Ομολογία

 

Καμάρια της ντροπής (Αποκρυφισμός στη Θράκη… και όχι μόνο), Μέρος Α

Βασιλική Οικονόμου

«ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα· ἕνεκεν γὰρ τῶν βδελυγμάτων τούτων Κύριος ἐξολοθρεύσει αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου»  Δευτερονόμιον ιη’ 12

Αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Μια «ποιητική βραδιά» στην αλεπουδόπολη Αλεξανδρούπολη. Η Ε.ΠΟ.Φ.Ε. (Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου) παρουσίαζε το νέο ποιητικό Ανθολόγιο, με έργα μελών της Ομάδας Ποίησης και άλλων δημιουργών.

Ένα από τα μέλη αυτής της Ομάδας Ποίησης, γνωστό και μη εξαιρετέο πρόσωπο στην πόλη – το οποίο, για ευνόητους λόγους, θα αφήσουμε ανώνυμο, όπως και όλα τα άλλα πρόσωπα που θα αναφέρουμε -, ήταν συγχρόνως και μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας Αλεξανδρούπολης, της μασονικής Στοάς «Κάβειρος» [1]. Τη γνωρίζαμε αυτή την ιδιότητά του, την ομολογούσε άφοβα στις συνάξεις της Ομάδας, δεν ήταν κρυφή. Και τον θυμόμαστε να αναφέρεται φευγαλέα στην Καμπαλά σαν να ήταν κάτι που αγαπούσε ιδιαίτερα, ίσως ακόμα και να καμάρωνε γι’ αυτήν, αν κρίνουμε από τον θαυμασμό που εξέφραζε. Εμείς εκείνα τα χρόνια, στα μαύρα μας σκοτάδια, δεν είχαμε ιδέα περί Θεοσοφίας, περί Καμπαλά ή περί Μασονίας εν γένει. Στην Ομάδα Ποίησης μπορούσες να συναντήσεις από Δωδεκαθεϊστές Χρυσαυγίτες και (εκκολαπτόμενους ή ενεργούς) Μασόνους μέχρι  εκκοσμικευμένους – ή και πλανεμένους – Ορθόδοξους και Τσιγγάνους·  δεν ενδιέφερε ούτε ενοχλούσε το τι πρέσβευε ο καθένας. Επειδή, λοιπόν, θα παρουσιάζονταν εκείνη τη βραδιά και ποιήματα του εν λόγω Μασόνου ποιητή, αναμενόμενο ήταν να τον τιμήσουν με την παρουσία τους και μέλη της Θεοσοφικής Εταιρείας. Αναμενόμενο ήταν, επίσης, και να αναμιχθούν τα μέλη αυτά με το υπόλοιπο πλήθος μετά την παρουσίαση. 

Κάποια στιγμή ήλθαν και μάς συστήθηκαν δύο μέλη της Εταιρείας, μια ευγενική και χαμογελαστή κυρία και ένας επίσης ευγενικός και χαμογελαστός κύριος. Για κάποιο λόγο, παρά την πάροδο τόσων ετών, μας έχει μείνει ανεξίτηλη η ανάμνηση του τρόπου με τον οποίο ο κύριος αυτός μάς  συστήθηκε: «Είμαι ο τάδε και είμαι εσωτεριστής». Και λέγοντάς το είχε την όψη και τη στάση κάποιου που καμαρώνει για το κατόρθωμά του. Ένα καμαρωτό μα και παράξενο ημι-μειδιάζον βλέμμα, ευδιάκριτο ακόμα και στο βραδινό ημίφως εκείνης της μικρής αυλής στο κέντρο της πόλης. Εμείς τότε είχαμε μια μάλλον αόριστη και σίγουρα λανθασμένη ιδέα περί Εσωτερισμού και έτσι δώσαμε μια τυπική, ευγενική απάντηση, με κείνο το μουδιασμένο χαμόγελο της αβέβαιης απορίας που δε ρωτά περισσότερα. Δεν αναρωτηθήκαμε ούτε ρωτήσαμε: τι πρεσβεύει και σε τι είδους ενέργειες επιδίδεται άραγε ένας εσωτεριστής; 

Σε ένα τέτοιο Ποιητικό Ανθολόγιο είχε λάβει μέρος με κείμενό του και ο νεαρός γιος ενός επίσης γνωστού και μη εξαιρετέου συμπολίτη μας, από τα γνωστότερα ονόματα της πόλης. Ο προαναφερθείς Μασόνος ποιητής της Ομάδας μίλησε για το συγκεκριμένο κείμενο του νεαρού με βαθύ προβληματισμό, επειδή, όπως έλεγε, υπήρχαν αναφορές στον Aleister Crowley («πατέρα του νεοσατανισμού», όπως θα δούμε παρακάτω) και σε «προχωρημένη μαγεία», οι οποίες υποθέτουμε πως ήταν αναγνωρίσιμες από τους γνώστες του αντικειμένου. Είχε πει, μάλιστα, ότι το συμβάν αυτό θα έφθανε «πολύ ψηλά», εννοώντας, προφανώς, ανώτερους αξιωματούχους της Μασονίας. Άραγε ο νεαρός που έγραψε το εν λόγω κείμενο ασχολούνταν ενεργά με τη μαγεία, ή ήταν γι’ αυτόν απλώς κάτι που κέντριζε την νεανική του περιέργεια, εξάπτοντας την ποιητική του φαντασία; 

Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον και κατατοπιστικότατο κείμενο του Μοναχού π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη, μέλους του Πνευμ. Συμβουλίου της Π.Ε.Γ., με τίτλο «Ο Εσωτερισμός-Αποκρυφισμός στην εποχή μας (α’ μέρος) [2]», διαβάζουμε μεταξύ άλλων τα εξής: «Σύμφωνα με τους Georg Schmid και Georg Otto Schmid, «Οι εσωτεριστές θεωρούν τον εσωτερισμό ως μία πανάρχαια ανθρώπινη σοφία, ως πανάρχαια θρησκεία που είναι κρυμμένη στην ανθρώπινη ψυχή και που καταδιώκεται πάντοτε από τις επίσημες θρησκείες, αλλά δεν νικάται ποτέ. Η κρυμμένη σοφία των αρχαίων Αιγυπτίων, η ενασχόληση των κατοίκων της Μεσοποταμίας με τη μαγεία, οι σοφίες του Ερμού του Τρισμέγιστου, οι θεραπευτικές τεχνικές των σαμάνων, η σοφία των Ινδιάνων, ο φωτισμός των Yogis και των θιβετιανών δασκάλων, οι γνώσεις του Πλάτωνος και του Jakob Böhme, τα μυστικά του χριστιανικού μυστικισμού, η μυστικιστική κατανόηση του Ευαγγελίου του Ιωάννου, η μαγεία των μαγισσών, η σοφία των τσιγγάνων, τα μυστικά των Ροδοσταύρων και των μασόνων θεωρούνται ότι είναι όλα κομμάτια ενός ατελείωτου ρεύματος εσωτεριστικής γνώσης, ενός ρεύματος που στις ημέρες μας ρέει στη θάλασσα του νέου και ταυτόχρονα πανάρχαιου εσωτερισμού του παρόντος [3]». Στα παραπάνω θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ένα πλήθος από τεχνικές και πρακτικές, περισσότερο ή λιγότερο γνωστές, όπως: κάρτες ταρώ, I Ging (το κινέζικο βιβλίο μαντείας), channeling, αναδρομές σε προηγούμενες ζωές, θετική σκέψη, βιοενεργειακές θεραπείες, δίνοντας  έτσι το γενικότερο στίγμα του σύγχρονου φαινομένου που ονομάζεται εσωτερισμός και συμπλέκεται με το φαινόμενο της «Νέας Εποχής» (New Age) [4] (…) Και η εν Ελλάδι Πρόεδρος της «Ενώσεως θεοσόφων – ULT Αθήνα» Ασπασία Παπαδομιχελάκη αποφαίνεται: «Η Θεοσοφία είναι η μυστική αυτή παράδοση των Θείων Όντων που υπήρχε προ αμνημονεύτων χρόνων και εκφράζει τη συσσωρευμένη σοφία όλων των εποχών… Οι εκφράσεις ‟Σοφία-θρησκεία”, ‟Αρχαία Σοφία”, ‟Αιώνια Σοφία”, ‟Αποκρυφισμός”, ‟Εσωτερισμός” είναι συνώνυμα του όρου Θεοσοφία. Οι πνευματικές ροές που εκπέμπονται κατά καιρούς από τη Θεοσοφία, εμφανίζονται με διάφορα ονόματα ως Βέδες, Βεδάντα, Γιόγκα, Βουδισμός, Χριστιανισμός (Γνωστικισμός), Ερμητισμός, Δωδεκάθεο, Ροδοσταυρισμός, Σύγχρονη Θεοσοφία είναι όψεις της Μίας Πνευματικής Αλήθειας που εμφανίζεται κατά καιρούς σε διαφορετικούς τόπους και λαούς»[5] ». [σ.σ. Σημειώνουμε εδώ παρενθετικά ότι στην Αποκάλυψη του Ιωάννου ο Γνωστικισμός χαρακτηρίζεται από τον ίδιο τον Κύριο ως «τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ» (Ἀπ. Β’ 24).] 

Λίγο παρακάτω στο κείμενο του π. Αρσενίου διαβάζουμε: «Πρέπει να πούμε ότι σύμφωνα με τη Μπλαβάτσκυ [σ.σ. ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρείας], και γενικότερα τον εσωτερισμό, η κοινοποίηση των «εσωτερικών» απόκρυφων διδασκαλιών στους αμύητους, στον «πολύ όχλο», σημαίνει βεβήλωσή τους [6]. Τα τελευταία όμως χρόνια παρατηρούμε κάποια κοινοποίησή τους. Αυτό συμβαίνει επειδή οι ομάδες της «Νέας Εποχής» -η Θεοσοφία ανήκει σ’ αυτές- θεωρούν ότι έχει φθάσει ο καιρός για την έλευση του αναμενόμενου από αυτούς «νέου μεσσία της Υδροχοϊκής εποχής» και ήδη από το 1975 περίπου προσπαθούν να μυήσουν όσο το δυνατόν περισσοτέρους.  (…) Το στοιχείο της μυστικότητος και η μεθόδευση των εμπειριών στο πλαίσιο σταδιακών μυήσεων είναι δύο από τα στοιχεία που οδηγούν τους μελετητές του φαινομένου των σεκτών (των συγχρόνων δηλαδή ολοκληρωτικής δομής αιρέσεων, οι οποίες οδηγούν τους οπαδούς-θύματα σε ολοκληρωτική εξάρτηση από τον αρχηγό και την ομάδα)  στο να κατατάξουν την Θεοσοφία και τις συναφείς ομάδες (Ανθρωποσοφία κ.ά.) μεταξύ των σεκτών. Ειδικότερα κατατάσσονται μεταξύ των νεοϊνδουιστικών γκουρουϊστικών οργανώσεων [7]. (…) Η Θεοσοφία ακολουθώντας την Καμπαλά, η οποία συνοψίζει τις δαιμονοδίδακτες πλάνες σε Ανατολή και Δύση από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, διδάσκει ότι «Υπάρχει μόνο μία απόλυτη Αρχή, από την οποία προήλθαν όλα τα φαινόμενα με εκροή ή ακτινοβολία. ‟Υπάρχει μόνο μία ΟΥΣΙΑ, ένα μόνο ΠΝΕΥΜΑ, μία ΖΩΗ”, ‟το πνεύμα και η ύλη είναι βασικά ένα, δύο όψεις του ΕΝΟΣ” (Μαθήματα της Θεοσοφικής Εταιρείας, πολυγρ., Μάθημα 2). ‟Σε κάθε ον ή οντότητα, ζωή και συνείδηση είναι ταυτόσημα” (Μάθημα 3). ‟Εν το Παν και δι’ αυτού το Παν και εν αυτώ το Παν” (Τιμ. Τ. Βρατσιάνου, Το Θεοσοφικό έμβλημα, σ. 11)». 

Στο δεύτερο μέρος του τμήματος της εισήγησης του π. Αρσενίου [8] διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «Βασικότατη διδαχή τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ χώρου εἶναι ὅτι ὅλα εὑρίσκονται μέσα στόν ἄνθρωπο. Γι’ αὐτό καί θά πρέπει νά γίνει ἡ «στροφή πρός τά μέσα» γιά νά ἀνακαλυφθοῦν. Ἡ καμπαλίστρια Dion Fortune διακηρύσσει: «Ὁ δρόμος, βρίσκεται μέσα μας κι ὄχι ἔξω ἀπό μας»[9] . Ὁ θεός εἶναι μέσα στόν ἄνθρωπο καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι στήν οὐσία του Θεός. Ὅπως διασαλπίζει ὁ ὀρθολογιστικός σατανισμός, δέν ὑπάρχει κανένας Θεός καί κανένας Σατανᾶς ἐκτός ἀπό τόν ἴδιο τόν σατανιστή. Σύμφωνα μέ τόν Aleister Crowley, πατέρα τοῦ νεοσατανισμοῦ, ὁ κάθε σατανιστής εἶναι τό κέντρο τοῦ σύμπαντος [10]. Ἡ «στροφή πρός τά μέσα», τό «ἐσωτερικό μονοπάτι», μᾶς πληροφορεῖ -κατά τόν ἀποκρυφισμό –  ὅτι ἔχουμε καί ἕναν «ἄλλον ἑαυτό», τόν «Ἀνώτερο Ἑαυτό», ὁ ὁποῖος ταυτίζεται μέ τόν «ἐσωτερικό διδάσκαλο» ἤ μέ τό «πνεῦμα ὁδηγό» [11]. (…) Ὁ τρόπος γιά νά ἐπιτευχθοῦν τά ἀνωτέρω εἶναι ὁ γνωστός μας διαλογισμός. Γράφει σχετικῶς ἡ Μπέιλη [σ.σ. θεοσοφίστρια-αποκρυφίστρια συγγραφέας, από τις πρώτες που χρησιμοποίησαν τον όρο «Νέα Εποχή»] : «Ὁ δρόμος καί ἡ μέθοδος εἶναι ὁ διαλογισμός. Καί τό βραβεῖο εἶναι ἡ συνεχής διεύρυνση τῆς συνείδησης, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο σέ ἁρμονία μέ τό Ἐγώ, μέ τούς ἄλλους μαθητές, μέ τό Πνεῦμα ὁδηγό του πού μέ ἀνυπομονησία τόν περιμένει, μέ τά προχωρημένα Πνεύματα-Μύστες μέ τά ὅποια ἐπικοινωνεῖ μέσῳ τῆς αὔρας τοῦ Ὁδηγοῦ του, μέχρι νά ἔρθει τελικά σέ ἐπαφή μέ τόν Ἕνα Μύστη [διάβαζε: τόν Σατανᾶ], νά γίνει δεκτός στό Κρυφό Μέρος [διάβαζε: στήν κόλαση] καί νά γνωρίσει τά μυστήρια τῆς συνείδησης» [12]. Ἡ ἐπιτυχία τῶν ὁμάδων διαλογισμοῦ, γράφει ἡ Μπέιλη, θά συντελεσθεῖ ὅταν θά χαθεῖ ἡ προσωπικότητα τῶν διαλογιζομένων. Ἄς τήν ἀκούσουμε: «Αὐτό θά γίνει, ὅταν ὅλα τά μέλη τῶν ὁμάδων χάσουν τήν ταυτότητά τους σέ μία προσπάθεια νά κάνουν αὐτό τό πείραμα τῆς Ἱεραρχίας ἐπιτυχές. Τά συναισθήματα, οἱ ἀντιδράσεις, οἱ ἐπιθυμίες καί τά ἐπιτεύγματα τοῦ κάθε ἄτομου κατηγορηματικά δέν ἔχουν καμία σημασία… Πρέπει νά ἐπαναλάβω ὅτι ἡ προσωπικότητά σας δέν μέ ἐνδιαφέρει, μέχρι κάποιος ἀπό σᾶς νά μειώσει ἤ νά αὐξήσει τή δόνηση τῆς κάθε ὁμάδας. Σάν προσωπικότητες δέν ἔχετε καμία σημασία γιά μᾶς, τούς Δασκάλους τῆς “ἐσωτερικῆς πλευρᾶς”. Σάν ψυχές εἶστε ζωτικῆς σημασίας» [13]. Καί ἡ Dion Fortune συμπληρώνει: «… Ἡ προσωπικότητα καί ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπό τίς αἰσθήσεις πρέπει νά θυσιασθεῖ γιά νά μπορέσει νά ἐκδηλωθεῖ ὁ Ἀνώτερος Ἑαυτός» [14]. Δηλαδή, καλεῖται ὁ μειούμενος νά νεκρώσει ὅ,τι ὑψηλότερο τοῦ χάρισε ὁ Τριαδικός Θεός (νοῦ, συνείδηση, ἐλεύθερη βούληση, συναίσθημα, λογική) γιά νά ἐκδηλωθεῖ ὁ «Ἀνώτερος Ἑαυτός», δηλαδή γιά νά καταληφθεῖ ἀπό τά πονηρά πνεύματα!»

Και στο τρίτο μέρος του τμήματος της εισήγησης του π. Αρσενίου [15] διαβάζουμε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Τό «πνεῦμα-ὁδηγός» τῆς Μπέιλη (1880 – 1949), «ὁ θιβετανός διδάσκαλος Τζβάλ Κχούλ» ἀποκαλύπτει: «Ἡ καταληψία μέ τή συγκατάθεση τοῦ ἀνθρώπου γιά ἕνα συγκεκριμένο διάστημα, θά γίνει κατανοητή στά ἑπόμενα χρόνια, ὅσο ποτέ ἄλλοτε καί θά εἶναι σίγουρα μία ἀπό τίς μεθόδους πού θά χρησιμοποιεῖ ὁ Ἐρχόμενος Κύριος καί τά Μεγάλα Πνεύματα πού θά τόν ὑπηρετοῦν γιά νά βοηθήσει τόν κόσμο» [16]. Καί συμπληρώνει: «Σέ κάθε ἔθνος πρέπει πρῶτα νά μυηθοῦν οἱ κυβερνῶντες, νά ἀποκτήσουν ἕνα συγκεκριμένο ρυθμό δόνησης καί τό ἐκπαιδευτικό σύστημα νά φτάσει σέ ἕνα ὑψηλό ἐπίπεδο, γιά νά χρησιμοποιηθεῖ σάν μέσο προώθησης καί βάση τοῦ ἀποκρυφισμοῦ» [17]. Διά μέσου τοῦ διαλογισμοῦ ἀφυπνίζεται ὁ Ἀνώτερος Ἑαυτός. Αὐτό ὀνομάζεται μύηση. «Κατά τή Μύηση μία μορφή ἐνέργειας ἔρχεται ἀπό πολύ “μακριά” καί εἰσρέει μέ τή θέληση τοῦ Μύστη καί ἰδιαίτερα μέ τή θέληση τοῦ ὑποψηφίου πού θά τή λάβει, μέσα στόν ἐσωτερικό κόσμο τοῦ ὑποψηφίου» [18] . Οἱ μυήσεις αὐτές δίδονται ἀπό δαιμονικές ὀντότητες, ὅπως ὁμολογεῖται στό κατωτέρω ἀπόσπασμα, ἐάν μεταφρασθεῖ στή γλώσσα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄς τό ἀκούσουμε: «Γιά νά κατανοήσετε τί σημαίνει Μεγάλος Διδάσκαλος τῆς Ἑρμητικῆς Ἐπιστήμης, ἀρκεῖ νά σᾶς πῶ ὅτι ὑπάρχει μία ἀδιάκοπη μυητική διαδοχή τῶν ἀτόμων πού γίνονται Μύστες τῆς Ἀλχημείας καί τοῦ Ἑρμητισμοῦ, καί πῶς ἡ μύησή τους δόθηκε σ’ αὐτούς κατ’ εὐθείαν ἀπό τούς ἀνώτερους (ἀόρατους) κόσμους χωρίς τή μεσολάβηση ἀτόμων» [19]. Καί ἡ Dion Fortune συμπληρώνει: «… Ὁ Μεγάλος Μύστης ἔρχεται μέσα στή σιγή τῆς ἀνώτερης συνείδησης καί ποτέ δέν εἶναι ἀνθρώπινη ὀντότητα» [20].  

Σε άλλο σημείο ο π. Αρσένιος γράφει: «Ὁ ἀποκρυφισμός χρησιμοποιεῖ συμβολική, ἀλληγορική καί κρυπτογραφική, θά λέγαμε, γλώσσα. Αὐτό τό γεγονός ἐπιτείνει ἀκόμη περισσότερο τή σύγχυση, τήν ὅποια καλλιεργοῦν ὅλες οἱ ὀργανώσεις τοῦ χώρου τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Μιλοῦν γιά Χριστό, γιά ἀγάπη, ἀκόμη καί γιά Τριάδα, δίνοντας ὅμως στούς ὅρους αὐτούς ἄλλο νόημα ἀπό αὐτό πού ἔχουν στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Δίνουν ἄλλο νόημα ἀπό αὐτό μέ τό ὁποῖο ἀντιλαμβάνεται τούς ὅρους αὐτούς ὁ μέσος ἀκροατής ἤ ἀναγνώστης, ὁ ὁποῖος -σημειωτέον-, ἔχει λάβει κατά βάση χριστιανική ἀγωγή, ἀνεξάρτητα ἀπό τό ἐάν καί κατά πόσον συνειδητά θρησκεύεται» (…) Ὁ ἐσωτερισμός-ἀποκρυφισμός εἶναι ὁ κατ’ ἐξοχήν χῶρος πού ἀνέλαβε ἤδη ἀπό τό ξεκίνημα τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας τή διαφήμιση καί προώθηση τοῦ «Εὐαγγελίου» – ἤ καλύτερα δύσ-ἀγγελίου – τοῦ ἀρχαίου ὄφεως, δηλαδή, τοῦ μηνύματος τῆς αὐτοσωτηρίας καί αὐτοθεώσεως. Ὑπάρχει πληθώρα χωρίων ἀπό τά κείμενα κορυφαίων ἐκπροσώπων τοῦ χώρου αὐτοῦ πού τεκμηριώνουν πλήρως αὐτή τή θέση. Σύμφωνα μέ τή Θεοσοφία «Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά προχωρήσει παίρνοντας τήν ἐξέλιξή του στά χέρια του… Γινόμαστε ἕνας “σωτήρας” ἤ “λυτρωτής” τῆς φυλῆς” (Μάθημα 9)» (…) Καί ἡ Σχολή Ἀρκέην τῆς Ἀλίκης Μπέιλη διακηρύσσει: «Δέν θά βάλουμε ὅμως κανένα δάσκαλο στή θέση τοῦ Θεοῦ, [ἐννοώντας τόν Θεό-Ἑαυτό μας]. Δέν θά ὑπακούσουμε σέ κανένα ἡγέτη, ἕκτος ἀπό τήν καθοδηγήτρια φωνή τοῦ δικοῦ μας ἐσωτερικοῦ Θεοῦ καί δέν θά στηριζόμαστε σέ κανένα ἄνθρωπο… Τό πρῶτο ἀναγκαῖο προσόν εἶναι ἡ ἀκλόνητη πίστη στίς ἀτομικές μας δυνάμεις καί στή θεότητα πού εἶναι μέσα μας. Ἀποκτήσαμε αὐτή τήν πεποίθηση; Στηριζόμαστε στό βασικό γεγονός τῆς οὐσιαστικῆς μας θειότητος;… Ἔχομε πεισθεῖ ὅτι εἴμαστε τόσο θεῖοι, ὅσο καί ὁ ἴδιος ὁ Μεγάλος Διδάσκαλος τῆς Γαλιλαίας καί ὅτι μποροῦμε νά εἴμαστε “ἕν μέ τόν Πατέρα”, ὅπως Ἐκεῖνος ἦταν…;»[21]. Θά πρέπει νά ποῦμε ὅτι τό κήρυγμα τῆς αὐτοσωτηρίας-αὐτοθεώσεως εἶναι φυσικό ἐπακόλουθο τῆς παραδοχῆς τοῦ ὁλιστικοῦ μοντέλου. Ἀφοῦ δέν ὑπάρχει προσωπικός Θεός ἔξω ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀπό τή φύση τοῦ θεός, ἀφοῦ ὅλα εὑρίσκονται μέσα μας, καί ἡ ἐξωτερική πραγματικότητα εἶναι ἀντανάκλαση τοῦ ἐσωτερικοῦ τοῦ ἄνθρωπου, ἡ εἰδωλοποίηση τοῦ Ἑαυτοῦ καί ἡ αὐτοσωτηρία εἶναι ἡ ἀναμενόμενη κατάληξη». 

Πολύτιμα στοιχεία σχετικά με τη Θεοσοφία υπάρχουν και στη σημαντικότατη ομιλία του Μοναχού π. Σεραφείμ Ζήση με τίτλο «Η Μασονία και ο διαθρησκειακός συγκρητισμός»[22], στην οποία και παραπέμπουμε κάθε ενδιαφερόμενο προκειμένου να αντλήσει σχετικές πληροφορίες. Επίσης, σε μια εποχή που οι διάφορες (παρα)θρησκευτικές οργανώσεις πολλαπλασιάζονται και εξαπλώνονται με τραγικά γοργούς ρυθμούς και ακόμα τραγικότερη συχνότητα, κρίνουμε απαραίτητο να υπενθυμίσουμε εδώ και τους καταλόγους που είχε εκδώσει προ ετών η διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος υπό τον γενικό τίτλο «ΟΜΑΔΕΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ» [23], όπου, πέραν της Θεοσοφικής Εταιρείας,  αριθμούνται εκατοντάδες άλλες παραχριστιανικές ή εξωχριστιανικές και παραθρησκευτικές ομάδες οι οποίες δεν συνάδουν με την αγία Ορθοδοξία μας -για την ακρίβεια την αντιστρατεύονται-…και όμως ευδοκιμούν! Και είναι μεν ο κατάλογος ελλιπής, αλλά τουλάχιστον επισημαίνεται η αιρετική και αντιχριστιανική ιδιότητα πάρα πολλών οργανώσεων.

Κλείνοντας το πρώτο μέρος αυτής της σύντομης αλλά ενδεικτικής αναφοράς μας στη Θεοσοφία, τον Εσωτερισμό και τον Αποκρυφισμό εν γένει, θα θέλαμε να θέσουμε κάποιους προβληματισμούς:

1) Απαλλασσόμαστε άραγε των ευθυνών μας όλοι εμείς οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όταν αδιαφορούμε για την ύπαρξη και δράση στον τόπο μας οργανώσεων οι οποίες ουσιαστικά υπηρετούν σκοτεινές δυνάμεις, προκαλώντας έτσι ακόμα περισσότερο την οργή του Θεού, η οποία ήδη εγείρεται δριμύτατη λόγω της εκκοσμίκευσης και της γενικότερης αποστασίας μας;

2) Πόσο σίγουροι είμαστε ότι αύριο δεν θα μπλεχτεί -αν δεν έχει ήδη μπλεχτεί…- στα δίχτυα μιας τέτοιας οργάνωσης το παιδί μας, ο αδελφός ή η αδελφή μας, ο πατέρας ή η μητέρα μας, ο εργοδότης ή ο συνεργάτης μας;

3) Πώς περιμένουμε να δει τούτη η χώρα και τούτος ο λαός -μα και η Ανθρωπότητα ολάκερη…- «μιαν άσπρη μέρα», όταν εγκαταλείπουμε τον πανάγιο Τριαδικό Θεό μας για να λατρέψουμε ψευδοθεούς ή, ακόμα χειρότερα, επιδιώκοντας να γίνουμε οι ίδιοι «μικροί θεοί»;;;

Πρώτη δημοσίευση: https://katanixi.gr/

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

• 1. Θεοσοφική Εταιρεία εν Ελλάδι, Στοές https://www.theosophicalsociety.gr
• 2.  Ο Εσωτερισμός-Αποκρυφισμός στην εποχή μας (α’ μέρος), του Οσιολ. Μοναχού π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη, μέλους του Πνευμ. Συμβουλίου της Π.Ε.Γ.. Το κείμενο αυτό αποτελεί τμήμα εισήγησης που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της «ΙΘ’ Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας». Η εισήγηση είχε ως θέμα: «Εσωτερισμός και νέο Ωριγενισμός. Τότε και σήμερα».
• Ιστοσελίδα  Ι. Η. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου https://www.impantokratoros.gr/5DF815F6.el.aspx
• 3.  Βλ. Georg Schmid και Georg Otto Schmid (Hrsg.) Kirchen, Sekten, Religionen, Theologischer Verlag Zürich, 72003, σσ. 260-261.
• 4. Βλ. Panorama der neuen Religiosität (συλλογικό έργο), Güterschloher Verlagshaus, Gütersloh 2001, σσ. 211-212.
• 5. Ασπασία Παπαδομιχελάκη, http://www.blavatsky.gr/articles/60-theosophy/98-theosofy.html
• (http://www.esoterica.gr/articles/contributions/esoteric/mod_theosophy/mod_theosophy.htm)
• 6.  Βλ. Έλενας Μπλαβάτσκυ, Η Αδελφότητα των Μυημένων, εκδ. Ιάμβλιχος, Αθήνα 1990, σ. 76.
• 7. Βλ. π. Αντωνίου Αλεβιζοπούλου, Ο Αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας, Αθήνα 1994, σελ. 46-47 και 147 κ.εξ..
• 8. Ο Εσωτερισμός-Αποκρυφισμός στην εποχή μας (β’ μέρος) του Οσιολ. Μοναχού π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη, μέλους του Πνευμ. Συμβουλίου της Π.Ε.Γ., Ιστοσελίδα  Ι. Η. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου https://www.impantokratoros.gr/6FB7AAE7.el.aspx
• 9. Κατά παράθ. π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, Ὁ Ἀποκρυφισμός στό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀθήνα 1994, σ. 47).
• 10.  J. Symond, Aleister H. Crowley, Das Tier 666, Basel 1983, σ. 493, κατά παράθ. π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, Νεοσατανισμός, ἐκδ. Διάλογος, Ἀθήνα 1996, σ. 63.
• 11.  Βλ. Roger De Pins, Σύγχρονες Ἐπιστολές τῶν Διδασκάλων τῆς Σοφίας, ἐκδ. Τετρακτύς, Ἀθήνα 32001, σσ. 62, 158.
• 12. Bailey, A. and Khul, D. Letters on Occult Meditation, σσ. 258-259, Lucis Trust 1922, http:/laluni.helloyou.ws/netnews/bk/toc.html, κατά παράθ. Λυγερῆς Μελᾶ, Στάσεις καί ἀπόψεις τῶν φοιτητῶν γιὰ τὸν Ἀποκρυφισμὸ καὶ τὴ «Νέα Ἐποχὴ» σὲ σχέση μὲ τὴ θρησκευτικὴ πίστη, ψυχολογικὰ καὶ δημογραφικὰ χαρακτηριστικὰ (Διπλωματικὴ ἐργασία), Αθήνα 2005, σ. 75.
• 13. Bailey, A. and Khul, D. Discipleship in the New Age, vol. I., Lucis Trust  1944, http:/laluni.helloyou.ws/netnews/bk/toc.html κατά παράθ. Λυγερῆς Μελᾶ, Στάσεις καί ἀπόψεις…, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 93.
• 14. Dion Fortune, Ἡ Ἐκπαίδευση καί τό Ἔργο ἑνός Μυημένου, μετάφραση Ἠλία Μάμαλη, ἐκδ. Ἰάμβλιχος, Ἄθήνα 1983, σ. 37.
• 15. Ο Εσωτερισμός-Αποκρυφισμός στην εποχή μας (γ’ μέρος) του Οσιολ. Μοναχού π. Αρσενίου Βλιαγκόφτη, μέλους του Πνευμ. Συμβουλίου της Π.Ε.Γ., Ιστοσελίδα  Ι. Η. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου https://www.impantokratoros.gr/FBC65CDB.el.aspx
• 16. Bailey, A. and Khul, D., Letters…, ἔνθ’ ἀνωτ., σσ. 124-125, κατά παράθ. Λυγερῆς Μελᾶ, Στάσεις καί ἀπόψεις…, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 74
• 17. Bailey, A. and Khul, D., Letters…, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 306, κατά παράθ. Λυγερῆς Μελᾶ, Στάσεις καί ἀπόψεις…, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 74
• 18. Βλ. Roger De Pins, Σύγχρονες Ἐπιστολές τῶν Διδασκάλων τῆς Σοφίας, ἐκδ. Τετρακτύς, Ἀθήνα 2001,σ. 30.6 Αὐτόθι, σ. 30
• 19. Αὐτόθι, σ. 27
• 20. Dion Fortune, Ἡ Ἐκπαίδευση καί τό Ἔργο ἑνός Μυημένου, μετάφραση Ἠλία Μάμαλη, ἐκδ. Ἰάμβλιχος, Ἄθήνα 1983, σ. 50
• 21.  Ἡ σχολή Ἀρκέην, σ. 10, κατά παράθ. π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου, Γκουρουϊσμός, Ἀποκρυφισμός, «Νέα Ἐποχή», Ἀθῆναι 1993, σσ. 109-110.
• 22.  π. Σεραφείμ Μοναχός, Η Μασονία και ο διαθρησκειακός συγκρητισμός (ΟΛΟΚΛΗΡΗ) [ΒΙΝΤΕΟ 2017], στο κανάλι της Κατάνυξης, το οποίο διαχειρίζονται τα πνευματικά τέκνα του μακαριστού Ομολογητή π. Νικολάου Μανώλη. https://youtu.be/JOEgM69fkDs
• 23.  – ΟΜΑΔΕΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ, Χριστιανικές αἱρέσεις καί παραχριστιανικές ὁμάδες (Από την ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος) https://www.ecclesia.gr
• – ΟΜΑΔΕΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ , Ἐξωχριστιανικές καί παραθρησκευτικές ὁμάδες (Από την ιστοσελίδα της Εκκλησίας της Ελλάδος) https://www.ecclesia.gr

---

Πηγή Έρχου Κύριε Ιησού Χριστέ

Μέρος Β ΕΔΩ