Ομολογία

Το αφιερωνουμε σε οσους θαυμαζαν και θαυμαζουν τον "λεβεντη τους" αρχιεπισκοπο Σεραφειμ Tικα και ιδιαιτερα  στον κυριο Νατσιο που σε συνεντευξι του ισχυριζεται οτι ηταν ο καλυτερος αρχιεπισκοπος.

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑΣ Ο ΑΠΙΣΤΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΟΛΕΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

ΉΤΑΝ ΆΠΙΣΤΟΣ; ΝΑΙ ΉΤΑΝ ΆΠΙΣΤΟΣ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑΣ.

Αναδημοσιευουμε απο την εφημεριδα ΑΓΩΝΑΣ Λαρισας αρ. Αυγ.2017, σελ. 16 τα παρακατω αποκαλυπτικοτατα στοιχεια και στη συνεχεια αν ηταν αντιπαπικος και αντιλατινος. 

Από την πρώτη ημέρα της αρχιεπισκοπικής κατάληψης από τον Σεραφείμ Τίκα, είχαν επιστρατευθεί – με το αζημίωτο – κάλαμοι οξυγράφοι, τέλειοι τεχνίτες που κόβαν και ράβαν τις παραγγελίες στα μέτρα τους αφού πρώτα περνούσαν από το ειδικό γραφείο της αρχιεπισκοπής που τους είχαν ετοιμάσει τα σχετικά… Οι ίδιοι και οι διάδοχοι τους συνεχίζουν ακάθεκτοι από το 1974 να παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο, την αντικανονικότητα σε κανονικότητα, την παρανομία σε νομιμότητα. 

Επιγραμματικά αναφέρουμε. Η εκλογή του Σεραφείμ, ως μητροπολίτη Άρτας, έγινε (6/9/1949) από την Μικρή Ιερά Σύνοδο και από έναν αρχιεπίσκοπο που εξελέγη παράνομα και αντικανονικά, μόνο με 3 ψήφους. Στη χειροτονία του δε, πήγαν μόνον οι 3 που τον ψήφισαν, από μια Ιεραρχία 60 περίπου μητροπολιτών. Η μετάθεσή του (11/3/1958) από την Άρτα στα Γιάννενα επιδιώχθηκε διότι η μητρόπολη Ιωαννίνων ήταν ο μεγαλύτερος μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας – της οποίας σιγά-σιγά τα χρήματά της εξαερώθηκαν – και έγινε από την Μικρά Ιερά Σύνοδο αντικανονικά, επειδή το απαγορεύουν οι Ι. Κανόνες, και παράνομα, διότι δεν υπήρχε στα θέματα προς συζήτηση. Την ίδια παρανομία πήγαν να κάνουν και τον επόμενο χρόνο (Απρίλιος 1959) και ακολούθησαν τα γνωστά παρατράγουδα (ακύρωση εκλογής και μεταθέσεις). Η αρχιεπισκοπική εκλογή έγινε από 28 μητροπολίτες επί συνόλου 66 μητροπολιτών. Ο Σεραφείμ έλαβε 19 ψήφους εκ των οποίων οι 12 ψήφοι ήταν συναλλαγής (Σιμωνία) οπότε έγινε αρχιεπίσκοπος με 7 ψήφους, και όλα αυτά τα “θεώρησαν” ότι ο Σεραφείμ “επετέλεσε εθνικόν καθήκον…” (Χαρ. Ανδρεόπουλος «Η Εκκλησία κατά την Δικτατορία», σελ. 286). 

 Στο ίδιο σύγγραμμα, μας παρουσιάζει τον αρχιεπ. Σεραφείμ να: «Έχει την ακατέργαστο πίστη ενός βουνού…». Οι αφετηρίες του δεν ήταν ευσεβιστικές ή ηθικολογικές, αλλά λειτουργικές και εκκλησιολογικές (ο.π., σ. 280). Για όλα αυτά γνωρίζουν ότι, ο Σεραφείμ έπαιζε θέατρο, κοροϊδεύοντας τον κόσμο, αλλά το φοβερότερο είναι, ότι βλασφημούσε το Άγιο Πνεύμα. Να πως τον περιγράφει σε άρθρο ο καθηγούμενος Γρηγοριος της Ι. Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους στην ιστοσελίδα “ρομφαία”: «Αρχιεπίσκοπος (Σεραφείμ) βαρβάτος, τα τελευταία χρόνια, έλεγε σε συνεπίσκοπό του: - Σε βλέπω τρεμάμενο να μεταλαμβάνεις και διερωτώμαι: Αλήθεια πιστεύεις ότι αυτό το ψωμί και το κρασί είναι σώμα και αίμα Χριστού; - Ναι, το πιστεύω! Και ακολούθησε ειρωνική κίνηση της κεφαλής. Στην μητρόπολή του λειτουργούσε πολλές φορές και δεν μεταλάμβανε! Βάστα Χριστέ, τα ξεκάρφωτα κεραμίδια…». Και δεν ήταν μόνη αυτή η ασέβεια – απιστία του Σεραφείμ για τα ιερά μυστήρια της πίστης μας. 

Όταν ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος έγραψε βιβλίο για τη μέλλουσα ζωή, ο αρχιεπ. Σεραφείμ τον ειρωνεύτηκε επειδή πίστευε στην αιώνια ζωή…!!! Τι έχουν να πουν οι διάφοροι καθηγητάδες και δοκτοράδες; Και μετά απορούμε γιατί χειροτονούσε επισκόπους με χονδρούς φακέλους, σκανδαλοποιούς, χωρίς φόβο Θεού. Ασφαλώς γιατί ο άνθρωπος ήταν άπιστος και τον στήσαν στην αρχιεπισκοπική καρέκλα για να κάνει ζημία στην Εκκλησία.  

Κάποιος πολέμιος έλεγε: “Η θρησκεία δεν πολεμήται απ’ έξω, αλλ’ από μέσα, από τους ίδιους"