Ομολογία

«Ου δύνασθε Θεώ

 δουλεύειν και μαμωνά»

 (Ματθ. Στ΄,24)

(Ο ρόλος του Κοινωνικού Συστήματος)

Προς George Ber: 1/10/18 – 11.48 μ.μ.

Αναμφίβολα, ο αγ. Παΐσιος επισημαίνει, ως απάντηση στο εσχατολογικό ερώτημα: «τι περιμένουμε;» και τα εξής:

- «Θα έλθει πνευματική γαλήνη σ’ όλο τον κόσμο, για πολλά χρόνια».

- «Θα δώσει (ο Χριστός) μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξει όλο το κακό και θα βγάλει απ’ αυτά, καλό τελικά. Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια».

- «Πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος».

Ομιλεί για πνευματική φάση συλλογικής παρηγοριάς.

Δεν αναφέρει ότι θα είναι περίοδος παγκόσμιας σταθεροποιήσεως της Ορθοδοξίας με κατάργηση – εξάλειψη του σατανικού συστήματος του Καπιταλισμού και του Οικουμενισμού.

Δεν προβλέπει νέα μορφή διακυβέρνησης, ως έκφραση και δικαίωση της Αλήθειας της Ορθοδοξίας. Την συλλογική αυτή «πνευματική γαλήνη», δεν την ταυτίζει με καμμία «χιλιετία». Ως γνωστό, την Ορθοδοξία δεν την εκφράζει το κοσμοθεωριακό υπόβαθρο των σύγχρονων κοινωνικοοικονομικών συστημάτων Αστισμού και Μαρξισμού, διότι είναι υλιστικά στη βάση τους. Σε στιγμές κρίσεως συνειδήσεως πολλοί Ορθόδοξοι και μη, λόγω των φοβερών αντιφάσεων – αντιθέσεων του Κοινωνικού Συστήματος αξιώνουν – εύχονται την εξάλειψή του.

Τις κραυγαλέες αντιθέσεις του δηλ. πλούτου και φτώχειας, τους οικονομικούς ανταγωνισμούς, την ανεργία, την κερδοσκοπία, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και όλα τα κοινωνικά δεινά, τα δημιούργησε και ο «χριστιανικός» κόσμος με τις πολιτικές επιλογές του. Δεν επιβλήθηκε το κακό, πνευματικό και κοινωνικό, από μόνο του. Επομένως δεν είναι και τόσο «καημένος» ο κόσμος. Η αγάπη του αγίου δεν αμνηστεύει τις ευθύνες του πληρώματος. Οι συνειδητοί Ορθόδοξοι, που αγωνίζονται και για την κοινωνική επικράτηση της Ορθοδοξίας είναι κατά κόσμον αφελείς, «καημένοι».

Πουθενά ο αγ.  Παΐσιος δεν αναφέρει, ότι το κοσμοθεωριακό υπόβαθρο του Ευαγγελίου, θα αποτελέσει την βάση οικοδομής μιας παγκόσμιας Ορθόδοξης Χριστιανικής κοινωνίας μακράς πνοής. Η «σφαλιάρα» στο σύστημα δεν σημαίνει και αλλαγή του. Μόνο εάν οι εξουσίες έλθουν στα χέρια της Ορθοδοξίας, τότε θα υπάρξει κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αγάπη και ειρήνη. Είναι σαφής η τοποθέτηση του Απ. Παύλου για την αποστολή της εξουσίας: «Θεού γαρ διάκονος εστί σοι εις το αγαθόν» (Ρωμ. 13,4).

Να υπενθυμίσουμε ότι πολλοί βιομήχανοι, επιχειρηματίες και εταιρίες έχουν εκκλησάκια – προσκυνητάρια, με δωρεές σε Εκκλησίες, στο Άγ. Όρος και Ι. Μονές, αλλά οι ίδιοι καρπούνται τον απεστερημένο μισθό (υπεραξία) των εργατών – εργαζομένων.

Ο αδελφόθεος Ιάκωβος, ο λόγος του Θεού, τονίζει:

«Ιδού ο μισθός των εργατών των αμησάντων τας χώρας υμών ο απεστερημένος αφ’ υμών κράζει και αι βοαί των θερισάντων εις τα ώτα Κυρίου εισεληλύθασιν» (Ιάκ. ε΄,4). Όταν αναφέρει ο άγιος Παΐσιος «έτσι θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο σ’ ολόκληρη την οικουμένη» τι εννοεί; Μήπως τώρα δεν έχουν το Ευαγγέλιο οι αιρετικοί;

Σ’ αυτή τη φάση της ιστορικής διακλάδωσης, έγινε μάλιστα και κίνηση παγκόσμιας πνευματικής μακρομεταστροφής με αλλοίωση του νοήματος του Ευαγγελίου στην «ψευδοσύνοδο» της Κρήτης, που οδηγεί στην πανθρησκεία.

Είπε ο αγ. Παΐσιος: «Έξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό!».

Περιγράφει μια συναγωγή πρακτικών (κωδικών) προσωπικών και  συλλογικών συμπεριφορών, όχι όμως ως νέα Ορθόδοξης πλανητική ηθική.

Έχουμε δύο σφαίρες πραγματικότητας.

Στα διάφορα επίπεδα της παγκόσμιας κοινωνικής πορείας αντιστοιχούν και οι ανάλογες επεμβάσεις του Θεού, ως σημαντικές διεργασιακές παρεμβάσεις, που οδηγούν σε διαμόρφωση επιπέδων που «κόβουν» στον χωροχρόνο την ενέργεια του κακού με την ανάλογη πνευματική ωφέλεια του κόσμου και των Ορθοδόξων (γαλήνη). Αυτή είναι η μία πραγματικότητα, στην οποία αναφέρεται, πολύ ορθά, ο αγ. Παΐσιος.

Η άλλη σφαίρα πραγματικότητας, είναι η τελική κρίση και η πορεία της Εκκλησίας (χιλιετία) στον χρόνο.

Χιλιετία κοινωνικής εφαρμογής του Ευαγγελίου όπως την περιγράφει ο Τρεμπέλας και οι Χριστιανοκοινωνιστές δεν υπάρχει.

Για να υπάρξει τέτοια «χιλιετία» πρέπει:

1^ο) Οι εξουσίες να βιώσουν παγκόσμια τον θεολογικό σκοπό τους, που είναι η διακονία τους για τη σωτηρία του ανθρώπου.

2^ο) Να καταργηθούν όλα τα κοινωνικά συστήματα, που διαμόρφωσαν επίπεδα αποστασίας και αμαρτίας.

3^ο) Τα μέσα παραγωγής να περάσουν στα χέρια αγίων, οπότε δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση, πόλεμοι, φτώχεια, κοινωνικές ανισότητες.

4^ο) Να έχουμε εσχατολογική σύμπτωση στόχων Εκκλησίας και Πολιτείας – Εξουσίας.

Στο κείμενο του αγ. Παϊσίου δεν δομείται το Ορθόδοξο πλήρες, που θα δικαιολογούσε τους πόθους – ελπίδες για χιλιετία. Δηλαδή δεν υπάρχουν οι τέσσερεις προαναφερόμενοι πνευματικοί άξονες.

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ