Ανεπισκοπική ή επισκοπική αποτείχιση;;; (Σχόλια - Απόψεις)

 

Δημοσιεύσαμε σε δύο συνέχειες (με τίτλο Ανεπισκοπική ή επισκοπική αποτείχιση;)  αποσπάσματα από εργασία του Αγιορείτη μοναχού Ιωσήφ, που ασχολήθηκε με τη διαχρονική στάση της Ορθόδοξης Εκκλησίας έναντι των κατεχόμενων από τους αιρετικούς επισκοπικών θρόνων. Διαβάσαμε ότι η εκκλησιαστική ιστορία μαρτυρεί  ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΑΙΡΕΣΕΩΝ την ύπαρξη δύο επισκόπων (ορθοδόξου και αιρετικού) στην ίδια εκκλησιαστική περιφέρεια, ανεξάρτητα αν οι αιρετικοί επίσκοποι είχαν κριθεί από Σύνοδο Ορθοδόξων επισκόπων.

Ως γνωστόν ο ΙΕ κανόνας της ΑΒ Συνόδου ονομάζει τους ακατάκριτους επισκόπους (δηλ. ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗΣ)  ΩΣ ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ, οπότε το συνοδικό τους σχήμα χαρακτηρίζεται ως ΨΕΥΤΟΣΥΝΟΔΟΣ.

Η δημιουργία ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ από τους αποτειχισμένους δεν σημαίνει ότι δημιουργούν ΣΧΙΣΜΑ, αλλά δημιουργούν την Ορθόδοξη Σύνοδο που θα καταδικάσει επίσημα τους αιρετικούς Επισκόπους και θα τους ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙ από τον θρόνο των επισκοπών που καταλαμβάνουν, ως καταληψίες. Επίσης ο ρόλος της Συνόδου είναι η επαναφορά του πλανεμένου ποιμνίου στην Ορθοδοξία και στους κόλπους της πραγματικής Εκκλησίας.

Οι αιρέσεις, που έχουν εισχωρήσει σήμερα στο φρούριο της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι ο «οικουµενισµός» και ο «παπισµός». Οι αιρέσεις αυτές κατοχυρώθηκαν Συνοδικά από την Κολυμπάριο Σύνοδο του 2016, οπότε η μόλυνση της αίρεσης μόλυνε το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Η μόλυνση μπήκε στο χώρο των τοπικών εκκλησιών μέσω της μνημόνευσης των τοπικών επισκόπων που αποδέχτηκαν την Κολυμπάριο Σύνοδο. Στο ζήτηµα αυτό οι Πατέρες αποδίδουν τεράστια σηµασία, γιατί  η µνηµόνευση του ονόµατος του επισκόπου δηλώνει την υπάρχουσα «κοινωνία» των πιστών µε τον επίσκοπο αυτό. Με το «µνηµόσυνο» του ονόµατος κάποιου επισκόπου, οι πιστοί που µετέχουν στη συγκεκριµένη αυτή λατρευτική σύναξη, ταυτίζονται µαζί του! Αυτό σηµαίνει ότι σε µια τέτοια περίπτωση ό,τι είναι ο επίσκοπος, το όνοµα του οποίου µνηµονεύτηκε, είναι και οι πιστοί! Αν ο επίσκοπος, το όνοµα του οποίου µνηµονεύτηκε,  είναι αιρετικός,  αιρετικοί είναι και οι πιστοί, που εξακολουθούν να µετέχουν στη σύναξη, έστω και αν αυτοί, έχουν ορθόδοξο φρόνηµα! 

Πρακτική εκδήλωση της «κοινωνίας» των πιστών µε τον επίσκοπό τους είναι:

 • Πρώτον, οι πιστοί να εκκλησιάζονται σε ναούς, που δέχονται τον επίσκοπο αυτό.

• ∆εύτερο, να συµµετέχουν οι πιστοί στα µυστήρια και ιδιαίτερα της θείας Ευχαριστίας, που τελεί είτε ο ίδιος ο επίσκοπος, είτε οι υπαγόµενοι σ΄ αυτόν κληρικοί.

 • Και τρίτον, στις λατρευτικές συνάξεις των πιστών να µνηµονεύεται το όνοµα του επισκόπου, αλλά και άλλων επισκόπων, που βρίσκεται σε «κοινωνία» ο επίσκοπος αυτός.

 Η διείσδυση του «οικουµενισµού» και «παπισµού» στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας παρέλυσε τα «αντανακλαστικά» των Ορθοδόξων. Αυτό είναι το µεγαλύτερο, κακό που θα µπορούσε να συµβεί ποτέ στην Ορθοδοξία! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, φθάσαµε στο σηµερινό ελεεινό κατάντηµα. Και άλλοτε η Ορθοδοξία είχε φτάσει σε ελεεινό κατάντηµα, αλλά ποτέ τόσο µεγάλο.

Tο κίνημα των νέο-αποτειχισμένων, που δημιουργήθηκε από μικρό αριθμό κληρικών και λαϊκών, σήµερα, είναι ατυχώς κατακερµατισµένο  σε ομάδες, οι οποίες αποτελούν εύκολη λεία του Οικουµενισµού και Παπισµού!…

Πολλοί είναι οι λόγοι για τους οποίους η Αποτείχιση δεν βρήκε την προσδοκώμενη απήχηση στο πλήρωμα της Εκκλησίας. «Ο ορθόδοξος ελληνικός λαός είναι «σκανδαλωδώς ακατήχητος», η εκκοσμίκευση έχει απονευρώσει ακόμα και τον κλήρο, ο δογματικός μινιμαλισμός των οικουμενιστών επικράτησε και η ίδια η  Αποτείχιση  συκοφαντήθηκε από γεροντάδες και πνευματικούς με κύρος. Υπάρχουν όμως και αιτίες που αφορούν αποκλειστικά τον χώρο της Αποτείχισης και είναι οι εξής:

α. Η αδυναμία των αποτειχισθέντων ιερέων και μοναχών να συμφωνήσουν στην ποιμαντική διάσταση της Αποτείχισης.

β. Η άρνηση, αδυναμία ή καχυποψία των αποτειχιζόμενων ιερέων και μοναχών στο να αποδεχτούν μια ηγεσία που να καθοδηγεί με ασφάλεια και διάκριση τον αγώνα τους».

Επίσης, κάτι που δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη  είναι ότι ο 15ος κανόνας αναφέρεται στην Αποτείχιση “προ Συνοδικής Διαγνώσεως”. Αυτό συνεπάγεται ότι μετά την Αποτείχιση και ένεκα αυτής θα κινηθεί η διαδικασία της Συνοδικής Διαγνώσεως και καταδίκης του αιρετικού επισκόπου. Άρα η Αποτείχιση έχει ως   τελικό σκοπό την καταδίκη του αιρετικού επισκόπου με συνοδική διάγνωση.

Υπάρχουν όμως πολλές αντιρρήσεις από τους αποτειχισμένους  για τη δημιουργία ενιστάμενης Συνόδου αποτειχισμένων, υποστηρίζοντας ότι τότε η αποτείχιση γίνεται ΣΧΙΣΜΑ. Οι αντιρρησίες επικαλούνται τους παρακάτω λόγους.

-Ο 8ος κανόνας της Α Οικουμενικής Συνόδου αναφέρει: «ΜΗ ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΕΙ ΔΥΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΩΣΙΝ».

-Επίσης ο 16ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου αναφέρει τα εξής: «..ΜΗΔΕΝΙ ΤΡΟΠΩ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΑΤΑΣΤΗΝΑΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΗΣ ΕΤΙ Ο ΠΡΟΕΣΤΩΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΙΔΙΑ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΤΙΜΗ, ΕΙΜΗ ΑΥΤΟΣ ΕΚΩΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΤΑΙ».

-Ο 12ος Κανόνας της Δ Οικουμενικής Συνόδου προειδοποιεί ότι «ΕΚΠΙΠΤΕΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΒΑΘΜΟΥ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΤΟΥ ΞΕΝΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗΝ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ «ΔΥΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΤΗ ΑΥΤΗ ΕΠΑΡΧΙΑ».

Όμως, οι παραπάνω κανόνες ισχύουν ΓΙΑ ΥΠΑΡΞΗ ΔΥΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ. Επίσης, οι παραπάνω κανόνες ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ, όπου παρατηρούμε (κυρίως στην Αμερική) στην ίδια εκκλησιαστική επαρχία δύο ή τρεις επισκόπους. Άλλος να ανήκει στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, άλλος στο Πατριαρχείο Μόσχας, άλλος στο Πατριαρχείο Αντιοχείας κ.λ.π. Ο εθνικισμός λειτουργεί στην Εκκλησία της διασποράς καταλυτικά καταπατώντας κάθε έννοια κανονικότητας, ανεξάρτητα αν οι επίσκοποι έχουν μεταξύ τους εκκλησιαστική κοινωνία.

Οπότε προκύπτει η απορία. Αυτή η κατάσταση δεν θεωρείται ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ λόγω ΠΗΞΕΩΣ ΙΔΙΟΥ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΥ;; Μόνο των αποτειχισμένων θα θεωρηθεί;;;;

Οι Σύνοδοι της Εκκλησίας αποβλέπουν στην ευταξία και την εύρυθμο λειτουργία της Εκκλησίας. Η δημιουργία μιας Συνόδου (για λόγους πίστεως σε περίοδο αίρεσης) δεν σημαίνει ότι δημιουργείται μια άλλη εκκλησία, επειδή η υπόσταση της Εκκλησίας πηγάζει από τον Χριστό και όχι από Συνόδους.

Επίσης, οι νέο-αποτειχισμένοι  επικαλούνται τον Μ. Αθανάσιο, τον Μ. Βασίλειο, τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, τον Άγιο Θεόδωρο τον Στουδίτη και τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό,  αλλά  αποκρύπτουν ή αγνοούν ότι οι Άγιοι αυτοί στον καιρό τους είχαν την αναγνώριση και αποδοχή των συγχρόνων αγωνιζόμενων χριστιανών, στους οποίους έδιναν κατευθύνσεις και οδηγίες, πράγμα που δεν συμβαίνει σήμερα. Επίσης οι αποτειχισμένοι πάντα επιδίωκαν να βρίσκονται σε εκκλησιαστική κοινωνία με Ορθοδόξους Επισκόπους.

Η έλλειψη μιας φυσικής εκκλησιαστικής ηγεσίας (Συνόδου), που  λόγω του επισκοπικού βαθμού και της Συνοδικής πρακτικής θα μπορούσε να χαράξει γραμμή, υποσκάπτει την ίδια την Αποτείχιση και εν τέλει τον ίδιο τον αντιαιρετικό αγώνα.

Είναι όμως  αδιανόητο στη σημερινή εποχή, στην οποία η επίσημη εκκλησία είναι κρατική υπηρεσία, να υπάρξει περίπτωση να αποτειχισθεί, αν υπάρχει ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ και να αναλάβει τη διαποίμανση του αποτειχισθέντος ποιμνίου. Οι κληρικοί (ανώτεροι και κατώτεροι) είναι ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ, ενώ η εκκλησιαστική περιουσία είναι έμμεσα κτήμα του κράτους.

Είναι αδύνατο η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος να καταδικάσει και να καθαιρέσει τον εαυτό της. Επειδή, λοιπόν, στην παρούσα φάση στην Αποτείχιση βρίσκονται μόνο πρεσβύτεροι, έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι θα είναι πάντοτε έτσι τα πράγματα, αλλοιώνοντας την ορθόδοξη εκκλησιολογία περί ιερωσύνης. Σύνοδος πρεσβυτέρων στην Εκκλησία μας που να μπορεί να καταδικάσει Επισκόπους δεν υπάρχει, ούτε δύναται να υπάρξει. Απαιτείται σύνοδος Επισκόπων, η οποία  αρμοδίως θα επιβάλει τις προβλεπόμενες εκκλησιαστικές ποινές.

Το ερώτημα πάλι  υπάρχει. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΗΓΗΘΟΥΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ και να δώσουν συνέχεια στην αποτείχιση με χειροτονίες νέων κληρικών και να αρχίσουν να ετοιμάζουν τη διαδικασία σύγκλισης ΣΥΝΟΔΟΥ για την καταδίκη των Οικουμενιστών;;;

Άποψη του γράφοντος είναι ότι υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν και με νέες χειροτονίες (ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΡΙΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΑΙΡΕΣΗΣ). Τέτοιοι είναι οι επίσκοποι που χειροτόνησε ο μακαριστός Σέρβος Μητροπολίτης Αρτέμιος και σήμερα διακονούν την επισκοπή Ράσκας και Πριζένης στην εξορία. Επίσης, πιθανόν να υπάρχουν και επίσκοποι από το χώρο  των Ρώσων της διασποράς, από το χώρο του παλαιού ημερολογίου ή  και από άλλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία, με την προϋπόθεση ότι δεν θα θέσουν το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΩΣ ΒΑΣΙΚΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΟΥΤΕ  ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2016. Επομένως επιβάλλεται να αρχίσουν οι αποτειχισμένοι να κινηθούν και προς αυτή την κατεύθυνση και να αρχίσουν να διερευνούν το θέμα. Αν δεν υπάρξει ΣΥΝΟΔΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ, για να κατευθύνει τον αγώνα των αποτειχισμένων, τότε η αποτείχιση ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ. Επίσης με την ύπαρξη Συνόδου ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ θα δοθεί η ευκαιρία σε νέο-αποτειχισμένους λαϊκούς να χειροτονηθούν και να διακονήσουν την Εκκλησία του Χριστού, όχι μόνο από το μετερίζι της κριτικής και των διαπιστώσεων, αλλά από το μετερίζι της ποιμαντικής κατήχησης και ομολογίας.

Σήμερα, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την παναίρεση του Οικουμενισμού την μεγαλύτερη, πονηρότερη και φαυλότερη αίρεση από όλες τις αιρέσεις της ιστορίας, που την υποστηρίζουν κοσμοκρατορίες, συστήματα και σκοτεινές δυνάμεις, χωρίς δυστυχώς πολλοί αποτειχισμένοι να αναγνωρίζουν μία κοινώς αποδεκτή ηγεσία με βαθιά γνώση των Κανόνων, των Πατέρων, της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, με θάρρος, διάκριση και θείο φωτισμό και ποιμαντική εμπειρία και ευαισθησία. Και το χειρότερο είναι ότι οι περισσότεροι ούτε που κατανοούν την ανάγκη να υπάρχει ηγεσία.

 

 

----------------------------------------------------------------------------------------------