ΟΙ ΒΔΕΛΥΚΤΕΣ στον ΘΕΟ ΠΡΑΞΕΙΣ
των ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
ΘΕΡΑΠΕΥΣΙΜΗ
ΚΑΙ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΗ ΛΕΠΡΑ
Ο Χριστός τότε, τους λεπρούς ( τους οποίους αναφέρει το σημερινό Ευαγγέλιο ) που εκραύγαζαν «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς» τους εθεράπευσε ευθύς. Αυτό κάνει και σήμερα, σε καθένα μας που κραυγάζει το «Κύριε ελέησον». Θεραπεύει τα πάθη της ψυχής.
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν και δυσθεράπευτα πάθη, ιδίως εκείνων που διαστρέφουν τις Εντολές του Θεού και αλλοιώνουν την Πίστη της Εκκλησίας, όπως κάνουν οι κάθε είδους αιρετικοί.
Μία ιδιάζουσα και ανίατη λέπρα κατατρώγει το νου και τη ψυχή τους.
Και όπως η λέπρα εκπέμπει ακαθαρσία και δυσωδία « ούτω και η εκείνων ανομία βδελυκτή εστί τη νοήσει των ευσεβών, τρόπον τινά ούσα αύτη ψυχής νέκρωσις και δυσωδία και ακαθαρσία».
(Θεοδώρητου Κύρου, Ενός των εν Χαλκηδόνι χλ΄ αγίων πατέρων, p. 47, l. 23).
Αυτή είναι η νόσος των εικονιζόμενων Οικουμενιστών.
Και εφόσον δεν προσέρχονται εν ταπεινώσει στον Χριστό και συνεχίζουν την παράβαση των Εντολών Του, συμπροσευχόμενοι ασεβώς με τους παμπάλαιους αιρετικούς του Βατικανού, η αρρώστια τους πηγαίνει εις το χειρότερον:
Και «των αιρετικῶν η κακοδοξία, πάντοτε πηγαίνει εις το χειρότερον και γίνεται μεγαλυτέρα πληγή...
Διά τούτο πρέπον να αποφεύγουν οι Χριστιανοί τούτους και πάντας τους αιρετικούς ωσάν λοιμούς και πανούκλας, ίνα μη και αυτοί με αυτούς... απωλεσθούν»
(Νικοδήμου Αγιορείτου, Ερμηνεία εις τας ΙΔ΄ Επιστολάς του Αποστόλου Παύλου, τόμ. 3ος, Εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», σελ. 318-319 καὶ υποσ. 38).
Γράφει και ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος:
«Παραιτοῦ συγκάθισμα ἀνδρῶν αἱρετικῶν καὶ φιληδόνων λαλούντων μηδὲν πιστόν· δίκην γὰρ τοξευμάτων τιτρώσκουσι τὰς καρδίας οἱ λόγοι αὐτῶν.
Εἶδόν τινας διαστρέφοντας τὰς ψυχὰς ἐν λόγοις.
Τοὺς τοιούτους …λεπρούς ὁ λόγος καλεῖ...
Καὶ ὁ μὲν περὶ πίστεως νοσῶν λέγει·
τί γὰρ βλάψει τὸ συμπεριφέρεσθαι παντὶ ἀνθρώπῳ, εἴτε ὀρθῶς πιστεύοντι, εἴτε κακῶς φρονοῦντι, τὸ ὑγιὲς τῆς πίστεως περιοδεύοντες;
Οἱ δὲ περὶ τὴν γαστέρα ἀνασχολούμενοι καὶ περὶ τὰς ὑπογαστρίους ἡδονὰς ἐροῦσι· τί γὰρ βλάψει τὸ ἐσθίειν καὶ πίνειν καὶ τρυφᾶν»
(Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περὶ ἀρετῆς κεφάλαια δέκα, κεφ. ηʹ, Πρόλογος )..
«Τοὺς μετανοοῦντας προσδέχεσθε, τοῦτο γὰρ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ· …τους αθέους αιρεσιώτας αμετανοήτως διαστείλαντες αφορίσατε από των καὶ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ ἐκκηρύκτους ποιήσατε, καὶ παραγγείλατε τοῖς πιστοῖς παντοίως αὐτῶν ἀπέχεσθαι καὶ μήτε λόγῳ μήτε προσευχαίς κοινωνείν αυτοίς. Οὗτοι γάρ εἰσιν ἀντίδικοι καὶ ἐπίβουλοι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ διαφθείροντες τὸ ποίμνιον καὶ μολύνοντες τὴν κληρονομίαν, οἱ δοξόσοφοι καὶ παμπόνηροι …
Φεύγετε ούν της κοινωνίας αυτών καὶ τῆς πρὸς αὐτοὺς εἰρήνης ἀλλότριοι τυγχάνετε· περὶ αὐτῶν γὰρ ὁ προφήτης ἀπεφήνατο, λέγων, ὅτι “Οὐκ ἔστιν χαίρειν τοῖς ἀσεβέσιν, λέγει Κύριος”.
Ούτοι γάρ εισίν οι κρύφιοι λύκοι, οἱ ἐνεοὶ κύνες οἱ οὐ δυνάμενοι ὑλακτεῖν, οἳ νῦν μὲν εἰσὶν ὀλίγοι, προκόψαντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ τῆς συντελείας ἐγγιζούσης πλείονες καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται…
Καὶ γὰρ καὶ ἡμεῖς, διερχόμενοι τὰ ἔθνη καὶ ἐπιστηρίζοντες τὰς Ἐκκλησίας, τοὺς μὲν ἐν πολλῇ νουθεσίᾳ καὶ λόγῳ ἰατικῷ ὑγιάσαντες ἐπανηγάγομεν μέλλοντας ὅσον οὐδέπω θνήσκειν ἀπάτῃ, τοὺς δὲ ἀνιάτως ἔχοντας ἐξεβάλομεν τῆς ποίμνης, ἵνα μὴ ψωραλέας νόσου μεταδῶσιν καὶ τοῖς ὑγιαίνουσιν ἀρνίοις, ἀλλὰ καθαρὰ καὶ ἄχραντα, ὑγιῆ καὶ ἄσπιλα διαμείνῃ Κυρίῳ τῷ Θεῷ».
ΔΙΑΤΑΓΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΔΙΑ ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ
(fort. compilatore Juliano Ariano): Book 6, chapter 18, line 1-62.
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΛΕΟΝ ΣΥΝΕΠΕΙΣ ΣΕ ΟΣΑ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ Ο ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΧΑΡΤΗΣ, Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 1929. ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ "ΜΕΤΑ ΜΙΑΝ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΝΟΥΘΕΣΙΑΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ ΩΝ ΑΥΤΟΚΑΤΑΚΡΙΤΟΣ" (ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ). ΜΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ. "ΠΑΡΑΤΗΣΑΙ ΑΥΤΟΝ" (ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ). ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΕΠΙ 90 ΕΤΗ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΤΗΣ Π{ΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΧΕΣΘΕ, Η ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ ΣΑΣ ΗΓΕΤΑΣ, ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΟΝΤΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΩΣ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΥΣ, ΔΙΤΟ ΔΕΝ ΚΑΜΝΟΥΝ ΥΠΑΚΟΗΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑΝ ΤΩΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ ΣΑΣ. ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΡΙΞΤΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΑΥΤΗ, ΔΕΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π. ΠΑΥΛΟΥ ΚΥΠΡΙΟΥ "ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ" ΚΑΙ ΕΜΠΡΟΣ ΝΑ ΤΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΙΣΧΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΕΘΕΝΤΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΩ ΑΝΑΡΤΗΣΙΝ ΠΑΤΕΡΙΚΑ ΕΝΤΑΛΜΑΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ
ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ
ΑΓΩΝΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Εκδότης: Μητροπολίτης Μεσογαίας Κήρυκος
Ἐκδίδεται εἰς τά πλαίσια τῶν ἐνημερωτικῶν ἀπογευματινῶν συνάξεων - ὁμιλιῶν εἰς τόν ἱερόν Ναόν Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα (κάθε Δευτέρα) εἰς τό παρεκκλήσιον Παναγίας Παραμυθίας καί Πάντων των Αγίων (κάθε Τετάρτη) και της «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ Κατηχητικής Σχολής (κάθε Κυριακή).
ΤΕΥΧΟΣ 375 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010
Η ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 1920
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗ
ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
Η καθ΄ ημάς Εκκλησία φρονούσα ότι η των διαφόρων Χριστιανικών Εκκλησιών προσέγγισις προς αλλήλας και κοινωνία ουκ αποκλείεται υπό των υφισταμένων μεταξύ αυτών δογματικών διαφορών και ότι τοιαύτη τις προσέγγισις τα μάλα εστίν ευκταία και αναγκαία και πολλαχώς χρήσιμος εις τε το καλώς ενοούμενον συμφέρον εκάστης των επί μέρους Εκκλησιών και του όλου χριστιανικού σώματος και εις παρασκευήν και διευκόλυνσιν της πλήρους ποτέ, συν Θεώ και ευλογη μένης ενώσεως, έκρινε τον παρόντα καιρόν τα μάλιστα πρόσφορον προς ανακίνησιν και από κοινού μελέτην του σπουδαίου τούτου ζητήματος. Ει γαρ και εν τούτω ενδέχεται ίνα προκύψωσι και παρεμβληθώσιν αι από των παλαιών προλήψεων και έξεων ή και εξ αξιώσεων δυσχέρεια, αι τοσάκις τέως το έργον της ενώσεως ματαιώσασαι, όμως κατά την γνώμην ημών, περί απλής το κατ΄ αρχάς προκειμένου συναφείας και προσεγγίσεως, αι δυσχέρειαι αύται έσονται πάντως ήττον σπουδαίαι, αγαθής δε υπαρχούσης θελήσεως και διαθέσεως ούτε δύνανται ούτε οφείλουσι κώλυμα αποτελέσαι ακαταγώνιστον και ανυπέρβλητον.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΣΧΟΛΙΟΥ
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Οθεν το πράγμα ημείς γε και κατορθωτόν και είπερ ποτέ εύκαιρον επί τη συντελεσθείση νυν επ΄ αισίοις συμπήξει της Κοινωνίας των Εθνών υπολαμβάνοντες, προαγόμεθα θαρρούντως εκθείναι ενταύθα εν ολίγοις τας σκέψεις και την γνώμην ημών περί του τρόπου, καθ΄ ον την προσέγγισιν ταύτην και συνάφειαν ενοούμεν και δυνατήν υπολαμβάνομεν, μετά πόθου εκζητούντες και απεκδεχόμενοι την κρίσιν και την γνώμην και των λοιπών των τε κατά την Ανατολήν αδελφών και των εν τη Δύσει και απανταχού σεβασμίων Χριστιανικών Εκκλησιών.
Νομίζομεν τοίνυν ημείς, ότι δύο τάδε τα μέγιστα εις την επίτευξιν της τοιαύτης εφετής και ωφελίμου προσεγγίσεως συντελέσαι και ταύτην κατεργάσασθαι και εκδηλούν δύνανται.
Και πρώτον αναγκαίαν και απαραίτητον υπολαμβάνομεν την άρσιν και απομάκρυνσιν πάσης αμοιβαίας δυσπιστίας και δυσφορίας μεταξύ των διαφόρων Εκκλησιών, προκαλουμέ- νης εκ της παρά τισιν εξ αυτών παρατηρουμένης τάσεως εις το σαγηνεύσαι και προσηλυτίσαι άλλων ομολογιών οπαδούς. Ουδείς γαρ αγνοεί τι και σήμερον συμβαίνει δυστυχώς πολλα- χού, επί διασπάσει της εσωτερικής ειρήνης των Εκκλησιών, ιδία των εν Ανατολή, νέων ούτω θλίψεων και δοκιμασιών παρ΄ αυτών των ομοθρήσκων επιφερομένων αυτοίς, και οίαν μεγά- λην, αντί του μηδαμινού αποτελέσματος, προκαλεί απέχθειαν και οξύτητα αντιθέσεως η τάσις αύτη τινών εις το προσηλυτίζειν και σαγηνεύειν τούς οπαδούς των άλλων χριστιανικών ομο- λογιών.
Ούτω δε της ειλικρινείας και της εμπιστοσύνης προ παντός αποκαθισταμένης μεταξύ των Εκκλησιών, νομίζομεν δεύτερον ότι επιβάλλεται ίνα αναζωπυρωθή και ενισχυθή προ παντός η αγάπη μεταξύ των Εκκλησιών,μη λογιζομένων αλλήλας ως ξένας καί αλλοτρίας, αλλ΄ ως συγγενείς και οικείας εν Χριστώ καί "συγκληρονόμους και συσσώμους της επαγγελίας του Θεού εν τω Χριστώ". (Εφεσ. 3, 6). Υπό της αγάπης γαρ εμπνεόμεναι αι διάφοροι Εκκλησίαι και ταύτην προτάσσουσαι εν ταις περί των άλλων κρίσεσι και ταις προς αυτάς σχέσεσι, την μεν διάστασιν αντί του επεκτείνειν και αυξάνειν ως οίον τε συντομεύσαι και σμικρύναι δυνήσονται, δια της διεγέρσεως δε τακτικού φιλαδέλφου ενδιαφέροντος περί της καταστάσεως, της ευσταθείας και της ευεξίας των άλλων Εκκλησιών, δια της σπουδής εις το παρακολουθείν τοις παρ΄ αυταίς συμβαίνουσι και ακριβέστερον γνωρίζειν το κατ΄ αυτάς και δια της προθυμίας εις το τείνειν εκάστοτε αμοιβαίως χείρα βοηθείας και αντιλήψεως, πολλά τα αγαθά εις δόξαν και εις όφελος εαυτών τε και του χριστιανικού σώματος επιτελέσουσι και κατορθώσουσι.
Δύναται δε η φιλία αύτη και αγαθόφρων πρός αλλήλους διάθεσις εκφαίνεσθαι και τεκμηριούσθαι ειδικώτερον, κατά την γνώμην ημών, ως εξής:
α΄)δια της παραδοχής ενιαίου ημερολογίου προς ταυτόχρονον εορτασμόν των μεγάλων χριστιανκών εορτών υπό πασών των Εκκλησιών,
β΄) δια της ανταλλαγής αδελφικών γραμμάτων κατά τας μεγάλας του εκκλησιαστικού ενιαυτού εορτάς, εν αις είθισται, και εν άλλαις εκτάκτοις περιστάσεσι,
γ΄) δια της οικειοτέρας συσχετίσεως των εκασταχού ευρισκομένων αντιπροσώπων των διαφόρων Εκκλησιών,
δ΄) δια της επικοινωνίας των Θεολογικών Σχολών και των αντιπροσώπων της Θεολογικής Επιστήμης και δια της ανταλλαγής των εν εκάστη Εκκλησία εκδιδομένων θεολογικών και εκκλησιαστικών περιοδικών και συγγραμμάτων,
στ΄) δια της συγκροτήσεως παγχριστιανικών συνεδρίων προς εξέτασιν ζητημάτων κοινού πάσαις ταις Εκκλησίαις ενδιαφέροντος,
ζ΄)δια της απαθούς και επί το ιστορικώτερον εξετάσεως των δογματικών διαφορών από της έδρας και εν ταις συγγραφαίς,
η΄) δια του αμοιβαίου σεβασμού των κρατούντων εν ταις διαφόροις Εκκλησίαις ηθών και εθίμων,
θ΄) δια της παροχής αμοιβαίως ευκτηρίων οίκων και κοιμητηρίων δια τας κηδείας και την ταφήν των εν τη ξένη αποθνησκόντων οπαδών των ετέρων ομολογιών,
ι΄) δια της πρόφρονος τέλος αμοιβαίας υποστηρίξεως των Εκκλησιών εν τοις έργοις της θρησκυτικής επιρρώσεως, της φιλανθρωπίας και τοις παραπλησίοις.
Ο τοποτηρητής του Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου Κωνσταντινουπόλεως Μητροπολίτης Προύσης Δωρόθεος