Ομολογία

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ κ.ΙΩΑΝΝΗ ΡΙΖΟ (ΜΕΡΟΣ-Β-)

Πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Αθανασίου (χημικός)

Συνέχεια του Α μέρους

Γράφει ο κ.Ι.Ρ.

Η ΡΟΕΔ μπορεί να ήταν αγία Σύνοδος, αλλά υπάρχουν πολλά σοβαρά ερωτηματικά για τις χειροτονίες των ΓΟΧ από αυτήν. Πάνω σε αυτά τα ερωτήματα  θα ήθελα κι εγώ από σας μια απάντηση. 1. Ο αρχιμανδρίτης Ακάκιος Παπάς χειροτονήθηκε στην Αμερική ως επίσκοπος Ταλαντίου από τους επισκόπους Σικάγου Σεραφείμ και Ντητρόιτ Θεόφιλο. Η χειροτονία όμως πραγματοποιήθηκε παρά την ρητή απαγόρευση της Ρωσικής Συνόδου  (Καλλίστου Κορινθίας, Δικαιοσύνην μάθετε (και κρίνετε) οι ενοικούντες επί της γης, σελ. 8-9)

 Απάντηση π.Δ.Α. Από  σωζόμενη  αλληλογραφία  της  εποχής (1958) φαίνεται ότι ο Ασκητής Ρώσος Μοναχός Αντώνιος Αγιοσαββαΐτης κατέβαλε  προσπάθειες αποτεινόμενος σε Αρχιερείς της Ρωσικής Διασποράς, σχετικά με το θέμα χειροτονίας Επισκόπου για την Εκκλησία των Γνησίων  Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος. Ο Αρχιεπίσκοπος Σικάγου Σεραφείμ (Ιβανώβ) έδειχνε πρόθυμος να ταξιδεύσει στην Ευρώπη για τον σκοπό αυτό,  ώστε να συμπράξει με τον Αρχιεπίσκοπο τότε Δυτικής Ευρώπης  Ιωάννη  (Μαξίμοβιτς), επίσης  πρόθυμο  συμπαραστάτη και βοηθό των Ελλήνων  Παλαι-οημερολογιτών, προκειμένου να χειροτονήσουν υποψηφίους στην Αρχιερωσύνη. Για χειροτόνηση Ιερέων προτεινόταν ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης  Μαξίμοβιτς, ο οποίος ήταν σύμφωνος να βοηθήσει με τον τρόπο αυτό. Όμως,εκφραζόταν η δυσκολία να υπάρξει επίσημη Συνοδική έγκριση για όλες αυτές τις κινήσεις, διά του τότε Προέδρου της Συνόδου  των  Ρώσων Μητροπολίτου Αναστασίου, διότι η Εκκλησία της Ρωσικής Διασποράς αντιμετώπιζε εχθρότητα από τις λοιπές επίσημες Εκκλησίες και φοβόταν μέτρα ανασταλτικά εναντίον της. Γι’ αυτό και ο  Μητροπολίτης Αναστάσιος δεν έδειχνε να συγκινείται σε εκκλήσεις βοηθείας.

Από τα ιστορικά στοιχεία προκύπτει ότι ΕΠΙΣΗΜΑ η ΣΥΝΟΔΟΣ  ΡΟΕΔ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ χειροτονία  Ελλήνων Αρχιερέων ΓΟΧ για λόγους επιβίωσής της. Μην ξεχνάτε, ότι υπήρξε στο στόχαστρο και της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Ανεπίσημα όμως φαίνεται ότι άφησε ελεύθερους τους Επισκόπους να πράξουν κατά συνείδηση. Αυτό αποδεικνύεται από τα εξής.

Αν δεν υπήρχε ΑΝΟΧΗ της Συνόδου, θα έπρεπε, όταν αποκαλύφθηκαν οι επισκοπικές χειροτονίες:

-Να καθαιρεθούν οι συμμετέχοντες επίσκοποι ΡΟΕΔ Ντητρόϊτ Σεραφείμ Ιβάνωφ, Σεβρών Θεόφιλος και αργότερα ο Χιλής Λεόντιος.

-Να καθαιρεθεί ο Ακάκιος και οι επίσκοποι της Συνόδου του για το υπερόριο και αντικανονικό της χειροτονίας των.

-Με επίσημο γράμμα να ενημερωθούν οι Γοχ Ελλάδος για τα τεκταινόμενα

-Να μην εκδοθούν επίσημα χειροτονητήρια

-Να αποφευχθούν τα συλλείτουργα με τους επισκόπους ΓΟΧ.

Όμως τίποτα από αυτά δεν συνέβησαν.

Αυτό σημαίνει ότι η ΣΥΝΟΔΟΣ ΡΟΕΔ είχε δώσει ανεπίσημη άδεια σε επισκόπους για χειροτονίες. Την εκκλησιαστική διπλωματία του Μητροπολίτου Αναστασίου τη διαπιστώνουμε στο πώς απάντησε η Σύνοδος δια του πρωτοσυγκέλου π.Γεωργίου Γκράμπε στην κατηγορία εναντίον της ΡΟΕΔ από το Πατριαρχείο Μόσχας, ότι η ΡΟΕΔ θεωρεί την Εκκλησία εντός της Σοβιετικής Ένωσης ως «αποστατούσα» και «άνευ χάριτος».

Χαρακτηρίζετε κ.Ι.Ρ. τη Σύνοδο ΡΟΕΔ ως Αγία. Θα σας πω, ότι, απλά ως μέλη, είχε ΑΓΙΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ, αλλά ως Σύνοδος έκανε λάθη. ( Η ΡΟΕΔ έβγαλε τρεις άφθορους αγίους, τον άγιο Ιωάννη τον Θαυματουργό, αρχ/πος Σαν Φραντζίσκο, επώνυμο Μαξίμοβιτς, τον άγιο Φιλάρετο τον Ομολογητή, μητ/τη της συνόδου, και τον αρχ/πο Μ. Βρετανίας Κωνσταντίνο Εσένσκυ).

Ι.Ρ.  Οι Γ.Ο.Χ. Δεν τόλμησαν επί επτά έτη να ανακοινώσουν τα ονόματα των επισκόπων που τέλεσαν την χειροτονία (Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαίδου, Ιστορική και Κανονική θεώρησις.... σελ. 348.) Η ένοχη αυτή απόκρυψις των ονομάτων, καθώς ήταν φυσικό, δημιουργούσε αμφιβολίες σε κάθε λογικό άνθρωπο για την αξιοπιστία της χειροτονίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά τη γνωστοποίηση των ονομάτων των επισκόπων που χειροτόνησαν τον Ακάκιο, ο Θεόφιλος αρνήθηκε κατηγορηματικά τη συμμετοχή του στη χειροτονία αυτή (Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Διάλογος εν αγάπη και αληθεία δια την εν Χριστώ ένωσιν, σελ. 69.)

Π.Δ.Α.

Μέρος της απάντησης σε αυτό γράφτηκε προηγουμένως που συνοψίζεται στο «να μην φέρουν σε δύσκολη θέση την Σύνοδο ΡΟΕΔ». Άποψή μου ήταν ότι αυτό ήταν μέρος της μυστικής Συμφωνίας μεταξύ Ακακίου και των Αρχιερέων που συμμετείχαν στη χειροτονία. Στο πλαίσιο αυτό της εκκλησιαστικής πολιτικής ήταν και η άρνηση του Θεόφιλου.

Υπήρχε όμως και ένας άλλος λόγος της άρνησης του Θεοφίλου. Το συγκεκριμένο πρόσωπο από κάποιο χρονικό διάστημα και μετά ήρθε σε επαφή με Ουνίτες και σιγά-σιγά άρχισε να χαλαρώνει η πνευματική του σχέση με την ΡΟΕΔ. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης του ήταν ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ ΑΠΟ ΡΟΕΔ το 1972, επειδή συλλειτούργησε με Ουνίτες. Οπότε καλό θα είναι να το έχουμε υπόψη και αυτό. Η συμμετοχή του στην χειροτονία του Ακακίου οφειλόταν σε φιλική σχέση που διατηρούσε με τον Επίσκοπο Σικάγου Σεραφείμ. Αξιοσημείωτο είναι και το παρακάτω.

 «Κατά τoν Αλ. Καλόμοιρον η μη αναγραφή του ονόματος του Ρουμάνου Επισκόπου Ιονέσκου εις το χειροτονητήριον του Ακακίου

«ήτο μία αξιέπαινος πράξις συνέσεως, που απέβλεπε στο να μη σκανδαλισθούν όσοι από τους παλαιοημερολογίτας δεν μπορούσαν να κάνουν την διάκρισι ανάμεσα στον oικoυμενιστικόν νεοημερολογιτισμό της κρατικής Εκκλησίας της Ελλάδος και στην κατ' οικονομίαν για ιεραποστολική ανάγκη αποδοχήν νεοημερολογιτών Ρουμάνων μέσα στους κόλπους της παλαιοημερολογιτικής Εκκλησίας των ρώσων της διασποράς»

Βλ. Αλ. Καλομοίρου, Η επιστολιμαία διατριβή, «Η Φ.Ο.» 1970 φ. 594-595 σ. 11. Και απάντησιν του αρχιμ. Επιφ. Θεοδωροπούλου, εν: «Η Φ.Ο.» 1970 φ. 603 σ. 6.

Αντιθέτως κατά τον αιδεσ. Β. Σακκάν υπήρξεν αφροσύνη η μη υπό του Ακακίου και προ της χειροτονίας αυτού προβληθείσα αξίωσις όπως ο Ιονέσκου ούτος δηλώση ότι κατ' οικονομίαν μετέρχεται το νέον ημερολόγιον. Βλ. Β. Σακκά, ανοικτή Επιστολή προς ΠΘΕΟΚ 24-12-71. Περί του Ιονέσκου βλ. Επιστολήν του La foi transmise προς τον «Ορθόδ. Τύπον» από 23-8-72.(Χριστοδούλου Παρασκευαϊδη.Το Παλαιοημερολογιτικό ζήτημα….)

 Αν δεν υπήρχε χειροτονία, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΑ από ΡΟΕΔ. Αποκλείεται η ΣΥΝΟΔΟΣ αυτή να υπέγραφε ψέματα. Η Συνοδική Πράξη υπογράφεται από τον Άγιο Μητροπολίτη Φιλάρετο και δέκα ακόμη Αρχιερείς της ΡΟΕΔ (βλ. «Η Φωνή της Ορθοδοξίας», αρ.τ. 585-586/1-3-1970, σελ. 8).

«Στις 15/28 Δεκεμβρίου του 1967 ο Άγιος Μητροπολίτης Φιλάρετος βεβαιώνει ότι ο Σεβ. Ακάκιος χειροτονήθηκε από δύο Αρχιερείς της Ιεράς Συνόδου του, ονομαστικά τον Αρχιεπίσκοπο Σικάγου και Ντητρόιτ Σεραφείμ και τον υπεύθυνο των Ρουμανικών Κοινοτήτων Επίσκοπο Θεόφιλο, γι΄αυτό και από την Ιερά Σύνοδο της ΡΟΕΔ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το κύρος της χειροτονίας του Επισκόπου Ταλαντίου Ακακίου» (Η Φωνή της Ορθοδοξίας, 1972, σελ. 5).

«Τον Μάιο-Ιούνιο του 1969 ο Άγιος Μητροπολίτης Φιλάρετος απευθυνόμενος και πάλι προς τον Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας μας Αυξέντιο, τονίζει ότι η Ιερά Σύνοδος της ΡΟΕΔ αναγνωρίζει το κύρος των επισκοπικών χειροτονιών του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Ακακίου και όσων χειροτονιών Επισκόπων επακολούθησαν για την Εκκλησία μας. Η δε Ελληνική Ιεραρχία θεωρείται Αδελφή εν Χριστώ εν πλήρει κοινωνία μετά της Ρωσικής Διασποράς» (Η Φωνή της Ορθοδοξίας, 1969, σελ. 5).

«Στις 18/31 Δεκεμβρίου του 1969 εκδόθηκε η επίσημη Πράξη Συνοδικής αναγνωρίσεως των Επισκοπικών χειροτονιών της Εκκλησίας μας και ότι η Αρχιερατική Σύνοδος της ΡΟΕΔ θεωρεί την Ιεραρχία της Εκκλησίας μας ως Αδελφούς εν Χριστώ σε πλήρη κοινωνία μεταξύ αλλήλων. Η Συνοδική Πράξη υπογράφεται από τον Άγιο Μητροπολίτη Φιλάρετο και δέκα ακόμη Αρχιερείς της ΡΟΕΔ» (Η Φωνή της Ορθοδοξίας, 1970, σελ. 8).

Παραδόξως κ.Ι.Ρ. χρησιμοποιείτε ως βιβλιογραφική πηγή την Εργασία του Αρχιεπ. Χριστοδούλου, ο οποίος μέσα σε αυτή δέχεται την εγκυρότητα της ιερωσύνης των ΓΟΧ και μάλιστα τους είχε προτείνει ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ να ενταχθούν στην Εκκλησία της Ελλάδος ακολουθώντας το παλαιό ημερολογιο. Διαβάστε σας παρακαλώ τα κεφάλαια οκτώ - εννέα και δέκα της συγκεκριμένης εργασίας.

Ι.Ρ γράφει 3. Οι ΓΟΧ το μόνο που ήθελαν επειγόντως ήταν χειροτονίες για να έχουν επισκόπους και δεν τους πολύ ένοιαζε η ακρίβεια της Πίστεως την οποία μετά έκαναν σημαία του Σχίσματός τους. Και εξηγούμαι. Η Σύνοδος των Ρώσων της Διασποράς: α΄. Είχε πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία με όλες τις Εκκλησίες που ακολουθούσαν το νέο ημερολόγιο (Επιφανίου Θεοδωροπούλου, Τα δύο άκρα, σελ. 69.) και με όλες τις Εκκλησίες που συμμετείχαν στην Οικουμενική Κίνησι και ιδίως με τους Αθηναγόρα Κωνσταντινουπόλεως και Ιάκωβο Αμερικής (Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 74, σελ. 49), τους οποίους οι Γ.Ο.Χ. θεωρούν αιρεσιάρχας. β΄. Είχε ενορίες και με το ιουλιανό και με το νέο ημερολόγιο. γ΄. Δεν ήταν άμοιρη συμπροσευχών με αιρετικούς. Αναφέρουμε ενδεικτικά την παρουσία (1951) Αγγλικανού αρχιερέως με πλήρη αρχιερατική στολή στο ιερό Βήμα κατά την χειροτονία του επισκόπου Βιταλίου. Επίσης τη συμμετοχή του επισκόπου Φιλαρέτου σε λιτανεία μαζί με παπικό επίσκοπο και την τέλεση παρακλήσεως σε παπικό ναό (δεκαετία του 1960) (Κυπριανού αγιοκυπριανίτου, Ορθοδοξία και Οικουμενική Κίνησις, σελ. 78) . Οι Ρώσοι έστειλαν επίσης κατόπιν παπικών προσκλήσεων τρεις παρατηρητάς στη μεγάλη παπική Σύνοδο του Βατικανού  (Επιφανίου Θεοδωροπούλου, ένθ ανωτ. σελ. 143 .) 6. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Σεραφείμ ο «Θεόφιλος ηκολούθει  το νέον ημερολόγιον... Ο εν Detroit Καθεδρικός ναός (στον οποίο έγινε η χειροτονία), λειτουργεί με το νέον ημερολόγιον. Δεν απέκρυψα το γεγονός τούτο από τον Επίσκοπον Ακάκιον»  (Περιοδικό Ορθόδοξος Πνοή, τεύχος 130, σελ. 424.)

π.Δ.Α.

Ό,τι γράφετε για τα λάθη της ΡΟΕΔ, πρώτος ο γράφων  μνημόνευσε μερικά  στο κείμενο -ΔΕΥΤΕ ΔΙΑΛΛΑΧΘΩΜΕΝ- ΜΕΡΟΣ Β στην ενότητα «Η κανονικότητα των επισκόπων της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς που χειροτόνησαν Γ.Ο.Χ. τα έτη 1960-62»

Αποτελεί απορίας άξιο όμως, πώς εσείς χρησιμοποιείτε ως βιβλιογραφικές πηγές και τις εμπιστεύεστε:

Α. Τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, του οποίου οι απόψεις για τα εκκλησιολογικά θέματα της αποτείχισης κ.λ.π. απέχουν πάρα πολύ από τις δικές σας απόψεις.

Β. Το περιοδικό ΓΟΧ Ματθαιϊκών Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων.

Γνωρίζετε ότι οι Ματθαιϊκοί διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με ΡΟΕΔ, αφού προηγουμένως τακτοποίησαν την αντικανονικότητα των χειροτονιών τους;

Από τις λίγες μελέτες μου πάνω στην  πορεία της ΡΟΕΔ μπορώ να πω, ότι αυτή χρησιμοποιούσε ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ. Μία διπλωματική για να μπορεί να επιβιώσει, όπου υπήρχε ποίμνιό της και μια Εκκλησιαστική και μάλιστα πολύ αυστηρή, όταν απευθυνόταν στα μέλη της. Επομένως μέσα στα πλαίσια αυτά συγκαταλέγονται και ό,τι γράφετε. Όσον αφορά τους ΓΟΧ, πιστεύω, ότι ήταν η μοναδική τους επιλογή για χειροτονίες Επισκόπων, μετά από  πολλές αποτυχημένες προσπάθειες.

Επί πλέον πρέπει να γνωρίζουμε ότι η συμπροσευχή με αιρετικούς απαγορεύεται μεν, αλλά,  ΤΟ «ΑΦΟΡΙΖΈΣΘΩ» ή το «ΚΑΘΑΙΡΕΙΣΘΩ» των συμμετεχόντων είναι αρμοδιότητα Συνόδου (όπως αναπτύσσεται στην υποσημείωση του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, στον Γ΄Αποστολικό Κανόνα, όπως κανείς τη βρίσκει στο Πηδάλιο) και όχι των τότε  υποψηφίων αρχιερέων ΓΟΧ. Από τη στιγμή που ΕΠΙΣΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΘΑΙΡΕΘΕΙ διατηρούσαν τα της Αρχιερωσύνης.

Με ρωτάτε:

1. Η χειροτονία του Ακακίου από ένα νεοημερολογίτη επίσκοπο και από ένα παλαιοημερολογίτη, ο οποίος όμως κοινωνούσε πλήρως με τους Νεοημερολογίτες, δεν πρέπει να θεωρηθή άκυρη, καθώς κατά την εποχή εκείνη (1960) οι Γ.Ο.Χ. και ιδίως ο Ακάκιος διεκήρυτταν, ότι τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών στερούνται της θείας Χάριτος;  (Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 68, σελ. 267.)  Θα πρέπει άλλωστε να σημειωθή, ότι ο Ακάκιος ήταν ένας από τους πλέον φανατικούς υποστηρικτάς των ματθαιϊκών κακοδοξιών. Ο Ακάκιος υποστήριζε πάντοτε, ότι οι νεοημερολογίται επίσκοποι είναι σχισματικοί, ότι τα Μυστήριά τους είναι άμοιρα της θείας Χάριτος και ότι οι Νεοημερολογίται που προσχωρούν στους Γ.Ο.Χ. πρέπει οπωσδήποτε να αναμυρώνονται, τακτική άλλωστε που ο ίδιος διαρκώς εφήρμοζε. (Ένθ ανωτ. Τεύχος 79, σελ. 260). Ο Ακάκιος επίσης έως το 1945 αποκαλούσε τον υποστηρικτή των αντιθέτων, εκκλησιολογικών φρονημάτων πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο «ανισόρροπον, φρενοβλαβή, παλίμβουλον, ακατάρτιστον και αμαθέστατον θεολογικώς και εκκλησιαστικώς, πεπλανημένον, κακόδοξον, ψευδοδιδάσκαλον, ψευδαπόστολον, ψευδεπίσκοπον, ανατροπέα των εκκλησιαστικών παραδόσεων»! (Ένθ ανωτ. Τεύχος 81, σελ. 339-340.)

 Απάντηση. Έχετε πιστεύω παρακολουθήσει, έστω και τηλεοπτικά, χειροτονία Αρχιερέως. Θα έχετε ακούσει την ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ την οποία διαβάζει. Σε αυτή την ομολογία δεν υπάρχει πουθενά αυτό που λέτε. Δηλαδή, ότι αποδέχεται ο χειροτονούμενος την ύπαρξη ή απώλεια Χάριτος σε μυστήρια και σε ποιες περιπτώσεις. Αυτό το θέμα συζητείται κατά περίπτωση από τη ΣΥΝΟΔΟ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ επισκόπων, όταν προκύψει θέμα.

Πού βρήκατε γραμμένο ότι το ημερολόγιο εξασφαλίζει την εγκυρότητα μιας χειροτονίας και θέτετε θέμα ακύρωσης της χειροτονίας επισκόπου,  όταν συμμετέχει σε αυτή ένας νέο-ημερολογίτης και ένας παλαιοημερολογίτης. Με παραξενεύετε για την ερώτηση, γιατί εμμέσως πλην σαφώς δογματοποιείτε το ημερολόγιο και το βάζετε ως όρο εγκυρότητας της χειροτονίας. Άθελά σας συμπορεύεστε με Ματθαιϊκή γοχ άποψη.

Οι προσωπικές απόψεις του Ακακίου ή οι εκκλησιολογικές θέσεις του περί αναμύρωσης (αυτή είναι άποψη και της ΡΟΕΔ) ή περί του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδη  δεν αφορούν το θέμα που εξετάζουμε και επειδή αυτός δεν βρίσκεται εν ζωή για τα λεγόμενά του θα δώσει λόγο ενώπιον του αστέκτου Βήματος. Δεν θα τον κρίνω πλέον εγώ.

Με ρωτάτε

2. Γιατί οι Γ.Ο.Χ. συντηρούσαν επί δεκαετίες ένα σχίσμα με την Ελλαδική Εκκλησία, εφόσον το 1960 δέχτηκαν  ότι η ΡΟΕΔ που κοινωνούσε με Νεοημερολογήτικες Εκκλησίες ήταν ικανή να τους μεταδώση την Χάρι της αρχιερωσύνης ; 3. Τι περισσότερο είχε ο νεοημερολογίτης Θεόφιλος, τον οποίο ο Ακάκιος αποκαλούσε «ομόδοξο κανονικό επίσκοπο» (Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαίδου, ένθ ανωτ.)   από τους επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, τους οποίους οι Γ.Ο.Χ. επί δεκαετίες κατηγορούσαν ως σχισματικούς και εστερημένους της θείας Χάριτος;

Απαντώ. Την  ερώτηση 2 καλύτερα να την απευθύνετε στους ΓΟΧ. Προσωπικά πιστεύω ότι οι ΓΟΧ με την πρακτική τους αυτή  διαψεύστηκαν όσον αφορά τη δογματοποίηση του ημερολογίου. Αυτό εσάς δεν σας καλύπτει;;;

Η συντήρηση του σχίσματος βαραίνει και τους ΓΟΧ και τους ΝΟΧ. Οι διωγμοί, οι απαράδεκτες συμπεριφορές της Κρατικής Εκκλησίας απέναντί τους, οι καθαιρέσεις, οι εξορίες κ.α.  δημιούργησαν μια εκκλησιαστική και κοινωνική προκατάληψη και από τις δύο πλευρές που δύσκολα ξεπερνιέται.

Ο Θεόφιλος, ως μέλος της Συνόδου της ΡΟΕΔ, είχε αποδεχθεί όλη την ομολογία πίστεως της Συνόδου, που θα είναι ενδιαφέρον να τη διαβάσετε και εσείς και όσοι συμφωνούν με τα γραπτά σας και  θα εκπλαγείτε υπέρ του δέοντος, όπως έπαθε και ο γράφων. Η εκκλησιαστική γλώσσα της ΡΟΕΔ έχει πολλά ομόδοξα με τον Ακάκιο.

Γράφετε ρωτώντας τα εξής:

4.  Το 1962 ο Ακάκιος χειροτόνησε νέους επισκόπους με την σύμπραξη του επισκόπου της Ρωσικής Διασποράς Λεοντίου Χιλής, ο οποίος ενήργησε και πάλι κρυφά από την προϊσταμένη του αρχή. (Αμφιλοχίου ιερομονάχου, «Γνώσεσθε την αλήθειαν», σελ. 43.) Το κύρος των χειροτονιών του 1960 και 1962 αναγνώρισε η Σύνοδος των Ρώσων της Διασποράς μόλις το 1969, η οποία δήλωσε ταυτόχρονα στον τότε αρχιεπίσκοπο των Γ.Ο.Χ. Αυξέντιο, ότι «θεωρεί την υμετέραν Ιεραρχίαν, ως αδελφούς εν Χριστώ, οι οποίοι θα είναι εν πλήρει επικοινωνία μεθ' ημών» . Οι Γ.Ο.Χ. δέχθηκαν με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση την ανωτέρω αναγνώριση από τους Ρώσους, οι οποίοι, μετά το 1965, διέκοπταν προοδευτικά την εκκλησιαστική κοινωνία με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες που συμμετείχαν στην Οικουμενική Κίνησι. Φυσικά οι Ρώσοι κατά το 1969 δεν είχαν διακόψει την κοινωνία με όλες τις Τοπικές Εκκλησίες, όπως π.χ. με την Εκκλησία της Σερβίας, με την οποία μάλιστα δεν διέκοψε ποτέ την εκκλησιαστική κοινωνία. Το γεγονός αυτό απεδείκνυε, ότι αν όχι άμεσα τουλάχιστον έμμεσα τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Γ.Ο.Χ. κοινωνούσαν και με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και ιδίως με τις Εκκλησίες του νέου ημερολογίου. Θεωρώ  πολύ πιθανό η Σύνοδος  της ΡΟΕΔ να δέχτηκε τις χειροτονίες των ΓΟΧ με τον όρο να ενωθούν με κάποιον τρόπο με την Ελληνική Εκκλησία. Αυτό προκύπτει  από το γεγονός ότι λίγο αργότερα ο Μητρ. Φιλάρετος ως Πρόεδρος της ΡΟΕΔ μετάνιωσε για αυτήν την αναγνώριση που έκανε προς τους ΓΟΧ. Αυτή τη μεταστροφή του Φιλαρέτου  σημειώνει το 1971 ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στα «Δύο Άκρα» (σελ.83-93) Γράφει: « Ὑπῆρξε μεγάλη «γκάφα» τοὖ Φιλάρετου ἡ ἀναγνώρισις τῶν ἐν Ἑλλάδι Παλαιοημερολογιτῶν. Μᾶλλον ἔπεσε θύμα κακῶν εἰσηγήσεων. Ἔφθασεν εἰς τὰς ἄκοάς μου πληροφορία τὶς ὅτι ἐκ τῶν ὑστέρων, γνωρίσας τοὺς ἐν Ἑλλάδι Παλαιοημερολογίτας, ἔχει μεταμεληθῆ δι’ ὅ,τι ἐπραξεν. ..Δι’ ἐμέ πάντως, ... ἡ ἀπόφασις τῆς Συνόδου τοὖ Φιλάρετου οὐ μόνον οὐδὲν κύρος ἔχει, ἄλλα καί, ὡς ἀποτελοὖσα ἀντικανονικωτάτην ἐπέμβασιν εἰς τὰ ἐσωτερικὰ ἄλλης ὁμοδόξου Ἐκκλησίας, δημιουργεῖ κανονικᾶς εὐθύνας διὰ τὴν εἰρημένην Σύνοδον. Ἂν ὁ Φιλάρετος, ἐπίστευεν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε πέσει εἰς αἵρεσιν, τότε ἠδύνατο νὰ παρέμβη ἐν αὐτή. Ὄφειλεν ὅμως ὄχι νὰ ἀναγνώριση τους Παλαιοημερολογίτας, οἱ ὁποίοι δὲν εἶνε μὲν οἰκουμενισταί, ἀλλά καὶ αὐτοὶ κηρύσσουν ἄλλου εἴδους αἵρεσιν, ὡς προείπον (ὅτι ἡ σωτηρία ἐξαρτᾶται ἐκ τῶν... Ἡμερολογίων καὶ τῶν ἑορτολογίων), ἄλλα νὰ χειροτόνηση ἐξ ἀρχῆς Ἱερεῖς (ἡ καὶ Ἐπισκόπους) διὰ τὸ πλήρωμα τῆς Ἑλλαδικῆς ἐκκλησίας. Οἱ ἐν λόγω Ἱερεῖς ἤδυναντο νὰ ἀκολουθοὖν τῷ παλαίω ἡμερολογίω, δὲν θὰ ἐκήρυσσον ὅμως τὸ ὡς ἄνω αἱρετικὸν φρόνημα, θὰ ἐδέχοντο δὲ εἰς κοινωνίαν καὶ πιστοὺς ἀκολουθοὖντας τῷ νέω ἡμερολογίω, ὡς ἀκριβῶς πράττει καὶ ὃ Φιλάρετος. Ἡ παροὖσα κατάστασις (συμπροσευχαί, νεωτερισμοὶ κ.τ.τ ) δὲν δικαιολογεῖ τὸ «ὑπερόριον». Μόνον ἡ πτῶσις ἐκκλησίας τινὸς εἰς αἵρεσιν παρέχει δικαίωμα εἰς ὑπερορίους Ἐπισκόπους νὰ παρέμβουν.»

 Απάντηση: Πάλι με παραξενεύει η βιβλιογραφική σας πηγή. Εμπιστεύσεστε ένα κληρικό του ΔΥΝΗΤΙΣΜΟΥ κανόνων της Εκκλησίας;

Τα γραφόμενα του π.Επιφανίου έχουν πάρα πολλά κενά. Συγκεκριμένα: ο π.Επιφάνιος:

Α. Δεν γνωρίζει την ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΗΣ ΡΟΕΔ

Β. Δεν γνωρίζει την αλληλογραφία μεταξύ ΡΟΕΔ και ΓΟΧ

Γ. Η Σύνοδος Φιλαρέτου αναγνώρισε  με συγχωρητική ευχή τις χειροτονίες των Ματθαϊκών με σκοπό την ένωσή τους με τους Φλωρινικους πράγμα το οποίο δεν συνέβη. Αυτό φαίνεται καθαρά στην επιστολή του Αγίου Φιλαρέτου στον Ματθαιϊκό επίσκοπο Κιτίου Επιφάνιο .

Πουθενά από τη διασωζόμενη  αλληλογραφία δεν προκύπτει ότι επιθυμούσε ο Άγιος Φιλαρετος την ένωση των ΓΟΧ με την Εκκλησία της Ελλάδος, όπως ισχυρίζεσθε.

Δ.Η Σύνοδος Αγ.Φιλαρέτου θεωρούσε την Εκκλησία της Ελλάδος «σχισματική».

Γράφει ο Άγιος Φιλάρετος προς τον επίσκοπο Κιτίου σε μια επιστολή του.

«Ωστόσο είναι προφανές εις τους άπαντας ότι η καινοτομία του ημερολογίου το 1924 προεκάλεσε σχίσμα στην Εκκλησίαν και η ευθύνη του σχίσματος ΖΥΓΙΖΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΣ….λαμβάνοντας υπόψιν την αθλίαν και αυτονόητον πραγματικότητα  του σχίσματος και τας τρομεράς τιμωρίας, τους διωγμούς και τας βλασφημίας αίτινες υπέστησαν οι κρατήσαντες την πατρώαν ευσέβειαν της Ιεράς Παραδόσεως. Σκεφθείσα κατ΄αυτόν τον τρόπο η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε την απόφασιν ότι ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΑ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΝΕΟ-ΗΜΕΡΟΛΓΙΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΙΣΤΩΝ. Ούτε συλλειτουργούμεθα εμείς μεθ΄αυτών, ούτε δίνωμεν την άδειαν εις τους κληρικούς μας να τελούν τέτοια συλλείτουργα .Ίνα βεβαιωθείτε δια το αληθές του λόγου μας ενημερώνουμε Υμάς ότι κάθε φορά οπού μια κοινότητα εις την Διασποράν γίνεται δεκτή εις την Εκκλησίαν μας, πρέπει να ακολουθεί το Πάτριον ημερολογιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας (20-9-1975)

Περί του Ημερολογιακού θέματος τον Απρίλιο του 1972 έγραψε τα εξής;:

«Η Καινοτομία του Νέου Ημερολογίου προξένησε σχίσμα εις όλας τας Τοπικάς Εκκλησίας, αι οποίαι την υιοθέτησαν. Ούτως, η Ελλάς, η Κύπρος, η Ρουμανία και τώρα η Βουλγαρία εγεύθησαν τον καρπόν της παρακοής. Είναι θλιβερόν που ο Ορθόδοξος λαός των προαναφερθεισών Εκκλησιών δεν ηδυνήθη να εγερθή σύσσωμος και ως μέγα κύμα να υπερισχύση και καταστείλη την παλίρροιαν των Καινοτομιών...

Η ημετέρα Ρωσική Εκκλησία εν τω προσώπω του μακαρίας μνήμης τότε Αρχιεπισκόπου και κατόπιν Μητροπολίτου και Πρωθιεράρχου της ημετέρας Συνόδου κ. Αναστασίου, εντόνως και αποφασιστικώς διεμαρτυρήθη κατά των Καινοτομιών του Νέου Ημερολογίου και άλλων Νεωτερισμών του θλιβεράς μνήμης πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη εις την συνάθροισιν της Κωνσταντινουπόλεως το 1923, η οποία εσφαλμένως αναφέρεται ως Πανορθόδοξος, εφʼ όσον τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων και η Εκκλησία Κύπρου δεν αντεπροσωπεύθησαν. Οι περισσότεροι δε Ιεράρχαι της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως ηρνήθησαν να παρευρεθούν, διαμαρτυρόμενοι ούτω διά την αντικανονικότητα της βεβιασμένης πολιτικής αναδείξεως του Μελετίου ως Οικουμενικού Πατριάρχου.

Ο τότε Προκαθήμενος της ημετέρας Εκκλησίας Μητροπολίτης Αντώνιος διεμαρτυρήθη επίσης κατά της μεταρρυθμίσεως εκείνης εις την μετά των Ανατολικών Πατριαρχών επιστολογραφίαν του και έλαβεν απαντήσεις ενισχύουσας την στάσιν του».

Επίσης ο Άγιος Μητροπολίτης Φιλάρετος απευθυνόμενος με επιστολή του προς τον συνετό «Ματθαιϊκό» επίσκοπο Κιτίου Επιφάνιο, βεβαίωνε συν τοις άλλοις τα εξής:

«...Το Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο είναι ένας υποστηριγμός της ζωής της Εκκλησίας και ως τέτοιος προστατεύθηκε από τις αποφάσεις της Ιεράς Παραδόσεως. Ούτως, είναι φανερόν σε όλους ότι η Ημερολογιακή Καινοτομία προκάλεσε σχίσμα στην Εκκλησία της Ελλάδος το 1924 και η ευθύνη για το σχίσμα βαρύνει αποκλειστικά τους Καινοτόμους...».

Οπότε μόνο με τα λίγα αυτά φαίνεται πόσο εκτός πραγματικότητας ήταν ο π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, όταν ζητάει παρέμβαση Φιλαρέτου για το θέμα των ΓΟΧ στην Εκκλησία της Ελλάδος.

(κ.Ρίζο., πώς σχολιάζετε τη Συνοδική αυτή άποψη της ΡΟΕΔ;;;)

 Τέλος γράφετε τα εξής:

Η μετέπειτα στάση του Φιλαρέτου είναι η επικρατούσα άποψη στο θέμα των ΓΟΧ ακόμα και σήμερα στους κύκλους της ΡΟΕΔ (R.O.CO.R). Στο site της Αγγλικής Εκκλησίας της ΡΟΕΔ (http://www.orthodoxengland.org.uk/hp.php) , στη βιογραφία του Φιλαρέτου (http://www.orthodoxengland.org.uk/pdf/philaret.pdf ) Γράφει:   «...ο  άγιος Φιλάρετος στην αρχή, επηρεασμένος από κάποιες τάσεις στην σύνοδο της ΡΟΕΔ, ήταν φιλικός προς τους Γ.Ο.Χ. Μετά όμως το 1972,  καταλαβαίνοντας πια τι συνέβαινε προσπάθησε  να ενθαρρύνει τους Γ.Ο.Χ. να ξαναγυρίσουν μέσω της κοινωνίας τους με τη ΡΟΕΔ στους κόλπους της Εκκλησίας και να εγκαταλείψουν το σχίσμα. Όμως στην προσπάθεια αυτή απέτυχε. Κι όταν απέτυχε στην προσπάθειά του, τότε κήρυξε ότι οι Γ.Ο.Χ. είναι στην πραγματικότητα Δονατιστές και αιρετικοί»     "He also encouraged Greek Old Calendarists to return to canonicity through communion with ROCOR. In this, however, he was unsuccessful and he later declared that the Old Calendarists were in fact Donatists or sectarians".  Η στάση του Φιλαρέτου αποδεικνύει ότι οι ΓΟΧ υφάρπαξαν τις χειροτονίες τους εξαπατώντας τη ΡΟΕΔ. Αλλιώς θα πρέπει να καταλογήσουμε στον Άγιο Φιλάρετο και στη Σύνοδο παραλογισμό και ανοησία, πράγμα απαράδεκτο. Αυτά βέβαια δεν απασχολούσαν τους Γ.Ο.Χ., οι οποίοι ήδη από το 1960 είχαν αποδείξει ότι είναι τελείως ανειλικρινείς και ασυνεπείς προς την εκκλησιολογία τους, και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η πάση θυσία συντήρηση του αντικανονικού σχίσματός τους.

 Σημείωση για τους αναγνώστες

«Ποιοι ήταν οι Δονατιστές Πήραν τ᾿ όνομά τους από τον Δονάτο, Επίσκοπο Καρθαγένης. Ήταν χριστιανοί που έζησαν και έδρασαν στη Βόρεια Αφρική, όπου και αποτέλεσαν σχίσμα στην περιοχή, τον 4 αι.μ.Χ. Διακατέχονταν από ακραίες ενθουσιαστικές τάσεις και υποστήριζαν ότι οι πιστοί έπρεπε να επιζητούν, αδιάκριτα και με κάθε τρόπο, την ομολογία της Πίστεως και τον μαρτυρικό θάνατο. Κάποιοι μάλιστα, απ᾿ αυτούς, ζούσαν ως περιπλανώμενοι και προκαλούσαν τους διαβάτες να τους σκοτώσουν για να κατορθώσουν να φθάσουν γρηγορότερα στον αγιασμό! Μεταξύ άλλων, υποστήριζαν την ανάγκη και υπεροχή του νηπιοβαπτισμού και θεωρούσαν ότι κάθε μυστήριο που επιτελείται βασίζεται στην ηθική υπεροχή του ιερωμένου που το επιτελεί, και γι᾿ αυτό απέρριπταν την παράδοση των ιερών βιβλίων. Αργότερα, παρά τις όποιες προσπάθειες από πλείστες Συνόδους της περιόδου εκείνης να επιστρέψουν οι Δονατιστές στους κόλπους της Εκκλησίας, οι οποίες απέτυχαν ολοσχερώς, οι οπαδοί του Δονατισμού σταδιακά εξαλείφθηκαν, κυρίως μετά την κατάκτησή τους από τους Άραβες.

 Απαντώ. Γνωρίζετε ότι η ΡΟΕΔ  μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος (1989), επί Μητροπ. Λαύρου, ενώθηκε με το Πατριαρχείο Μόσχας υπό τον Πατριάρχη Αλέξιο Β’. Επίσης γνωρίζετε ότι εντός της Συνόδου ΡΟΕΔ υπήρχαν δύο τάσεις. Μία σκληροπυρηνική και μία μετριοπαθής. Αυτό φάνηκε στη διάσπασή της, οπότε οι λεγόμενοι μετριοπαθείς πήγανε με το Πατριαρχείο Μόσχας και οι σκληροπυρηνικοί συνεχίζουν να διατηρούν Συνόδους και στην  Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Τα γραφόμενα στην ιστοσελίδα  γράφτηκαν το 1978 και όχι το 1960  αξιολογώντας την πορεία των ΓΟΧ. Το θέμα μας δεν είναι αυτό .Γιατί προσπαθείτε να παραπλανήσετε τους αναγνώστες;

Δημοσιεύστε και τις επιστολές του Αγίου Φιλαρέτου για το τι λέει για την Εκκλησία της Ελλάδος. Πραγματικά θα εκπλαγείτε. (Προηγουμένως έγραψα ένα μικρό μέρος από τις επιστολές).

Δημοσιεύστε επίσης και την επιστολή Του Αγίου Φιλαρέτου στους ΓΟΧ Ελλάδος τον Μάρτιο του 1979 και συγκρίνετε τα γραφόμενα και τα συμπεράσματα δικά σας και όχι μόνο δικά μου.

Όσον αφορά την τελευταία παράγραφο επαναλαμβάνω ότι οι αντικανονικές καταστάσεις που δημιουργήθηκαν βαραίνουν και τις δύο πλευρές. Οπότε το σχίσμα το συντηρούν και οι δύο. Και επειδή κ.Ρίζο, δίνετε ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ στην Ελλαδική Εκκλησία για το θέμα σας παραπέμπω στην άποψη του μακαριστού Μητροπολίτη Ελευθερουπόλεως που δημοσιεύεται στο συγκεκριμένο ιστολόγιο που θίγει το ΘΕΜΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Συμπεράσματα

Μετά από αυτή την εκτενή απάντηση του γράφοντος συνοψίζω τα εξής, γιατί δυστυχώς ορισμένοι αναγνώστες άλλα γράφω και άλλα κατανοούν.

1. Ακολουθώ το νέο ημερολόγιο και θεωρώ απαράδεκτη την οποιαδήποτε δογματική χρήση κάθε ημερολογίου. (ανήκω στους ΝΟΧ-Νεοημερολογίτες Ορθοδόξους Χριστιανούς). Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν αρκετά άρθρα μου, στα οποία καταγράφονται οι απόψεις μου για το ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ που αποδεικνύουν από τα υπάρχοντα στοιχεία ότι είμαι «αποδιοπομπαίος» από τους ημερολογιολάτρες.

2. Πιστεύω ότι οι ΓΟΧ έλκουν την Αποστολική διαδοχή από τη ΡΟΕΔ, η οποία αποδέχτηκε επισήμως όλες τις γενόμενες χειροτονίες εγγράφως.

3. Η παραδοχή της Αποστολικής  διαδοχής των ΓΟΧ, εκτός των όσων αναφέρθηκαν, φαίνεται και στο πρόσωπο του Οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτη. Για όσους δεν γνωρίζουν ο μεγάλος αυτός σύγχρονος Άγιος είναι χειροτονία του επισκόπου των ΓΟΧ Γερμανού Βαρυκόπουλου. Αφού ο όσιος περιπλανήθηκε στις ομάδες των Αγιορειτών ζηλωτών (Ματθαιϊκών) και Φλωρινικών, ήρθε σε κοινωνία με πατριαρχικούς Αγιορείτες και τον δέχθηκαν επίσημα ΧΩΡΙΣ ΑΝΑΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ σύμφωνα με οδηγία που τους έδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο επί Αθηναγόρα.

4. Για τη σημερινή κατάσταση των ΓΟΧ δεν ασχολούμαι ούτε με αφορά. Αν όμως έχουν χάσει την Αποστολική διαδοχή, αυτό δεν θα το κρίνω ούτε εγώ, ούτε καθένας που γίνεται ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ χωρίς εκκλησιολογικά επιχειρήματα, αλλά Σύνοδος Ορθοδόξων επισκόπων

5. Τέλος θεωρώ απαράδεκτο τον τρόπο με τον οποίο συντηρείται το μίσος μεταξύ ΓΟΧ και ΝΟΧ και από τις δύο πλευρές, ενώ υποτίθεται πολεμάμε τον Οικουμενισμό… Ειδικότερα απευθύνομαι στους «αποτειχισμένους» σωτήρες της Εκκλησίας και σε ανώνυμους σχολιαστές. Αν δεν αποβάλλουν το ΓΟΧΙΚΟ πνεύμα, τότε δεν είναι αγωνιστές κατά της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού και βλάπτουν ανεπανόρθωτα με τα σχίσματα και τους φανατισμούς τους.

Δεν προτίθεμαι να ασχοληθώ με αυτούς ούτε στη διαδικτυακή συζήτηση. Όποιος έχει την τόλμη της άποψης, επώνυμα και με επιχειρήματα να σχολιάζει.  

Ευχαριστώ για μια  ακόμα φορά τον κ.Ι.Ρ. για το ευπρεπές και ευγενικό της συζήτησης, αν και έθιξε στα γραφόμενά του πολλά άλλα θέματα.  

Θα μου επιτρέψει να εκφράσω μια παρατήρηση - παράπονο προς τον ίδιο.

Στο αξιόλογο ιστολόγιό του δημοσίευσε άρθρο με τίτλο -«Απαντήσεις στον π. Δημήτριο Αθανασίου Περί των Γ.Ο.Χ». Επειδή ο τίτλος του άρθρου είναι παραπλανητικός και δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις και επειδή πρόκειται για απάντηση σε θέσεις Επώνυμου κληρικού, η δημοκρατική δεοντολογία επιβάλλει να γραφτούν και οι απόψεις μου για το θέμα. Ήδη ανώνυμοι σχολιαστές από τα γραφόμενα στο ιστολόγιο, έβγαλαν συμπεράσματα για τις απόψεις μου και του προσώπου μου όχι απλά αναληθείς αλλά σφόδρα συκοφαντικές.