Η ουμανιστική περιβαλλοντική θρησκειολογία του Χαλκηδόνος Εμμανουήλ και το Ισλάμ.
Παράλληλα με την κατάθεση χωρίων από την Αγία Γραφή, παρέθεσε κατά την ομιλία του πληθώρα αποσπασμάτων από το Κοράνι…
Σε προηγούμενη ανάρτηση της Ιστοσελίδας Κατάνυξη σχολιάστηκε το πνεύμα της διήμερης επιστημονικής Συναντήσεως «Συνεργασίες για Δράση: Προς μία Γη, μία Οικογένεια, ένα Μέλλον» που πραγματοποιήθηκε το διήμερο 28-29 Αυγούστου, στην Κωνσταντινούπολη.
Η συνάντηση διοργανώθηκε υπό την αιγίδα του Πατριάρχου Κων/πόλεως, με την υποστήριξη της διαθρησκειακής Διεθνούς Οργανώσεως, Interfaith Alliance for Safer Communities [1].
Στις εργασίες της συμμετείχαν εκπρόσωποι των Πατριαρχείων και Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, Παπικοί κληρικοί και μοναχοί, μουσουλμάνοι θρησκευτικοί ηγέτες και εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών για την προώθηση του διαθρησκειακού διαλόγου.
Μητροπολίτης Χαλκηδόνος: Η Βίβλος και το Κοράνι τονίζουν εξίσου τη διαχείριση της Γης
Στο πλαίσιο του από χρόνια συνεχιζόμενου ακαδημαϊκού διαλόγου μεταξύ του Χριστιανισμού και του Ισλάμ, ο Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Εμμανουήλ κατά την ομιλία του [2] δήλωσε μπροστά στο ετερόκλητο, διαθρησκειακό κοινό ότι:
«Είναι προφανές ότι Χριστιανισμός και το Ισλάμ προωθούν την ειρήνη, εκτιμούν την ανθρώπινη αξία και επιδιώκουν να βελτιώσουν τον κόσμο».
Επιπρόσθετα, παράλληλα με την κατάθεση χωρίων από την Αγία Γραφή, παρέθεσε πληθώρα αποσπασμάτων από το Κοράνι (πχ. χωρία του Κορανίου 2:136, 49:13, 5:48, 20:114, 67:15, 5:2, 8:61, 23:78), σημειώνοντας στη ροή του λόγου του ότι:
– Τόσο η Βίβλος όσο και το Κοράνι τονίζουν τη συμπόνια, την κατανόηση και τον σεβασμό.
– Με βάση τις διδασκαλίες τόσο της Βίβλου όσο και του Κορανίου, βρίσκουμε αταλάντευτες εκκλήσεις για ειρήνη.
– Η Βίβλος και το Κοράνι τονίζουν εξίσου τη διαχείριση της Γης.
† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης: Ἀναγινώσκοντες τά κείμενα τοῦ διαλόγου Ὀρθοδόξου καί Μουσουλμάνων εἴχαμε τήν ἴδια αἴσθησι. Εἴδαμε νά ἀποσιωπῶνται θεμελιώδεις ἀλήθειαι
Ο φωτισμένος μακαριστός καθηγούμενος της Ι. Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, Γεώργιος Καψάνης, λαμβάνοντας αφορμή από την ανίερη κίνηση του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Παρθενίου να χαρακτηρίσει τον Μωάμεθ ως «προφήτη» και το Κοράνιο ως «άγιο», επιμελήθηκε το θαυμάσιο ομολογιακό κείμενο με τίτλο «Ορθοδοξία και ισλάμ» [3].
Γραμμένο υπό την επιστασία του από αδελφό της Ιεράς Μονής, εξέφρασε τον εντονότατο προβληματισμό και διαμαρτυρία του, επισημαίνοντας ότι στα κείμενα διαλόγου Ορθοδόξου και Μουσουλμάνων, αποσιωπώνται οι θεμελιώδεις αλήθειες της αγίας ευαγγελικής και αποστολικής μας Πίστεως.
Ο λόγος του αγωνιστή καθηγουμένου κατακρημνίζει τη διαθρησκειακή, μεταπατερική και ουμανιστική προσέγγιση των σύγχρονων οικουμενιστών Ιεραρχών του Φαναρίου, και σήμερα φαντάζει πιο επίκαιρος από ποτέ:
«Οἱ Ἱεράρχαι αὐτοί ἐξέπεσαν ἀπό τήν Ὀρθόδοξο Πίστι. Ποιοί ὅμως τούς ἤλεγξαν γι’ αὐτό; Καί πάλιν θά μνησθῶ τοῦ π. Φλωρόφσκυ πού ἔλεγε: «Δὲν ἔχουμε κρίσι θεολογίας, ἀλλά κρίσι πίστεως».
Ἀναγινώσκοντες τά κείμενα τοῦ διαλόγου Ὀρθοδόξου καί Μουσουλμάνων εἴχαμε τήν ἴδια αἴσθησι. Εἴδαμε νά ἀποσιωπῶνται θεμελιώδεις ἀλήθειαι τῆς ἁγίας εὐαγγελικῆς καί ἀποστολικῆς μας Πίστεως. Εἴδαμε νά ἐπικρατῆ ἕνα πνεῦμα οὑμανιστικό, πού μᾶς θύμισε τόν δυτικό Βαρλαάμ. Ἐάν ὑπῆρχε σήμερα ἕνας Γρηγόριος Παλαμᾶς, θά ἐξοβέλιζε μέ τήν μάχαιρα τοῦ Πνεύματος τήν «θεολογία» αὐτήν ἐκ μέσου τῆς Ἐκκλησίας. Γράφουμε μέ πόνο καί ἀγάπη. Ἀλλά δέν ἡμποροῦμε νά σιωπήσουμε. Ἐάν σιωπήσουμε, φοβούμεθα ὅτι θά εἴμεθα συνένοχοι.
Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ, γραμμένο τῇ ἐπιστασίᾳ μου ἀπό ἀδελφό τῆς Ἱερᾶς Μονῆς μας, ἐκφράζει τόν προβληματισμό μας. Λυπούμεθα ἄν κάποιοι στενοχωρηθοῦν ἀπ’ αὐτό. Ἀλλά κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο: «κρείσσων ἐπαινετός πόλεμος, εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ». Ποτέ δέν θά ἠθέλαμε νά ἰδοῦμε τήν Ἐκκλησία μας ἀπό «ἑνότης τῆς Πίστεως καί κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» νά ἐκπίπτῃ σέ οὑμανιστική θρησκευτική λέσχη. Ἐλπίζουμε ὅτι καί ἄλλοι Ποιμένες καί Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἔχοντες ἔνοικον τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, θά ὀρθοτομήσουν τόν λόγον τῆς Ἀληθείας. Καιρός μαρτυρίας καί ὁμολογίας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου