Ο Βαρθολομαιος αγνοεί τη φωνή του Αγίου Όρους και των Αγίων της Σερβικής Εκκλησίας για το Π.Σ.Ε.
Άρθρο του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη
Δεκαέξι έτη μετά το υπόμνημα των Αγιορειτών και είκοσι έξι μετά τη γνωμάτευση του μακαριστού επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου, είναι φανερή η αλλοίωση της Ορθοδόξου εκκλησιολογίας, την οποία η ψευδοσύνοδος της Κρήτης επέβαλε
Η κεντρική επιτροπή του ΠΣΕ συνεδριάζει συνήθως κάθε δύο χρόνια. Η φετινή συνάντηση αποτελεί την πρώτη από τότε που η κεντρική επιτροπή εξελέγη, στην 11η Συνέλευση του ΠΣΕ, στην Καρλσρούη της Γερμανίας το 2022.
Το παρεκκλήσι του Οικουμενικού Κέντρου στη Γενεύη, όπου το ΠΣΕ έχει τα γραφεία του, ήταν κατάμεστο για την εναρκτήρια προσευχή, η οποία περιελάβανε ύμνους, αναγνώσεις και προσευχές στα αρμενικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και σουαχίλι.
Στο κήρυγμά του, ο π. Βαρθολομαίος ευχαρίστησε το ΠΣΕ για τη στάση του, την υπεράσπιση της ειρήνης και για την υποστήριξη που είχε παράσχει στην Ουκρανία και το λαό της και ζήτησε επίσης την εκ νέου δέσμευση για ανιδιοτελή αγάπη για τους ίδιους και για ολόκληρο τον πλανήτη.
«Για άλλη μια φορά, συγκεντρωνόμαστε ως Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών για να επιδιώξουμε ενεργά την εν Χριστώ ενότητά μας – στο μυαλό, στην καρδιά, στο πνεύμα και στην πρακτική ζωή. Σε αυτή την ζωή, όπου η διαίρεση καλλιεργείται καθημερινά στην ανθρωπότητα, το καθήκον μας είναι ακόμη πιο επιτακτικό», ανέφερε στο κήρυγμά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
«Το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης έχει επίσης την ιδιαίτερη χαρά να εορτάζει την 75η επέτειο από την ίδρυση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, όντας ένα από τα ιδρυτικά μέλη του».
«Όλοι μπορεί να έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις για το τι, πού και πώς συγκροτείται η Εκκλησία, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία για την ένδειξη ότι κάποιος ή κάποια αποτελεί αληθινός μαθητής ή αληθινή μαθήτρια», συνέχισε. Μόνο η αγάπη του ενός για τον άλλο και η αγάπη μας για έναν κόσμο που δεν αγαπιέται, φανερώνει την αξία μας και ως εκ τούτου μπορούμε να φέονομαζόμαστε «Χριστιανοί».
«Είναι η απόλυτη οικουμενική στάση, διότι χωρίς αγάπη, η διαχριστιανική μαρτυρία μας δεν θα ληφθεί ποτέ σοβαρά υπόψη από τον κόσμο ή, ίσως, ακόμη και από τις δικές μας κοινότητες»,
«Ας είναι η αγάπη το «έργο» μας … και ο κύριος στόχος όλων μας των προσπαθειών κατά τη συνεργασία μας. Μετά από δύο χιλιάδες πολύπλοκα χρόνια, οι εκκλησίες δεν μπορούν να κρυφτούν από τον κόσμο. Και ύστερα από εβδομήντα πέντε χρόνια, ούτε το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών μπορεί να κρυφτεί», είπε.
Για να καταδείξουμε την εμμονή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως στο δαιμονικό μοντέλο ένωσης του προκατόχου του και επιφανούς μασόνου Πατριάρχου Αθηναγόρα, ένα μοντέλο ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ, παραθέτει στην αγάπη του πιστού λαού:
Α) Από τις ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» (1998) (Από την έκθεση για Π.Σ.Ε. του Επισκόπου Ράσκας κ.Αρτεμίου, που υπέβαλε στη Σύνοδο της Σερβικής Ιεραρχίας, τις προτάσεις του για το τι οφείλει να πράξει η σύνοδος του Πατριαρχείου Σερβίας, και
Β) τις προτάσεις των Αγιορειτών Πατέρων από το ΥΠΟΜΝΗΜΑ που εξέδωσε από το 2007 Η ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ ΙΕΡΟΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ του Αγίου Όρους με τίτλο: “ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ” – ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ (Φεβρουάριος 2007).
Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ «ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ» (1998) (Από την έκθεση για Π.Σ.Ε. του Επισκόπου Ράσκας κ.Αρτεμίου, που υπέβαλε στη Σύνοδο της Σερβικής Ιεραρχίας)1
“Πάντα ταύτα, σύμφωνα με τον π.Ιουστίνο Πόποβιτς, αποτελούν την προδοσία του Ιούδα, την τρομερή προδοσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ολόκληρης της Εκκλησίας Του.
Ως αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία ελάμβανε από καιρού εις καιρόν υλικήν βοήθειαν από το Π.Σ.Ε., όπως φάρμακα, υποτροφίες, ταξίδια εις Ελβετίαν, οικονομικάς επιδοτήσεις, π.χ. για την κατασκευή του νέου κτιρίου της θεολογικής σχολής. Δι΄αυτά τα ψιχία βοηθείας έχομεν απωλέσει εις την πνευματικήν σφαίραν την καθαρότητα της πίστεως, την κανονικήν κληρονομίαν της Εκκλησίας και την πιστότητα εις την ιεράν Παράδοσιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Η παρουσία αντιπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών εις τας διαφόρους οικουμενιστικάς συναθροίσεις ουδεμίαν κανονικήν δικαίωσιν έχει. Δεν πηγαίνομεν εκεί δια να ομολογήσωμεν θαρραλέως, ανοικτώς και απαρασαλεύτως την αιώνιον και αναλλοίωτον αλήθειαν της Ορθοδόξου Πίστεως και Εκκλησίας, αλλά δια να προβώμεν εις συμβιβασμούς και, περισσότερον ή ολιγώτερον, να συμφωνήσωμεν εις όλας τας αποφάσεις και σχηματισμούς, τους οποίους μας προσφέρουν οι μη ορθόδοξοι.
Δια τοιούτων πράξεων εφθάσαμεν εις το Βελεμένδιον, εις το Σαμπεζύ και εις την Ασσίζυ, εφόσον πάντα ταύτα ομού περιλαμβάνουν απιστίαν και προδοσίαν της Αγίας Ορθοδόξου Πίστεως.
Καθ΄όλην αυτήν την περίοδον των πτώσεων και ακόμη της απωλείας της Εκκλησίας του Αγίου Σάββα, μία μόνον και μοναδική φωνή ηκούετο, η φωνή του Αρχιμανδρίτου Αυγουστίνου του Τσέλιε (V1979), όστις μόνον απέμεινεν η ασάλευτος και άγρυπνος συνείδησις της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Ήτο αυτός, όστις βαθέως ησθάνετο και λειτουργικώς εβίωνε το αποστολικόν και πατερικόν πνεύμα της αληθείας και έγραφε σχετικώς με το «κατόρθωμα» του Πατριάρχου Αθηναγόρα: «Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως; Αυτός με την νεοπαπιστικήν συμπεριφορά του εις τους λόγους και εις τας πράξεις σκανδαλίζει επί μίαν ήδη δεκαετίαν τας ορθοδόξους συνειδήσεις, αρνούμενος την μοναδικήν και πανσωστικήν Αλήθειαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας και Πίστεως, αναγνωρίζων τον Ρωμαίον Άκρον Ποντίφηκα με όλην την δαιμονικήν και αντιεκκλησιαστικήν υπερηφάνειαν του…»
Έχοντες κατά νουν, αφ΄ενός ό,τι ήδη ελέχθη, και αφετέρου τον αιώνιον και αλάνθαστον λόγον του Ευαγγελίου, «παν δένδρον εκ των καρπών αυτού επιγνώσεσθε», είναι εύκολον να καταλάβωμεν τι πρέπει να κάμωμεν.
Ήδη εις αυτήν την συνεδρίασιν πρέπει να αποφασίσωμεν: η Σερβική Ορθόδοξος Εκκλησία να αποσυρθή από το Π.Σ.Ε. και από όλους τους όμοιους οργανισμούς (όπως το Συμβούλιο Ευρωπαϊκών Εκκλησιών κ.α.) και να θέσωμεν τέλος εις την συμμετοχήν εις οικουμενιστικάς και αθεϊστικάς εκδηλώσεις.
Αυτό πρέπει να γίνει δια τους εξής λόγους:
Από υπακοή εις τον Άγιον Απόστολον Παύλον, όστις συμβουλεύει και επιτάσσει: αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού.
Τούτο (η συμμετοχή) ευρίσκεται εν ασυμφωνία με όλους τους ιερούς κανόνας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έναντι των οποίων έχουμε αμαρτήσει θανάσιμα.
Δεν υπάρχει ουδέ είς των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, όστις θα εδικαίωνε την ένωσιν και παραμονήν μας εις τον μη εκκλησιαστικόν οργανισμόν του Π.Σ.Ε. και άλλων ομοίων προς αυτόν.
Δια την σωτηρίαν των ψυχών μας, των ψυχών του ποιμνίου, το οποίον μας ενεπιστεύθη και το οποίον έχομεν καιρίως σκανδαλίσει και βλάψει από την παραμονήν μας εις τον οικουμενισμόν, ως επίσης και δια την σωτηρίαν εκείνων, οι οποίοι ευρίσκονται ακόμη εκτός της κιβωτού της σωτηρίας, της Μίας Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, και τους οποίους η αποφασιστική και καθαρά πράξις μας δύναται να τους βοηθήση εις την αναζήτησίν των δια σωτηρίαν και δι΄αληθείαν, πράγμα το οποίον δεν επιτυγχάνει μία υποχωρητική και άθεος συντροφικότης με τον οικουμενισμόν”.
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη
Εκ τού περιοδικού “Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία”
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Η ΕΠΙ ΤΩΝ ΔΟΓΜΑΤΙΚΩΝ ΙΕΡΟΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
“ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ”
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
Φεβρουάριος 20072
VI. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ.
Κατόπιν τούτων η Ορθόδοξος στάσις έναντι του Π. Σ. Ε. θα μπορούσε να χαραχθή βάσει των ακολούθων θέσεων:
14. Η συμμετοχή των Ορθοδόξων στο Π. Σ. Ε. δεν αποβαίνει προς όφελος ούτε της Ορθοδόξου Εκκλησίας ούτε των ετεροδόξων, αλλά ούτε και λυσιτελής είναι για την ποθουμένη ενότητα όλων των Χριστιανών στην αληθινή αποστολική Πίστι και την Εκκλησία των πρώτων χριστιανικών αιώνων. Μήπως επέστη ο καιρός οι Ορθόδοξες Εκκλησίες να διακόψουν τις σχέσεις τους με το Π. Σ. Ε. ;
15. Εάν για λόγους υψίστου, καλώς νοουμένου και θεοφιλούς συμφέροντος ωρισμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών (βλ. Πηδάλιον, έκδ. Ρηγοπούλου 1982, σελ. 56, τι εστι το συμφέρον) ή και για λόγους ενημερώσεως κριθή απαραίτητη κάποια μορφή συνεργασίας με το Π. Σ. Ε. , πρέπει να απαιτηθή η μετονομασία του Π. Σ. Ε. σε «Παγκόσμιο Χριστιανικό Συμβούλιο» και να υπάρχη χαλαρή σχέσις με αυτό, δι’ απλών παρατηρητών, χωρίς δεσμεύσεις και υποχρεώσεις που αντιβαίνουν στην εκκλησιολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
16. Στήν περίπτωσι αυτή δεν θα γίνωνται συμπροσευχές και λατρευτικές εκδηλώσεις. Η συμμετοχή θα είναι απολύτως ακαδημαϊκού επιπέδου, απαραιτήτως δε οι Ορθόδοξες θέσεις θα διατυπώνωνται με την μορφή των χωριστών Δηλώσεων, όπως γινόταν μέχρι την Γεν. Συνέλευσι του Νέου Δελχί (1961).
Η ένωσις, αν ποτε γίνη, δεν θα είναι αποτέλεσμα συμφυρμού αλλά καρπός προσευχής, πιστότητος στην Ορθόδοξο αυτοσυνειδησία μας και κυρίως δώρο του Παναγάθου Θεού.
Εν Αγίω Όρει τη 18η Φεβρουαρίου 2007
Τα μέλη της Επιτροπής
Ο της Ι. Μ. Βατοπαιδίου Καθηγούμενος + Αρχιμ. Εφραίμ
Ο της Ι. Μ. Φιλοθέου Γέρων Λουκάς
Ο της Ι. Μ. Γρηγορίου Καθηγούμενος + Αρχιμ. Γεώργιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου