τοῦ Ἰεσσαὶ ἄνδρα, κατὰ τὴν καρδίαν τὴν ἐμὴν”. Ὑπερηφανεύθη ὁ Δαυΐδ ὅταν διεπίστωσε ὅτι τὸ βασίλειον τοῦ Ἰσραὴλ στὸν Βορᾶ τοῦ ἐξασφάλιζε 800.000 στρατιῶτες καὶ 500.000 τὸ βασίλειον τοῦ Ἰούδα στὸν Νότο. Ἐτσι ὅπως θὰ λέγαμε σήμερα ὁ “καρδιακὸς φίλος” τοῦ Θεοῦ ἔτυχεν τιμωρίας ἀναλόγου τοῦ μεγέθους τῆς φιλίας καὶ τῆς τοῦ ὑπερτάτου Φίλου ὑπεροχῆς! 

Προσωπικά, πάτερ μου, ἔζησα γιὰ δεκαετίες μέσα σ’ ἕνα κοινοπολιτειακὸ σύστημα μὲ τὰ καλὰ του καὶ τὰ στραβά του. Μὲ τὰ πλεονεκτήματα καὶ τὰ μειονεκτήματά του. Ἐπὶ τῆς γῆς αύτῆς τῆς παροικίας μας, κανένα σύστημα δὲν εἶναι ἰδανικό. Ἡ τελειότης βρίσκεται μόνον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ κι’ ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ “οὐκ ἔχομεν ὦδε πόλιν μένουσαν ἀλλὰ τὴν μέλουσαν ἐπιζητοῦμεν”. Εἰς τὴν «κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος” ποὺ εὑρισκόμεθα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης κατὰ τὸν παρόντα τοῦτον αἱῶνα τὸν ἀπατεῶνα, προσπαθοῦμε νὰ προσαρμοσθοῦμε σ’ ἕνα σύστημα μὲ ὅσο τὸ δυνατὸν λιγώτερα μειονεκτήματα, λατρεύοντες τὸν Θεὸν μετὰ συνειδήσεως καθαρᾶς ἐν πνεύματι καὶ ἀληθεὶᾳ, “εἰρηνικὸν καὶ ἡσύχιον βίον διάγοντες ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι”!

Τεχνικῶς  ἕνα κοινοπολιτειακὸ σύστημα ἀπαιτεῖ καὶ μεγαλύτερη ἀστυνόμευσι. Σὲ ὡρισμένα καντόνια τῆς Ἑλβετίας, ὅταν πετάξης τὴν σακκούλα μὲ τὰ σκουπίδια σου πρέπει νὰ ἐπικολλήσης καὶ χαρτόσημο ἀνάλογο μὲ τὸ μέγεθος τῆς σακκούλας. Ἐὰν δὲ, προσπαθήσῃς νὰ ῥίξης τὴν σακκοὺλα “στὴν ζούλα” ὅπως λέμε ἀλὰ ρωμαίϊκα, τότε τὴν παίρνουν τὴν στέλνουν γιὰ ἀνάλυση σὲ εἰδικὸ ἐργαστήριο, βρίσκουν ὅτι εἶναι δικὴ σου καὶ τότε πληρώνεις χαρτόσημο, πρόστιμο, ἔξοδα ἀναλύσεως καὶ λὲς καὶ “εὐχαριστῶ”! Καὶ ὅμως ἐγὼ σ’ αὐτὸ τὸ σύστημα, δὲν εἶχα ποτὲ καμιὰ δυσκολία στὸ νὰ κυκλοφορῶ ἐννόμως φυλλάδια καταγγέλλοντας π.χ. τὸ Παπικὸν σύστημα ὡς ἀντίχριστον. Στὴν ἐνορία μας βαπτίζαμε ἀκωλύτως ἀπ’ ἀρχῆς Ρωμαιοκαθολικοὺς καὶ Διαμαρτυρομένους. Ἀπειλὲς δεχτήκαμε μόνον ἀπὸ τὸν κλῆρο τῆς ἐκεῖ νεοημερολογιτικῆς οἰκουμενιστικῆς ἐκκλησίας.

Ὄχι δὲ μόνον αὐτό, ἀλλὰ εἶχα πάρει καὶ ἀνοιχτὰ θέσι ὑπὲρ ἀτομικῶν καὶ συλλογικῶν ἐλευθεριῶν τοῦ πολίτη καὶ κάποτε μάλιστα μὲ ἔγραψαν καὶ οἱ ἐφημερίδες. Τὸ ἀναφέρω αὐτὸ γιὰ νὰ δείξω  ὅτι δὲν εἶμαι τελείως ἄκαπνος καὶ τελείως ἄσχετος μὲ αὐτὰ τὰ ζητήματα. Οἱ ἀγῶνες μας τότε ἔφεραν ἀποτελέσματα ποὺ κάθε ἄλλο παρὰ μικρὰ δὲν ἦταν γιὰ ἕνα ἀστυνομούμενο Ὁμοσπονδιακὸ κράτος. Πρῶτον ἡ Κοινοπολιτεία ὑπεχρεώθη νὰ παράσχῃ σὲ κάθε πολίτη ἅμα τῇ  αἰτήσει του, πιστὸ ἀντίγραφο τοῦ ἐνδεχομένως ὑπάρχοντος φακέλλου του. Ἐὰν ὁ φάκελλος εἶχε δημιουργηθῇ ἀναιτιολογήτως, ἔπρεπε νὰ καταστραφῇ. Ἐὰν περιῆχε στοιχεῖα ἀτομικῆς ζωῆς ἤ μὴ προβλεπόμενα ἀπὸ τὸν Νόμο ἔπρεπε νὰ διορθωθῇ. Στὶς μέρες μου θυμᾶμαι εἶχε δημιουργηθῆ τεράστιο πρόβλημα ἕνεκα τοῦ ἀριθμοῦ τῶν φακέλλων ποὺ ἡ Ὁμοσπονδιακὴ Ἀσφάλεια ἔπρεπε νὰ καταστρέψῃ ἤ νὰ διορθώσῃ κατ’ ἀπόφασιν τοῦ Ἀνωτάτου Ὁμοσπονδιακοῦ Δικαστηρίου. Δεύτερον δὲν ἐπετρέπετο ἡ ἀναγραφὴ πολιτικῶν ἤ θρησκευτικῶν ἀπόψεων. Ἐὰν ἔπαιρνα μέρος σὲ μιὰ ἐκδήλωσι ἤ ἕνα συλλαλητήριο, ἡ Ἀσφάλεια δὲν εἶχε τὸ δικαίωμα νὰ τὸ ἀναγράψῃ. Ἐὰν ὅμως κτυποῦσα κανέναν, δημιουργοῦσα φασαρίες ἤ προξενοῦσα φθορὲς στὴν ἰδιωτικὴ ἤ δημόσια περιουσία, ἀσφαλῶς καὶ θὰ ἀνεγράφετο.

Ἀλλὰ καὶ ὡς ἄνθρωποι δὲν πρέπει νὰ ζητοῦμε τὸ καρβέλι ὁλάκερο καὶ τὸν σκύλο χορτάτο. Ἡ ἑλβετικὴ μου ταυτότητα ἀναφέρει μόνον τὸ ὄνομά μου, τὴν ἡλικία μου, τὸν τόπο διαμονῆς μου καὶ πλέον οὐδέν. Οὐδεὶς μὲ ἐνόχλησε ποτὲ γιὰ τὶς θρησκευτικές μου πεποιθήσεις οἱ ὁποῖες ἦταν γνωστὲς τοῖς πᾶσι. Ἐὰν ὅμως ἐπήγαινα νὰ προσηλυτίσω ἕναν ἀνήλικο ἤ ἕνα διανοητικὰ καθυστερημένο ἄτομο, ἡ τσιμπίδα θὰ μὲ ἄρπαζε καὶ θὰ ὑφιστάμην τὶς κυρώσεις. Στὴ φορολογικὴ μου δήλωσι, μποροῦσα εἴτε νὰ δηλώσω τὸ θρήσκευμά μου καὶ νὰ πληρώσω προαιρετικὰ τὸν ἐκκλησιαστικὸ φόρο ὑπέρ τῆς ἐκκλησίας μου, εἴτε νὰ παρασιωπήσω τὸ θέμα, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι εἶμαι ἄθεος ἤ ἄθρησκος. Ἡ Ἑλβετία ἔχει τουλάχιστον τρεῖς ἐπίσημες θρησκεῖες (καὶ πλῆθος ἄλλων μὴ ἐπισήμων) καὶ τέσσερις ἐθνικὲς γλῶσσες. Ἀποτελεῖται ἀπὸ 21 Καντόνια  καὶ κάθε Καντόνι θεωρεῖται ὡς Κράτος μὲ τὴ δικὴ του νομοθεσία, τὴν δικὴ του ἀστυνομία, τὸ δικὸ του Σύνταγμα, τὸ δικὸ του σύστημα τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως καὶ τὴν δική του σημαία. Ἐπειδὴ ὅμως τὰ κρατίδια αὐτὰ ἀπεφάσισαν ν’ ἀποτελέσουν μίαν Ὁμοσπονδία, (ποὺ καταχρηστικῶς σ’ ἐμᾶς ὀνομάζεται Συνομοσπονδία: (Confédération Helvétique) ἦσαν ὑποχρεωμένα ν’ ἀποδεχτοῦν ἕνα Ὁμοσπονδιακὸ Σύνταγμα, ἕνα Ὁμοσπονδιακὸ Δικαστήριο, ἕνα Ὁμοσπονδιακὸ Γραφεῖο Πληροφοριῶν, ἕνα Ὁμοσπονδιακὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, ἕνα Ὁμοσπονδιακὸ Στράτευμα, μιὰ Ὁμοσπονδιακὴ Ἀστυνομία μιὰ Ὁμοσπονδιακὴ Σημαία μιὰ Ὁμοσπονδιακὴ Τράπεζα καὶ κοινὸ νόμισμα. Τὰ Συντάγματα τῶν Καντονίων δὲν μποροῦν νὰ ἔλθουν σὲ ἀντίθεσι μὲ τὸ Ὁμοσπονδιακὸ σύνταγμα, τὸ ὁποῖο καὶ σὲ τελευταία ἀνάλυσι ἔχει τὸν τελευταῖο λόγο. Αὐτὸ εἶναι τὸ τίμημα τῆς Ὁμοσπονδιακῆς μας Δημοκρατίας.

Ἐὰν πάρω ὡς παράδειγμα τὴν περίπτωσί μου, εἶμαι πολιτογραφημένος στὸ Καντόνιο τῆς Γενεύης καὶ πρωτοβαθμίως ὑπόκειμαι στὸ Σύνταγμα καὶ στοὺς Κανονισμοὺς τοῦ Καντονίου αὐτοῦ. Ἐὰν αὔριο μετοικήσω στὸ καντόνιο τῆς Βασιλείας δὲν μπορῶ νὰ ζητήσω νὰ μοῦ ἐφαρμόσουν τὶς νομοθετικὲς διατάξεις τοῦ Καντονίου τῆς Γενεύης. Ἐὰν ὅμως νομίζω ὅτι τὰ δύο αὐτὰ Καντόνια μὲ ἀδικοῦν, θὰ τὰ ἐνάγω δευτεροβαθμίως ἐνώπιον τοῦ Ὁμοσπονδιακοῦ Δικαστηρίου ἡ ἀπόφασις τοῦ ὁποίου θ’ ἀποτελέσῃ καὶ τὸ τέλος πάσης ἀντιλογίας! Αὐτὴ εἶναι ἡ προβλεπομένη διαδικασία καὶ σὲ ὅποιο Καντόνιο δὲν ἀρέσει, δὲν ἔχει παρὰ ν’ ἀποχωρήσῃ ἀπὸ τὴν Ὁμοσπονδία. Πρὶν μερικὰ χρόνια ὑπῆρξε π.χ. ἕνα ρεῦμα ποὺ ἀποσκοποῦσε στὴν ἀποκοπὴ τοῦ Καντονίου τῆς Γενεύης καὶ τὴν προσάρτησί του ἀπ’ εὐθείας στὴν Εὐρωπαϊκὴ  Ἕνωσι. Ὅσο ὅμως δὲν ἀποκόπτεται, τὸ Καντόνιο τῆς Γενεύης ὑπόκειται στὴν Ὁμοσπονδιακὴ Νομοθεσία. Ὁταν μᾶς ἐπροτάθη νὰ προσχωρήσουμε κι’  ἐμεῖς ὡς Ὁμοσπονδία στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι, διὰ ἐπανειλημμένων δημοψηφισμάτων ἀπορρίψαμε τὴν πρότασι, διότι εἴχαμε συνείδησιν ὅτι θὰ προσθέταμε ἕνα ἐπὶ πλέον Σύνταγμα πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι μας, τὸ ὁποῖον θὰ ἦταν καὶ τὸ ὑπέρτατο. Ἐὰν τώρα αὔριο, γιὰ τὸν ἄλφα ἤ βῆτα λόγο ἀλλάξουμε γνώμη, σημαίνει ὅτι αὐτομάτως τοποθετοῦμε τὸ Ὁμοσπονδιακὸ μας Σύνταγμα σὲ δεύτερη μοῖρα, καὶ τὰ Συντάγματα τῶν Καντονίων σὲ Τρίτη μοῖρα, ὁπότε θὰ εἴμαστε ὑποχρεωμένοι καὶ μὲ τὶς Κοινοτικὲς ἐντολὲς νὰ συμμορφωνόμαστε ἀλλὰ καὶ τὶς διαφορές μας νὰ τὶς λύνουμε ὄχι μόνον πρωτοβαθμίως καὶ δευτεροβαθμίως ἀλλὰ καὶ τριτοβαθμίως!

Τὸ θέμα τῆς θρησκείας στὴν Ἑλβετία τοποθετεῖται ὡς ἑξῆς. Ὕστερα ἀπὸ αἰῶνες θρησκευτικῶν διενέξεων καὶ διαπληκτισμῶν, κυρίως μεταξὺ Ρωμαιοκαθολικῶν, Παλαιοκαθολικῶν καὶ Διαμαρτυρομένων, τὸ Κράτος ἀπεποιήθη κάθε  ἁρμοδιότητα θρησκευτικῆς ἀναμίξεως καὶ διαιτησίας. Ἔτσι υἱοθέτησε γιὰ τὶς κοινωνικὲς του ἀνάγκες τὸν θεσμὸ τοῦ πολιτικοῦ γάμου καὶ διαζυγίου, γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν, θέματα συντάξεων, κληρονομίας κ.λ.π. καὶ ἄφησε τὸν πολίτη ἐλεύθερον ν’ ἀποφασίζῃ τὰ τοῦ θρησκευτικοῦ του γάμου ἤ μὴ, ὡς θέλει καὶ βούλεται. Βέβαια πολλοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ πολιτικὸς γάμος αὐτόματα συνεπάγεται καὶ τὴν “ἀποϊεροποίησι” τοῦ γάμου. Εἶναι μία ἄποψις τὴν ὁποῖαν ὅμως ὅλοι δὲν συμμερίζονται γιὰ τὸν ἑξῆς λόγο. Τὴν ἱερότητα τοῦ γάμου δὲν τὴν ἐξασφαλίζει μιὰ ὅποιαδήποτε θρησκεία ἀλλὰ ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ἡ Ἐκκλησία. Δηλαδὴ ἄν αὔριο δύο παντρευτοῦν ἀπὸ τοὺς “Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ” ἤ τὴν ἀποκαλουμένη “Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας” σημαίνει τάχα ὅτι ὁ γάμος τους εἶναι ἱερὸς,ἐπειδὴ ἦταν θρησκευτικὸς καὶ ὄχι πολιτικὸς; Καὶ ἀντίθετα τώρα, ἐὰν ἕνα ἀντρόγυνο πάη στὸ Δημαρχεῖο νὰ ὑπογράψῃ ὅτι τοῦ λοιποῦ θεωροῦν ἑαυτοὺς ὡς ἀλληλεγγύους συζύγους σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὰ περιουσιακὰ, τὰ κληρονομικὰ, τὴν φορολογία, τὶς συντάξεις κ.λ.π. καὶ κατόπιν πάῃ στὴν Ἐκκλησία καὶ τελεσιουργήσῃ τὸ Μυστήριον  ὁ ἱερεὺς, ὁ γάμος του δὲν εἶναι τάχα ἱερός; Ἔχουμε “ἀποϊεροποίησι” στὴν περίπτωσι ποὺ ἀντικαταστήσουμε τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Μυστήριον μὲ μία νομικὴ διαδικασία καὶ ἀρκεσθοῦμε σ’ αύτὴν. Βέβαια σὲ περίπτωσι θεοκρατικῆς πολιτείας ὁ πολιτικὸς γάμος δὲν θὰ εἶχε νόημα. Ἀλλὰ ποῦ βλέπετε ἐσεῖς θεοκρατικὴ πολιτεία; Ἐφ’ ὅσον μένοντες στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι ἐκλέξαμε ἕνα πολυεθνικὸ κοινοπολιτειακὸ καθεστὼς, τότε ἡ δημοκρατικὴ λύσις, μακρὰν ἀπὸ τοῦ νὰ θεωρεῖται ὡς ἰδανικὴ, εἶναι τουλάχιστον ἤ λιγότερο ἄσχημη καὶ μὲ τὰ λιγώτερα μειονεκτήματα.

Ὅλες οἱ γνωστὲς θρησκεῖες, ἐπίσημες καὶ μὴ ἐπίσημες προστατεύονται στὴν Ἑλβετία ἰσοβαθμίως. Ὅποιος θέλει στὴν Ἐκκλησία του νὰ κηρύξῃ ὅτι ὁ Πάπας ἤ ὁ Λούθηρος εἶναι τὸ θηρίον τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ νὰ πείσῃ ὅποιονδήποτε, τὸ Κράτος δὲν ἐνδιαφέρεται. Ἀρκεῖ νὰ μὴν προκαλεῖ κάποιος κοινωνικὴ ἀναταραχή, νὰ μὴν ἐξασκεῖ ἀθέμιτο προσηλυτισμὸ σὲ ἀνηλίκους ἤ πρόσωπα “ἀπηγορευμένα”  ποὺ δὲν ἔχουν δηλαδὴ ἀνεπτυγμένη διανοητικὴ ἱκανότητα, ἤ ἄτομα ποὺ βρίσκονται σὲ ὑλικὴ ἤ ψυχολογικὴ ἀνάγκη.  Ὅλες οἱ γνωστὲς θρησκεῖες, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὴ ἐξαιρουμένης, ἀπολαμβάνουν φορολογικῶν διευκολύνσεων καὶ ἀπαλλαγῶν εἴτε ἄμεσα εἴτε ἔμμεσα διὰ μέσου τῶν πιστῶν των. Ἕνας π.χ. Ὀρθόδοξος ποὺ θὰ δηλώσῃ ὅτι θὰ δώσῃ ἕνα ποσὸν τὸ χρόνο στὴν ἐκκλησία του δικαιοῦται μιᾶς κάποιας ἐκπτώσεως τοῦ φόρου του. Τὸ ἴδιο ἰσχύει γιὰ ἕνα Ρωμαιοκαθολικό, Παλαιοκαθολικὸ, Διαμαρτυρόμενο, Ἑβραῖο ἤ Μουσουλμάνο κ.λ.π. Ἀρκεῖ βέβαια νὰ πρόκειται περὶ γνωστῆς θρησκείας, δηλαδὴ θρησκείας τῆς ὁποίας τὰ δόγματα καὶ οἱ τελετὲς εἶναι γνωστὲς καὶ δημόσιες.

Τώρα ὅλος ὁ κόσμος γύρω μου, ἐνθουσιάζεται καὶ πανηγυρίζει γιὰ τὴν προσεχῆ ἔνταξι τῆς Κύπρου στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι. Μεθαύριο ὅμως ποὺ μοιραίως θὰ κληθῇ καὶ ἡ Κύπρος νὰ καταβάλῃ τὸ τίμημα τῆς ἐντάξεώς της, τότε οἱ ζηλωτὲς ἀδελφοί μας, θ’ ἀρχίσουν τὰ γνωστὰ, π.χ. ν’ ἀποκαλοῦν τὴν ΕΟΚ, Ἑβρεόκ, νὰ λένε ὅτι τὰ ἀργύρια τοῦ Ντελὸρ πουλοῦν τὸν Χριστὸ καὶ διάφορα ἄλλα συνθήματα καὶ μεγαλοστομίες. “Τὰ καλὰ τοῦ Γιάννη θέλουμε, τὸν Γιάννη δὲν τὸν θέλουμε”! Μὰ αὐτὰ δὲν εἶναι σοβαρὰ πράγματα. Ἀντὶ λοιπὸν οἱ ζηλωτὲς ἀδελφοὶ μας νὰ κοιτάζουν νὰ ἐπιστρατεύουν τὰ τῆς Ἐκκλησίας πρὸς ἐπιδίωξιν τῶν ἀπόψεών των, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἄγνοια τοῦ λαοῦ, τὸν ἐνστικτώδη φόβο καὶ τὴν τάσι του πρὸς κινδυνολογία, νὰ κατέβουν στοὺς δρόμους καὶ νὰ ποῦν  παρρησίᾳ καὶ ἀπερίφραστα, ἐμεῖς θέλουμε νὰ φύγουμε ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι, “ἔλαιον ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου”, δὲν θέλουμε οὔτε τὴν ὑποστήριξί τους οὔτε τὰ λεφτά τους, οὔτε τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά τους, οὔτε τὴν συμμαχία τους, οὔτε τὴν νομοθεσία τους, οὔτε τὶς ταυτότητές τους!  Ἀπ’ ὅσα ὅμως βλέπω καὶ ἀκούω γύρω μου, καλῶς ἤ κακῶς, μόνον τὸ φουκαριάρικο τὸ κομμουνιστικὸ κόμμα φαίνεται ν’ἀποδέχεται τὴν προοπτικὴ ἀποχωρήσεώς μας ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι.

Κάποτε ὁ Χότζας πουλοῦσε ἕνα γάϊδαρο καὶ μιὰ κότα! Πόσο  κάνει ὁ γάϊδαρος Χότζα καὶ πόσο ἡ κότα; Χίλιες δραχμὲς ὁ γάϊδαρος καὶ ἑκατὸ χιλιάδες ἡ κότα! Ἀλλὰ πουλιοῦνται μαζί! Αὐτὸ δὲν τὸ ἔχουν καταλάβει οἱ ζηλωτὲς ἀδελφοὶ μας, ὅτι δηλαδὴ αὐτὰ τὰ πράγματα … πουλιοῦνται μαζί! Δὲν μπορεῖς νὰ ἐπιλέγῃς ὅτι σὲ συμφέρει ἤ νὰ κάνῃς συλλογὴ κερδῶν καὶ πλεονεκτημάτων ἀποκλείοντας τὰ μειονεκτήματα! Δὲν μπορεῖς νὰ ἔχῃς καὶ τὶς ὑλικὲς ἀπολαβὲς τῆς Εὐρώπης καὶ τὶς πνευματικὲς ἐγγυήσεις μιᾶς Θεοκρατικῆς καὶ Ἐκκλησιοκρατικῆς συναλληλίας βυζαντινοῦ τύπου, ποὺ ἄλλωστε σήμερα ἀποτελεῖ χίμαιρα καὶ ἔπαψε ἀπὸ αἰώνων νὰ ὑφίσταται. Ὁ ἄλλος δὲν εἶναι φιλανθρωπικὸ ἵδρυμα. Εἶναι ἀμοιβαιότης συμφερόντων, καὶ ὅπου ὑπάρχει ἀμοιβαιότης συμφερόντων ὑπάρχουν κανονισμοὶ, ὑπάρχουν συμβάσεις, ὑπάρχουν προικοσύμφωνα ἀπὸ τὰ ὁποῖα δὲν ἐξαιρεῖται οὔτε τὸ ἱερὸν μυστήριον τοῦ γάμου. Κάνε λοιπὸν τοὺς λογαριασμοὺς σου καὶ ἀποφάσισε διότι “μετὰ τὴν ἀποχώρησιν ἐκ τοῦ ταμείου οὐδὲν λάθος ἀναγνωρίζεται”! Καὶ ἂσε τὴν ἱερὰν Ἀποκάλυψιν ἥσυχη καὶ τὰ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας στὴν θέσι τους.

 συνεχιζεται