ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Πριν διαβασει την κριτικη του π. Διωτη, γραφει ο ανυπομονος και υπεροπτης Τρελλογιαννης:Κι’ αὐτή ἡ «ὑφισταμένη θεία ἀποκάλυψι», μιά φορά δόθηκε, σύμφωνα μέ τήν ἀντιευαγγελική γνώμη του, καί δέν ὑπάρχει λόγος νά ξαναδοθεῖ. Καταγράφηκε ἀπ’ τούς ἀποστόλους." Ολοι οι Τρελλογιανηδες και οι ...Μεθυσμενοι δεν διαβασατε την Αγια Γραφη που λεει " Τη ΑΠΑΞ παραδοθειση τοις Αγιοις Πιστει" (Ιουδα 3); Τι κουραφεξαλα τσαμπουνατε,...υποθεοπτες του Σωφρονιου; Αλλα αυτα παθαινει οποιος παθει .... Γεροντοπληξια...

 ΜΕΓΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟΝ

ΤΥΧΟΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗΣ

ΤΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΣΑΧΑΡΩΦ      


του Παλαιμαχου Αγωνιστου Θεολογου

π. Ιωαννη Διωτη.                            

              Συνεχεια 7η

«Στὸ κείμενο αὐτὸ ἔγραφα γιὰ τὴν κοίμηση τοῦ Γέροντος Σωφρονίου ποὺ ἦταν ἐφάμιλλη μὲ τὴν κοίμηση τῶν Πατριαρχῶν καὶ Πατέρων, γι’ αὐτὸ καὶ τὸν ὀνόμαζα ″νέον Πατριάρχην τῆς θείας Χάριτος στὸν νέον λαὸν τοῦ Θεοῦ’’» (σελ. 491).

Ὁ Ναυπάκτου Ἱερόθεος Βλάχος, μὲ πρωτοφανῆ θρασύτητα, ὑποτιμᾷ τὴν νοημοσύνην παντὸς σκεπτομένου ἀνθρώπου, διότι ἔχει τὴν ἐντύπωσιν καὶ τὴν οἰκτρὰν πλάνην ὅτι δὲν γίνεται ἀντιληπτὴ ἡ προσπάθειά του ἐξαπατήσεως τῶν ἀναγνωστῶν του. Ηὐξήθη λοιπὸν ὁ χορὸς τῶν «Πατριαρχῶν καὶ Πατέρων» κατὰ ἕνα «νέον Πατριάρχην τῆς θείας Χάριτος», ἀκούοντα εἰς τὸ ὄνομα Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

Ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, ἐγὼ δυσκολεύομαι. Σεῖς ἐννοεῖτε τί ἐννοεῖ ὁ Δεσπότης Ἱερόθεος Βλάχος, ὅταν γράφῃ «νέος Πατριάρχης τῆς θείας Χάριτος στὸν νέον λαὸν τοῦ Θεοῦ»; Κατ’ ἀντιδιαστολὴν ποίων παλαιῶν Πατριαρχῶν ἤ Πατριάρχου εἶναι «νέος» Πατριάρχης ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ ; Ὑπὸ ποίαν δὲ ἔννοιαν ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ χαρακτηρίζεται ὡς «Πατριάρχης τῆς θείας Χάριτος»;  Ἐπίσης, ποῖος ἦτο ὁ «παλαιὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ» καὶ ποῖος εἶναι ὁ «νέος λαὸς τοῦ Θεοῦ»; Ἀσυγκράτητος γελοιοποιητικὸς κατήφορος ἀφροσύνης τοῦ ψευδοκορυφαίου θεολόγου Ἐπισκόπου Ἱεροθέου Βλάχου.

*

«Ὁ μακάριος οὗτος ἀνὴρ ηὐλογήθη τὰ μάλα παρὰ τοῦ ἁγίου Θεοῦ καὶ ἠξιώθη οὐ μόνον διελθεῖν καὶ φθάσαι εἰς τὸ ἄκρον ἄωτον τῆς κατὰ Χριστὸν ἀσκήσεως, ἐν βαθυτάτῃ μετανοίᾳ καὶ συντριβῇ, ἀλλ’ ἀναβῆναι καὶ ἐν αὐτῷ τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ, τουτέστιν τῷ τῆς θεοπτίας ὄρει, καὶ ἰδεῖν τὴν δόξαν τοῦ ἀκτίστου Φωτὸς ἐν τῇ τεθεωμένῃ σαρκὶ τοῦ Λόγου, γενόμενος οὕτως ἀκραιφνὴς ἐμπειρικὸς θεολόγος, κατὰ τὸν λόγον τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἰρηκότος: ″τὸ περὶ Θεοῦ φιλοσοφεῖν… οὐ πάντων μέν, ὅτι τῶν ἐξητασμένων καὶ διαβεβηκότων ἐν θεωρίᾳ καὶ πρὸ τούτων καὶ ψυχὴν καὶ σῶμα κεκαθαρμένων ἢ καθαιρομένων, τὸ μετριώτατον’’» (σελ. 477).

Διανοητικὴ καὶ ψυχικὴ τύφλωσις σκοπιμότητος. Καὶ πάλιν κατήφορος ! Κατήφορος !  Κατήφορος  καὶ βάραθρον ἀνυποληψίας.

*

«Ἡ δύναμη τοῦ θεολογικοῦ λόγου τοῦ Γέροντος Σωφρονίου εἶναι πράγματι ἕνα δυνατὸ σπέρμα στὴν γῆ, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ: ″Δυνατὸν ἐν τῇ γῇ ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ, γενεὰ εὐθέων εὐλογηθήσεται’’» (Ψαλμ. 111, 2), σελ. 493.

Τίς ἐστιν οὗτος ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ; Κατὰ τὸν τῆς Ναυπάκτου Δεσπότην καὶ Ποιμενάρχην, «φωστήρ» ἐστιν οὗτος τῆς ὑφηλίου, «σπέρμα γὰρ εἰς τὴν γῆν ὁ θεολογικὸς αὐτοῦ λόγος». Ἐκ δὲ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ πολλὰ τὰ ἀθεολόγητα καὶ ἀνόητα. Αὐτὸς λοιπόν, κατὰ τὸν Ναυπάκτου (ὡς ἄνω), εἶναι «ὁ νέος Πατριάρχης τῆς θείας Χάριτος στὸν νέον λαὸν τοῦ Θεοῦ» καὶ ἀναβάτης «ἐν αὐτῷ τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ, τουτέστιν τῷ τῆς θεοπτίας ὄρει».

Ὁ Ναυπάκτου διέβη τὰ ὅρια πάσης ὑπερβολῆς καὶ ὁδεύει πρὸς ἀνεξέλεγκτον θεολογικὸν χάος. Πῶς σκέπτεται λοιπὸν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος Βλάχος ἐξ Ἰωαννίνων; Σκέπτεται ὅμως;

Ἀθεολόγητος «θεολόγος» καὶ ἀνήσυχος «ἡσυχαστής»

Αὐθαιρεσία καὶ ἐπιπολαιότης. Τρεῖς «θεολόγους» ἔχει ἡ Ὀρθοδοξία, τὸν ἅγιον ἔνδοξον καὶ πανεύφημον Ἀπόστολον καὶ Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην τὸν Θεολόγον, τὸν ἅγιον Γρηγόριον τὸν Θεολόγον καὶ τὸν ἅγιον Συμεὼν τὸν Νέον Θεολόγον. Εἰς οὐδένα ἕτερον ἡ Ἐκκλησία ἔδωκε τὴν προσωνυμίαν αὐτήν. Ὁ ἅγιος Συμεὼν διαφοροποιεῖται ἀπὸ τοὺς ἄλλους δύο Θεολόγους ὡς «Νέος Θεολόγος». Ὁ «θεολόγος» τοῦ Ναυπάκτου πῶς διαφοροποιεῖται; «Ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλείται» (Ψαλ. 41, 8).

Ὁ Ναυπάκτου δὲν ἐδίστασε νὰ δώσῃ εἰς τὸν Ἱερομόναχον Σωφρόνιον Σαχάρωφ τὰς προσωνυμίας τοῦ «θεολόγου» καὶ τοῦ «ἡσυχαστοῦ», ὡς ἔγραψεν εἰς τὸν ὑπότιτλον τοῦ βιβλίου του.

Μετὰ ἀπὸ δέκα (10) αἰῶνας, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, ἐνεφανίσθη Ἐπίσκοπός τις, ὀνόματι Ἱερόθεος Βλάχος, καὶ ἀπέδωκε τὴν προσωνυμίαν τοῦ «Θεολόγου» εἴς τινα κοινὸν Ἱερομόναχον, δεινὸν παραβάτην τῶν ἱερῶν Κανόνων, κακόδοξον καὶ μωρολόγον, κατὰ περιφρόνησιν κορυφαίων καὶ διακεκριμένων ἁγίων προσωπικοτήτων τῆς Ἐκκλησίας, ἀναδειχθέντων πολλῶν τοιούτων εἰς ὅλους τοὺς διαρρεύσαντας 20 αἰῶνας τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πρέπει νὰ ἐντραπῇ πολὺ ὁ Δεσπότης τῆς Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος Βλάχος δι’ αὐτὴν τὴν προκλητικὴν καὶ ἀθεολόγητον ἐνέργειάν του.

Μὲ ὅσα ἀθεολόγητα τοῦ Ἱερομονάχου Σωφρονίου Σαχάρωφ παρουσιάσθησαν (ὑπάρχουν καὶ πολλὰ ἄλλα τοιαῦτα), οὗτος ἐμφανίζεται ὡς ἀθεολόγητος «θεολόγος». Καὶ ὅμως, ὁ Ναυπάκτου δὲν ἀπέδωκε μόνον τὴν ἁπλῆν προσωνυμίαν τοῦ «θεολόγου» εἰς τὸν Σωφρόνιον Σαχάρωφ, ἀλλ’ ἔγραψεν ὅτι αὐτὸς εἶναι «θεόπτης» καὶ «θεόπνευστος θεολόγος» (σελ. 461 κ.ἀ.). Πάλιν προβάλλει τὸ ἐρώτημα: Πῶς σκέπτεται ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ὅταν γράφῃ;

Τὸ δὲ τραγικὸν εἶναι, ὅτι ὁ Μητροπολίτης τῆς Ναυπάκτου ἀπέδωκεν εἰς τὸν ἐν λόγῳ ἀθεολόγητον θεολόγον καὶ τὴν προσωνυμίαν τοῦ «Ἡσυχαστοῦ»!!! Οὔτε αὐτὸ τὸ δικαίωμα εἶχεν ὁ Ναυπάκτου καὶ τὴν τοιαύτην εὐχέρειαν. Αὐτὰ εἶναι λεπτὰ ζητήματα μὲ κίνδυνον νὰ ὁδηγήσουν καὶ εἰς τὴν γελοιότητα. Ἀπὸ ποῦ «ἡσυχαστής» ὁ Σωφρόνιος Σαχάρωφ;

στο επομενο η συνεχεια 
περι του πρακτορα Μπαλφουρ