Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011


Σύγκρισις Χριστού και αγγέλων


Κτίσματα – Κτίστης



του αρχιμ. Δανιηλ Αεράκη




Στην προς Εβραίους επιστολή βλέπουμε την ανωτερότητα του Χριστού έναντι των αγγέλων. Ο Χριστός φάνηκε ταπεινός ως άνθρωπος. Δεν ήταν απλώς άνθρωπος, ούτε καν άγγελος. Είναι ο Δημιουργός και Κύριος των αγγέλων!

● Η ανωτερότητα δυό προσώπων διαφαίνεται με τη σύγκρισι. Ο Παύλος δεν συγκρίνει όμοια. Συγκρίνει δυό δυνάμεις ανόμοιες. Φιλικές, αλλ’ ανόμοιες. Οι άγγελοι είναι οι δυνάμεις των ουρανών. Ο Χριστός είναι η υπερδύναμις του Ουρανού.
Η σύγκρισις Χριστού και αγγέλων γίνεται κατά τρόπο ερωτηματικό και σε αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη.
Ο ερωτηματικός τρόπος, όταν μάλιστα η ερώτησις δεν είναι ρητορική, αλλά πειστική, ώστε να οδηγή μόνη της στην αρνητική απάντησι, είναι πιο συναρπαστικός. Ρωτάει π.χ. ο Παύλος: Ωνόμασε ποτέ ο Θεός κανένα άγγελο, «Υιό», παιδί Του; Η αρνητική απάντησις αποκαλύπτει τη μοναδική σχέσι του μονογενούς Υιού προς τον Πατέρα.
Η αναφορά δε στην Παλαιά Διαθήκη αποδεικνύει, ότι για τον Ιησού μίλησαν προφητικά ο ψαλμωδός Δαβίδ και οι λοιποί προφήτες. Επειδή όλη η Παλαιά προδιατυπώνει το Μεσσία, με ποικίλους τρόπους και με πλήθος εικόνων, δεν είναι υπερβολή, αν την χαρακτηρίσουμε όλη «Μεσσιακή».
Το πρώτο συγκριτικό ερώτημα: «Τίνι είπέ ποτε των αγγέλων, Υιός μου εί σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε; Και πάλιν, Εγώ έσομαι αυτῷ εις πατέρα και αυτός έσται μοι εις υιόν;» (Εβρ.α΄5).

● Οι άγγελοι είναι κτίσματα, που η αγάπη του Θεού δημιούργησε. Ανώτερα, πνευματικά, φωτεινά, αλλά πάντως κτίσματα. Η δημιουργία τους προηγήθηκε της δημιουργίας των υλικών ουρανίων σωμάτων και του ψυχοσωματικού ανθρώπου. Λέει ο Θεός στο βιβλίο του Ιώβ: «Ότε εγενήθησαν άστρα, ήνεσάν με πάντες άγγελοί μου» (38,7).

● Οι άγγελοι προηγήθηκαν του ανθρώπου στη δημιουργία. Προηγήθηκαν και στην πτώσι, αφού αγγελικό τάγμα υπήρξε ο εωσφόρος, ο Σατανάς. Προηγήθηκαν και στην ουράνια δόξα. Άτρεπτοι τώρα. Δεν μπορούν ν’ αποσπαστούν από το αγαθό, ν’ αμαρτήσουν. Προδρομική κατάστασις εκείνης, που ο σωσμένος άνθρωπος θα ζη τη δόξα, που «προώρισε ο Θεός δι’ ημάς» (Α΄Κορ.β΄7).

● Των αγγέλων όμως και όλων των επουρανίων δυνάμεων «προηγείται» ο Υιός. Σχήμα λόγου. Διότι το «προηγείται» προϋποθέτει διαφορετικούς χρόνους. Ο Υιός όμως είναι εκτός χρόνου. Γεννήθηκε από το Θεό Πατέρα, αλλά αχρόνως, προαιωνίως.
Όπως, λοιπόν, ιλιγγιώδης απόστασις χωρίζει χρόνο από άχρονο, έτσι ιλιγγιώδης είναι η διαφορά ως προς την αξία των αγγέλων από τον άχρονο Υιό.

● Άλλη η δόξα των αγγέλων, άλλη η δόξα του Χριστού. Οι άγγελοι κατά χάριν γίνονται μέτοχοι της δόξης του Θεού. Ο Χριστός έχει δόξα ως μονογενής Υιός του Θεού Πατέρα. «Εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός» (Ιωάν.α΄14).


Οι άγγελοι προσκυνούν


Όλοι και όλα είναι κτίσματα του Θεού, και οι άγγελοι. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Οι μεν κτιστοί, ο δε Άκτιστος… Οράς πώς διαιρεί και μεθ’ όσης της σαφηνείας κτίσματα και κτίστην, λειτουργούς και δεσπότην, και κληρονόμον και γνήσιον Υιόν και δούλους;» (Ε.Π.Ε. 24,260-262). Μετάφρασις: Οι μεν άγγελοι είναι κτιστοί, ενώ ο Χριστός είναι Άκτιστος. Βλέπεις με ποιό τρόπο και πόση σαφήνεια ξεχωρίζει κτίσματα και Κτίστη, υπηρέτες και Κύριο, κληρονόμο και γνήσιο Υιό και δούλους;

● Έρχεται ο Χριστός και Τον προσκυνούν οι άγγελοι. Αυτόν, που πάντοτε Τον υμνούν και Τον προσκυνούν ως Θεό και Δημιουργό τους, τώρα, έκπληκτοι Τον τιμούν ως Θεάνθρωπο. Το «Δεῦτε προσκυνήσωμεν Χριστῷ τῷ Βασιλεῖ και Θεῷ ημῶν», το είπαν πρώτοι μεταξύ τους οι άγγελοι.
Έτσι εκπληρώνεται η προφητεία, όπως αναφέρεται στον Ψαλμ. 96,7. «Λέγει∙ Και προσκυνησάτωσαν αυτῷ πάντες άγγελοι Θεού» (Εβρ.α΄6).

● Η προσκύνησις είναι από τις χαρακτηριστικώτερες αποδείξεις της θεότητας του Χριστού, για όσους βέβαια δέχονται την Αγία Γραφή.
Πουθενά δεν βλέπουμε τον Ιησού Χριστό να προσκυνάη, να ταπεινώνεται λατρευτικά. Ο Χριστός δέχεται προσκύνησι ανθρώπων, αλλ’ ο Ίδιος ποτέ δεν προσκυνάει. Είναι προσκυνούμενος, όχι προσκυνητής. Κι αυτό διότι είναι Θεός, όχι μόνο άνθρωπος.

● Τον προσκυνούν σε τόσες περιπτώσεις (Ματθ.η΄2. θ΄18. ιδ΄33. ιε΄25. κ΄20. Μάρκ. ιε΄19. Λουκ.κδ΄52. Ιωάν. θ΄38. ιβ΄20). Ποτέ δεν αντιδρά, δεν αποποιείται την τιμή.
Ο Πέτρος, όταν τον προσκύνησε ο Κορνήλιος (Πρ.ι΄25-26), διαμαρτυρήθηκε:

- Σήκω πάνω. Τί είμαι και με προσκυνάς; Άνθρωπος είμαι!
Όταν τον Παύλο και το Βαρνάβα στα Λύστρα (Πρ.ιδ΄14) οι ειδωλολάτρες τους προσκύνησαν ως θεούς και ήσαν έτοιμοι να τους προσφέρουν θυσίες, οι Απόστολοι αντέδρασαν δυναμικά:

- Τί είναι αυτά που κάνετε; Και μεις άνθρωποι ομοιοπαθείς με σάς είμαστε!
Ο Χριστός δεν αντιδρούσε όταν γονατιστά Τον προσκυνούσαν. Είχε αυτοσυνειδησία της Θεότητάς Του.


Οι άγγελοι δραστήριοι


Συνεχίζοντας τη σύγκρισι ο Παύλος μεταξύ Χριστού και αγγέλων, λέει:
«Και προς μεν τους αγγέλους λέγει∙ Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα» (Εβρ.α΄7, Ψαλμ.ργ΄4).
Όλοι είμαστε ποιήματα του Θεού.
Η ποιητική και αγαπητική ενέργεια του Χριστού για τον άνθρωπο θα μπορούσε να συνοψιστή σε τρείς λέξεις:

■ Χτίσιμο. Μας δημιούργησε.

■ Πλύσιμο. Μας έπλυνε με το αίμα Του.

■ Στήσιμο. Μας κατέστησε βασιλείς, κληρονόμους της βασιλείας Του. Μας έστησε, με την Ανάληψί Του, στα δεξιά του θρόνου της Μεγαλωσύνης.
Η ποιητική ενέργεια του Θεού για τους αγγέλους συνοψίζεται σε μια λέξι:
Λειτουργοί. Ποιήματά Του οι άγγελοι. Μερικά ποιήματα τα μελοποιούμε. Ο Θεός μελοποίησε τους αγγέλους Του. Τους χάρισε γλυκύτατο μέλος.

● Λειτουργούν τη δόξα Του, «ακαταπαύστοις στόμασιν, ασιγήτοις δοξολογίαις».

● Λειτουργούν και τη δική μας υπόθεσι, τη σωτηρία μας. Με ζήλο και προθυμία, δραστήρια και αεικίνητα. Αυτό υποννοείται με το «Ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου