Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020


Mια απαντησι του πατρος Αν. Γκοτσοπουλου στον γνωστο Οικουμενιστη Αβυδου Κυριλλο υποστηριζοντος την "Μεγαλη" συνοδο της Κρητης και λεγοντας οτι ο Αγιος Μαρκος χαρακτηριζε  την Φραγκολατινικη Παναιρεσι ως "αδελφη" Εκκλησια..
......γ) ντύπωση προκαλε χρήση το γ. Μάρκου το Εγενικο γιά νά ποστηριχθε «περιεκτική κκλησιολογία». Γράφει θεοφιλέστατος: « γιος Μάρκος Εγενικός φθάνοντας στή σύνοδο τς Φερράρας πέδωσε στόν πάπα πιστολή, που μεταξύ λλων ναφέρει: «...σήμερον τά το Δεσποτικο σώματος μέλη, πολλος πρότερον χρόνοις διεσπασμένα τε καί διερρηγμένα, πρός τήν λλήλων πείγεται νωσιν· ο γάρ νέχεται κεφαλή Χριστός Θεός φεστάναι διηρημέν τ σώματι...». ( Μάρκος Εγενικός ποκαλε μάλιστα τή ρωμαϊκή κκλησία ς δελφή κκλησία)». Ατά γράφει θεοφιλέστατος γιος βύδου.  
μως:
i) Στήν πιστολή το γ. Μάρκου πρός τόν πάπα ναφέρεται Σ. Συρόπουλος στά «πομνημονεύματά» του καί τή δημοσιεύει στά πρακτικά της Συνόδου MANSI καί Grill στά “Acta Grecorum”.  μως οτε Mansi, οτε Συρόπουλος ναφέρει τι γ. Μάρκος ποκάλεσε τούς Λατίνους «δελφή κκλησία». Σέ  να μόνο πό τά πολλά χειρόγραφα τν “Acta Grecorum” πάρχει χαρακτηρισμός ατός, ν στά περισσότερα τν χειρογράφων δέν συναντται γραφή ατή. πίσης, στίς
πολύμηνες διαπραγματεύσεις καί συζητήσεις πως μς διασώζονται τόσο πό τόν Συρόπουλο, σο καί στά πρακτικά  του Mansi  καί το Grill  (“Acta Grecorum”) οδέποτε ναφέρεται τι γ. Μάρκος λλος τις τν ρθοδόξων (πλήν τν λατινοφρόνων) ποκάλεσε τούς Λατίνους “δελφή κκλησία”. Συνεπς, πό τίς πάρχουσες πηγές δέν προκύπτει καμία βεβαιότητα τι γιος Μάρκος ποκάλεσε τούς Λατίνους “δελφή κκλησία”. ν δε ξετάσουμε τήν λη ναστροφή το γίου τότε προκύπτει ντελς ντίθετη βεβαιότητα.
ii) Γιά νά ξιολογήσουμε σα ναφέρει γιος στήν πιστολή του στίς κριβες τους διαστάσεις πιβάλλεται νά δομε τό πλαίσιο συντάξεως τς πιστολς, πως μς τό περιγράφει Μ. κκλησιάρχης Σ. Συρόπουλος: « δέ φέσου, ε καί πρόθυμος οκ ν πρός τό γράψαι, λλ’ ον τ παραινέσει το [καρδιναλίου] ουλιανο, πρός δέ καί τ παρακινήσει το Μυτιλήνης πεισθείς,  επεν . τι σως περισσόν μοι δοκε τοτο,  διό καί οδέ  εμι εκολος, πρός ατό. ε δοκε μν λυσιτελές, γράψω καί στελ σοι τοτο, επέ τ ουλιαν, καί ε περ ρέσει τ αδεσιμότητί σου, σταλήσεται καί πρός τόν πάπαν . γραψεν ον ς ν εδει γκωμίου πρός τόν πάπαν καί πήνει τήν πρός συνάθροισιν τς συνόδου πιμέλειαν ατο καί παρεκίνει καί συνεβούλευσε να καί τι μλλον πιμελήσεται προβναι καλς τήν νωσιν π’ γαθ καί θεαρέστ συμπεράσματι . ν δή τ τοιούτ γκωμί μετά τν λλων τν τε εσεβν τε καί σοφν πιχειρημάτων καί τοτο περιείχετο…»[4]. πό τό κείμενο το ατόπτου καί ατηκόου Συροπούλου προκύπτει μέ σαφήνεια τι γιος Μάρκος πιέστηκε ρκετά γιά νά γράψει στόν πάπα τή φιλόφρονα ατή πιστολή. πίσης, προκύπτει τι δέν πρόκειται περί δογματικς πιστολς, δηλ. σκοπός της δέν ταν κθεση τς ρθοδόξου Πίστεως, πού παιτε ντελς λλο φος καί περιεχόμενο καί προπαντός λεπτολόγο κρίβεια στή διατύπωση. ς ντιπαραβάλουμε τό τρόπο σύνταξης τς πιστολς ατς μέ τίς πολυήμερες συζητήσεις πί συζητήσεων γιά τή διατύπωση το ρου τς Συνόδου γιά νά κατανοήσουμε τή διαφορά καί τότε θά μπορέσουμε ρθά νά ξιολογήσουμε την πιστολή καί τό περιεχόμενό της.
Στήν  περίπτωσή μας μως στά κείμενα τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου δέν χουμε πλς μία πιστολή «ς ν εδει γκωμίου πρός τίς αρετικές κοινότητες» γιά νά παραλλάξω τόν Συρόπουλο, λλά σαφ δογματικά-κκλησιολογικά κείμενα, στά ποα δέν χωρε φιλόφρων συγκατάβασις . λλωστε καί γιος Μάρκος  πικαλέστηκε το «ο συγχωρε συγκατάβασις ες τά περί τς πίστεως».
 ii) νδιαφέρον χει καί μία λλη φράση το γ. Μάρκου νδεικτική τς διακρίσεως μέ τήν ποία ταν κοσμημένος γιος. Κατά τήν ναρξη τν συζητήσεων τς Συνόδου, πως μς διασώζει Συρόπουλος, «ρώτησεν ον φέσου [τόν ατοκράτορα]: Πς ρίζεις να λέγωμεν πρός κείνους [τούς Λατίνους], γωνιστικότερον καί νστατικς οκονομικς;»[5]. διαγωγή το γ. Μάρκου στή Σύνοδο Φεράρας-Φλωρεντίας κυμαίνεται μεταξύ κρίβειας καί οκονομίας. ντας πό Θεο χαριτωμένος καί κοσμημένος μέ τό χάρισμα τς διακρίσεως ς ληθής θεολόγος καί ποιμένας μποροσε νά χρησιμοποιε τήν οκονομία «ν ος ο λυμαίνεται πίστις» (στή φιλόφρονα πιστολή του πρός τόν πάπα) λλά ταυτόχρονα σέ θέματα πίστεως νά χρησιμοποιε μόνο τήν κρίβεια, διότι κε δέν  χει θέση «μεσότης» (στίς δογματικές διατυπώσεις). πόκειται λοιπόν, στή δική μας εθυκρισία, νά μπορομε νά διακρίνουμε τούς λόγους το γίου Μάρκου πότε μιλεοκονομικς” καί πότε “γωνιστικότερονστε νά μή συγχέουμε τό “οκονομικς” καί τό “γωνιστικότερον” κατά πώς μς βολεύει, γιατί τότε κακοποιομε τόν γιο...
iii) Τελικά, ποιά εναι θέση το γίου Μάρκου γιά τούς Λατίνους; ναγνώριζε σώζου-σα Θ. Χάρη στήν κκλησία τν Λατίνων; Πίστευε τι ο Λατίνοι νκαν στήν Μία κκλησία το Χριστο;  Καλύτερα ς φήσουμε τόν διο νά μς τά πε: «Αρεσις στι καί οτως εχον ατήν καί ο πρό μν»[6], «οκον ς αρετικούς ατούς [τούς Λατίνους] πεστράφημεν καί διά τοτο ατν χωρίσθημεν…… αρετικοί εσί ρα καί ς αρετικούς ατούς πεκόψαμεν … πόθεν ον  μν νεφάνησαν ξαίφνης ντες ρθόδοξοι ο διά τοσούτων χρόνων καί πό τοσούτων Πατέρων καί διδασκάλων κριθέντες αρετικοί;φευκτέον ατούς, ς φεύγει τις πό φεως … τούς χριστοκάπηλους καί χριστεμπόρους»[7]  καί «μες δι’ οδέν λλο πεσχίσθημεν τν Λατίνων, λλ’ τι εσίν, ο μόνον σχισματικοί, λλά καί αρετικοί»[8].
Τίθενται λοιπόν μερικά πλά ρωτήματα: Εναι δυνατόν γιος Μάρκος νά θεωρε ς  “κκλησία” μέ τήν αστηρή θεολογική-κκλησιολογική ννοια το ρου τή Λατινική κκλησία; Εναι δυνατόν νά χαρακτηρίζει τό κήρατο Σμα το Χριστο (γιατί ατό εναι κκλησία) ς «Αρεσιν»;  Εναι δυνατόν στή συνείδηση τν γ. Μάρκου,  Μ. Βασιλείου καί γ. Ταρασίου νά συμφύρεται κκλησία, ς Σμα Χριστο, ς σπιλος Νύμφη το Χριστο μέ πλάνες, τεροδιδασκαλίες, αρέσεις;
Καίρια ρωτήματα πού παιτον πεύθυνες παντήσεις!  Σέ τελική νάλυση δέ δικαιούμαστε λαφρ τ καρδί νά “ναγκάζουμε” τούς γίους μας νά “λένε” ατά τά ποα θά βόλευαν τίς θεολογικές μας μμονές...


1 σχόλιο:

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου