Ομολογία

Η Πολιτεία οφείλει την ύπαρξη και υπόστασή της στην Εκκλησία'.

Του Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου

---

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Μέχρι τώρα Σᾶς ὡμίλησα ὡς Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, Μέλος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ Ὁποία μάλιστα, κατά τό ἄρθρον 3 τοῦ Συντάγματος, ἀναγνωρίζεται ὡς «ἡ ἐπικρατοῦσα Θρησκεία» εἰς τήν Χώραν μας!

Τώρα ὅμως θά Σᾶς ὁμιλήσω ὡς Μητροπολίτης μιᾶς κατ’ ἐξοχήν ἱστορικῆς ἐκκλησιαστικῆς Ἐπαρχίας, ἡ ὁποία ἔχει προσφέρει ἀνεκτίμητες ὑπηρεσίες στό Ἔθνος τόσο κατά τήν περίοδο τῶν τετρακοσίων χρόνων δουλείας τῶν Ἑλλήνων ὑπό τόν τυραννικό ζυγό τοῦ Τούρκου κατακτητοῦ, ὅσο καί κατά τήν Γερμανική Κατοχή!

Εἶμαι ἕνας ἄσημος καί ἀσήμαντος Ποιμενάρχης μιᾶς Μητροπολιτικῆς Περιφερείας, ἥτις ἀριθμεῖ ἑκατόν ἑξήκοντα (160), κυρίως δέ ὀρεινές καί διά τοῦτο μειωνεκτικές, Ἐνορίες, καλύπτοντας τίς Ἐπαρχίες Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας.

Ἐπαρχίες, οἱ ὁποῖες σήμερα πλήττονται συνεχῶς ὑπό τῆς δυστυχίας καί τῆς ἀνέχειας, τήν ὁποία ἡ διακυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει «κατορθώσει» (!!!) μέ τήν ἐξουθενωτική φορολογία τοῦ Κράτους, τήν μείωση τῶν μισθῶν, τήν αὔξηση τῆς ἀνεργίας, μέ τήν ἀνασφάλεια, ἡ ὁποία κυριαρχεῖ παντοῦ, μέ τήν ἀπογύμνωση τῆς Χώρας μας ἀπό νέα Στελέχη, ἀφοῦ οἱ νέοι μας ἀναχωροῦν καί ἐγκαθίστανται ὡς Πρόσφυγες σέ ἄλλες Εὐρωπαϊκές, Χῶρες, στρεφόμενοι σέ ἀναζήτηση ἐργασίας, μέ τήν διάλυση τῶν νοσηλευτικῶν μας Ἱδρυμάτων, μέ ......τήν διάλυση τῆς Χώρας μας!

Ἡ προσφορά, λοιπόν, τῶν Ἐφημερίων μας σήμερα, τόσο στίς πόλεις, ὅσο καί κυρίως στά χωριά μας, ὅπου τώρα πλέον δέν ὑπάρχει οὔτε ὁ Δάσκαλος, ([1]) εἶναι μοναδική! Ἡ Πολιτεία τούς ὀφείλει πολλά!

Εἶναι τά καθημερινά ὁλοκαυτώματα! Ἀναλίσκονται καί ἐκδαπανῶνται καθημερινῶς διά τήν δόξαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, συγχρόνως δέ, καί διά τήν ἀνακούφιση τοῦ ἀνθρώπου! Εἶναι οἱ Λειτουργοί τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου καί ἐν ταὐτῷ οἱ Κοινωνικοί Ἐργάτες!

Συμπάσχουν καί συγκακοπαθοῦν μέ τόν Ἕλληνα ἀγρότη! Εἶναι ἐπιστρατευμένοι ἐπί 24ώρου βάσεως! Μόνον οἱ Κληρικοί μας! Οὐδείς ἕτερος ἀπό τούς Ἕλληνες πολίτες, πού συγκροτοῦν τήν Ἑλληνικήν Κοινωνίαν!

Ὥστε, λοιπόν, Σεῖς, κ. Πρωθυπουργέ, θέλετε νά τούς ἀποστερήσετε αὐτά τά ὀλίγα χρήματα, μέ τά ὁποῖα τούς ἀμείβει τό Ἑλληνικό Δημόσιο;

Αὐτά τά «ψύχουλα», μέ τά ὁποῖα προσπαθοῦν νά συντηρήσουν τήν συνήθως πολυμελῆ οἰκογένειά τους; Μέ ἄλλα λόγια, ἐπιχειρεῖτε νά γίνετε δολοφόνος τῶν εὐλαβεστάτων Ἐφημερίων μας; Δέν θά Σᾶς τό ἐπιτρέψουμε!

Γι’αὐτό, λοιπόν, τώρα θά μεταθέσουμε τό κέντρον τοῦ βάρους τῆς ἀντιπαραθέσεώς μας σέ ἕνα πολύ λεπτό ζήτημα. Σᾶς προσκαλῶ νά λογαριασθοῦμε!

Ἐλᾶτε, νά διερευνήσουμε τό μέγεθος τῆς προσφορᾶς τοῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου, γενικώτερα δέ τῆς Ἐκκλησίας πρός τό Ἑλληνικό Ἔθνος καί τί ἀκριβῶς ἀντιπροσφέρει σήμερα ἡ Πολιτεία πρός τήν Ἐκκλησία!

Ἐλᾶτε δηλ., νά διερευνήσουμε ποιός ὀφείλει καί σέ ποιόν ἀπό τούς δύο Φορεῖς; Καί τί ἀκριβῶς ὀφείλει, ὅποιος εἶναι ὀφειλέτης, γνωστοῦ ὄντος, ὅτι «οἱ καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους!».

Κατά τήν ταπεινή μας ἄποψη, λοιπόν, ἐκ προοιμίου Σᾶς πληροφοροῦμεν, ὅτι ἡ Ἑλληνική Πολιτεία ὀφείλει πρός τήν Ἐκκλησία καί ὄχι ἡ Ἐκκλησία πρό τήν Πολιτεία! Τό χρέος της Πολιτείας πρός τήν Ἐκκλησία, τήν Μητέρα καί Τροφό τοῦ Γένους, συγχρόνως δέ καί τήν Σώτειρα τοῦ Ἔθνους, παραμένει καί θά παραμένῃ ἐσαεί ἀνεξόφλητον!

Ὥστε ἡ καταβολή κάποιων χρημάτων διά τήν μισθοδοσίαν τῶν Ἐφημερίων μας ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας ΔΕΝ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ μέ τήν παροχήν μιᾶς ὁποιασδήποτε ἐκτάσεως ἐκ τῶν ἀκινήτων περιουσιακῶν στοιχείων τῆς μιᾶς πρός τήν ἄλλην πλευράν, ὅπως κακῶς προσπαθεῖτε νά ἐμφανίσετε τά πράγματα!

Ἡ μισθοδοσία τοῦ ἱεροῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου εἶναι ἔκφρασις τῆς εὐγνωμοσύνης τῆς Ἐλληνικῆς Πολιτείας πρός τήν Ἐκκλησίαν διά τάς διαχρονικῶς παρασχεθείσας μέχρι σήμερον, ἐξακολουθητικῶς δέ καί ἀδιακόπως παρεχομένας ἀνεκτιμήτους ὑπηρεσίας τῆς Ἐκκλησίας πρός τό Γένος τῶν Ἑλλήνων!

Ἄς προσεγγίσουμε, λοιπόν, τό ζήτημα ἐξ αὐτῆς τῆς ὀπτικῆς γωνίας, περιορίζοντες τόν λόγον καί διερευνῶντες μόνον τήν πολύτιμον προσφοράν τῆς ταπεινῆς ἡμῶν Μητροπολιτικῆς Ἐπαρχίας πρός τήν Μητέρα Ἑλλάδα, τήν φιλτάτη μας Πατρίδα.

ΚΕΦΑΛΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ: Περίοδος τῆς Τουρκοκρατείας.

Διά μίαν περίοδον τεσσάρων αἰώνων, ὡς γνωστόν, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ἑλληνικό Κράτος! Δέν ὑφίσταται πλέον ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία! Ἡ Ἑλληνική συνείδηση καί αὐτοσυνειδησία σώζεται ΜΟΝΟΝ διά τῆς Ἐκκλησίας καί ὑπό τῆς Ἐκκλησίας!

Μέ τό Κρυφό Σχολειό διασώζεται ἡ Ἑλληνική Γλῶσσα, ἡ ἐθνική συνείδησις, ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα, ὁ ἔρως διά τήν ἐλευθερίαν κλπ. Τά Μοναστήρια μας καί οἱ Ἱερεῖς μας σώζουν καί διασώζουν τήν Ἑλλάδα καί ὡς ἰδέα καί ὡς ὅραμα τῆς ψυχῆς τοῦ ὑποδουλωμένου Ἕλληνος.

Τά παιδάκια τῆς ἐποχῆς, τραγουδῶντας, ἐπαναλαμβάνουν τήν ἱκεσία:

«Φεγγαράκι μου λαμπρό,
Φέγγε μου νά περπατῶ,
νά πηγαίνω στο Σχολειό,
νά μαθαίνω γράμματα,
τοῦ Θεοῦ τά πράματα»!

****

Ἀνίδεε καί ἀνιστόρητε κ. Πρωθυπουργέ,

Ποῖος θά ἐκτιμήσῃ τήν ἀνεκτίμητη αὐτή προσφορά; Ὁ ἀνιστόρητος κ. Φίλης; Ὁ φαιδρός ἀκόμη καί ὡς πρός τήν ἐμφάνισή του κ. Γαβρόγλου; Αὐτοί, «γεννήθηκαν γιά τήν καταστροφή», καθώς λέγει καί ἕνα δημῶδες τραγοῦδι!

Ἡ Ἑλλάδα ἐπί τετρακόσια τόσα χρόνια σώζεται, μόνον καί μόνον, διότι εὑρίσκεται μέσα στή στοργική ἀγκάλη τῆς Μητρός Ἐκκλησίας!

Ὁ Χριστός μας εἶναι «ἡ ἐλπίς τῶν ἀπηλπισμένων!».

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ καταφυγή τῶν πονεμένων!

Οἱ Κληρικοί μας, εἶναι οἱ ὁδηγοί τοῦ Λαοῦ στα μονοπάτια τοῦ Θεοῦ!

Τά Μοναστήρια Της γίνονται ἡ σωστική Κιβωτός τοῦ Νῶε! Οἱ Κληρικοί καί οἱ Μοναχοί τῆς Ἐκκλησίας ἀναδεικνύονται οἱ θεράποντες ἰατροί!

Τά Μοναστηριακά ἀγαθά τό «Μάννα ἐξ Οὐρανοῦ!»

Ἐπί τετρακόσια (400) τόσα χρόνια ἡ Ἐκκλησία ἐκφράζει, ἐκπροσωπεῖ καί ἀντικαθιστᾷ τό ἀνύπαρκτο «Κράτος» διά τόν ὑπόδουλο Ἕλληνα!

Ποῖος, λοιπόν, θά ἐκτιμήσῃ τήν ἀνεκτίμητη αὐτή προσφορά τῆς Ἐκκλησίας;

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821

Ἡ Μητέρα Ἐκκλησία, μέ τούς ἥρωες Κληρικούς Της, μέσα στίς καρδιές τῶν σκλαβωμένων Ἑλλήνων συντηρεῖ ὄχι μόνον τήν φλόγα, ἀλλά καί τόν πόθο τῆς Ἐλευθερίας! 

Ἄς θυμηθοῦμε, λοιπόν:

· Τόν ἡρωϊκό Παπαφλέσσα,πού ἦλθε ἀκόμη καί στό Αἴγιο (Βοστίτσα), διά νά συνεγείρει τά πλήθη!

· Τήν Μυστική Συνέλευση τῆς Βοστίτσας (Βοστίτσα = τό Αἴγιον) κατά μῆνα Ἰανουάριον τοῦ 1821, ὅπου καί ἀπεφασίσθη ἡ κήρυξη τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821.

· Τήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Λαύρας.

· Τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό.

· Τόν Ἐπίσκοπο Κερνίτσης Προκόπιο, δηλ. ἕναν ἐκ τῶν Προκατόχων μας.

· Τόν ἐπίσης Προκάτοχόν μας ἀείμνηστον Ἠλίαν Μηνιάτην.

· Τήν Σύσκεψη τῶν Προκρίτων στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Λαύρας, ἡ ὁποία καί ἀπεφάσισε τήν Ἐπανάσταση.

· Τήν «Διακήρυξιν τοῦ Γερμανοῦ, Ἐξάρχου τῆς πρώτης κατά τήν τάξιν Ἄχαΐας, Ἀρχιεπισκόπου Πατρῶν, πρός τόν Κλῆρον καί τούς πιστούς τῆς Πελοποννήσου, ἡ ὁποία ἐξεφωνήθη ἐντός τῆς Μονῆς τῶν Ἀδελφῶν τῆς Λαύρας τοῦ ὄρους Βελιά, τήν 8ην(20ήν) Μαρτίου 1821» ([2]).

· Τό Λάβαρο τῆς Ἁγίας Λαύρας ὡς Σημαίαν τῆς Ἐπαναστάσεως.

· Τήν ἀπελευθέρωση τῶν Καλαβρύτων, δηλ. τήν πρώτη πόλη, ἥτις ἀνέκτησε τό ἀγαθόν τῆς Ἐλευθερίας!

· Τήν ἀνεκτίμητη προσφορά τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Ἁγίων Θεοδώρων τῶν Καλαβρύτων! Ἡ Μονή τροφοδοτοῦσε μέ τρόφιμα τούς Ἐπαναστάτες Ἀγωνιστές ( [3] ).

· Τήν ἱστορική Ἱερά Μονή τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου καί τήν μεγάλη Μάχη, τήν τελευταία μάχη τοῦ ἐπαναστατικοῦ Ἀγῶνος, ἐναντίον τοῦ Ἰμβραήμ Πασᾶ, ἥτις ἐδόθη τήν 24ην Ἰουνίου 1827, ἐναντίον 15.000 ἐπιτιθεμένων Τούρκων ὑπό τόν Ἰμβραήμ Πασᾶν καί 5.000 Τουρκοπροσκυνημένων μαχητῶν ὑπό τον Νενέκον.

Καθώς, λοιπόν, σημειώνει ὁ ἱστορικός Φωτάκος, ἑκατό περίπου Μοναχοί, Ἀδελφοί της Μονῆς, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Μοναχό Γεράσιμο «ἔβγαλαν τά καλογερικά καί ἐνδύθησαν στρατιωτικά ἑλληνικά, ἔβαλαν φουστανέλες και ἐφόρεσαν φέσια, ἐξάπλωσαν κάτω....καί εἶχον ὁπλισθῆ κατά τόν τρόπον τῶν ἀτάκτων στρατιωτῶν» ( [4] ).

Ὁ Ἰμβραήν Πασᾶς κατετροπώθη καί ἐτράπη εἰς φυγήν... Αὐτή, λοιπόν, ἦταν καί ἡ τελευταία Μάχη ἐναντίον τῶν Τούρκων κατακτητῶν, διά τῆς ὁποίας ἑδραιώθηκε καί ἐπισφραγίσθηκε ὁ ἀπελευθερωτικός Ἀγών. Ἡ Ἑλλάδα ἀναστήθηκε ἀπό τήν τέφραν της! Ποιός τήν ἀνέστησε; Μά ποιός ἄλλος; Ἡ Μητέρα Ἐκκλησία!

Ἀνίδεε καί ἀνιστόρητε κ. Πρωθυπουργέ,

Καί πάλιν Σᾶς ἐρωτῶ: Ποῖος θά ἐκτιμήσῃ τήν ἀνεκτίμητη αὐτή προσφορά; Μήπως, λοιπόν, ἡ μισθοδοσία τοῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου εἶναι μία ἔκφρασις τῆς εὐγνωμοσύνης τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας πρός τήν Μητέρα Ἐκκλησία; Ἀρχιερεῖς, Πρεσβύτεροι, Διάκονοι καί Μοναχοί ἐθυσιάσθησαν στό βωμό τῆς Πατρίδος!

Καί Σεῖς καταδέχεσθε νά ἀσχολεῖσθε, προκειμένου νά εὕρετε τρόπο, ὥστε νά ἀποκλείσετε τήν μισθοδοσία τοῦ Ἕλληνος Ἐφημερίου ἀπό τόν Κρατικό Κορβανᾶ;

Αἶσχος, κ. Πρωθυπουργέ!

---

[1] Α΄Κορ. κεφ. 9, στ. 

[1] Ἄλλοτε δύο ἦσαν οἱ Προστάτες καί οἱ Παραστάτες τοῦ χωριοῦ: Παπᾶς και ὁ Δάσκαλος!
[2] Βλ. Ἔκδοσιν τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως
[3] Ἱδού ἑνα καταπληκτικό ντοκουμέντο:
«Ἡ προσφορά στην Πατρίδα τῆς Μονῆς Ἁγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων.
Ἔχει μεγάλη ἀξία γιά τήν ἱστορία τῆς Μονῆς Ἁγίων Θεοδώρων, πώς ὁ ὁλιγογράμματος Ἡγούμενος Ἰάκωβος σημείωσε σ’ ἕνα πρόχειρο χαρτί λακωνικά, τά δοσίματα ἀπό τίς πρῶτες κι ὅλας μέρες τῆς ἐπαναστάσεως.»
«1821 Μαρτίου 29.
Κάνω θύμισιν ὅτι στέλνομε εἰς ὀρδί (στρατόπεδο) τοῦ Τριποτάμου ἐν πρώτοις, ψωμί ὀκάδες 240….»!
(ἐγγρ. ἀρ.1)
Στίς 25 Ἀπριλίου μέ ἕνα σύντομο γράμμα ὁ Παναγιωτάκης Φωτήλας ζητάει ἐπίμονα «ἕνα λεβέτι διά νά ζεσταίνει νερό νά ζυμώνομε ψωμί» (ἐγγρ. ἀρ. 2). Πῶς νά χορτάσουν τά παλικάρια μέ τό ψωμί πού τούς στέλνουν, εἶναι ἀνάγκη νά ὀργανωθοῦν σέ σταθερή βάση καί τούς λείπει ἕνα λεβάτι. Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀνάγκη πού μετά τήν ὑπογραφή ὁ Φωτήλας, ἐπειδή φοβᾶται μήπως τό γράμμα του δέν ἦταν πιστικό, σημειώνει. «Μην προβάλλεις πρόφασιν ὅτι δίκαιον δέν εὑρίσκεις, παρά ἀμέσως νά τό στείλεις».Καί ὁ Ἡγούμενος τήν ἴδια ἡμερομηνία σημειώνει.
«Τῇ 25η Ἀπριλίου ἔστειλα ἕνα λεβέτι στα Τριπόταμα».

ΠΗΓΗ: Ζωής Μουρούτη-Γκενάκου, Ἡ προσφορά στην Πατρίδα της Μονῆς Ἁγίων Θεοδώρων Καλαβρύτων, Ἔκδοσις της Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Αἴγιον 2017, σελ. 87.

[4] Βλ. Εὐαγγέλου Π. Λέκκου, Η ΜΑΧΗ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ, Ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Αἴγιον 2017, σελ. 25.